Κρίσεις πανικού - καθημερινότητα - δουλειά

Καλημέρες.
Στα μέρη μου σήμερα το πρωινό είναι συννεφιασμένο, ίσως το πάει για βροχή προς το βράδυ αλλά φυσικά είμαι δύσπιστη για αυτό το καλοκαίρι. Μακάρι να βρέξει κ ας μην πάω για τρέξιμο το απόγευμα, το χρειάζονται τόσο όλοι, η ζέστη μας έχει αποτελειώσει.
Κατά ενα περίεργο λόγω έχω διάθεση να ακούσω μπαλάντες κ να χάνομαι σε σκέψεις...
Σκέψεις ελαφριές, χωρίς ευθύνες, με αίσθηση του ανέφικτου κ του μαγικού... με χαλαρώνουν, με ξαναγυρίζουν στον δημιουργικό εαυτό μου, απαλλαγμένο απο άγχη κ την κρύα σκιά της πραγματικότητας. Σε εκείνο το μαγικό μέρος είμαι όποια θέλω να μαι...
Κατά ενα μαζοχιστικό τρόπο το σφίξιμο αυτό στο στομάχι που μοιάζει με αυτό του έρωτευμένου, έχει μια ωραία αίσθηση.

http://www.youtube.com/watch?v=Hj9qp...ature=youtu.be


καλή μας ημέρα, τα φιλιά μου

Καλημέρα
Στα δικα μου μέρη η ζέστη συνεχίζει με πεισμα δίχως ορατα σημάδια ότι αυτό θ' αλλάξει. Ναι μια καλή βροχη θα δρόσιζε την ψυχή μας..
Εχθές το βράδυ που δεν μπορούσα να κοιμηθώ-αν και ο πιο εύκολος ανθρωπος στον ύπνο-συνειδητοποιησα τι είναι αυτό που μ' εχει αλλαξει τόσο. Δεν εχω πλεον όνειρα.
Από μικρο παιδί τρελλαινόμουν να φτιάχνω ονειρικες καταστάσεις, σαν μικρά εργα με μένα πρωταγωνιστρια, το μυαλο μου έβρισκε έτσι όχι απλά διεξόδους, αλλά πιστευα ότι είχα την ικανοτητα-δυνατοτητα να διαμορφώσω βάσει αυτών και την πραγματική ζωή μου.
Οραματιζόμουν κάτι και του δινόμουν με πάθος, δεν ήταν λίγες οι φορές που κατάφερα να δημιουργήσω πραγματικότητα.
Συνειδητοποιησα ότι εδώ και καιρό δεν μπορώ, έχω στερέψει,αρα μου λείπει ένα πραγματικο θελω να πλάσω.Σαν να μην εχω πια το δικαιωμα να το κάνω.
Με τρομάζει αυτό πιο πολυ απ' όλα τ' αλλα. Αν δεν μπορώ να ονειρευτώ, πως θα με ξαναβρώ?

Quote:

---

Originally Posted by ti einai touto pali

9. Οι περισσότεροι γελαστοί άνθρωποι ζουν στην Κούβα και τη Βραζιλία. Στον αντίποδα βρίσκονται οι κάτοικοι των σκανδιναβικών χωρών

Λοιπον ο καλυτερος μου φιλος ειναι ναυτικος. Οσες φορες εχουμε μιλησει για το που ειναι καλυτερα να παμε να ζησουμε εχει καταληξει ή στην Κούβα ή στην Βραζιλία. Οι ανθρωποι εχουν μια γαμημενη "τρελλα" εκει μου εχει πει. Μπορει να ειναι φτωχοι (συμφωνα με τα δικα μας προτυπα) αλλα εχουν πιασει το νοημα. Αλλωστε τι χρειαζεται ο ανθρωπος για να περναει καλα . Λιγο φαι, πολυ σεξ και μπολικο υπνο. Βασικα το σχεδιο μας ειναι να την κανουμε κατα κει καποια στιγμη. Απλα αυτη την περιοδο ειμαστε σε διαπραγματευσεις με τον ΟΠΑΠ για το ποτε θα μας δωσει τα φραγκα στο λοττο. Πιστευω εντος αυτου του μηνος αντε ως τα μεσα του αλλου οτι θα εχουμε καταληξει σε συμφωνια με τον ΟΠΑΠ (εμεις ζηταμε 2 εκατομμυρια ευρω αυτοι προσφερουν μονο ενα εκατομμυριο). και μετα hasta la vista baby...

