Παολα δεν παω να ακουσω μου θυμιζει το απο φωνη κορμι και απο κορμι φωνάρα και επειδη η αλλη το ξερει αυτο για αυτο με πικαρε με την ΠαολαQuote:
Originally Posted by Marilou
Printable View
Παολα δεν παω να ακουσω μου θυμιζει το απο φωνη κορμι και απο κορμι φωνάρα και επειδη η αλλη το ξερει αυτο για αυτο με πικαρε με την ΠαολαQuote:
Originally Posted by Marilou
Όπως το είπες για την Πάολα συμφωνώ αλλά αν είναι μαζί με κάνα Οικονομόπουλο ή Αργυρό πάω δεν με νοιάζει!!!Quote:
Originally Posted by mindcrime
Όσο άνετα πάω να ακούσω Ζουγανέλη ,Μποφίλιου κ.α.αλλα τόσο πάω και σε αυτούς ...
Συνέχισε εσύ να γράφεις και μην επηρεάζεται από κανένα ...καντω για εσένα !
Ταμπέλες άλλωστε εγώ σε ανθρώπους δεν μου αρέσει να βάζω .Αλλά μόνο που βλέπω τον άνθρωπο μου ευτυχισμένο μέσα από μια δημιουργία ,μ αρέσει οποία να είναι αυτή!!!
....... λαθος
Αυτό είχα κάνει! Απλά εκείνες τις στιγμές/λεπτά που ερχόταν η ενόχληση, η ενόχληση ήταν ενόχληση.Quote:
Originally Posted by Sonia
Πάντως παρότι πήγα μόνος δεν βίωσα καθόλου ή σχεδόν ανεπαίσθητα θέμα μοναξιάς και σε γενικές γραμμές, παρότι μόνος, πέρασα πολύ καλά.
Ζήτημα είναι να μην έχεις τα κατάλληλα πρόσωπα να περιγράψεις αυτά που είδες, να τους δείξεις φωτογραφιες,να μοιραστείς δλδ μαζί τους τις εμπειρίες.
Αeon δεν μας εξηγείς τη κόκκινη γραμμή της δεοντολογίας για να μην την ξεπερνάμε; Ο χ θεματοθέτης ανοίγει για παράδειγμα ένα θέμα που λέει δεν κοιμόμουν για βδομάδες και μου γραψε ο γιατρός το χ φάρμακο το πήρα το χ φάρμακο στη χ δοσολογία και ξαναβρήκα τον ύπνο μου. Αυτό δεν αποτελει προτροπή; δεν αποτελεί παραβιαση δεοντολογίας; ή αποτελεί και τα δυο γιατι καποιος που ειναι αυπνος το διαβαζει σου λέει να αυτη ειναι η λυση και σκεφτεται να το ξεκινήσει και αυτός; Για να μάθουμε επιτέλους ποια ειναι αυτη κοκκινη γραμμη τελος πάντων. Τελικά πως την ορίζεις αλα καρτ κάνει κάποιος τον αστυνόμο εδω μεσα σου στέλνει ότι πιστευει εκεινος και; Μετα τι; Τελικά να γράφουμε τις εμπειρίες μας ή να μη τις γράφουμε; Πες μας για να ξέρουμε τέλος πάντων πως να λειτουργούμε. Πως θες να λειτουργούμε θα κανεις τον κοπο να μας το εξηγησεις μια φορά; Αν εγώ διαβασω πως το abilify προκαλεί ακαθησία και μου προκαλέσει φόβο η ενδεχόμενη χορηγηση του στον οργανισμό μου να σου το αναφέρω ως παραβίαση δεοντολογίας γιατί με αποτρέπει στην αποδοχή του έμμεσα ή όχι;
Αυτοί που παριστάνουν τους αστυνόμους ειναι ληπτες ψυχιατρικών φαρμάκων και έχουν άποψη ή απλώς επικροτείς την αστυνόμευση γιατί δεν ανηκεις ουτε εσυ στη κατηγορία των ληπτών και δεν μπορεις ουτε εσύ να μας νιώσεις;
ξερω και εγω να κανω εξυπναδες πολυ καλυτερα απ αυτους νομιζουν οτι θα μολυνουν το μυαλο μου και θα με κανουν αλτσχαιμερ σαν αυτους απο οτι φαινετε τοσα δοκιμασαν αλλα δε με επιασε τιποτα
Τελικά είναι μεγάλη μαγκιά να κάνεις παρέα με τον ευατο σου και να περνας καλά!!!!!Quote:
Originally Posted by ioannis2
Κάπου εκεί αντιλαμβάνεσαι πόση μοναξιά υπήρχε όταν ήσουν με ανθρώπους που ΜΟΝΟ ΕΣΥ νοιαζόσουν.....
