Έχει ξεπεράσει κανείς τις κρίσεις και τα ψυχοσωματικά χωρίς φαρμακευτική αγωγή????

Quote:

---

Originally Posted by Giorgos27

πολυ μα πολυ κατατοπιστικο κειμενο μου εδωσε μεγαλη ελπιδα γιατι αυτο που με προβληματιζει τωρα ειναι οτι αυτο θα μου μεινει κουσουρη που λενε....κανω ψυχοθεραπεια και ειμαι καλυτερα αρκετα καλυτερα αλλα εχω και τα down μου...εχω πεισμωσει γιατι οπως ειπες κ εσυ θελω ν ζω ρε γμτο και να κανω αυτα που κανουν οι συνομιλικοι μου....για να δουμε ελπιζω να βγω και εγω απεξω καποια στιγμη και να ειμαι ηρεμος!σε ευχαριστω και οτι αλλο σκευτεις μοιρασου το μαζι μας ειναι πολυτιμες κατι τετοιες εμπειριες....σε ευχαριστω πολυ!

---

Θα περάσει... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο...όταν θα αποδεχτεί όλο σου ο εαυτός ότι πρέπει να ζεις με αυτό (που μπορεί ήδη με την ψυχοθεραπεία να έχεις αρχίσει να το κάνεις), αυτό θα αρχίσει να μαραίνεται... Θα υπάρχει και θα το βλέπεις να εξασθενεί.... θα είναι όμως εκεί, μπορεί να σου χαλάει στιγμές, αλλά εσύ να θυμάσαι ότι αυτό έχει πάρει το δρόμο του για να φύγει.

Εγώ το αντιμετώπιζα ως εξής: Κάθε μέρα ήταν και μία νίκη, σύγκρινα τον εαυτό μου με το πως ήμουν σε δυσκολότερες στιγμές από όταν με έπιασε η κρίση και το ψυχοσωματικό και όχι με το πως ήμουν πριν με πιάσει. Ένιωθα τυχερή που μπορούσα να πάω στη σχολή μου, έστω και έτσι... Λυπόμουν που έχασα εκδρομές (πχ την πενταήμερη) και άλλα, αλλά είχα αποδεχτεί ότι έπρεπε να ζήσω με αυτό.... Τις μέρες που είχα κάποια εντονότερη κρίση, έλεγα ΟΚ είναι εδώ, ζορίζομαι υποφέρω (την ώρα που μου συνέβαινε), αλλά με τον καιρό έβλεπα, ότι οι έντονες κρίσεις γινόταν όλο και πιο σπάνιες.

Έβρισκα τρικ να προστατεύω τον εαυτό μου όταν μου συνέβαινε (πχ δικλείδες ασφαλείας όπως η φυγή και διάφορα άλλα).

Πρέπει να σου πω ότι στην αρχή μέχρι να πεισμώσω και να το αντιμετωπίσω ένιωθα πολύ περίεργα. Ότι είμαι τρελή, ότι κανένα παιδί της ηλικίας μου δεν παθαίνει κάτι τέτοιο, ότι είμαι προβληματική. Αλλά είπα αυτή είμαι!

Τώρα που το βλέπω εκ των υστέρων θα σου πω τα εξής:

1. Το θέμα σου μου θύμησε ότι το πέρασα και αυτό. Το έχω ξεχάσει. Έχουν περάσει πέντε χρόνια από όταν το ξεπέρασα τελείως, αλλά παρόλο που ήταν τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο, δεν το θυμάμαι.

2. Παρόλο που ήταν από τις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου, θέλω να πιστεύω ότι μου έδωσε και καλά (π.χ.: κατάλαβα ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, συμπάσχω περισσότερο με άλλους ανθρώπους, δεν έχω το προφίλ της άτρωτης που είχα ως έφηβη....)

3. Ίσως με είχε φθήρει αρκετά ψυχολογικά το ότι το αντιμετώπισα μόνη μου.

Σε ευχαριστώ πολύ που μου το θύμησες με την ανάρτησή σου, για να θυμάμαι τώρα που αντιμετώπιζω μικρότερα προβλήματα τι μπόρεσα να αντιμετωπίσω!! Ελπίζω σε εσένα να περάσει πιο γρήγορα και να μην ταλαιπωρηθείς όσο εγώ.

Πόσο καιρό το έχεις;

καλημερα ειχα στειλει κ εχθες απο το κινητο αλλα μαλλον δν ειχε σημα καλο κ δεν ηρθε!τα ποστ σου δεν φανταζεσαι ποσους βοηθησαν εδω μεσα στο λεω γιατι το ειδα απο μενα...ειλικρινα παρα πολυ να σε παντα καλα για την βοηθεια που εδωσες κ δινεις...γιατι οσοι το ξεπερασανε δν ασχολουνται και οποτε αυτες οι εμπειριες λειπουν απο μας....συνηθως μοιραζομαστε βιωματα κτλπ...να σε καλα πραγματικα.....

και οσο αφορα αυτο που με ρωτησες απο περσυ αρχες αυγουστο το εχω....και ειχα πει περσυ λεω μεχρι το επομενο καλοκαιρι να ειναι παρελθον αλλα τπτ κ οσο το ζοριζεις να φυγει τοσο μενει απο οσο καταλαβα....εμενα βασικα με ταλαιπωρουν σωματικα αυτα ειναι που με βαζουν στο τρυπακι συνεχεια λιγο κατι πονοι στο κεφαλι λιγο ζαλαδα δυσπνοια και με συντηρει.....

Quote:

---

Originally Posted by Anny85

Θα περάσει... Αυτό είναι το μόνο σίγουρο...όταν θα αποδεχτεί όλο σου ο εαυτός ότι πρέπει να ζεις με αυτό (που μπορεί ήδη με την ψυχοθεραπεία να έχεις αρχίσει να το κάνεις), αυτό θα αρχίσει να μαραίνεται... Θα υπάρχει και θα το βλέπεις να εξασθενεί.... θα είναι όμως εκεί, μπορεί να σου χαλάει στιγμές, αλλά εσύ να θυμάσαι ότι αυτό έχει πάρει το δρόμο του για να φύγει.

Εγώ το αντιμετώπιζα ως εξής: Κάθε μέρα ήταν και μία νίκη, σύγκρινα τον εαυτό μου με το πως ήμουν σε δυσκολότερες στιγμές από όταν με έπιασε η κρίση και το ψυχοσωματικό και όχι με το πως ήμουν πριν με πιάσει. Ένιωθα τυχερή που μπορούσα να πάω στη σχολή μου, έστω και έτσι... Λυπόμουν που έχασα εκδρομές (πχ την πενταήμερη) και άλλα, αλλά είχα αποδεχτεί ότι έπρεπε να ζήσω με αυτό.... Τις μέρες που είχα κάποια εντονότερη κρίση, έλεγα ΟΚ είναι εδώ, ζορίζομαι υποφέρω (την ώρα που μου συνέβαινε), αλλά με τον καιρό έβλεπα, ότι οι έντονες κρίσεις γινόταν όλο και πιο σπάνιες.

