Printable View
καλημέρα στο παρεακι. Κυκνάκι μη φοβου εδω ειμαστε ολοι με τα τουτα μας και τα κεινα μας...Τόνια μαλλον εχεις δίκιο για τον αυχενα. ο δεικτης δεν μουδιαζει συνεχεια μονο οταν κανω καποιες συγκεκριμένες κινήσεις...(στη δεξια μερια ειναι) με το βολταρεν οπως ειπα ειμαι λιγο καλυτερα αλλά λογικα ισως το ξεφο να κανει και καλη δουλεια δεν το σκεφτηκα
Να 'σαι καλά fleur, τώρα πριν λίγο έκλεισα τη συζήτηση με μια φίλη στο facebook η οποία προσπάθησε να με ηρεμήσει αλλά θέλει το χρόνο του...φοβάμαι μήπως συμβεί το αναπόφευκτο που λέει κι αυτή ότι πρέπει να είμαι προετοιμασμένη κι έχει δίκιο αλλά έχω μπουχτίσει με τις κηδείες γιατί έχω χάσει αρκετά αγαπημένα πρόσωπα και δεν αντέχω άλλο την απώλεια...είμαι πολύ κουρασμένη ψυχικά...Quote:
Originally Posted by Fleur
Δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει; Τόσο απελπιστικά μόνη έχω να νιώσω πολύ καιρό... :(
Γεια σου Κύκνε! Πως είσαι;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Μη στεναχωριέσαι, μόνη σου είσαι έτσι κι αλλιώς, όπως όλοι μας. Μια μονάδα.
Αλλά όσο δεν δίνεις αξία σε αυτό που είσαι και σε αυτό που θα γίνεις, κανείς δεν θα θελήσει να το κάνει αυτό για σένα.
Και για σένα και για μένα και για τον οποιοδήποτε.
Είμαι όπως πάντα σκληρός, αλλά εσύ ξέρεις πόσο σε εκτιμώ και σε σέβομαι και πόσο θέλω να αλλάξεις προς το καλύτερο.
Σε χαιρετώ!
Γεια σου! :) Είναι κάποιες στιγμές που νιώθω καλύτερα αλλά σε γενικές γραμμές δεν θα έλεγα ότι είμαι καλά...περνάω δύσκολα κι αντιμετωπίζω στρεσογόνες καταστάσεις που δεν καταφέρνω να τις αντιμετωπίσω μόνη, ολομόναχη, χρειάζομαι βοήθεια...δεν νομίζω πως είναι κακό αυτό...δεν είναι ότι δεν μου δίνω αξία αλλά ότι δεν είμαι κι ο Θεός κι όσο κι αν προσπαθώ ν' αντέξω κάποιες φορές λυγίζω...ειδικά μπροστά στην αρρώστια και στον ενδεχόμενο θάνατο κι αυτό πια γιατί τον έχω ζήσει πολλές φορές κι έχω κουραστεί...και μόνο που σκέφτομαι ότι ίσως να χρειαστεί να παραστώ πάλι σε κηδεία αρρωσταίνω...Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Σκέψου λίγο αυτά που γράφω αφού λες ότι με εκτιμάς, προσπάθησε να καταλάβεις...
φυσικά και είμαστε όλοι μόνοι μας. αλλά. από την άλλη :"Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, πλήρες και αύταρκες. Κάθε άνθρωπος είναι τμήμα της ηπείρου, κομμάτι της στεριάς" όπως έχει πει και ενας τύπος που έγραψε κατι που ενέπνευσε τον Χεμινγουει... εν ολιγοις αν δεν ειμασταν "ζώα της αγέλης" δεν θα ειχαμε την αναγκη για φίλους, συγκάτοικους, ακόμα και την επαφή που έχουμε εδώ.... ακόμα και δύο λόγια συμπαραστασης μπορούν να αλλάξουν τη διαθεση μας καμμια φορά. αρκεί να ειναι τα σωστά και προέρχονται από έναν ανθρωπο που ξερουμε ότι περνάει ή τουλαχιστον έχει περάσει τα ίδια...