Καλημερα και καλό μήνα να έχουμε γεμάτο αισιοδοξία και ηρεμία!!!!!!!!!
θυμαμαι μια μερα που μπροστα στα ματια μου σχεδον ηθελαν να αποφασισουν οι ιδιοι σε πιον θα μιλησω και πιον οχι και εχουν κολησει πανω μου με το ζορι οπως το κολλητηρι γιατι φυσικα ολα περιστρεφονται γυρω απ τον ηλιο ενω αυτοι εχουν χιλιες αντιρισεις αλλα με ακολουθουν παντου οπου σταθω και οπου βρεθω οπου παω και αυτοι μαζι για να κανουν προπαγανδα οτι ειμαστε συνεργατες θυμαμαι μια μερα που πηγα ως την αλλη ακρη της ευρωπης και με ακολουθησαν μεχρι εκει ετσι ειναι οι ανθρωποι θα μου πεις τους απαξιωνεις με το χειροτερο τροπο και σε κανουν κεντρο της γης
συνεχιζεις το βιολι σου να κουβαλας αδελφους σου να παρεμβαλονται στις συσκευες που χρησιμοποιω γιατι πες οτι οσο περισσοτερο σε απαξιωνω τοσο περισσοτερο κολημα τρως μαζι μου
και κοψε το παραμυθι που ετοιμαζεσε να μου πουλησεις οτι εγινες ξαφνικα σωτηρας μου δε θες να σωσεις αλλα να με κανεις δουλο σου εχεις συνενοηθει εσυ να πριστανεις σωτηρα και οι αλλοι να κανουν σκοπημα ........σε οτι χρησιμοποιω για να με εκβιασεις να σε παρω τηλεφωνο και νομιζεις οτι θα με εκβιασεις να σε παρω τηλεφωνο ενω δε το επιθυμω ποσες φορες θα σου το πω ακομα οτι δε σε γουσταρω κατελαβες με το ετσι θελω το τηλεφωνο μου και μετα συνεχισες σε οτι συσκευη χρησιμοποιω και σου ειπα εγω ποτε οτι σου εδωσα το δικαιομα να κανεις καταληψη στη γραμη δε ντρεπεσε λιγακι να τα κανεις ολα αυτα λεω γω το τηλεφονο σου καταρχην δε το εχω γιατι το πεταξα και δε προκειται να μου επιβαλεις τον εαυτο σου με το ζορι να πας να κανεις μαγκες αλλου οχι σε μενα
Τροφή για σκέψη .....
Ματθαίος Γιωσαφάτ: Να Γιατί Τραβάς Όλους Τους Προβληματικούς..
«Τι σημαίνει αυτό; Όταν έχουμε μια καλή μαμά και περάσουμε καλά, μαθαίνουμε να συγχωρούμε και τα ελαττώματά της, όπως ένας ώριμος άνθρωπος. Αποδεχόμαστε λοιπόν και τα ελαττώματα του συντρόφου μας και φτιάχνουμε μια καλή σχέση. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει ομαλά και το οιδιπόδειο, δεν έχουμε μεγάλο άγχος αποχωρισμού, προδοσίας. Αποδεχόμαστε, π.χ., ότι η μαμά έκανε κι άλλο παιδί. Ή ξέρω ως παιδί ότι μ’ αγαπάει, αλλά ανακάλυψα ότι αγαπά και τον μπαμπά, αλλά κι εγώ αγαπάω τον μπαμπά, άρα όλοι αγαπιόμαστε!