Έβρισκα τρικ να προστατεύω τον εαυτό μου όταν μου συνέβαινε (πχ δικλείδες ασφαλείας όπως η φυγή και διάφορα άλλα).

Πρέπει να σου πω ότι στην αρχή μέχρι να πεισμώσω και να το αντιμετωπίσω ένιωθα πολύ περίεργα. Ότι είμαι τρελή, ότι κανένα παιδί της ηλικίας μου δεν παθαίνει κάτι τέτοιο, ότι είμαι προβληματική. Αλλά είπα αυτή είμαι!

Τώρα που το βλέπω εκ των υστέρων θα σου πω τα εξής:

1. Το θέμα σου μου θύμησε ότι το πέρασα και αυτό. Το έχω ξεχάσει. Έχουν περάσει πέντε χρόνια από όταν το ξεπέρασα τελείως, αλλά παρόλο που ήταν τόσο δύσκολο και ψυχοφθόρο, δεν το θυμάμαι.

2. Παρόλο που ήταν από τις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής μου, θέλω να πιστεύω ότι μου έδωσε και καλά (π.χ.: κατάλαβα ότι δεν είμαστε παντοδύναμοι, συμπάσχω περισσότερο με άλλους ανθρώπους, δεν έχω το προφίλ της άτρωτης που είχα ως έφηβη....)

3. Ίσως με είχε φθήρει αρκετά ψυχολογικά το ότι το αντιμετώπισα μόνη μου.

Σε ευχαριστώ πολύ που μου το θύμησες με την ανάρτησή σου, για να θυμάμαι τώρα που αντιμετώπιζω μικρότερα προβλήματα τι μπόρεσα να αντιμετωπίσω!! Ελπίζω σε εσένα να περάσει πιο γρήγορα και να μην ταλαιπωρηθείς όσο εγώ.

Πόσο καιρό το έχεις;

---

καλημερα ειχα στειλει κ εχθες απο το κινητο αλλα μαλλον δν ειχε σημα καλο κ δεν ηρθε!τα ποστ σου δεν φανταζεσαι ποσους βοηθησαν εδω μεσα στο λεω γιατι το ειδα απο μενα...ειλικρινα παρα πολυ να σε παντα καλα για την βοηθεια που εδωσες κ δινεις...γιατι οσοι το ξεπερασανε δν ασχολουνται και οποτε αυτες οι εμπειριες λειπουν απο μας....συνηθως μοιραζομαστε βιωματα κτλπ...να σε καλα πραγματικα.....

και οσο αφορα αυτο που με ρωτησες απο περσυ αρχες αυγουστο το εχω....και ειχα πει περσυ λεω μεχρι το επομενο καλοκαιρι να ειναι παρελθον αλλα τπτ κ οσο το ζοριζεις να φυγει τοσο μενει απο οσο καταλαβα....εμενα βασικα με ταλαιπωρουν σωματικα αυτα ειναι που με βαζουν στο τρυπακι συνεχεια λιγο κατι πονοι στο κεφαλι λιγο ζαλαδα δυσπνοια και με συντηρει.....

Quote:

---

Originally Posted by Giorgos27

και οσο αφορα αυτο που με ρωτησες απο περσυ αρχες αυγουστο το εχω....και ειχα πει περσυ λεω μεχρι το επομενο καλοκαιρι να ειναι παρελθον αλλα τπτ κ οσο το ζοριζεις να φυγει τοσο μενει απο οσο καταλαβα....εμενα βασικα με ταλαιπωρουν σωματικα αυτα ειναι που με βαζουν στο τρυπακι συνεχεια λιγο κατι πονοι στο κεφαλι λιγο ζαλαδα δυσπνοια και με συντηρει.....

---

Καλημέρα, μπορώ να σου πω ότι βοήθησε και εμένα η ανάρτησή σου. Να θυμηθώ ότι το πέρασα και να αντιμετωπίσω με περισσότερο θάρρος κάποιες δυσκολίες που έχω τώρα (που μπροστά σε αυτό που είχα ξεπεράσει δεν είναι τίποτα).

Λες ότι το έχεις από πέρυσι τον Αύγουστο. Ο χρόνος σε αυτά είναι πολύ σχετικός. Μάλλον το ότι βάζεις όριο, το θεριεύει πιο πολύ. Μπορεί μόλις το αποδεχτείς να μην σου ξανασυμβεί, μπορεί όμως (και με βάση την εμπειρία μου το βλέπω πιο πιθανό) να συνεχίσει να είναι εκεί και να εξασθενεί σιγά σιγά μέχρι να φύγει.

Λες ότι έχεις σωματικά συμπτώματα. Και εγώ είχα, τα τρικ (δικλείδες ασφαλείας) που σου έλεγα είχαν να κάνουν με αυτά και τις σκέψεις που συνόδευαν τα σωματικά συμπτώματα. Σίγουρα η καθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και εσύ πρέπει να βρεις τα δικά σου τρικ (είτε σκέψεις, είτε πράξεις) για να αντιμετωπίζεις τις σωματικές εκδηλώσεις (ψυχοσωματικά) της κρίσης πανικού.

Το χρονικό όριο είναι μεγάλη παγίδα. Εγώ είχα αποδεχτεί ότι θα το έχω για πάντα κα ότι θα ζω με αυτό. Ε, και έτσι σιγά σιγά άρχισε να ξεθυμαίνει και τώρα δεν έχω τίποτα που να σχετίζεται με αυτό! Όπως σου είπα, το θυμάμαι πολύ πολύ σπάνια! Εώς και καθόλου! Πέρα από αυτά που σου γράφω, εχθές προσπαθούσα να θυμηθώ πώς ένιωθα για να αντλήσω δύναμη για τη σημερινή μου καθημερινότητα!! Και μπορεί να είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά όταν την ξεπεράσεις θα έχεις πολλά να πάρεις από αυτή και θα νιώθεις πιο δυνατός!

