-
http://www.youtube.com/watch?v=pkXbRXyRXvo
Αλλάζεις- Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Θοδωρής Παυλάκος
Μουσική: Θοδωρής Παυλάκος
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Δεν με φτάνουν τα φώτα του δρόμου
είμαι πλάι σου αμίλητος πια
σαν φαντάρος που στέκει επ' ώμου.
Οι πολύχρωμες νότες σου φύγαν
δεν ξεχνώ τα μαβιά σου φιλιά
και τις όμορφες πόρτες που ανοίγαν.
Αλλάζεις το νοιώθω αλλάζεις
μ' αυτό που ποθούσα δεν μοιάζεις.
Αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις,
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις.
Το τσιγάρο στα χέρια μου σβήνει
και οι ώρες που φεύγουν αργά
είναι κάτι σαν φως που μ' αφήνει.
Ζωγραφίζω λοιπόν τ' άρωμά σου
με στιχάκια με λόγια φτηνά
κι ένα ψέμα με δένει κοντά σου.
Αλλάζεις το νοιώθω αλλάζεις
μ' αυτό που ποθούσα δεν μοιάζεις.
Αλλάζεις, το βλέπω αλλάζεις,
ξεχνιέσαι ολοένα κι αδειάζεις.
-
--->ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : Ο ΠΟΝΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ
Στίχοι/Μουσική: Γιώργος Ανδρέου
Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω
όταν σου λείπω μου μιλάς
στην αγκαλιά σου με ζητάς
όμως μακριά μου θες να μένεις
Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω
τα χρώματα, τις μουσικές
τον πυρετό μου εσύ τον καις
κι όμως μακριά μου επιμένεις
Κι όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι
Μισή ζωή μισή χαρά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
καλύτερα να μην σε έχω
παρά μαζί και χωριστά
Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
όμως μ' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι
Μα όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι
Όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
μην σκύψεις άλλο το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
έστω για μόνο μια φορά
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι
-
-
-
Ασφαλώς προτιμώ την ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ από τη Μαρινέλλα(σε αντιδιαστολή με τον Θεοδωράκη),
αλλά τη ΦΑΙΔΡΑ από τη Μελίνα και με διαφορά...Μοναδική γυναίκα!Μοναδική Ελληνίδα!
--->ΜΑΡΙΝΕΛΛΑ : "ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ" και "ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ" (ΦΑΙΔΡΑ)
Μαρινέλλα & Χορωδία της Λυρικής Σκηνής
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης
Ενορχήστρωση: Χρήστος Λεοντής
Δίσκος 45' στροφών (από τον κύκλο τραγουδιών ΛΙΠΟΤΑΚΤΕΣ) 1965 Minos EMI AE (Greece)
ΟΜΟΡΦΗ ΠΟΛΗ (Θα γίνεις δικιά μου)
(Α' εκτέλεση: Μίμης Θεοδωράκης)
Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές, απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές.
Ο ήλιος χρυσίζει, χέρια σπαρμένα, βουνά και γιαπιά, πελάγη απλωμένα.
Θα γίνεις δικιά μου πριν έρθει η νύχτα, τα χλωμά τα φώτα πριν ρίξουν δίχτυα, θα γίνεις δικιά μου.
Η νύχτα έπεσε, τα παράθυρα κλείσαν', η νύχτα έπεσε, οι δρόμοι χάθηκαν.
ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ (Φαίδρα)
(Α' εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη, στην κινηματογραφική ταινία του Jules Dassin «ΦΑΙΔΡΑ»)
Είναι μικρός ο ποταμός κι' ο ωκεανός είναι ρηχός να πάρουν τον καημό μου.
Να κλέψουνε τα μάτια μου, να σβήσουνε τους όρκους μου από το λογισμό μου.
Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει. Τ' άστρα κι' ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι.
Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι. Θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά.
Θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι. Θα μ' αγαπάς θα γίνουμε πουλιά.
Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου, κοντά σου θα 'ρθω πάλι.
