Δεν φοβαμαι τον φοβο,ειναι μονο συνηθεια...
Κακια συνηθεια
Printable View
Δεν φοβαμαι τον φοβο,ειναι μονο συνηθεια...
Κακια συνηθεια
Kατερινάκι, κι εμένα μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Χαίρομαι που έχω την ευκαιρία να στο πω.Quote:
Originally posted by katerinaki
weird ,εκτος των αλλων, θαυμαζω σε σενα την αμεσοτητα του λογου σου!γραφεις οτι περασες μια κριση που ηταν θεραπευτικη και οχι ανασταλτικη-πολυ μεγαλη ελπιδα μου-αυτο οφειλεται στο χαρακτηρα σου η στον χειρισμο της καταστασης (ψυχοθεραπεια ,φαρμακα,κλπ).Εκανες ψυχαναλυση?
Η κρίση που πέρασα ήταν...
η απόλυτη διάλυση.
Για να χτίσουμε κάτι απο την αρχή, δεν πρέπει να γκρεμιστεί πρώτα το παλιό κτήριο?
Ε, έτσι έγινε και με μένα, μόνο που τότε δεν το ήξερα.
Κρίσεις πανικού, ιδεοληψίες, έντονη κατάθλιψη( με έντονες αυτοκτονικές σκέψεις), κοινωνική φοβία, κλείσιμο στο σπίτι, τάσεις αγοραφοβίας, ψυχοσωματικά συμπτώματα απο τικ μεχρι τρέμουλα, είναι τα βασικά στοιχεία του τότε εφιάλτη μου.
Ολα αυτά με οδήγησαν στην πόρτα της ψυχοθεαπεύτριας, αυτής της χαρισματικής γυναίκας.
Την μισή δουλειά την έκανε εκείνη και την άλλη μισή εγω :)
Δεν έκανα ανάλυση ( αλλά απο μόνη μου πάντα αναλυόμουν).
Εκανα ανθρωποκεντρική τύπου GEstalt.
Δουλέψαμε κυρίως το συναίσθημα, την σχέση με το σώμα, το εδώ και τώρα, την σχέση με τον θεραπευτή, τη δημιουργικότητα, αλλά και την αυτογνωσία.
Πλέον, δεν αντιμετωπίζω πρόβλημα.
Ωρες ώρες, αυτό το κενό προβλήματος με τρομάζει και καταλαβαίνω οτι μόνη μου μπαίνω σε διαδικασία να μου επαναφέρω κάποια συμπτώματα!
Τραγικό αλλά το κάνω.
Τα επαναφέρω για να τα διαχειριστώ αμέσως μετά.
Εσύ αγαπητή μου, έχεις κάνει ποτέ ψυχοθεραπεία?
υγ. η πρώτη ατάκα που μου είπε η θεραπεύτριά μου ήταν \" αν θέλεις, θα γίνεις καλά. Το μόνο που μας χρειάζεται είναι η θέλησή σου\"
Είχε δίκιο.
Κι η πρώτη ατάκα που της είπα εγώ ήταν \" θέλω να μου λες την αλήθεια, όση αλήθεια βλέπεις\" Και είχα δίκιο, βοήθησε.
Ανοιξη, πώς είσαι? Εχω πολύ καιρό να σε πετύχω.Quote:
Originally posted by anoiksi
Δεν φοβαμαι τον φοβο,ειναι μονο συνηθεια...
Κακια συνηθεια
δεν φοβαμαι το φοβο ,ειναι μονο συνηθεια...
Αχρηστη συνηθεια.Εχει και εξαρτηση?
Τα διαβάσματα βαίνουν καλώς φιλαράκι!Quote:
Originally posted by Alterego
Καλησπερα σας..
Τι κανεις γλυκεια μου weird;..
Τα διαβασματα;
Χθες μετά απο καιρό ήπια καφεδάκι.
Τούρμπο έγινα, απίστευτη διαύγεια νου μετά τον καφέ, είχα περίπου έναν χρόνο να πιω.
Σήμερα πήγα μια χαρούλα.
Αντε και το μεθαυριανό να τελειώνουμε.
Θέλω να επιστρέψω στις λογοτεχνίες μου!
