Originally posted by dodoni
Νίκη,
σε γνωρίζω σε ένα βαθμό, και μέσα από το φόρουμ αλλά και εξαιτίας των προσωπικών μηνυμάτων που έχουμε ανταλλάξει.
Έχω και γω τις ενστάσεις μου αναφορικά με την επιλογή της φαρμακοθεραπείας, και γιατί γνωρίζω σε κάποιο βαθμό την πορεία σου αλλά και εξαιτίας του νεαρού της ηλικίας σου
Οταν η φαρμακοθεραπεία δεν είναι μονόδορμος, τότε σκόπιμο είναι να αποφεύγεται, όχι γιατί η χημεία που θα εισέλθει στον οργανισμό σου, δε θα σε βοηθήσει ή θα σε ταλαιπωρήσει με διάφορες παρενέργειες, αλλά γιατί τόσο οι έρευνες όσο και η κλινική πράξη δείχνουν πως δημιουργείται κάποιου είδους ψυχολογική εξάρτηση αλλά και μια αίσθηση ότι \"είμαι άρρωστος\".
Επιπλέον, συμφωνώ απόλυτα με το παρακάτω σχόλιο του συναδέλφου και νομίζω πως δε θα μπορούσα να τα πω καλύτερα.
Quote:
Originally posted by Psychologist
Πρόσφατες έρευνες (αν θέλεις θα μπορούσα να σε παραπέμψω σχετικά) δείχνουν ότι η πορεία αυτών των παιδιών, μακροχρόνια, ουδόλως βοηθήθηκε από τα φάρμακα. Μάλλον ναρκοθετήθηκε η πορεία τους. Επίσης καταδεικνύεται ότι συνήθως οι γονείς ήταν χρήστες τέτοιων σκευασμάτων και σχεδόν τα... ταΐσανε στα παιδιά τους.
Την ευθύνη του εαυτού σου Νίκη μου είναι σημαντικό να την έχεις εσύ και μια χημεία, δε σε βοηθά σε αυτό, απεναντίας, παίρνει αυτή την ευθύνη να σε φροντίσει.
Θα σε φροντίσει, αλλά ταυτόχρονα θα κουκουλώσει το πρόβλημα και έτσι αυτό μια μέρα, ενδεχομένως θα επανέλθει.
ΥΓ. Τέσσα, Psychologist, μπορούμε αν θέλετε να ανοίξουμε ένα θέμα στο φόρουμ \"η γωνιά των επαγγελματιών ψυχικής υγείας\" και να κουβεντιάσουμε ότι και όσο θέλετε εκεί και έτσι να κρατήσουμε αυτό το θέμα αποκλειστικά και μόνο για τη Νίκη, για την πορεία της, για την υποστήριξη της.