Κοντά σου θα 'ρθω μιαν αυγή, για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι.
-
Καλα Ναντινακι μου υπεροχα τα τραγουδια!!! κι εγω ψηφιζω δαγκωτο Φαιδρα με Μελινα! Ειναι το νανουρισμα του γιου μου, τωρα το χει μαθει κι ο ιδιος και μου το λεει το βραδυ! Μου αρεσει που βαζεις ολα αυτα τα υπεροχα τραγουδια, μπαινω εδω και ξεχνιεμαι...
Αγαπητη hopa αυτο το τραγουδι του ιωαννιδη το ψαχνω χρονια, δεν ηξερα πως το λενε, σε ευχαριστω παρα πολλυ που το μοιραστικες μαζι μας, ειναι υπεροχο!!!!
και εγω βαζω ενα τραγουδακι απο Χαϊνιδες και οποιος πιστος προσελθει...
http://www.youtube.com/watch?v=n3uJg...eature=related
-
Εμένα η μητέρα μου με νανούριζε με το ναναούρισμα των Μάνου Χατζιδάκι - Νίκου Γκάτσου,που αφιέρωσα στο παραπονιάρικο hopaκι...
Βέβαια η αλήθεια είναι πως τον Μάνο τον σεβότανε,αλλά τον δόλιο τον Νικόλα τον απαξίωνε ως στιχουργό κι έλεγε τα δικά της,
με κλητικές προσφωνήσεις του ονόματος μου κλπ...Μου λένε μάλιστα πως μόνο μ'αυτό κοιμόμουν και μόνο από τη φωνή της.
Το "πέρασα χθες"του Αλκίνοου είναι πολύ πονεμένο τραγούδι...Αλίμονο σε όποιον έζησε κάτι παρόμοιο στ'αλήθεια στη ζωή του...
Πάντα ταυτίζομαι και με συγκινεί...Βλέπω την εικόνα...εκείνον στο καφενείο,όπου κερνάγαν τον γαμπρό,(αυτός ο άλλος που σε πήρε από μένα)
μέσα του να κλαίει ένα μπλουζ κι εκείνη να βάφεται στα ρουζ! Στις 13 Μαρτίου το ανέβασαν και δύο μέρες μετά το τσίμπησε το κορίτσι μας!
Εγώ θα βάλω Μαρία Πολυδούρη σε δύο μελοποιήσεις,από τις οποίες αγαπώ την πιο πρόσφατη του Δημήτρη Παπαδημητρίου,
την οποία θα μου επιτρέψετε ν'αφιερώσω στη Ζωήτσα μου!Για σένα,όμορφη γαλαζομάτα!
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ
--->ΠΟΠΗ ΑΣΤΕΡΙΑΔΗ (1969)
Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.
Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια νύχτα και με φίλησες στο στόμα,
μόνο γι' αυτό είμαι σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα,
μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου.
Μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες
και στη ματιά σου να περνάει
είδα τη λυγερή σκιά μου ως όνειρο
να παίζει, να πονάει,
μόνο γιατί όπως πέρναγα με καμάρωσες.
Γιατί, μόνο γιατί σε σεναν άρεσε
γι' αυτό έμειν' ωραίο το πέρασμά μου.
Σα να μ' ακολουθούσες όπου πήγαινα
σα να περνούσες κάπου εκεί σιμά μου.
Μόνο γιατί σε σεναν άρεσε.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα
γι' αυτό η ζωή μου εδόθη.
Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη
μένα η ζωή πληρώθη.
Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα.
Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου
μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια.
Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου
μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια,
μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.
-
-
-
Kleanthis, ωραιο κομματακι!
Λεω να postαρω κι εγω ενα..
http://www.youtube.com/watch?v=NxTNsc3U53c
-
Για τη Μαριλένα,τη φίλη της Ναταλίας...
Να θυμάται πως η αγάπη παιδεύει...
--->ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ : ΑΝ ΑΚΟΥΣ...
Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη
Μουσική: Παραδοσιακό
Συλλαβίζω ακόμα το ρυθμό
αν ακούς στις μουσικές σου πετώ
φτάνουν λίγα κάρβουνα ματιές
μια ζωή να προσκυνάω δυο στιγμές
Μόνο τα σημάδια του έρωτα αγκαλιάσαμε,
στην καρδιά μια βουτιά δεν αρκεί
Τ'άλλα είναι κοράλλια που ακόμα δεν τα φτάσαμε,
είναι η αγάπη απάτητη γη
Συλλαβίζω αρώματα σκιές
αν ακούς, ακούω κι αυτά που δε λες
φτάνει ένα φιλί σου προσευχή
να 'ρθει ο ήλιος για μια βόλτα στη γη
Μόνο τα σημάδια...
-
Η επόμενη μέρα ήταν νύχτα,κι όχι μέρα...
Για τις μέρες που έσβηναν...και για τις καρδιές που φωτίζουν...
-
-
--->NIKOΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ : ΠΩΣ ΝΑ ΣΩΠΑΣΩ
Στίχοι: Κώστας Κινδύνης
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πώς να σωπάσω μέσα μου
την ομορφιά του κόσμου;
Ο ουρανός δικός μου
η θάλασσα στα μέτρα μου
Πώς να με κάνουν να τον δω
τον ήλιο μ'άλλα μάτια;
Στα ηλιοσκαλοπάτια
Μ' έμαθε η μάνα μου να ζω...
Στου βούρκου μέσα τα νερά
ποια γλώσσα μου μιλάνε
αυτοί που μου ζητάνε
να χαμηλώσω τα φτερά;
-
--->ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ : ΕΛΑ
Στίχοι/Μουσική: Σάνυ Μπαλτζή
Έλα, δεν αντέχω έξω να μαι πάλι
έλα, δε περνάω καλά με φίλους βράδυ
έλα, ήταν λάθος μου πως με κουράζεις
έλα, και μισώ την τόση ελευθερία
έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δε μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δεν με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω
σου είπανε οι φίλοι
πως με είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύω με έναν τύπο που έχω κάτι
που να ξέρουν πως δεν έχεις κλείσει μάτι
με τα ρούχα πέφτεις μόνη στο κρεββάτι
μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
μου είπαν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη
να χορεύεις με έναν τύπο που έχεις κάτι
που να ξέρουν πως δεν έχω κλείσει μάτι
μια εικόνα είναι μόνο μια απάτη
με τα ρούχα πέφτω πάνω στο κρεββάτι
μου παν οι φίλοι, μου παν οι φίλοι πως σε είδανε ωραία και κεφάτη
έλα, και σιχάθηκα να διασκεδάζω
έλα, δεν μ' αρέσει άλλους να κοιτάζω
έλα, δε με παίρνει άλλο πια να πίνω
έλα, τα 'χω παίξει και βαρέθηκα να ζω
έλα, μου χει λείψει η ζεστή αγκαλιά σου
έλα, να ξεχάσω πάνω στη καρδιά σου
έλα, δε μπορώ κι αυτούς που 'χω μαζέψει
έλα, και νυστάζω έλα σβήσε μου το φως
-
-
Ναντινακι μου οταν μπαινω εδω μεσα ακουω παντα κατι που μου αρεσει απο σενα, γι αυτο κι εγω σου χαριζω το επομενο και ελπιζω να σου αρεσει!!! και σε οποιον αλλο αρεσει φυσικα.
http://www.youtube.com/watch?v=Y9a66c7HWNk
-
Μίλα μου,ναι,μίλα μου,αν την αγάπη που σου έδωσα την άξιζες...
Μου το κρατάς για έκπληξη ή μήπως είναι στα πλαίσια της μεθόδου σου χειρισμού μου,
ώστε να μη σου φύγω; Πες μου μια λέξη,αυτή τη μόνη λέξη...
