Δεν ξέρω τι να κάνω?

Καλημέρα. Εγώ ξύπνησα πάλι με στρες. Χθες έκανα περπάτημα μέσα στο σπίτι. Η απουσία της ολανζαπινης δεν έχει γίνει ακόμα αισθητή απλά τις τελευταίες δυο ημέρες είμαι πιο νευρικός στο θέμα ύπνου. Νομίζω με έκανε λίγο νωθρό έστω και σε αυτή τη μικρή δόση. Πάντως το στρες διαδέχονται οι λογικές σκέψεις και αυτό είναι θετικό σημάδι νομίζω. Είναι λίγο τα πρώτα λεπτά όταν ξυπνάω που χτυπάνε τα καμπανάκια και οι συναγερμοί. Είναι το υποσυνείδητό μου που με προειδοποιεί.

Μιλάω εδώ δημόσια. Έχω πει τα εσωψυχα μου. Ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά χρειάζομαι κι άλλη. Χρειάζομαι δράση στη ζωή μου, όχι να μου λένε άραξε, πάρε αυτό το χάπι και νιώσε καλύτερα. Χρειάζομαι αλλαγές.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Καλημέρα. Εγώ ξύπνησα πάλι με στρες. Χθες έκανα περπάτημα μέσα στο σπίτι. Η απουσία της ολανζαπινης δεν έχει γίνει ακόμα αισθητή απλά τις τελευταίες δυο ημέρες είμαι πιο νευρικός στο θέμα ύπνου. Νομίζω με έκανε λίγο νωθρό έστω και σε αυτή τη μικρή δόση. Πάντως το στρες διαδέχονται οι λογικές σκέψεις και αυτό είναι θετικό σημάδι νομίζω. Είναι λίγο τα πρώτα λεπτά όταν ξυπνάω που χτυπάνε τα καμπανάκια και οι συναγερμοί. Είναι το υποσυνείδητό μου που με προειδοποιεί.

Μιλάω εδώ δημόσια. Έχω πει τα εσωψυχα μου. Ευχαριστώ για την βοήθεια αλλά χρειάζομαι κι άλλη. Χρειάζομαι δράση στη ζωή μου, όχι να μου λένε άραξε, πάρε αυτό το χάπι και νιώσε καλύτερα. Χρειάζομαι αλλαγές.

---

Από τη στιγμή που επισκέπτεσαι ψυχίατρο και πας και του λες δεν ξέρω τι του λες, αυτός αυτό θα πει χαλάρωσε και πάρε το τάδε φάρμακο, γιατί εσύ το επέλεξες ως λύση. Σκέψου πως εσύ πήγες σε αυτόν δεν ήρθε να σε βρει εκείνος. Έτσι δεν είναι; Είδες που σου είπα για τον ύπνο πριν λίγες ημέρες; Το θυμάσαι; Θα φας κάποιες μέρες withdrawal symptoms όπως τα τρώνε όλοι όσοι κόβουν ένα φάρμακο τέτοιο. Αλλά αν δεις πως δεν τα σηκώνεις για καλό δικό σου, ξανασκέψου μήπως πρέπει να πας στο γιατρό και να του πεις ξέρεις κάτι εγώ θέλω να τα κόψω και να σου πει εκείνος πως πρέπει να τα κόψεις, την διαδικασία.
Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Στην Αμερική πως ήσουν; Έχεις συγγενείς; Έχεις υπηκοότητα; Έχεις residence card? Σε σπονσοραρανε; Πως πήγες στην Αμερική; Έχεις σκεφτεί την περίπτωση αν έχεις δικαίωμα να μείνεις εκεί χωρίς sponsorship να επιστρέψεις; Την αντέχεις σαν χώρα; Σε ποιο state ήσουν; Γιατί οκ και εγώ πήγα Αμερική και στους έξι μήνες έγινα Λούης δεν μου άρεσε καθόλου ούτε η νοοτροπία τους, ούτε ο τρόπος ζωής τους. Αλλά γενικά εσύ πως το βλέπεις; Θα πήγαινες πάλι πίσω αν για παράδειγμα σου έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας ή ανάμεσα στο να είσαι εδώ και άνεργος προσέχοντας τους δικούς σου προτιμάς να μείνεις εδώ και να προσέχεις τους δικούς σου;