Οπότε θα κάνω κι εγώ το ίδιο όταν μεγαλώσω με το σύντροφό μου». Οι λόγοι λοιπόν της επιλογής του ερωτικού συντρόφου βασίζονται στη σχέση με τη μητέρα και τον πατέρα, τη δική τους σχέση και τη σχέση μας μαζί τους.
Αναζητώντας τη ρίζα του προβλήματος
«Οι περισσότεροι μεγαλώνουμε με μαμάδες που δεν είναι επαρκείς, με μαμάδες που δεν έχουν μάθει να προσφέρουν αγάπη, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του μωρού», μας λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Και το μωρό επικοινωνεί με μη λεκτική συμπεριφορά για να ζητήσει αυτά που του λείπουν, κλαίει, αρρωσταίνει, γρατσουνάει, κλοτσάει κ.λπ.
Στα ζευγάρια είναι πολύ έντονη αυτή η μεταβίβαση της πρώτης σχέσης, των πρώτων μη λεκτικών φόβων και συναισθημάτων. Γι’ αυτό και τα ζευγάρια μαλώνουν, ιδιαίτερα αν ο πρώτος χρόνος δεν ήταν καλός, αν ήταν στερημένος από ζεστασιά, χάδια, αγκαλιές. Ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να χαϊδέψουν τρυφερά ο ένας τον άλλο;». Η επιλογή λοιπόν σε αυτές τις περιπτώσεις κουβαλά πάρα πολλά πράγματα που δεν έχουν λυθεί μέσα μας.
Στόχος η επιθυμητή μητέρα
«Τα προβλήματα της πρώτης μας σχέσης με τη μητέρα δημιουργούν και τους προβληματικούς έρωτες», υπογραμμίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Περιμένεις τότε όχι μόνο να βρεις μια κανονική γυναίκα, έναν κανονικό άντρα, αλλά ένα σύντροφο που θα την αντικαταστήσει σε καλύτερη έκδοση, θέλεις την επιθυμητή μητέρα. Αυτό δημιουργεί τον έρωτα, τον πιο παθιασμένο. Όχι όμως τον πραγματικό έρωτα.
Γιατί σε αυτή την περίπτωση ψάχνουμε ένα ιδανικό που θα μας αγαπήσει, θα μας εκτιμήσει γι αυτό που είμαστε, όπως έπρεπε να το κάνει η μαμά. Κι όσο πιο πολύ περιμένει κανείς την επιθυμητή μητέρα, τόσο πιο πολύ την εξιδανικεύει. Είναι μια ναρκισσιστική ανάγκη. Όταν ακούσετε: Μια μόνο γυναίκα με έχει καταλάβει, εσύ, οι άλλες ήταν όλες… να καταλάβετε ότι πρέπει να απομακρυνθείτε γρήγορα απ αυτόν τον άνθρωπο! Σας βάζει στοιχεία που πιθανώς δεν έχετε!».
Διαλέγουμε αυτόν που μας μοιάζει
Έχετε σκεφτεί γιατί παραπονιόμαστε ότι τραβάμε μόνο προβληματικές περιπτώσεις στην ερωτική μας ζωή; Μήπως δεν φταίνε μόνο οι άλλοι; «Γιατί δεν τράβηξες κανέναν άλλο; θα ρωτούσα εγώ», λέει ο κ. Γιωσαφάτ. «Πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να ταιριάξουμε με κάποιον ωριμότερο ψυχικά από εμάς. Δεν θα συντονιστούμε. Και δεν έχει να κάνει ούτε με την ευφυϊα ούτε με την ικανότητά μας σε άλλους τομείς όπως το εργασιακό. Εκεί μπορεί να διαπρέπουμε. Άλλο όμως είναι η συναισθηματική ωριμότητα».
