Κατι θα βρουμε... :)Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Printable View
Κατι θα βρουμε... :)Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Διανύοντας την Εποχή της Μοναξιάς
http://antikleidi.com/2015/01/07/epoxi-monaxias/
Ενα βιντεο....εναντια στην καταθλιψη!!!!! :rolleyes:
https://www.youtube.com/watch?v=3-K5GMKOsWU
Οι μύθοι που συνοδεύουν την κατάθλιψη συχνά μπορεί να αποτελέσουν εμπόδιο στην αναζήτηση βοήθειας. Είναι λοιπόν χρήσιμο να γνωρίζουμε τι ισχύει και τι επιλογές υπάρχουν για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της:
ΜΥΘΟΣ #1: Η κατάθλιψη δεν είναι μια συχνή πάθηση και δεν θα συμβεί σε μένα
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια πολύ συχνή νόσος που μπορεί να εκδηλωθεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Επηρεάζει σήμερα περισσότερα από 350 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από κατάθλιψη και ένας στους 5 έχει νοσήσει από κατάθλιψη στη διάρκεια της ζωής του.
ΜΥΘΟΣ #2: Η κατάθλιψη δεν είναι μια πραγματική ασθένεια
ΑΛΗΘΕΙΑ: Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, η κατάθλιψη αποτελεί την 2η συχνότερη αιτία αναπηρίας παγκοσμίως και μια από τις κύριες αιτίες απώλειας ετών ζωής λόγω δυσλειτουργίας ή πρόωρου θανάτου, ενώ νέα στοιχεία δείχνουν ότι συμβάλλει σημαντικά στην αυτοκτονικότητα και την ισχαιμική καρδιοπάθεια.
ΜΥΘΟΣ #3: Κατάθλιψη σημαίνει να είναι κανείς λυπημένος
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η λύπη είναι συναίσθημα, η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια. Η κατάθλιψη συχνά χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο και διαρκές συναίσθημα θλίψης (για τουλάχιστον 2 εβδομάδες), ωστόσο όχι πάντα. Μπορεί, δηλαδή, κανείς να πάσχει από κατάθλιψη χωρίς να είναι απαραίτητα λυπημένος. Αντίθετα, μπορεί να βιώνει αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν ανηδονία, δηλαδή μια έντονη απώλεια ενδιαφέροντος και ευχαρίστησης ακόμη και για δραστηριότητες που προηγουμένως ήταν πηγή ευχαρίστησης για το άτομο (π.χ., χόμπι, οικογένεια, φίλοι). Επιπλέον, τα παιδιά, οι έφηβοι, και οι ηλικιωμένοι συνήθως εκδηλώνουν ευερεθιστότητα αντί θλίψης.
ΜΥΘΟΣ #4: «Είναι όλα στο κεφάλι σου»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια διαταραχή της διάθεσης, ωστόσο περιλαμβάνει ένα πλήθος σωματικών συμπτωμάτων, όπως διαταραχές στην όρεξη και την ποιότητα του ύπνου, έντονη κόπωση και ψυχοκινητική επιβράδυνση, νευρικότητα και διέγερση, καθώς και δυσκολία συγκέντρωσης και λήψης αποφάσεων ακόμα και για τα πιο απλά καθημερινά πράγματα. Άλλα σωματικά συμπτώματα περιλαμβάνουν ανησυχία, δυσπεψία, ναυτία, πονοκεφάλους, και μυϊκή κόπωση.
ΜΥΘΟΣ #5: Κατάθλιψη παθαίνει κανείς όταν έχει να αντιμετωπίσει δυσκολίες της ζωής
ΑΛΗΘΕΙΑ: Ο καθένας βιώνει σκαμπανεβάσματα στη ζωή, και συχνά αισθάνεται λυπημένος για κάποιο χρονικό διάστημα, ιδιαίτερα μετά από μια σοβαρή απώλεια ή απογοήτευση. Η κατάθλιψη είναι κάτι περισσότερο από περιστασιακές αρνητικές σκέψεις ή συναισθήματα που προκύπτουν από τις καθημερινές δυσκολίες. Τα επεισόδια της κατάθλιψης διαρκούν για μεγάλες χρονικές περιόδους, και συχνά μπορεί να προκύψουν ξαφνικά, ακόμη και όταν τα πράγματα στη ζωή φαίνεται να πηγαίνουν καλά.