-
--->ΜΕΛΙΝΑ ΚΑΝΑ : ΤΥΦΛΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
Στίχοι/Μουσική: Πέτρος Δουρδουμπάκης
Είσαι εκείνη που έψαχνα
που χρόνια λαχταρούσα
στην αγκαλιά σου θα 'θελα
για πάντοτε να ζούσα
Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά
Πόσο επιπόλαια φέρθηκα μπροστά σου
βιάστηκα να ξεδιπλώσω
όλα τα φύλλα της καρδιάς
Με πλημμύρισαν τυφλές ελπίδες
από κείνη τη στιγμή που μ' είδες
πως θα είμαστε μαζί
Παραδόθηκα στο κοίταγμά σου
πίστεψα στα λόγια τα δικά σου
έπεσα μες στη φωτιά
-
-
Μγισσακι.......που εισαι μαγισσακι μου??? στο χαριζω το τραγουδακι με ολη μου την καρδια!!! εισαι το μαγισσακι μας!!!
http://www.youtube.com/watch?v=DyUOd...eature=related
-
θα βαλω ενα ακομα τραγουδακι που εχει σημαδεψει τα παιδικα μου χρονια μιας και οι γονεις μου ηταν τρελοι για την Μαριζα και με τραβολογουσαν παντου για να την δουμε!!!
Σας το αφιερωνω αυτο το τραγουδι και το μοιραζομαι μαζι σας γιατι για μενα λεει πολλα...
http://www.youtube.com/watch?v=g9iiK...eature=related
-
http://www.inout.gr/customavatars/avatar12869_1.gifΤο μαγισσάκι ευχαριστεί το Μαρικάκι για τις αφιερώσεις κι ανταποδίδει...
Αφιερωμένο και σε κάποια Μαρίνα λόγω αρώματος κι ονόματος...
--->ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ : ΜΑΡΙΝΑ
Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω,
Λουίζα και βασιλικό
Μαζί μ'αυτά να σε φιλήσω,
και τι να πρωτοθυμηθώ
Τη βρύση με τα περιστέρια,
των αρχαγγέλων το σπαθί
Το περιβόλι με τ' αστέρια,
και το πηγάδι το βαθύ
Τις νύχτες που σε σεργιανούσα,
στην άλλη άκρη τ' ουρανού
Και ν' ανεβαίνεις σε θωρούσα,
σαν αδελφή του αυγερινού
Μαρίνα πράσινο μου αστέρι
Μαρίνα φως του αυγερινού
Μαρίνα μου άγριο περιστέρι
Και κρίνο του καλοκαιριού
-
Για τη Νεφελένια μου...
--->ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΣΙΡΑΣ : ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΙΜΑΤΑ (από τη συλλογή "ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ")
Ποίηση : Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική : Μίκης Θεοδωράκης
Της αγαπης αιματα * με πορφυρωσαν
Και χαρες ανειδωτες * με σκιασανε
Οξειδωθηκα μες στην * νιοτια των ανθρωπων
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Στ' ανοιχτα του πελαγου * με καρτερεσαν
Με μπομπαρδες τρικαταρτες * και μου ριξανε
Αμαρτια μου νά 'χα * κι εγω μιαν αγαπη
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Τον Ιουλιο καποτε * μισανοιξανε
Τα μεγαλα ματια της * μες στα σπλαχνα μου
Την παρθενα ζωη μια * στιγμη να φωτισουν
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Κι απο τοτε γυρισαν * καταπανω μου
Των αιωνων οργητες * ξεφωνιζοντας
"Ο πού σ' ειδε, στο αιμα * ζει και στην πετρα"
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
Της πατριδας μου παλι * ομοιωθηκα
Μες στις πετρες ανθισα * και μεγαλωσα
Των φονιαδων το αιμα * με φως ξεπληρωνω
Μακρινη Μητερα * Ροδο μου Αμαραντο
-
Για την hopa μου...
--->ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ : ΣΤΙΓΜΕΣ
Στίχοι: Πολυξένη Βελένη
Μουσική: Νίκος Παπάζογλου
Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...
για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.
Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.
Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.
Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο.
