μπλου, δεν σου άρεσε ποτέ κάποιος που βρισκόταν σε ένα μπαράκι?
Printable View
Α αυτό εννοούσε; Εγώ κατάλαβα ότι δεν της την πέφτουνε γιατί έτσι συμβαίνει γενικά. Τότε άκυρο.
δν ξέρω αν εννούσε αυτό.
εγώ τη ρώτησα αν της άρεσε ποτέ κάποιος μέσα σε ένα μπαράκι την ώρα που είχε βγει με την παρέα της.
δν συμφωνώ πάντως με το ότι δν γίνεται " παιχνίδι " σε ένα μαγαζί.
όταν σου αρέσει κάποιος φαίνεται.
το τί θα γίνει μετά είναι άλλη ιστορία.
και εγω ειμαι 32 και ειμαι μια απο τα ιδια.Οι περισσοτεροι κοιτανε να περνανε καλα πλεον δεν θελουν υποχρεωσεις ποσο μαλλον με μια χωρησμενη με παιδι οπως εγω.:(
Καλα και εγω ειμαι περιεργη με τις σχεσεις,μολις δω καποιον να θελει να με εκμεταλευτει τουτ α χονω.
Δεν ξέρω αν γίνεται παιχνίδι ή όχι, δεν είπα κάτι τέτοιο μετά, το γιατί διαβάζεται με δύο τρόπους, εγώ το έγραψα με τον άλλον. :P
Μου την έχουν πέσει 2-3 φορές σε μπαρ και σε καφέ και στο δρόμο (αν είναι δυνατό!) και στο μετρό. Πάντως, είναι γεγονός ότι στα μπαράκια δεν την πέφτουν γενικώς. arktos, να σου πω την αλήθεια σε μπαίνω στη διαδικασία να κοιτάξω τους άλλους γιατί είμαι αφοσιωμένη στη παρέα μου. Δεν δίνω σημασία στους άλλους, δεν μου δίνουν, κάπως έτσι. Επίσης και αν έρθει ο άλλος να μας μιλήσει συνήθως δε θα μας αρέσει ούτε σε μένα ούτε σε φίλες μου. Μόνο μια φορά θυμάμαι σε ένα μπαράκι είχα γνωρίσει κάποιον που μιλούσαμε όλο το βράδυ, γελάσαμε πολύ και περιμενα να μου ζητήσει τηλέφωνο αλλά δεν το έκανε. Φαίνεται ήταν δεσμευμένος και απλά ήθελε ψυχανάλυση όλο το βράδυ. Από τότε δεν έχει τύχει κάτι άλλο σε μπαράκι. οχι ότι πηγαίνω και συχνά βέβαια.
Θεωρώ βέβαια ότι δεν πρέπει να κολλάμε στο μέρος. Αλλά όταν δεν τον ξε΄ρεις καθόλου τον άλλο δεν ξέρω αν σε τραβάει για περαιτέρω. Λες πού να μπλέκω τώρα.
Δεν θεωρώ τόσο δύσκολη τη δική σου κατηγορία. Χωρισμένη με παιδί. Απλά υπάρχει κάποια δυσκολία στους ελεύθερους όταν υπάρχει παιδί. Προτιμώ ανύπαντρες. Αλλά οι χωρισμένοι με παιδί μάλλον περίπτωση σαν τη δική σου θέλουν. Βέβαια οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν κάτι ελεύθερο και δεν θέλουν υποχρεώσεις με καινούργια γυναίκα. Τί να πω! Δύσκολα τα πράγματα για όλους μας με τις σχέσεις.
Οxi συστημένο απλά κάπου να μπορώ να τον γνωρίζω λίγο, να καταλάβω πώς κινείται, χωρίς να παίζει από τη αρχή το ερωτικό μαζί του. Απλά αυτά είναι περιορισμένα και αναγκαστικά, αν θέλουμε καινούργιες γνωριμίες, πρέπει να δεχτούμε και τέτοιους τρόπους (π.χ γνωριμία σε καφέ). Αλλιώς τί άλλο; Να κάτσουμε σπίτι και να μας έρθει ουρανοκατέβατος;
στο σπίτι ακόμη κ τζάκι αν έχεις, ούτε ο αη-βασίλης δν έρχεται.
αν μέχρι τώρα έψαχνες ανάμεσα σε τέτοιες γνωριμίες κ δν έβγαλαν πουθενά,
μήπως να άφηνες τον ευατό σου ελεύθερο να γνωρίσεις κ άντρες από το πουθενά?
δλδ αν παίζει κάτι ερωτικό από την αρχή με κάποιον είναι κακό?
το αντίθετο από ότι είδα σε κάτι κελεπούρια σε οδήγησε.