---

Με την πρωτη ευκαιρια Ριο και Κοπα Καμπανα φιλε μου!!
Εχω φαει κολλημα με Βραζιλια!!

Quote:

---

Originally Posted by Soutsi

Καλημέρες.
Στα μέρη μου σήμερα το πρωινό είναι συννεφιασμένο, ίσως το πάει για βροχή προς το βράδυ αλλά φυσικά είμαι δύσπιστη για αυτό το καλοκαίρι. Μακάρι να βρέξει κ ας μην πάω για τρέξιμο το απόγευμα, το χρειάζονται τόσο όλοι, η ζέστη μας έχει αποτελειώσει.
Κατά ενα περίεργο λόγω έχω διάθεση να ακούσω μπαλάντες κ να χάνομαι σε σκέψεις...
Σκέψεις ελαφριές, χωρίς ευθύνες, με αίσθηση του ανέφικτου κ του μαγικού... με χαλαρώνουν, με ξαναγυρίζουν στον δημιουργικό εαυτό μου, απαλλαγμένο απο άγχη κ την κρύα σκιά της πραγματικότητας. Σε εκείνο το μαγικό μέρος είμαι όποια θέλω να μαι...
Κατά ενα μαζοχιστικό τρόπο το σφίξιμο αυτό στο στομάχι που μοιάζει με αυτό του έρωτευμένου, έχει μια ωραία αίσθηση.

http://www.youtube.com/watch?v=Hj9qp...ature=youtu.be


καλή μας ημέρα, τα φιλιά μου

---

Ωραια αισθηση κοριτσακι...την χρειαζομασταν ολοι μας νομιζω :)

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Καλημέρα
Στα δικα μου μέρη η ζέστη συνεχίζει με πεισμα δίχως ορατα σημάδια ότι αυτό θ' αλλάξει. Ναι μια καλή βροχη θα δρόσιζε την ψυχή μας..
Εχθές το βράδυ που δεν μπορούσα να κοιμηθώ-αν και ο πιο εύκολος ανθρωπος στον ύπνο-συνειδητοποιησα τι είναι αυτό που μ' εχει αλλαξει τόσο. Δεν εχω πλεον όνειρα.
Από μικρο παιδί τρελλαινόμουν να φτιάχνω ονειρικες καταστάσεις, σαν μικρά εργα με μένα πρωταγωνιστρια, το μυαλο μου έβρισκε έτσι όχι απλά διεξόδους, αλλά πιστευα ότι είχα την ικανοτητα-δυνατοτητα να διαμορφώσω βάσει αυτών και την πραγματική ζωή μου.
Οραματιζόμουν κάτι και του δινόμουν με πάθος, δεν ήταν λίγες οι φορές που κατάφερα να δημιουργήσω πραγματικότητα.
Συνειδητοποιησα ότι εδώ και καιρό δεν μπορώ, έχω στερέψει,αρα μου λείπει ένα πραγματικο θελω να πλάσω.Σαν να μην εχω πια το δικαιωμα να το κάνω.
Με τρομάζει αυτό πιο πολυ απ' όλα τ' αλλα. Αν δεν μπορώ να ονειρευτώ, πως θα με ξαναβρώ?

---

Το day dreaming ειναι το μονο που μας εμεινα Φρυνη.
Καπου γυρω σου ειναι και μαλιστα ειναι θεραπευτικο!
Ψαξου καλυτερα και θα τα βρεις ολα!!

Πολυ ασχημο Σ/Κ...
Τσακωμοι, γκρινια, κακη διαθεση...
Την Κυριακη πηγα για μπανακι και ηταν καλα αλλα σε γενικες γραμμες δεν ηταν καλο το κλιμα.
Σαν να εχουν βαρυ ισκιο αυτες οι μερες.
Και δεν εχει φυγει ακομα αυτη η μαυριλα.
Εχω κανει και τα ωραρια μου ανω κατω επειδη κοιμαμαι αργα και ξυπναω αργα και δεν μ'αρεσει καθολου.
Ολη μερα στο σπιτι φρικαρω.
Αντε να φυγει αυτο το συννεφο...