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Από τη στιγμή που επισκέπτεσαι ψυχίατρο και πας και του λες δεν ξέρω τι του λες, αυτός αυτό θα πει χαλάρωσε και πάρε το τάδε φάρμακο, γιατί εσύ το επέλεξες ως λύση. Σκέψου πως εσύ πήγες σε αυτόν δεν ήρθε να σε βρει εκείνος. Έτσι δεν είναι; Είδες που σου είπα για τον ύπνο πριν λίγες ημέρες; Το θυμάσαι; Θα φας κάποιες μέρες withdrawal symptoms όπως τα τρώνε όλοι όσοι κόβουν ένα φάρμακο τέτοιο. Αλλά αν δεις πως δεν τα σηκώνεις για καλό δικό σου, ξανασκέψου μήπως πρέπει να πας στο γιατρό και να του πεις ξέρεις κάτι εγώ θέλω να τα κόψω και να σου πει εκείνος πως πρέπει να τα κόψεις, την διαδικασία.
Να σε ρωτήσω κάτι άλλο; Στην Αμερική πως ήσουν; Έχεις συγγενείς; Έχεις υπηκοότητα; Έχεις residence card? Σε σπονσοραρανε; Πως πήγες στην Αμερική; Έχεις σκεφτεί την περίπτωση αν έχεις δικαίωμα να μείνεις εκεί χωρίς sponsorship να επιστρέψεις; Την αντέχεις σαν χώρα; Σε ποιο state ήσουν; Γιατί οκ και εγώ πήγα Αμερική και στους έξι μήνες έγινα Λούης δεν μου άρεσε καθόλου ούτε η νοοτροπία τους, ούτε ο τρόπος ζωής τους. Αλλά γενικά εσύ πως το βλέπεις; Θα πήγαινες πάλι πίσω αν για παράδειγμα σου έλυνε το πρόβλημα της ανεργίας ή ανάμεσα στο να είσαι εδώ και άνεργος προσέχοντας τους δικούς σου προτιμάς να μείνεις εδώ και να προσέχεις τους δικούς σου;

---

Έχω υπηκοότητα, είμαι γεννημένος αλλά έφυγα πολύ μικρός και έχω λίγους φίλους και συγγενείς που με βοήθησαν. Δεν έχω πρόβλημα να γυρίσω αν μου λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Πρέπει όμως να φροντίσω και τους δικούς μου. Δεν μπορώ απλά να φύγω από εδώ. Αλλά και πηγαίνοντας πάλι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος ακόμα κι αν οι δικοί μου ήταν τέλεια στην υγεία τους. Το ψυχολογικό χτύπημα όταν έφυγα έστω και για τόσο λίγο ήταν μεγάλο για εμάς. Ενιγουει. Όλα θέλω και πρέπει να βολευτούν φίλε μου. Τι θα γίνει με τη ζωή μου?? Τι ερώτηση είναι αυτή? Κοίτα ούτε εγώ τρελάθηκα με τον τρόπο ζωής τους αλλά προτιμάς ανεργία?? Εγώ όχι. Άλλα με τρόμαξαν και έφυγα. Κυρίως οι ιστορίες τρόμου που μου έλεγαν τα ξαδέρφια μου για ακρίβεια και δύσκολη σκληρή ζωή και οι τύψεις που άφησα πίσω τους δικούς μου. Προσωπικά όμως σαν εμπειρία δεν είχα δυσάρεστη. Το αντίθετο. Συν ότι σύμφωνα με την ψυχίατρο μου εκεί έπαθα για κάποιο λόγο ψυχωτικό επεισόδιο. Άντε βγάλε άκρη.

Ιδανικά πρέπει να βρεθεί κάποια δουλειά εδώ που είμαι τώρα και κάποιος τρόπος φροντίδας των δικών μου από κάποιον επαγγελματία.

Ps. Έχω χάσει 20 κιλά από 26 Νοεμβρίου και ουσιαστικά διατροφή κάνω τώρα τελευταία. Τα έχασα απλά κόβοντας όλη την σαβουρα που έτρωγα. Αύριο πάω για εξετάσεις αίματος.

Ναι μου το είπες για withdrawal. Τι να σου πω. Εγώ θα κάνω μια κουβέντα με την γιατρό αλλά δεν είδα τρελή διαφορά. Πριν και μετά. Άμα θέλω να χαλαρώσω πριν τον ύπνο παίρνω μισό ηρεμηστικο. Μια χαρά κοιμήθηκα. Δεν χρειάζομαι φάρμακα που με κάνουν ζόμπι φίλε δεν είμαι "τρελός". Και το ψυχωτικό επεισόδιο που μου λένε μάλλον ήταν αντίδραση εκεί γιατί δεν ήθελα να μείνω. Λίγο ψυχαναγκαστικος και τελειομανής είμαι αλλά όχι κάτι παραπέρα. Εξ ου και η μικρή δόση που έπαιρνα.

Ενιγουει. Αν δω ότι από σάκχαρο είμαι καθαρός θα το σκεφτώ αν θα το ξαναβάλω στο στόμα μου αν μου πει ότι χρειάζεται μετά από ειλικρινή συζήτηση που θα έχω με τη γιατρό. Παίζει να την αλλάξω κιόλας.

Προς το παρόν χρειάζομαι τα μάτια μου δεκατέσσερα ώστε να τακτοποιήσω όλα τα θέματα όχι να είμαι ζόμπι. Να μη σου πω ότι νιώθω καλύτερα με το που τα έκοψα. Έχω πιο γρήγορα αντανακλαστικά γενικώς.