Και όμως τώρα το θυμήθηκα. Ενα από τα τελευταία μου "κελεπούρια" τον γνώρισα σε μπαράκι που ήμουν με μεγάλη παρέα. Καθόταν ακριβώς δίπλα, μιλήσαμε βγήκαμε κάνα μήνα, αυτός κάθε μέρα τηλέφωνα και μυνήματα σε σημείο που παραξενεύτηκα κιολας, γενικά καλό παιδί ώσπου μου ξεφούρνισε ότι είναι παντρεμένος με παιδί και μετά το γνωστό παραμύθι ότι δεν τα πάει καλά με τη γυναίκα του(θέλει να χωρίσει) κλπ. Πάντως ήμουν ευγενική μαζί του όταν μου το είπε απλά λίγο πικραμένη γιατί σεν μου το είπε από την αρχή. Τουλάχιστον ήταν ειλικρινής πριν το κρεβάτι. Γι΄ αυτό και γω αντί για υποψήφια σύντροφος κατέληξα ψυχολόγος, να τον συμβουλεύω δηλ. να διατηρήσει την οικογένειά του και να είναι καλά μέσα σε αυτή (για να τον ξενερώσω και λίγο). Αυτός βέβαια δεν πτοήθηκε οπότε και έκοψα κάθε επαφή.
Έχεις δίκιο, πρέπει να βοηθούμε εμείς πρώτα τον εαυτό μας να βγάλει τη θετική του πλευρά στην επιφάνεια, αλλά και να βελτιωνόμαστε, γιατί εχουμε και ατέλειες. Δυστυχώς κουβαλούμε τραύματα του παρελθόντος και μέσα από αυτά απειρία, που όσα και να γράψουμε εδώ δεν βελτιώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη και κανείς δε ξέρει αν θα βελτιωθεί ποτέ. Είναι σα να κάνεις τάξη του σχολείου χρόνια μετά. Και αυτό μου στοίχισε, έχασα πολύ καλές κοπέλες που οι ίδιες με πλησιασαν επειδή δεν ήξερα πως να το χειριστώ ή έδειχνα το κλειστό και απόμακρο από φοβίες.
Κάποια σχέση που είχα πραγματική με μεγάλη διάρκεια ήταν επειδή η κοπέλα αυτή μου έδωσε την ευκαιρία, και μέσα σ’ αυτή τη σχέση με ανέβαζε σαν τον ιδανικό άντρα της ζωής της, ειλικρινά. Και θα με παντρευόταν αν δεν επαιρνε ο καθένας το δικό του δρόμο για τους δικούς του λόγους. Μου έδωσε όμως ευκαιρία, δεν με απέρριψε πρώτο δεύτερο ραντεβού ή στο μηνα. ΓΙ αυτό επιμένω τόσο έντονα ότι πρεπει να δινουμε ευκαιρία στον άλλο, να μην εντυπωσιαζόμαστε εύκολα στην αρχή ή να απορρίπτουμε εύκολα.
Συμφωνώ με τηνcarrie ότι μπορεί να πλησιάζω λάθος κοπέλες, κάπου μπορεί να συμβαίνει αυτό, κάνω λάθη και επιπόλαιες κινήσεις. Αλλά κάπου, ίσως και να μαι και απαισιόδοξος γι΄ αυτό, μου παιρνά η σκέψη ότι θα δυσκολευτώ πάρα πολύ να βρω κοπέλα στο δικό μου σκαρί ή που να με αποδέχεται όπως είμαι. Και σίγουρα δε θα κανα συμβιβασμό ποτέ στη ζωή μου. Κάποιες φορές που πλησιάζω κοπέλες κάτι μέσα μου με αποτρέπει από το να τους ζητήσω να γίνει κάτι, ίσως είναι αυτή η απαισιοδοξία ή και ότι δεν βλεπω να μου ταιριάζει η κοπέλα. Μπορεί να ναι και λίγο θέμα συγκυριών και φιλικού κύκλου στα οποία κάπου υστερώ.
Λέω πως χρειάζονται οι εφήμερες σχέσεις γιατί μας βοηθάνε να ξεφύγουμε από την προσπάθεια ελέγχου του καθετί. Γιάννη, κάνε εφήμερες σχέσεις. Επιπολαιότητα χρειάζεσαι, όχι καλούπια. Κάνε λάθη και να χαίρεσαι γι αυτά. Είναι προτιμότερο από το να περιμένεις να βρεις το ιδανικό, μία γυναίκα που να μη σε φοβίζει. Να εξοικειωθείς με το απρόβλεπτο των ανθρώπινων επαφών και με την ανασφάλεια που θα σου γεννάνε. Έτσι δε θα ψάχνεις πια την γυναίκα που θα είναι άβουλη, άπειρη, κατευθυνόμενη, ώστε να σου προσφέρει το αναγκαίο σου, την αίσθηση ασφάλειας, και θα μάθεις να μη σου χρειάζεται κάθε ώρα και στιγμή να είσαι ασφαλής. Ζήσε το καθετί όπως έρχεται και όπως βγει. Ξεκόλλα από το φόβο του λάθους στην επιλογή, που σε εγκλωβίζει και δε σε αφήνει να τολμάς και να δοκιμάζεις. Όταν σε αφήσεις ελεύθερο από την προσπάθεια ελέγχου, τότε τα εφήμερα θα έχουν τη δυνατότητα να εξελιχθούν σε κάτι άλλο, όχι πριν.