-
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ : Ο ΤΣΑΛΑΠΕΤΕΙΝΟΣ ΤΟΥ WYOMING - Κι όλα αρχίζουν αλλιώς
Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Σήμερα, σαν να 'μαι εσύ, ψυχή μου,
κράτα με όπως δε σ' έχουν κρατήσει ποτέ.
άκουσα να λέτε φωνές του ανέμου
τ' όνομά μου και μια προσευχή τρεις φορές.
Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
τρέχει στο αυλάκι απ' το πρώτο φιλί,
μέσα του είδα να τρέχεις και συ.
Μη με θυμάσαι αν δεν είσαι εδώ.
Δώσε μου σαν να 'σαι εδώ, ψυχή μου,
δώσε μου ό,τι δεν σου έχουν χαρίσει ποτέ.
Έφτασε ένα δάκρυ στων χειλιών την άκρη,
κι αν το χαμόγελο πέφτει στη γη,
με την ματιά της το παίρνει αυτή,
το ρίχνει εμπρός κι όλα αρχίζουν αλλιώς.
-
-
Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι,
κάπου θα κρύβονται στη γή,
κάποτε ήσαν άνθρωποι, ήσανε φίλοι και γνωστοί,
σε μια ανυποφορή γιορτή...
κατώ από δυνατή βροχή...!!!!
Σε είδα σε ναυάγια εκεί που λιώναν μόνοι,
40 άντρες ναυτικοί, δεμένοι στο τιμόνι,
σε μια ανυποφορή γιορτή...
κατώ από δυνατή βροχή...!!!!
Πήρες μα κι έδωσες πνοή,
στην πιο θολή μου μνήμη...
τώρα μπορώ θα θυμηθώ που σε είχα ξάναδει....
Σε είδα σε άθλιους καιρούς, να μας χτυπάει το χιόνι...
να μπουσουλάμε απτο ποτό,
και μόνο να νυχτώνει....!
σε μια ανυποφορή γιορτή...
κατώ από δυνατή βροχή...!!!!
Πήρες μα κι έδωσες πνοή,
στην πιο θολή μου μνήμη...
τώρα μπορώ να αφεθώ...
στης μοναξιας τη δύνη.....
Κάπου θα υπάρχουν άγγελοι,
κάπου θα κρύβονται στη γή,
κάποτε ήσαν άνθρωποι, ήσανε φίλοι και γνωστοί...
Διάφανα Κρίνα, (με στιχους από ποιήμα Κ.Γ.Καρυωτάκη)
-
-
--->ΟΡΦΕΑΣ ΠΕΡΙΔΗΣ : ΤΟ ΒΑΛΣ
Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης
Μουσική: Πέτρος Βαγιόπουλος
Ο παγωμένος Δούναβης της καρδιάς μου
σταμάτησε ξαφνικά να κυλά
Τα νερά του δεν πήγαιναν πουθενά
κι ό,τι αγάπησα και μ' αγάπησε νόμισα
πως χάθηκε στα σκοτεινά και παντοτινά
Ώσπου ξανάρθες και μου 'δωσες το χέρι,
έλα προστάζεις, η αγάπη είναι φωτιά
Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,
μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού
και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα
σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού
Κι έτσι αγαπημένη μου θα μείνω ζωντανός
ως το τέλος Δεκέμβρη του '99, μεσάνυχτα ακριβώς,
να κρατήσω τον όρκο που έχω δεθεί,
το βαλς που σου υποσχέθηκα και να υπάρχει μόνο αυτή,
αυτή η στιγμή, η ιερή στιγμή
Που νοιώθω σαν φλόγα, καθώς σε στροβιλίζω,
ρόδο που καίει, φωτίζει όλη τη γη
Τη ζωή μου θύμισες και να 'ταν μόνο ετούτο,
μ' έσυρες κι αρχίσαμε τους κύκλους του χορού
και το βαλς σαν βάλσαμο το νοιώθω μεσ' το αίμα
σαν κραυγή του θάνατου σαν γέλιο ενός μωρού
-
--->ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΜΟΥΛΗΣ : απόσπασμα από "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ" του ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ σε μουσική ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ
"Τρέμοντας μην ζήσει μόνος του ως τα 80, μελαγχολούσε στο παράθυρο
Σα να ?χε μείνει πάνω σε ένα τρένο μία στάση πέρα από τον προορισμό του....