Ο πραγματικός έρωτας!
«Ο έρωτας κρατάει το πολύ ένα χρόνο», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ. «Ο ανακλητικός έρωτας, ο πρώτος για τον οποίο μιλήσαμε, που δεν είναι τόσο έντονος αρχικά, ωριμάζει σιγά σιγά. Αρχίζει ο ένας να ερωτεύεται τον άλλο με το χρόνο που του αφιερώνει και τον γνωρίζει. Αυτόν λέω εγώ πραγματικό έρωτα. Αντιλαμβάνομαι ότι ο άλλος είναι κάτι εξαιρετικό για μένα, γιατί με έπεισε και τον έπεισα γι αυτό».
Τα στάδια της ψυχικής ανάπτυξης
«Για να έχεις μια καλή σχέση πρέπει να περάσεις τις ανάγκες του πρώτου έτους, τη μεγάλη εξάρτηση. Δεν πήρα πολλά από τη μάνα μου στον πρώτο χρόνο; Τότε ψάχνω μια γυναίκα – μαμά. Δεν δίνω και τόση σημασία στο σεξουαλικό. Κι αυτή η σχέση δεν πάει καλά γιατί διαλέγεις παρόμοιο τύπο συντρόφου. Στην αρχή φαίνεται ότι ο ένας θα φροντίσει τον άλλο και μετά και οι δυο περιμένουν τον άλλο να τους φροντίσει», εξηγεί ο κ. Γιωσαφάτ.
«Στο δεύτερο έτος, το πρωκτικό στάδιο, το παιδί μαθαίνει με τη μάνα την αυτονομία, είναι η περίοδος της εναντίωσης. Αν δεν πάει καλά, αργότερα στη σχέση ο ένας θα προσπαθεί να επιβληθεί στον άλλο! Το τρίτο στάδιο είναι το φαλλικό, όπου το σεξ πηγαίνει στα γεννητικά όργανα. Αν πάει κάτι στραβά, διαλέγεις μια γυναίκα που σου αρέσει σεξουαλικά, αλλά αυτό εξαντλείται γρήγορα. Κι από εκεί και πέρα έχεις άλλες ανάγκες που δεν σου τις καλύπτει.
Ο τέταρτος χρόνος που πάλι δεν πάει καλά είναι ο οιδιποδειακός, στάδιο που στην ανάπτυξη αντιστοιχεί γύρω στα 5 χρόνια του παιδιού. Εκεί υπάρχει πρόβλημα γιατί δεν θέλεις πολύ ερωτικά το σύντροφό σου. Αν καταφέρεις και πάρεις κάποιον που σου θυμίζει τη μαμά (ή τον μπαμπά), έχεις προβλήματα σεξουαλικά: στύσης, πρόωρης εκσπερμάτισης κ.λπ.».
Ζήτημα ισορροπίας
«Μια καλή σχέση προϋποθέτει ότι έχουμε περάσει σχετικά ομαλά αυτά τα στάδια : θέλεις να έχεις ένα μίνιμουμ εξάρτησης, να έχεις αυτονομία, αλλά δεν σου αρέσει να πατάς τον άλλο στο λαιμό. Θέλεις να κάνεις σεξ και να σου αρέσει, δεν ικανοποιείσαι όμως μόνο με αυτό. Τότε η σχέση εξελίσσεται σε αγάπη, σε έρωτα και μπορεί να κρατήσει. Δεν περιμένεις τόσο πολλά από τον άλλο, ενώνεις δυο ζωές, οι οποίες όμως δεν γίνονται ποτέ μια», τονίζει ο κ. Γιωσαφάτ.
Και τώρα τι κάνουμε;
«Μπορεί να ακούγονται λίγο απαισιόδοξα όλα αυτά, αλλά είναι η πραγματικότητα», παρατηρεί ο κ. Γιωσαφάτ. «Το πρώτο πράγμα που λέω είναι να βρεις μια καλή μαμά, με την ψυχοθεραπεία, ατομικά ή σε ομάδες, που βοηθούν πάρα πολύ τους ανθρώπους. Λέω επίσης κι έχω παρεξηγηθεί γι αυτό να μπορούν οι γυναίκες να είναι κοντά στο παιδί τους τον πρώτο χρόνο της ζωής του.
