Εντάξει μην το παραξεφυτλίζουμε (για να το πω ευγενικά γιατί μπορώ να το πω και όχι ευγενικά όπως κάνεις εσύ ως τώρα). Εγώ δεν απάντησα σε τίποτα. Τέλος.
Printable View
Το διαβασα ναι. Λογικο μου φαινεται. Οταν απορριψεις οσα ειναι και λεει ο ναρκισσος, του γκρεμίζεις ολο τον κόσμο. Βγαλτον απο το θρονο και την αυθεντία, να δεις ποσο ερείπιο μπορει να γίνει. Το θέμα ειναι να μπορει κάποιος να εντοπισει αυτες τις συμπεριφορές και να τις αποφυγει. Να θωρακισει τον εαυτό του και να μην γίνει ερμαιο της χειριστικης συμπεριφορας του.
Οτιδηποτε αλλο γραφεται σε αυτο το θεμα, ασχετο προς το περιεχόμενο, οσον αφορα εμενα, ειναι αναξιο λόγου.
Το μόνο που θα σου πω είναι ότι πλέον με κοιτά με μισό μάτι.Και δεν τολμά να μου απευθύνει τον λόγο.
Μου φαίνεται τέτοια συμπεριφορά αξίζει σε άτομα που νομίζουν ότι είναι σπουδαίοι,που το παίζουν ιστορία κλπ.
Για να μην ξεφεύγουμε από το θέμα σου,θα ήθελα να το αναλύσω σε πιο ''ιδιωτική'' συζήτηση (όταν μπορέσεις),καθώς δικό σου είναι το θέμα και δεν θέλω να φέρω στο επίκεντρο εμένα.
δε μπορεις να τον κατανοησεις γιατι ασχολησαι συνεχως με τον εαυτο σου και το πως να βελτιωνεσαι και δε βλεπεις καθολου τι κανουν οι αλλοι η που το πανε
πχ αυτος που γραφεις ο ψυχοαυτος επαιξε μαζι σου χωρις να τον ενδιαφερει καν το αν αυτο σε πειραζει και σκεφτοταν αφου αυτη πιστευει σε μενα εγω θα την εχω για χαρισμα και αυτη θα συνεχιζει να ερχεται εδω μεχρι να βαρεθει
καπως ετσι συμβαινει συνηθως οι ανθρωποι κατα κανονα πιστευουν σε καπιον οταν αυτος δεν ενδιαφερεται γι αυτους
τοσο καιρο πχ που πηγενες σ αυτον τον ψυχοαυτο ειχες στο μυαλο σου το πως θα αυτοβελτιωθεις δε προσεξες καθολου ομως οτι αυτος απλα ειχε βολευτει επειδη τον πιστευες οτι θα σε βοηθησει και δε καταλαβες τι προθεσεις του
αρα αυτη η φραση κοιτα τον εαυτο σου και κοιτα τον εαυτο σου και οσοι μιλουν για τους αλλους προβαλουν τα ελλατωματα τους πανω τους εισαι σιγουρη οτι αποδιδει? δηλαδη θα τα βλεπεις ολα θετικα και οι αλλοι αν σε δουλευουν ΕΠΕΙΔΗ πιστευεις σε αυτους δε θα σε απασχολει αυτο
αυτο εχει σχεση με το τροπο γραφης μου? εχει σχεση με το οτι το να σε απασχολει ο εαυτο σου χωρις να κοιτας τιποτα αλλο αυτο δε φτανει..
Νομιζω πως τα χεις μπλεξει λιγο. Στον ειδικο οταν πας αν δεν σε απασχολησει ο εαυτος σου, ποιος θα σε απασχολησει; για σενα απευθύνεσαι εκει και πληρωνεις, οχι για το γείτονα. Επίσης ο ειδικος ειναι ενας ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ που θα κανει τη δουλεια του. Οποιαδήποτε αλλη προθεση απο μεριας του (το να σε εκμεταλευτει, να αυτοπροβληθει, να σου παρει απλως τα λεφτά κ ο,τι αλλο), ειναι απλως ανήθικο.