Η νύχτα είναι δικιά μου και δικιά σου, μακρινή αγάπη, ολέθρια,
που τώρα δεν ζω παρά για να σ? αναστήσω.
Μα να που τα λόγια δεν φτάνουν πια
Τα λόγια είναι φενάκη κι η αλήθεια εσύ
Εσύ μένεις να με οδηγείς με την σκοτεινή φωτοβολίδα σου στο χάος αυτό,
το χάος μου, που φρόντισες να το γεμίσεις με την φωνή σου
Τι ήρθα; Που πάω; Τι ζητώ; Γιατί χωρίς εσένα λιγόστεψε το φως μου;
Μακρινή, μακρινή που μου φαίνεσαι αγάπη μου
Μακρινή, μακρινή που είσαι τώρα.
Μου άφησες τα σημάδια σου ανεξίτηλα
Τόσα ρούχα, τόσες γραφές στον αέρα, τόσα αποτυπώματα στην σκιά
Πως να πω ότι όλα αυτά ήταν ενέργεια κι εσύ ξαναγύρισες στην πηγή σου;
Θέλω να έρθω να σε βρω.
Είσαι γλυκιά και σ? αγαπάω
Μονάχα όταν έρχεσαι να σε δω να φοράς τα ρούχα που μ? αυτά σε γνώρισα,
έτσι σ? αγάπησα, έτσι σε πίστεψα
Σε αισθάνθηκα λίγο μακρινή όταν γύρισες από την Αμερική
Μετά απόκτησες μία κρούστα ασάφειας
Απ? το να τα πνίγεις όλα μέσα σου, κόντευες να πνιγείς η ίδια
Σ? αυτό το πολύ βιαστικό πέρασμά μας από την γη,
καθένας μας αφήνει μιαν ανάσα, μια πνοή κι όλα μετά τα σβήνει
Μην ζητάς να μάθεις πιο βαθιά τα μυστικά, δεν υπάρχουν
Μα κι αν υπήρχαν, δεν τα ξέρουμε κι αυτά, δεν τα ξέρουμε....
Δεν έχω άλλα δάκρυα.
Μισώ το γράψιμο που με εκτόνωσε,
που μου δίνει την αίσθηση ότι κάνω το χρέος μου απέναντί σου
Το μόνο χρέος μου, γλυκιά μου αγάπη, για πάντα χαμένη,
είναι να κλαίω για σένα, να κλαίω, να κλαίω.
Κι όταν δεν το μπορώ, αρρωσταίνω..."
http://4.bp.blogspot.com/_hIna402jlB...ont-medium.jpg
-
Εδώ στου δρόμου τα μισά, έφτασε η ώρα να το πωωωωωω
άλλα είναι εκείνα που αγαπώ, γι' αλλού - γι' αλλού ξεκίνησα.
Στ' αληθινά, στα ψεύτικαααααααααα, το λέω και τ' ομολογώωωω.
Σα να 'μουν άλλος -κι όχι εγώ- μες στη ζωή πορεύτηκα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει, όσο κι αν το κυνηγά,
πάντα -πάντα! θα 'ναι αργά...
Δεύτερη ζωή δεν έχει!!!!!!!!!!!!!!!!!
-
Το τραγούδι μου!Ξέρεις,βέβαια πως αυτό δεν είναι και τόσο καλό,
που μας αρέσει και μας εκφράζει τόσο....Αχ!Δεν έχει!
Σαν να'μουν άλλος κι όχι εγώ μες τη ζωή πορεύτηκα...
ʼλλα είναι εκείνα που αγαπώ,γι'αλλού ξεκίνησα....