Ξέρω ποσο θεραπευτικό είναι το daydreaming και θελω τοσο να το ξαναβρω, να δημιουργήσω παλι εικόνες και καταστάσεις..
Να αρχισουμε να φυσάμε ολοι μαζι blue μου μπας και φύγει το σύννεφο?

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Πολυ ασχημο Σ/Κ...
Τσακωμοι, γκρινια, κακη διαθεση...
Την Κυριακη πηγα για μπανακι και ηταν καλα αλλα σε γενικες γραμμες δεν ηταν καλο το κλιμα.
Σαν να εχουν βαρυ ισκιο αυτες οι μερες.
Και δεν εχει φυγει ακομα αυτη η μαυριλα.
Εχω κανει και τα ωραρια μου ανω κατω επειδη κοιμαμαι αργα και ξυπναω αργα και δεν μ'αρεσει καθολου.
Ολη μερα στο σπιτι φρικαρω.
Αντε να φυγει αυτο το συννεφο...

---

Γεια σου "μαυροσυνεφουλα" μου. Κοιτα μη μου πεφτεις ψυχολογικα γιατι παρασυρεις και αλλους. Δε ξερεις τι βοηθεια μου εχεις δωσει με τα γραπτα σου, ασε το γελιο που εχω ριξει ιδιως με τις... μελανινες σου. Ασε που λεω να δημιουργησω και μια εκκλησια "της Αγιας Blue9791" προσχωμεν...ηδη εχω δυο οπαδους , εμενα και τον σκυλο μου:cool:

Quote:

---

"της Αγιας Blue9791"

---

βάλε κ εμένα μέσα ;)

μμ μάλλον θα βρέξει... ας βάλω τα αθλητικά ας σταματήσω να καπνίζω κ ας οδεύσω προς το γήπεδο...

Blue μπορείς, κ το ξέρεις, να περνάς καλύτερα. Αποδεδειγμένα.

Φρίνη η πραγματικότητα βίαια εισχωρεί μέσα μας τόσο έντονα που σε αποτρέπει να δημιουργείς φαντασιακά κ ονειρικά μια άλλη πραγματικότητα. Αλλά η φαντασία μας ποτέ δεν εξαντλείται, μόνο περιορίζεται... απλά πρέπει να βρείς τα κατάλληλα ερεθίσματα...
ίσως με κάποιο τραγούδι ...who knows, only you :) http://youtu.be/IMP4Q5zNf2k

Ελα ρε παιδια με κανετε και λιωνω...
Νταξ, ειχα κι εγω μερικα συννεφα...θα περασουνε :)
Ειναι και η ανεργια, ειναι και η περιοδος που εχει αργησει 20 μερες, ειναι και η ζεστη αλλα οκ μωρε θα την παλεψουμε!!
ti einai touto pali παλικαρι μου να εισαι αυστηρος στις διαπραγμετευσεις σου με τον ΟΠΑΠ για να μου κανεις δωρο ενα τριημερο στο Ριο (οχι αυτο που ειναι απεναντι απο το Αντιριο... Μπραζιλ!).
Ακου της Αγιας Μπλου... μη Θε μου χειροτερα τι αλλο θα πουν τα παιδακια!
Ασχετο, την εναρξη την ειδατε; Θελω σχολια!

Ελα ρε παιδια με κανετε και λιωνω...
Νταξ, ειχα κι εγω μερικα συννεφα...θα περασουνε :)
Ειναι και η ανεργια, ειναι και η περιοδος που εχει αργησει 20 μερες, ειναι και η ζεστη αλλα οκ μωρε θα την παλεψουμε!!
ti einai touto pali παλικαρι μου να εισαι αυστηρος στις διαπραγμετευσεις σου με τον ΟΠΑΠ για να μου κανεις δωρο ενα τριημερο στο Ριο (οχι αυτο που ειναι απεναντι απο το Αντιριο... Μπραζιλ!).
Ακου της Αγιας Μπλου... μη Θε μου χειροτερα τι αλλο θα πουν τα παιδακια!
Ασχετο, την εναρξη την ειδατε; Θελω σχολια!