Τα σωματικα τα εχω κυριως οταν δν εχω κριση πανικου γι αυτο μπαινω στο τρυπακι αφοθλυ δν εχω κριση ειμαι ηρεμος γτ εχω ποναλακια στο κεφαλι γτ με κραταει ζαλαδα καπως ετσι τωρα δν εχω τοσο πολυ κρισεις δηλαδη σπανια εχω...αλλα εχω τα σωματικα δυσπνοιες κτλπ κτλπ....δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι περιπου βιωνω δηλαδη σαν ενα σταδιο πριν την κριση που διαρκει αρκετα....αν καταφερω κ το προσπερασω σιγουρα θα νιωθω πολυ δυνατος γιατι ειναι λες και παλευεις με τερας....και βασικα πολυ λιγα πραγματα σε φοβιζουν μετα απο αυτο εδω....βασικα τωρα τελευταια εβγακα το χρονιξο οριο και λεω αυτονειναι αλλα παντως πραγματα που με φοβιζουν τα κανω δυσκολευομαι αλλα τα κανω και νιωθω πιο δυνατος....ειχες κ εσυ δυσπνοιες που κρατουσαν ωρα;

Quote:

---

Originally Posted by Anny85

Καλημέρα, μπορώ να σου πω ότι βοήθησε και εμένα η ανάρτησή σου. Να θυμηθώ ότι το πέρασα και να αντιμετωπίσω με περισσότερο θάρρος κάποιες δυσκολίες που έχω τώρα (που μπροστά σε αυτό που είχα ξεπεράσει δεν είναι τίποτα).

Λες ότι το έχεις από πέρυσι τον Αύγουστο. Ο χρόνος σε αυτά είναι πολύ σχετικός. Μάλλον το ότι βάζεις όριο, το θεριεύει πιο πολύ. Μπορεί μόλις το αποδεχτείς να μην σου ξανασυμβεί, μπορεί όμως (και με βάση την εμπειρία μου το βλέπω πιο πιθανό) να συνεχίσει να είναι εκεί και να εξασθενεί σιγά σιγά μέχρι να φύγει.

Λες ότι έχεις σωματικά συμπτώματα. Και εγώ είχα, τα τρικ (δικλείδες ασφαλείας) που σου έλεγα είχαν να κάνουν με αυτά και τις σκέψεις που συνόδευαν τα σωματικά συμπτώματα. Σίγουρα η καθε περίπτωση είναι διαφορετική. Και εσύ πρέπει να βρεις τα δικά σου τρικ (είτε σκέψεις, είτε πράξεις) για να αντιμετωπίζεις τις σωματικές εκδηλώσεις (ψυχοσωματικά) της κρίσης πανικού.

Το χρονικό όριο είναι μεγάλη παγίδα. Εγώ είχα αποδεχτεί ότι θα το έχω για πάντα κα ότι θα ζω με αυτό. Ε, και έτσι σιγά σιγά άρχισε να ξεθυμαίνει και τώρα δεν έχω τίποτα που να σχετίζεται με αυτό! Όπως σου είπα, το θυμάμαι πολύ πολύ σπάνια! Εώς και καθόλου! Πέρα από αυτά που σου γράφω, εχθές προσπαθούσα να θυμηθώ πώς ένιωθα για να αντλήσω δύναμη για τη σημερινή μου καθημερινότητα!! Και μπορεί να είναι μία πολύ δύσκολη κατάσταση, αλλά όταν την ξεπεράσεις θα έχεις πολλά να πάρεις από αυτή και θα νιώθεις πιο δυνατός!

---

Τα σωματικα τα εχω κυριως οταν δν εχω κριση πανικου γι αυτο μπαινω στο τρυπακι και λεω αφου δν εχω κριση ειμαι ηρεμος γτ εχω ποναλακια στο κεφαλι γτ με κραταει ζαλαδα καπως ετσι λεω κατι εχω ειμαι αρρωστος.....τωρα δν εχω τοσο πολυ κρισεις δηλαδη σπανια εχω...αλλα εχω τα σωματικα δυσπνοιες κτλπ κτλπ....δεν ξερω αν καταλαβαινεις τι περιπου βιωνω δηλαδη σαν ενα σταδιο πριν την κριση που διαρκει αρκετα....αν καταφερω κ το προσπερασω σιγουρα θα νιωθω πολυ δυνατος γιατι ειναι λες και παλευεις με τερας....και βασικα πολυ λιγα πραγματα σε φοβιζουν μετα απο αυτο εδω....βασικα τωρα τελευταια εβγαλα το χρονικο οριο και λεω αυτο ειναι και οσο ειναι δεν μπορω κουραστηκα να ασχολουμε με αυτο το τρυπακι που μ χαλαει την ζωη και δεν ζω αλλα παντως πραγματα που με φοβιζουν τα κανω δυσκολευομαι αλλα τα κανω και νιωθω πιο δυνατος....ειχες κ εσυ δυσπνοιες που κρατουσαν ωρα;

Απ'ότι κατάλαβα, σε κάθε άνθρωπο εκδηλώνεται διαφορετικά το σωματικό κομμάτι, ανάλογα με τα αίτια που το προκαλούν (ερεθίσματα που μάλλον ενεργοποιούν κρυμμένα θέματα του καθενός). Οπότε καλό είναι που το αντιμετωπίζεις με ψυχοθεραπεία. Νομίζω εκεί θα βρεις τη λύση!

Quote:

---

Originally Posted by Anny85

Απ'ότι κατάλαβα, σε κάθε άνθρωπο εκδηλώνεται διαφορετικά το σωματικό κομμάτι, ανάλογα με τα αίτια που το προκαλούν (ερεθίσματα που μάλλον ενεργοποιούν κρυμμένα θέματα του καθενός). Οπότε καλό είναι που το αντιμετωπίζεις με ψυχοθεραπεία. Νομίζω εκεί θα βρεις τη λύση!

---

Για να δουμε παντως απο τοτε που διαβασα το μυνημα σ μου εδωσε τρελη δυναμη οτι ειναι δυνατον!γτ αλλο να σ λενε απεξω απο το χορο ειναι και αλλο να το βλεπεις με την δικη σου ιστορια!