ΜΥΘΟΣ #6: Η κατάθλιψη είναι ένα σημάδι ψυχικής αδυναμίας
ΑΛΗΘΕΙΑ: Μια από τις πολύ συχνές παρανοήσεις σχετικά με την κατάθλιψη είναι η λανθασμένη εντύπωση ότι η κατάθλιψη οφείλεται σε ψυχική αδυναμία ή ελάττωμα του χαρακτήρα. Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή ψυχική διαταραχή που, όπως οι περισσότερες ασθένειες, έχει βιολογικές, ψυχολογικές και κοινωνικές διαστάσεις. Όπως δε θα κατηγορούσαμε ποτέ κάποιον που υποφέρει από καρδιακή νόσο ή διαβήτη ότι η ασθένεια του οφείλεται σε «αδυναμία χαρακτήρα», έτσι και η κατάθλιψη δεν είναι σημάδι αδυναμίας, τεμπελιά, ή αυτολύπηση. Είναι μια σοβαρή σοβαρή κλινική διαταραχή, που απαιτεί άμεση διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία.
ΜΥΘΟΣ #7: Η κατάθλιψη επηρεάζει μόνο τις γυναίκες
ΑΛΗΘΕΙΑ: Είναι αλήθεια ότι οι γυναίκες διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν κατάθλιψη σε σχέση με τους άντρες, μια ευαλωτότητα που κορυφώνεται στα αναπαραγωγικά χρόνια και εκδηλώνεται ως προεμμηνορροϊκό σύνδρομο, κατάθλιψη στην εγκυμοσύνη και λοχεία, και εμμηνοπαυσιακή κατάθλιψη. Ωστόσο, τα ποσοστά κατάθλιψης στους άνδρες δεν είναι καθόλου αμελητέα: 1 στους 8 άνδρες αναμένεται να αναπτύξει κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή του, ποσοστό που είναι ακόμη μεγαλύτερο αν συμπεριλάβουμε την χρήση αλκοόλ και ουσιών που συνδέονται συχνά με κατάθλιψη. Επιπλέον, η κατάθλιψη στους άνδρες τείνει να είναι πιο καταστροφική, καθώς οι άνδρες έχουν πολύ αυξημένο κίνδυνο θανάτου λόγω αυτοκτονιών σε σχέση με τις γυναίκες.
ΜΥΘΟΣ #8: «Απλά πρέπει να προσπαθήσεις να το ξεπεράσεις»
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη δεν θα φύγει από μόνη της - απαιτεί θεραπεία και υποστήριξη, όποιες και αν είναι οι αιτίες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη της. Στην πραγματικότητα, τα συμπτώματα της κατάθλιψης είναι πιθανό να επιδεινωθούν και να χρονίσουν αν αφεθούν χωρίς θεραπεία. Δυστυχώς, μόνο το 1/3 των ανθρώπων που υποφέρουν από κατάθλιψη υποβάλλονται σε θεραπεία.
ΜΥΘΟΣ #9: Η κατάθλιψη δε θεραπεύεται
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η κατάθλιψη είναι μια ψυχική διαταραχή που θεραπεύεται. Με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για να ρυθμιστούν αποτελεσματικά οι βιοχημικές αλλαγές στον εγκέφαλο, σε συνδυασμό με μια αποτελεσματική ψυχοθεραπεία, το άτομο που πάσχει από κατάθλιψη μπορεί να θεραπευτεί πλήρως. Είναι ζωτικής σημασίας για τους ανθρώπους που υποπτεύονται ότι οι ίδιοι ή κάποιο μέλος της οικογένειας τους μπορεί να πάσχει από κατάθλιψη να αναζητήσουν φροντίδα από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας που διαθέτει κατάρτιση και εμπειρία στην θεραπεία της κατάθλιψης.