Το πιο πιθανό είναι ότι έκαναν τη δουλειά τους όσο χρειάστηκε. Αλλά αυτό που με προσγείωσε στην πραγματικότητα ήταν οι ασθένειες των δικών μου. Εκεί καθάρισε τελείως το μυαλό.

Να έχω withdrawal λέτε?? Η αλήθεια είναι είμαι πιο νευρικός σήμερα αλλά είναι λογικές οι ανησυχίες μου.

Πείτε μου κάτι ρε παιδιά. Δεν είναι δύσκολο να πάω στο φαρμακείο να πάρω ένα κουτί.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Πείτε μου κάτι ρε παιδιά. Δεν είναι δύσκολο να πάω στο φαρμακείο να πάρω ένα κουτί.

---

Τι να σου πω εγώ σου την έχω πει την άποψη μου όπως και σου λέω κάνε ότι θεωρείς εσύ καλύτερο. Είμαι κατά της αλλαγής ψυχιάτρων λες και είναι πουκάμισα. Αλλάζω ψυχίατρο στην αρχή όταν κάτι δεν μου πάει καλά, όχι όταν έχω φάει μία ολόκληρη διαδρομή μαζί του...

Quote:

---

Originally Posted by mindcrime

Τι να σου πω εγώ σου την έχω πει την άποψη μου όπως και σου λέω κάνε ότι θεωρείς εσύ καλύτερο. Είμαι κατά της αλλαγής ψυχιάτρων λες και είναι πουκάμισα. Αλλάζω ψυχίατρο στην αρχή όταν κάτι δεν μου πάει καλά, όχι όταν έχω φάει μία ολόκληρη διαδρομή μαζί του...

---

Αυτό το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Ότι έπρεπε στην αρχή να την αλλάξω αλλά κάτι πάντα με ξαναστελνει εκεί.

Είναι πολύ νωρίς. Νιώθω οκ. Σήμερα κάνω εξετάσεις αίματος. Μετά θα συζητήσω με τη γιατρό τι θα κάνουμε με την ολανζαπινη.

εγω θα παω σημερα στον παθολογο μου να μου γραψει τα φαρμακα...
η ψυχιατρος μου ειπε οτι θα παιρνω μια ζωη την δοση των 10μγ... εγω δεν μπορω να το δεχτω...
θα παω στον παθολογο μου και θα του πω να μου γραψει την δοση των 5μγ.. και σιγα σιγα να το κοψω μονος μου...

Εγώ ξύπνησα στην αρχή καλά. Μετά με έπιασε τέτοιο στρες που δεν υπάρχει. Τι σόι άντρας είμαι εγώ ρε παιδιά?? Πώς είναι δυνατόν να τα κατάφερα έτσι στη ζωή μου?? Θα μπορούσα πολύ καλύτερα.

εμενα η ψυχιατρος μου ειπε οτι η ολανζαπινη δεν ειναι εθιστικη...
βεβαια μπαινω στο ιντερνετ και αλλα διαβαζω...

Κι εγώ δε νομίζω να είναι. Νομίζω οι βενζοδιαζεπίνες είναι εθιστικές. Είμαι κι εγώ αγχωτικός και γαμησετα. Μόλις γύρισα από εξετάσεις αίματος. Έκανα ένα τσιγάρο και ήπια λίγο καφέ και είμαι καλύτερα. Σε λίγο θα ξυπνήσουν οι δικοί μου να τους δώσω το πρωινό τους.

Με έπιασαν τα κλάματα πάλι. Πριν λίγο είχα τέτοιο άγχος που κρύωνα έτρεμα ολόκληρος με το καλοριφέρ στο τέρμα.

ελα ρε φιλε μην κλαις! εκτος απο εμας δεν εχεις καπου να στηριχθεις? συγγενεις κτλ?
δεν ειμαι καλο σε συμβουλες απλα οκ! ανθρωπινα!
εγω καπνιζω ενα καπνο σε 1.5 2 μερες... καφε και τσιγαρο ειμαι...
απο τις 1 η ωρα που ξυπνησα εχω κανει πανω απο 12 τσιγαρα...αλλα εγω κανω τα μισα.. δεν τα κανω ολοκληρα...

Έχω συγγενείς ναι. Αλλά και πάλι φοβάμαι πολύ.

δεν ξερω εαν σου αρεσει ... εαν το βρησκεις περιττο.. αλλα μονο με αυτο το τραγουδι μπορω να σου απαντησω...
ειναι απο iron maiden το fear is the key!

Ζούμε τις ζωές μας μες στον πυρετό
Μέσα σε έναν ιδρώτα φόβου πνιγηρό
Μέσα στον καύσωνα της νύχτας πάρα πολλά μπορείς να νιώσεις
Μέσα στον καύσωνα της νύχτας ουρλιάζω
Κάτω τα χέρια σας!

