Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

Quote:

---

Originally posted by Νικολέτα
Η απορία μου είναι εάν φεύγει οριστικά όλο αυτο μετά τη θεραπεία ή μήπως θα επανέλθει δριμύτερη η κατάθλιψη και θα αναγκάζομαι να παίρνω χάπια για μια ζωή?
Νικολέτα

---

Καλημέρα σε όλους,
Νικολέτα γεια σου και από μένα.
Αυτά που θα γράψω είναι απόρροια των προσωπικών μου εμπειριών, κατά τη διάρκεια και μετά το πρόβλημα που αντιμετώπισα. Πάμε, λοιπόν....
\"Φεύγει οριστικά?\"... Η απάντηση εξαρτάται από το πώς ορίζεις το \"οριστικά\". Αν εννοείς ότι θα γίνει κάτι \"μαγικό\" και θα νιώσεις καλά ξεχνώντας την εμπειρία της κατάθλιψης, τότε, όχι δεν φεύγει οριστικά. Γιατί, πολύ απλά, αυτό το \"μαγικό\" δεν γίνεται...
Η διαδικασία, το βίωμα της κατάθλιψης, θα σε αλλάξει ως άνθρωπο. Θα σε βοηθήσει να ωριμάσεις και να αναπτύξεις μηχανισμούς, οι οποίοι θα ενεργοποιούνται κάθε φορά που θα αντιμετωπίζεις κάποια άσχημη κατάσταση, που θα συνοδεύεται και από άσχημα συναισθήματα, στο μέλλον. Θα σε βοηθήσει να φιλοσοφήσεις έννοιες, θεμελιώδεις για την υπόλοιπη ζωή σου. Αυτό δε θα γίνει μόνο του βέβαια. Προϋποθέτει ότι αντιστέκεσαι στο πρόβλημά σου, \"ψάχνεσαι\" και το αντιμετωπίζεις σθεναρά.
Η κατάθλιψη, τουλάχιστον για μένα, έχει μείνει σαν μια πολύ άσχημη ανάμνηση. Σαν ένα βίωμα που, ναι μεν δε θέλω να θυμάμαι, αλλά δε γίνεται και να διαγράψω από το υποσυνείδητό μου. Υπάρχουν στιγμές, ακόμα και τώρα, ίσως και για όλη μου τη ζωή, που όλα αυτά που πέρασα τότε, με επισκέπτονται και θα με επισκέπτονται μέσω σκέψεων. Σε άσχετες στιγμές, σε στιγμές που ίσως δεν \"δικαιολογούνε\" αυτές τις αναμνήσεις. Όμως, το μυαλό είναι για να σκέπτεται. Το θέμα είναι το πόση σημασία δίνω εγώ στις σκέψεις μου. Και η απάντηση είναι ... καμία σημασία τώρα πια. Τότε, ναι ήμουν απίστευτα ευάλωτος. Κάθε μου άσχημη σκέψη με ισοπέδωνε. Όμως, πολεμώντας το, καταλαβαίνεις πάρα πολλά πράγματα ... Για σένα, για τους γύρω σου, για τη ζωή σου... Τώρα πια, οι σκέψεις έρχονται, όποτε και αν έρθουν, και όπως έρχονται έτσι και φεύγουν...
Ναι, η κατάθλιψη, σαν ανάμνηση, πιστεύω ότι δεν ξεπερνιέται ποτέ! Η κατάθλιψη, όμως, ως βίωμα ξεπερνιέται απόλυτα. Είναι η κατάσταση που με έμαθε να ζω πραγματικά. Κάθε στιγμή της ζωής μου... Είναι η κατάσταση που άλλαξε τη ροή της ζωής μου. Υπάρχει ο Δημήτρης π.κ. (προ κατάθλιψης) και ο Δημήτρης μ.κ. (μετά κατάθλιψης)! :-))) Αν με ρωτούσες αυτή τη στιγμή ποιον Δημήτρη επιλέγω, δεν υπάρχει αμφιβολία, τον Δημήτρη μετά την κατάθλιψη. Αυτόν που έχει μάθει να ζει, αυτόν που έχει ωριμάσει μέσα από όλο αυτό, ακόμα και έχοντας σαν απομηνάρι την άσχημη ανάμνηση της κατάθλιψης...
Το κέρδος μου από το πέρασμα μου από το τούνελ της κατάθλιψης είναι τεράστιο, συγκρινόμενο με το αν δεν την είχα ζήσει. Το μόνο αρνητικό, όπως έγραψα και πριν, η άσχημη ανάμνησή της. Τίποτα άλλο. Όμως, αναλογίσου ότι τέτοιες αναμνήσεις θα αποκτησουμε και άλλες στην πορεία της ζωής μας π.χ. αν, χτύπα ξύλο, χάσουμε κάποτε κάποιο δικό μας πρόσωπο. Γίνεται να το ξεχάσεις? Όχι βέβαια. Έτσι είναι και η κατάθλιψη. Ή μάλλον ΗΤΑΝ. Παρελθόν... Έχει μείνει μόνο η σκέψη της σαν κατάσταση. Αλλά, και η σκέψη του πολύ μεγάλου κέρδους που αποκομίζεις από όλο αυτό..
Άρα, ορίζοντας το \"οριστικά\", ως μια απλή ανάμνηση της τωρινής σου κατάστασης, η απάντηση βγαίνει αβίαστα... ΝΑΙ, το ξεπερνάς απόλυτα!

