Printable View
Ροζ,
μην ντρέπεσαι. Όλοι μας εδώ μέσα πάνω κάτω τα ίδια περνάμε. Κι εγώ ώρες-ώρες με λυπάμαι και ντρέπομαι πολύ για τον εαυτό μου. Αλλά έτσι νιώθω ακόμα χειρότερα, με σπρώχνω πιο βαθιά στη μιζέρια και στις τύψεις.
Σήμερα ξεκινάει μια καινούργια μέρα. Προσπάθησε να αρχίσεις να τρως φυσιολογικά από σήμερα. Η αρχή είναι δύσκολη, μετά συνηθίζεις.
Καλή σου μέρα!
ναι σήμερα είναι όντως μια καινούργια μέρα. εγώ όμως δεν είμαι καινούργια. είμαι η ίδια Ροζ και ο κύκλος θα επαναληφθεί ακόμα μια φορά σύντομα. Μερικές φορές πιάνω τόσο πάτο που δεν με φοβίζει τίποτα.Δεν έχω να χάσω τίποτα.Το φαγητό και τα υπερφαγικά είναι πάντα μια αιτία να νιώσω απαίσια , χοντρή κτλ αλλά είναι το λιγότερο πια.Δεν με διαλύει τόσο ψυχολογικά, το να βγω , να περάσω καλά και να πρηστώ απτο φαί πλεον.Με διαλύει να τρώω μόνη μου, μέσα στο σκοτάδι, να τρώω για να αποκτήσει γεύση η ζωή μου, με διαλύει να ξαναζώ τον εφιαλτη του χειμώνα που περασε.Κάποτε το έκανα και τέλος.Τώρα υποφέρω ψυχολογικά γιατί βλέπω πως είναι αδυνατο να συνεχίσω να ζω έτσι.Και κάθε αποτυχία είναι πολύ οδυνηρή για εμένα πια. Ναι..κάτι νεο είπα τώρα, χαίρω πολύ.Το ξέρω. Αλλά ακόμα και οι σκέψεις μου ανακυκλωνονται το ίδιο σταθερά όπως και τα βουλιμικά μου.Ξέρω, πρέπει να πάω σε ΕΙΔΙΚΟ.Καποια στιγμή όταν θα είναι οκ τα οικονομικά μου θα πάω.Νομίζω οτι ζω διπλή ζωή!Ακόμα αισθάνομαι τόσο παρα φύσιν όλη αυτή τη διαδικασία που δεν έχω αποδεχτεί έναν χρόνο τώρα οτι ΕΓΩ το κάνω αυτό.Δεν το έχω συνειδητοποιήσει.Είναι σαν να το κάνει κάποια άλλη και εγώ την παρατηρώ.Κ μετά βλέπω τις επιπτώσεις στο δικό μου σώμα.Τραγικό!Απλά δεν μπορώ να το χωνέψω οτι συμβαίνει αυτό, δεν ξέρω αν έχετε νιώσει κάτι αντίστοιχο.Είναι αρρώστια τελικά η βουλιμία κ μάλιστα ύπουλη.Τέλος πάντων.Δεν θέλω να βγάλω άλλον αρνητισμό, πάντα ήμουν μέσα στο κέφι, δεν μπορώ να καταλάβω πως κατάντησα έτσι.Τελικά είναι καλύτερο την βουλιμία να την κάνουμε φίλη μας ή να την πολεμάμε?Φοβάμαι οτι αν αποδεχτώ εντελώς την κατάσταση μου θα μου γίνει τρόπος ζωής.Απο την άλλη όταν προσπαθώ να την νικήσω, απλά την δυναμώνω κι άλλο.Συγνώμη για τη μιζέρια που βγάζω, αύριο θα είμαι οπωσδήποτε καλύτερα.
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
Ροζ,
πολλές φορές νιώθω κι εγώ ότι ζω σε 2 διαστάσεις. Πότε στην κανονική και πότε στη βουλιμική. Το χάσμα και ο πανικός μου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα όταν κάνω πολύ καιρό να περάσω πάλι στη βουλιμική μου διάσταση.
Την 1 Αυγούστου, μια αξέχαστη Κυριακή πρωί, πολύ πρωί, έκανα βουλιμικό μετά από 5,5 μήνες!!!! Κυριακή και παραμονές των διακοπών μου!!!! Έπαθα μεγάλο σοκ. Ένιωσα ότι γκρεμίζονταν τα πάντα γύρω μου και πάνω από όλα η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και ο κόπος τόοοοσων μηνών.
