Originally Posted by
Behappy
Δεν ξέρω πως ακριβώς να περιγράψω το Perfect Days, βασικά θα έλεγα σίγουρα ότι έχει το δικό της ρυθμό και φιλοσοφεί πάνω στην καθημερινότητα, αν και δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, είναι καθαρά σινεφίλ, και στοχαστική ταινία, δηλαδή αν περιμένει κανείς να δει δράση μην πάει να τη δει, συνδυάζει σύγχρονη ζωή και ζεν γιαπωνέζικη φιλοσοφία και αισθητική, ο πρωταγωνιστής φοβερός και όλοι οι ηθοποιοί, μουσικές κλπ, επίσης είναι ωδή σε vintage πράγματα και καταστάσεις, γενικά σου αφήνει κάτι αυτή η ταινία, τη σκέφτεσαι μετά και νομίζω θα έλεγα σε κάποιον που θα τη δει, αφέσου στο ρυθμό της και στο τι θα πει προσωπικά σε σένα. Α και γούσταρα που χειροκρότησε ο κόσμος στο τέλος, δεν μου τυχαίνει συχνά σε ταινίες κάτι τέτοιο, ήταν ωραία φάση.