Θυμάμαι μια εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Και μάταια πολεμήσαμε όλες μας τις μάχες
Θυμάμαι μια εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Μες στην καρδιά της νύχτας, φλεγόμενα κορμιά

Ζούμε μες στον πυρετό

Ακούω της καρδιάς σας τον κρυφό παλμό
Μπορώ να ακούσω τις βουβές κραυγές σας
Τα παιδιά έχουν χάσει την ελευθερία τους
Και κανείς δεν νοιάζεται ώσπου κάποιος διάσημος να πεθάνει

Θυμάμαι μια εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Και μάταια πολεμήσαμε όλες μας τις μάχες
Θυμάμαι μια εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Μέσα στην καρδιά της νύχτας, φλεγόμενα κορμιά

Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό

Τώρα ζούμε, μέσα σε έναν κόσμο ανασφάλειας
Ο φόβος είναι το κλειδί, γι' αυτό που θέλετε να γίνετε
Δεν σας πέφτει λόγος1
Η πλειοψηφία περνάει το δικό της
Υστερείτε αριθμητικά εμπρός στους μπάσταρδους
Μέχρι την ημέρα που θα πεθάνετε

Ακούω της καρδιάς σας τον κρυφό παλμό
Μπορώ να ακούσω τις βουβές κραυγές σας
Ω, είστε απλά μέσα στα ψέματα, ψέματα και ψέματα

Τα παιδιά έχουν χάσει την ελευθερία τους
Και κανείς δεν νοιάζεται ώσπου κάποιος διάσημος να πεθάνει
Συνεχίζετε να λέτε ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Αχ, αχ, αχ

Θυμάμαι την εποχή που χρησιμοποιήσαμε και καταχραστήκαμε
Αχ, ήταν όλα ψέματα
Θυμάμαι την εποχή που πιστεύαμε πως το πάθος ήταν δωρεάν
Αχ, ήταν όλα ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα και ψέματα
Και ψέματα και ψέματα

Αφουγκραστείτε τη νύχτα
Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό
Ζούμε μες στον πυρετό

Τώρα ζούμε μέσα σε έναν κόσμο παράνοιας
Ο φόβος αποτελεί το κλειδί, γι' αυτό που θέλετε να γίνετε
Δεν σας πέφτει λόγος, η πλειοψηφία περνάει το δικό της
Υστερείτε αριθμητικά εμπρός στους μπάσταρδους
Μέχρι την ημέρα που θα πεθάνετε

Φοβάμαι και τον κορωνοιο. Μια θεία μου προσέχει τη μαμά όταν πάμε νοσοκομείο. Αν την κολλήσει τίποτα?? Αν την κολλήσουμε εμείς τίποτα?? Αν κολλήσει ο μπαμπάς τίποτα δεν θα του κάνουν μια μικρή ακόμα επέμβαση που έχει που πρέπει όμως να γίνει σχετικά σύντομα. Δεν ξέρω ρε παιδιά έπεσαν όλα μαζί. Νομίζω πως θα αντέξω αλλά τι γίνεται αν όλα πάνε στραβά??

Αυτά τα σκεφτόμουν και πριν κόψω το χάπι μην με αποπαιρνετε. Μέχρι τώρα όλα πήγανε καλά αλλά φοβάμαι μην στραβωσουν στο τέλος.

Όσο για μένα αφήστε το. Πικρή ιστορία. Δεν έχω πειράξει μυρμήγκι. Άθελά μου ίσως να έχω πικράνει κάποιους αλλά ηθελημένα ποτέ. Γιατί να τραβάω όλα αυτά?? Τι έκανα για να το αξίζω??

Έχω λίγες τάσεις εμετού. Φίλε μην κόψεις την ολανζαπινη μόνος σου. Κι εγώ μλκια έκανα... Έπαιρνα μικρή δόση βέβαια. Τώρα θα πάρω τη γιατρό να της το πω.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Έχω λίγες τάσεις εμετού. Φίλε μην κόψεις την ολανζαπινη μόνος σου. Κι εγώ μλκια έκανα... Έπαιρνα μικρή δόση βέβαια. Τώρα θα πάρω τη γιατρό να της το πω.

---

Καλημερα

Αυτο να το εκτυπωσεις με κεφαλαιοα γραμματα και το βαλεις καπου να το βλεπεις καθε μερα ολη μερα ...

Και οχι μονο εσυ και ολοι εκεινοι που κατα καιρους λενε οτι να ναι για τα φαρμακα ...

Ειναι αυτο που σου λεγαμε ...Γι αυτο δεν κοβεις μονος σου τελειως αποτομα τα φαρμακα tzimani ....Κατανοουμε οτι μπορεις χωρις αυτα αλλα και η διακοπη με συμβουλη γιατρων να γινεται παντα για να αποφυγεις ολες αυτες τις ανεπιθυμειτες καταστασεις και ταλαιπωρησαι αδικα ..
Δεν εχεις και λιγα για να προσθετης και αλλα ..