Φυσικά και υπαρχουν ανηθικοι ομως. Ειναι πού θα πεσεις. Και αυτο δυστυχως δεν μπορεις να το γνωριζεις ακομα κι οταν υποτίθεται πως πας με συσταση.
Κάτι ενδιαφέρον που βρήκα και σχετικό κατά τη γνώμη μου,με το θέμα:
Η ναρκισσιστική διαταραχή – πιο απλά ναρκισσισμός – ανήκει στις διαταραχές προσωπικότητας και φέρει εννέα διαγνωστικά κριτήρια (DSM-5), με βασικότερα μία μεγαλειώδη αίσθηση εαυτού και επιτευγμάτων και φαντασιώσεις για απεριόριστη δύναμη, εξυπνάδα, ομορφιά κτλ. Αν και αυτά τα κριτήρια είναι εξαιρετικά σημαντικά για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε το ναρκισσισμό έτσι όπως μπορεί να τον βιώνει κάποιος που βρίσκεται στον κύκλο επιρροής του ναρκισσιστή και θα δούμε πώς μπορεί να αντιμετωπισθεί.
Τα χαρακτηριστικά που θα παρατηρήσουν όσοι περνάνε αρκετό χρόνο με κάποιο ναρκισσιστή είναι μία αίσθηση ανωτερότητας κι ένας εγωκεντρισμός, ο οποίος συχνά τους αποτρέπει από το ν’ ακούσουν προσεκτικά κάποιον – αντ’ αυτού απαντάνε με κάτι που απασχολεί τους ίδιους. Αυτό που διαφοροποιεί το ναρκισσιστή από κάποιον που πάσχει από κάποια άλλη διαταραχή (πχ. οριακή) είναι ότι συνήθως δε θα αρνηθεί ουσιαστικά την ύπαρξη της διαταραχής του. Αντιθέτως, θα είναι περήφανος για τα χαρακτηριστικά του και θα τα εκλογικεύσει με φράσεις όπως “Δεν είμαι ναρκισσιστής, είμαι όντως πιο έξυπνος από τους άλλους’. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι πολύ συχνά ναρκισσιστές βρίσκονται πράγματι σε διευθυντικούς ή άλλους ηγετικούς ρόλους και υπάρχει εδώ το ερώτημα της κότας και του αυγού, δηλαδή ο ναρκισσισμός κάνει κάποιον ηγέτη ή η ηγεσία τον κάνει ναρκισσιστή; Η τελική απάντηση δεν έχει βρεθεί ακόμα καθότι οι ρίζες του ναρκισσισμού δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς. Η ψυχολογική κοινότητα είναι διχασμένη, αλλά έχουν δοθεί κάποιες εξηγήσεις σχετικά με την ανάπτυξη της διαταραχής, οι οποίες πάντα έχουν τις ρίζες τους στην παιδική ηλικία. Πιο αναλυτικά πιθανολογούν πως έχει να κάνει είτε με υπερβολικές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τους γονείς, είτε με υπερπροστασία και συνεχή, υπερβολική και χωρίς λόγο επιβράβευση.
