Printable View
Τι να σου πω τωρα. Ειναι να μη σου τυχει. Εγω ειμαι 15 χρονια σε παρομοια περιπου θεση. Και λεω καποιες φορες. Ειναι δυνατον να αλλαξω ζωη? Να αλλαξω μυαλα? Μετα τοσα χρονια? Κατα βαθος δεν το πιστευω ουτε εγω.... Απλα λεω ναι για να αυταπαταμαι και να μπορω να συνεχισω.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά όχι πλήρως ακατόρθωτο. Αυτη ειναι η απάντηση και σου την γραφω μ' αυτο τον τροπο για να ειμαι ιδαίτερα ακριβής.Quote:
Originally Posted by Winston_man_2
Το παν είναι να αλλάξεις όλες μα όλες τις εσωτερικές αντιστάσεις που δεν επιτρεπουν την αλλαγή, να επαναπρογραμματιστεις δλδ. Ένας καλός ψυχολόγος θα σου μάθει τον τροπο πως να το κανεις αυτό (πχ ενας της γνωστικης συμπεριφορικης μεθοδου που έχω δοκιμάσει), απ εκει και περα ειναι η εφαρμογη που είναι πολύ δύσκολη και όλο και δυσκολευει όσο περνάνε τα χρόνια.
Όσοι απ΄εδω εχουν παιδια ή είναι κάτω των 20 ας ακούνε ..................
Για ολους εσας που προσπαθειτε να αντιμετωπισετε την κοινωνικη φοβια , ενα καλο σαιτ απο ενα τυπο που ανεπτυξε δυναμισμο στην επιμονη του να νικησει και τελικα το ξεπερασε !! ελπιζω να βοηθησει , εχει και βιντεο και αρθρα. http://getoversocialanxiety.com/
κοινωνικη φοβια πηγα στη ψυχολογο και της λεω πως αυτο νομιζω πως εχω εκεινη ομως μου απαντησε πως δεν θελει να ονομασουμε αυτο που εχω και σαν τελικη διαγνωση μου εβγαζε πως περναω αργοπορημενη εφηβεια..γιατι πιστευω πως εχω αυτο γιατι οταν γνωριζω καινουρια ατομα με πιανει ενας κομπος και δεν μπορω να μιλησω και αν μιλησω το πιο πιθανο να πω βλακειες που ισως και να προσβαλλουν ...οταν μπαινω στην αιθουσα στην σχολη μου μου φαινεται βουνο...ακομα και το να ρωτησω καποιον για κατι ...οταν ειμαι σε καφετερια ντρεπομαι να παω τουαλετα λες και σιγα θα με κοιταξουν κ ομως με πιανει πανικος...οταν μπαινω σε ενα μαγαζι ειτε για να αγορασω κατι ειτε για να παραγγειλω κατι παλι νιωθω αμηχανια..πολλες φορες θα αποφυγω να παω σε καποιες συναντησεις γιατι ντρεπομαι ...ακομα και οταν περπαταω αισθανομαι ντοπη δεν ξερω πως να το εξηγησω αλλα μου συμβαινει
Καλημέρα σε όλους,
Με λένε Γιώργο και πάσχω κι εγώ από κοινωνική φοβία. Αυτό με εμποδίζει να ξεκινήσω νέες δραστηριότητες όπως να ψάξω για δουλειά (αν και έχω εργαστεί μέσω διαδικτύου σαν συντάκτης για ένα διάστημα), να πάω γυμναστήριο, χορό κ.ο.κ. Επίσης βγαίνω σπάνια έξω με φίλους γιατί δεν έχω και πολλούς. Βασικά έχω έναν πολύ καλό φίλο και μία ακόμα πολύ καλή φίλη που δεν θέλει να πολυβγαίνουμε για πολύ περίπλοκους λόγους που δεν είναι της παρούσης. Ο φίλος μου αυτός σπουδάζει Ιταλία και δεν μένει και Αθήνα όπως εγώ. Παλιότερα είχα πιο ενεργή κοινωνική ζωή, αρκετούς φίλους και έχω ασχοληθεί αρκετά με τον ατομικό αθλητισμό.
Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν επέστρεψα από τις σπουδές μου στη Ζάκυνθο και ως επόμενο είχα χάσει κάθε επαφή με τους παλιούς φίλους που είχα πριν φύγω. Αυτό μου προκάλεσε μία μάλλον ήπιας μορφής κατάθληψη. Προσπάθησα (μέσω του facebook) να ξαναβρώ άτομα (από Γυμνάσιο-Λύκειο) αλλά είχαν αλλάξει πολύ και αυτοί και εγώ και δεν υπήρχαν πια κοινά σημεία επικοινωνίας - επαφής. Για να μην πω την ιστορία της ζωής μου και γίνω κουραστικός θα με ενδιέφερε πολύ κάποια άμεση συνάντηση με άτομα που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες. Γενικά δεν είμαι και πολύ της υπομονής ούτε υποστηρίζω και πολύ το ίντερνετ σαν μέσο επικοινωνίας. Καλύτερο πάντα είναι το face to face, νομίζω.
Αρκεί να αναφέρω ότι κάνω συστηματική ψυχοθεραπεία τα τελευταία 4-5 χρόνια και ότι έπαιρνα πολλά φάρμακα τα οποία τα έχω σχεδόν κόψει όλα τώρα.
Παιδιά, επειδή διάβασα κάποια posts για το Ladose, εγώ παίρνω μισό χάπι των 20 mg κάθε πρωί. Ειλικρινά, επειδή έχω πάρει και Seropram, το οποίο και θεωρώ άθλιο φάρμακο (είναι γνωστό ότι προκαλεί έντονη απάθεια, με λίγα λόγια σε κάνει ζόμπι), νομίζω ότι το Ladose, λόγω της ενέργειας (σπιντάρισμα) που δίνει είναι πολύ καλό φάρμακο. Εμένα με έχει βοηθήσει αρκετά αν και γενικά για τα ψυχοφάρμακα ή ψυχοτρόπα όπως τα ονομάζουν μερικοί ισχύει το εξής: Όσο λιγότερα παίρνεις τόσο καλύτερα.
Όλα τα φάρμακα (ειδικά τα χημικά) έχουν παρενέργειες και καμιά φορά οι παρενέργειες αυτές είναι υπερβολικές και κάνουν κακό. Ας πούμε το Zyprexa (δεν θα το σχολιάσω καν σαν φάρμακο...), το οποίο έπαιρνα για μικρό διάστημα μου πρόσθεσε ούτε λίγο ούτε πολύ (σε συνδυασμό με το Seropram) 30 ΚΙΛΑ!! Δεν κάνω καθόλου πλάκα. Ευτυχώς ήμουνα τσίχλα και το είχα ανάγκη, αλλά έχω κάνει και δίαιτα και έχασα 10 κιλά γιατί είχα γίνει πατσοκοιλιάς σε κάποια φάση. Ας πούμε εδώ και λίγες εβδομάδες παίρνω Ladose και πήγα από 85 κιλά 89 σε χρόνο dt. Τι να λέμε τώρα...
Διόρθωση: Zyprexa ήθελα να πω...Quote:
Originally Posted by tallman
Γιώργο, τα φάρμακα δε θα σε κάνουν κοινωνικό. Την κοινωνική φοβία την ξεπερνας (σταδιακα) με το να πηγαίνεις στους τοπους και στα ατομα που συνηθίζεις να φοβασαι ώστε κάθε φορά να διαπιστωνεις το παράλογο του φόβου και το ότι τα πράγματα ήταν πολύ πιο εύκολα από ότι τα φανταζόσουν. Θέλει πείσμα και κουραγιο για να το καταφερεις, κατανοώντας πρώτα το παραλογο και την υπερβολή που εμπεριέχει ο φόβος για κατι ώστε πιο ευκολα να μπορεις να πηγαινεις σ εκεινους τους χωρους κλπ.
Πιστευω ότι το facebook λειτουργει ως υποκατάστατο της κοινωνικοποίησης για τα άτομα με κοινωνική φοβία, ως ο ασφαλής χωρος που προσφερει αποφυγη από τους κοινωνικούς χωρους που υποτίθεται φοβίζουν. Μην πέσεις στην παγίδα.
Φίλε Γιάννη,
Facebook είχα κάνει λογαριασμό κάποτε και πραγματικά όχι μόνο δεν μιλιόντουσαν τα άτομα εκεί μέσα αλλά αντιμετώπισα τρομερή αλαζονεία, επιθέσεις κάτω από τη μέση και τσακωνόμουν μέρα νύχτα με τον κάθε τσόγλανο ψωνισμένο. Αυτή τη στιγμή δεν έχω λογαριασμό στο fb και ούτε πρόκειται να τον ξανανοίξω για κανέναν (και γκόμενα να μου το ζητούσε δεν υπάρχει περίπτωση).
