Πώς αισθάνεστε τώρα; (Μέρος δεύτερο)

@player
σήμερα απλά προστέθηκαν κι άλλα που δυσκολεύουν κάτι τόσο απλό, και δεν μιλώ για ανωτέρα βία, εννοώ για προσωπικά θέματα.
το να πάω σε ειδικό είναι πλέον ένα πολύ πιο περίπλοκο πράγμα από το "δεν έχω λεφτά".
ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, όπως είδα σε ένα βίντεο πρόσφατα περι μοναξιάς, "αν υπάρχει στο περιβάλλον σου ανθρωποι που θέλουν να ζητήσεις βοήθεια" είναι ένα σημάδι ότι δεν είσαι και τόσο μόνος.
και η αλήθεια είναι πως απο κείνη την ηλικία αρχίζει να φαίνεται το θέμα με το κοινωνικό άγχος, και δεν είναι και τόσο σπάνιο τελικά, απλά είναι διάσπαρτα τα .."περιστατικά" ή ο καθένας το ζει μόνος του; δεν ξέρω.
εσύ το επιλύεις με τη βοήθεια ειδικού;

Quote:

---

Originally Posted by user

@player
σήμερα απλά προστέθηκαν κι άλλα που δυσκολεύουν κάτι τόσο απλό, και δεν μιλώ για ανωτέρα βία, εννοώ για προσωπικά θέματα.
το να πάω σε ειδικό είναι πλέον ένα πολύ πιο περίπλοκο πράγμα από το "δεν έχω λεφτά".
ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, όπως είδα σε ένα βίντεο πρόσφατα περι μοναξιάς, "αν υπάρχει στο περιβάλλον σου ανθρωποι που θέλουν να ζητήσεις βοήθεια" είναι ένα σημάδι ότι δεν είσαι και τόσο μόνος.
και η αλήθεια είναι πως απο κείνη την ηλικία αρχίζει να φαίνεται το θέμα με το κοινωνικό άγχος, και δεν είναι και τόσο σπάνιο τελικά, απλά είναι διάσπαρτα τα .."περιστατικά" ή ο καθένας το ζει μόνος του; δεν ξέρω.
εσύ το επιλύεις με τη βοήθεια ειδικού;

---

Το υποστηρικτικό περιβάλλον είναι το Α και το Ω στην θεραπεία κάποιου που έχει άγχος/φοβίες, κοινωνικό άγχος και οποιαδήποτε πάθηση για αυτό είναι περίπλοκο θέμα η επίλυση.

Εγώ προσπάθησα να το επιλύσω με την βοήθεια ψυχιάτρου και αγωγής αλλά δεν είδα και τεράστια βελτίωση και όλα μετά από δύο χρόνια.
Το θέμα μαλλον είναι πιο βαθύ και χρειάζεται και ψυχοθεραπεία η έστω εκεί έχω ρίξει τις ελπίδες μου.

Quote:

---

Originally Posted by Player

Το υποστηρικτικό περιβάλλον είναι το Α και το Ω στην θεραπεία κάποιου που έχει άγχος/φοβίες, κοινωνικό άγχος και οποιαδήποτε πάθηση για αυτό είναι περίπλοκο θέμα η επίλυση.

Εγώ προσπάθησα να το επιλύσω με την βοήθεια ψυχιάτρου και αγωγής αλλά δεν είδα και τεράστια βελτίωση και όλα μετά από δύο χρόνια.
Το θέμα μαλλον είναι πιο βαθύ και χρειάζεται και ψυχοθεραπεία η έστω εκεί έχω ρίξει τις ελπίδες μου.

---

Δεν ξερω αν ειναι πιο βαθύ κατα πάσα πιθανοτητα είναι θεμα συνηθειας. Οσο αποφευγεις κατι τοσο το μεγενθυνεις στο μυαλό σου εξου και οι φοβίες/κοινωνική φοβία. Με την ψυχοθεραπεια αν επιμεινεις θα ξεκολλλησεις καντο. Κανε οτιδηποτε βοηθαει μη φοβασαι.

Νιώθω πολύ κακοδιάθετη και δεν βρίσκω κανέναν τρόπο να νιώσω καλύτερα... Επίσης νιώθω μόνη...

Κυκνε μηπως να βγεις για περπατημα, να παρεις ενα τηλεφωνο καποιον ή να δεις μια ταινιουλα?

