Γιατί πλέον μετά από 13 χρόνια μαζί δεν είχαν άλλο μέσο επικοινωνίας εκτός του παιδιού. Γιατί όπως μου είπε είδε στο πρόσωπό της την μαμά του κι όταν κάποια στιγμή ωρίμασε και το ξεπέρασε έκανε τις επιλογές του. Βλέπεις είχαν σχέση από όταν εκείνος ήταν 22 και εκείνη 32 και στα 35 του χώρισαν. Αν βέβαια εκείνη ήταν πιό διαχυτική μαζί του, πιό ήπια και λιγότερο χολερική και δεν τον αντιμετώπιζε σαν μικρό παιδάκι ίσως και να τα είχαν καταφέρει, ποιός ξέρει;
Πριν από 7 μήνες περίπου, κάποιο Σ/Κ που δεν είχαμε τα παιδιά (κάθε δεύτερο Σ/Κ είναι με μπαμπά και μαμά αντίστοιχα) είχαμε κανονίσει με την οικογένεια του συντρόφου μου να πάμε εκδρομή στο Διακοφτό που είναι και ο τόπος καταγωγής τους. Ενώ είχαμε μόλις ξεκινήσει τον παίρνει στο κινητό αλαφιασμένη εκείνη και του λέει ότι πρέπει κατεπειγόντως να μεταφέρει την μητέρα της στο νοσοκομείο η οποία ήταν στα πρόθυρα θανάτου και να κόψει τον λαιμό και τον σβέρκο του να έρθει να πάρει το παιδί. (Σημείωση: η καταγωγή της είναι από Κύπρο και είχε φέρει την μητέρα της να μείνει μαζί της εδώ Αθήνα όταν πέθανε ο πατέρας της δήθεν για να την προσέχει αλλά περισσότερο για να εισπράτει από την σύνταξή της και αυτά τα λέω με πλήρη συνείδηση και όχι από κακία). Της λέει λοιπόν ότι τον πιάνει απροετοίμαστο και ότι έχει ήδη ξεκινήσει για να πάμε οικογενειακώς στο Διακοφτό (πρόσεχε όχι μαζί μου οι δυό μας αλλά με όλη του την οικογένεια, γονείς, αδερφή+άντρα+παιδί και αδερφό+γυναίκα+παιδί).
Εκείνη εξαγριώνεται και αρχίζει τα γαμοσταυρίδια. Εκείνος ανταποδίδει. Εγώ ακούω απλώς. Μετά το κλείσιμο του τηλεφώνου από εκείνον με την δήλωση ότι δεν θα πάει να πάρει το παιδί και σιγά μην της κάνει το χατήρι προσπαθώ να τον λογικέψω λέγοντάς του να πάμε από κει γιατί είναι αμαρτία το παιδάκι να καταλήξει στους γείτονες. Πράγματι αυτό και γίνεται.
Φτάνουμε εκεί και βγαίνουμε και οι δύο από το αμάξι. Εκείνος πάει στην πόρτα και χτυπάει να ανοίξει (είναι μονοκατοικία μόλις 550 τετραγωνικών..) και εγώ μένω κάτω πατώντας στον δρόμο και το πεζοδρόμιο, σημείωσέ το γιατί έχει σημασία για τα παρακάτω. Κάποια στιγμή μας ανοίγει ο μικρός και διαπιστώνουμε ότι τον έχει αφήσει μόνο του μαζί με την ετοιμοθάνατη και έχει πάει να παραδώσει ένα κέηκ γενεθλίων που έχει φτιάξει σε μία γειτόνισσα που θα έκανε πάρτυ εκείνο το απόγευμα (;!;)
Εκείνη την στιγμή καταφτάνει και εκείνη. Περνώντας από δίπλα μου για να μπει στο σπίτι μου ρίχνει μία δολοφονική ματιά. Την γράφω. Οπως ανεβαίνει τα σκαλιά για να φτάσει στην πόρτα να μπει στο σπίτι της και ενώ το παιδί έρχεται με την βαλίτσα στο χέρι προς το μέρος μου για να μπει στο αμάξι και από πίσω το ακολουθεί ο πατέρας του, εκείνη κοντοστέκεται στο πλατύσκαλο και αρχίζει «Και καλά εσύ γάϊδαρε (ο πρώην) δεν νοιάζεσαι για το παιδί σου και δίνεις προτεραιότητα