--->ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ : ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Μουσική:Δημήτρης Παπαδημητρίου
Στίχοι:Οδυσσέας Ελύτης
-
Από τον νέο δίσκο του με τίτλο "ΝΕΡΟΠΟΝΤΗ"
Τι έχει γράψει πάλι το άτομο;Απίστευτος!!!!
--->ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
Φεύγεις και πας
είσαι καράβι
Μπροστά κοιτάς
η θάλασσά σου πυρκαγιές και πάγοι
Μα πιο μπροστά
πάντα θα στέκει
ο γυρισμός σου που στη φουρτούνα αντέχει.
Φεύγεις, πού πας
και πού πιστεύεις
Τι κυνηγάς
Ποια γη σε θέλει, ποιον εαυτό γυρεύεις
Όλα είν εδώ
κι όλα για πάντα και πιο μακριά σου είσαι μόνο εσύ.
Φεύγεις και πας
Πού επιστρέφεις
σε ποια στεριά
Η ξενιτιά σου είναι όλα όσα έχεις
Όλα είν εδώ
κι όλα για πάντα
Κάθε ταξίδι είναι γυρισμός.
Εσύ γεννάς τη θάλασσα
και χτίζεις το καράβι
Είσαι το εδώ και το αλλού
είσαι η γιορτή του γυρισμού
το δάκρυ του αποχωρισμού.
Και το ταξίδι σου είσ εσύ
είσαι το κύμα, το νησί
είσαι ο αέρας, το πανί
και τ άσπρο μου μαντήλι.
Φεύγεις, πού πας
πού ταξιδεύεις
Δρόμοι ανοιχτοί
Τα σύνορά σου είναι όπου αντέχεις
Όλα είν αλλού
κι όλα για λίγο
όταν δεν ξέρεις πως ο δρόμος σου είσαι εσύ.
-
--->ΑΛΚΙΝΟΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ : ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ
Σώμα που κοιμάσαι
πώς να σ ακουμπήσω
Σκύβω, σε φιλώ
Κρύο σαν φεγγάρι
σαν τα λάθη μου όλα
άδειασμα πικρό
Χρόνος που γιατρεύει
και ζωή που γδέρνει
Όλα που τα φέρνει
κι όλα τα ζητά
Ανθισμένα δέντρα
θα ξαναβρεθούμε
στης ζωής το φως
Εκεί που δε νυχτώνει
κι όλο ξημερώνει
ήλιος αδερφός
Θα περάσουν όλα
και θα σε γυρεύω
στα λίγα πράγματά σου
που έχω να κρατώ
-
Nadine, πόσο δίκιο έχεις....................
-
http://www.youtube.com/watch?v=KgAAc...eature=related
σας αφιερωνω ενα τραγουδακι για τις μερες που θα λειπω.....
και φυσικα και στο καραφλακι μου.....(!!!!)
φιλακια....
-
--->ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ : Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Στα χέρια της μητέρας μου, κοιμόταν ο πατέρας μου
Και η ζωή ξημερώνει στα παιδικά μου μάτια
Και το πρωί που έφευγε, μια ακτίνα του ήλιου ξέφευγε
Και χόρευε στο βήμα του αργά στα σκαλοπάτια
Στο μεσιανό του δάκτυλο μια φαγωμένη βέρα
Κι ανάμεσα στα χείλη του μια ήσυχη γραμμή
Δεν μίλαγε μα δάκρυζε, στην πρώτη καλημέρα
Λογια είναι τα δάκρυα, κρυμμένα στα κορμί
Τους δρόμους που περπάταγε, ασίκικα τους πάταγε
Κι ας ήταν ο πατέρας μου σκαρί συνηθισμένο
Στους ουρανούς αρμένισε και το σακάκι ανέμισε
Καιρός πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω.