Quote:

---

Originally Posted by Κατιαχ

Κυκνε μηπως να βγεις για περπατημα, να παρεις ενα τηλεφωνο καποιον ή να δεις μια ταινιουλα?

---

Είχα βγει νωρίτερα... Ταινία δεν έχω όρεξη να δω τώρα, ίσως το βράδυ... Για την ώρα έβαλα ν' ακούσω μουσική μήπως και με βοηθήσει λίγο...

κύκνε παράλληλα με την μουσική προσπάθησε να ζωγραφίσεις ή να κάνεις διαλογισμό. ίσως σε βοηθήσει να χαλαρώσεις.

@player όντως αυτό διαπιστώνω κι εγώ, ειδικά αποτρεπτικό στο να ζητήσεις βοήθεια είναι οι ανθρώποι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεσαι βοήθεια. αν με νοείς.
μια φράση που άκουσα εχθές στην σειρά στΟργή, "κόλαση δεν είναι εκεί που υποφέρεις. κόλαση είναι εκεί που δεν καταλαβαίνουν οτι υποφέρεις."
γυρίζει το μυαλό μου γύρω απο αυτό, με έκανε να αισθανθώ κάτι, μιας κι είναι το θρεντ αυτό.

κατιαχ όντως η αποχή δεν είναι λύση. συμφωνώ!

Δεν την παλεύω καθόλου

user κανεις δεν θα καταλαβει οτι υποφέρεις αν δεν το επικοινωνήσεις, κι εαν το επικοινωνήσεις παλι μπορεί να μην το καταλάβουν ειτε γιατι δεν το εχουν περάσει είτε από άμυνα γιατί δεν θελουν να πιστεψουν ότι υπαρχει προβλημα. Αλλά δεν εχει σημασία ουτε το ένα ουτε το αλλο, σημασία εχει να το καταλάβεις αυτός που υποφέρει. Γιατι παίζει και να μην το καταλαβαίνει, να το θεωρεί φυσιολογικό, ή να το θεωρει δειγμα αδυναμίας. Παντως το να ζητας βοηθεια είναι δειγμα ωριμότητας και δύναμης για μένα!

κατιαχ όντως είναι πέρασμα στην ενηλικίωση. ως παιδιά, περιμένουμε από τους γονείς/άλλους να καλύψουν τις ανάγκες μας και να μας φροντίσουν. το να πάρουμε την ευθύνη για τη ζωή μας είναι ενηλικίωση.

Quote:

---

Originally Posted by user

κύκνε παράλληλα με την μουσική προσπάθησε να ζωγραφίσεις ή να κάνεις διαλογισμό. ίσως σε βοηθήσει να χαλαρώσεις.

@player όντως αυτό διαπιστώνω κι εγώ, ειδικά αποτρεπτικό στο να ζητήσεις βοήθεια είναι οι ανθρώποι που πιστεύουν ότι δεν χρειάζεσαι βοήθεια. αν με νοείς.
μια φράση που άκουσα εχθές στην σειρά στΟργή, "κόλαση δεν είναι εκεί που υποφέρεις. κόλαση είναι εκεί που δεν καταλαβαίνουν οτι υποφέρεις."
γυρίζει το μυαλό μου γύρω απο αυτό, με έκανε να αισθανθώ κάτι, μιας κι είναι το θρεντ αυτό.

κατιαχ όντως η αποχή δεν είναι λύση. συμφωνώ!

---

Συμφωνώ, ότι είναι αποτρεπτικό στο να ζητήσεις βοήθεια.
Δυστυχώς την ενσυναίσθηση δεν την κατέχουν πολλοί και ειδικά οι γύρω μας σε πολλές περιπτώσεις.(ελπίζω να έγραψα σωστά την λέξη :p)

Μια ακόμα μέρα με κακή διάθεση... Κι είμαι και μόνη στο σπίτι... Είναι κανείς εδώ να μιλήσουμε λίγο;

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Μια ακόμα μέρα με κακή διάθεση... Κι είμαι και μόνη στο σπίτι... Είναι κανείς εδώ να μιλήσουμε λίγο;

---

Καλημέρα κύκνος τι σε απασχολεί;

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Καλημέρα κύκνος τι σε απασχολεί;

---

Καλημέρα...

