Τί μας άγχωσε/στεναχώρησε σήμερα...

Quote:

---

Originally posted by Sandra

rain Δεν νομίζω ότι έχω κάτι να ζηλέψει. Νυφικά πουλάει, λογικό να πηγαίνουν εκεί υποψήφιες νύφες. Τι να ζηλέψει που παντρεύομαι? Αυτά είναι επιλογές του καθενός! Με πέρασε για 20-22 ετών φοιτήτρια και είμαι 33. Νομίζω είχε περιέργεια γιατί ενδιαφέρθηκε να μάθει τι κρέμες φοράω, τίποτα άλλο από εκεί και πέρα. Σίγουρα μια καλλίγραμμη κοπέλα σύμφωνα με τα στάνταρ πρότυπα ομορφιάς την ντύνεις με πάρα πολλές επιλογές και τα υποστηρίζει όμορφα πάνω της. Χτες στην αγορά δεν ήταν λίγα τα μαγαζιά που με το που μπήκα οι πωλήτριες μου είπαν δεν έχουμε τίποτα για εσάς. Δηλαδή αποκλείετε να ψάχνω για δώρο? Επειδή είμαι χοντρή συνεπάγετε ότι μόνο με χοντρούς συσχετίζομαι? Δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική ορισμένων ατόμων...

---

Εγω ειμαι σιγουρη οτι σε ζηλευει. Και πες οτι δεν ειναι επειδη παντρευεσαι. Σιγουρα ομως δεν εχει την ηλικια σου και πρεπει να βαλει 100 κρεμες για να δειχνει εστω 10 χρονια μεγαλυτερη σου. Αυτο δεν σου λεει κατι; Αλλιως γιατι τοση κακια;

Quote:

---

Originally posted by kokkinoskoufitsa
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.... Όντως οι χοντρές έχουμε πανέμορφα πρόσωπα .
Οκ υπάρχουν και άνθρωποι με άσχημα χαρ/κά αλλά το point είναι ότι ένα νορμάλ γυναικείο πρόσωπο, στα 100 κιλά είθισται να είναι πολύ πιο όμορφο απ'ότι θα ήταν το ίδιο πρόσωπο στα 60. Αυτό είναι επειδή το αφράτο δερματάκι και κρεατάκι στο πρόσωπο, εμποδίζει τις ρυτίδες, τα ζαρώματα και τα κόκαλα να φανούν... Σε κανέναν (και σε κανένα άντρα) δεν αρέσει ούτε το πρόσωπο νεκροκεφαλής, ούτε το σώμα όπου φαίνεται από τα 5 μέτρα το κάθε κόκαλο και κάθε χόνδρος... χαχαχαχ!
Οπότε ναι, το πρόσωπό μας συχνά είναι ένας λόγος για να μας ζηλέψουν ορισμένες κοκαλιάρες με ασθενικά ρουφηγμένα πρόσωπα...
Αλλά απο'κεί και πέρα, εγώ αν ήμουν 60-70 κιλά, και να είχα ένα μέτριο πρόσωπο, δε θα ζήλευα μια χοντρή με ομορφότερο πρόσωπο, γιατί θα ήξερα ότι έχω την υγεία μου. Είναι όμως καθαρά υποκειμενικό και συνήθως ζηλεύουμε αυτό που μας λείπει, ή τό'χουμε αλλά είναι (ή νομίζουμε ότι είναι) καλύτερο απ'το δικό μας...

Γενικώς, ο άνθρωπος έχει τη ζήλεια μέσα του, γιατί εκ φύσεως δεν είναι ποτέ ικανοποιημένος με όσα έχει!
Οι χοντροί έχουν κάθε λόγο να ζηλέψουν τους λεπτούς ( έχουν πιο όμορφα σώματα, είναι πιο υγιείς, είναι πιο ανάλαφροι και ευκίνητοι, ανεβαίνουν σκάλες και τρέχουν να προλάβουν το αστικό χωρίς να μουδιάζουν τα γόνατα και να πιάνεται η ανάσα, μπορούν να φορέσουν ότι θέλουν και φαίνονται ωραίοι ακόμα κ όταν φοράνε 1 τσουβάλι), οι αδύνατοι έχουν κάθε λόγο να ζηλεύουν εμάς (γιατί έχουμε πιο όμορφα πρόσωπα, μπορούμε να κάνουμε πολύ πιο εύκολα γουρουνιά, να καταβροχθίσουμε κάτι "κακό" και πολύ, και να πάρουμε 3γραμμάρια, ενώ γι'αυτούς η ζυγαριά την άλλη μέρα θα είναι +2 και το στομαχάκι τους που δεν είναι συνηθισμένο σ'αυτά, πετάει ως απέναντι, συνήθως είμαστε πολύ πιο καλοσυνάτοι, ευχάριστοι και η ψυχή της παρέας), και κατά τον ίδιο τρόπο οι ψηλοί ζηλεύουν τους κοντούς κ το αντίστροφο, οι σγουρομάλλες τις πρασσομάλες κ το αντίστροφο, οι έξυπνες μορφωμένες τις όμορφες ντίβες και το αντίστροφο, οι πλούσιοι τους φτωχούς κ αντίστροφα, οι κακοί τους καλούς κ αντίστροφα, δεν έχει τελειωμό αυτό......