Προτείνω συχνά και κάτι που ακόμα μοιάζει ουτοπικό : να γίνονται μαθήματα ζωής από το δημοτικό στα σχολεία, υπό μορφή ομάδας με εκπαιδευμένους δασκάλους. Το άλλο βήμα είναι ο διάλογος, που είναι δύσκολο βέβαια. Πάντα είχαν οι άνθρωποι προβλήματα και πάντα έβρισκαν τρόπους να τα αντιμετωπίσουν. Πρέπει να είμαστε και λιγάκι αισιόδοξοι». ΄
Άλλο έρωτας, άλλο αγάπη
«Δυο άνθρωποι είναι καθρέφτης ο ένας για τον άλλο. Οι ερωτευμένοι κοιτάζονται και θαυμάζονται αυτό δεν είναι αγάπη! Είναι ένα πολύ ευχάριστο αίσθημα, που οδηγεί σχεδόν πάντα σε φασαρίες. Γιατί την επόμενη μέρα που θα τον/τη δείτε θα έχετε ήδη μια μικρή απογοήτευση.
Στην πρώτη επαφή δεν ξέρουμε τίποτα για τον άλλο, όσο προχωρά η επαφή όμως αρχίζει η απο-εξιδανίκευση». Εκεί εμφανίζεται η εσωτερική παλινδρόμηση, που δηλώνει την τάση του ανθρώπου να υπαναχωρήσει φοβισμένος και να κλείσει τις πόρτες επικοινωνίας για τη νέα σχέση.
τωρα επειδη ξερεις οτι δε προκειται να ακουσω λεξη απ οτι πεις εδωσες τελεξ σε αλλους να μπουν απο μπροστα σου γιατι νομιζεις οτι με αυτο το θεατρο μασκε που βλεπω θα συγκινηθω εσυ με εκανες ετσι και να ξερεις οτι αυτο το κολπο το εκανε αλλος πριν απο σενα και οσο περναει ο καιρος μου τον θυμιζεις ολο και περισσοτερο μεχρι που θα φτασει η μερα που θα γινετε ιδιοι
αν νομιζεις οτι θα με συγκυνισεις βαζοντας αναμεταδοτες οπως εκανε ενα γνωστο μου προσωπο σε γελασανε αν νομιζεις οτι ετσι θα ακουσω εσπειρες τη διχονοια στο σπιτι μου προσπαθησες να με χωρησεις απ τους φιλους μου και εχεις και την αξιωση και να ακουσω και ολας δε προκειται να ακουσω ουτε λεξη ουτε απο σενα ουτε απο τους σταλμενους αναμεταδωτες σου που απαιτησες να αναμεταδιδουν τα μυνηματα που τους υπαγορευεις να πας να κανεις το μαγκα με τους μπαστακες που μου κουβαλησες τοσα χρονια αλλου που αυτο το κανεις σκοπιμα για να νομιζουν οτι ειμαστε συνεργατες τερμα τα ψεματα που μου ελεγες τοσα χρονια τα κανεις ολα επιτηδες για να χαζευεις μετα το σοου παριστανοντας οτι δεν εχεις σχεση με αυτο τοτε εσυ τι δουλεια εχεις μεσα σε ολα αυτα φυσικα γι αυτο δεν υπαρχει καμια εξηγηση οταν βαζεις συνεργατες σου να μου μιλουν και μετα παριστανεις οτι εισε σε κοντρα μαζι τους
.................................................. .................
σκεφτομαι οτι πρεπει να γινω ανθρωπος στην κοινωνια... με πιεζουν ολοι να ερθω σε μια κατασταση εφικτη και λειτουργικη...δεν ξερω εαν ειναι υποκειμενικο αυτο αλλα εγω το βλεπω σαν καταπιεση......