Ο λόγος που άνοιξα λογαριασμό στο fb είναι για να διαφημίσω το ατομικό μου ιστολόγιο (blog) που ήταν τότε πολύ φρέσκο και καινούργιο. Αυτή τη στιγμή έχω σταθερό αναγνωστικό κοινό και το fb δεν μου προσφέρει τίποτα. Το fb δεν είναι τόπος κοινωνικής δικτύωσης, είναι τόπος καυγάδων και είναι γεμάτο εγωπαθή και αλαζονικά (προβληματικά) άτομα. Είμαι δηλαδή κι εγώ θερμοκέφαλος, οπότε καταλαβαίνεις τι καυγάδες είχα.
Αυτή τη στιγμή προσπαθώ να αποφασίσω να πάω στο γυμναστήριο του Ο.Ν.Α. (δημοτικό γυμναστήριο) της γειτονιάς μου που είναι φτηνό και καλό (χαρτί καρδιολόγου έχω πάρει εδώ και μήνες καθώς και ειδικέ ασκήσεις από αθλητίατρο). Παρόλα αυτά είμαι σε πολύ δυναμική φάση της ζωής μου και έχω σχεδόν νικήσει την εντομοφοβία που με ταλαιπωρούσε από μικρό παιδί. Χθες το βράδυ μάλιστα έλιωσα ένα μεγάλο κατσαριδοειδές σιχαμερό μαύρο πράγμα και κυνήγησα να λιώσω και μια σιχαμερή κατσαρίδα αλλά ήταν πολύ γρήγορη και κρύφτηκε στον υπόνομο πριν προλάβω να την καθαρίσω. Γλύτωσε δηλαδή το σκουλήκι, που λέει και ο Σεφερλής!
Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο φίλε Γιάννη ότι τα φάρμακα δεν κάνουν σχεδόν τίποτα. Απλά φεύγει η μεγάλη μαυρίλα της κατάθλιψης. Άλλωστε όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι "Συν Αθηνά και χείρα κίνει" Ελπίζω να είναι σωστή η ορθογραφία γιατί δεν ξέρω αρχαία, δεν ήμουνα της θεωρητικής, δυστυχώς. Από ότι είδα στο προφίλ σου μένεις Κύπρο φίλε μου άρα δεν έχει νόημα να σου ζητήσω κάποια συνάντηση, δυστυχώς. Πάντως εσείς οι Κύπριοι τραβάτε πολλά αλλά είστε παλικάρια και το έχετε αποδείξει. Και να ξέρεις ότι οι στρατιωτικοί μας επί χούντας ήταν έτοιμοι να επιτεθούν στον Αττίλα αλλά τους έκαναν παράσιτα οι Αμερικάνοι μέσω δορυφόρων και τους χάλασαν την σκόπευση.
Αν με ρωτήσεις, έπρεπε να είχε γίνει ολοκληρωτικός πόλεμος με τους θρασύδειλους-χέστηδες Τουρκαλάδες γιατί θα τους είχαμε διαλύσει παρά την αριθμητική τους υπεροχή. Αλλά καταλαβαίνεις ότι όταν έχεις χούντα και μάλιστα αμερικανόδουλων δεν μπορείς να πάρεις σωστές αποφάσεις. Εγώ είμαι μισός Σμυρνιός από την πλευρά του παππού μου (πατέρας-παππούς) και τους Τούρκους τους μισώ θανάσιμα για όλα αυτά που έχουν κάνει τα Μογγολοειδή αυτά άνανδρα σκουλήκια. Δεν πειράζει όμως, γιατί όπως λέει και ο Λιακό, πίσω έχει η αχλάδα την ουρά.
Έχω γράψει και κείμενο με στρατιωτικές τακτικές για πιθανή επίθεση των Τούρκων επί Ελληνικού εδάφους. Πιστεύω (αν και δεν είμαι απόφοιτος στρατιωτικής σχολής) ότι οι τακτικές που έχω σκεφτεί είναι αρκετά έξυπνες και αποτελεσματικές αλλά θέλουνε αρκετά χρήματα σε δαπάνες για να εφαρμοσθούν. Αν θες σου στέλνω σε word το κείμενο στο e-mail σου. Ο τίτλος του είναι "Η φύση του πολέμου". Είναι από τα καλά μου κείμενα αν και γραμμένο εν θερμώ. Όπως έλεγε και ένας Ελληνο-Ιταλός φίλος μου, Τούρκος καλός μόνο νεκρός.
