Καλημέρα!!!!
Και εγώ από πολύ νωρίς ξύπνια και εχω κάνει αλπικό το μισό σπίτι....
Τώρα διάλειμμα και μέρα το υπόλοιπο να περάσει η ώρα....
Τι έπαθες Καλό μου?
Printable View
Γειά σου Ντιντι!
Από τότε που μπήκαμε σε καραντίνα λάμπουν όλα τα σπίτια πιο πολύ :)
Εγώ δεν έχω κοιμηθεί..Η μικρή δεν ήταν καλά.. Δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα και έκανε εμετό..Και δεν καταλαβαίνω τι έχει.. Είχε έρθει ο κολλητός της χθες..Συζήτησαν τίποτα που την τάραξε και έπαθε πάλι διαταραχές ύπνου? Κόλλησε καμιά γαστρεντερίτιδα που έμειναν ξαπλωμένοι στο ίδιο κρεβάτι τη μισή μέρα? Τι να πω..Προτιμώ την γαστρεντερίτιδα πάντως...
θα σασ πω την ιστορια κι οτι καταλαβετε 10 χρονων ξεκιναω δουλεια αγροτησ στα 15 δε μασουσα τον πωπο μου στα 17 κανω ενα παιδια και μου το πηραν στα 18 βγαινω για δουλεια και αρχιζουν και μου παιρνουν λεφτα μπηκα κ πανεπιστημιο δουλευω μεχρι τα 25 μαζι με τη σχολη παω στρατο κι ο στρατηγοσ θεωρησε καλο να μου σπασει τον τσαμπουκα βγαινω απο το στρατο κομματια και συνεχιζω δουλεια αγροτησ στα 30 περιπου ερχονται τα παιδια μου και μου ζηταν ευθυνεσ τουσ λεω μαλιστα λεφτα να μη σασ τα πολυλογω εδωσα οτι λεφτα ειχα κι εγω θα παρω τη συνταξη κομμενη τα εχω αναλαβει εδω και 10 χρονια κι απο τη χαρα μου που φτανανε τα λεφτα δωσαν και σε κατι φιλουσ τουσ εχω 3 κοριτσια κι ενα εγγγονακι οτι λεφτα εχω ειναι δικα τουσ εγω θελω μονο λεφτα για κανα καφε κ τσιγαρα περα απο το φαγητο οπωσ ειπα δουλευω απο 10 χρονων κι ειμαι 40 η κουραση που εχω δεν περιγραφεται αυτα πανω κατω
Μυρίζει τόσο όμορφα έξω... Αλλά αυτή η ώρα είναι τόσο μελαγχολική για μένα... Όμορφα μελαγχολική... Πάντα περίμενα την νύχτα για να βρω γαλήνη...
Εξω ειναι ενας βουρκος. Βουλωνουν ολα τα φρεατια οταν βρεχει. Σορυ Μπλακυ, ηταν ομορφο αυτο που εγραψες.
Θυμάστε που σας έλεγα πως έπρεπε να μετακομίσω για το δικό μου καλό και να αφήσω τους παππούδες μου; Το άτομο που πήγε εκεί χτύπησε την γιαγιά μου και της μαύρισε το χέρι. Η γιαγιά μου είναι τρομοκρατημένη. Οι γονείς αυτού του ατόμου που ζει τώρα εκεί είναι σκατάνθρωποι και τους το φόρτωσαν. Και εμείς εδώ μόνο ψυχολογική υποστήριξη μπορούμε να δώσουμε και τίποτε άλλο.
Δεν άντεχω άλλο να αντέχω. Κουράστηκα. Θέλω να κοιμηθώ και να μην ξαναξυπνήσω.
Oρμηξε η μανα μου στο δωματιο την ωρα του μαθηματος,. Ηταν λεει επειγον. Γαμω το Χριστο της! Επιτηδες! Μερες τριγυρναει!
20 πιεση εχω παω εγκεφαλικο
Λοιπόν θα το πω γιατί θα σκάσω. Είναι η ανωνυμία εδώ αν και πάλι φοβάμαι.
Μιλάμε για την ξαδέρφη μου. Είναι έγγυος. Η μητέρα της είναι ο πιο κακός άνθρωπος που ξέρω. Ο μπαμπάς της δεν την θέλει καν. Ήταν εξωτερικό, ήρθε, την έστειλαν στη γιαγιά μου και αυτός είπε πως δεν έχει πια κόρη. Την άφησαν εκεί, δεν την στηρίζουν οικονομικά και ψυχολογικά. Η ξαδέρφη μου έχει μια δύσκολη διαταραχή προσωπικότητας. Και μένα μου επιτέθηκε σωματικά στο παρελθόν και γενικά πολλές επιθέσεις χωρίς λόγο. Πάντα την στήριζα ώσπου έφτασα στο αμήν. Την μπλόκαρα. 3 χρόνια δεν μιλούσαμε. Ήρθε (από το εξωτερικό - την συντηρούσε ο μπαμπάς της, τώρα την ξέγραψε τελείως) και μετά από ένα μήνα πήγα να την δω γιατί την λυπόμουν. Και χάρηκε γιατί ένιωσε αποδοχή, πως δεν της κρατάω κακία. Μόνο η μητέρα μου την τρέχει στους γιατρούς και τώρα κι' εγώ. Δεν έχει γονείς ουσιαστικά. Κι' αυτή διαλυμένη είναι και πάντα ήταν δυστυχισμένη.
