κατάθλιψη ή απλά βαρεμάρα?

Quote:

---

Originally posted by xristinio
από το άγχος και τις ενοχές είχα πολυ ανήσυχο υπνο χθες. το παθαίνω κάθε Παρασκευή που κάνω τον απολογισμό της εβδομάδας λίγο πριν με πάρει ο ύπνος.

---

Ο απολογισμός δεν είναι κατ΄ανάγκη κάτι κακό. Ίσα, ίσα. Αυτό που δημιουργεί το πρόβλημα, είναι ότι στην διαδικασία απολογισμού, σκέφτεσαι όλα τα αρνητικά, ή για να είμαι πιο ακριβής, μόνο αρνητικά. Ε λοιπόν, αν σκεφτόμαστε μαύρο, δεν μπορεί να θέλουμε να προκύψει το άσπρο στη ζωή μας. Και φυσικά, ούτε θα το έχουμε.

μα όσο και να προσπαθώ να δω κάτι αισιόδοξο, ακόμη και αν το καταφέρνω έρχεται η επόμενη μέρα που με τη συμπεριφορά μου πάλι το καταργω

Quote:

---

Originally posted by xristinio
μα όσο και να προσπαθώ να δω κάτι αισιόδοξο, ακόμη και αν το καταφέρνω έρχεται η επόμενη μέρα που με τη συμπεριφορά μου πάλι το καταργω

---

Kλασική περίπτωση γυναίκας με βαθύτατες ενοχές. (που με τη συμπεριφορά μου κλπ...) Οι λέξεις πάνω πάντα μπροστά από τις προθέσεις μας. Δεν χρειάζεται να αλλάξεις τα πράγματα, αλλά να αποκτήσεις νέα μάτια. Αυτό πιστεύω με κραταιά πεποίθηση.

αποκτώ ενοχές από το τίποτα και για τα πάντα.

παλιότερα όταν δεν ήμουν καλά, μπορούσα και κοιμόμουνα αρκετά και με κάποιο τρόπο, ηρεμούσαν τα πράγματα. αυτή την περίοδο δεν το μπορώ και αυτό. οι σκέψεις στριφογυρίζουν όλη μέρα στο κεφάλι μου και δεν μπορώ να απαλλαγώ ούτε για λίγο.

Θα έλεγα ότι πρέπει να βάλεις τον άντρα σου στο ζήτημα. Να του μιλήσεις. Ελπίζω ότι είναι κανονικός άντρας και όχι ιμιτασιόν από τον σωρό που κυκλοφορούν εκεί έξω (και που εγώ ούτε φασολάκια δεν τους θέλω να μου καθαρίζουν) και θα σε στηρίξει. Εννοώ όχι να σου χαϊδέψει τα αυτιά, αλλά να σε πάει μπροστά επί της ουσίας.

δεν μπορώ να φανταστώ πως θα μπορούσε να με βοηθήσει....αν σκεφτεί κανείς ότι το \"πρόβλημα\" ξεκινάει αφού πάω στο γραφείο

Τι σημασία έχει από που ξεκινάει και πως. Σημασία έχει πως ο δικός μας άνθρωπος πρέπει να είναι παρών. Και μια παρατήρηση. Το όποιο πρόβλημα, δεν ξεκινάει από το γραφείο, από το σούπερ μάρκετ, ή από την κρεβατοκάμαρα. Ξεκινά από μέσα μας.

ναι εννοείται ότι ξεκινάει από μεσα μας, μάλλον η σωστή λέξη θα ήταν εκδηλώνεται στο γραφείο.

΄Αρα;

δεν ξέρω, έχουμε ξανακάνει τη συζήτηση και δεν θεωρώ ότι βοηθήθηκα αρκετά, απλώς προστέθηκε αλλος ένας που στο τέλος της ημέρας με ρωτάει με αγωνία αν κατάφερα να κάνω κάτι μέσα στη μερα.

Οπότε βοήθησε τον εαυτό σου. Με απλά πράγματα. Προσπάθησε όσο γίνεται να μην το σκέφτεσαι. Διάβασε κανένα βιβλίο, πήγαινε λίγο να περπατάς, μην συνδέειες το χώρο του γραφείου με το πρόβλημα, εστίασε μέσα σου. Αν σου αρέσει η ποίηση, διάβασε ποίηση είναι πολύ καταπραϋντική και ευεργετική. Μια δύσκολη περίοδος είναι, θα τα καταφέρεις. Απλά ενεργοποιήσου λίγο μην τεμπελιάσεις.

έχω βουλιάξει στη τεμπελιά και από τη μια ασφυκτιώ και ντρέπομαι για αυτό και από την άλλη αδυνατώ να ξεκινήσω ή να συγκεντρωθώ στο οτιδήποτε ακόμη και στο πιο απλό να δω τηλεόραση.

Koίτα, με το να το περιγράφεις απλώς δεν γίνεται τίποτα. Πρέπει να καταπολεμήσεις την τεμπελιά, ας την πούμε τεμπελιά. Δηλαδή να πεις, ο κόσμος να χαλάσει, στο δρόμο να πέσω κάτω ξερή να με μαζεύουν, θα πάω από εδώ μέχρι δεν ξέρω που και θα γυρίσω. Νταϊλίκι.

είναι αυτός ο έλεγχος του μυαλού που έχω αναφέρει και πιο πάνω Margarita μου και τον οποίο έχω χασει.

Δικαιολογίες, δικαιολογίες, έχω χάσει τον έλεγχο κλπ. Κλασική δικαιολογία αυτού που ενώ δεν θέλει να ζυμώσει πέντε μέρες κοσκινίζει. Ξεκίνα από τα απλά. Αυτό πιστεύω.