ΜΥΘΟΣ #10: Η κατάθλιψη μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με φαρμακευτική αγωγή
ΑΛΗΘΕΙΑ: Η φαρμακευτική αγωγή είναι μόνο μία από τις διαθέσιμες αποτελεσματικές θεραπείες για την κατάθλιψη. Η κατάθλιψη μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με επιστημονικά τεκμηριωμένες ψυχοθεραπείες, μη-φαρμακευτικές βιολογικές θεραπείες και αλλαγές στον τρόπο ζωής. Μερικοί άνθρωποι μπορούν να βοηθηθούν περισσότερο από μια ψυχολογική παρέμβαση, άλλοι μπορεί να θεωρήσουν χρησιμότερο ένα συνδυασμός θεραπευτικών προσεγγίσεων. Το καλύτερο είναι να προσεγγίσει κανείς ένα επαγγελματία ψυχικής υγείας για να μάθει περισσότερα για τα διάφορα είδη θεραπείας και να αναπτύξει το δικό του, εξατομικευμένο πρόγραμμα στήριξης και θεραπείας.
Τι είδους ψυχοθεραπεία να επιλέξω;
Στο ερώτημα αυτό απαντά η Judith Beck, πρόεδρος του Beck Institute for Cognitive Behavior Therapy:
Εάν ο στόχος σας είναι να ανακαλύψετε πώς το παρελθόν σάς επηρεάζει διαμέσου ασυνείδητων διαδικασιών, θα μπορούσατε να επιλέξετε μία Ψυχοδυναμικού τύπου Θεραπεία («μοντέρνα» εκδοχή της Φροϋδικής Ψυχανάλυσης). Η συνηθισμένη μορφή αυτής της θεραπείας μπορεί να διαρκέσει χρόνια, ενώ στη σύντομη μορφή της ίσως είναι αρκετές 25 συνεδρίες.
Εάν ο στόχος σας είναι να επιλύσετε τα τωρινά σας προβλήματα και να αποκτήσετε νέες δεξιότητες ώστε να αλλάξετε το μη βοηθητικό τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς σας, έχοντας αποτελέσματα που διαρκούν στο χρόνο, τότε θα μπορούσατε να λάβετε υπόψη σας τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία. Αρκετά άτομα χρειάζονται μόνο 6-12 συνεδρίες για προβλήματα όπως το άγχος ή η κατάθλιψη. Άλλα άτομα με πιο σύνθετα προβλήματα όπου ξεκινούν από την παιδική τους ηλικία, ίσως χρειαστούν θεραπεία που μπορεί να διαρκέσει 1 χρόνο ή και περισσότερο.
Παρότι και οι δύο μορφές ψυχοθεραπείας έχουν αποδείξει ότι είναι αποτελεσματικές, έχει υπολογιστεί ότι υπάρχουν 20 φορές περισσότερα επιστημονικά δεδομένα για τη Γνωστική Συμπεριφορική Θεραπεία που τεκμηριώνουν την αποτελεσματικότητά της.
Ειδικές φοβίες
Η έννοια του φόβου αφορά όλους τους ανθρώπους, κάθε εθνότητας και ηλικίας και ήταν πάντα μέρος της ανθρώπινης φύσης. Ο φόβος είναι μία φυσιολογική αντίδραση που προκαλείται ως αποτέλεσμα έκθεσης σε έναν κίνδυνο ή απειλή. Η φοβία είναι μια ειδική κατηγορία φόβου, κατά την οποία το άτομο βιώνει το συναίσθημα του φόβου με δυσανάλογη ένταση σε σχέση με το γεγονός που την προκάλεσε. Η αντίδραση αυτή δεν μπορεί να εξηγηθεί και βρίσκεται έξω από τον έλεγχο του ατόμου, οδηγώντας τελικά στην αποφυγή της κατάστασης από την οποία προέκυψε. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να φοβάται τα ταξίδια με αεροπλάνο και να τα αποφεύγει εντελώς ή να έχει φοβία με τη θέα του αίματος και να αποφεύγει κάθε κατάσταση που θα έρθει σε επαφή με αυτό ή τέλος να αποφεύγει να επισκεφθεί σπίτια φίλων του με ζώα σε περίπτωση που έχει φοβία με κάποια. Τα άτομα με φοβία συνήθως αναγνωρίζουν ότι οι φόβοι τους δεν είναι βάσιμοι και πως οι άλλοι άνθρωποι δικαιολογημένα δε φοβούνται τα ίδια πράγματα.