Εσύ? Τι έκανες με την εξεταστική σου?
:)
ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!Ναι εκανα δυο χρονια και τωρα λεω να συνεχισω με αλλη -αλλο- ψυχοθεραπευτη .
Χαιρομαι..! Μπραβο. Καλη επιτυχια και για μεθαυριο.
Εγω ενταξει καλα..πρεπει να διαβασω λιγο περισσοτερο γιατι δεν τα βλεπω και καλα τα πραγματα :)
Γιατι δεν πινεις καφε;Μερικες φορες η γευση του ειναι υπεροχη..
Καλησπερα Ανοιξη!! Ασε το χειμωνα να ερθει επιτελους :)
Ναι κακια συνηθεια ο φοβος,αλλα οτι συνηθιζεται,δεν σημαινει πως δεν μπορει να αλλαξει.Και αυτο παλευω καθημερινα!
Οσο αχρηστη κι αν ειναι υπαρχει δυστηχως..και γινεται και εξαρτηση στην πορεια.Λες και δεν μπορεις να ζεις χωρις τον φοβο.Γινεται ενα μαζι σου.Και αν δεν καταφερεις να τον ηρεμησεις λιγο σε κατασπαραζει.Σε τρωει ζωντανο!!
Πάντα η γεύση του είναι υπέροχη...Quote:
Originally posted by Alterego
Χαιρομαι..! Μπραβο. Καλη επιτυχια και για μεθαυριο.
Εγω ενταξει καλα..πρεπει να διαβασω λιγο περισσοτερο γιατι δεν τα βλεπω και καλα τα πραγματα :)
Γιατι δεν πινεις καφε;Μερικες φορες η γευση του ειναι υπεροχη..
στην μετά πανικών εποχή τους έχω μειώσει αρκετά, μόνο σε περιπτώσεις εξεταστικής πίνω, αλλιώς ντε καφ.
Γιατί απλά, κάποια νευρικά συστήματα είναι ευαίσθητα και πρέπει να τα προσέχουμε ιδιαιτέρως ;))
Να συγκεντρωθείς στο διάβασμά σου εύχομαι...
Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σου.
Με το καλό λοιπόν να ξεκινήσεις το νέο σου θεραπευτικό ταξίδι!Quote:
Originally posted by katerinaki
ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου!Ναι εκανα δυο χρονια και τωρα λεω να συνεχισω με αλλη -αλλο- ψυχοθεραπευτη .
Είθε να σε φτάσει σε νέα μέρη και σε καινούργιες συναντήσεις με τον εαυτό σου :))
Τι καλη που εισαι...Θελω να σου πω και εγω με την σειρα μου οτι λατρευω τον τροπο γραφεις σου...Δειχνει τοσο συναισθημα, εχει τοσο βαθος και γενικα με αγγιζει πολυ...Καλα ειμαι...διαβαζω γενικα τα ποστ σας, απλα επειδη εχω τοσα μεσα μου που θελω να εκφρασω και να πω (γιατι οι συζητησεις ειναι πολυ ομορφες) που χανομαι και δεν εμπνεομαι απο τον κοσμο που περιβαλλομαι και δεν μπορω να γραψω...Αυτην την στιγμη βλεπω την φωτισμενη Ακροπολη...αστραφτει και ειναι απλα ομορφα...Νιωθω πολυ καλα...Ξερεις οταν εχεις τοσα πραγματα που σκεφτεσαι, μετα απο καποια φαση δεν μπορεις να βαλεις το μυαλο σου σε μια σειρα...Σκεφτεσαι μα δεν νιωθεις...Νιωθεις απλα ζαλη απο τα πραγματα που πρεπει η επρεπε να κανεις, αλλα πως να τα κανεις και ειναι σωστο η οχι...Σκορπιες σκεψεις, αναγκες και συναισθηματα...Χαιρομαι που ηρθα στην παρεα σας σημερα...