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Δημήτρη καλησπέρα.
Χαίρομαι πολύ που μου απάντησες, καθώς το δικό σου βίωμα ήταν αυτό που διάβασα πρώτα και μου έδωσε την ώθηση να έρθω σε επαφή με όλους εσάς για να βρω απαντήσεις στα ερωτήματά μου αλλά και να βοηθήσω κι εγώ με τη σειρά μου τόσο τον εαυτό μου όσο και όποιον συνάνθρωπό μου μπορέσω. Το αίσθημα της προσφοράς ήταν και είναι πάντα μέρος του χαρακτήρα μου, όπως και το να ψάχνομαι γενικώς για να βελτιώνομαι. Είμαι σίγουρη πως δεν πρόκειται να φύγει η κατάθλιψη με μαγικό τρόπο, θα ήμουν αφελής αν πίστευα κάτι τέτοιο. Απλώς θέλω να νιώθω δυνατή και έτοιμη να την αντιμετωπίσω και να την ξεπεράσω. Είμαι αισιόδοξη ότι θα το κάνω αντλώντας δύναμη από εσένα και από όλους εσάς. Μετά από συζητήσεις με τον ίδιο μου τον εαυτό, πιστεύω ότι στην έναρξη του προβλήματος αυτού συντελλεί κατά πολύ η έλλειψη αυτοπεποίθησης που έχουμε. Βασικό επίσης είναι να μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με το θάνατο, όπως λες κι εσύ, δεν υπάρχει λόγος να τον φοβόμαστε. Ποιά είναι η γνώμη σου γι\'αυτά, μετά και από την επικοινωνία σου με τον ψυχολόγο?
Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον
Νικολέτα

Νικολετα σημερα θα τηλεφωνησω τωρα το απογευμα στον ψυχολογο και θα κανω την πρωτη επισκεψη οποτε κανονισουμε να δουμε. Ελπιζω απο το οικονομικο θεμα να ειναι καλα.. Πως εισαι Νικολετα? Εγω ακομα δε μπορω να νιωσω καλα μεσα μου, αλλα δεν ειμαι οπως και στις αρχες του προβληματος.. Βλεπω μια απαθεια, δε νιωθω καλα μεσα μου, νιωθω να εχω πολλα νευρα χωρις λογο και σαν να μη με χωραει ο τοπος καθολου και πουθενα.. Δε ξερω τι θελω και τι ειναι αυτο που θα με κανει να νιωσω καλα. Ακολουθω αυτο που μου ειπε ο ειδικος οτι θα το ξεπερασεις μονος αυτο, αυτη την ηπια καταθλιψη αλλα βλεπω οτι θελει καιρο και οτι φευγει σιγα σιγα... Αλλα ειναι οντως ετσι? Φευγει? Τι να πω, παντως δε μου εχει πει για αγωγη τιποτα. Περιμενουμε...

