μολις δεις κατι οτι βοηθαει να το κανεις...παρεες κ γυμναστηριο βοηθανε εμενα πολυ
μολις δεις κατι οτι βοηθαει να το κανεις...παρεες κ γυμναστηριο βοηθανε εμενα πολυ
Ναι αλλα στο γυμναστηριο με πιανουν κατι ζαλαδες κ κατι δυσπνοιες.....Quote:
Originally Posted by mnlg
μακαρι να καταφερναμε να κανουμε ΚΑΛΑ ο ενας τν αλλο!!!Quote:
Originally Posted by Giorgos27
κουραστηκα ρε παιδια!!! αλλες 12 μερες θεραπεια... κ να τη σταματησω μετα απο 1 μηνα τα ιδια σκ@τ@ θα ειμαι.....
αχ... ποτε θα περασει!!! ??? !!!
καλημερα στο καλυτερο παρεακι μια απο τα ιδια ως συνηθως!γιατι τοσο λιγο σου ειπε να κανεις θεραπεια?Quote:
Originally Posted by hapydays
λιγο? 1 μηνα! κ ειναι η τριτη φορα που παιρνω θεραπεια απο το Μαρτη....Quote:
Originally Posted by Giorgos27
χθες αρχισα να κανω κ μυκητα στο στομα, απο τν εισπνεομενη κορτιζονη φανταζομαι... σε ενα σημειο βεβαια! ξεκινησα πλυσεις με σοδα μηπως το περιορισω κ δεν εξαπλωθει... θα δειξει κ αυτο... σημερα εχω αναγκη να βγω εξω αλλα δεν εχω παρεα!!! ειμαι μονη!!! ο αρραβωνιαστικος μου θα ειναι στη δουλεια μεχρι το βραδυ!!! κ γω σκεφτομαι τα καλα υποχονδριακα μου...
Εσυ???? δυσπνοια ακομα,ε? μολις δροσισει θα συνελθεις αρκετα φανταζομαι...
εμενα με τα εισπνεομενα κ με πιανει δυσπνοια!!!
Τι θεραπεια καταλαβες? με αντικαταθλιπτικα? τα εχω κοψει εδω κ 3 χρονια δεν μου επιτρεπω να τα ξανααρχισω... αν κ φορες τα αποζητω για ευκολια....
Νομιζα αντικαταθλιπτικα!νομιζω οτι δεν εχες ασθμα κ εσυ.....και κατι ακομα οταν επερνες υα εισπνεομενα δν εκανες πλυσεις;Quote:
Originally Posted by hapydays
ξεπλενω το στομα μου μετα, αλλα τοσο καιρο κορτιζονη τι θα κανει η βλενογονος στο στομα????Quote:
Originally Posted by Giorgos27
για ασθμα τι να πω??? ουτε αυτοι ξερουν να μου πουν ξεκαθαρα! δυσπνοια νιωθω παλι.....
ολα θα περασουν ομως καποια στιγμη! οπως περασαν κ τοσα αλλα......
θα γινουμε καλα! αυτο θα λεμε.....
Μακαρι να μας περασουν γτ αυτη η δυσπνοια ειναι απαλευτη!Quote:
Originally Posted by hapydays
Βηχω κ ξεροβηχω! Αν καταφερω να βγαλω κανα φλεματακι τη βδομαδα ηρεμω... Νιωθω τη τραχεια μου ςν να ειναι απο πλαστικο... Αντε να περασει το κερατο!!!!!
και εγω ξεροβηχω αλλα δν ειναι τιποτα ισως το στομαχι να ειναι εγω οταν ξεροβηχω εχω ενα σφυξιμο στο στομαχι αλλα πρεπει να ειναι απο το αγχος...λογικα!και εγω παλι ζαλη και δυσπνοια....enough πρεπει να ζησουμε κιολας!Quote:
Originally Posted by hapydays
Ξερεις τι καταλαβα τελικα;;;το γυμναστηριο φταιει για πολλα συμπτωματα κλπ.το εχεις συνδυασει υποσυνειδητα με ταχυκαρδιες,δυσπνοιες κλπ και βαζω στοιχημα πως καθε φορα που κανεις διαδρομο,σηκωνεις βαρη σκεφτεσαι μηνπαθεις καμμια καρδια,μην τυχον εγκεφαλικο απο τα βαρη κλπ.πεφτω μεσα;;;;Quote:
Originally Posted by Giorgos27
Καλα φταιει κ αυτο και ναι νιωθω οτι θα λυποθυμησω επειδη νιωθω τους παλμους και αυτο με βαζει να σκευτομαι!αλλα και στην δουλεια τωρα τελευταια με πιανει....σπαστικο ρε γμτο...Quote:
Originally Posted by kathy®
καλησπερα σας!πως πατε?για πειτε τα νεα σας ειχα καιρο να γραψω λογο πολυ δουλείας!αντε περιμενω να ακουσω!