Περαστικα και μιλα αμεσως για να συνελθεις οσο πιο γρηγορα γινεται ...
Καταλαβαινεις οτι στην φαση που εισαι δεν εχεις την πολυτελεια ουτε να αρρωστησεις ουτε τιποτα ....

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Καλημερα

Αυτο να το εκτυπωσεις με κεφαλαιοα γραμματα και το βαλεις καπου να το βλεπεις καθε μερα ολη μερα ...

Και οχι μονο εσυ και ολοι εκεινοι που κατα καιρους λενε οτι να ναι για τα φαρμακα ...

Ειναι αυτο που σου λεγαμε ...Γι αυτο δεν κοβεις μονος σου τελειως αποτομα τα φαρμακα tzimani ....Κατανοουμε οτι μπορεις χωρις αυτα αλλα και η διακοπη με συμβουλη γιατρων να γινεται παντα για να αποφυγεις ολες αυτες τις ανεπιθυμειτες καταστασεις και ταλαιπωρησαι αδικα ..
Δεν εχεις και λιγα για να προσθετης και αλλα ..

Περαστικα και μιλα αμεσως για να συνελθεις οσο πιο γρηγορα γινεται ...
Καταλαβαινεις οτι στην φαση που εισαι δεν εχεις την πολυτελεια ουτε να αρρωστησεις ουτε τιποτα ....

---

Ναι σίγουρα το καταλαβαίνω. Θα την πάρω. Δεν πρόκειται να αρρωστήσω.

Λοιπόν άκου να σου πω μια ιστορία. Κάποτε πριν από κάποια χρόνια ήμουν στην Αγγλία έμενα σε σπιταρόνα που την συντηρούσα μόνος μου, ήμουν ερευνητής καριέρας σε πανεπιστημιάρα που μου πρότειναν να γίνω λέκτορας, είχα τα λεφτά μου, έκανα τα ταξίδια μου όλοι θα έλεγαν σουπερ ζωή. Εκτός από εμένα όμως. Εγώ έβλεπα μόνο την κακοκαιρία, το ότι μετά τις 7 δεν κυκλοφορούσε ψυχή, το ότι θα έπρεπε να πάω σε μία σιχαμένη παμπ για να πιω ξύδια και κάποια ημέρα σκεφτόμουν και έλεγα στον εαυτό μου σου αρέσει αυτή η ζωή που κάνεις; Αυτό ονειρευόσουν, αυτό πήρες τώρα; Σε ικανοποιεί είσαι ευτυχισμένος; Και εκεί σκέφτηκα την αυτοκτονία για 1η φορά στη ζωή μου, γιατί πολύ απλά είπα πως είτε θα πρέπει να ζω έτσι μέχρι να πεθάνω, είτε θα πρέπει να γυρίσω Ελλάδα για να νιώσω καλά. Αλλά Ελλάδα πως θα γυρνούσα σαν άνεργος; Και είπα μέσα μου οκ πες πως δεν θα είσαι άνεργος και πως θα έβρισκες δουλειά σε κάποιο εργαστήριο ή εταιρία πως θα ζούσες με 1000-1200 ευρώ; Τι σόι ζωή θα ήταν αυτή. Και όλο αυτό από την πρώτη στιγμή που του σκέφτηκα μέρα με τη μέρα να μεγαλώνει. Και όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο να εγκλωβίζομαι.