Quote:

---

Originally Posted by Frini

Ξέρω ποσο θεραπευτικό είναι το daydreaming και θελω τοσο να το ξαναβρω, να δημιουργήσω παλι εικόνες και καταστάσεις..
Να αρχισουμε να φυσάμε ολοι μαζι blue μου μπας και φύγει το σύννεφο?

---

Φυσατε παιδια να φυγει το ρημαδι!!

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Είμαι 33 και έχω κρίσεις πανικού απο 19 ετών. Αφορμή τότε ήταν ένα τσιγάρο μαριχουάνας. Αιτίες ήταν άλλες. Απο τότε έχω δεί πολλούς γιατρούς και έχω ακολουθησει πολλές θεραπείες. Τον περισσότερο καιρό είμαι μια χαρά. Έχουν υπάρξει 3 μεγάλες κρίσεις στη ζωή μου που υπέφερα απο άγχος και πανικούς, παρ'ολο που έκανα θεραπεία φαρμακευτική και ψυχοθεραπεία. Αυτή είναι η τέταρτη φορά που πραγματικά υποφέρω. Τις προηγούμενες η λύση μου ήταν να διακόψω αυτό που με άγχωνε - η δουλειά στις περισσότερες περιπτώσεις - να περιμένω και εν τέλει να υποχωρήσει. Κάποιες φορές αυξομείωνα και τα φάρμακα μετά απο συνενόηση με το γιατρό μου. Αυτή τη φορά είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα. Εχω μια δουλεια που δεν γουστάρω μεν αλλά και που για οικονομικούς λόγους δεν αντέχω να χάσω. Το αποτέλεσμα είναι να σέρνω το σαρκίο μου κυριολεκτικά κάθε πρωι, να οδηγώ με ζαλάδες, να περιμένω να περάσουν δέκα ώρες (τόσο είναι το ωράριο μου), να πάω σπίτι μου και να μην μπορώ να κοιμηθώ απο το άγχος. Είμαι "παλιά" στο πρόβλημα και ξέρω οτι τίποτα απο όσα μου συμβαίνουν δεν είναι επικίνδυνο και οτι απλά είναι οδυνηρά τα συμπτώματα και όλα αυτά που ξέρουμε για τις κρίσεις πανικού. Το θέμα είναι οτι είναι μια εβδομάδα που είμαι έτσι και έχω κουραστεί πάρα πολύ... Θεωρώ οτι έχω ξεπεράσει τα όρια μου (πάντα κρυβόμουν να ξεφύγω απο την όποια κατάσταση με άγχωνε) και επιμένω και έρχομαι κάθε μέρα στη δουλειά μου. Οι βαθύτεροι λόγοι που με αγχώνουν και που κάνουν τη ζωη μου δύσκολη μου είναι γνωστοί. Απλά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να κάνω κάτι για να αλλάξουν. Πρέπει να αποδεχτώ τις καταστάσεις ως έχουν. Απλά αισθάνομια πάρα μα πάρα πολύ άσχημα και πονάω κάθε λεπτό. Και θεωρώ άδικο να έχω παλέψει έτσι και να μην βλέπω αλλαγή στη διάθεσή μου. Ξέρω οτι θα περάσει... φοβάμαι όμως που είμαι ακόμα έτσι. Όσο για τα φάρμακα είναι μεγάλο ψέμμα. Σίγουρα βοηθούν τα συμπτώματα. Σίγουρα για κάποιους να είναι σωτήρια. Για μένα όμως δεν κάνουν διαφορά. Ακολουθώ φαρμακευτική αγωγή και έχω κρισάρες πανικού. Οξύμορο. Η απάντηση σε όλα είναι μέσα μας. Αυτό είναι το μόνο γεγονός. Αρκεί να έχει κανείς το κουράγιο και τη διάθεση να ψάξει να τη βρεί. Κάνω ότι μπορώ και οτι δεν μπορώ (κυριολεκτικά) για να φύγει αυτός ο εφιάλτης. Προσπαθώ να κάνω θετικές σκέψεις, να απασχολώ το μυαλό μου, να κάνω οτι δεν υπάρχει, ακόμα και να δεχτώ οτι υπάρχει και να δέχομαι κάθε κύμα κρίσης πανικού σαν "πρόκληση". Κοντεύουν δέκα μέρες και δεν είμαι καλύτερα. Εύχομαι όσοι περνουν το ίδιο να έρθει σύντομα η στιγμή που όλα αυτά θα είναι παρελθόν και που η μόνη ένοια θα είναι που θα πάμε διακοπές... Σε κανέναν δεν αξίζει τέτοια ταλαιπωρία. Τόση ένταση, τόσο άγχος και τόσος σωματικός και ψυχικός πονος. Αν έχει να προτείνει κάποιος άλλη λύση ή τρόπο να απαλυνθεί όλο αυτό, με χαρά να ακούσω. Ευχαριστώ.