Κι όμως συνέβη....και συνεχίστηκε μέχρι και τέλη Αυγούστου...Το βουλιμικό πάντα παραμονεύει. Το θέμα είναι να μη μας πιάσει σε πολύ αδύναμη στιγμή. Όπως με βρήκε εμένα εκείνη την καταραμένη Κυριακή...
:thumbup::thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by loustam
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
φοβερο θα το γραψω μου φαινεται σε καρτα να το διαβαζω
συμφωνω απολυτα αν και για την τελευταια προταση δεν ειμαι και πολυ σιγουρη για εμενα ..προσπαθω πάντως όσο μπορω να μη με αυτοτιμωρω μετα απο καθε βουλιμικο όπως παλια με αφαγιες κτλ.Και παλιότερα υπηρχαν μερες που έτρωγα του σκασμου, ειτε μονη ειτε με παρεα.Και πονούσε το στομαχι μου και μπορει να ελεγα "πω πω σαν βοδι θα γινω" αλλά ΠΟΤΕ δεν επεφτα στην καταθλιψη που πεφτω τωρα όταν γινεται αυτό.Γιατι τοτε, δεν είχα την ταμπελα του βουλιμικου ασθενή.Ήμουνα νορμαλ.Θα ήθελα πολύ να μου πει καποιος, είσαι φυσιολογικη, όλος ο κοσμος το παθαινει αυτό οταν δν είναι καλα .Θ ένιωθα πολυ καλυτερα.Όταν το αποβάλλω απτο μυαλό μου περνανε μερες που ηρεμω και τρωω φυσιολογικα.Με το που θα σκεφτω "τα παλια" , κάνω βουλιμικο.Quote:
Originally posted by loustam
Καθαρά προσωπική μου άποψη... Όχι! Η βουλιμία δεν είναι φίλη μου. Τους φίλους μου τους θέλω στην ζωή μου, με κάνουν να νιώθω καλά, με κάνουν να θέλω να γίνομαι καλύτερη, τους προσφέρω και μου προσφέρουν, με γεμίζουν ενέργεια... Η βουλιμία κάνει ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που προανέφερα. Η βουλιμία είναι μία "σφήνα" που την έβαλα εγώ στην ζωή μου, όταν ακόμα δεν είχα εκτιμήσει πόσο ύπουλη είναι. Μου εμφύτευσα το μικρόβιο το οποίο κατάφερε και πρόσβαλλε σε ένα βαθμό αυτά που είχα αποκτήσει με κόπο. Μου απορρόφησε όλη μου την ενέργεια. Συνειδητοποιώ την ύπαρξή της, αλλά δεν είναι ευπρόσδεκτη! Πρέπει να εξαφανιστεί από την ζωή μου μία για πάντα. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου να το καταφέρω. Είμαστε δυνατές και απόλυτα ικανές να τα καταφέρουμε!!!
Quote:
Originally posted by dolphin
Ροζ,
πολλές φορές νιώθω κι εγώ ότι ζω σε 2 διαστάσεις. Πότε στην κανονική και πότε στη βουλιμική. Το χάσμα και ο πανικός μου γίνονται ακόμα μεγαλύτερα όταν κάνω πολύ καιρό να περάσω πάλι στη βουλιμική μου διάσταση.
Την 1 Αυγούστου, μια αξέχαστη Κυριακή πρωί, πολύ πρωί, έκανα βουλιμικό μετά από 5,5 μήνες!!!! Κυριακή και παραμονές των διακοπών μου!!!! Έπαθα μεγάλο σοκ. Ένιωσα ότι γκρεμίζονταν τα πάντα γύρω μου και πάνω από όλα η εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και ο κόπος τόοοοσων μηνών.
Κι όμως συνέβη....και συνεχίστηκε μέχρι και τέλη Αυγούστου...Το βουλιμικό πάντα παραμονεύει. Το θέμα είναι να μη μας πιάσει σε πολύ αδύναμη στιγμή. Όπως με βρήκε εμένα εκείνη την καταραμένη Κυριακή...