Δεν σκέφτομαι κάτι αρνητικό αλλά νιώθω στεναχώρια και τίποτα από τα πράγματα που μου αρέσουν δεν με κάνει να νιώσω καλύτερα εκτός από τη μουσική κι αυτό ως ένα βαθμό...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Καλημέρα...

Δεν σκέφτομαι κάτι αρνητικό αλλά νιώθω στεναχώρια και τίποτα από τα πράγματα που μου αρέσουν δεν με κάνει να νιώσω καλύτερα εκτός από τη μουσική κι αυτό ως ένα βαθμό...

---

Ακριβώς το ίδιο και εγώ, δεν με ευχαριστεί τίποτα, από χθές έτσι είμαι!!

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Ακριβώς το ίδιο και εγώ, δεν με ευχαριστεί τίποτα, από χθές έτσι είμαι!!

---

Τι να πω... Είναι άδικο να ταλαιπωρούμαστε έτσι...

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Τι να πω... Είναι άδικο να ταλαιπωρούμαστε έτσι...

---

Εγώ αύριο θα πάρω τηλέφωνο την ψυχίατρο στο νοσοκομείο να της πω ότι σταμάτησα τα φάρμακα που μου είχε γράψει, γιατί είχα έντονη υπνηλία, μήπως και μου αλλάξει λίγο την ποσότητα ή το ίδιο το φάρμακο, κανονικά έχω ραντεβού στις 16 του μήνα αλλά πώς θα την παλέψω μέχρι τότε,

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Εγώ αύριο θα πάρω τηλέφωνο την ψυχίατρο στο νοσοκομείο να της πω ότι σταμάτησα τα φάρμακα που μου είχε γράψει, γιατί είχα έντονη υπνηλία, μήπως και μου αλλάξει λίγο την ποσότητα ή το ίδιο το φάρμακο, κανονικά έχω ραντεβού στις 16 του μήνα αλλά πώς θα την παλέψω μέχρι τότε,

---

Καταλαβαίνω... Εγώ έχω βοηθηθεί με την τωρινή μου αγωγή σε σχέση με το πως ήμουν στο παρελθόν που αυτοτραυματιζόμουν και τα σχετικά αλλά τις τελευταίες μέρες νιώθω μελαγχολική... Δεν θέλω να είμαι αχάριστη αλλά με ταλαιπωρεί αυτό...

Κυκνε δες το θετικό οτι εισαι καλυτερα. Η μελαγχολία είναι ενα ηρεμο συναισθημα. Πως θα θελες να νιωθεις τωρα?

Quote:

---

Originally Posted by Κατιαχ

Κυκνε δες το θετικό οτι εισαι καλυτερα. Η μελαγχολία είναι ενα ηρεμο συναισθημα. Πως θα θελες να νιωθεις τωρα?

---

Θα ήθελα να μην νιώθω αυτό το ψυχοπλάκωμα, αυτό το βάρος... Καταλαβαίνεις; (προσπαθώ να το εξηγήσω καλά)

Καταλαβαινω κύκνε δεν εισαι μόνη και δεν είσαι η μόνη. Ειμαστε πολλοι που ξερουμε το συναισθημα αυτό! Τι θεωρεις οτι θα σου εφτιαχνε ελαφρως τη διαθεση?

Quote:

---

Originally Posted by Κατιαχ

Καταλαβαινω κύκνε δεν εισαι μόνη και δεν είσαι η μόνη. Ειμαστε πολλοι που ξερουμε το συναισθημα αυτό! Τι θεωρεις οτι θα σου εφτιαχνε ελαφρως τη διαθεση?

---

Με βοηθάει κάπως το να μιλάω με ανθρώπους που με καταλαβαίνουν (όπως εσύ για παράδειγμα) γι' αυτό έγραψα εδώ τα χάλια μου... Κι η μουσική μου φτιάχνει λίγο τη διάθεση... Θα δω και σε τι κατάσταση θα είμαι το βράδυ κι αν έχω όρεξη θα βάλω καμιά ευχάριστη ταινία...

Και γω κυκνε μου εκανα λίγες δουλιτσες και μαγειρεψα και λίγο χαλάρωσα!

Πολλοί απο εμάς δεν αισθανόμαστε κι ούτε μας νοιάζει να αισθανθούμε.
εγώ έχω κουραστεί.