---

Blue9791 Καλησπέρα. Πριν 6 μήνες που ξεκίνησε ο δικός μου γολγοθάς άνοιξα θέματα στο φόρουμ και πριν δύο μήνες βιάστηκα να τα κλείσω και να αποχαιρετήσω τα παιδιά νομίίίίίζοντας πια ότι όλο αυτό τέλειωσε και οτι ήταν απλά ένας εφιάλτης...Αμ δε!!!!Η κρίσεις πανικού επεστρεψαν και επιστρέφουν συνέχεια, κάθε φορά πιο δυνατά και με διαφορους τροπους και μορφες σαν σαύρες που αλλάζουν δέρμα για να μήν τις αναγνωρίζεις ανάμεσα στα χόρτα!!Σύν οτι παρατηρώ πως μπήκε στο παιχνίδι και η καταθλιψη. Το έπαθα ακριβώς όπως και συ, απο ένα κωλοτσίγαρο, και μάλιστα εγω δεν ήθελα και ένα, έκανα 2 απανωτά σχεδόν μόνη μου!!Αφου δεν ήμουν γιαυτά,τι τα θελα! Καταριέμαι κάθε λεπτό την ώρα τη μέρα, τη στιγμή και το λεπτό που μου ρθε να κάνω κάτι τέτοιο. Έχω όλα αυτά και έχω και να κατηγορώ τον εαυτό μου γιαυτό που έκανα και είμαι τώρα σε μαυρο χάλι.Το θέμα μας όμως είναι τι κάνουμε τώρα! Με τρόμαξε το γεγονός ότι είσαι 33 και έχεις κρίσεις τόσα χρόνια, και επειδή έχω ακούσει απο πολλά άτομα εδω μέσα ότι το έπαθαν απο μαυρο, αναρωτιέμαι εγω και λεω...: μήπως όλα αυτά τα ψυχολογικά μας τα προκάλεσε καθαρά η ουσία και όχι αυτά που λένε οι γιατροι ότι ήταν θαμμένα μεσα μας και ήρθαν στην επιφάνεια και μπλα μπλα μπλα??Δεν αντιλέγω οτι εμέις που έχουμε πρόβλημα τώρα έχουμε περάσει οδυνηρές καταστάσεις,όμως ξέρω και άτομα που έχουν περάσει χειρότερα και είναι πολύ καλύτερα απο μένα! Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι ένα όργανο υπερ περίπλοκο και ούτε ο πιο κορυφαίος ψυχίατρος του κόσμου δεν μπορεί να ξέρει τι κρύβει μέσα ,άλλωστε το λένε και οι ίδιοι μασώντας τα λόγια τους σε συνεντεύξεις . Κιαν όντως η ουσία μας προκάλεσε ανεπανορθωτες βλάβες στον εγκέφαλο και την ψυχή(που ουτε η ψυχη μπορει να ξέρει κανεις τι είναι,ποιος μας την έδωσε και τι είναι τελοςπάντων) ,τι κάνουμε??Μπορούμε να το μάθουμε ποτέ?? ΟΧΙ!! Ξέρω ότι το πάω πολύ μακριά, όμως αυτα τα ερωτήματα με βασανίζουν συνέχεια πάνω στην απελπισία μου και την απογνωση μου. Δεν έχω κανένα σκοπό να αμφισβητήσω την επιστήμη της ψυχιατρικής και στην τελική ποια είμαι εγω για να το κάνω, όμως εξετάζω όλες τις πιθανές αιτίες! Η αλήθεια είναι ότι είχα ιστορικό με κρίσεις πανικού απο τα 19 μου (και τωρα είμαι 25) όμως αυτό το μαύρο,που αποκλείεται να ήταν καθαρό,νιώθω ότι κάτι πολύ κακό και μεγάλο μου έχει προκαλέσει. Άφησα τη δουλεια που τόσο αγαπούσα γιατί ήταν νύχτα και ο γιατρός είπε να μην ξενυχτάω, να μην πίνω να μην να μην να μην...Αμ το άλλο!!Μετά από καιρο που το έπαθα και αφού είχα κόψει εντελώς το ποτό, είπα να πω ότι δεν είναι τίποτα, να γραψω όλες αυτες τις μαλακιες στα τέτοια μου και ναπιω, να του δώσω να καταλάβει!Έτσι πλακώθηκα στα κρασιά! Όσο επίνα ήταν σχεδον καλά..το επόμενο πρωί ξύπνησα με κάψιμο παντου στο σώμα, μεσα στον ιδρώτα, την ταχυκαρδια την τρελή και τ δύσπνοια...Δεν μπορω να καταλαβω τι ειναι ολα αυτα!! Το ποτο επηρεαζει?? Τ ι να πω πλεον...Σηκωνω τα χερια ψηλα.Χαπια δεν παιρνω και ουτε θα παρω,θελω να ξέρω τι μου γινεται,να ειμαι αγρυπνη στο θεριο που μου επιτιθεται και ελπιζω οτι μια μερα θα το νικησω...Όχι μονο εγω,ολοι μας...Ευχαριστω

