Ο αέρας της αλλαγής
άλλοτε φυσά στη ζωή μας δυνατά άλλοτε υπάρχει νηνεμία.
Σημασία έχει να σηκώνουμε τα πανιά μας ψηλά.
Για να το κάνουμε αυτό,
μερικές φορές χρειάζεται ταρακούνημα, άλλες φορές απλά η δική μας εγρήγορση και απαγρύπνηση.
Printable View
Ο αέρας της αλλαγής
άλλοτε φυσά στη ζωή μας δυνατά άλλοτε υπάρχει νηνεμία.
Σημασία έχει να σηκώνουμε τα πανιά μας ψηλά.
Για να το κάνουμε αυτό,
μερικές φορές χρειάζεται ταρακούνημα, άλλες φορές απλά η δική μας εγρήγορση και απαγρύπνηση.
Συχνά η ειλικρίνεια φαίνεται σαν το πιό ανειλικρινές πράγμα.
Ισως η ευγνωμοσύνη είναι το να εκτιμούμε απλά αυτό που έχουμε.
Ο κάθε άνθρωπος έχει μεσα στον πυρήνα του φωτεινά και λαμπερά στοιχεία.
Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος δεν είναι μόνο ο πυρήνας του.
Το να ξέρεις τι δεν μπορείς να αλλάξεις,
προυποθέτει το να ξέρεις εσένα
και το να γνωρίζεις την πραγματικότητα.
Δηλαδη, το να εκτιμάς τα πράγματα, με διαύγεια.
Το να αποδέχεσαι αυτά που δεν μπορείς να αλλάξεις,
αυτό είναι το επόμενο μεγάλο βήμα.
Τις πιο επικίνδυνες συνήθειες, τις αποκτούμε
όταν είμαστε παιδία, απο τις μάχες που δίνουμε με τους ίδιους τους γονείς μας.
Διότι συμβαίνει καμιά φορά, να ξεχνάμε, οτι μεγαλώσαμε.
Ο αγώνας που κάνουμε, για να είμαστε άνθρωποι, μοιάζει με τον αγώνα, ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, την αλήθεια και το ψέμα, και όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις τους.
η χειροτερη μοναξια ειναι αυτη που βιωνουμε κι ας ειμαστε παρεα με αλλους
Να εχεις κοσμο γυρω σου,αλλοι να γελανε,αλλοι να συζητανε και εσυ να ουρλιαζεις απο μεσα σου..
Να θες να τρεξεις να χαθεις.
Και τι να τους πεις σαν σε ρςτανε τι συμβαινει;
Απλα βουλιαζεις κι αλλο στην σιωπη σου.
Συχνά έχασα τον ευατό μου, μέσα στους άλλους.
Μέσα στις πολλές αλληλεπιδράσεις και τη φασαρία, δεν άκουγα καθόλου, την δική μου φωνή.
η ζωη ειναι μια ταινια.πρωταγωνιστες της εμεις ελευθεροι να κανουμε οτι θελησουμε.και ο σκηνοθετης απλα εβαλε τα σκηνικα και εχει γυρισει την ταινια παιζοντας με τον χρονο
Aκόμα κ όταν χάνουμε τον εαυτό μας είμαστε εμείς.
Κοιτάζοντας μέσα από ένα κομμάτι μας που αγνοεί ένα άλλο.
το χάσιμο μέσα στον εαυτό
και το χάσιμο μέσα στους άλλους.
Δυο καταστάσεις απαραίτητες,
αν θέλουμε να μας βρούμε.
Δε μπορείς να βρεις το δρόμο χωρίς να χαθείς.
Γιατί δεν τον ξέρεις.