Σπύρο καλημέρα.
Ελπίζω το ραντεβού σου με τον ψυχολόγο να πάει καλά και να βρεις τις απαντήσεις που θέλεις σύντομα. Δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου για να ξεπεράσει όλη αυτή την κατάσταση, φαντάζομαι δεν φεύγει από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό προσπαθώ να κάνω κι εγώ. Όσο για μένα έχω δει διαφορά σε σχέση με το πώς ήμουν ένα μήνα πρίν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αισθάνομαι εντελώς καλά. Σήμερα π.χ. ξύπνησα με το γνωστό άγχος αλλά προσπαθώ να το ξεπεράσω και να μην του δώσω σημασία για να φύγει. Πιστέυω ότι τα καταφέρνω ως ένα βαθμό. Μεθαύριο θα τηλεφωνήσω στο γιατρό να τον ενημερώσω για την εξέλιξη μου και να δούμε τι θα μου πει. Θα σε ενημερώσω σχετικά. Σε ψυχολόγο δεν πήρα την απόφαση να πάω ακόμη. Μήν απογοητεύεσαι, πρέπει να είμαστε δυνατοί σε αυτή τη δυσκολία που μας παρουσιάστηκε αλλά και σε κάθε δυσκολία που θα συναντήσουμε στη ζωή μας. Θα περιμένω νέα σου για το πως νιώθεις, αλλά και για τη γνώμη του ψυχολόγου, σχετικά με το θέμα. Πού θα πάει, θα περάσει!
Νικολέτα

Quote:

---

Originally posted by Νικολέτα
Μετά από συζητήσεις με τον ίδιο μου τον εαυτό, πιστεύω ότι στην έναρξη του προβλήματος αυτού συντελλεί κατά πολύ η έλλειψη αυτοπεποίθησης που έχουμε. Βασικό επίσης είναι να μπορέσουμε να συμφιλιωθούμε με το θάνατο, όπως λες κι εσύ, δεν υπάρχει λόγος να τον φοβόμαστε.
Νικολέτα

---

Καλησπέρα σε όλους,
συμφωνώ απόλυτα Νικολέτα!

Πράγματι, και η δική μου αυτοπεποίθηση είχε γκρεμιστεί στα αρχικά στάδια της κατάθλιψης. Και πώς να μη συμβεί κάτι τέτοιο αφού αυτά που βίωνα και αισθανόμουνα εκείνη την περίοδο απείχαν παρασάγκας και από τους χειρότερους εφιάλτες μου... Ήταν μια κατάσταση που ανέτρεψε, μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, την (υποτιθέμενη) ισορροπία που υπήρχε στη ζωή μου. Όλα γκρεμίστηκαν \"μπροστά στα μάτια μου\", χωρίς εγώ να μπορώ να κάνω κάτι, να αντιδράσω.

Την αυτοπεποίθηση και τον εαυτό μου άρχισα να τον ξαναβρίσκω μετά από πολύ ψάξιμο μέσα μου, μετά από το \"ξεσκαρτάρισμα\" απόψεων και φιλοσοφιών που είχα μεχρι τότε στη ζωή μου. Η αλήθεια είναι ότι, αν όχι καμία, τότε ελάχιστες από τις απόψεις που είχα μέχρι τότε για τον εαυτό μου, για τη ζωή μου, για το θάνατο κλπ. έμειναν όρθιες! Όλες καταρρίφθηκαν.. Και όταν φτάνεις στο μηδέν, έχεις και την πολύ μεγάλη ευκαιρία να \"ψαχτείς\" και να θέσεις τη ζωή σου, τον εαυτό σου, πάνω σε άλλες, πολύ πιο στέρεες βάσεις. Βάσεις, οι οποίες δεν θα θρυμματίζονται με το ..πρώτο φύσημα, αλλά θα είναι αυτές πάνω στις οποίες θα αντιμετωπίζεις κάθε δύσκολη κατάσταση στη ζωή σου πια...

