ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Quote:

---

Originally posted by Eli

Έτσι όλα μένουν σε μια βασανιστική εκκρεμότητα και περιμένουν, δεν ξέρω ακόμη τι....

---

Αχ,Ελάκι μου,αυτή η βασανιστική εκκρεμότητα...Σέρνεται μαζί μας όσο την αναβάλουμε...Ο καθένας μας νομίζω έχει πάντα
στην άκρη του μυαλού του κάτι που αναμένει ν'ασχοληθεί μαζί του...Από κάτι ευχάριστο μέχρι βαρετή αγγαρία...Το κακό
είναι πως το δικό μου κεφάλι είναι γεμάτο τέτοιες σκέψεις όσο οι ώρες της μέρας μου είναι γεμάτες επικοινωνιακή ρουτίνα.
Καμιά φορά σκέφτομαι όταν με το καλό πεθάνω θα έρθετε όλοι στο σπίτι μου και θα πάρετε ό,τι θέλετε να με θυμάστε.
Εκεί,δεν μπορεί,όλες οι πρακτικές τουλάχιστον εκκρεμότητες θα τακτοποιηθούν...Τα πράγματα της μαμάς δεν ξέρω τότε
ποιός θα τακτοποιήσει...ʼρα ακόμα δεν μπορώ να πάω κοντά της...Με τι μούτρα;Ωχού πια!Έχουμε δουλειές με φούντες!

Quote:

---

Originally posted by Eli

Ναταλία μου έχουμε διάδρομο να σκονίζεται βλέπω εεεε; χιχιχιχιιχχι

---

Νυχτερίδες κι αράχνες,γλυκειά μου!Ζήτημα στα πέντε χρόνια να έχω ανέβει δέκα φορές!
Η χρηστική του προς το παρόν αξία είναι όταν φιλοξενώ κάποιον και κοιμάμαι στο δωμάτιο αυτό,
βάζω επάνω του όλα τα μαξιλάρια από το κρεβάτι.Όλο λέω θάνέβω κι όλο μόνο τον ξεσκονίζω.Ντροπή μου!

Ναταλία με το στέρνο που είπες να σας πω τι έπαθα το πρωί. Μόλις ξύπνησα έβαλα φαγητό στον γατούλη και άνοιξα το παντζούρι στο δωμάτιό μου για να μπει ο ήλιος. Ημουν ακόμα αχτένιστη, άπλυτη, χωρίς μέηκ απ στους μαύρους κύκλους των ματιών μου και με το νυχτικό χωρίς σουτιέν, άβυζη δηλαδή αφού το στήθος μου κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να φτάσει τον αφαλό μου! :lol: Την ώρα που άνοιξα το παντζούρι βλέπω να περνάει στο δρόμο περπατώντας ένα νεαρό ζευγάρι και έκανα να κρυφτώ. Εκείνη την ώρα μου μίλησε ο νεαρός λέγοντάς μου ότι είχε μείνει από μπαταρία και αν είχα καλώδια για επαναφόρτιση. Καλύτερα να άνοιγε η γη να με καταπιεί! Τι να πρωτοκαλύψω; Το μαλλί που πετούσε ή το μαύρο μάτι; Το μόνο που προσπάθησα να καλύψω είναι το ανύπαρκτο βυζί βάζοντας τα χέρια μου σταυρωτά. Δεν την ξαναπατάω, πρώτα θα κάνω beaute και μετά θα ανοίγω τα παντζούρια! :lol:

