Αλίνα, μπράβο κορίτσι μου! Βαδίζεις στο όνειρό σου και θα δεις ότι θα τα χάσεις χωρίς να το καταλάβεις.
Printable View
Αλίνα, μπράβο κορίτσι μου! Βαδίζεις στο όνειρό σου και θα δεις ότι θα τα χάσεις χωρίς να το καταλάβεις.
"Μια μέρα o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι.
Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει.
Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο, και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήσαν πολλά.
Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό.
Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε.
Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω το πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε.
Ήταν κάτι καταπληκτικό!!!!
Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω.
Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού.
Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω."
Katie μου δε μου ειπε τιποτα! μονο να μη σκεφτομαι το φαι κ να μη με ζοριζω με ποσσοτητες για να μη κανω εμετο. να αρκουμε με εστω μια μπουκια απο οτι καταλαβα. μου εδωσε κατι πολυβιταμινες να περνω για ενα εξαμηνο κ να ξαναπαω τον οκτωμβρη. αυτα! α τελικα κ ο πονος που εχω τοσα χρονια θυμηθηκα κ του το ειπα κ με ειδε κ ειναι κηλη τελικα που καποια στιγμη πρεπει να φτιαξουμε αλλα ειπε να χασω πρωτα τα αλλα 20 κιλα κ μετα θα το δουμε,απλα να εχω το νου μου.η αληθεια ειναι οτι δε μου αρεσει η ιδεα ενος ακομα χειρουργειου αλλα ειπε κ πριν να του το ειχα πει δε θα μπορουσαμε να κανουμε κατι γιατι δε γινοταν να γινει μαζι με την σληβ αρα δεν θα τη γλυτωνα.
monahoiot πολλα λαικ! :)
Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα... Για την Αλεξιάδου θα συμφωνησω απόλυτα - ασε που καμια μα καμια συνταγη της δεν βγαίνει αν δεν την καραπηράξεις....Quote:
Originally posted by Ava
Η οικογενειακή θαλπωρή, το καλύτερό μου! Μου αρέσουν κι εμένα πολύ οι μαγειρικές εκπομπές, εκτός από αυτές της Αλεξιάδου. Τη γυναίκα αυτή την αντιπαθώ σε τέτοιο βαθμό, που μπορεί, βλέποντας μία εκπομπή της, να μου χαλάσει το χουζούρι και να εκνευριστώ. Είναι εγωίστρια, υπερφίαλη, γλοιώδης και δεν ξέρει πότε πρέπει να κάνει στην άκρη. Όσο για τον Oliver, μου αρέσει η απλότητά του, αλλά παρατήρησα δύο πράγματα: Πρώτον, κινείται και μιλάει υπερβολικά γρήγορα και ακατάπαυστα και με αγχώνει. Είμαι σχεδόν σίγουρη πως πρόκειται για δική του διαταραχή. Και δεύτερον δεν είναι λιγάκι βρωμιαρούλης; Ο τρόπος που ανακατέυει, που χώνει τα χέρια του παντού, που με τα λάδια και τις μαρινάτες στα χέρια χουφτώνει και τρίβει τα μυρωδικά πάνω από τις κατσαρόλες, που γλείφει το δάχτυλό του δοκιμάζοντας και μετά πιάνει καλά καλά την τροφή, τέτοια..
Για τους Αγγλους είναι γνωστό ότι είναι λίγο βρομεροι έως πολύ αλλά δινει μερικές συνταγουλες ευκολες, γρηγορες και πανω απ' όλα νόστιμες! απλα αν θες να τις κάνεις διατηρείς τους κανεις υγειηνης που γνωρίζεις!
Γιωτάκι τελειο!!!
Μπραβο Γιωτα! Φοβερο παραδειγμα , ολοι πρεπει να σκεφτομαστε ετσι. Το παιρνω τωρα και το βγαζω και φ/β
Μόλις έκλεισα τηλέφωνα(επειδή τρώω τώρα κι εκ των πραγμάτων δεν μπορώ)κι ήρθα κοντά σας να ολοκληρώσουμε τη βόλτα μας στο Ναταλόσπιτο.
Υπάρχει μια συρταρωτή διαχωριστική πόρτα μόνιμα ωστόσο ανοιχτή ανάμεσα στο γραφείο και το σαλόνι.Αυτό λοιπόν είναι το γραφείο.Πλέον σπάνια το τιμώ.
Η γωνιά με το Παρίσι σε κόμικ έκδοση,όπου αναπαύεται το αγγελουδάκι μου(άλλο δώρο Ντουλιού κάποιο Πάσχα...)
Η άλλη γωνιά δίπλα στο παράθυρο...
Και το γραφείο,που δυστυχώς έχω συνδέσει με τη Νομική κι εδώ και μήνες το σνομπάρω...
Αμέτρητα μικροπραγματάκια επάνω του(τα περισσότερα αναμνηστικά από ταξίδια της μαμάς),
το ρολόι με τις ροδαλές υπάρξεις του Μποτέρο,κουτιά κουτάκια,τζιρτζιμίντζαλα,κ αρτούλες μ'ευχές
κι οι φωτογραφίες των αγαπημένων μου...(οι καρδιές κορνίζες ακόμα περιμένουν να γεμίσουν...)
Τ'αγαπημένα μου βιβλία ζωγραφικής,εσωτερικής διακόσμησης και ταξιδιών,τρενάκι Ναταλία,
διάσπαρτα αγγελάκια,τα σπιτάκια-φωτιστικό,που αγάπησε η ʼβα και μου ζήτησε να σας δείξω,
μαζί και το audi A2,το αυτοκίνητο που ερωτεύτηκα κι έχω έστω σε μινιατούρα...
Και περνάμε δίπλα στο σαλόνι...Η γωνιά του μικρού πρίγκιπα(λατρεμένο βιβλίο απ'τα παιδικά χρόνια όταν μας το δίδασκε η μαμά στα γαλλικά),
μια καρδούλα απο φωτάκια,η αγαπημένη μου έναστρη νύχτα στο κάδρο,που δε φαίνεται ωστόσο καλά,πάλι ένα σωρό ψιλολόγια...
Μπροστά στα δεξιά,η 14χρονη χορεύτρια του Ντεγκά(το δώρο που πήρα στον εαυτό μου εκ μέρους της μαμάς για τα 40ά μου γενέθλια)
κι η πολυθρόνα που ονόμαζε "οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας"καθώς τελευταία μόνο εκεί αναπαυόταν και κοιμόταν λίγο...
Δίπλα ακριβώς,η τραπεζαρία,το ρολόι-βιβλιοθήκη,ο πίνακας του ʼμστερνταμ,φωτογραφίες αγαπημένων κι η Αναΐς,
που της παίρνει ο άνεμος το φόρεμα και την ομπρέλα(φωτιστικό)το δώρο του αδερφού μου γι'αυτά μου τα γενέθλια...
Κι ο υπόλοιπος καθιστικός χώρος με σημείο αναφοράς,τα νούφαρα του Μονέ.
Αυτά άλλωστε έδωσαν και τους χρωματισμούς τους στους τοίχους του σπιτιού.
Βιβλία λογοτεχνικά εδώ και παραμύθια,επιτραπέζια,κουτ ιά με ταινίες, κλπ.κλπ...