ΧΡΩΜΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Έχω ήδη ντυθεί και φτιαχτεί. ʼπλωσα και την μπουγάδα μου και σας αφήνω για λίγο.
Πάω να κάνω τις δουλειές μου, ο άτιμος χρόνος με κυνηγάει και μου θυμίζει ότι ήδη έχω αργήσει....
Σας φιλώ γλυκά!

:) Ελάκι μου εσύ!Μου αρέσεις!Αν δεν ταιράζαμε...
Κι εγώ έκλεισα μόλις ραντεβού για καφεδάκι κάτω στην παραλία σε λίγο...

Μακ,υπέροχο το αγαπημένο χέρι σου...
Μπίρι μπίρι,μπορεί κάποτε να πάω μου πάρουν την παρθενιά και στα δικά μου...



--->ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ : ΤΟ ΕΛΑΦΟΝΗΣΙ

Ελάτε να ταξιδέψουμε παρεούλα...Ας αφήσουμε τη μουσική να μας οδηγήσει πέρα από την ασφαλή μας ζώνη...
Εκεί που απλώνεται η χώρα των βαθύτερων μας θέλω,εκεί όπου είμαστε ντυμένοι ο αληθινός μας εαυτός,
όπου ο αέρας δεν ψιθυρίζει φόβο κι ο ήλιος χαϊδεύει ζεστή πληρότητα τις αισθήσεις...Πάμε σ'απάτητες πλαγιές!

Quote:

---

Originally posted by Eli

Λιλάκο ελπίζω σύντομα να δεις πιο θετικά το θέμα του έρωτα και την σχέση με το άλλο φύλλο. Στο κάτω κάτω είσαι πολύ μικρή ακόμη για να έχεις τόσο αρνητικές και κυνικές σκέψεις.

Από την άλλη όλοι μας έχουμε την τάση να απαξιώνουμε αυτά που ναι μεν ποθούμε αλλά βλέπουμε ότι δεν έρχονται απλόχερα στην ζωή μας. Παρόλα αυτά η ελπίδα μέσα μας δεν πρέπει να πεθαίνει ποτέ. Στο κάτω κάτω το είπε και η Ναταλία πριν μερικές σελίδες με μία φράση, πρέπει να έχουμε όραμα για το μέλλον μας, γιατί ότι οραματιζόμαστε κάποια στιγμή θα έρθει και στην ζωή μας. Αν σκέφτεσαι ότι όλοι οι άντρες γύρω μας είναι μακάκες, μόνο μακάκες θα βλέπεις. ʼνοιξε λοιπόν την καρδιά σου και μην φοβάσαι να ελπίζεις και να αποζητάς αυτό που πραγματικά επιθυμείς με τον φόβο ότι μπορεί να μην έρθει και να απογοητευτείς. Το να πληγωνόμαστε είναι καλύτερο από το να μην κάνουμε όνειρα ;).

---

:thumbup:

Επιφυλάσσομαι...

Συμπεθέρα ( :lol: ) ωραίο το τραγούδι σου, ήδη ταξιδεύω!
Καλό καφέδιασμα ΝεραϊδοΝαταλένια μου!

Το ενυδρείο μας είναι σε καλό δρόμο, ετοιμάζομαι να χωρίσω τα τσανάκια από τα δυο ψάρια μας. Το χρυσόψαρο αποδείχθηκε κακός σύντροφος για τον Σωκράτη. Διαφορετικά είδη με διαφορετικές ανάγκες γαρ. Έτσι προέκυψε και η αρρώστια. Θα αναζητήσω πιο ταιριαστή παρέα για τον Σωκράτη μας μελλοντικά, μόλις δω ότι έχει ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις του. Προς το παρόν ο κύριος χρυσόψαρος θα πάει να κάνει παρέα στην μικρή μου ανιψιά, μόλις του βρω κατάλληλη γυάλα. Προς το παρόν θα διαμείνει σε προσωρινό κατάλυμα, σε μία μεγάλη κανάτα :lol:.
Και για να σας συστήσω κιόλας...