Λοιπόν, θα σου πω και εγώ τη δική μου εμπειρία! Ναι, μπορώ να σου πω ότι κατάφερα μόνη μου να περάσω ένα έντονο ψυχοσωματικό πρόβλημα. Αλλά με ΠΟΛΥ ΠΕΙΣΜΑ ΚΑΙ ΚΟΠΟ. Με έπιασε στα 17, τη χρονιά που θα έδινα πανελλήνιες. Ήταν κάτι σαν έντονη αγοραφοβία, με έντονα σωματικά συμπτώματα. Κατάφερα να το ξεπεράσω τελείως στα 22. Τα πρώτα 2 χρόνια ήταν πολύ δύσκολο, μετά σιγά σιγά άρχισε να εξασθενεί.Quote:
Originally Posted by Giorgos27
Λοιπόν, θα σου έλεγα να ψάξεις βοήθεια, αλλά ναι μπορώ να σου πω ότι εγώ το πέρασα μόνη μου. Αυτό που εκανα ήταν να μην πιέζω τον εαυτό παραπάνω από αυτό που μπορεί. Συνέχιζα τις δραστηριότητες μου, γιατί έλεγα πρέπει να ζω όπως οι συνομιληκοί μου, πάντα είχα στο μυαλό μου πως αν με έπιανε η κρίση θα έφευγα (πολλές φορές και τρέχοντας!!) από όπου ήμουν. Όπου πήγαινα προσπαθούσα να νιώθω πως αν έρθει η κρίση θα είμαι ελεύθερη να φύγω. Αυτό βέβαια δεν μπορούσε να γίνει πάντα (πχ σε εξετάσεις). Εκεί ζοριζόμουν αρκετά, όταν έφτανα στο όριο μου έφευγα με όποιο κόστος (χρειάστηκε να δώσω τέσσερις φορές το ίδιο μάθημα, γι'αυτό το λόγο).
Αλλά γενικά έμαθα να ζω με αυτό. ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑ!!! Αυτό νομίζω είναι το μυστικό. Να αποδεχτείς ότι θα ζεις με αυτό. Εγώ πίστευα ότι δεν θα μου περάσει ποτε.... Και όμως πέρασε. Μπορώ να σου πω ότι δεν το κατάλαβε κανείς εκτός από τους γονείς μου που το ήξεραν. Εκ των υστέρων που το εκμυστηρεύτηκα σε δύο κολλητές μου, μου είπαν ότι το μόνο που έβλεπαν ήταν ότι κάποιες φορές ήμουν κλεισμένη (τις ώρες που ένιωθα την κρίση, αλλά δεν είχε φτάσει ακόμα στο όριο για να φύγω από το χώρο όπως σου έλεγα) και ότι κάποιες φορές έφευγα πολύ βιαστηκα (ε όταν πια δεν άντεχα άλλο και έφευγα!).
Ήταν πολύ δύσκολη διαδικασία και σε όποιον περνάει κάτι τέτοιο θα έλεγα να το αντιμετωπίζει με βοήθεια ψυχολόγου. Γιατί από μόνος σου είναι εξαιρετικά δύσκολο και χάνεις πολύτιμες στιγμές της καθημερινότητας. Επίσης, δεν ξέρω αν πάντα έχεις το αποτέλεσμα που είχα εγώ.
πολυ μα πολυ κατατοπιστικο κειμενο μου εδωσε μεγαλη ελπιδα γιατι αυτο που με προβληματιζει τωρα ειναι οτι αυτο θα μου μεινει κουσουρη που λενε....κανω ψυχοθεραπεια και ειμαι καλυτερα αρκετα καλυτερα αλλα εχω και τα down μου...εχω πεισμωσει γιατι οπως ειπες κ εσυ θελω ν ζω ρε γμτο και να κανω αυτα που κανουν οι συνομιλικοι μου....για να δουμε ελπιζω να βγω και εγω απεξω καποια στιγμη και να ειμαι ηρεμος!σε ευχαριστω και οτι αλλο σκευτεις μοιρασου το μαζι μας ειναι πολυτιμες κατι τετοιες εμπειριες....σε ευχαριστω πολυ!Quote:
Originally Posted by Anny85