Φιλε μου διαβασα απο την αρχη ολα τα post σου και ειναι λες και βλεπω τον ευατο μου. Η αληθεια ειναι οτι απο οσο εχω κοιταξει στο forum εισαι ο μοναδικος που βλεπω με βασικο ερωτημα και απορια το "αφου θελω να παω καπου γιατι με πιανει δυσπνοια" " αφου δεν παθαινω κρισεις πανικου με παλμους και ολα τα κλασσικα συμπτωματα γιατι εχω τοσο εντονα σωματικα" Ετσι παλευω και εγω απο το 2007 και εχω δοκιμασει τα παντα απο ομοιοπαθητικη και ψυχοθεραπεια εως προσευχες και τεχνικες χαλαρωσης. Τα χαπια προσπαθω να τα αποφυγω παρολο που μου εχουν συνταγογραφησει . Ισως να φταιει αυτο, ισως να επρεπε να κανω φαρμακευτικη αγωγη νωριτερα και να μην το αφησω να εξελιχθει . Αυτην την στιγμη κανω παλι ψυχοθεραπεια και περιμενω να δω τα αποτελεσματα. Ισως αυτο το περιμενω ομως να ειναι το μεγαλο προβλημα. Ισως να ειναι το μεγαλο αγκαθι να λεμε " περιμενω" αντι να πουμε "αποδεχομαι" Τωρα βεβαια θα μου πεις ρε μαστορα πως να αποδεχθω οτι με πιανει δυσπνοια ενω κανω κατι που θελω? Θελω να βγω για καφε χωρις να φοβαμαι απο πριν η χωρις να το σκεφτομαι και με πιανει δυσπνοια. Γιατι συμβαινει αυτο???? Γιατι να εχω δυσπνοια?? Εγω πιστευω φιλε μου ολο αυτο που εχουμε κρυβει νοσοφοβια και δινουμε παραπανω σημασια απο οτι πρεπει. Εχουμε ενα συμπτωμα που μπορει να το νιωσει ο καθενας αλλα του δινουμε τοσο μεγαλη σημασια με αποτελεσμα να καρφωνεται στο υποσυνειδητο και μετα να βγαινει στην επιφανεια καθε φορα που βρισκομαστε σε μια θεση που βρεθηκαμε στο παρελθον και μας ενοχλησε. Πηγα για καφε την πρωτη φορα και ετυχε να με πιασει δυσπνοια. Του εδωσα τοση μεγαλη σημασια που την δευτερη φορα και την τριτη και την τεταρτη την εβγαζε το σωμα αυτοματα χωρις να σκεφτω κατι. Εμαθες το μυαλο αθελα σου να δινει εντολη στο σωμα να αντιδρα ετσι. Φυσικα δεν ειμαι ειδικος απλα μετα απο τοσα χρονια εχω αποκτησει καποια εμπειρια και αυτην καταθετω. Πραγματικα ομως ειναι πολυ παραξενο και αγχωτικο να μην νιωθεις φοβο η πανικο και τα σωματικα να δυσκολευουν τοσο πολυ την καθημερινοτητα. Η δικη μου εξηγηση ειναι οτι στην περιπτωση μας ασχολουμαστε με το σωμα παραπανω απ την ψυχη.

εγω μετα απο διαφορες ταλαιποριες που επαθα στη ζωη μου σχετικα με αυτο το θεμα εφευρα μια πατεντα που λεει: kαθε φορα που το σωμα σου κ το μυαλο σου θα σου χτυπαει καμπανακι οτι κατι δε το αντεχεις η σε ζοριζει θα το παρατας. ετσι το ξεπερασα.

Quote:

---

Originally Posted by Shadowplay

Φιλε μου διαβασα απο την αρχη ολα τα post σου και ειναι λες και βλεπω τον ευατο μου. Η αληθεια ειναι οτι απο οσο εχω κοιταξει στο forum εισαι ο μοναδικος που βλεπω με βασικο ερωτημα και απορια το "αφου θελω να παω καπου γιατι με πιανει δυσπνοια" " αφου δεν παθαινω κρισεις πανικου με παλμους και ολα τα κλασσικα συμπτωματα γιατι εχω τοσο εντονα σωματικα" Ετσι παλευω και εγω απο το 2007 και εχω δοκιμασει τα παντα απο ομοιοπαθητικη και ψυχοθεραπεια εως προσευχες και τεχνικες χαλαρωσης. Τα χαπια προσπαθω να τα αποφυγω παρολο που μου εχουν συνταγογραφησει . Ισως να φταιει αυτο, ισως να επρεπε να κανω φαρμακευτικη αγωγη νωριτερα και να μην το αφησω να εξελιχθει . Αυτην την στιγμη κανω παλι ψυχοθεραπεια και περιμενω να δω τα αποτελεσματα. Ισως αυτο το περιμενω ομως να ειναι το μεγαλο προβλημα. Ισως να ειναι το μεγαλο αγκαθι να λεμε " περιμενω" αντι να πουμε "αποδεχομαι" Τωρα βεβαια θα μου πεις ρε μαστορα πως να αποδεχθω οτι με πιανει δυσπνοια ενω κανω κατι που θελω? Θελω να βγω για καφε χωρις να φοβαμαι απο πριν η χωρις να το σκεφτομαι και με πιανει δυσπνοια. Γιατι συμβαινει αυτο???? Γιατι να εχω δυσπνοια?? Εγω πιστευω φιλε μου ολο αυτο που εχουμε κρυβει νοσοφοβια και δινουμε παραπανω σημασια απο οτι πρεπει. Εχουμε ενα συμπτωμα που μπορει να το νιωσει ο καθενας αλλα του δινουμε τοσο μεγαλη σημασια με αποτελεσμα να καρφωνεται στο υποσυνειδητο και μετα να βγαινει στην επιφανεια καθε φορα που βρισκομαστε σε μια θεση που βρεθηκαμε στο παρελθον και μας ενοχλησε. Πηγα για καφε την πρωτη φορα και ετυχε να με πιασει δυσπνοια. Του εδωσα τοση μεγαλη σημασια που την δευτερη φορα και την τριτη και την τεταρτη την εβγαζε το σωμα αυτοματα χωρις να σκεφτω κατι. Εμαθες το μυαλο αθελα σου να δινει εντολη στο σωμα να αντιδρα ετσι. Φυσικα δεν ειμαι ειδικος απλα μετα απο τοσα χρονια εχω αποκτησει καποια εμπειρια και αυτην καταθετω. Πραγματικα ομως ειναι πολυ παραξενο και αγχωτικο να μην νιωθεις φοβο η πανικο και τα σωματικα να δυσκολευουν τοσο πολυ την καθημερινοτητα. Η δικη μου εξηγηση ειναι οτι στην περιπτωση μας ασχολουμαστε με το σωμα παραπανω απ την ψυχη.

