μια νεα αρχη...η πορεια μου

μπραβο gilie!!!!!!
θα τα καταφερεις θα δεις!!!!!!!!

Μπράβο Gilie,μας δίνεις πολύ δύναμη και κουράγιο...Καλή συνέχεια!

Καλημερα σε οοοοοοοοοοολες και ευχαριστω πολυ για τα καλα σας λογια!

συνεχιζω να απεχω απο τον εμετο...απεχω λιγακι απο την διαιτα αλλα αυριο εχω διαιτολογο και ελπιζω να εχω χασει εστω και λιγο...φιλακια πολλα!!!

Πώς πήγε το ραντεβού με τον/την διαιτολόγο,κούκλα;Το πιάσαμε το διψήφιο;Κι αν δεν το πιάσαμε,κοντεύει...
Αλλά πάνω απ'όλα γιορτάζουμε την 57 μας μέρα,αν δεν κάνω λάθος...Go!Gilie!Go!

Γειά σου gilie. Είχα καιρό να μπώ και τώρα διάβασα το post σου. Ειλικρινά χαίρομαι για σένα και για τις 57 μέρες.(αν δε κάνω λάθος) Εγω έχω πετύχει μέχρι 1,5 μήνα αποχή στα 25 χρόνια που κάνω εμετούς. Θέλω απλά να σου πώ πως παρόλο που και εγώ δεν είχα σταθερό κύκλο και ναι έκανα και 6 μήνες να αδιαθετήσω έμεινα έγκυος 2 φορές. Την πρώτη στα 23 μου και τη δεύτερη στα 36 μου. Και δυστυχώς και στις 2 εγκυμοσύνες μου έκανα εμετούς. Οπότε δε νομίζω ότι επηρεάζει το να μείνεις έγκυος οι εμετοι. Απλά όταν δεν έχεις περίοδο σαφώς δυσκολεύει εκείνο το καιρό. Νομίζω ότι δε βοηθάει το άγχος που μάλλον έχεις πολύ απο αυτό. Οπως και να έχει σου εύχομαι να πετύχεις αυτό που είναι καλύτερο για σένα.
Θα σου πω αυτό που σου είπε κάποια κοπελιά δε θυμάμαι ποιά ακριβώς. Η μητρότητα έχει πολλές ευθύνες. Και δε λέω να μη κάνεις παιδί λόγω του προβλήματος σου. Θα ήταν ανοησία εκ μέρους μου κάτι τέτοιο. Απλά να το έχεις στο μυαλό σου και να προετοιμαστείς όσο μπορείς και να ζητήσεις βοήθεια. Το πρώτο διάστημα με το παιδί σχεδόν όλες οι μανάδες που ξέρω (και χωρίς προβλημα εμετών) νιώθουν ανεπαρκείς και λίγες. Η αλήθεια είναι βρε παιδί μου αυτό το ταϊσμα ανά 3ωρο σε τσακίζει, καλά να είναι βέβαια όλα τα παιδάκια αλλά παναγία μου σώσε. Αν έχεις βοήθεια για το 1ο χρόνο θα είναι πιο εύκολο να τα βγάλεις πέρα και με τη βουλιμία χωρίς να πιεστείς παρα πολύ. Ή έστω έτσι ελπίζω.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο.

Gilie που εισαι?εισαι καλα?

Που ειναι το κοριτσι μας?

gilie τι έγινε,γιατί χάθηκες;

Ενταξει λοιπον,το παραδεχομαι!Ανησυχω.Οποιο απο τα κοριτσια ξερει κατι για το τι κανει το κοριτσακι μας,ας μας πει.Τζενη?Που ειναι κι η Τζενη να ρωτησουμε οεο?

Ναι,η αλήθεια είναι πως έχουν περάσει 8 μέρες και δε μας έχει συνηθίσει σε τέτοια...
Και ταξιδάκι όταν είχε πάει,μας είχε ενημερώσει πριν...Εγώ δε βάζω στο νου μου κάτι κακό,
αλλά Τζενάκι,εσύ που λογικά θα ξέρεις περισσότερα κι έχεις και το τηλέφωνο της,πες μας αν είναι καλά το κορίτσι μας.