Είμαι για καφέ τώρα και αισθάνομαι σαν σύγχυση, νιώθω να μου σταματάει η ανάσα κρίση πανικού θα με πιάσει

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Είμαι για καφέ τώρα και αισθάνομαι σαν σύγχυση, νιώθω να μου σταματάει η ανάσα κρίση πανικού θα με πιάσει

---

Ο καφές είναι απαγορευτικός για όσους πάσχουν απο αγχώδεις διαταραχές..Και εγώ τον λιμπίζομαι γιατι με βοηθάει με την κατάθλιψη σημαντικά,αλλά μου προκαλεί κρίσεις πανικού.
Αντρεα,νομίζω με την αλλαγή της αγωγη που έκανες και την διακοπή αυτής, απορρυθμίστηκες.
Μην φοβάσαι, δεν θα πάθεις τίποτα όσο και αν σε πείθει η κρίση για το αντίθετο.
Στοχος σου πρέπει να είναι να βρεις την σωστή αγωγή με τον ψυχίατρο ή να αλλάξεις ψυχίατρο.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Ο καφές είναι απαγορευτικός για όσους πάσχουν απο αγχώδεις διαταραχές..Και εγώ τον λιμπίζομαι γιατι με βοηθάει με την κατάθλιψη σημαντικά,αλλά μου προκαλεί κρίσεις πανικού.
Αντρεα,νομίζω με την αλλαγή της αγωγη που έκανες και την διακοπή αυτής, απορρυθμίστηκες.
Μην φοβάσαι, δεν θα πάθεις τίποτα όσο και αν σε πείθει η κρίση για το αντίθετο.
Στοχος σου πρέπει να είναι να βρεις την σωστή αγωγή με τον ψυχίατρο ή να αλλάξεις ψυχίατρο.

---

Δεν μπορώ να βρω την ψυχίατρο από της γιορτές λίγα πριν τα Χριστούγεννα δηλαδή μέχρι και σήμερα λείπει σε άδεια, κινητό δεν έχω μόνο το σταθερό του ιατρείου, αν δεν επιστρέφει ούτε αύριο θα γυρίσω στην προηγούμενη αγωγή που μου έφερνε υπνηλία, χίλιες φορές μαστουρομενος παρά με κρίσεις και άγχος

andrea νομιζω αυριο θα την βρεις. Πόσες μέρες αδεια θα χει? Τηλεφωνητη δεν εχει ή email να της στειλεις μνμ αν δεν την βρεις να σε πάρει ενα τηλ?

Quote:

---

Originally Posted by Κατιαχ

andrea νομιζω αυριο θα την βρεις. Πόσες μέρες αδεια θα χει? Τηλεφωνητη δεν εχει ή email να της στειλεις μνμ αν δεν την βρεις να σε πάρει ενα τηλ?

---

Τίποτα είναι σε νοσοκομείο και μόνο το σταθερό του γραφείου της έχει, δεν ξέρω μέιλ, ούτε κινητό, ούτε προφίλ σε Facebook τίποτα.

καλημερα σας, παιδιά είχε αλλος παρόμοιο συμβάν ..; εχω φοβια με τα οικογενειακά τραπέζια , τα απέφευγα γιατι μένουμε μακριά από γονεις , απο πέρσι , τις γιορτές δεν μπόρεσα να τα αποφύγω …κ είχα διαπληκτισμό με τοξικο συγγενη π είχα στη μπούκα χρονια. Από τότε είμαι σε σοκ…δεν μπορώ να αποδεχτώ οτι με εξέθεσα πάλι σε τέτοια φθορά , δεν μπορώ να συγκεντρωθώ στις δουλειες μ, κοιμάμαι μετά τις 05:00πμ, νιώθω οτι με προδίδω κάθε φορά π με εκθέτω σε τέτοια σκηνικά. Θέλει πολύ προσοχή.

Το άγχος μου έχει χτυπήσει κόκκινο...

Κάπως ποίο ήρεμος από χθες, μίλησα με την ψυχίατρο μου, ευτυχώς με δέχτηκε χωρίς ραντεβού και μάλιστα μου είπε αν θέλω να πάω την επόμενη η την μεθεπόμενη εβδομάδα, καθώς το ραντεβού ήταν για της 16 του μήνα κανονικά.