Προσωπικά πάντως, το πρόσωπό μου στα 140 μου άρεσε πιο πολύ απ'ότι τώρα. Νιώθω λες κ έρχεται το τέλος μου, δεν έχω μάγουλα. :o

Και για το τραγουδάκι.... Κ εμάς ήταν το αγαπημένο μας τραγουδάκι. Και θυμάμαι όταν το τραγουδούσαμε, τον Βασιλάκη που κοιτούσε έξω απ'το παράθυρο και έκανε ότι δεν το ακούει και δεν τον νοιάζει... Και όταν τελειώναμε, περίμενε λίγο να σιγουρευτεί πως δε θα το ξαναπεί η κυρία, και όταν βεβαιωνόταν, γύρναγε και μας κοιτούσε και ερχόταν να παίξουμε....
Αυτό το πράγμα σας πληροφορώ ότι ήταν "τραυματικό" ακόμα και για μένα που δεν ήμουν ο βασιλάκης και ήμουν τσιλιβιθρόνι, δεδομένου ότι αυτή είναι μία απο τις απειροελάχιστες αναμνήσεις μου από το νηπιαγωγείο. πόσο μάλλον γι'αυτόν και άλλα παιδάκια σαν αυτόν...

---

Συμφωνω δεν εχεις και αδικο σε αυτα που λες.........ποσο τραυματικο ηταν γι'αυτο το παιδακι τοτε ομως τι βλακειες τραγουδια ειναι αυτα και τι χαλια νοοτροπια που εχουν ολοι με εμας.......ειναι να απορεις.

Δυστυχώς τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, αλλά είναι παιδιά.
Και εγώ θυμάμαι όταν ήρθα στο δημοτικό είμουν 1 χρόνο μεγαλύτερη απο τα υπόλοιπα παιδάκια
γιατί οι γονείς μου έπρεπε να κάνουν ταξίδια και με έπαιρναν αναγκαστικά μαζί.
Και τα παιδάκια με κορόιδευαν πάντα, γιατί είμουν η πιό ψηλή, η πιο γεροδεμένη, το κορίτσι που το στήθος μεγάλωνε ενώ τα υπόλοιπα κοριτσάκια δεν είχαν ακόμα και άλλα τόσα..

Δεν είναι να στεναχωριόμαστε όμως! Η νοοτροπία φτιάχνεται και ξαναφτιάχνεται, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτό.

Quote:

---

Originally posted by ailouros
Δυστυχώς τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, αλλά είναι παιδιά.
Και εγώ θυμάμαι όταν ήρθα στο δημοτικό είμουν 1 χρόνο μεγαλύτερη απο τα υπόλοιπα παιδάκια
γιατί οι γονείς μου έπρεπε να κάνουν ταξίδια και με έπαιρναν αναγκαστικά μαζί.
Και τα παιδάκια με κορόιδευαν πάντα, γιατί είμουν η πιό ψηλή, η πιο γεροδεμένη, το κορίτσι που το στήθος μεγάλωνε ενώ τα υπόλοιπα κοριτσάκια δεν είχαν ακόμα και άλλα τόσα..

Δεν είναι να στεναχωριόμαστε όμως! Η νοοτροπία φτιάχνεται και ξαναφτιάχνεται, εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτό.

---

Ενας μονο δεν κανει τη διαφορα! Για τα παιδακια τωρα ειναι υπευθυνοι οι γονεις τους και το περιβαλλον τους (αλλα που; ) να τα εκπαιδευσουν να σεβονται το διαφορετικο για μενα δεν υπαρχουν δικαιολογιες ειναι παιδακια γιατι και αυτα πληγωνουν. Ενταξει και αν δεν φταινε αυτα οι γονεις τους τι κανουν; Οι συγγενεις τους; Ολοι φταιμε, ολη η κοινωνια ειναι συνενοχη..

