Printable View
Έχω λίγο ακόμη χρόνο... θα γράψω λοιπόν λίγο ακόμη όσο αντέξω, τα πράγματα ακόμη να τα μαζέψω, μέσα στην μέση είναι τα ρούχα μου γκρρρ
Αχ με έχετε συγκινήσει που σας αρέσει τόσο η ιστορία μας. Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω να την μοιράζομαι πρώτα γιατί είναι πολύ μεγάλη, δεύτερον γιατί δεν μου αρέσει να μιλάω τόσο πολύ για τη ζωή μου, νιώθω λίγο άβολα. Αλλά μου αρέσει τώρα που τα ξαναθυμάμαι, είναι σαν να τα ξαναζώ :). Και κάποια πράγματα δεν κάνει να τα ξεχνάω...
ΤΖινάκι μου όλα καλά θα πάνε μη μου στεναχωριέσαι,όλες σου στέλνουμε την αγάπη μας και κάνουμε κ προσευχούλες όλα να είναι περαστικά!!!!!!!!!!!!!!!!!
Καλέ Λίλα πες της να κάνει αυτό με το οινόπνευμα κ το πράσινο σαπούνι,μη μας πάθεις και τίποτα από τις αναθυμιάσεις με τα σκόρδοκρεμμύδα!!!!!!
Θα σας πω κ εγω μια ιστορια.
Ηταν μια φορα σ'ενα μαγαζι μια παρεα κ πινανε τα κρασακια τους.Ετυχε απο εκει να περασει ενα κοριτσι που ηταν ομως στεναχωρημενο,με ψιλοκαταθλιψη,ειχε βαλει κ κατι κιλακια.Ηταν λοιπον μετα τη δουλεια λιγο απεριποιητο,αμακιγιαριστο κ ειχε βγαλει κ εναν ερπη απο τη στενοχωρια του.Στην παρεα ηταν μια φιλη της που επεμενε να καθησει μαζι τους ενω η κοπελλα δεν ηθελε γιατι υπηρχαν κ ενδιαφεροντες αντρες στην παρεα που δεν ηξερε κ δεν ηθελε να τη δουν στα κακα της χαλια.Την κρατησαν το κοριτσι χαλαρωσε κ περνουσε κ πολυ καλα γιατι η παρεα ηταν ευχαριστη κ ειχε πολυ γελιο.Ψυχη της παρεας ενας αντρας πολυπραγμων,πολυμαθης,πολυ διαστατος,γενικως πολυς....Ξεχασα να πω οτι ο κυριος συνοδευοταν αλλα λιγο το κρασι λιγο η κακια για το κοριτσι ωρα μετα απο λιγο αρχισε να λεει οτι ειναι πολυ ενδιαφερον ατομο κ να ασχολειται αποκλειστικα μαζι της."Δεν θα σου πω για τα ματια σου,εχω δει κ πιο ωραια,αυτο που με τρελλαινει ειναι αυτη η γωνια που κανει το πανω χειλι σου.Θελω να σε ζωγραφισω.... Τελειωσε η βραδια κ ο καθενας κινησε για το σπιτι του.
Το κοριτσι με αναπτερωμενο το ηθικο κ το ειναι του πηγαινε σπιτι του με το αυτοκινητο του με μονη σκεψη,τι αλλο....Ειχαν ειπωθει κ αλλα πολλα.Κρυφα κ φανερα στην παρεα.Ερωτικα κ μη.Εκει που πηγαινε ξαφνικα βλεπει τον κυριο πολυ μπροστα της.Ανοιγει το παραθυρο κ του λεει:ειπες οτι πας σπιτι σου κ απ'οτι ειπες το σπιτι σου δεν ειναι απο δω.
Παω να πιω ενα ποτο απαντησε.Ελα μαζι μου.
Πως να ερθω?Με τα ρουχα της δουλειας κ τον ερπη?
Απαντηση:Δεν σου ειπα να ερθεις ερποντας,με τον ερπη σου να ερθεις!
Αυτο ηταν!Το κοριτσι δεν μπορουσε να τον ξεχασει αλλα δεν ειχε ουτε τηλεφωνο ουτε τιποτα.Αλλα το συμπαν ειχε συνομωτισει κ η μοιρα ειχε μεγαλα σχεδια γι'αυτους.
Δυστυχως ομως αυτη η ιστορια δεν ειχε ευτυχισμενο τελος αλλα ηταν πολυ ομορφη ιστορια για οσο κρατησε.Εμαθε τοσα πολλα το κακομοιρο το κοριτσι που δεν μπορει να συγκρινει με κανενα πια τον κυριο πολυ....Κ δεν περναει καλα αλλα ελπιζει καποτε να περασει καλυτερα......
Ελάκι μου Χρόνια Πολλά, να τα εκατοστήσεις κ πάντα ευτυχισμένη μαζί με την αγάπη σου!
Την αληθινή αγάπη που πέρασε απο τόσες δυσκολίες κ βγήκε αλώβητη!