Ελενα γεια σου!
Πολλοι την εχουν πατησει με το μαυρο, οχι μονο εμεις. Την ερωτηση "αν για ολα φταιει αυτο" την εχω κανει σε ολους τους γιατρους που εχω δει και ολοι μου εδωσαν την ιδια απαντηση: αν δεν πυροδοτουσε τις κρισεις αυτο, θα το εκανε καποιο αλλο γεγονος". Η αληθεια μαλλον ειναι αυτη για εναν απλο λογο.
Εχω φιλους που πινουν. Ολοι καποια στιγμη επαθαν κριση πανικου (οι γνωστες "φρικες") αλλα κανενα δεν επηρεασε οσο εμενα γιατι κανεις δεν του εδωσε τη σημασια που του εδωσα εγω και δεν το φοβηθηκαν κιολας.
Αρα ναι μεν μπορει να μην ξερουμε τι βλεβες μπορει να προκαλεσε αλλα σιγουρα ημασταν προσφορο εδαφος.
Το αλκοολ δεν με χαλαει. Οχι οτι πινω συστηματικα γιατι δεν μου αρεσει κιολας αλλα οσες φορες εχω πιει με παρεα, ειχα αυτη την ευχαριστη ζαλη και το αλλο πρωι ολα καλα.
Το ξενυχτι με σκοτωνει. Ηταν και η αφορμη για μια μεγαλη περιοδο κρισεων πανικου. Δουλευα βραδυ και αντεξα κανενα διμηνο.
Κι αυτο εξηγειται γιατι ο οργανισμος παραγει σεροτονινη το πρωι που εχει φως. Το βραδυ σταματαει. Ε, και αν πρεπει να εισαι υπ'ατμον μονο τις νυχτες καποια στιγμη παραδιδει τα οπλα ο εγκεφαλος.
Καλα κανεις και δεν παιρνεις φαρμακα αν νομιζεις οτι εισαι δυνατη να το πολεμησεις αλλα και να λυγισεις καποια στιγμη για λιγο θα ειναι και μετα θα επανακαμψεις.
Ολοι εμεις που παιρνουμε φαρμακα εκτος απο τις κρισεις μας εχουμε και να αντιμετωπισουμε και τη διακοπη τους!
Το κλειδι ειναι η σωστη διατροφη και ο σωστος υπνος.
Για πολλα χρονια κοιμομουν με ανοιχτη τηλεοραση. Χαλια μαυρα. Δεν μπορουσα να την κλεισω γιατι φοβομουν (!!!).
Σιγα σιγα εμαθα να την χαμηλωνω πρωτα και μετα την εκλεινα εντελως.
Μεγαλη διαφορα απο την αλλαγη της ποιοτητας του υπνου.
Επισης μεγαλη σημασια εχει σε τι mood εισαι οταν πινεις αλκοολ πχ. Αν εισαι αγχωμενη, κακο θα σου κανει, αν εισαι χαλαρη, απλα θα μεθυσεις.
Υπαρχουν ανθρωποι που ξεπερνουν τις κρισεις απαξ και αλλοι που απλα ζουν μ'αυτες αφου εχουν μαθει να τις διαχειριζονται.
Εγω εχω δεχτει οτι θα υπαρχουν στη ζωη μου. Δεν μου ειναι ευχαριστο αλλα και δεν με αγχωνει πλεον.
Ξερω πως οσο ασχημα και να ειναι τα πραγματα θα ειναι για λιγο και μετα θα ειμαι οπως πριν.
Σημαντικο ειναι να αφουγκραζεσαι τους πανικους γιατι ποτε δεν ερχονται χωρις λογο.
Παντα κατι εχουν να πουν. Συνηθως εμεις που υποφερουμε απο κρισεις δεν ειμαστε εκδηλωτικοι και "επιθετικοι" προς το εξω και γονομαστε προς τα μεσα.
Αν ανηκεις σε αυτην την κατηγορια δεν φανταζεσαι ποσο θα σε βοηθησει να αντιδρας σε οτι σε ενοχλει, να λες ακριβως αυτο που σκεφτεσαι και να μην αποφευγεις τσακωμους και εντασεις γιατι πολυ απλα ολα αυτα θα συσωρευθουν μεσα σου και εκδηλωθουν με πανικους.
Μην θυμωνεις με τους πανικους και μην τους φοβασαι.
Αγνοησε τους και θα με θυμηθεις :)
Να εισαι παντα καλα!!

