Δεν ξέρω αν μιλάς σε μένα ή στην wanderer010, αλλά ο δρόμος της ζωής δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Για κάποια θέματα που απλά μπαίνεις σε μια διαδικασία την οποία καθορίζεις και ελέγχεις αυτόνομα, πχ να χάσεις κιλά, να κάνεις μαθήματα ξένης γλώσσας, θεωρώ τα πράγματα σχετικά ή πολύ εύκολα εν σχέση με το να κερδίσεις τον σεβασμό και την αγάπη του κόσμου και κατ επέκταση να αποκτήσεις τα κάθε λογής αγαθά μιας τέτοιας καλής συσχέτισης. Και ροδοπέταλα να σου χουν στρωμένα, άμα κόλλησαν στο μυαλό οι πέτρες απ το παρελθόν, μέχρι να αντιληφθείς πως δεν είναι πέτρες αλλά ροδοπέταλα, το πουλί θα χει ήδη πετάξει και θα του κελαηδάς για να ρθει πίσω.
Ο γιατρός θα σου δώσει φάρμακα για να καταλαγιάσουν τα αρνητικά συναισθήματα και να μπορείς να σκέφτεσαι ψυχραιμα. Ο ψυχολόγος θα σου δώσει τον τρόπο χειρισμού της σκέψης ώστε να γίνει λειτουργική, κι άρα εν ψυχραιμία να σκέφτεσαι λογικά και λειτουργικα. Αλλά και οι δυο με το έργο τους δεν θα σου αυξήσουν το IQ ώστε να πιάνεις πουλιά στον αέρα ή αίφνης όλοι όσοι σου γύριζαν την πλάτη να σε αγαπήσουν. Απλά θα δεις κάποια καλή διαφορα η οποία θα φτάνει στην καλυτερη περίπτωση έως εκεί που φτάνουν οι δυνάμεις σου, όσες έχεις ή όσες σου αφήσαν. Για το τελευταίο απλά δεν βρήκα την απάντηση αν τον χαρακτήρα και το IQ τα φέρνει κανείς μαζί του ή αν ειναι επίκτητα και σε ποιο βαθμό. Ένας ψυχολόγος που είχα πάει, όταν του είπα, μετά από συνεδρία μας, αν το 10 (χαμηλότερος βαθμός) που θεωρούσα πως έπαιρνα στις διαπροσωπικές μου σχέσεις θα το έκανα 1 (άριστο), αυτός μου είπε το 10 για μένα μπορεί να γίνει 7 άντε 6 αποκλείοντας μου κάθε τι πιο πέρα.