Aνοιξη.... μου δίνεις την αίσθηση οτι θέλεις να βγάλεις απο μέσα σου αυτό το κάτι, το ασαφές, μα υπάρχει ένα εμπόδιο.Quote:
Originally posted by anoiksi
Τι καλη που εισαι...Θελω να σου πω και εγω με την σειρα μου οτι λατρευω τον τροπο γραφεις σου...Δειχνει τοσο συναισθημα, εχει τοσο βαθος και γενικα με αγγιζει πολυ...Καλα ειμαι...διαβαζω γενικα τα ποστ σας, απλα επειδη εχω τοσα μεσα μου που θελω να εκφρασω και να πω (γιατι οι συζητησεις ειναι πολυ ομορφες) που χανομαι και δεν εμπνεομαι απο τον κοσμο που περιβαλλομαι και δεν μπορω να γραψω...Αυτην την στιγμη βλεπω την φωτισμενη Ακροπολη...αστραφτει και ειναι απλα ομορφα...Νιωθω πολυ καλα...Ξερεις οταν εχεις τοσα πραγματα που σκεφτεσαι, μετα απο καποια φαση δεν μπορεις να βαλεις το μυαλο σου σε μια σειρα...Σκεφτεσαι μα δεν νιωθεις...Νιωθεις απλα ζαλη απο τα πραγματα που πρεπει η επρεπε να κανεις, αλλα πως να τα κανεις και ειναι σωστο η οχι...Σκορπιες σκεψεις, αναγκες και συναισθηματα...Χαιρομαι που ηρθα στην παρεα σας σημερα...
Σ ευχαριστώ για την όμορφη εικόνα που μου δίνεις, σαν να βρέθηκα κι εγώ νοητά, δίπλα στην Ακρόπολη για μια στιγμούλα...
Ας μοιραστώ κι εγώ κάτι μαζί σου όμως...
αυτό το κομμάτι.
Πάντοτε με συγκινεί βαθιά.
http://www.youtube.com/watch?v=loNU4fVpO8E
Εχει υπεροχους στιχους...
Ναι νιωθω οτι εχω πραγματα μεσα μου να εκφρασω να δωσω απλα δεν βρισκω τον τροπο, αυτο το μυστικο μονοπατι....Εμποδιο ναι υπαρχει και ειμαι απλα εγω...οι δικοι μου φοβοι οι δικες μου ανασφαλειες οι δικες μου φοβιες...Ο τρελος εαυτος μου....
Εμποδιο τα ιδια παθη μου, τα ταξιδια του ονειρου μου...Τα θελω μου πανε πισω απο τους φραγμους που βαζω εγω...Νιωθω εντονα...
Θελω να απελευθερωθω, απλα δεν θελω να καταστρεψω αυτο που εχω!!!
Γιατι θελεις να με διωξεις?Δεν ειμαι ομορφη?.....χαχαχα....
Ειναι πολυ δυσκολο να ξεπερνας τον φοβο σου...κολλαει στο μυαλο σαν βδελα και ξεκολλαει με πολυ δυσκολια...Θελεις τοσο αλλα παντα κατι πολυ δυνατο σε τραβαει πισω πισω...Ναι προσπαθεις να τον καταπολεμησεις αλλα ειναι πιο δυνατος απο την δυναμη της θελησης να κανεις αυτο που νιωθεις αυτο που σε εκφραζει αυτο που πρεπει...Φτανεις ομως καποια στιγμη στην ακρη του γκρεμου και ειτε πεφτεις αγαρμπα ειτε περνεις δυναμη απο την πιστη σου γυρνας και βαζεις ενα λυθαρακι για την αντιμετωπιση αυτου του κολληματος τελικα...Και απελευθερωνεσαι....
είναι όμως δικό τους πρόβλημα πια....Quote:
Originally posted by weird
Καλή μου Φύση,Quote:
Originally posted by nature
Weird, φτάνει κάποτε μια μέρα, αν κουράζουμε λίγο το μυαλό μας σ’αυτή και σε όλες τις κατευθύνσεις, όπως κάνεις εσύ, που οι γονείς μας, μας φαίνονται πολύ λίγοι. Όσα κι αν ξέρουν. Που δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να φτάσουν το επίπεδο των σκέψεών μας. Που ξέρουμε πια, ότι είναι δώρο άδωρο να τους πούμε τις σκέψεις μας, γιατί απλά δεν θα καταλάβουν. Το είχα διαβάσει στον Γιάλομ, στο «μάνα και το νόημα της ζωής» και το βρήκα πολύ δυνατό και αληθινό.