στις γκόμενες και στις εκδρομές (σημειωτέον ότι ήδη συγκατοικούσαμε ένα 8μηνο τότε και είχαμε πει ότι πάμε για γάμο στο άμεσο μέλλον). Εσύ μωρή τσουλάρα (εμένα) που είσαι και μάνα δεν ντρέπεσαι να εμφανίζεσαι εδώ και να μπαίνεις μες το σπίτι μου που το έφτιαξα με τους δικούς μου κόπους (με λεφτά του πρώην δλδ); Δεν έχεις τσίπα πάνω σου καθόλου; Τέτοια ******* είσαι μωρή ξεδιάντροπη;» Εκείνη την ώρα συνειδητοποιεί ο δικός μου το τι ακριβώς συμβαίνει και σε ποιόν ουρλιάζει και την παίρνει στο κυνήγι με μία κοτρώνα ανά χείρας. Ευτυχώς εκείνη προλαβαίνει και μπαίνει μέσα και την κοτρώνα την τρώει η πόρτα (που από τότε φιγουράρει ένα πολύ ωραίο βαθούλωμα και την είχε πάρει τότε μόλις, ολοκαίνουργια ήταν) και όχι το κεφάλι της. Καθόλη την διάρκεια εγώ δεν έβγαλα κιχ.
Μου πήρε αρκετή ώρα να τον συνεφέρω, το δε παιδάκι δεν μίλαγε δεν λάλαγε στο πρώτο μισό της διαδρομής. Ευτυχώς έβαλα τα δυνατά μου και με τα πολλά τους έκανα να γελάσουν και να ξαναβρούν το κέφι τους.
Το ρεζουμέ; Μάθαμε από το ίδιο το παιδάκι ότι η γιαγιά του δεν ήταν καθόλου ετοιμοθάνατη, απλώς δεν άντεχε άλλο να μείνει με την κόρη της γιατί της είχε σπάσει τα νεύρα και ήθελε να επιστρέψει στο δικό της σπίτι. Η δε μάνα του είχε βγάλει τα εισητήρια για εκείνη και την μάνα της τρεις μέρες πιό πριν. Απλώς φαίνεται με τα ψησίματα των διάφορων κέηκ θα ξεχάστηκε η γυναίκα και δεν θυμήθηκε να ειδοποιήσει τον πατέρα του παιδιού της ότι το παιδί του θα έπρεπε να μείνει κάπου.
Και κάνω και γω τώρα μία ερώτηση. Αν αυτό όλο το σκηνικό και το σκεπτικό της δεν δείχνουν άνθρωπο που έχει κακία και απωθημένα μέσα του τότε τι δείχνουν ακριβώς;
διαβασα αρκετες σελιδες μεχρι που κουραστηκα...
συνεχεια διαβαζα ενα πραγμα:
Το παιδι.... και το παιδι.... και ναι φυσικα το παιδι.
Δεν μπορεσα να μην αναρωτηθω αγαπητη gramble, αν μεσα σε αυτο το κυκεωνα υπαρχεις πουθενα εσυ.
Γιατι οσο και να διαβασα, ο εαυτος ηταν ανυπαρκτος και ολα κινουνται γυρω απο ενα παιδι και τι προβληματα θα εχει η εχει ηδη....
Το επομενο βημα σου φανταζομαι ειναι να κανεις και την ιφιγενεια.
Aχ ρε τασ, φοβερο. Η γυναικα δεν παει καλα. Αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι πως υπαρχουν τετοιες μανες που για την δικη τους χαρα και ικανοποιηση βαζουν μπροστα το παιδι τους και προτιμουν να το πληγωσουν για την δικη τους ευχαριστηση. Ειναι κριμα τετοια ατομα να γινονται γονεις.
Εσυ ησουν κυρια, μπραβο. Γι αυτο και το παιδακι, αν και μαμα του αυτη, καταλαβε περι τινος προκειται. Αλλά γιατι να πληγωνεται ετσι? ειναι μεγαλο το βαρος να γνωριζεις οτι η μανα σου ειναι μια κακιστρω εγωιστρια.
Krino, δεν μπορεις να καταλαβεις γιατι ειμαι σιγουρη πως δεν εισαι μαμα ακομη. Οταν γινεις θα καταλαβεις. Θα δειςQuote:
Originally posted by krino
διαβασα αρκετες σελιδες μεχρι που κουραστηκα...
