Γύρισα που λέτε Θεσσαλονίκη πεπεισμένη ότι αυτή η ιστορία είχε λάβει οριστικά τέλος! Είχα θυμώσει τόσο μαζί του που δεν ήθελα τίποτα πια από αυτόν! Έσβησα μηνύματα, τηλέφωνα τα πάντα! Τάμπουλα ράσα! Μέχρι που ξεκίνησα και σχέση με τον Στέφανο, έναν άντρα που με πολιορκούσε μήνες και εγώ λόγω του έρωτα τον είχα στον πάγο. Η σχέση μου με τον Στέφανο τράβηξε 2 χρόνια και κάτι. Αυτά τα 2 χρόνια ο Γιώργος με πήρε 2 τηλέφωνα. Μία φορά με πήρε τα Χριστούγεννα σχεδόν 6 μήνες μετά δηλαδή. Εγώ ήμουν με τον Στέφανο και μάλιστα κοιμόμασταν. Σήκωσα το τηλέφωνο και έπαθα πλάκα που τον άκουσα. Ήταν αργά, είχε πιει μάλλον, μου ευχήθηκε, μου έδωσε φιλιά από την παλιοπαρέα και το κλείσαμε γιατί του είπα ότι ήταν ακατάλληλη ώρα και δεν είμαι μόνη μου. Τον γείωσα κοινώς! Εγώ ήμουν με τον Στέφανο σταθερά τότε και μάλιστα είχα αρχίσει να στρουμπουλεύω γιατί ο αχαΐρευτος όλη την ώρα με τραβολογούσε σε ταβέρνες. Περνούσαμε καλά όμως και δεν έδινα σημασία. Ήμουν ερωτευμένη μαζί του και ήταν τρυφερός μαζί μου και έπαιρνα όλα όσα δεν πήρα ποτέ από τον Γιώργο αλλά και από οποιονδήποτε άλλο. Ήρθε το καλοκαίρι, το τηλέφωνο χτύπησε και πάλι και ω τι έκπληξη ήταν και πάλι ο Γιώργος. Με πήρε να δει τι κάνω, αν είμαι καλά, ήταν ακόμη στην Μύκονο. Εκεί είχε ξεχειμωνιάσει και δούλευε και πάλι στο μαγαζί του αδερφού του. Ήμουν μόνη μου και βρήκα επιτέλους την ευκαιρία να τον λούσω με τα σφάλματα του. Του είπα για τότε που μας άφησε χωρίς σπίτι, που αναγκαστήκαμε να είμαστε μία ολόκληρη μέρα σαν τα γυφτάκια και αυτός ένιωσε πολύ άσχημα γιατί δεν είχε καταλάβει καν τι είχε κάνει. Από την κούραση είχε ξεχάσει την δέσμευσή του. Ένιωσε άσχημα, μου ζήτησε συγνώμη αλλά εγώ δεν συγκινήθηκα. Κλείσαμε το τηλέφωνο και τον άφησα και πάλι να χαθεί για ένα χρόνο...