Αρκετά όμως περιαυτολόγησα, εσύ φίλε μου πώς αντιμετωπίζεις την κοινωνική φοβία; Τι ακριβώς δυσκολίες έχεις; Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για σένα.
Απλά άμα γράψεις και βλέπεις ότι δεν απαντάω θα είναι γιατί πάω τον υπολογιστή μου για service σήμερα. Έχει το μαύρο του το χάλι εδώ και αρκετό καιρό. Μόλις μου τον φτιάξουν, ελπίζω σύντομα, θα είμεθα και πάλι στις επάλξεις!
Χαιρετώ όλους τους φίλους προς το παρόν μέχρι να ολοκληρωθεί το service.
Ταλμαν, ως αποτελεσματική μεθοδο για τις φοβίες σου παραθετω ενα αποσπασμα που διαβασα καπου μου εκανε φοβερη εντυπωση, το εμαθα απέξω και σου το παραθέτω: "στα μέρη όπου συνηθίζεις να φοβάσαι πήγαινε πριν να ξημερώσει, εάν δείξεις κάποια χαλαρότητα σ΄αυτο το σημειο θα γεράσει μαζι σου το αξιογέλαστο αυτο πάθος". Δλδ τωρα, αμεσως, πριν αρχισουν οι σκέψεις, αλλιώς τελείωσε. Εγω ακόμα δυσκολέυομαι. Τα υπόλοιπα τα λέμε μια άλλη στιγμη γιατι δεν εχω χρονο τωρα.
Φίλε Γιάννη,
Πολύ ενδιαφέρον το απόσπασμα που παραθέτεις. Θα σταθώ στο "πριν να ξημερώσει". Βασικά θεωρώ ότι αφού ξεπέρασα την εντομοφοβία μόνος μου, η κοινωνική φοβία δεν θα αντισταθεί για πολύ. Την έχω ήδη στο σκόπευτρο. Το καλό είναι ότι άλλαξα ψυχίατρο και είμαι αισιόδοξος ότι έκανα καλή επιλογή. Άλλωστε, το σκέφτηκα πολύ καλά πριν πάω στον καινούργιο. Πάντως και ο καινούργιος γιατρός μου είπε ότι θα νικήσω την κοινωνική φοβία με τον ίδιο τρόπο που νίκησα την εντομοφοβία.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί επιδεινώθηκε η κοινωνική φοβία τα τελευταία χρόνια. Θυμάμαι τον εαυτό μου πολύ πιο λειτουργικό στο παρελθόν. Άλλωστε έχω αλλάξει αρκετά γυμναστήρια και αθλήματα στο παρελθόν και τώρα δεν μπορώ ούτε πληροφορίες από το τηλέφωνο να πάρω. Τι να πω, ανεξήγητα πράγματα. Ελπίζω να τα ξαναπούμε.
καλησπερα και απο εμενα.
εχω το ιδιο προβλημα κοινωνικη φοβια απο το 2000 κα με την χρονιοτητα της καταστασης το 2007 πηγα σε ψυχιατρο για φαρμακευτικη αγωγη.δεν παλευοταν αλλο.μεσα σε αυτα τα 7 χρονια 2000-2007 πηγα και σε μια ψυχολογο για 3,5 χρονια εκανα ψυχοθεραπεια(ψυχοδυναμικη για οσους γνωριζουν )η οποια ηταν αρνητικη για εμενα .Στις τελευταιες συνεδριες αισθανομουν τοσο ασχημα, εφτασα στα ορια μου και ξεκινησα τα χαπια .τελος παντων τωρα ειμαι ακομα με φαρμακα .τους τελευταιους μηνες ειμαι με ladose 50 mg .εδω δοκιμασει Cymbalta ,wellbytrin ,xanax αυτα .
αυτο που θελω να πω ειναι πως ενω θελω να ξεπερασω τους φοβους μου και τις ανασφαλειες μου δεν εχω το κουραγιο να το κανω .δεν θελω να προσπαθησω.με τα ladose και τα αλλα χαπια απλα η κατασταση γινεται λιγακι καλυτερη μπορω να βγω εξω ,αισθανομαι πιο ανετα με αλλους ανθρωπους ,μπορω να βγω στις καφετεριες οταν εχει πολυ κοσμο χωρις να ανησυχω για τους αλλους δηλαδη σε μικρα καθημερινα πραγματα τα παω καλυτερα .