Πολλές σελίδες βρε κορίτσια μου!!!!!!!! Μιας και μιλάτε για αναβολές κ εκκρεμότητες εγώ είμαι η χειρότερη από όλες μάλιστα λέω κ συνέχεια τη φράση δε βαριέσαι κ αύριο μέρα είναι!!!!!!!! Τέλος πάντων
όλα καλά.Αύριο φεύγω ξανά για την εξορία,πάω στα
Ποπ μου ,πως θα την παλέψω ένα καλοκαίρι δεν ξέρω αλλά θα δούμε !!!!!!!!
Γιώτα μου τέλεια τα νυχάκια σούπερ καλοκαιρινό χρώμα !!!!!!

Eli τι τέλειο χρώμα barbie έχει ο Σωκράτης;:lol: Είναι πανέμορφος, πολύ χαίρομαι που έγινε καλά και δεν ήπιε το κώνειο :lol: μέσα στις γιορτές ώστε να πικραθείς. Ποζάρει κιόλας παρακαλώ, κοιτάει τη φωτογραφική μηχανή όλο νάζι. Με όποιον δάσκαλο καθήσεις....:lol:

Δε γνωρίζω την προσωπική ιστορία της Ελένης,πάνω κάτω όμως όλοι έχουμε το προσωπικό μας βίωμα σ'ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με τους άντρες.
Ειδικά όσοι από εμάς έχουμε ταλαιπωρηθεί από αυξημένο βάρος,εχουμε νιώσει στο πετσί μας κι ένα ακόμα εμπόδιο στο να καταφέρει κάποιος
να καμαρώσει την ομορφιά μας κάτω από αυτό.Είναι που είναι δυσδιάκριτη,τη χώνουμε κι οι ίδιοι ακόμα πιο βαθειά στον πάτο της αυτοπεποίθησης μας!
Κανένας άντρας για μένα δεν είναι μαλάκας.Ποτέ μου δεν ξεστόμισα τη λέξη αυτήν για κενέναν πόσο μάλλον για όλο τους το φύλο!Θα ήμουν άδικη
κι επιφανειακή στην οπτική μου πόσο μάλλον μια δυστυχισμένη ετεροφυλόφιλη,που ατύχησε να μη γεννηθεί λεσβία.Όλοι έχουμε τ'άλυτα μας θέματα,
τους λόγους για τους οποίους δε φερόμαστε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σ'όσους σχετιζόμαστε.Τάχα στα πιο δικά μας άτομα,τις μητέρες μας πχ,
δεν έχουμε πολλές φορές απευθυνθεί με το σκληρότερο μας πρόσωπο;Αυτό άξιζαν;Αυτό έχουμε μέσα μας για κείνους;Ασφαλώς όχι!Εκεί μας παίρνει
να ξεσπούμε αλύπητα τα μαζεμένα μας,εκεί εισπράττουμε τόση αγάπη κι αποδοχή που ό,τι κι αν κάνουμε δεν διακυβεύεται η αγάπη ανάμεσα μας.
Από την άλλη,οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση.Ο καθένας μας βγάζει διαφορετικά πράγματα από μέσα μας,μας εμπνέυει με τον ολόδικό του τρόπο!
Ύστερα δεν ταιριάζουμε με όλους.Πολλές φορές ελκυόμαστε από κάποιον που μας βγάζει το χειρότερο εαυτό μας,κάποιον τόσο διαφορετικό,που
η αναπόφευκτη σύγκρουση μόνο δημιουργικά και θετικά συμπληρωματικά δεν μπορεί να λειτουργήσει ανάμεσα μας...ʼλλες φορές συγχαίουμε
την αγάπη με την εξάρτηση,την υπεράσπιση της με το εμμονικό κόλλημα,επιμένουμε ανόητα ελπίζοντας διαφορετικη εξέλιξη σ'ένα έργο,του οποίου
την πλοκή έχουμε μάθει απ'έξω κι ανακατωτά!Κάνουμε κι εμείς λάθη πολλά!Πάντα ευθύνονται και οι δύο πλευρές σε ό,τι απέτυχε να ολοκληρώσει
το όμορφο του αποτέλεσμα.Κι η ανοχή και η παράλειψη έχουν την ευθύνη τους όσο κι η πράξη,το θύμα όσο κι ο θύτης(όταν βέβαια μιλάμε για σχέσεις
φαινομενικά τουλάχιστον ισότιμες,που ως τέτοιες νοώ τις ερωτικές ανάμεσα σ'ενήλικες συναινούντες).Είναι μεγάλη σοφία να ξέρεις να διακρίνεις
τη διαφορά ανάμεσα στο πότε αξίζει να παλέψεις και πότε ν'αφήσεις κάτι πίσω σου.Δεν πρόκειται για αποτυχία σε καμία περίπτωση,όσο κι αν πονά
η ελπίδα του μαζί εκείνη τη στιγμή!Ο χρόνος θα δείξει πως καλώς έγινε ό,τι έγινε,ακόμα κι αν προς στιγμή τα δάκρυα θολώνουν τα μάτια του νου
και του καθιστούν δυσδιάκριτη αυτήν την οπτική.Εδώ και καιρό μπορώ κι εγώ να δω πραγματικά αυτό που κάποτε φάνταζε παράλογο!Να χωρίσω
(το μεγαλύτερο μέχρι τώρα κατόρθωμα της ζωής μου)και μάλιστα να το περιφρουρήσω για δύο χρόνια βασανιστικών επαφών τύπου "είσαι η λατρεία μου"
μαζί του,τη μεγαλύτερη σε διάρκεια κι ένταση σχέση της ζωής μου.Τότε χώριζε η λογική το συναίσθημα,μου πιπίλιζε πληροφορίες που μου ούρλιαζαν
να φύγω μακρυά από εκεί,πως δεν είναι τα καλύτερα μου.Πλέον το υπερασπίζομαι ακράδαντα αυτό με όλο μου το είναι,χωρίς να χρειάζεται να μου κάνω
πλύση εγκεφάλου.Η απόσταση από τα πράγματα,η επανασύνδεση με τον εαυτό μου που είχα εντωμεταξύ χάσει(αυτή κι αν είναι η μεγαλύτερη όλων απώλεια!)
με κάνουν χωρίς πόνο στην καρδιά να πω πως είμαι καλά(αφήνω βαθειά ανάσα)όχι απλά ακόμα και χωρίς εκείνον,αλλά δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας του χωρίς εκείνον!Πάντα θα τον έχω με αγάπη μέσα μου,πάντα θα προσεύχομαι για το καλύτερο του...κι ας μου λείπει...κι ας τον ξέχασα πια,σα να μη ζήσαμε 12 χρόνια
ο ένας για τον άλλον...Όσο εγκληματικός κι αν ήταν στα μάτια των άλλων,στα δικά μου ήταν ένα πληγωμένο παιδί,που βασανιζόταν να τρέχει να φωλιάσει
στην αγκαλιά αγάπης,που λαχταρούσε και ποτέ μέχρι τότε δεν του είχε πραγματικά ανοιχτεί κι ύστερα της έδινε μια και τη διέλυε για ν'αποδείξει και καλά
πως δε θα καθρεφτίσει τέτοια δείγματα αδυναμίας στον σκληρό,τον ανόητα εγωιστή "άντρα" που αγαπούσε μέσα στα μάτια των άλλων ν'αντικρύζει.