Η γνώση έχει μοναξιά weird. Και μας στερεί ακόμα και τους γονείς μας.
για κάθε γνώση,
για κάθε βήμα,
για κάθε σοφία,
υπάρχει ένα τίμημα.
Όσο αλαζονικό κι αν ακούγεται,
όσο πιο πολύ εμβαθύνω και προχωρώ,
τόσο λιγότεροι μπορούν να με ακολουθήσουν.
Ερχεται μια μέρα που οι γονείς φαίνονται λίγοι.
Κι άντε εσύ το αντέχεις.
Οταν δεν το αντέχουν εκείνοι και παν να σε μειώσουν,
είναι το πρόβλημα.
Σ ευχαριστώ για τα λόγια σου :)
εσύ έχεις φύγει μπροστά. Με γνώση, κριτική σκέψη και κριτική ...αγάπη :)
Έχεις φύγει μπροστά? Νιώθεις να σε ακολουθούν ή νιώθεις πάντα ένα βήμα πιο πίσω? Ακόμη κι αν έχεις βγει μπροστά σ\'αυτό το δρόμο είναι κανείς που ακολουθεί? Σ\'αυτό το δρόμο ποιος θέλει και μπορεί να ακολουθήσει, πόση δύναμη, πόση αυταπάρνηση, πόση ηθελημενη υποχώρηση να δείξει? Ενας γονιός με \"θέλω\" με \"απαιτώ\" με \"αξίζω\" δεν θέλει να έπεται. θέλει να προβαδίζει. Πόσο λάθος πήραμε αυτό το δρόμο!!!
Δεν θέλω στο δρόμο άλλους, ούτε μπρος μου ούτε πίσω μου. Θέλω να βαδίζω μόνη μου. Ο αγώνας με κούρασε. Θα πάρω άλλο μονοπάτι. Δεν περιμένω τίποτα να βρω.Κλείνω μάτια, κλείνω αυτιά... Δεν γίνεται τίποτα έτσι. Είμαι άνθρωπος. Ξανά γυρίζω πίσω. Καλύτερα πιο πίσω παρά μόνη.
Καλημέρα:)
Πολύ ησυχία......
Άλτερ τι κάνεις?
Εύχομαι να είσαι καλά:)
Κοίτα λίγο πιο ψηλά κάπου εκεί στ\' αστέρια
και μετά γίνε βροχή για να σκορπάς
τα όνειρα που δεν ήτανε για μας
πόσα λόγια σου είχαν μάθει για να λες
γι\' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Τα τραγούδια είναι σιωπές που φωνάζουν την αλήθεια
για όσα καίνε το κορμί και το μυαλό
μια συνήθεια που πετά στον ουρανό
σαν μετράς των ματιών τις ενοχές
γι\' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
Πως αντέχεις και δε σπας, καρδιά μου
τα ψέματά τους σαν μετράς, καρδιά μου
σ\' ένα κόσμο μακρινό, να σε ψάξω να σε βρω, να σε μάθω να γελάς
σ\' ένα κόσμο μακρινό, να σε ψάξω να σε βρω, να σε μάθω να γελάς
Δεν θ\' αλλάξουνε ποτέ αυτοί που ζούνε με το ψέμα
τη μια κατάρα και την άλλη είναι ευχή
έτσι λένε είναι μάτια μου η ζωή
γι\' αυτό πάψε τώρα πάψε και μην κλαις
ξημερώνει και θα κλείσουν οι πληγές
Πως αντέχεις και δεν σπας, καρδιά μου
τα ψέματά τους σαν μετράς, καρδιά μου
σ\' ένα κόσμο μακρινό, να σε ψάξω να σε βρω, να σε μάθω να γελάς
σ\' ένα κόσμο μακρινό, να σε ψάξω να σε βρω, να σε μάθω να γελάς
ΣΤΑΘΗΣ ΑΡΤΙΝΟΣ
Καλησπερα....προσπαθω να ειμαι οσο καλα μπορω.