Quote:

---

Originally Posted by Blue9791

Ελενα γεια σου!
Πολλοι την εχουν πατησει με το μαυρο, οχι μονο εμεις. Την ερωτηση "αν για ολα φταιει αυτο" την εχω κανει σε ολους τους γιατρους που εχω δει και ολοι μου εδωσαν την ιδια απαντηση: αν δεν πυροδοτουσε τις κρισεις αυτο, θα το εκανε καποιο αλλο γεγονος". Η αληθεια μαλλον ειναι αυτη για εναν απλο λογο.
Εχω φιλους που πινουν. Ολοι καποια στιγμη επαθαν κριση πανικου (οι γνωστες "φρικες") αλλα κανενα δεν επηρεασε οσο εμενα γιατι κανεις δεν του εδωσε τη σημασια που του εδωσα εγω και δεν το φοβηθηκαν κιολας.
Αρα ναι μεν μπορει να μην ξερουμε τι βλεβες μπορει να προκαλεσε αλλα σιγουρα ημασταν προσφορο εδαφος.
Το αλκοολ δεν με χαλαει. Οχι οτι πινω συστηματικα γιατι δεν μου αρεσει κιολας αλλα οσες φορες εχω πιει με παρεα, ειχα αυτη την ευχαριστη ζαλη και το αλλο πρωι ολα καλα.
Το ξενυχτι με σκοτωνει. Ηταν και η αφορμη για μια μεγαλη περιοδο κρισεων πανικου. Δουλευα βραδυ και αντεξα κανενα διμηνο.
Κι αυτο εξηγειται γιατι ο οργανισμος παραγει σεροτονινη το πρωι που εχει φως. Το βραδυ σταματαει. Ε, και αν πρεπει να εισαι υπ'ατμον μονο τις νυχτες καποια στιγμη παραδιδει τα οπλα ο εγκεφαλος.
Καλα κανεις και δεν παιρνεις φαρμακα αν νομιζεις οτι εισαι δυνατη να το πολεμησεις αλλα και να λυγισεις καποια στιγμη για λιγο θα ειναι και μετα θα επανακαμψεις.
Ολοι εμεις που παιρνουμε φαρμακα εκτος απο τις κρισεις μας εχουμε και να αντιμετωπισουμε και τη διακοπη τους!
Το κλειδι ειναι η σωστη διατροφη και ο σωστος υπνος.
Για πολλα χρονια κοιμομουν με ανοιχτη τηλεοραση. Χαλια μαυρα. Δεν μπορουσα να την κλεισω γιατι φοβομουν (!!!).
Σιγα σιγα εμαθα να την χαμηλωνω πρωτα και μετα την εκλεινα εντελως.
Μεγαλη διαφορα απο την αλλαγη της ποιοτητας του υπνου.
Επισης μεγαλη σημασια εχει σε τι mood εισαι οταν πινεις αλκοολ πχ. Αν εισαι αγχωμενη, κακο θα σου κανει, αν εισαι χαλαρη, απλα θα μεθυσεις.
Υπαρχουν ανθρωποι που ξεπερνουν τις κρισεις απαξ και αλλοι που απλα ζουν μ'αυτες αφου εχουν μαθει να τις διαχειριζονται.