συνεχεια διαβαζα ενα πραγμα:
Το παιδι.... και το παιδι.... και ναι φυσικα το παιδι.
Δεν μπορεσα να μην αναρωτηθω αγαπητη gramble, αν μεσα σε αυτο το κυκεωνα υπαρχεις πουθενα εσυ.
Γιατι οσο και να διαβασα, ο εαυτος ηταν ανυπαρκτος και ολα κινουνται γυρω απο ενα παιδι και τι προβληματα θα εχει η εχει ηδη....
Το επομενο βημα σου φανταζομαι ειναι να κανεις και την ιφιγενεια.
Αν με αυτο υποννοεις οτι μια μανα πρεπει να κανει θυσιες, μεχρι και να απαρνηθεις τον εαυτο σου,
ευχαριστω και δεν θα παρω.
Και δεν χρειαζεται να γινω τιποτα για να καταλαβω, προτιμω αυτο που ειμαι τωρα.
Βλεπω εσενα που σιγουρα καταλαβες και μου φτανει....
Φυσικα ο καθενας οριοθετει τον εαυτο του, οπως νομιζει καλυτερα επι αυτου δεν εχω να σχολιασω κατι.
Ο καθενας εχει τις προτεραιοτητες του. Η δικη μου ειναι το παιδι μου. Ειτε ειναι σωστο ειτε λαθος,ετσι ειναι. Δεν λεω οτι ειμαι σωστη ετσι οπως φερομαι και γι αυτο το συζηταω εδω για να παρω διαφορες γνωμες. Και η δικη σου αποδεκτη και σ\' ευχαριστω. Απλα το να ειρωνευεσαι (Το επομενο βημα σου φανταζομαι ειναι να κανεις και την ιφιγενεια) το προβλημα καποιου δεν ειναι και οτι καλυτερο εδω μεσα. Αν πιστευα οτι ημουν σωστη και ολα αυτα που εκανα ηταν και το καλυτερο δεν θα το εγραφα εδω σαν προβλημα γιατι θα ημουν ενταξει με τον εαυτο μου και με αυτα που επραττα.
τι εγινε χθες με τον μικρο?
καλημερα ιντερ μου,
τι εννοεις τι εγινε? δεν μου κλεισαν ακομη ραντεβου απο το ιατροπαιδαγωγικο κεντρο του Δημου. Περιμενω τηλεφωνο τους για να το κανονισουμε. Μου ειπαν οτι θα με παρουν ως την Τριτη. Σ\' Ευχαριστω για το ενδιαφερον σου.
Εσεις πως τα πατε? Πως δουλευει ο παιδοψυχολογος που πατε? Μιλατε μπροστα στο παιδι? Αυτος που πηγα τελευταια ηταν της αποψης να τα λεω ολα μπροστα του. Μου φανηκε λιγο κουλο δεν ξερω
μεχρι τωρα μπεναμε πρωτα ο μικρος κ μετα εγω
απο αυτη τη συνεδρεια (Δευτερα) θα μπενουμε μαζι κατι σαν group therapy!
μη με ξαναευχαριστησεις για το ενδιαφερον
λες να μην νοιαζομουνα για σενα κ το παιδακι σου?
θελω να μου πεις πως πηγε. Ειμαι πολυ περιεργη. Στο παιδι τι λες? γιατι πατε εκει? του λες την αληθεια?
εχει γινει πολυ επιθετικος απο τοτε που πεθανε ο πατερας του
ειμαι κ εγω χαλια ψυχολογικα με βγαλαν 2 γιατροι οριακη κ το παιδι τα εχει παιξει
ξερει ολη μα ολη την αληθεια!
ξερει οτι παμε εκει για να ξαλαφρωσει η ψυχουλα του απο οτι τον στεναχωρει να μιλαει μαζι του να τον εμπιστευεται.Του χω πει οτι ειναι ενας γιατρος για οτι μας στεναχωρει
παει εδω κι εναμιση χρονο αλλα του το ειχα διακοψει πιστευοντας οτι τα παει καλυτερα ομως...να που ξαναπαμε κ βοηθιομαστε παρα παρα πολυ!
Οταν λες επιθετικος? Σε σενα ή στα αλλα παιδια? Εχει φιλους? του αρεσει να παιζει με άλλα παιδακια?