5,5 μήνες θα ήμουν...ευτυχισμενη.Εδω τον μηνα που πέρασε εκανα 2 εμετους και είμαι υπερευχαριστημενη.Δεν πιστευω οτι γκρεμιζεται τοσο ευκολα ο κοπος σου, το λαθος ήταν οτι αντι να το ξεχασεις ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ , το υπερανελυσες (λογικο επειδη εχεις ταλαιπωρηθει απο αυτο) και απο τον πανικο το συνεχισες.Καλα πριν τις φετινες μου διακοπες ..ας μην τα θυμαμαι καλυτερα.Τα ματια μου κοντευαν να πεταχτουν εξω.Πρεπει να ξεχωρισουμε νομιζω τα βουλιμικα απο την υπερφαγια.ʼλλο τρωω μια -δυο μερες πολυ και άλλο τρωω εσκεμμενα για να τα βγαλω .Αυτο είναι αρρωστημενο.Αδυναμες στιγμες θα υπαρχουν παντα δυστυχως.Για εμενα το κλειδι είναι να κοντρολαρω τις τυψεις μου.Αν καταφερω να σκεφτω λογικα , ηρεμω κάπως και συνεχιζω σαν να μην τρεχει τιποτα.Αν πανικοβληθω απο αυτο που βλεπω στον καθρεφτη..συνεχιζεται για μερες η ιδια δουλεια.
dolphin ακόμα θυμάσαι αυτή τη κυριακή?έχει μείνει πίσω ξέχνατην.
ροζ μου σε νιώθω βαθιά.μια ζωή έβλεπα τους άλλους να ονειρεύονται ,να προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους,να ζουν έντονα τη ζωή ,να δείχνουν την χαρά τον πόνο την απογοήτευση,κεγώ να θέλω να πάω σπίτι να φάω κ να τα βγάλω.κ να μη με νοιάζει τίποτα.να βαριέμαι να βαριέμαι. όχι οτι τώρα έχω γίνει άλλος άνθρωπος,όπως ακριβώς τα λέει η loustam έκανα απλά λίγο χώρο κ για άλλα πράματα εκτός από τη βουλιμία. όλα γίνονται σίγά σιγά.μη περιμένεις να αλλάξεις τη ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.αλλά χρειάζεσαι βοήθεια.ένα στήριγμα.κάποιον που να σαγαπάει πραγματικά,κ να ξέρει τι έχεις.πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάπου ,αν όχι ειδικό ,κάποιο συγγενικό πρόσωπο. εμείς σε καταλαβαίνουμε κ σε ακούμε όπως μας ακούς άλλωστε κ εσύ.κ αυτό χρειάζεται.αλλά η πραγματική ανάγκη είναι να εξομολογηθείς κ να ΄κλάψεις μπροστά σε κάποιον που γνωρίζεις κ αγαπάς πολύ.
:thumbup::thumbup:Quote:
Originally posted by bouliana
dolphin ακόμα θυμάσαι αυτή τη κυριακή?έχει μείνει πίσω ξέχνατην.
ροζ μου σε νιώθω βαθιά.μια ζωή έβλεπα τους άλλους να ονειρεύονται ,να προσπαθούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους,να ζουν έντονα τη ζωή ,να δείχνουν την χαρά τον πόνο την απογοήτευση,κεγώ να θέλω να πάω σπίτι να φάω κ να τα βγάλω.κ να μη με νοιάζει τίποτα.να βαριέμαι να βαριέμαι. όχι οτι τώρα έχω γίνει άλλος άνθρωπος,όπως ακριβώς τα λέει η loustam έκανα απλά λίγο χώρο κ για άλλα πράματα εκτός από τη βουλιμία. όλα γίνονται σίγά σιγά.μη περιμένεις να αλλάξεις τη ζωή σου από τη μια στιγμή στην άλλη.αλλά χρειάζεσαι βοήθεια.ένα στήριγμα.κάποιον που να σαγαπάει πραγματικά,κ να ξέρει τι έχεις.πρέπει να ζητήσεις βοήθεια από κάπου ,αν όχι ειδικό ,κάποιο συγγενικό πρόσωπο. εμείς σε καταλαβαίνουμε κ σε ακούμε όπως μας ακούς άλλωστε κ εσύ.κ αυτό χρειάζεται.αλλά η πραγματική ανάγκη είναι να εξομολογηθείς κ να ΄κλάψεις μπροστά σε κάποιον που γνωρίζεις κ αγαπάς πολύ.