---

καμια φορα γραφοντας γραφοντας και ψαχνοντας χανεις λιγο το τι σε ενοχλει κ εσυ βρηκες ακριβως το νοημα ακριβως που ακομα κ εγω ο ιδιος το ειχα ξεχασει....αυτο το οτι ειμαι καλα θελω να παω κ με πιανουν ολα αυτα...αυτο που μου ειπε ο γιατρος μου ειναι οτι και χαπακια να σου δωσω δν θα σου φτιαξει το προβλημα θα το σκεπασουμε απλα και οταν τα διακοψουμε οι περισσοτερες πιθανοτητες ειναι να ξανα ειμαστε στην ιδια θεση και οι δυο...και μου λεει η το περνας το τουνελ που το γνωριζω ειναι δυσκολο ή παμε απο πανω με χαπακια...που το πιθανοτερο να εισαι εδω μου ξανα τονιζει...λεω παμε απο κατω λοιπον....καμια φορα ξεχναω τι περνουσα και δν βλεπω ποσο βελτιωση εχω..ας πουμε εχθες εκανα ενα πολυ γρηγορο come back και θυμιθηκα ποσα βραδυα δν μπορουσα να κοιμηθω ποσες μερες με επιαναν οι εκτακτες μου κοβοταν η ανασα και χανομουν και ποσα αλλα ακομα και φαγητο και γλυκα φοβομουν να φαω.....κ εχω φτασει σε ενα σημειο και με πιανει αυτη η δυσπνοια και λιγο ζαλαδα αλλα κατα τα αλλα κανω παραα πολλααα ακομα και μερικα πραγματα που δν τα εκανα κ πριν...φαινεται οτι εχεις περασει κ εσυ πολλα γτ οσα γραφεις ειναι απολυτως ευστοχα...οπως και αυτο που λες οτι πισω απο αυτα κρυβεται νοσοφοβια και εγω αυτο πιστευω....και λες οτι δινουμε σημασια στα σωματικα πχ ενα τσιμπιματακι ειτε μια ζαλαδα(απο το πολυ στρεσσ) εμεις το τσιμπαμε και αυτο γινεται θηριο!τωρα γτ με πιανουν αυτα τι νομιζω οτι ειναι και κανονιζουμε λοιπον να παμε για καφε και η σκεψη που θα κανω και θα κανεις κ οι περισσοτεροι εδω ειναι θα με πιασει τιποτα?θα ειμαι οκ?αυτο κανουμε ασχετα αν τις περισσοτερες φορες ειναι τοσο γρηγορη και δν την συγκρατουμε και πολυ μπορει να πουν εγω δν το σκευτομαι αυτο αλλα αν προσπαθησουν θα το καταλαβουν...ισως αυτο ειναι που ενεργοποιει το συμπαθητικο νευρικο συστημα που δν το ελεγχουμε ειναι το υποσεινηδητο αυτο που καταλαβαινει μονο ''ειμαι καλα?τι θα παθω?θα με πιασει δυσπνοια'' αμεσως ενεργοποιητε να μας προστατευσει....οπως καταλαβαινει εικονες '(καφετερια)εδω με επιασε δυσπνοια κοντεψα να πεσω κατω΄,μετα το συγκρατει κ οταν δει ιδια κατασταση παει να σε προστατευσει παλι....(το ιδιο γινοταν πολλα χρονια πριν οπως εδω μου επιτεθεικε ενα λιονταρι καθε φορα που περναει απο εκει θελοντας κ μει το συμπαθητικο ενεργοποιητε...)το αναφερω αυτο γτ καπου το ειχα διαβασει και μου το εκανε πολυ κατανοειτο γτ οταν επερνα ενα φαρμακο με επιανε δυσπνοια κ τετοια....ζουμε σε ενα αρχαιο ανθρωπινο συστημα ψυχολογιας σε μια νεα συχρονη στρεσσογονα εποχη....καπου εκει το χανουμε με την βοηθεια του φοβου μας....και παλι τα λεω αυτα αλλα βαθια μεσα μ λεω μηπως ειναι κ τιπτοτα αλλο....παντως καλο ειναι να λεμε τις αποψεις μας γτ βοηθαμε πολυ ο ενας τον αλλο κ ισως αυτο μας κανει να συνειδητοποιησουμε το προβλημα μας και ως αποτελεσμα αν το αποδεχτουμε που επισης συμφωνω μαζι σου εκει πρεπει να ειναι ενα μεγαλο κλειδι....γιατι οσες φορες σε επιασε κ με επιασε κριση και ελεγες ποτε θα περασει ποτε θα περασει(το περιμενουμε που ειπες) σιγουρα οχι δν σου περασε αλλα αυτη η προσμονη και ολο αυτο σιγουρα σου μεγαλωσε την κριση πανικου....σωστα?οσες φορες το αποδεχτεικα και ειπα ε οσο κρατησεις κρατησε δν μπορω να κανω επι τις ουσιας τιποτα θα το υπομεινο και θα ειμαι καλα οταν ειμαι....εκει εγινα καλυτερα και πολυ καλυτερα και πολλες φορες και ψιλο αμεσως....τωρα δν ξερω με βαση αυτα που ψιλοκαταλαβαινω κ ανεφερα πιο πανω και με βαση την δικια σου ιστορια/εμπειρια τι γνωμη εχεις...θα ηθελα να την αναφερεις παντως.....

Quote:

---

Originally Posted by Shadowplay

Φιλε μου διαβασα απο την αρχη ολα τα post σου και ειναι λες και βλεπω τον ευατο μου. Η αληθεια ειναι οτι απο οσο εχω κοιταξει στο forum εισαι ο μοναδικος που βλεπω με βασικο ερωτημα και απορια το "αφου θελω να παω καπου γιατι με πιανει δυσπνοια" " αφου δεν παθαινω κρισεις πανικου με παλμους και ολα τα κλασσικα συμπτωματα γιατι εχω τοσο εντονα σωματικα" Ετσι παλευω και εγω απο το 2007 και εχω δοκιμασει τα παντα απο ομοιοπαθητικη και ψυχοθεραπεια εως προσευχες και τεχνικες χαλαρωσης. Τα χαπια προσπαθω να τα αποφυγω παρολο που μου εχουν συνταγογραφησει . Ισως να φταιει αυτο, ισως να επρεπε να κανω φαρμακευτικη αγωγη νωριτερα και να μην το αφησω να εξελιχθει . Αυτην την στιγμη κανω παλι ψυχοθεραπεια και περιμενω να δω τα αποτελεσματα. Ισως αυτο το περιμενω ομως να ειναι το μεγαλο προβλημα. Ισως να ειναι το μεγαλο αγκαθι να λεμε " περιμενω" αντι να πουμε "αποδεχομαι" Τωρα βεβαια θα μου πεις ρε μαστορα πως να αποδεχθω οτι με πιανει δυσπνοια ενω κανω κατι που θελω? Θελω να βγω για καφε χωρις να φοβαμαι απο πριν η χωρις να το σκεφτομαι και με πιανει δυσπνοια. Γιατι συμβαινει αυτο???? Γιατι να εχω δυσπνοια?? Εγω πιστευω φιλε μου ολο αυτο που εχουμε κρυβει νοσοφοβια και δινουμε παραπανω σημασια απο οτι πρεπει. Εχουμε ενα συμπτωμα που μπορει να το νιωσει ο καθενας αλλα του δινουμε τοσο μεγαλη σημασια με αποτελεσμα να καρφωνεται στο υποσυνειδητο και μετα να βγαινει στην επιφανεια καθε φορα που βρισκομαστε σε μια θεση που βρεθηκαμε στο παρελθον και μας ενοχλησε. Πηγα για καφε την πρωτη φορα και ετυχε να με πιασει δυσπνοια. Του εδωσα τοση μεγαλη σημασια που την δευτερη φορα και την τριτη και την τεταρτη την εβγαζε το σωμα αυτοματα χωρις να σκεφτω κατι. Εμαθες το μυαλο αθελα σου να δινει εντολη στο σωμα να αντιδρα ετσι. Φυσικα δεν ειμαι ειδικος απλα μετα απο τοσα χρονια εχω αποκτησει καποια εμπειρια και αυτην καταθετω. Πραγματικα ομως ειναι πολυ παραξενο και αγχωτικο να μην νιωθεις φοβο η πανικο και τα σωματικα να δυσκολευουν τοσο πολυ την καθημερινοτητα. Η δικη μου εξηγηση ειναι οτι στην περιπτωση μας ασχολουμαστε με το σωμα παραπανω απ την ψυχη.