Quote:

---

Originally posted by NADINE posted on 8/9/09

Το χώμα μύρισε βροχή κι ο ουρανός φθινόπωρο.
Ο ζεστός καφές κι η κουβέρτα στα πόδια το καλωσορίζουν.
Το ένιωθα πια καλά πως πλησίαζε βασανιστικά ο καιρός,
που τα χνάρια σου θα έσβηναν από τις αισθήσεις μου.
Απορούσα πώς είναι ποτέ δυνατόν,να όμως που μάλλον είναι.
Πάντα έλεγα πως στα δύο χρόνια θα κλείσει ο κύκλος αυτός.
Δεν ξέρω αν φοβάμαι ή απελευθερώνομαι από το φόβο.
Ξέρω μόνο πως αλλάζω,αλλάζεις...Αλλάζουν όλα,ανεπιστρεπτί.
Το ρολόι πάγωσε στις 19 του Νοέμβρη,ώρα απουσίας.
Σαν ν?ακούω τον παλμό του και πάλι,λεπτό προσμονής.
Είμαι εγώ,είμαι εδώ,είμαι εμείς,είμαι παντού και πάμε?
Κάποια μέρα θα σου τηλεφωνήσω.Η φωνή μου θα είναι ίδια,
όχι όμως κι εγώ.Θα συναντηθούμε κάπου αδιάφορα,
θα μιλήσουμε για όλους και όλα,εκτός βέβαια από μας.
Θα προσποιηθούμε πως δεν υπήρξαμε ποτέ,εσύ κι εγώ.
Πως απλά γνωριζόμαστε,πως τίποτα δε βαραίνει την ανάσα.
Κι ύστερα θα γυρίσουμε και πάλι στις ζωές μας.
Θα κλείσουμε πίσω την πόρτα κι αν ρωτηθούμε
θα πούμε πως συναντήσαμε έναν παλιό καλό φίλο,
τσουγκρίσαμε τα ποτήρια και θυμηθήκαμε τα παλιά.
Θα πέσουμε για ύπνο,εσύ σε πλάι ξένο κι εγώ σε άδειο
και θ?ακολουθήσει κι αυτή η μέρα τη λήθη των υπόλοιπων.
Τότε,αν δε νιώσω τον κόμπο,που τώρα στη σκέψη και μόνο
με πνίγει,τότε θα μπορώ δειλά να ψελλίσω "σε ξεπέρασα!"