Λυπαμαι γιατι εδω και δυο χρονια προσπαθω να χασω τα κιλα και μπροστα στη θεα του φαγητου τα χανω και αρχιζω και τρωω. Λυπαμαι γιατι δεν ειμαι ανταξια του αγοριου μου που ειναι αδυνατος και νιωθω ενα τιποτα μπροστα του αφου μετραει τοσο η εικονα. Λυπαμαι γιατι περνανε τα χρονια και εγω τα περναω μεσα στη λυπη και στη μοναξια. Οσο ωραια και να θες να νιωσεις δεν μπορεις οταν εχεις κατι που σε τρωει τοσο πολυ. Λυπαμαι γιατι δεν εχω αυτοελεγχο. Λυπαμαι γιατι μισω τον εαυτο μου και το σωμα μου. Λυπαμαι γιατι νιωθω λιγοτερο ανθρωπος. Λυπαμαι γιατι νιωθω κατωτερη απο τους αλλους. Λυπαμαι για πολλα αλλα ολα αυτα που ανεφερα και που αφορουν το φαι με κανουν καθε μερα να στενοχωριεμαι σχεδον.

:( ωωωω, rain μου..

σε καταλαβαίνω, όλοι μας εδώ πιστεύω..
με το να λυπόμαστε όμως δεν τα κάνουμε καλύτερα τα πράγματα.. πρέπει απλά να πιστέψεις στον εαυτό σου
οτι μπορείς! Είναι λάθος να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τους άλλους, πρέπει να συγκρίνουμε μόνο την πρόοδό μας, το πώς είμαστε σε σχέση με πριν.. να βάζουμε στόχο να ξεπερνάμε μόνο τον εαυτό μας κάθε φορά.
Δεν είσαι λιγότερο άνθρωπος, δεν είσαι κατώτερη απο κανέναν. Αξίζεις όλα τα καλά, αξίζεις να δώσεις αγάπη στον εαυτό σου!
μόνο όταν αγαπήσεις τον εαυτό σου όπως είναι, μόνο όταν καταλάβεις οτι αξίζει να δίνεις στον εαυτό σου ότι καλύτερο μπορείς τότε θα αρχίζεις βλέπεις ευχάριστες αλλαγές. Είσαι ένα μικρό μπουμπουκάκι. Θέλεις να το ποτίζεις να ανθίσει ή προτιμάς να το καταπατάς;
όλοι έχουμε τις αδυναμίες μας στο φαγητό! Αλλά δεν πρέπει να προσπαθούμε τοσο σκληρά να κάνουμε την τέλεια δίαιτα την τέλεια διατροφή γιατί δεν υπάρχει το τέλειο! Βάλε αυτά που σου αρέσουν να τρώς στην διατροφή σου, μια φορά την ευδομάδα.. μπορεί να είναι πιο αργό το αποτέλεσμα αλλα τουλάχιστον θα είναι μόνιμο! Και δεν θα στερείσαι και θα προσέχεις τις υπόλοιπες μέρες! Εγώ δεν μπορώ να φανταστώ το υπόλοιπο της ζωής μου να μην ξαναφάω σοκολάτα π.χ. είναι αδύνατον για εμένα τουλάχιστον, οπότε έχω σημειώσει μερικές μέρες τον μήνα να τρώω σοκολάτα, αλλά τις υπόλοιπες άλλες μέρες να προσέχω.

Αξίζεις πολλά περισσότερα απο ότι νομίζεις :) εξάλλου there is no rain without a rainbow!

Σ'ευχαριστω για την απαντηση σου αιλουρε. Δεν κανω αυστηρες διαιτες. Τρωω οτι να ναι και ειδικα υδατανθρακες και λιπαρα σε μικροτερες ποσοτητες ακριβως επειδη δεν εχω το κουραγιο να τρωω υγιεινα. Δεν ξερω τι αλυσιδες εχω βαλει στον εαυτο μου, σιγουρα δεν τον αγαπω και οχι μονο, τον μισω κιολας. Και μισω και ολους τους αλλους που δεν με καταλαβαινουν. Τα 'χω βαλει με ολους, δεν ξερω τι να κανω.. :( :(

Ε όχι και δεν είσαι αντάξια του αγοριού σου!
Μη χειρότερα!!!
Καλά ακούς τι λες?!?
Αγαπάμε το φαί, ε και?
Άλλος είναι μίζερος, δεν τρελαίνετε για κουζίνα, ε εντάξει μωρέ δεν βαριέσαι, αχ πρέπει να φάω και τέτοια.
Δεν γίνεται όλοι να είμαστε το ίδιο.
Έχω μια φίλη που όταν πάω να την επισκεφτώ της λέω τι νέα ξέρω εγώ, θα φάμε τίποτα?
Και σκέφτεται και σκέφτεται, τι λέει θα φάμε ή όχι?
Πότε έφαγες Λίλα?
Δεν θυμάμαι!
Καλέ υπάρχει κόσμος που δεν νιώθει πείνα, δεν θυμάται πότε έφαγε για τελευταία φορά...
Τι να λέμε τώρα δηλαδή...
Και θες να φας και στεναχωριέσαι..
Γιατί δεν το παίρνεις απόφαση ότι σου αρέσει το φαγητό και θες απλά να τρως?
Γιατί λύπη και μοναξιά?
Γιατί τόση στεναχώρια?
Τι σε τρώει βρε κορίτσι?