---

καμια φορα γραφοντας γραφοντας και ψαχνοντας χανεις λιγο το τι σε ενοχλει κ εσυ βρηκες ακριβως το νοημα ακριβως που ακομα κ εγω ο ιδιος το ειχα ξεχασει....αυτο το οτι ειμαι καλα θελω να παω κ με πιανουν ολα αυτα...αυτο που μου ειπε ο γιατρος μου ειναι οτι και χαπακια να σου δωσω δν θα σου φτιαξει το προβλημα θα το σκεπασουμε απλα και οταν τα διακοψουμε οι περισσοτερες πιθανοτητες ειναι να ξανα ειμαστε στην ιδια θεση και οι δυο...και μου λεει η το περνας το τουνελ που το γνωριζω ειναι δυσκολο ή παμε απο πανω με χαπακια...που το πιθανοτερο να εισαι εδω μου ξανα τονιζει...λεω παμε απο κατω λοιπον....καμια φορα ξεχναω τι περνουσα και δν βλεπω ποσο βελτιωση εχω..ας πουμε εχθες εκανα ενα πολυ γρηγορο come back και θυμιθηκα ποσα βραδυα δν μπορουσα να κοιμηθω ποσες μερες με επιαναν οι εκτακτες μου κοβοταν η ανασα και χανομουν και ποσα αλλα ακομα και φαγητο και γλυκα φοβομουν να φαω.....κ εχω φτασει σε ενα σημειο και με πιανει αυτη η δυσπνοια και λιγο ζαλαδα αλλα κατα τα αλλα κανω παραα πολλααα ακομα και μερικα πραγματα που δν τα εκανα κ πριν...φαινεται οτι εχεις περασει κ εσυ πολλα γτ οσα γραφεις ειναι απολυτως ευστοχα...οπως και αυτο που λες οτι πισω απο αυτα κρυβεται νοσοφοβια και εγω αυτο πιστευω....και λες οτι δινουμε σημασια στα σωματικα πχ ενα τσιμπιματακι ειτε μια ζαλαδα(απο το πολυ στρεσσ) εμεις το τσιμπαμε και αυτο γινεται θηριο!τωρα γτ με πιανουν αυτα τι νομιζω οτι ειναι και κανονιζουμε λοιπον να παμε για καφε και η σκεψη που θα κανω και θα κανεις κ οι περισσοτεροι εδω ειναι θα με πιασει τιποτα?θα ειμαι οκ?αυτο κανουμε ασχετα αν τις περισσοτερες φορες ειναι τοσο γρηγορη και δν την συγκρατουμε και πολυ μπορει να πουν εγω δν το σκευτομαι αυτο αλλα αν προσπαθησουν θα το καταλαβουν...ισως αυτο ειναι που ενεργοποιει το συμπαθητικο νευρικο συστημα που δν το ελεγχουμε ειναι το υποσεινηδητο αυτο που καταλαβαινει μονο ''ειμαι καλα?τι θα παθω?θα με πιασει δυσπνοια'' αμεσως ενεργοποιητε να μας προστατευσει....οπως καταλαβαινει εικονες '(καφετερια)εδω με επιασε δυσπνοια κοντεψα να πεσω κατω΄,μετα το συγκρατει κ οταν δει ιδια κατασταση παει να σε προστατευσει παλι....(το ιδιο γινοταν πολλα χρονια πριν οπως εδω μου επιτεθεικε ενα λιονταρι καθε φορα που περναει απο εκει θελοντας κ μει το συμπαθητικο ενεργοποιητε...)το αναφερω αυτο γτ καπου το ειχα διαβασει και μου το εκανε πολυ κατανοειτο γτ οταν επερνα ενα φαρμακο με επιανε δυσπνοια κ τετοια....ζουμε σε ενα αρχαιο ανθρωπινο συστημα ψυχολογιας σε μια νεα συχρονη στρεσσογονα εποχη....καπου εκει το χανουμε με την βοηθεια του φοβου μας....και παλι τα λεω αυτα αλλα βαθια μεσα μ λεω μηπως ειναι κ τιπτοτα αλλο....παντως καλο ειναι να λεμε τις αποψεις μας γτ βοηθαμε πολυ ο ενας τον αλλο κ ισως αυτο μας κανει να συνειδητοποιησουμε το προβλημα μας και ως αποτελεσμα αν το αποδεχτουμε που επισης συμφωνω μαζι σου εκει πρεπει να ειναι ενα μεγαλο κλειδι....γιατι οσες φορες σε επιασε κ με επιασε κριση και ελεγες ποτε θα περασει ποτε θα περασει(το περιμενουμε που ειπες) σιγουρα οχι δν σου περασε αλλα αυτη η προσμονη και ολο αυτο σιγουρα σου μεγαλωσε την κριση πανικου....σωστα?οσες φορες το αποδεχτεικα και ειπα ε οσο κρατησεις κρατησε δν μπορω να κανω επι τις ουσιας τιποτα θα το υπομεινο και θα ειμαι καλα οταν ειμαι....εκει εγινα καλυτερα και πολυ καλυτερα και πολλες φορες και ψιλο αμεσως....τωρα δν ξερω με βαση αυτα που ψιλοκαταλαβαινω κ ανεφερα πιο πανω και με βαση την δικια σου ιστορια/εμπειρια τι γνωμη εχεις...θα ηθελα να την αναφερεις παντως.....

Quote:

---

Originally Posted by Giorgos27

καμια φορα γραφοντας γραφοντας και ψαχνοντας χανεις λιγο το τι σε ενοχλει κ εσυ βρηκες ακριβως το νοημα ακριβως που ακομα κ εγω ο ιδιος το ειχα ξεχασει....αυτο το οτι ειμαι καλα θελω να παω κ με πιανουν ολα αυτα...αυτο που μου ειπε ο γιατρος μου ειναι οτι και χαπακια να σου δωσω δν θα σου φτιαξει το προβλημα θα το σκεπασουμε απλα και οταν τα διακοψουμε οι περισσοτερες πιθανοτητες ειναι να ξανα ειμαστε στην ιδια θεση και οι δυο...και μου λεει η το περνας το τουνελ που το γνωριζω ειναι δυσκολο ή παμε απο πανω με χαπακια...που το πιθανοτερο να εισαι εδω μου ξανα τονιζει...λεω παμε απο κατω λοιπον....καμια φορα ξεχναω τι περνουσα και δν βλεπω ποσο βελτιωση εχω..ας πουμε εχθες εκανα ενα πολυ γρηγορο come back και θυμιθηκα ποσα βραδυα δν μπορουσα να κοιμηθω ποσες μερες με επιαναν οι εκτακτες μου κοβοταν η ανασα και χανομουν και ποσα αλλα ακομα και φαγητο και γλυκα φοβομουν να φαω.....κ εχω φτασει σε ενα σημειο και με πιανει αυτη η δυσπνοια και λιγο ζαλαδα αλλα κατα τα αλλα κανω παραα πολλααα ακομα και μερικα πραγματα που δν τα εκανα κ πριν...φαινεται οτι εχεις περασει κ εσυ πολλα γτ οσα γραφεις ειναι απολυτως ευστοχα...οπως και αυτο που λες οτι πισω απο αυτα κρυβεται νοσοφοβια και εγω αυτο πιστευω....και λες οτι δινουμε σημασια στα σωματικα πχ ενα τσιμπιματακι ειτε μια ζαλαδα(απο το πολυ στρεσσ) εμεις το τσιμπαμε και αυτο γινεται θηριο!τωρα γτ με πιανουν αυτα τι νομιζω οτι ειναι και κανονιζουμε λοιπον να παμε για καφε και η σκεψη που θα κανω και θα κανεις κ οι περισσοτεροι εδω ειναι θα με πιασει τιποτα?θα ειμαι οκ?αυτο κανουμε ασχετα αν τις περισσοτερες φορες ειναι τοσο γρηγορη και δν την συγκρατουμε και πολυ μπορει να πουν εγω δν το σκευτομαι αυτο αλλα αν προσπαθησουν θα το καταλαβουν...ισως αυτο ειναι που ενεργοποιει το συμπαθητικο νευρικο συστημα που δν το ελεγχουμε ειναι το υποσεινηδητο αυτο που καταλαβαινει μονο ''ειμαι καλα?τι θα παθω?θα με πιασει δυσπνοια'' αμεσως ενεργοποιητε να μας προστατευσει....οπως καταλαβαινει εικονες '(καφετερια)εδω με επιασε δυσπνοια κοντεψα να πεσω κατω΄,μετα το συγκρατει κ οταν δει ιδια κατασταση παει να σε προστατευσει παλι....(το ιδιο γινοταν πολλα χρονια πριν οπως εδω μου επιτεθεικε ενα λιονταρι καθε φορα που περναει απο εκει θελοντας κ μει το συμπαθητικο ενεργοποιητε...)το αναφερω αυτο γτ καπου το ειχα διαβασει και μου το εκανε πολυ κατανοειτο γτ οταν επερνα ενα φαρμακο με επιανε δυσπνοια κ τετοια....ζουμε σε ενα αρχαιο ανθρωπινο συστημα ψυχολογιας σε μια νεα συχρονη στρεσσογονα εποχη....καπου εκει το χανουμε με την βοηθεια του φοβου μας....και παλι τα λεω αυτα αλλα βαθια μεσα μ λεω μηπως ειναι κ τιπτοτα αλλο....παντως καλο ειναι να λεμε τις αποψεις μας γτ βοηθαμε πολυ ο ενας τον αλλο κ ισως αυτο μας κανει να συνειδητοποιησουμε το προβλημα μας και ως αποτελεσμα αν το αποδεχτουμε που επισης συμφωνω μαζι σου εκει πρεπει να ειναι ενα μεγαλο κλειδι....γιατι οσες φορες σε επιασε κ με επιασε κριση και ελεγες ποτε θα περασει ποτε θα περασει(το περιμενουμε που ειπες) σιγουρα οχι δν σου περασε αλλα αυτη η προσμονη και ολο αυτο σιγουρα σου μεγαλωσε την κριση πανικου....σωστα?οσες φορες το αποδεχτεικα και ειπα ε οσο κρατησεις κρατησε δν μπορω να κανω επι τις ουσιας τιποτα θα το υπομεινο και θα ειμαι καλα οταν ειμαι....εκει εγινα καλυτερα και πολυ καλυτερα και πολλες φορες και ψιλο αμεσως....τωρα δν ξερω με βαση αυτα που ψιλοκαταλαβαινω κ ανεφερα πιο πανω και με βαση την δικια σου ιστορια/εμπειρια τι γνωμη εχεις...θα ηθελα να την αναφερεις παντως.....

---

Αδερφε πρωτον φαινεται οτι εισαι πολυ συνηδητοποιημενος και γνωριζεις πολλα γυρω απο το θεμα. Ειναι σημαντικο να εχεις μια αποψη και γνωση γυρω απο αυτο που συμβαινει γιατι το εχθρο τον κερδιζεις οταν τον καταλαβεις. Αν το παμε λιγο παραπερα και το φιλοσοφησουμε να σου πω κατι στην τελικη? Το μονο σιγουρο ειναι ο θανατος. Ειναι αναποφευκτο . Θα πεθαινουμε καθε μερα μεχρι να ερθει η θα ειμαστε πιο χαλαροι να περασουμε οσο καλυτερα μπορουμε μεχρι να ερθει. Ας το παρουμε και λιγο στην τρελα . Με επιασε δυσπνοια? Πες στον ευατο σου " βρε καλως την , παλι εδω εσυ? Εχεις καταντησει γραφικη . Αφου ολο με πιανεις και με ενοχλεις και ολο τιποτα δεν μου κανεις. Αντε για βαλε τα δυνατα σου να δουμε θα με ριξεις κατω? Η απλα αγνοησε την " Βρε καλως την. Αντε κανε τα κολπα σου να συνεχισουμε παρακατω, ετσι κι αλλιως σε εμαθα πλεον" η πιο φιλικα " βρε καλως την κυρα δυσπνοια μ αγαπας τοσο πολυ τελικα ε? Παλι εδω. Ε , ενταξει πλεον ζουμε μαζι και εισαι μερος του ευατου μου. Μια αλλη καλη ασκηση ειναι να προκαλεις εσυ στον ευατο σου δυσπνοια και ζαλαδα γα να αποδειξεις στο σωμα σου οτι δεν παθαινεις τιποτα. Κατσε ηρεμα και αναπαυτικα σε μια καρεκλα οταν εισαι χαλαρος και βαλε στοχο ενα μερος του δωματιου που εισαι. Π.χ ενα καδρο η τον καναπε η το γραφειο. Παρε πολυ βαθιες ανασες και πολυ γρηγορες για ενα λεπτο. ΠΟΛΥ βαθιες ομως και ΠΟΛΥ γρηγορες. Στο λεπτο λοιπον θα σου ερθει ζαλαδα και δυσπνοια. Οταν σου ερθουν αυτα τα συμπτωματα σηκω σε ορθια σταση προχωρα στο αντικειμενο που ειχες φερμαρει απο πριν και ακουμπα πανω το δαχτυλο σου και ξεκινα να λες οτι με λενε γιωργο μενω εκει εχω αδερφο η αδερφη τον ταδε κ.τ.λ Αποδεικνυεις στον ευατο και το σωμα οτι ακομα και με τετοιες πολυ ασχημες συνθηκες εχεις τα λογικα σου θυμασαι τα παντα και στην ουσια δεν τρεχει κατι. Αν ηταν καρδια η κατι σοβαρο θα ησουν σε θεση να θυμασαι ολα αυτα να κρατας την λογικη και την μνημη? Θελει καθημερινη εξασκηση ομως ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και για μεγαλο διαστημα. Σιγα σιγα υποσεινηδητα το σωμα κατανοει και βλεπει οτι ολο αυτο ειναι ψυχολογικο και οχι κατι παθολογικο.