Κάποια ημέρα ενώ έχω κατεβεί Ελλάδα γνωρίζω ένα τύπο που θεωρείται φίλος γιατί είναι άνδρας της κολλητής της πρώην μου, που κάνει μια δουλειά και αρχίζω να τον ακούω για τα προβλήματα της δουλειάς το πόσο μεγάλες επενδύσεις έχει κάνει και το πόσο μικρές είναι οι απολαβές του. Παράλληλα έχω βρει ένα συμφοιτητή μου από τα παλιά ο οποίος είναι στέλεχος σε μία εταιρια τεράστια. Και λέω στον συμφοιτήτη μου του λέω έχω ένα φίλο που έχει εταιρία με τάδε αντικείμενο δεν μπορούμε να τον βοηθήσεις να κάνει συνεργασία με την εταιρία σου; Είναι δύσκολο; Μου λέει όχι, θα το κυνηγήσω και θα σου πω. Πραγματικά μετά από δύο ημέρες με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει θέλετε να έρθετε με τον φίλο σου να συζητήσουμε την όποια συνεργασία προκύψει; Του λέω θα του το πω και θα έρθουμε. Παίρνω τον απογοητευμένο και του λέω κοίταξε να δεις έχω φίλο που είναι στέλεχος στην τάδε εταιρία και πιστεύω πως μπορείτε να συνεργαστείτε, δεν ξέρω του λέω αν χρειάζεται επένδυση από μέρους σου και πόσο θα είναι το κόστος αυτής, εγώ πάντως αν θες σε φέρνω σε επαφή. Και αφού μου εξηγεί ο φίλος περί τα επενδύσεως και ότι αν μου δίνει αυτά τα νούμερα γίναμε, πηγαίνουμε στην εταιρία και τους έχω να συζητάνε και εγώ απλός παρατηρητής. Τέλος πάντων βρίσκουν χρυσή τομή και ξεκινάνε την συνεργασία.
Ο περισσότερο ευνοημένος από όλους ξέρεις ποιος ήταν από το πουθενά; Εγώ! Χωρίς να επενδύσω μία, βρέθηκα μέτοχος σε μία εταιρία που αντιλαμβάνομαι το αντικείμενο της πλέον στο έπακρον με πολύ καλές απολαβές, θα έλεγα εξωπραγματικές για τα Ελληνικά δεδομένα. Και όλα έγιναν τυχαία, ήθελα να γυρίσω Ελλάδα, αλλά δεν θα περίμενα ποτέ ότι η ζωή μου θα είχε τέτοια τροπή και όλα έγιναν επειδή ήρθαν σε επαφή δύο φίλοι μου. Και όλα έγιναν εντελώς τυχαία ή επειδή οι συγκυρίες ήρθαν έτσι. Να βλέπεις τώρα; Γράφω τα μηνυματάκια μου εδώ μέσα από το γραφείο μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα.

Εσύ ξέρεις τι πρόβλημα έχεις και όχι μόνο εσύ αλλά οι περισσότεροι χρησιμοποιείτε το παρελθόν ως οδηγό για το μέλλον, το οποίο είναι κακό γιατί σου δημιουργείται η πεποίθηση πως αφού έχει περάσει τόσος καιρός και είναι έτσι, έτσι θα είναι και σήμερα, έτσι θα είναι και αύριο, έτσι θα είναι και μετά από ένα μήνα. Ενώ η ζωή αλλάζει άρδην από μία απλή σκέψη, του πχ να φέρω σε επαφή δύο ανθρώπους χωρίς να έχω την πρόθεση να κερδίσω κάτι προσωπικά εγώ, εγώ είχα τη πρόθεση να βοηθήσω τον έναν από τους δύο, ο άλλος είναι φτιαγμένος από μόνος του. Τα καταλαβαίνεις αυτά που σου λέω;

Αν λειτουργούσα όμως με την λογική α είμαι εγκλωβισμένος και δεν θέλω να δω κανέναν, δεν σκέφτομαι κανέναν, δεν, δεν, δεν, στο τέλος δεν θα γινόταν τίποτα, εγώ θα ήμουν Αγγλία (αν ζούσα ακόμα, δεν το ξέρω) ο άντρας της κολλητής της πρώην μου θα έκλαιγε ακόμα την μοίρα του και η ζωή συνεχίζεται....

Η αρνητικότητα και οι υποθετικές αρνητικές σκέψεις δεν βοήθησαν και δεν πρόκειται να βοηθήσουν ποτέ μα ποτέ κανέναν! Αν πάνε στραβά; Με αυτή την λογική του αν, θα έπρεπε και εγώ να σκεφτώ αποκλείεται αν τους φέρω σε επαφή να προκύψει κάτι, οπότε ας μην τους φέρω σε επαφή καθόλου. Δεν είδα όμως την αρνητική πλευρά, είδα πως πρέπει να το πω στον φίλο μήπως μπορεί να βοηθήσει και από εκεί και πέρα ότι γίνει. Δεν μπορώ να ελέγξω το τι μπορεί να γίνει, μπορώ όμως το αναγκαίο να το κάνω πράξη δηλαδή την αρχική ερώτηση θα μπορουσατε να συνεργαστείτε ή είναι ανέφικτο;

Με τα αν δεν πάει κάνεις μπροστά, γιατί τα περισσότερα με πεσμένη ψυχολογία είναι βέβαιο πως θα έχουν αρνητικότητα.

Ελπιδοφόρο όλο αυτό. Τι να πω. Ίσως το καλό με περιμένει στη στροφή. Ίσως δεν ήρθε ακόμα η σειρά μου.

Εγώ θυμήθηκα ένα άλλο περιστατικό. Από την παιδική μου ηλικία που αντικατοπτρίζει το σήμερα και το ότι ίσως είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου.

Το περιστατικό αφορά εμένα κι έναν Ξαδερφο ο οποίος προχώρησε στη ζωή του. Βέβαια κατέληξε χωρισμένος αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.