Όταν συνέβαινε γολγοθάς στο σπίτι μου με τον αδερφό μου ποτέ οι δικοί μου δεν καλέσανε την δίωξη. Τώρα μιλάμε για κάτι έξω από το σπίτι μας και για μια εγγυμονούσα που κι' αυτή έτοιμη είναι να καταρρεύσει και αν γίνει αυτό θα χάσει και το μωρό.
Απλά κουράστηκα. Δεν αντέχω να ζω άλλο. Αυτή την στιγμή τρέμω και το μόνο που θέλω είναι να ησυχάσω. Πήγα για τρέξιμο και άρχισα να κλαίω, με κοιτούσαν και οι γείτονες.
Να μην φοβασαι...νομιζω μπηκαμε στο νοημα...οταν ηρεμησεις να σκεφτουμε καποια πραγματα.Αντιλαμβανομαι οτι μιλαμε για σοβαρη διαταραχη κι οτι πιθανως περασε κ η ιδια πολλα...θα ερθει στον κοσμο ομως κι ενα παιδι...ειναι σε θεση να το μεγαλωσει;;Προσπαθησε να ηρεμησεις οπως εσυ νομιζεις και να σκεφτουμε τι μπορει να γινει.Αναρωτιεμαι μηπως υπαρχει καποια δομη που θα μπορουσε να βοηθησει.
Ακριβώς. Φοβάμαι πως όταν γεννήσει είτε θα σκοτώσει την γιαγιά μου από τα νεύρα, είτε το ίδιο το μωρό, μαζί και εκείνη.
Οι γονείς της δεν την στηρίζουν, άρα το μόνο που μένει είναι να της αγοράσουν οι παππούδες μου διαμέρισμα αλλά ό,τι λεφτά έχουν τα παίρνει η μάνα της. Σιχάθηκα αυτούς τους ανθρώπους και δεν ξέρω για ποιον πρέπει να κλάψω πια. Δεν ήθελα να ξανα ασχοληθώ μαζί της. Την θεωρώ χαμένη περίπτωση. Μου έκανε πολλά. Όμως τώρα κάνει και στην γιαγιά μου, και κουβαλάει και ένα παιδί μέσα της. Αυτό τι φταίει; Μα και η ίδια βασανίζεται. Ακόμη περιμένει τον μπαμπά της να την επισκεφτεί. Δεν ξέρει πως την έχει ξεγράψει τελείως. Και ελπίζει να της αγοράσουν διαμέρισμα...
Θα το σκεφτοσουν να κανεις καταγγελια;;;Αν φοβασαι ειναι ενταξει,ειναι λογικο κι ανθρωπινο.Για να μπει σε ψυχιατρικη κλινικη χρειαζεται παρεμβαση εισαγγελεα.Η γιαγια σου θα εκανε μια τετοια κινηση;;Μηπως καποια στιγμη που θα σαι ηρεμη να συζητησετε με την γιαγια σου ακομα κ για επωδυνες λυσεις;Ειναι θεμα σωματικης ακεραιοτητας.
Παντως μεταξυ μας θα επιανα τον πατερα κ θα του εριχνα ενα ξεχεσιμο που αφηνει ανθρωπο βιαιο με εναν ηλικιωμενο που ουτε να αμυνθει δεν μπορει.Φιλοτιμο μηδεν;;;
Την τελευταία φορά που μπήκαμε μαζί σε αυτοκίνητο μου άρπαξε το τιμόνι. Η τελευταία φορά που άρχιζα να τρέμω εξαιτίας άλλου ανθρώπου είναι πριν 3 χρόνια, εξαιτίας της. Ήθελα να προστατεύσω την υγεία μου και γι' αυτό δεν είχα πάει νωρίτερα να την δω. Πήγα, την είδα, την λυπήθηκα. Δεν ξέρει καν πως ο πατέρας της την απέρριψε εντελώς. Ελπίζει πως θα της ενοικιάσουν για να φύγει από εκεί. :( Φαντάζεσαι τι θα κάνει όταν το μάθει; Ή αν τολμήσω να της μιλήσω για ψυχιατρείο; Επίσης νομίζεις ότι θα διακινδυνεύσει να χάσει το παιδί της; Γιατί μια διαταραγμένη μάνα σίγουρα θα το χάσει. Επίσης δεν ξέρεις πως αν δεν συμφωνείς μαζί της σε όλα είναι ικανή να σου επιτεθεί.