Πώς ορίζονται οι Ειδικές φοβίες;
Είναι χρήσιμο να αναφερθεί ότι οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικού τύπου φοβίες, αν και κάποιες καταστάσεις μπορεί να είναι περισσότερο πιθανό να συσχετιστούν με αντιδράσεις φόβου. Τα γενικά κριτήρια των φοβικών διαταραχών είναι:
Έντονος φόβος σχετικός με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο ή κατάσταση
Το αντικείμενο ή η κατάσταση του φόβου σχεδόν πάντα και άμεσα προκαλεί φόβο ή άγχος
Το αντικείμενο ή η κατάσταση του φόβου αποφεύγεται ενεργά ή υπομένεται από το άτομο με έντονο φόβο ή άγχος
Ο φόβος ή το άγχος είναι δυσανάλογα με τον πραγματικό κίνδυνο που τίθεται από το αντικείμενο ή την κατάσταση και το κοινωνικο-πολιτισμικό περιβάλλον
Ο φόβος, το άγχος και η αποφυγή είναι διαρκή, δηλαδή εμφανίζονται πάνω από 6 μήνες, ενώ παρεμποδίζουν σημαντικά τον κοινωνικό, εργασιακό ή άλλους βασικούς τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου
Οι φοβίες κατηγοριοποιούνται ως εξής:
Φοβία για τα ζώα: έντομα, ερπετά κ.ά.
Φοβία για το αίμα, τις ενέσεις ή το ανοιχτό τραύμα
Φοβία που σχετίζεται με το φυσικό περιβάλλον: καταιγίδες, ύψη, νερό κ.ά.
Φοβία συνδεδεμένη με μία κατάσταση: αεροπλάνα, ανελκυστήρες, οδήγηση κτλ.
Άλλες φοβίες: φόβος πνιγμονής, κατάποσης φαγητού, εμέτου, οδοντιάτρου κ.ά. Σε παιδιά: φόβος για τους δυνατούς ήχους και για άτομα με κάποια μεταμφίεση
Πόσο συχνά εμφανίζονται;
Στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη η παρουσία των ειδικών φοβιών, για διάστημα 12 μηνών, εκτιμάται 6%-9%. Στην Ελλάδα το ποσοστό κυμαίνεται στο 2,8%, για περίοδο μίας εβδομάδας. Με βάση τα ελληνικά στοιχεία:
οι φοβίες εμφανίζονται συχνότερα στις γυναίκες: 3,6% έναντι 1,93% των ανδρών
οι φοβίες συνυπάρχουν συχνά με άλλες ψυχικές διαταραχές: 82% των περιπτώσεων
στο 53% των ατόμων που συμμετείχαν στην έρευνα, η διαταραχή είχε διάρκεια μεγαλύτερη του ενός έτους
Πώς δημιουργούνται και πώς αντιμετωπίζονται;
Οι ειδικές φοβίες είναι μία ομάδα διαταραχών που διαφέρουν αρκετά μεταξύ τους, συνεπώς και η αιτιολογία τους ποικίλλει. Υπάρχουν φόβοι που ο άνθρωπος τούς έχει από τη γέννησή του και άλλοι που μπορεί να αποκτήσει μέσω των εμπειριών του. Μερικές φορές είναι πιθανό ο ίδιος φόβος να προέρχεται από διαφορετικές πηγές: για παράδειγμα, ο φόβος συγκεκριμένων ζώων μπορεί να είναι εγγενής στον άνθρωπο, δηλαδή γεννιέται με αυτόν ή μπορεί να είναι αποτέλεσμα μάθησης, είτε προσωπικής είτε μέσω παρατήρησης ή/και μετάδοσης πληροφοριών από άλλους. Αφού αποκτηθούν, οι φοβίες συντηρούνται μέσω διαδικασιών όπως οι αποφυγές που κάνει το άτομο, ή μέσω διαστρεβλωμένων σκέψεων (πχ. πεποιθήσεις σχετικά με την επικινδυνότητα της κατάστασης ή πεποιθήσεις περί ανικανότητας του ατόμου να αντιμετωπίσει το φοβικό ερέθισμα).