Ναταλία μου άστα με τις εκκρεμότητες, νομίζω σκόπιμα φορτώνουμε το μυαλό μας για να έχουμε κάτι να προσμένουμε και να βασανιζόμαστε. Όταν δούλευα και μάλιστα τις άπειρες ώρες, δεν έδινα σημασία ούτε σε συμμαζέματα, ούτε σε εκκρεμότητες. Όλες οι δουλειές απλοποιούνταν στο μυαλό μου και τις ταξινομούσα σε αυτές που ήταν απαραίτητες να μπουν σε πρόγραμμα εκτέλεσης και σε αυτές που δεν ήταν επείγουσες οπότε και έμεναν στην άκρη χωρίς άγχος και τύψεις, γιατί απλά ο χρόνος μου ήταν λιγοστός. Οι λίγες ώρες που καθόμουν είχαν άλλη αξία και τις απολάμβανα πολύ περισσότερο γιατί απλά ένιωθα ότι τις άξιζα περισσότερο (άκουσον άκουσον!!!).
Όταν λοιπόν σταμάτησα από την δουλειά μου σκέφτηκα ότι θα έχω τόσο ελεύθερο χρόνο να ασχοληθώ με τα όσα τόσο καιρό έβαζα στην άκρη. Και πράγματι με κάποια σημαντικά ασχολήθηκα και τα διεκπεραίωσα με περισσή όρεξη και ζήλο. Έμειναν έτσι κάτι εκκρεμότητες του στυλ, καλοπισμός μπαλκονιού, να αγοράσω φωτιστικά για το σαλόνι μας, τακτοποίηση ντουλαπών και ρουχισμού, τακτοποίηση γραφείου και άλλα τέτοια... τα οποία μετά από 7 μήνες ακόμη εκκρεμούν και με τρώνε. Δεν ξέρω γιατί βασανίζω το μυαλό μου με τόσο ασήμαντα πράγματα, μάλλον γιατί πρέπει με κάτι να με βασανίζω. Είναι η κακή μου συνήθεια ότι πάντα πρέπει κάτι να έχω να κάνω αλλιώς νιώθω άχρηστη & ασήμαντη. Νιώθω όμως κουρασμένη και όσο τα σκέφτομαι αυτά κουράζομαι ακόμη περισσότερο... κάποτε στην ψυχολόγο μου έλεγα με παράπονο γιατί ακόμη και τα πιο ασήμαντα πράγματα πρέπει να τα βλέπω βουνό μπροστά μου; Γιατί να βασανίζω το μυαλό μου με τόσο ασήμαντα πράγματα που δεν θέλουν και τόσο πολύ χρόνο για να γίνουν; Μήπως είναι κατάθλιψη; Δεν ξέρω... ακόμη αναρωτιέμαι.

Πω πω Τζίνα μου μεγάλη νίλα έπαθες! Σε φαντάζομαι να αλλάζεις δέκα χρώματα και από την άλλη η καλοσυνάτη φύση σου να μην σε αφήνει να κρυφτείς τη στιγμή που κάποιος ζητάει τη βοήθεια σου :lol:.

Αμάν βρε Τζινάκι μου!Πάλι καλά που ήταν ζευγάρι κι όχι ένας κούκλος άντρας μόνος του να σου χαμογελά όλος νόημα...
Και μια που τ'αναφέραμε...τι κάνει ο δικός μου;Ατηλεφώνητο πήγε το αγόρι μου ε;Αχ...σκληρή ακατάδεκτη γυναίκα εσύ!

Κοιμόταν ακόμα η μητέρα μου και δεν ήξερα αν είχε τα καλώδια στο αυτοκίνητο ή αν τα έχει η Ρονίτα στο άλλο αυτοκίνητο, οπότε του είπα να ξανάρθει σε λίγο που θα έχει ξυπνήσει η μητέρα μου για να την ρωτήσω. Θα μπορούσα βέβαια να πάω στο αυτοκίνητο και να κοιτάξω αλλά έτσι όπως ήμουν δεν έπαιζε με τίποτα! Δεν ξαναήρθε οπότε μάλλον βρήκε την άκρη.

Καλησπέρα ομορφιές μου..............Μόλις απέκτησα το καινούργιο μου smartphone και προσπαθώ να μάθω να γράφω γιατί απέχει έτη πολλά από το προ
ηγούμενο!!!!!!!!!!και πηδάει και τις σειρές και μου έχει σπάσει τα νεύρα!!!!!!!
Πάω να διαβάσω αυτά που έχασα και έρχομαι!!!!!
Μακια πολλά!!!!!!!!!!!!!!

Τελικά το μόνο συμπέρασμα που βγάζω από όλα αυτά που σας αράδιασα ως σκέψεις πιο πάνω είναι το εξής:

Ο μόνος τρόπος για να μην μιζεριάζω με ανούσιες εκκρεμότητες είναι να κρατάω τον εαυτό μου σε κίνηση είτε με κάποια φυσική δραστηριότητα, είτε με καλή παρέα. Γι αυτό και με ακούτε να τρέχω στα γυμναστήρια και στις ποδηλατάδες, γιατί τότε νιώθω ζωντανή και γεμάτη ενέργεια.

Το δεύτερο είναι να προσπαθώ να βάζω σε μία τάξη το χάος του μυαλού μου ώστε να μην βασανίζομαι με άγονες σκέψεις. Αυτό είναι πιο δύσκολο αλλά μία καλή παρέα πάντα βοηθάει ;).
Γενικά προσπαθώ να γεμίζω με όμορφα πράγματα το χρόνο μου και να μην αναβάλλω πολλές εκκρεμότητες, ειδικά όταν έχω χρόνο στα χέρια μου γιατί τότε αρχίζουν οι Ερινύες να με κυνηγάνε. Προσπαθώ να βάζω πρόγραμμα και στόχους για κάθε μέρα που περνάει.

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, το καλύτερο φάρμακο: ντύσιμο, βάψιμο και όξω από το σπίτι!

