Το κοκκινο τετραδιο

Quote:

---

Originally posted by smart
αληθεια μπουλιανα?
εγω παιδια πραγματικα νομιζω οτι δε θα μπορουσα να ζησω χωρις να δουλευω...
τι θα εκανα?
μπουλιανα, εχεις σκεφτει πως θα περναγε η μερα σου?:eureka:

---

δν με πειράζει να κουράζομαι ή να κάνω πράγματα για να γεμίζει η μέρα μου.απλά δν θέλω να κάνω αυτά τα πρέπει που σου επιβάλλει η δουλειά,τουλάχιστον οι περισσότερες δουλειές.δηλ δν μου αρέσουν τα πρέπει ,το πρόγραμμα,η ρουτίνα,αλλά έτσι δουλεύει το σύστημα κ τέλος.κ δυστυχώς αν θέλουμε ναχουμε ανέσεις κ ανεξαρτησία πρέπει να τρώμε στην μάπα την εξάρτηση της δουλειάς.

θεωρω οτι το προβλημα δεν ειναι οτι ο κοσμος δεν αγαπαει τη δουλεια του... απλα "μισει" καποια απ τα παρεπομενα...
συνεργατες ισως, μη αναγνωριση ισως, υπερβολικες απαιτησεις ισως....

Εγω πιστευω οτι πρεπει να προσπαθουμε να βρισκουμε ο,τι το καλο στη δουλεια μας, και να την αγαπαμε...
Δεν τιθεται απλα και μονο θεμα να επιλεξουμε τη δουλεια που θα κανουμε καθως πολλες φορες αυτο ειναι απλα μια ουτοπια !

Για μενα, ο,τι δουλεια και να κανουμε πρεπει να προσπαθησουμε να την αγαπησουμε και να την κανουμε με μερακι. Και προσωπικα, οταν ακουω απο καποιον οτι δεν αγαπαει τη δουλεια του, μεσα μου σκεφτομαι οτι (πλην καποιων εξαιρεσεων οι οποιες προφανως υπαρχουν) πολυ πιθανον αυτος ο ανθρωπος οποιαδηποτε αλλη δουλεια και να εκανε, παλι να μην ηταν ευχαριστημενος. Για μενα δηλ, το προβλημα εγκειται στη "αδυναμια" μας να αντλησουμε χαρα + ικανοποιηση μεσα απο αυτο που κανουμε :)

Φυσικα δε σημαινει οτι αυτο ισχυει για σενα βουλιανα! μην το παρεις προσωπικα :) εννοειται οτι μπορει να ειναι ο χαρακτηρας σου ετσι που να σου ταιριαζει καποιο ελευθερο επαγγελμα, και οχι να εισαι μισθωτη με αφεντικο πανω απο το κεφαλι σου να σου επιβαλλει πραγματα κοκ...
Ασε που αυτο που εξεφρασα αποτελει απλα και μονο μια προσωπικη μου αποψη, προφανως ειναι πολυ πιθανο να ειναι εντελως αναληθες...

συμφωνώ μαζί σου doreta και αυτό ακριβώς λέω.οτι μου λείπει το μεράκι κ δν μαρέσει να δουλεύω

Ειναι μεγαλη ευτυχια και τεραστιο δωρο ζωης να αγαπας τη δουλεια σου και να αντλεις ικανοποιηση μεσω της δημιουργιας...
Θλιβομαι πολυ με ολο αυτο,για την τοσο λαθος επιλογη μου, και κυριως γιατι ομολογω πλεον οτι "ναι μπαμπα,ειχες δικιο σε αυτα που μου ελεγες...."
αλλα πως μπορει ενα ατομο στα 17 και στα 18 να ξερει τι θελει???????
οποτε αναγκαστικα συμφωνω με τη bouliana, πληττω και υποφερω καθε μερα....

και επισης "ναι μαμα,ακομα μια φορα επελεξα το λαθος για μενα μονο και μονο για να σε ικανοποιησω".