Γιαυτο κυκνακο...εδω ειμαστε. δεν εισαι μόνη. και όταν είσαι καταφερε να χαιρεσαι αυτή τη μοναξια.αυτα τα λιγα απο μενα, που μουδιαζω ξεμουδιαζω και δεν ξερω αν πρεπει να αρχισω τα ψυχοφαρμακα παλι...ενω ο νευρολογος και φιλος πια δεν θελει να μου γραψει τιποτα, ουτε μαγνητικη ουτε τιποτα...
Τι είναι αυτά που λες; Ενδεχόμενος θάνατος...;Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Ο θάνατος δεν είναι ενδεχόμενος. Είναι βέβαιος (δηλαδή η πιθανότητα να συμβεί είναι 100%).
Εσύ όμως γιατί τον σκέφτεσαι και γιατί βάζεις στο μυαλό σου τέτοιες σκέψεις;
Μήπως πιστεύεις ότι έτσι θα ξεφύγεις από την πραγματικότητα και από όσα συμβαίνουν;
Ζήσε και άσε τις σκέψεις αυτές σε μια άκρη, είτε σου ακούγεται εύκολο είτε δύσκολο.
Δεν νομίζω ότι αυτό βοηθά στην ήδη βαριά κατάσταση που βρίσκεσαι.
Τόσοι άνθρωποι ξυπνάνε και κοιμούνται καθημερινά και πες μου ποιος φοβάται ότι θα πεθάνει;
Αν κάποιος τρώει τις βόμβες σαν χαλάζι δίπλα στο σπίτι του, φυσικά και θα φοβηθεί.
Αν κάποιος έχει διαγνωστεί με μια κακιά αρρώστια (π.χ. καρκίνος) και του μένουν λίγοι μήνες ζωής,
πάλι θα φοβηθεί, αλλά τουλάχιστον θα έχει περισσότερη δίψα για ζωή και θα κάνει πράγματα που θα τον κάνουν .
Ίσως πάλι, να φοβηθεί και να κατεβάσει ρολά, γενικά, στη ζωή του. Όλα παίζουν.
Εσύ τώρα, γιατί σκέφτεσαι τον θάνατο; Φοβάσαι μήπως χάσεις κάποιο αγαπημένο πρόσωπό σου ή φοβάσαι μη πεθάνεις εσύ;
Και εγώ αν πάω μια μέρα στο γήπεδο και φάω στο δόξα πατρί μια καρέκλα, θα πεθάνω.
Δεν μπορείς να προβλέψεις τι θα σου γίνει, αλλά μια μέρα θα γίνει το κακό.
Γι' αυτό, ζήσε, νιώσε μέσα σου λίγη χαρά και ο,τι πρόκειται να συμβεί, να είσαι σίγουρη, πως δεν θα το ξέρεις ποτέ.
Ούτε καν υπερυπολογιστές δεν ξέρουν με ακρίβεια τι θα γίνει. Πάντα υπάρχει η ευχάριστη ή η δυσάρεστη έκπληξη.
Βέβαια, εσύ περίμενε ευχάριστες εκπλήξεις, γιατί απλά νομίζω, πως τα έχεις βάψει τόσο μαύρα, που πολλές καλές
χαρές της ζωής που υπάρχουν εκεί έξω σε περιμένουν και εσύ απλά τους γυρνάς την πλάτη.
Μια τα φαντάσματα που παρελθόντος, μια αυτά του παρόντος, μια αυτά του μέλλοντος, σε αποσπούν από τα ωραία και τα όμορφα.
Δεν ξέρω αν μπορείς να τα δεις, αλλά κάνε μια προσπάθεια και με συγχωρείς αν σε κούρασα.