Επιστρέφοντας στους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να αναγνωρίσετε ένα ναρκισσιστή, αυτοί είναι αρκετά απλοί. Ο ναρκισσιστής θα είναι ο γοητευτικός άνθρωπος που βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής και μιλάει αδιάκοπα για τα (συνήθως μεγεθυμένα) επιτεύγματά του, χωρίς να δίνει σε κανέναν άλλο την ευκαιρία να μιλήσει. Είναι επίσης ιδιαίτερα εύθικτοι και αυτό σημαίνει πως αν σκέφτεστε να τους επικρίνετε για κάποιο λάθος στην ομιλία τους ή να τους προκαλέσετε λέγοντας τους πως ίσως υπερβάλουν, υπάρχει μία μεγάλη πιθανότητα να υποστείτε λεκτική επίθεση και να σας τιμωρήσουν με κάποιο τρόπο (έλλειψη επικοινωνίας, παρακράτηση τρυφερότητας ή σεξουαλικών επαφών προς το σύντροφο κτλ). Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι οι ναρκισσιστές είναι εξαιρετικά γοητευτικοί, ενδιαφέροντες και γνωρίζουν τους τρόπους για να κάνουν τον κόσμο να τους προσέχει, σημαίνει πως συνήθως δεν τους λείπουν οι κοινωνικές επαφές. Παρ' όλα αυτά, κατά γενική παραδοχή, ο ναρκισσισμός αποτελεί ένα μηχανισμό άμυνας στα φοβερά επώδυνα αισθήματα ανασφάλειας και χαμηλής αυτοεικόνας που διαθέτουν και άρα οι κοινωνικές επαφές, τα ακριβά αυτοκίνητα και οι υψηλόμισθες θέσεις είναι συνήθως απλώς μία πανοπλία προστασίας και ένα παραβάν ανάμεσα σε αυτούς και τον κόσμο που δεν εμπιστεύονται.
Οι ναρκισσιστές σχεδόν ποτέ δε θα αναζητήσουν βοήθεια οποιασδήποτε μορφής. Σπάνια πάνε σε κάποιο ψυχοθεραπευτή και αν το κάνουν θα είναι για κάποιο άλλο ζήτημα που τους βασανίζει, καθώς ο ίδιος ο ναρκισσισμός είναι εγωσυντονικός, άρα δεν τον εκλαμβάνουν ως πρόβλημα. Αν πάνε τελικά σε κάποιο ψυχοθεραπευτή θα είναι συνήθως για κατάθλιψη, η οποία πιθανόν να έχει προκληθεί από κάποιο σχόλιο ή κάποια συμπεριφορά που εξέλαβαν ως επικριτική. Αυτό σημαίνει πως σπάνια θα θεραπευτεί η ίδια η διαταραχή. Η μεγαλύτερη λοιπόν πιθανότητα είναι πως αν έχετε ένα ναρκισσιστή στο περιβάλλον σας και αν σας ενοχλεί για κάποιο λόγο η μεγαλομανία του (το λόγο αυτό καλό θα ήταν να τον ψάξετε οι ίδιοι καθώς, όπως λέει και ο Jung, ό,τι μας ενοχλεί στους άλλους, μας λέει κάτι για τον εαυτό μας) έχετε δύο επιλογές: η πρώτη είναι να αγνοήσετε τον εκνευρισμό σας και να συνεχίσετε να του επιτρέπετε να σας μιλάει για το πόσο σημαντικός και πετυχημένος είναι. Η δεύτερη είναι να του μιλήσετε γι’ αυτό που βιώνετε. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, να γνωρίζετε πως η σχέση σας θα υποστεί ανεπανόρθωτη ρήξη – είτε αυτό μεταφράζεται σε μία απόλυση, είτε σε μία αδελφική διαμάχη, είτε σε ένα διαλυμένο γάμο.
Τέλος,υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα σε έναν υγιή ναρκισσισμό και αυτό που αποκαλούμε διαταραχή, δηλαδή έναν παθολογικό ναρκισσισμό. Είναι δηλαδή υγιές και απαραίτητο να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να έχουμε αυτοπεποίθηση και να επιβραβεύουμε τις επιτυχίες μας. Η κατάσταση γίνεται παθολογική όταν όλα αυτά γίνονται σε υπερβολικό βαθμό, τόσο έντονα που μας αποτρέπουν από το να σχετιζόμαστε ουσιαστικά με τους γύρω μας και εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας το να μας δίνουν όλοι την αναπόσπαστη προσοχή τους χωρίς εμείς να ανταποδίδουμε.
η γνωση εχει 2 πλευρες μπορει να σε κανει η πολυ πονηρο η πολυ αποτελεσματικο
μαθαινοντας πως να φτιαχνεις κατι μαθαινεις και πως να το χαλας....
Συνάδελφε Νεφέλη,τι κάνεις?
Είσαι καλά?