Εγω εχω δεχτει οτι θα υπαρχουν στη ζωη μου. Δεν μου ειναι ευχαριστο αλλα και δεν με αγχωνει πλεον.
Ξερω πως οσο ασχημα και να ειναι τα πραγματα θα ειναι για λιγο και μετα θα ειμαι οπως πριν.
Σημαντικο ειναι να αφουγκραζεσαι τους πανικους γιατι ποτε δεν ερχονται χωρις λογο.
Παντα κατι εχουν να πουν. Συνηθως εμεις που υποφερουμε απο κρισεις δεν ειμαστε εκδηλωτικοι και "επιθετικοι" προς το εξω και γονομαστε προς τα μεσα.
Αν ανηκεις σε αυτην την κατηγορια δεν φανταζεσαι ποσο θα σε βοηθησει να αντιδρας σε οτι σε ενοχλει, να λες ακριβως αυτο που σκεφτεσαι και να μην αποφευγεις τσακωμους και εντασεις γιατι πολυ απλα ολα αυτα θα συσωρευθουν μεσα σου και εκδηλωθουν με πανικους.
Μην θυμωνεις με τους πανικους και μην τους φοβασαι.
Αγνοησε τους και θα με θυμηθεις :)
Να εισαι παντα καλα!!

---

Μολις ειδα ενα βιντεο κρισεις πανικου απο το σκαι που ποσταρε μια κοπελα σε καποιο απο τα παραπανω μηνυματα.Μπορω να πω οτι με βοηθησε πολυ γιατι καταλαβα στο περιπου τι συμβαινει! Η αληθεια ειναι οτι μεχρι τωρα απεφευγα να το αντιμετωπισω και προσποιουμουν οτι δεν τρεχει κατι αφου μου περνουσε και ετσι δεν ηθελα να ψαξω στο youtube.Τωρα καταλαβα οτι το μεγαλοποιω νομιζοντας οτι εχω διαφορα ,εως και σχιζοφρενεια με το αποτελεσμα να μου εχει γινει εμμονη και φοβια ολο αυτο. Ειναι φρικιαστικη κατασταση ,ποσο μαλλον οταν οι δικοι σου δεν σε καταλαβαινουν οπως εμενα! Μου λενε "τιποτα δεν εχεισ πια ,το στομαχι σου ειναι! και γω οποτε φαω σφολιατες και πιω καφε ετσι ειμαι" ! καταλαβαινεις για τι κατασταση μιλαμε..:eek:Ειναι το χειροτερο να μην μπορουν να σε καταλαβουν.Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι τι ακριβως συμβαινει στον εγκεφαλο και απο που προκαλειται..Παω να σκασω!Τελος παντων..! Ευχαριστω για την πληροφορια για την νυχτα και τον υπνο,δεν ηξερα οτι λειτουργει ετσι.Με βοηθησες αρκετα! Νομιζω πως θα κοιμηθω καλυτερα αποψε..Καλη δυναμη και σε να ξερεις οτι και γω τασσομαι κοντα σου, στο πλαϊ σου, συνοδοιποροι στην τρελα..!!Καλο βραδυ