Αλεξανδριτα ποτε δεν ειναι αργα για να αλλαξεις κατευθυνση και να παρεις τα πραγματα στα χερια σου..Ισως το ακουω λαθος αλλα μου κανει λιγο οτι το εχεις εγκαταλειψει το πραγμα..Εγω ετυχε να σπουδασω στην Βρετανια..ειχα συμφοιτητριες 40 και 50 χρονων.. ποτε δεν ειναι αργα να κανεις επαγγελμα αυτο που θα σου δωσει την ικανοποιηση που ψαχνεις..κι αυτη τη φορα δε θα ειναι για καμια μαμα και για κανενα μπαμπα..γτ το 17 και 18 χρονων παιδι ενηλικιωνεται..Μηπως ομως τελικα αυτο ειναι το πιο δυσκολο?? Η ενηλικιωση...

Quote:

---

Originally posted by alexandrita
Ειναι μεγαλη ευτυχια και τεραστιο δωρο ζωης να αγαπας τη δουλεια σου και να αντλεις ικανοποιηση μεσω της δημιουργιας...
Θλιβομαι πολυ με ολο αυτο,για την τοσο λαθος επιλογη μου, και κυριως γιατι ομολογω πλεον οτι "ναι μπαμπα,ειχες δικιο σε αυτα που μου ελεγες...."
αλλα πως μπορει ενα ατομο στα 17 και στα 18 να ξερει τι θελει???????
οποτε αναγκαστικα συμφωνω με τη bouliana, πληττω και υποφερω καθε μερα....

---

Τι ελεγε ο μπαμπας;

Quote:

---

Originally posted by alexandrita

αλλα πως μπορει ενα ατομο στα 17 και στα 18 να ξερει τι θελει???????

---

δεν μπορει

Δεν ειναι η δουλεια.Ειναι πως αντιμετωπιζεις τη δουλεια κ τις συνθηκες εργασιας.Βλεπω φιλους που κανουν δουλειες που εγω τις θεωρω πολυ ενδιαφερουσες ψυχολογοι ψυχιατροι ζωγραφοι κ.λ.π.κ οποτε τους το λεω μου λενε να αλλαξουμε ο δε ψυχιατρος μου ειπε οτι θα ηθελε να γινει αρτοποιος!

ποτε δεν ειναι αργα για να γινει αρτοποιος! ας γινει!

τι αρτοποιος βρε λεσινγκ...φουρναρης ακουγεται καλυτερα..μια χαρα επαγγελμα

παιδια εγω εχω αλλαξει διαφορες δουλειες... κ σχετικες με τις σπουδες μου-αρα τις επιλογες μου θα μπορουσε να πει καποιος- και ασχετες.
εχω ενα προβλημα.. παντα ξεκιναω με μεγαλο ενθουσιασμο, μεχρι να μαθω κανω τη δουλεια καλυτερα απ τους παλιους -επειδη υπαρχει η προκληση- αλλα μετα αρχιζω κ πηζω, πνιγομαι, βαριεμαι... κτλ...κτλ..κτλλ..
ιδανικο θα ηταν να αλλαζα δουλεια καθε 2-4 χρονια νομιζω!!
ετσι μ εχω υπολογισει !!

(ασχετο!σημερα ηταν μια πολυ κουραστικη αλλα υπεροχη μερα ομως :) )

Στη Βρετανια καθε 7 χρονια που συμπληρωνει καποιος μπορει να παρει ενα-εναμισι χρονο σαμπατικαλ.. ειναι αδεια ανευ αποδοχων αλλα ειναι υποχρεωμενος ο εργοδοτης σου να σε επαναπροσλαβει στη θεση σου..φευγεις κανεις ταξιδακια, ξεσκας και επιστρεφεις

lessing, ο μπαμπας ελεγε να γινω φαρμακοποιος...το γιατι ας μη το αναλυσω εδω.λαθος να μη τη δηλωσω,μου αρεσε ως σχολη αλλα αφενος δεν ειχα κατι ιδιαιτερο στο μυαλο μου και αφετερου δεν ηθελα να στενοχωρησω τη μαμα μου,για την οποια μονο τρεις σχολες υπήρχαν(και υπαρχουν):ιατρικη,νομικη και ηλεκτρολογοι μηχανικοι.