Λιγο δυσκολευουν τα πραγματα,μα παλευεται ακομη.
Πως ειστε ολοι σας;
Καλημέρα. Πάντα έχεις μια δύναμη κρυμμένη και τη χρησιμοποιείς στα δύσκολα. Προσπαθείς κι αυτό μου δίνει κουράγιο. Η προσπάθειά σου σημαίνει με αγαπώ, με αναγνωρίζω, με στηρίζω και προχωρώ. Προχώρα αλτερ...
σου αξιζει να παλευεις για το καλυτερο...και να το αποκτας...αλλα ο δρομος ειναι αυτος που σου μαθαινει πιο πολλα παρα το αποτελεσμα που θα εχεις...ετσι μην σταματησεις ποτε να αγωνιζεσαι για αυτο που θελεις και για αυτο που πραγματικα ειναι σημαντικο για σενα...σε αυτο τον δρομο δεν θα εισαι ποτε μονος γιατι η ψυχη σου εχει συμμαχους...προσπαθησε να λυγιζεις αλλα να μην σπασεις την καρδια σου...και οταν βλεπεις οτι δεν παει αλλο κοιταξε ψηλα και θυμησου τα λογια μου αυτα...δεν εισαι μονος, δεν το αξιζεις, το αστερι εκει ψηλα μπορει να εχει σβησει αλλα και παλι σου χαριζει την ομορφη λαμψη του και συνεχιζει να υπαρχει για σενα...Μην δινεις τροφη στον εαυτο σου για να σκοτωσει το ομορφο, αλλα δωσε τροφη στον εαυτο σου να δημιουργησει κατι ομορφο...
Καλη συνεχεια
Μικρέ μου ποιητή μπορεί να θες να μείνεις σιωπηλός γιατί όλοι δεν έχουν πάντα κάτι να πουν.
Θέλω όμως να έρθω εδώ στο χώρο σου επισκέπτρια να δω και να δακρύσω με όσα έχουν γραφτεί, με όσα έχουν ειπωθεί εδώ. Τόσο δυνατά, τόσο λυρικά, τόσο... ήσυχα.
Καθένας εκφράζεται με έναν δικό του τρόπο μοναδικό και η ένταση καμιά φορά είναι μια ώθηση προς τα μπρος πέρα από το ανάμεσα και το τέλμα. Εδώ όμως ξεκουράζομαι σαν μέσα σε αγκαλιά χωρίς λόγια, χωρίς εικόνες, χωρίς τίποτα που να κρύβει κάτι άλλο.
Ηθελα να σου πω μια καλημέρα που δεν σημαίνει κάτι άλλο ούτε πιο λίγο ούτε πιο πολύ. Καλημέρα.
Μικρά καραβάκια μέσα μου
Η ανατολή κι η Δύση
Αρμενίζουν ανέμελα
Προς αντίθετες κατευθύνσεις.
Με τραβούν
Ανέμελα μια πέρα
Και μια δώθε
Οργώνουν την εσωτερική μου
Θάλασσα
Σκορπούν την τρικυμία.
Αλτερ, Νάρνια, καλώς σας βρήκα.
Ανέμελα... Σαν τη βαρκούλα με τους ανέμους σε κάποιο διήγημα.
Ανέμελα... σαν τη φτωχή μου σκέψη.
Ανέμελα...σαν τη διαίσθησή σου και την ικανότητά σου να βλέπεις διορατικά και βαθιά.
Ανέμελα...
Τι μου θύμησες...Quote:
Originally posted by narnia
Ανέμελα... Σαν τη βαρκούλα με τους ανέμους σε κάποιο διήγημα.
Ανέμελα... σαν τη φτωχή μου σκέψη.
Ανέμελα...σαν τη διαίσθησή σου και την ικανότητά σου να βλέπεις διορατικά και βαθιά.
Ανέμελα...
\" Η βαρκάρισα της χίμαιρας\", ένα απο τα αγαπημενα μου της Αλκυόνης.
Για πολλούς και διάφορους λόγους :)
Να σε αφήσω να με παίξεις
σαν να μουν ένα άχαρο πιόνι
να με μπερδέψεις
να με κλωτσήσεις
να σε αφήσω?