Sandra σ'ευχαριστω αλλα εχω πολλα προβληματα και το βαρος επιδεινωνει την κατασταση. Δεν μπορω να χασω δυστυχως αλλα θα το 'θελα πολυ οσο δεν παει. Σ'ευχαριστω για τη στηριξη παντως.

Dulcinea del Toboso καλα αποτελεσματα να εχεις!! :) Χαιρομαι που εισαι καλα και εχει υποχωρησει σε σενα η διατροφικη διαταραχη της βουλιμιας που εχεις :) Καλο καλοκαιρι και καλη ξεκουραση!! (το ξερω οτι το ποστ που εγραψα ηταν ακυρο στο θεμα τι μας στεναχωρησε σημερα)

Δουλτσινάακι ξαναγύρισες :roll::roll:

Κλαιω γτ με πληγωνουν τα σχολια για το βαρος μου. Παλευω με τη σχεση μου με το φαγητο απο παιδι, μια ολόκληρη ζωη ακουω σχολια "χασε λιγα κιλα κ θα εισαι κούκλα'', "μη τρως πολλα γλυκα/ψωμι/σκατα", εχω βιωσει κοροϊδία για τα κιλα, αλλα τωρα...ΤΩΡΑ , που για πρωτη φορα στη ζωη μου μου ειμαι οριακα ανεκτη (αφου πάντα μισουσα το σωμα μου), τωρα μου λενε οτι ημουν καλυτερη παχουλη.

Παντα θα ειμαι ενας αριθμός και μια υποκειμενική οπτική αντιληψη που θα με χαρακτηρίζει και θα με καθορίζει σαν υπόσταση.

Ειμαι ανασφαλής...

Εσύ πως βλέπεις τον εαυτό σου ?

Α)πολύ πιθανόν αυτό που αισθάνεσαι εσύ να βλέπουν και οι άλλοι σε σένα .
Β) η περίπτωση που αν αισθάνεσαι εσύ καλά και όμορφα και οι άλλοι σχολιάζουν .

Οι άλλοι πάντα θα σχολιάζουν ,πάντα κάτι θα βρουν που δεν θα τους αρέσει .Αν εσύ τους γράψεις δεν θα σε νοιάζει τι λένε .Γιατί να σε νοιάζει ?

Εγώ στέκομαι σε σένα .Στο πως εσύ σε αντιμετωπίζεις .Όχι δεν πάω να κάνω την ψυχολόγο .Αλλά αν εγώ ας πούμε με βλέπω χάλια και δεν μου αρέσω και κρύβομαι πίσω από αυτην την ασχήμια φαίνεται και σε έναν ξένο .

Το έχω σαν δικό μου παράδειγμα μέσα από τη μεγάλη πλέον ιστορία μου με το φαγητό ,τα κιλά ,το σώμα ,την εικόνα μου .Όταν κάπως το είχα ισορροπήσει ,όταν είχα κίνητρο σχεδόν έμοιαζα όμορφη και προς έκπληξη δική μου ,ακόμα και στα δικά μου μάτια !!!

Για ολα φταιει η κακη μου ψυχολογία.
Νιωθω οτι μισω το σωμα μου οταν είμαι άσχημα ψυχολογικά.
Τί πιο αχάριστο και αρρωστο απο αυτό;;
Αυτη τη στιγμή ακυρωσα κατι σημαντικό επειδή ντρέπομαι να βγω έξω.
Δεν με αντεχω αλλο, ειμαι ντροπή για αυτό το φορουμ.
Δεν ξερω τί μου συμβαινει.
Κάποιες φορές ειμαι αισιόδοξη, νιωθω καλα, εχω καλη διάθεση να λάβω και να δωσω συμβουλές, να ζήσω τη καθε στιγμή...
Κι αλλες φορες οπως τωρα κλείνομαι σε ενα δωμάτιο, απομονώνομαι απο τους πάντες και απλα με μισώ.
Καλυτερα να διαγραφω απο εδω, ούτως ή αλλως αντικειμενικά δεν προσφέρω τιποτα.
Όπως γενικότερα στη ζωη μου...