Ενα ακόμα άσχετο...κοιμήθηκα το μεσημέρι κ είδα στον ύπνο μου οτι έγραφα εδώ στο φόρουμ για πλάκα..οτι δηλαδή ποτέ δεν υπήρξα ανορεξική ούτε και βουλιμική, οτι είχα ζωγραφίσει ένα κόκκινο σημάδι στο χέρι μου και παρίστανα την Ροζ , για να κάνω ένα είδους πείραμα λέει!Οτι κάποιος μου είχε αναθέσει να παίξω αυτόν τον ρόλο για να βγουν κάποια ιατρικά αποτελέσματα.Και ξυπνάω και έχω πέσει σε κατάθλιψη που τελικά όλα είναι αλήθεια..ρε γμτ γιατί να μην τα έχω δει όλα στον ύπνο μου..τι ωραία που θάταν!!!Εχω σαλτάρει τελείως το ξέρω!!Πάω για βόλτα και αυτή τη φορά θα κόψω το λαιμό μου να πιω χυμό ή σόδα..
.....και μόλις μου χτύπησε η γειτόνισα κ μου έφερε μπουγάτσα σπιτική:grind::grind::grind: ε, αι...τελικά!!
ωχ...φανταζομαι ποσο χαλια θα εισαι ψυχολογικα.... καλή βολτούλα, μη τα σκέφτεσαι!!!!πάτα ctr+alt+del.Quote:
Originally posted by POZ
Ενα ακόμα άσχετο...κοιμήθηκα το μεσημέρι κ είδα στον ύπνο μου οτι έγραφα εδώ στο φόρουμ για πλάκα..οτι δηλαδή ποτέ δεν υπήρξα ανορεξική ούτε και βουλιμική, οτι είχα ζωγραφίσει ένα κόκκινο σημάδι στο χέρι μου και παρίστανα την Ροζ , για να κάνω ένα είδους πείραμα λέει!Οτι κάποιος μου είχε αναθέσει να παίξω αυτόν τον ρόλο για να βγουν κάποια ιατρικά αποτελέσματα.Και ξυπνάω και έχω πέσει σε κατάθλιψη που τελικά όλα είναι αλήθεια..ρε γμτ γιατί να μην τα έχω δει όλα στον ύπνο μου..τι ωραία που θάταν!!!Εχω σαλτάρει τελείως το ξέρω!!Πάω για βόλτα και αυτή τη φορά θα κόψω το λαιμό μου να πιω χυμό ή σόδα..
μου κάνεις πλάκα?????Quote:
Originally posted by POZ
.....και μόλις μου χτύπησε η γειτόνισα κ μου έφερε μπουγάτσα σπιτική:grind::grind::grind: ε, αι...τελικά!!
δες τι εγραψα στο 'οταν με πιανει κριση θα γραφω εδω'!!!!
δεν παιζει,μας κανει πλακα ο θεος!!!!!!
που μενεις να ρθω να μεινω μαζι σου???αχ..
Ροζ αυτην την αισθηση οτι εισαι δυο ανθρωποι την νιωθω συχνα κι εγω. Σα να ειμαι παρατηρητης του εαυτου μου, σα να λειτουργω υπνωτισμενη, σα να μη με αφορα τιποτα, ομως ολα καταληγουν σε εμενα.
Τις τελευταιες μερες ειμαι πολυ ασχημα. Νιωθω απιστευτα κουρασμενη. Σημερα εφαγα και εκανα εμετο 4 φορες.
Πηρα κι απο εξω ενα καρο πραγματα, κρουασαν, ζαμπονοτυροπιτες, πατατακια, σοκολατες και δεν συμμαζευεται. Ποναει ο λαιμος μου, ζαλιζομαι. Νομιζω χρειαζομαι γιατρο. Αν και δεν ξερω πως θα βοηθησει. Να με κλεισουν καπου θελω και να μου δινουν το φαγητο που πρεπει απο μια τρυπα στην πορτα.
Κι εγω αυτο το σκοταδι σιχαινομαι. Μες τη νυχτα χθες σηκωθηκα εφαγα και εψησα και 3 μπιφτεκια απο την καταψυξη. Ημουν τοσο βιαστικη που τα εφαγα σχεδον αψητα. Τι πειραζει σκεφτηκα, αφου θα τα βγαλω.
Και φοβαμαι πως παχαινω γιατι ειναι παρα πολλα αυτα που καταναλωνω αυτες τις μερες και δεν βγαινουν ολα.
Και δεν καταλαβαινω γιατι ειμαι ετσι τωρα. Τον προηγουμενο χρονο ημουν πολυ πιο ηρεμη.
Συγνωμη για το μεγαλο ποστ.