Η αντιμετώπιση των φοβιών πραγματοποιείται κυρίως μέσω της Θεραπείας Συμπεριφοράς, με τη συνδρομή και της Γνωστικής προσέγγισης (δηλαδή παρέμβαση στον τρόπο σκέψης) όταν αυτό κριθεί αναγκαίο. Τα ποσοστά επιτυχίας της θεραπείας αγγίζουν το 90%, με τα αποτελέσματα να διατηρούνται σε βάθος χρόνου.
Όταν επισκέπτεστε κάποιον ψυχολόγο έχετε δικαίωμα να ενημερωθείτε για την εκπαίδευση και την κατάρτισή του. Μπορείτε λοιπόν να ρωτήσετε:
1) Αν είναι κάτοχος άδειας άσκησης επαγγέλματος ψυχολόγου
2) Ποιο θεραπευτικό μοντέλο χρησιμοποιεί, αν έχει λάβει κάποια εκπαίδευση σε αυτό και από ποιον φορέα
Πρόκειται για απαραίτητες πληροφορίες προκειμένου να αποφασίσετε τη συνεργασία μαζί του.
πωωω εχω μεινει πολυ πίσω στην αναγνωση της υλης...
καλησπέρα κοριτσακι μου... σημερα ειμαι κραβατομενη, η 2η μερα απο τα καινουρια χαπια δεν ειναι πολυ καλη... εσυ πως εισαι?
Καλως το Ρεακι,
εδω αραχτη κ εγω απο το μεσημερι κ μετα...
ησιχια,ταξη κ ανασφαλεια σε γενικες γραμμες ;)
υπομονη κοπελα μου,θα θελουν προφανως κ αυτα τον χρονο τους,
παρε το σκυλακο σου αγγαλιτσα..να παρω κ εγω τα μαξιλαρια κ θα περασει..που θα παει!
Εστειλα κ μηνυμα στο ΚΨΥ..να δω τι παρεχουν κ με τι κοστος..περιμενω απαντηση
Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε εδώ, να ακούσουμε, να συναισθανθούμε και να συνδεθούμε με τον άλλον για να τον στηρίξουμε, παρά να κρίνουμε ή να προσπαθήσουμε να "χρυσώσουμε το χάπι".
https://www.youtube.com/watch?v=tPLwamxAnpA
στα λογια ναι
στη πραξη αισθανομαστε τους φιλους μας κ οσοι ειναι αξιοι να γινουν στους υπολυπους απλα το παιζουμε οτι τους καταλαβαινουμε
κ εχει τεραστια διαφορα να το παιζεις οτι καταλαβαινεις καπιον απο το να τον καταλαβαινεις γιατι το αληθινο κερδιζει το προσποιητο.
τη δυναμη στη δινει η αληθεια οχι η προσποιηση.η προσποιηση απλα σε κανει πιο συμπαθη κ πιο αρεστο στο πληθος που σε παρακολουθει.
ΘΛΙΜΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Τι έχεις;
Γιατί δε μιλάς;
Τι σου συμβαίνει;
Σου έκανα κάτι;
Ποιος δεν έχει κάνει αυτές ή παρόμοιες ερωτήσεις στο θλιμμένο άνθρωπο!
Και πόσο προβλέψιμες οι απαντήσεις:
«Δεν ξέρω» ή «Νοιώθω μια παράξενη λύπη» ή «Δεν έχω διάθεση για τίποτα» ή απλά…..σιωπή! Καμία απάντηση.
Παράξενο το κουβάρι στα μέσα του λυπημένου ανθρώπου.
Μυστήριο η σιωπή του. Για τους γύρω.
Και εσύ νοιώθεις ότι σε αφήνει «απ’έξω». Δίκιο έχεις. Αυτό κάνει. Γι’ αυτό άλλωστε έχει δραπετεύσει στην ‘ασφάλεια’ της θλίψης του. Γιατί κάτι «απ’έξω» του έχει φταίξει. Πολύ.