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Κάπως ποίο ήρεμος από χθες, μίλησα με την ψυχίατρο μου, ευτυχώς με δέχτηκε χωρίς ραντεβού και μάλιστα μου είπε αν θέλω να πάω την επόμενη η την μεθεπόμενη εβδομάδα, καθώς το ραντεβού ήταν για της 16 του μήνα κανονικά.

---

Μπραβο Ανδρεα ολα καλά.

Quote:

---

Originally Posted by Κύκνος

Το άγχος μου έχει χτυπήσει κόκκινο...

---

Προκλήθηκε απο κάτι συγκεκριμένο αυτό το άγχος ή είναι το γενικευμένο καθημερινό άγχος?

Εγω σήμερα νοιώθω καλά γιατί εχθές είδα τη πιο όμορφη και μαγική ταινία που έχω δει ποτέ και ακόμα την σκέφτομαι.
Τοπίο στην Ομίχλη λέγεται,του Αγγελόπουλου...Απέφευγα τις ταινίες του Αγγελόπουλου γιατι φοβόμουν οτι θα είναι αργές και βαρετές,αλλά πόσο άδικο είχα.
Είναι δυο μικρά παιδιά τα οποία ψαχνουν τον πατέρα τους ο οποίος βρισκεται στην Γερμανία όπως τους έχει πει η μητέρα τους και ξεκινούν απο την Αθήνα με τραίνο το ταξίδι τους...αλλά όσο εξελίσσεται η ταινία καταλαβαίνουμε ότι
ο πατέρας προφανως δεν υπάρχει και κυνηγουν μια ουτοπία...Ουσιαστικά προκειται για αλληγορία,για την αναζήτηση του Θεού απο τον άνθρωπο.

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Εγω σήμερα νοιώθω καλά γιατί εχθές είδα τη πιο όμορφη και μαγική ταινία που έχω δει ποτέ και ακόμα την σκέφτομαι.
Τοπίο στην Ομίχλη λέγεται,του Αγγελόπουλου...Απέφευγα τις ταινίες του Αγγελόπουλου γιατι φοβόμουν οτι θα είναι αργές και βαρετές,αλλά πόσο άδικο είχα.
Είναι δυο μικρά παιδιά τα οποία ψαχνουν τον πατέρα τους ο οποίος βρισκεται στην Γερμανία όπως τους έχει πει η μητέρα τους και ξεκινούν απο την Αθήνα με τραίνο το ταξίδι τους...αλλά όσο εξελίσσεται η ταινία καταλαβαίνουμε ότι
ο πατέρας προφανως δεν υπάρχει και κυνηγουν μια ουτοπία...Ουσιαστικά προκειται για αλληγορία,για την αναζήτηση του Θεού απο τον άνθρωπο.

---

Τελικά στα απλά και καθημερινα βρισκεται η χαρα της ζωής!

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

Προκλήθηκε απο κάτι συγκεκριμένο αυτό το άγχος ή είναι το γενικευμένο καθημερινό άγχος?

---

Ναι, ήταν από κάτι συγκεκριμένο... Χρειάστηκε να πάω εκτάκτως στην οδοντίατρο και το ραντεβού ήταν σε ώρα πολύ κοντινή στην ώρα που της τηλεφώνησα κι αγχώθηκα πολύ για να προλάβω... Όμως μετά που γύρισα ηρέμησα...

εγώ είμαι σε σοκ και μόνο που βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους. θα πρέπει να έχω πολύ γερό στομάχι συγκυριακά με την συνθήκη, θέλω να πω να τύχει να είμαι καλά ή να περιμένω κάτι καλό μετά, αλλιώς ασ τα. φυσικά και το να μη βλέπεις άνθρωπο δεν είναι λύση. θέλει προσοχή γιατί όντως μπορεί να σου κάνουν κακό και οι συγγενείς και οι φίλοι. όπως κι εσύ σε αυτούς.

Μην την χάσετε!
https://herheadinfilms.files.wordpre...578.png?w=1024

Αισθάνομαι Άγχος, άγχος, άγχος, άγχος, άγχος, άγχος.
Την καλημέρα/καληνύχτα μου όλοι.
Επίσης αισθάνομαι μια απελπισία στο κομμάτι της δουλειάς γιατί δεν μπορώ να δουλέψω.