---

Λατρεία μου...σε ξεπέρασα!


Ο φόβος!Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός όλων μας!Παίρνει διάφορες μορφές,πάει και κουρνιάζει στα πιο αδύναμα του καθένα,βολεύεται,απλώνεται εκεί
και καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο ζωτικό χώρο!Αυτοπεριοριζόμαστε κι εμείς να μην τον αναστατώνουμε και τελικά διατηρούμε μονογαμική σχέση
μαζί του!Βρίσκει την αχίλλειο πτέρνα μας και οδηγεί εφεξής εκείνος τα βήματα μας.Αυτόν να φωτίσουμε μέσα μας αλλά και σ'όσους σχετιζόμαστε κι είναι
στα μάτια μας εμφανής(ορισμένες φορές είναι πιο ευδιάκριτος στους έξωθεν παρά σ'εμάς τους ίδιους)ώστε να καταφέρουμε να ελευθερωθούμε απ'τις σκιές του,
που τρομάζουν με τους γιγάντιους σχηματισμούς τους στον τοίχο της λαχτάρας μας τα παιδικά μας μάτια τις ανασφαλείς νύχτες...Σας αφήνω τώρα γιατί άργησα.

Αχ Ναταλάκι μου όμορφο!!!!!!
Επιτέλους επέστρεψες και νιώθω πως βρήκες τον εαυτό σου!!!!!!!!

Εδώ έκοψε ο αέρας και κάνει αρκετή ζέστη για τέτοια ώρα. Τώρα σας γράφω από τον κήπο που καφεδιάζομαι. Βγήκα για καφέ δηλαδή! :lol: Συνήθως δεν το βγάζω το laptop στον κήπο γιατί περνάνε τα Πακιστάνια με τα μηχανάκια και δεν θέλω να βλέπουνε τι και πως. Από πέρυσι το καλοκαίρι είχα πόνους στο αριστερό μου χέρι, στον ώμο συγκεκριμένα κι έλεγα θα περάσει αλλά αυτό το βλαμμένο γίνεται χειρότερα, αυτές τις ημέρες με ενοχλεί περισσότερο. Απ'ότι φαίνεται μαζεύω δουλειά για όταν καταφέρω να πάω στον ορθοπεδικό να έχω να του λέω! Τουλάχιστον έχω πρόβλημα με το αριστερό πόδι και αριστερό χέρι οπότε αν με ρωτήσει κάποιος δε χρειάζεται να εξηγώ πολλά, του λέω ελαφρύ εγκεφαλικό και είμαι μέσα! :lol: :lol: Μ'αρέσει που κουτσή και κουλή θέλω να πάω σε νησί για καμαριέρα, αν μη τι άλλο πρέπει να βρω ξενοδοχείο με χαλάκια στα δωμάτια για να μπορώ να τα σκουπίζω όλα από κάτω! :lol: :lol:

τζινακιον να ερθω για βοηθος καμαριερας να σηκωνω το χαλακι να τα κρυβεις απο κατω?

:lol::lol::lol::lol::lol::lol: Με τρόπο όμως, μη χάσω και τη δουλειά μου! :lol:

φαινεται να φτιαχνει λιγο ο καιρος αν και κανει ψυχρα.

Τουλάχιστον να σταματήσει να βρέχει και να βγάλει ήλιο μήπως και σου φτιάξει λίγο η διάθεση.

ξεχασα να σας πω οτι στον επιταφιο μου τριβοταν ο βαρεμενος γυμνογειτονας.

Ελπίζω λόγω της ημέρας να τα είχε ανεβασμένα και κουμπωμένα τα παντελόνια του!