Δεν με κούρασες, αντιθέτως με χαροποίησε αυτό σου το κείμενο γιατί δείχνει ότι προσπαθείς να με καταλάβεις...Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Κοίτα, θα σου πω μερικά πράγματα...καταρχήν δεν μιλάω για το δικό μου θάνατο τώρα, δεν βρίσκομαι σε περίοδο που να κάνω σκέψεις αυτοκτονίας...κατά δεύτερον, είναι και λίγες στιγμές που νιώθω κάπως καλά και το επιδιώκω όσο μπορώ, για παράδειγμα το Πάσχα έφυγα και πήγα στο χωριό μου που μου αρέσει για ν' αλλάξω λίγο τον αέρα μου...εδώ κυρίως γράφω όταν δεν νιώθω καλά ή όταν έχω ένα πρόβλημα...
Και τώρα έχω εξ' ου κι η αναφορά μου στο θάνατο...το βρήκες, φοβάμαι μήπως πεθάνει κάποιο κοντινό μου πρόσωπο ο παππούς μου γιατί είναι στο νοσοκομείο από την Κυριακή...και φοβάμαι επίσης γιατί η μαμά μου συνήθως μένει εκεί τα βράδια κι αυτό μου προκαλεί ανασφάλεια...
Εύχομαι περαστικά.Quote:
Originally Posted by Κύκνος
Σε κάθε περίπτωση, δεν θέλω να φοβάσαι. Απλά να είσαι προετοιμασμένη.
Καλημέρα! :)Quote:
Originally Posted by PositiveWave
Είμαι προετοιμασμένη για το αρνητικό ενδεχόμενο αλλά δυσκολεύομαι να μην φοβάμαι όταν λείπει η μαμά μου...φταίει η απότομη αλλαγή, για παράδειγμα είχα συνηθίσει να είναι εδώ το πρωί που ξυπνάω και να πίνουμε καφέ και τώρα λείπει και περιμένω να γυρίσει...και μετά θα ξαναφύγει το μεσημέρι...
Όποτε έχεις χρόνο μίλα μου, με βοηθάει το να έχω έστω διαδικτυακή παρέα...
Σ' ευχαριστώ!
Καλημέρα fleur, είσαι εδώ;Quote:
Originally Posted by Fleur
Πήρα ένα lexotanil να ηρεμήσω από τον πανικό που νιώθω γιατί παρόλο που γύρισε προς το παρόν η μαμά μου δεν μπορεί να με βοηθήσει αρκετά δυστυχώς γιατί λέει μερικά πράγματα που με μπουκώνουν όπως ότι επειδή είναι εκείνη κοντά με τον παππού μου θα έπρεπε να είμαι κι εγώ...όμως εγώ με τον παππού δεν είμαστε πολύ κοντά γιατί δεν ήταν ιδιαίτερα παρών όσο μεγαλώναμε, ούτε καν στα γενέθλια μας δεν ερχόταν...η ψυχολόγος μου εν τω μεταξύ τα βλέπει αρνητικά τα "πρέπει"...
Εσείς τι λέτε;
καλημερα Κυκνάκο, συγγνωμη αργησα να το δω. πως εισαι σημερα;
δεν υπαρχουν πρεπει, ειδικα στις ανθρωπινες σχεσεις. μπορει η μαμα σου να ανησυχει και να αισθανεται μονη τωρα με τον παπου σου και ισως να θελει να σας φερει πιο κοντα..
Δεν πειράζει, αρκεί που το είδες έστω και τώρα...εξακολουθώ να νιώθω πανικοβλημένη, δεν με έπιασε ακόμα το ηρεμιστικό...έχω ταχυπαλμία και με πονάει η καρδιά μου...Quote:
Originally Posted by Fleur
Η μαμά μου λέει ότι όντως είναι μόνη γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να τη βοηθήσει τα βράδια με τον παππού κι αναφέρει πως όταν ζούσε ο θείος μου μοιράζονταν την φροντίδα των γονιών τους...όμως ο θείος δυστυχώς έχει φύγει και δεν ξαναγυρίζει...τώρα όσον αφορά τον παππού μου δεν μπορώ ξαφνικά να νιώσω παραπάνω συναισθήματα και χαίρομαι που καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχουν πρέπει σ' αυτά...