Ήμασταν μικροί και είχαμε πάει οικογενειακώς σε μια παραλία να περάσουμε την ημέρα. Θέλαμε να κάνουμε βουτιά από έναν βράχο. Όχι ψηλό δύο μέτρα το πολύ. Ανεβήκαμε κι οι δυο στον βράχο. Εκείνος χαλαρά δίνει μια και πέφτει. Εγώ πάγωσα. Από κάτω το έβλεπα εύκολο. Αλλά όταν ανέβηκα πάνω να σου ο δικός σου χέστηκε πάνω του.

Με παρακαλούσανε από κάτω. Πέσε πέσε πέσε. Με τα πολλά έπεσα και μετά μου άρεσε και το έκανα άνετα. Αλλά στην αρχή δείλιαζα. Το ίδιο πριν κάνω σεξ πρώτη φορά. Γι'αυτό έκανα σεξ με κοπέλα πρώτη φορά στα 26. Πάλι μου έλεγαν, κάνε κάνε κάνε.

Πάντα με πιάνει αυτός ο φόβος σε κάθε τι καινούριο.

Σαν να φοβάμαι τη ζωή. Το ίδιο πχ με μεταπτυχιακό. Δείλιαζα να κάνω και τελικά δεν έκανα τίποτα.

Φοβάμαι να ανοιχτώ δε ξέρω. Τώρα έμεινα με το βασικό πτυχίο.

Παίζει να είμαι και τέρμα ανώριμος. Φοβάμαι τη ζωή και τα φρενάρω όλα. Μετά όμως λέω ααα δεν ήταν τίποτα. Ας το ξανακάνω κατάλαβες. Όπως τότε στο βράχο.

Ίσως βέβαια να μου αρέσει να ασχολούνται μαζί μου. Και να με προσέχουν. Να νιώθω ότι είναι κάποιος εκεί για μένα. Ένα προστατευτικό δίχτυ.

Δε ξέρω ρε γμτ. Μια είμαι σκληρός σαν βράχος, μια λιώνω σαν το κερί.

Μια ψυχολόγος μου είπε ότι είμαι μαζοχα. Ότι μου αρέσει να υποφέρω.

Κάνω τσιγάρα με άδειο στομάχι και μου έρχεται να κάνω εμετό. Αλλά έτσι κάνω κι εγώ όταν αγχωνομαι. Είναι ίσως σημάδι ότι συνέρχομαι. Πάντα μετά από κατάθλιψη έτσι συνέρχομαι. Μου έρχεται εμετός και κλάμα. Πριν έκλαιγα έκλαιγα έκλαιγα. Νομίζω είναι καθαρτικό το κλάμα. Βέβαια στενοχωριουνται οι δικοί μου αλλά τι να κάνω?? Κάπου κι εγώ πρέπει να ανοιγομαι.

Άντε νομίζω καλά με λένε μαλακα. Είμαι μλκς τελικά.

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι βριζεις ετσι τον ευατο σου... δεν χρειαζεται να απαντησεις.. μια παρατηρηση εκανα...

Τελικα την ολανζαπινη την έκανα 5μγ.. αντε και καλη μου αρχη!

Μετρησα σημερα το σαχαρο μου στον παθολογο το πρωι χωρις να εχω φαει κατι απλα ειχα πιει δυο καφεδες και εδειξε 118... μου ειπε οτι δεν ειναι ανησυχητικό!

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Μετρησα σημερα το σαχαρο μου στον παθολογο το πρωι χωρις να εχω φαει κατι απλα ειχα πιει δυο καφεδες και εδειξε 118... μου ειπε οτι δεν ειναι ανησυχητικό!

---

Κι εμένα για το 102 δεν είπε τίποτα. Δεν κατηγόρησε τα χάπια. Ίσως λέει να έχω λίπος στο συκώτι. Ίσως. Η ψυχίατρος από την άλλη είπε ότι φταίει το χάπι αλλά λίγο. Τι να πω. Γενικά είμαι εντάξει αλλά ίσως το χρειάζομαι λίγους μήνες ακόμα. Ίσως όχι. Θα της κάνω μια επίσκεψη να δούμε. Σε λίγο βγαίνουν και οι εξετάσεις αίματος μου μετά από 20 κιλά που έχω χάσει. Άντε να δούμε. Θέλει ψυχραιμία. Εγώ όμως ανησυχώ.

Το ένα σίγουρο πράγμα όμως που πρέπει να ειπωθεί εδώ είναι ότι δεν είμαστε γιατροί. Ούτε πρέπει να επηρεάζει ο ένας τον άλλον. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Τέλος.

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Τελικα την ολανζαπινη την έκανα 5μγ.. αντε και καλη μου αρχη!

---

Αφού πήρες έγκριση από τον γιατρό οκ. Καλή αρχή. Εγώ έπαιρνα 5 και θα πήγαινα στο 2,5 και πήγα μόνος μου στο μηδέν και παρατήρησα κάποιες σκέψεις να επιστρέφουν. Μάλλον θα συνεχίσω. Στα 5 ή τα 2,5.