Quote:

---

Originally Posted by Shadowplay

Αδερφε πρωτον φαινεται οτι εισαι πολυ συνηδητοποιημενος και γνωριζεις πολλα γυρω απο το θεμα. Ειναι σημαντικο να εχεις μια αποψη και γνωση γυρω απο αυτο που συμβαινει γιατι το εχθρο τον κερδιζεις οταν τον καταλαβεις. Αν το παμε λιγο παραπερα και το φιλοσοφησουμε να σου πω κατι στην τελικη? Το μονο σιγουρο ειναι ο θανατος. Ειναι αναποφευκτο . Θα πεθαινουμε καθε μερα μεχρι να ερθει η θα ειμαστε πιο χαλαροι να περασουμε οσο καλυτερα μπορουμε μεχρι να ερθει. Ας το παρουμε και λιγο στην τρελα . Με επιασε δυσπνοια? Πες στον ευατο σου " βρε καλως την , παλι εδω εσυ? Εχεις καταντησει γραφικη . Αφου ολο με πιανεις και με ενοχλεις και ολο τιποτα δεν μου κανεις. Αντε για βαλε τα δυνατα σου να δουμε θα με ριξεις κατω? Η απλα αγνοησε την " Βρε καλως την. Αντε κανε τα κολπα σου να συνεχισουμε παρακατω, ετσι κι αλλιως σε εμαθα πλεον" η πιο φιλικα " βρε καλως την κυρα δυσπνοια μ αγαπας τοσο πολυ τελικα ε? Παλι εδω. Ε , ενταξει πλεον ζουμε μαζι και εισαι μερος του ευατου μου. Μια αλλη καλη ασκηση ειναι να προκαλεις εσυ στον ευατο σου δυσπνοια και ζαλαδα γα να αποδειξεις στο σωμα σου οτι δεν παθαινεις τιποτα. Κατσε ηρεμα και αναπαυτικα σε μια καρεκλα οταν εισαι χαλαρος και βαλε στοχο ενα μερος του δωματιου που εισαι. Π.χ ενα καδρο η τον καναπε η το γραφειο. Παρε πολυ βαθιες ανασες και πολυ γρηγορες για ενα λεπτο. ΠΟΛΥ βαθιες ομως και ΠΟΛΥ γρηγορες. Στο λεπτο λοιπον θα σου ερθει ζαλαδα και δυσπνοια. Οταν σου ερθουν αυτα τα συμπτωματα σηκω σε ορθια σταση προχωρα στο αντικειμενο που ειχες φερμαρει απο πριν και ακουμπα πανω το δαχτυλο σου και ξεκινα να λες οτι με λενε γιωργο μενω εκει εχω αδερφο η αδερφη τον ταδε κ.τ.λ Αποδεικνυεις στον ευατο και το σωμα οτι ακομα και με τετοιες πολυ ασχημες συνθηκες εχεις τα λογικα σου θυμασαι τα παντα και στην ουσια δεν τρεχει κατι. Αν ηταν καρδια η κατι σοβαρο θα ησουν σε θεση να θυμασαι ολα αυτα να κρατας την λογικη και την μνημη? Θελει καθημερινη εξασκηση ομως ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και για μεγαλο διαστημα. Σιγα σιγα υποσεινηδητα το σωμα κατανοει και βλεπει οτι ολο αυτο ειναι ψυχολογικο και οχι κατι παθολογικο.

---

χαααχαχ ακριβως αυτο κανω!!!!λεω ωπ καλως την!οταν με πιασει δυσπνοια και ειμαι σε κοσμο ή καπου λεω ελα ρε γιωργο ξεκολλα μην γινεσαι γραφικος κουραστικος σε πιανει σ αφηνει κ τελος αστο δωσε την προσοχη σου εκει που πρεπει να χαρεις τη ζωη γυρο σου....βεβαια υπαρχουν στιγμες που δν σε βρισκουν τοσο δυνατο αλλα το παλευω αυτες οι στιγμες να ειναι οσο παει κ πιο λιγες!και οπως ειπες οταν γνωριζεις τον εχθρο καλυτερα ετσι τον κερδιζεις...καμια φορα μ λεει ο γιατρος τι τα θες να ξερεις το συμαθητικο κ το ενα κ το αλλο αλλα εκει ειναι που οταν κατανοω πληρως πως λειτουργω βρισκω και το λαθος που κανω και σκευτομαι....αυτο με τις γρηγορες ανασες το εκανα παλια αλλα δν με πολυ επιανε γτ ηξερα οτι το προκαλω εγω χαχαχα οπου μας συμφερει τα ξερουμε οπου δν φοβομαστε...θα ηθελα να διαβασει 2-3 αρθα ειναι ολα και ολα γι αυτα που βιωνουμε σε αυτη την σελιδα http://panicend.com/panicbgk.html θα σε βοηθησει πολυ ακομα και να ξερεις πιστευω καλο θα σου κανει....ειναι απο τα πιο χρησιμα αρθρα που βρηκα στο νετ...εχθες πχ επρεπε να παω σε ενα γαμο καμια ωρα μακρυα ε στα μισα τις διαδρομης κ οταν εφτασα πλακωμα στο στηθος πολυ πολυ ελαφρια δυσπνοια...ε νταξει λεω με το που απομακρυνομαι ξαφνικα δυσπνοια λεω γιωργο δν εχεις κατι παθολογικο και το καταλαβα το αφησα να υπαρχει και πηγα...θα μου πεις δν εισουν χαλαρος ανεμελος κτλπ αλλα πηγα το ενιωθα και δν με τρομοκρατουσε ισα ισα με ενοχλουσε.....

Πολυ ωραιο και χρησιμο αρθρο! Οσον αφορα τα αλλα που ειπες καποια στιγμη ανεφερες γιωργο μην γινεσαι γραφικος. Δεν εισαι εσυ ο γραφικος. Το αγχος σου ειναι γραφικο. Προσπαθησε να μην πυροβολεις τον ευατο σου απλα αποδεξου τον γιατι ετσι ειναι ο γιωργος. Με τις ανησυχιες του και το αγχος του.

Υ.Γ Μ αρεσει που δινουμε ο ενας στον αλλον συμβουλες και εμεις δεν την παλευουμε.. χοχοχο Ειναι μαλλον αυτο που λενε - Οποιος δεν μπορει να κανει, διδασκει-