Αν μου ζητούσαν να περιγράψω τη θλίψη θα έλεγα πως μοιάζει με ένα σιωπηλό, αθέατο και εντελώς προσωπικό άηχο κλάμα. Με ή χωρίς δάκρυα. Μεταμφιεσμένο σε σιωπή και σε ένα βλέμμα ‘απόκοσμο’ που εσένα που είσαι δίπλα μάλλον σε τρομάζει. Δεν σε τρομάζει αυτό που είναι αλλά αυτό που φαντάζεσαι ή που δεν μπορείς να φανταστείς.
Ίσως αναρωτιέσαι τι θα έκανα στη θέση σου. Θα σου πω. Γιατί έχεις δίκιο. Δεν είναι απλό. Το ‘άγνωστο’ τρομάζει.
Όταν έχω απέναντί μου ένα θλιμμένο άνθρωπο του χαμογελάω έχοντας στο μυαλό μου την εξής σκέψη: «Είμαι εδώ για σένα. Είμαστε μαζί». Δεν του το λέω. Το νοιώθω και είμαι σίγουρη ότι το καταλαβαίνει ότι το νοιώθω.
Δεν ρωτάω ούτε τι, ούτε γιατί, ούτε πως. Γιατί πολύ απλά αν τα γνώριζε δεν θα είχε καταφύγει στη θλίψη για να σωθεί. Θα τα είχε λύσει.
Δεν νομίζω ότι το ζήτημα είναι να περιτριγυρίζω μαζί του στη θλίψη. Το ζήτημα είναι να μου προτείνει το χέρι του και σιγά σιγά έστω και ‘παραπατώντας’ να πάμε μαζί λίγο παραπέρα.
Γιατί παραπέρα από τη θλίψη, αν γυρίσει το βλέμμα του προς τα πίσω ίσως κοιτώντας την από μακριά να μπορέσει κάποτε να την εξηγήσει.
Αν έβλεπες κάποιον να τον τραβάει ένας βάλτος, είναι δυνατόν να πήγαινες από πάνω του και να τον ρωτούσες πως του συνέβη αυτό;
Όχι βέβαια. Θα τον τραβούσες, θα τον έπαιρνες από το σημείο κι έπειτα ίσως σου εξηγούσε.
Πως όμως θα καταφέρεις να τον πάρεις από τη θλίψη;
Κατά τη γνώμη μου ο θλιμμένος άνθρωπος έχει μέσα του δυο τεράστια ασήκωτα τσουβάλια. Το ένα περιέχει ‘τα του κόσμου που έζησε’ και το άλλο ‘τα του κόσμου που περιμένει’.
Ο θλιμμένος περιμένει.
Μην τρομάζεις από τη σιωπή του.
Μίλα του εσύ. Δεν χρειάζεται να σου απαντήσει.
Αν βάλει έστω και κάτι ελάχιστο από σένα στο άδειο του τσουβάλι, θα το καταλάβεις δίχως να πει τίποτα.
Απλώς θα σε αναζητήσει. Για αρχή.
https://scontent-mxp1-1.xx.fbcdn.net...32&oe=56A0BC07
μπραβο πολυ καλη ιδεα... μακρι να βγει κατι απο εκειQuote:
Originally Posted by agnostix
ο σκυλακος μου ολο κλαιει γιατι σημερα τον εβγαλα λιγο εξω, ισα ισα για την τουαλέτα του, γιατι ενα 50κιλο δεν μπορεις να το κουμανταρεις με ναυτιες, σκυβω κοντα του και του λεω..."ακουσε με σε παρακαλω...σημερα η μανουλα δεν ειναι καλα δεν μπορει να σε πάει βολτα" .. και να νιωθω τον κοσμο να με κοιταει στην πιο πέρα σταση λεωφ. και αμεσως σταματησε να με τραβαει απο την αλλη πλευρα και πήγαμε σπίτι!!
ποτε δεν θα πάψει να με εκπλησει αυτο το τετραποδο!
ευτυχως φυσαει και το εχω κανει το σπίτι των ανεμων εδω μεσα .. και ευτυχως η οδηγηση στη δουλεια και η επιστροφη 'ηταν αναιμακτες
ναι οκ ειναι ενοχλητικη αυτη η φαση αλλα βλέπω βελτιωση στην διαθεση μου
εσυ πως εισαι σημερα? εχουμε κανενα νεο απο το ..."μετωπο"?