αλλα στα μεγαλα ?
εχω τελειωσει τει , μπορω να διδαξω ...
να παντρευτω ..
να οδηγησω μεσα στην πολη μου ......
σε αυτα τα πραγματα δεν μπορω δεν εχω το κουραγιο να παλεψω .......
εχω ρωτησει και αλλη φορα αν ξερει κανεις καποιον ψυχολογο -ψυχιατρο και ειδε βελτιωση ασ με ενημερωσει .ειμαι απο ενα χωριο της φλωρινας και ψαχνω καπου εδω κοντα ......
θελω να παρω και μια δευτερη γνωμη γιατι η ψυχιατρος που πηγαινω λεει οτι σιγα σιγα θα βρεις τι φταιει και θα το λυσεις .αν μπορουσα να το λυσω νομιζω θα το ειχα κανει εχουν περασει κοντα 12 χρονια .
και η ψυχολογος που πηγενα ελεγε παντα αν παρεις χαπια θα μπορεις να κανεις τα μεγαλα πραγματα αλλα πρεπει να βρουμε την αιτια
και καναμε ενα μακρινο ταξιδι στην παιδικη μου ηλικια .
ειμαι πολυ μπερδεμενη .....
οποιος θελει ας μου στειλει μηνυμα .
ελπιζω να μην κουραστηκατε ........
υπαρχει τελικα ελπιδα ?
@sandy25
Η ψυχοδυναμική είναι πεταμένα λεφτά αν θες την γνώμη μου. Ο τρόπος για να νικήσεις ή έστω
να κάμψεις την αγχώδη διαταραχή είναι να δουλέψεις τις σκέψεις σου. Είναι πολύ συγκεκριμένα
αυτά τα 4-5 πραγματάκια που πρέπει να κάνεις (και να εξασκήσεις) για να δεις βελτίωση και αυτό
γίνεται μέσω της γνωσιακής-συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας (ΓΣΨ). Αν δεν έχεις πάει σε ψυχολόγο
ειδικευμένο στην ΓΣΨ, μην το βάζεις κάτω, είμαι 99% σίγουρος ότι θα σε βοηθήσει!
Όσον αφορά το "που", μπορείς να ψάξεις στον χρυσό οδηγό πχ δες λινκ από κάτω για Φλώρινα
Ψυχολόγοι στην Φλώρινα
Πάντως το λίγο που έψαξα στην περιοχή σου, βρήκα μόνο μια που να κάνει ΓΣΨ 100%
(είναι η μόνη που έχει site και έτσι μπόρεσα να το διασταυρώσω)
Για να σου δώσω ένα hint, ψάξε για Έδεσσα...
Αυτά από μένα, αν έχεις ερωτήσεις μπορείς να μου στείλεις και pm
ευχαριστω πολυ να εισαι καλα μακαρι να ξαναβρω την δυναμη να μπω παλι στην ιδια διαδικασια.
Καιρο ειχα να μπω στο φορουμ να μαθω νεα .
τι γινεται παιδια ?
τοσο καιρο που ελειπα μηπως εγινε κανενας καλα ,μηπως ξεπερασε την κοινωνικη φοβια?
ποιος εχει κανει γνωσιακη ψυχοθεραπεια και αν μπορει ασ μου περιγραψει λιγο τι ειναι ,πως ειναι μια συνεδρια .
και αν εχω καταλαβει καλα ειναι οτι ο ψυχολογος προσπαθει να αλλαξει τις αρνητικες σκεψεις με θετικες .
πως θα μου αλλαξει γνωμη π.χ.αν φοβαμαι να οδηγησω μεσα στην πολη μου τι θα μου λεει μπορεις να τα καταφερεις και μπορεις να τα καταφερεις μεχρι να το πιστεψω ?
δεν ξερω εχω απελπιστει δεν ξερω τι ακριβως να κανω μετα απο την ψυχοθεραπεια(ψυχοδυναμικη ο θεος να την κανει ) που εκανα δεν πιστευω τιποτα πια .
δεν εχω ουτε την δυναμη να προσπαθησω ...........
και καλα να μικρα αλλα τα μεγαλα ?
ενας γαμος με 800 ατομα ,τουρτες , χορους , νυφικα ,κουμπαρους κλπ πως θα γινει ρε γαμωτο ?
μονο στην ιδεα μου κοβονται τα ποδια .......και ολα τα υπολοιπα συμπτωματα του αγχους ......