Μια γρηγορη καλημερα κ απο μενα λογω φορτου εργασιας σημερα μιας κ Παρασκευη..Συμβουλη στο Τζινακιον.Ποτε μην ανοιγεις παντζουρι απλυτη αμακιγιαριστη κτλπ. γιατι ποτε δεν ξερεις ποιος μπορει να περασει απεξω:smilegrin::smilegrin::smilegrin::smileg rin::smilegrin::tumble::tumble:

Ναταλία ήταν ωραίο παιδί αλλά και μόνος του να ήταν το πολύ πολύ να με κοιτούσε με τρόμο έτσι όπως ήμουνα! :lol: Τελευταία φορά που μίλησα με το λαλάγγι ήταν για τα χρόνια πολλά την Κυριακή του Πάσχα που ήταν και τα γενέθλιά του. Τι να κάνει; Περιμένει κι αυτός να γυρίσω Αθήνα. Παλιότερα ερχόταν αυθημερόν στο Δήλεσι και με έτρεχε στα βουνά και στα λαγκάδια αφού ήταν η μητέρα μου στο σπίτι. :lol: Να σου πω την αλήθεια τον βαριέμαι πια κι όσο λιγότερο τα λέμε τόσο καλύτερα.

Eli καλά κάνεις και γεμίζεις το χρόνο σου όπως μπορείς, είναι το καλύτερο φάρμακο. Η εργασιοθεραπεία με βοηθούσε πάντα να ξεπεράσω τα δύσκολα και τώρα που δεν εργάζομαι είναι ζόρι από πολλές απόψεις. Εύχομαι να βρεις κι εσύ σύντομα μία δουλειά για να μπορέσεις πρώτα απ'όλα να βάλεις το μυαλό σου σε μία τάξη.
Μαράκι καλησπέρα.
Γιωτάκι με γειά το καινούριο σου smartphone.

Ελάκι μου,δε νομίζω πως σε βασανίζουν αυτά καθ'εαυτά τ'ασήμαντα πράγματα.Ούτως ή άλλως εσύ η ίδια τα βαφτίζεις ασήμαντα
και όταν είχες ελάχιστο ελεύθερο χρόνο ούτε τους έδινες σημασία παρά ασχολούσουν με τα ουσιώδη και πολύ καλά ασφαλώς έκανες!
Έχω την αίσθηση πως κατά κάποιο τρόπο τα χρησιμοποιείς να προβάλεις εκεί την κατηγορία της αργόσχολης τώρα που δεν εργάζεσαι.
Είναι κάτι έξω από τα νερά σου αυτό που συμβαίνει και πια δεν το απολαμβάνεις.Δε νιώθεις δημιουργικά,δε βγάζεις τα χρήματα σου...
Λες κι αν τακτοποιούσες τις εκκρεμότητες θα ένιωθες χρήσιμη και θ'άραζες αναπαυτικότερα στον καναπέ σου κάνοντας ζάπινγκ!
Ενδεχομένως προβάλλεται κι εκεί η τελειομανία σου κι η ανάγκη να τα έχεις όλα υπό έλεγχο.Για δες το όμως λίγο αλλιώς...Ίσως
το κομμάτι σου που επιθυμεί να χαλαρώσει τα κρατά επίτηδες σε εκκρεμότητα μήπως μέσω αυτών που ως ασήμαντα δεν κοστίζουν
και πολύ μέσα σου,κάνεις την υπέρβαση σου και συμφιλιωθείς με κάποια πράγματα,αποδεχτείς κάποια άλλα πως καλώς έχουν ως έχουν
και διευκολύνεις στο εξής τον εαυτό σου.Υπάρχει βέβαια κι η απλή σκέψη πως αν συζητάτε μετακόμιση είναι άδικο ξόδεμα χρόνου κι ενέργειας
όλο αυτό.Ωστόσο δεν αποκλείονται και τα δύο...Κι εγώ ως γνωστόν πάντα λατρεύω να διαβάζω ανάμεσα στις σειρές.Νομίζω κι εσύ άλλωστε!

Quote:

---

Originally posted by Eli

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, το καλύτερο φάρμακο: ντύσιμο, βάψιμο και όξω από το σπίτι!

---

Η Φτουτάτη στο σφύριξε αυτό;

Καλέ ποιό λαλάγγι;Κατάλαβα...στης λήθης το πηγάδι το έριξες το παλικάρι!
Όχι τηλέφωνο σου,που περιμένει ούτε καν την ύπαρξη του δε θυμάσαι εσύ!
Καλέ τον ψυχολόγο λέω...εκείνον που ήθελε να σε γνωρίσει και καταστρώναμε
σχέδια με τις άλλες που θα κάθονται στο διπλανό τραπέζι να σε προσέχουν!
Τώρα με τις βροχές θα δικαιολογήσουν και τις κατασκοπευτικές καμπαρντίνες
που θα φορούν!ʼμα αργήσεις και καλοκαιριάσει,φοβάμαι,θα δινουν στόχο!