Να σε αφήσω να με ορίσεις
να με οδηγήσεις
να με φροντίσεις
να σε αφήσω?
Να σε αφήσω να μου πληρώσεις
μια άχαρη βολικότητα?
Μια ευτυχία σε κορνίζα
στα μέτρα σου φτιαγμένη?
Να σε αφήσω?
Κι εγώ κάθε μέρα να πεθαίνω
να απορώ γιατί ανασαίνω
να χάνω όλο και πιο πολύ
το καθαρό μου βλέμμα
να σε αφήσω?
Αν σε αφήσω,
δεν θα είμαι άξια να ΖΗΣΩ.
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΨΥΧΗ
Στίχοι: Ελένη Ζιώγα
Μουσική: Ευανθία Ρεμπούτσικα
Έλα ξάπλωσε
αστέρια κάρφωσε η νύχτα σειρά
κλείσ \'τα μάτια κι αφήσου απλά
να σε παν\' τα όνειρά σου
Γέλα λίγο
για σένα ανοίγω ζωή κι αγκαλιά
σβήσ\' τα δάκρυα κι άκου απλά
τι σου λέει η καρδιά σου
Πέφτει τ\' αστέρι μας
κάνε μια ευχή
ελεύθερη να \'ναι η ψυχή μας
κι ό,τι περάσαμε πριν στη ζωή
να\' ναι η κρυφή δύναμή μας
Μη τρομάζεις
κακό μη βάζεις ξανά στο μυαλό
Φτάνει η αγάπη μου φτάνω εγώ
κι όλα είναι δικά σου
Πέφτει τ\' αστέρι μας
κάνε μια ευχή
ελεύθερη να \'ναι η ψυχή μας
κι ό,τι περάσαμε πριν στη ζωή
να\' ναι η κρυφή δύναμή μας
Ελέυθερη ψυχή, άκου απλά τι σου λέει η καρδιά σου.Quote:
Originally posted by narnia
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΨΥΧΗ
.....άκου απλά
τι σου λέει η καρδιά σου
Μην πουλάς δεξιά κι αριστερά, τις σπίθες του έρωτά σου :)
Καλημέρα Νάρνια.
Καλημέρα!!!
Θέλησα να απαντήσω στα ερωτήματά σου λίγο μελωδικά. Σχώρα με αν γύρευες άλλη απάντηση.
Έχει καιρό που αποφάσισα να βαδίσω τον δρόμο της καρδιάς μου, με την λογική απλό αρρωγό καλή μου, οπότε δεν θα μπορούσες να μου απαντήσεις καλύτερα :)Quote:
Originally posted by narnia
Καλημέρα!!!
Θέλησα να απαντήσω στα ερωτήματά σου λίγο μελωδικά. Σχώρα με αν γύρευες άλλη απάντηση.
Τώρα κάνω το πέρασμα.... απο την συνειδητοποίηση στην πράξη.
Στενά - συμπληγάδες....
:)
Ητανε μερες αβασταχτες..ητανε μερες χωρις σκοπο και ουσια που αναζητουσα καποιες κουβεντες να με συνεφερουν..και εδω μεσα στο μικρο μου \"σπιτι\" τα καταφερα.Δεν πηρα μονο κουβεντες που μου εδωσαν νοημα,αλλα και στηριγμα.Μια μεγαλη αγκαλια απο ανθρωπους που δεν με γνωρισαν ποτε περα απο το ονομα και την ιστορια μου που εχω καταγραψει...Η καλημερα σου ειναι γλυκια..μην σταματησεις να μου λες μια καλημερα..Quote:
Originally posted by narnia
Μικρέ μου ποιητή μπορεί να θες να μείνεις σιωπηλός γιατί όλοι δεν έχουν πάντα κάτι να πουν.
Θέλω όμως να έρθω εδώ στο χώρο σου επισκέπτρια να δω και να δακρύσω με όσα έχουν γραφτεί, με όσα έχουν ειπωθεί εδώ. Τόσο δυνατά, τόσο λυρικά, τόσο... ήσυχα.