-
--->ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Στίχοι: Μιχάλης Χουρδάκης
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Νικολάου & Κώστας Χρονάκης ( Ντουέτο )
ʼλλες ερμηνείες: Παντελής Θαλασσινός
Δεν το μπορείς του φεγγαριού
να βρεις ένα ψεγάδι
γιατί σκορπά την ομορφιά
στην πλάση κάθε βράδυ
Ζηλεύγω του, του φεγγαριού
που πάντα σεργιανίζει
γιατί θωρεί την π' αγαπώ
τη νύχτα σαν πορίζει
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου σταμάτα
χαιρέτα μου την,κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα
χαιρέτα μου τη, κι ύστερα
συνέχισε τη στράτα.
Ήλιε μου παραγγέλνω σου
να γοργοβασιλέψεις
μην, το φεγγάρι, δεις αυγή
γιατί δα ντου ζηλέψεις
Φεγγάρι μου ουρανόστρατο
χαμήλωσε μια στάξη
να φέγγει, η αγάπη μου
στο σπίτι τζη να φτάξει.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
Σαν θα περνάς την πόρτα τζη
φεγγάρι μου θυμήσου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου
πόσες βραδιές περάσαμε
αυτή κι εγώ μαζί σου.
-
--->ΚΑΤΙΑ ΔΑΝΔΟΥΛΑΚΗ : ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ
Στίχοι-Μουσική: Γιώργος Σταυριανός
Οι γρίλιες μου φέρνουν την αντηλιά από το απέναντι σοκάκι
σιωπή, ακόμα και η βρύση σταμάτησε να στάζει.
Όλα είναι λουσμένα στο μεσημέρι,
όλα είναι σιωπή και φόβος.
Μόνο μια μύγα δεν κουράστηκε να φέρνει κύκλους
μες το καυτό το απομεσήμερο με μάτια ορθάνοιχτα
παρακολουθώ μηχανικά τους επίμονους περίπατους της.
Μες το δωμάτιο πλανιέται ακόμα η μυρουδιά του δεκαπενταύγουστου.
Η Μαρία ήρθε αμέσως μετά την εκκλησία ντυμένη στα κόκκινα
και φεύγοντας ξέχασε πάνω στην καρέκλα της
ένα ματσάκι βασιλικό και ριζμαρί,που συνήθιζε να βάζει μες στα σφιχτά της στήθη
Τα μάτια μου έπεσαν στο ασυμμάζευτο ακόμα τραπέζι της Κυριακής.
Κανείς δεν είχε την δύναμη την ώρα τούτη την περίεργη να το συμμαζέψει.
Όλοι περιμέναμε να έρθει το απόγευμα.
Όλοι περιμέναμε να σβήσει το μεσημέρι.
Οι φόβοι που με κυρίευαν άρχιζαν πέρα από την κλεισμένη πόρτα του δωματίου
πιο κει ήταν το δέος, η άγνοια,
η ακατανόητη πικρά που σ' άφηνε η ζωή
στ' άπλετο φως του καλοκαιριού,
η σκιά του απογεύματος μεγάλωνε,
οι αυλές γεμίζανε δροσιά οι πόρτες άνοιγαν,
οι φόβοι του μεσημεριού ξεθώριαζαν
έτσι καθώς δινόμουνα σιγά στην αγκαλιά της νύχτας
Ήσουνα πάντα με την παρέα του Γιάννη
και όταν σε έβλεπα από μακριά
μια χαρά πρωτόγνωρη γέμιζε την καρδιά μου.
Οι χτύποι της δυνάμωναν
και όταν πια συναντιόμασταν
τα μάτια σου γινόντουσαν πελώρια
και ένα παίξιμο στα χείλη σου πρόδιδε την αγάπη.
Ήταν η ώρα που η σκιά έφτανε μέχρι τις γέρικες ελιές του θείου Γιώργου.
Δε θυμούμαι πια πότε σταμάτησα να σε συναντώ.
Ξέχασα ακόμα και τ'όνομα σου!
Την ώρα τούτη που η βρύση σταμάτησε να στάζει
και που η μανά δεν ονειρεύεται στο διπλανό κρεβάτι,
μόνο μια μύγα βουίζει επίμονα μέσα σε ένα δωμάτιο,
όπου πια δεν υπάρχει παρά το κενό!