ΜΈΡΟΣ ΔΕΎΤΕΡΟ - Ο Λύκος που έγινε αρνάκι
Μετά από εκείνη την νύχτα ήμασταν σαν δύο πιτσουνάκια. Ακόμη και οι κακές γλώσσες σώπασαν. Φρόντισε ο Γιώργος για αυτό. Παρόλα αυτά νέα συννεφάκια θα σκίαζαν την σχέση μας που μόλις είχε αρχίσει να ανθίζει. Εκείνος ο Αύγουστος του 2005 πέρασε τόσο γρήγορα... έφτασε η ώρα του αποχωρισμού. Δυσκολευτήκαμε πολύ αλλά χωρίσαμε με την υπόσχεση να βρεθούμε το συντομότερο δυνατό. Γύρισα πίσω στην Θεσσαλονίκη να τακτοποιήσω εκκρεμότητες με την πρώην δουλειά μου. Παράλληλα μία περιπέτεια υγείας της αδερφής μου μας τάραξε πολύ εκείνο το διάστημα. Μόλις είχε γυρίσει από την Αγγλία για να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα και έπαθε εγκεφαλίτιδα, περάσαμε μία δύσκολη εβδομάδα στο νοσοκομείο με πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ο Γιώργος πάντα στο πλευρό μου. Η επικοινωνία μας ήταν καθημερινή, μιλούσαμε όσο πιο συχνά μπορούσαμε, όσο πιο πολύ μπορούσαμε. Ευτυχώς η αδερφή μου έγινε καλά και μετά αρχίσαμε να κάνουμε όνειρα για το πως θα καταφέρουμε να συναντηθούμε. Η σεζόν στην Μύκονο δεν είχε τελειώσει ακόμη και ο Γιώργος συνέχιζε να δουλεύει. Τι ίδιο και εγώ. Ολοκλήρωσα οριστικά τις υποχρεώσεις μου με την πρώην δουλειά μου κάπου τον Οκτώβριο και με την πρώτη ευκαιρία που γύρισε ο Γιώργος στην Αθήνα κατέβηκα κάτω να τον δω. Ευτυχώς τότε είχα ελεύθερο χρόνο και μπόρεσα να μείνω αρκετές μέρες. Για να μην τα πολυλογώ ο επόμενος χρόνος ήταν γεμάτος ταξίδια. Παίρναμε τρένα, λεωφορεία, αεροπλάνα για καταφέρουμε να είμαστε για λίγες μέρες μαζί. Την άνοιξη του 2006 βρήκα δουλειά, έπρεπε να δουλέψω κάποια στιγμή δεν γινόταν αλλιώς. Τότε έπρεπε και ο Γιώργος να επιστρέψει στην Μύκονο για δουλειά. Μεγαλύτερη απόσταση ανάμεσα μας μπήκε και πάλι.
Τι στεναχωρη ιστορια.λατρευω τις στεναχωρες ιστοριες εχουν πολυ ζουμι.
Γλαύκη πολύ ωραία η ιστορία σου, κρίμα που δεν είχε καλό τέλος. Νομίζω ότι σας έχει επηρεάσει όλες η Λίλα και γράφετε με τόσο όμορφα λόγια τις εμπειρίες σας που αγγίζουν και την καρδιά μου και την ψυχή μου!!
Να ζησεις ελλακιον και χρονια πολλα μεγαλη να γινεις με ασπαρα μαλλια!!!!να τα εκατοστησεις κοριτσαρα μου και να εισαι παντα ευτυχισμενη.
Αχ Γλαύκη μου... θυμάμαι ένα ποίημα τώρα....
Λίλα μου διάβασα την ιστορία σου κ στεναχωριέμαι που δεν έδωσες μια ευκαιρία στον Γιώργο, όμως ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή κ δεν σου το λέω για να σου χαιδέψω τα αυτιά αλλά επειδή πραγματικά το πιστεύω!
Μια ιδέα :eureka: εαν του έλεγες πως νιώθεις? διάβασα πως είναι αλλού απλά όμως να του μιλούσες έτσι απλά για το βγάλεις απο μέσα σου, να ξέρει κ εκείνος
Κοριτσάκια μου ευχαριστώωωωω! :D
Μπήκε η γενέθλια μέρα μου, γίνομαι 34 σήμερα, αλλά ποιος μετράει :lol:
Εχω βγαλει ενα απαισια τεραστιο σπυρακι στη μυτη μηπως να βαλω τη μανα μου να με ψεκασει και εμενα με σκορδοκτονο μπας και σταματησει να ποναει?
Χρόνια σου πολλά Eli, να είσαι υγιής κι ευτυχισμένη με τον άντρα σου και την οικογένειά σου, να σε χαίρονται οι δικοί σου και να σε καμαρώνουν γιατί είσαι πολύ αξιόλογος άνθρωπος και σύντομα να βρεις μία δουλειά που σου αξίζει.
Αχ Τζίνα μου μακάρι :). Αν και οι καιροί μας είναι τόσο περίεργοι που οι αξιόλογες δουλειές έχουν εκλείψει... θα δούμε όμως, θα περάσουν και οι δύσκολοι καιροί και θα ξημερώσουν και καλύτερες ημέρες :) για όλους μας!