Καθένας εκφράζεται με έναν δικό του τρόπο μοναδικό και η ένταση καμιά φορά είναι μια ώθηση προς τα μπρος πέρα από το ανάμεσα και το τέλμα. Εδώ όμως ξεκουράζομαι σαν μέσα σε αγκαλιά χωρίς λόγια, χωρίς εικόνες, χωρίς τίποτα που να κρύβει κάτι άλλο.
Ηθελα να σου πω μια καλημέρα που δεν σημαίνει κάτι άλλο ούτε πιο λίγο ούτε πιο πολύ. Καλημέρα.
Δεν εχω μιλια δεν εχω σκεψεις...δεν εχς κατι να πω.Στερεψα.Στερεψα απο λογια.Αστειο δεν ειναι;..Προσπαθω να το απολαυσω,προσπαθω να δω τι θελει η καρδια μου και αφηνει την μιλια μου βουβη.Την σκονωνει..
Ανθρωποι,ανθρωποι που απλα σε αγγιζουν και φευγουν.Δεν καθονται πια να σε ακουσουν.Τους φταις εσυ,ισως τους φταινε ολα.Σε προσπερνουν..
Σε αποστομωνουν..Να μια σκεψη που εκανα τωρα και θελησα να την μοιραστω μαζι σας.Μου ελειψε ο διαλογος,μα στερεψε η μιλια μου.Δεν ξερω αν φοβαμαι γιαυτο η για το μεγαλο ξυπνημα που θα ερθει σε λιγο καιρο.Δεν ξερω αν οι μαυρες σκεψεις μου που μου μοιαζουν μακρινες θα ερθουν πισω δρυμιτερες.Δεν ξερω πια γιατι απο ολα να φοβηθω..
Ενα μεγαλο καλησπερα στις γλυκιες ψυχες που επισκεπτονται το \"σπιτι\" μου και δεν με ξεχνανε ποτε...
Μου λειπετε..
Καλησπέρα Αλτερ μου....Quote:
Originally posted by Alterego
Δεν εχω μιλια δεν εχω σκεψεις...δεν εχς κατι να πω.Στερεψα.Στερεψα απο λογια.Αστειο δεν ειναι;..Προσπαθω να το απολαυσω,προσπαθω να δω τι θελει η καρδια μου και αφηνει την μιλια μου βουβη.Την σκονωνει..
Ανθρωποι,ανθρωποι που απλα σε αγγιζουν και φευγουν.Δεν καθονται πια να σε ακουσουν.Τους φταις εσυ,ισως τους φταινε ολα.Σε προσπερνουν..
Σε αποστομωνουν..Να μια σκεψη που εκανα τωρα και θελησα να την μοιραστω μαζι σας.Μου ελειψε ο διαλογος,μα στερεψε η μιλια μου.Δεν ξερω αν φοβαμαι γιαυτο η για το μεγαλο ξυπνημα που θα ερθει σε λιγο καιρο.Δεν ξερω αν οι μαυρες σκεψεις μου που μου μοιαζουν μακρινες θα ερθουν πισω δρυμιτερες.Δεν ξερω πια γιατι απο ολα να φοβηθω..
Ενα μεγαλο καλησπερα στις γλυκιες ψυχες που επισκεπτονται το \"σπιτι\" μου και δεν με ξεχνανε ποτε...
Μου λειπετε..
Δώσε χώρο στην μαυρίλα, κάτι θέλει να σου πει.
Ακου την φωνούλα του μέσα σου.
Αστην να γιγαντωθεί και να γίνει ολοκάθαρη :)
Είμαστε δίπλα σου.
Καλημέρα...
Εξισορρόπησε τη ζυγαριά σου και τα λόγια τότε θα βρουν διέξοδο. Πάντα βρίσκουν σε αυτούς που κάτι έχουν να πουν.
Την πιιο ζεστη μου καλημερα....
Ολα θα γινουν...ολα οπως πρεπει να γινουν.
Ας δωσουμε ενα χαμογελο σημερα στον εαυτο μας.
Το αξιζει...
Kαλημέρα παιδιά!