Τα αντικαταθλιπτικά ανεβάζουν τρανσαμινασες???

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Τα αντικαταθλιπτικά ανεβάζουν τρανσαμινασες???

---

αυτο που λες ειναι για το συκωτη.. νομιζω οχι δεν ανεβαζουν...
εγω σου λεω παιρνω 9 χρονια ολανζαπινη και οι εξετασεις συκωτιου δεν εχουν δειξει ποτε κατι παραξενο....
λες απο πανω οτι το ζαχαρο σου ειπε ο γιατρος οτι μπορει να οφειλετε οτι το συκωτι μπορει να εχει λιπος.. οι εξετασεις δειχνουν αν εχει λιπος...

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

αυτο που λες ειναι για το συκωτη.. νομιζω οχι δεν ανεβαζουν...
εγω σου λεω παιρνω 9 χρονια ολανζαπινη και οι εξετασεις συκωτιου δεν εχουν δειξει ποτε κατι παραξενο....
λες απο πανω οτι το ζαχαρο σου ειπε ο γιατρος οτι μπορει να οφειλετε οτι το συκωτι μπορει να εχει λιπος.. οι εξετασεις δειχνουν αν εχει λιπος...

---

Το είπε επειδή είμαι παχύσαρκος και επειδή είχα τρανσαμινασες στο όριο. Επίσης μιλάω για αντικαταθλιπτικά όχι για αντιψυχωτικά. Νομίζω πως επηρεάζουν το συκώτι.

Λίγο περπάτημα που ξεκίνησα πάντως καθημερινά εξαφάνισε το withdrawal και γενικώς νιώθω πολύ καλύτερα. Ούτε τάσεις εμετού ούτε τίποτα. Το σάκχαρο βέβαια εκεί στο 100 ακουνητο και οι sgpt ανέβηκε από τα 45 στα 73. Μάλλον έχω λίπος στο συκώτι. Ίσως φταίει και το πρωινό αντικαταθλιπτικο. Για τις τρανσαμινασες. Με βλέπω για υπέρηχο. Άμα ξεκινήσουμε από τώρα το μεταβολικό σύνδρομο χαθήκαμε. Διατροφή του θανάτου και περπάτημα κάθε μέρα. Είχα και λίγο αυξημένο CPK ... Λέτε να είναι από την απώλεια μυϊκού ιστού λόγω μεγάλης απώλειας κιλών?? Δεν είναι ότι δεν έτρωγα. Έτρωγα απλά έκοψα την σαβουρα. Μου είπαν να πίνω και πιο πολύ νερό. Είχα και λίγο ουρικό. Άντε πάω για απόσυρση μου φαίνεται χαχαχαχα

Φιλε καλησπερα καλημερα!! Απο τα 10μγ στο ειπα.. πηγα μονος μου στα 5 μγ.. ρε φιλε η ψυχιατρος μου ειπε οτι θα τα παιρνω μια ζωή. Δεν το δεχομαι.. θα ειμαι μια ζωη φυτο? ΟΧΙ.

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Φιλε καλησπερα καλημερα!! Απο τα 10μγ στο ειπα.. πηγα μονος μου στα 5 μγ.. ρε φιλε η ψυχιατρος μου ειπε οτι θα τα παιρνω μια ζωή. Δεν το δεχομαι.. θα ειμαι μια ζωη φυτο? ΟΧΙ.

---

Σου είπα δεν είμαστε γιατροί. Τουλάχιστον ενημέρωσε την, πες τους προβληματισμούς σου.

Θα κανω υπομονη φιλε υπομονη.....

Κι εγώ! Η Μαριλου δεν μου μιλάει πια :(

Γιατι ρε συ? Δεν νομιζω να ειναι κατι προσωπικο... απλα μπορεί να μην είδε τα μηνυματα σου η να μην εχει κατι να πει...!!

Quote:

---

Originally Posted by hlias1988

Γιατι ρε συ? Δεν νομιζω να ειναι κατι προσωπικο... απλα μπορεί να μην είδε τα μηνυματα σου η να μην εχει κατι να πει...!!

---

Τέτοιες ώρες το πρωί αισθάνομαι πολύ χάλια. Δεν ξέρω θέλω να κλάψω. Χρειάζομαι βοήθεια :( Περνάω πολύ βαθιά κρίση ψάχνοντας να βρω λύσεις. Με ανησύχησαν και οι εξετάσεις μου. Θέλω να αδυνατίσω και να είμαι υγιής. Φοβάμαι και δακρύζω.

Εγω φιλε απο 1μγ ζαναξ το πηγα 0,5μγ εδω και 15 μερες.. την ολανζαπινη την πηγα απο 10μγ, 5μγ εδω και 2 μερες.. το αντικαταθλιπτικο το κοβω.. εχω πονοκεφαλο τρελο.. δεν μπορω να κοιμηθω, καπνιζω...