ελα ελα ηρεμηστε
καλα ειναι
απλα ειχε παει αθηνα την προηγουμενη βδομαδα και μετα ειχε τραπεζοματα και διαφορα
σημερα ειναι και αρωστουλα
αλλα πιστευω θα επιστρεψει δρυμητερη

καλησπερα κοριτσακια μου!!!!!
ευχαριστω πολυ για το ενδιαφερον
ελειψα αρκετο καιρογιατι ημουν Ζακυνθο και μετα Αθηνα και αλλα διαφορα, εντομεταξυ χρειαστηκε να κανω ξανα log in και δεν θυμομουν το password μου...τεσπα...το θεμα ειναι οτι ειμαι καλα, σε γενικες γραμμες γιατι απο χθες το βραδυ εχω ενα κρυωματακι, απο εμετους απεχω σταθερα...
βρησκομαι στην 2η προσπαθεια μου για σπερματεγχυση και ελπιζω τα καλυτερα...διεκδικω το δικαιωμα στο ονειρο και την ευτυχια οπως εγω την εχω ονειρευτει σε πεισμα της βουλιμιας και των αδυναμιων μου, γνωριζοντας αλλωστε οτι καμια μανα δεν ειναι τελεια αλλα ολες ειναι οι "καλυτερες του κοσμου"

Kαλώς την ομορφιά μας!
Χαίρομαι που είσαι καλά...Φαντάζομαι πέρασες ωραία στη Ζάκυνθο και την Αθήνα...Τι καλά που κάνεις συχνά ταξιδάκια!
Εύχομαι ολόψυχα να πάνε όλα όπως τα λαχταράς,καρδούλα μου,στη σημαντική αυτή σου προσπάθεια!Μου αρέσει που σε ακούω
θετική,χαλαρή κι αισιόδοξη!Ήδη έχεις κλείσει δύο μήνες μακριά από την ψυχοφθόρα βουλιμία κι αυτό πρέπει να σου δίνει δύναμη
ότι έχεις τα εφόδια να χειριστείς οποιαδήποτε τυχόν πρόκληση βρεθεί στο δρόμο σου!Κράτα δυνατή την πίστη σου!Φιλάκια πολλά πολλά!

Nadinaki μου ελειψες πολυ,

αισιοδοξη συγουρα δυστηχως ομως απο την βουλιμια δεν απεχω...για μενα βουλιμια δεν ειναι ο εμετος, βουλιμια ειναι η εμονη ιδεα του φαγητου, το οτι δεν μπαινω στο αυτοκινητο να αρχιζω να μαζευω φαγητα κτλ και μετα να τα βγαζω στις λεκανες δε σημαινει οτι δε το σκεφτομαι, οτι δε τρωω παραπανω απο οτι θα πρεπε ή οτι δε παλευω συνεχως με το μυαλο μου...ο μεγαλυτερος αγωνας μου με τη βουλιμια φοβαμαι οτι δεν εχει ακομη ξεκινησει...αυτη με κυνηγαει γυρω απο ενα τραπεζι...μπορει να μη με πιανει αλλα με κυνηγαει...καποια στιγμη ισως καταφερω να σταματησω να τρεχω και ισως απλα αλλαξω δωματιο...μεχρι τοτε τρεχω :P

Gilie γεια!
Για τη βουλιμια δεν ξερω τι να πω.Τα χω περασει πολυ παλια,μπορω να καταλαβω και τρελλαινομαι οταν βλεπω να παιδευεται τοσος κοσμος μεγαλος,σοβαρος,με κανονικες ζωες...Ειναι πραγματικα παρα πολλοι αυτοι που τυρρανιουνται.Τα συναισθηματα ζητουν διεξοδο,καπου μπλοκαρονται και γινονται βουλιμια.Σταματα να τρεχεις.Αστην να σε πιασει.Και μολις σε πιασει σκοτωσε την.Μπορεις να το κανεις αυτο το φανταστικο σεναριο πραξη?Τι σε εμποδιζει?Καλη σου δυναμη..
Σου ευχομαι καλη επιτυχια στην προσπαθεια σου για ενα παιδι..Ολη η δυναμη πανω σου να μαζευτει...Σε χαιρετω