Να έχουμε μια όμορφη μέρα:))
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ......ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
Ευτυχισμένη με κάνει ο λαμπερός ήλιος που ξεπροβάλλει κάθε πρωί-
το τιτίβισμα των πουλιών πρίν σηκωθώ από το κρεβάτι μου
η σκέψη ότι είμαι γερή και μιά ακόμα μέρα είναι δική μου......
Ευτυχισμένη με κάνει η στιγμή...που θα μου τηλεφωνήσει
που θα μου μιλήσει γλυκά και με ενδιαφέρον έστω και για λίγο.
Ευτυχισμένη θα με κάνει η στιγμή που θα τον κοιτάξω στα μάτια
και θα μου χαμογελάσει..
Ευτυχισμένη θα με κάνει μόνο η σκέψη ότι υπαρχει στη ζωή μου
Ευτυχισμένη με κάνει η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!!
Quote:
Originally posted by amarylis
ΤΑ ΠΑΝΤΑ ......ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ
Ευτυχισμένη με κάνει ο λαμπερός ήλιος που ξεπροβάλλει κάθε πρωί-
το τιτίβισμα των πουλιών πρίν σηκωθώ από το κρεβάτι μου
η σκέψη ότι είμαι γερή και μιά ακόμα μέρα είναι δική μου......
Ευτυχισμένη με κάνει η στιγμή...που θα μου τηλεφωνήσει
που θα μου μιλήσει γλυκά και με ενδιαφέρον έστω και για λίγο.
Ευτυχισμένη θα με κάνει η στιγμή που θα τον κοιτάξω στα μάτια
και θα μου χαμογελάσει..
Ευτυχισμένη θα με κάνει μόνο η σκέψη ότι υπαρχει στη ζωή μου
Ευτυχισμένη με κάνει η ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ!!!!
Amarylis
τα ποιήματά σου μοιάζουν στα δικά μου μάτια
με το θελτικό κάλεσμα ενός ρόδου να το αγγίξεις
που όμως μπορεί να φέρει τόσο πόνο...
Μου μοιάζουν με ηλιοβασιλέματα που κρύβουν μπόρες
με χαμόγελα που κρύβουν λύπες....
Σαν να αποπνέουν ένα άρωμα βαρύ
νοσταλγίας ενός χαμένου παραδείσου :)
Άνθρωπε!
Μέσα σε κάθε λεξούλα
Νιώσε
Το γιομάτο χάδι
Νιώσε
Τα ζεστά φιλιά
Νιώσε
Την αόρατη ουσία που μας συνδέει
Δεν είσαι μόνος!
Άνθρωπε!
Ώρες ώρες θαρρώ
πως θα πεθάνω
απο αγάπη για σένα.
Κοσμος παει και ερχεται,σε περιτριγυριζουν και αναρωτιεσαι γιατι δεν βλεπουν;
Γιατι δεν σε αγγιζουν πια;Τι εγινε στην πορεια και χαθηκαν τα λογια και η επαφες;
Τι φοβασαι ανθρωπε και παεις βημα βημα πισω;...
Ποια νοσταλγια σε βρηκε αποψε εαυτε μου και δυσκολευεσαι να αναπνευσεις;
Ποιος πονος σε καταδικασε και δεν μπορεις να ξεφυγεις;
...
Αυτη η αιωνια επιμονη να τα καταφερεις ολα,να τα κανεις ολα εαυτε μου και αποψε που σου μιλαω χανεσαι..
Και σου ζηταω να με ακουσεις μα ξαφνικα κουφανες,εφυγες..πεταξες.
Σε αναζητω αποψε,να σου πω ενα μικρο μυστικο.Εμαθα πως οι ανθρωποι φευγουν οταν τρομαζουν,
εμαθα πως οι ανθρωποι καμια φορα απλα δεν θελουν...απλα δεν παει αλλο.Και γινονται γελοιοι οταν δεν βρισκουν
κανενα λογο να σου πουν γιατι γινεται και απλα,σιωπηλα φευγουν....
Μα δεν εισαι μονος...κοιτα εαυτε μου,υπαρχουν ανθρωποι που ακομη περιμενουν να σε ακουσουν,να σε αγγιξουν...
Νιωθω την αγαπη μα και την φυγη σας.
Δεν ειμαι μονος και ελπιζω.
Καληνυχτα..