(πες τα Μαριλι στο μυαλό μου είσαι!)ΓΑΜΩΤΟ δηλαδή..πρέπει να σταματήσω να είμαι τόσο μίζερη και καταστροφικά ρομαντική, οκ αρχίζω μετά απο χρόνια και το παίρνω απόφαση..έρωτας γιοκ, αλλά πέραν τούτου δεν γίνεται μια ζωή να κλείνω πόρτες κ να αποφεύγω- απορρίπτω ανθρώπους σπαταλώντας την ενέργειά μου με το εαν μου στένεψε το παντελόνι..δουλειά δεν είχε ο διάβολος..κτλ κτλ.Το προηγ. Σάββατο ας πούμε ήταν να βγω με ένα παιδί που γνώρισα πρόσφατα..ε, τελευταία στιγμή αποφάσισα να θυμηθώ μια σχεση που είχα και μου στοίχισε πολύ, να προδικάσω οτι θα χάσω τζάμπα χρόνο,να το ακυρώσω και να περάσω 'ολη τη μερά(κ νύχτα) τρώγοντας..και πραγματικά η κατάθλιψη του κλείνομαι κ τρώω μόνος-η, δεν συγκρίνεται ούτε με το πιο αποτυχημένο ραντεβού!!Ωραία τα γράφω αλλά δεν τα κάνω...η σιγουριά της μιζέριας τελικά είναι πολύ ύπουλη..