Καλη σου μερα...Quote:
Originally posted by gramle
Ο καθενας εχει τις προτεραιοτητες του. Η δικη μου ειναι το παιδι μου. Ειτε ειναι σωστο ειτε λαθος,ετσι ειναι.
Δεν ειμαι σε θεση να σε κρινω για τις επιλογες σου, οποιες και αν ειναι αυτες.
Μπορω απλα να μην τις επικροτω με το δικο μου σκεπτικο και σταση ζωης αλλα μεχρι εκει.
Δεν λεω οτι ειμαι σωστη ετσι οπως φερομαι και γι αυτο το συζηταω εδω για να παρω διαφορες γνωμες.
Αυτο εσυ το ξερεις και ευσ το κρινεις.
Αν ομως εχεις καταληξει οτι δεν εχεις σωστες επιλογες, απορω το γιατι συνεχιζεις τις λαθος επιλογες σου...
Και η δικη σου αποδεκτη και σ\' ευχαριστω. Απλα το να ειρωνευεσαι (Το επομενο βημα σου φανταζομαι ειναι να κανεις και την ιφιγενεια) το προβλημα καποιου δεν ειναι και οτι καλυτερο εδω μεσα.
Αν εκληφθει ως ειρωνια, σορρυ για αυτο.
Δεν ηταν αυτη η προθεση μου.
Αυτο που ηθελα να πω ειναι μεσα σε εσενα ξερω αρκετες περιπτωσεις που λειτουργησαν ακριβως το ιδιο, πραγμα που διαφωνω. Και αν εσυ δεν εχει προχωρησει στα της Ιφιγενειας, ξερω περιπτωσεις που εχουν παει ακομα παραπερα.
Αυτο και αν ειναι λοιπον ειρωνια.... και οχι δικη μου αλλα της ιδιας της ζωης...
Απεναντι στον εαυτο του ο καθενας εχει να αποδωσει και ευθυνες και ειρωνιες και οτι αλλο θες, των υπολοιπων περισσευουν.
Αλλωστε μολις κλεινεις την οθονη, εσυ εισαι μπροστα με τα προβληματα και οχι εγω.
Αν πιστευα οτι ημουν σωστη και ολα αυτα που εκανα ηταν και το καλυτερο δεν θα το εγραφα εδω σαν προβλημα γιατι θα ημουν ενταξει με τον εαυτο μου και με αυτα που επραττα.
Η τελευταια σου προταση με προβληματιζει.
Ενω εντοπιζεις (η αν θες προσδιοριζεις τουλαχιστον) καποιες λανθασμενες επιλογες στην ολη υποθεση οπως την περιγραφεις, βλεπω ενα φρενο, οτι φτανεις μεχρι εκει.
Πραγματικα θα ηθελα να διαβασω το επομενο βημα, σταδιο εαν και αυτο υπαρξει ποτε.
Μιλαω για το πως θα μπορουσες να διορθωσεις τις λανθασμενες επιλογες σου.
Ειμαι της αποψης οτι ακομα και λανθασμενες επιλογες να εχεις κανει, αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει να τις κουβαλαμε μεχρι τα γεραματα μας.
Ξερεις σε καθε συζητηση που διαβαζω εκτος των αλλων, προσπαθω να διαβασω εστω και πισω απο τις γραμμες καποια πιθανα αποτελεσματα απο τις οποιες διορθωτικες κινησεις επονται να γινουν.
Εκτιμω οτι θα πρεπει να δωσεις βαρος σε αυτο το σημειο και τα υπολοιπα να επονται σαν δευτερευον σημεια.
Δεν προκειται για απλα λαθη που διορθωνονται ετσι απλα, ιδιως οταν υπαρχει και ενα παιδι που δεν φταιει σε τιποτα να πληρωνει για τις λαθος δικες σου επιλογες. Σου ειπα, δεν εχεις παιδι γι\' αυτο και κρινεις ετσι ευκολα. Τουλαχιστον βαλε την παραμετρο οτι δεν εχεις την αναλογη εμπειρια για να το κανεις. Τεσπα, σου ευχομαι, οταν εσυ αποκτησεις παιδια να φερεσαι ετσι οπως θελεις χωρις να εχει αρνητικη επιπτωση στα παιδια σου.