Γι' αυτό είπα πως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Μικρή Ολλανδέζα μου, όχι... δεν θα έκανα ποτέ καταγγελία. Θα με έτρωγαν μια ζωή οι τύψεις ακόμα και αν ήταν για καλό. Δεν πηγαίνω καν στη γιαγιά μου (και λόγω κωρονοϊού και επειδή ήταν εκείνη εκεί, πήγα 2 φορές τώρα που τα είχαμε βρει) και γενικά φοβάται στο ίδιο της το σπίτι. Είναι απάνθρωπο να το τραβάει αυτό ένας ηλιωμένος άνθρωπος. Ειλικρινά οι γονείς της είναι απάνθρωποι. Για φτύσιμο. Ότι και να πεις δεν αλλάζει. Αν τους είχα μπροστά μου θα τους έφτυνα.
Εγώ πάντως θα της έκανα καταγγελία εφόσον είναι επικίνδυνη... Λες ότι θα χάσει το παιδί της, δεν σκέφτεσαι μήπως χάσεις εσύ τη γιαγιά σου εξαιτίας της;
Φοβαμαι μην κανει κακο στην γιαγια σου η στο παιδι.Ειναι δυσκολη η θεση σου αλλα δεν ξερω.Μπορει αν εκανε κατι χειροτερο και να το εκανα.Δεν ξερω...αν δεν μπω στα παπουτσια του αλλου για τιποτα δεν παιρνω ορκο.Μπορω ομως να σου πω κατι που θα εκανα σιγουρα.Θα συμβουλευομουν ειδικο για το θεμα καθως οι εκρηξεις της απο οτι καταλαβα μπορει να παρουν επικινδυνες διαστασεις.Αναφερομαι σε ψυχιατρο η κλινικη ψυχολογο και μονο.
Τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα θεωρω πως τα πραγματα ειναι πιο ζορικα τωρα λογο εγκυμοσυνης.Οταν με το καλο γενησει μπορεις να κανεις ανωνυμη καταγγελια στο χαμογελο του παιδιου.
Για το οτι θα της παρουν το παιδι δεν νομιζω να χα τυψεις.Θα ταν ζορικο θα θελα να μη χρειαστει ποτε να παρω τετοια αποφαση αλλα μονο στην σκεψη να χτυπησει το παιδι,στην ουσια ενα μωρο που ειναι ακομα πιο αβοηθητο κι απο εναν ηλικιωμενο αυτο θα το εκανα.Και το τονιζω οτι δεν ειπα οτι θα ταν ευκολο.Ειναι πολυ δυσκολο να καταγγειλεις εναν συωγενη απο εναν αγνωστο απλα στην σκεψη να χτυπαει ενα αβοηθητο μωρο ανατριχιαζω.Πιστευω οτι χρειαζεται να ηρεμησεις πρωτα και μετα θα τα σκεφτεις ολα καθαρα.
Ξερεις ποσες φορες ημουνα στα ορια να παρω το τηλεφωνο και να καταγγειλω τον αδερφο μου; Οι πορτες μας εχουν τεραστιες τρυπες απ' τα μαχαιρια και τις μπουνιες. Οι γονεις μου ετρωγαν ξυλο, εγω γλυτωνα στο παρα τσακ γιατι εμπαινε μπροστα ο μπαμπας μου, επεσα σε καταθλιψη ενα χρονο και εφυγα και απο το σπιτι. Μονο η σχολη με κραταει. Η σχολη που παρατησα λογω αυτης την καταστασης και ξεκινησα αλλη, για να βρω καποιο νοημα στη ζωη μου και να κρατηθω. Αυριο γραφω 2 τεστ και διαβασα με το ζορι 2 ωρες. Μπηκα στο μπανιο και συνεχιζα να κλαιω και να τρεμω. Καθε φορα που παω να κανω κατι στη ζωη μου και να με βοηθησω συμβαινουν τα παντα ολα και ειμαι στη μεση. Γιατι να υπαρχουν τετοιοι γονεις; Τα αδερφια της γιατι να ειναι τοσο αναισθητα; Οι δικοι μου γονεις γιατι δεν κανουν κατι; Εγω γιατι να ειμαι σε θεση να παρω τετοια αποφαση; Να καταστρεψω την ζωη της; Γιατι αυτο θα γινει. Οταν εκλεισαν τον ανηλικο αδερφο μου σε ψυχιατρικη κλινικη για 1 μηνα και τον ποτισαν με τοσα φαρμακα, οταν βγηκε ειχε γινει τερας. Ακουσα νοσηλευτες που δουλευουν σε ψυχιατρικες κλινικες τι κατασταση επικρατει και εφριξα. Οχι, δεν θα παρω εγω την αποφαση για κανεναν αλλο. Ας εξανλτηθουν πρωτα ολες οι αλλες λυσεις. Ελπιζω πως θα βρουν τα λεφτα οι παππουδες να της νοικιασουν και οτι θα ηρεμησει ακομα περισσοτερο με την γεννηση του μωρου της. Αν οχι, και εγω αλλα και οι γονεις μου φανταζομαι αν δουμε πως το μωρο κινδυνευει δεν θα κατσουμε με σταυρωμενα τα χερια. Προς το παρον εχω σιχαθει τα παντα ολα, μαζι και μενα, και δεν μπορω καν να λειτουργησω.