Αναφορικά με την αποδοχή του θανάτου ως τη φυσιολογική κατάληξη της ζωής μας, την άποψή μου την έχεις ήδη διαβάσει στο ίδιο post. :-)
Και ας μην ξεχνάμε, όπως διάβασα κάπου πρόσφατα, ότι \"για να βγούνε στη στεριά τα μαργαριτάρια, πρέπει να συμβεί μεγάλη φουρτούνα..\". Κι επειδή, ακριβώς, η \"φουρτούνα\" που περνάς τώρα είναι ..ζόρικη, θα βγάλει στη στεριά της ζωής σου τα μαργαριτάρια που σου ανήκουν! :-))

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Καλησπέρα Δημήτρη.

Χαίρομαι που συμφωνείς μαζί μου. Εγώ πίστευα ότι είχα ανακτήσει την έλλειψη αυτοπεποίθησης που είχα από μικρό κοριτσάκι, μετά από σκληρή δουλειά με τον εαυτό μου, αλλά μάλλον ο Θεός θέλει να αποκτήσω ακόμη περισσότερη και ίσως γι\'αυτό περνώ αυτή τη φάση στη ζωή μου. Θέλω να βγώ πιο δυνατός άνθρωπος μετά από αυτή τη δοκιμασία και σε ευχαριστώ που καταλαβαίνεις και βοηθάς τόσο να γίνει αυτό μεταδίδοντας τη δύναμη που έχεις σε όλους. Σου εύχομαι καλό απόγευμα!
Νικολέτα

Αν και δεν ειχα την υπομονη να διαβασω ολοκληρο το ποστ ,εχω να πω στη Νικολέτα οτι κατα την αποψη μου η ελλειψη αυτοεκτιμησης μάλλον δεν ηταν το κυριαρχο και βασικο προβλημα της.Διοτι το προβλημα ηταν οτι κάπως χανοταν αυτη η αυτοεκτιμηση που με κοπο μαζευε.Αν προσπαθησεις συνειδητα και πιστευψεις οτι υπάρχει δυνατοτητα να γινεις καλα ,σύντομα θα έρθει η κάθαρση.

Καλημέρα σε όλους.

Οrion αν χάθηκε πάντως, πρέπει να την ξαναβρούμε επειγόντως!!! Αστειεύομαι. Πιστεύω και βάζω τα δυνατά μου να φτασω στο επιθυμητό αποτέλεσμα και το ίδιο εύχομαι σε όλους. Επικοινώνησα και με το γιατρό, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι σε λίγο θα το ξεπεράσω τελείως. Μακάρι! Μου είπε επίσης να σταματήσω τα αγχολυτικά και να συνεχίσω μόνο με τα ladose (αντικαταθλιπτικά). Έκλεισα ραντεβού μαζί του για το τέλος του μήνα. Χρόνια πολλά στο Μιχάλη και σε όσους γιορτάζουν σήμερα.

Νικολέτα

Καλημέρα σε όλους!
Σήμερα \"γιορτάζω\" τα πιο παράξενα \"γενέθλιά\" μου!
Συμπληρώνονται 2 χρόνια από την πρώτη κρίση πανικού μου! :-)))
11 Νοεμβρίου 2004 - 11 Νοεμβρίου 2006... Δύο χρόνια από τα πιο έντονα της ζωής μου, με τον άσχημο αλλά και με τον όμορφο τρόπο. 2 χρόνια, μέσα στα οποία πρόλαβα να πέσω στο απόλυτο μηδέν και να σταθώ και πάλι στα πόδια μου, πολύ πιο ώριμος, πολύ πιο προσγειωμένος, πολύ πιο ...Δημήτρης! :-)
Το μόνο που εύχομαι είναι να είμαστε όλοι καλά, όσοι περάσαμε και περνάμε από κάποια ανάλογη δύσκολη κατάσταση και να θυμόμαστε ότι η δύναμη κρύβεται μέσα μας, σε όλους μας..

Καλό μεσημέρι,
Δημήτρης

pratsdim άν και δεν εχουμε ξαναμιλήσει σου εύχομαι ολόψυχα να νοιώθεις πάντα έτσι όμορφα οπως τωρα και να \'γιορτάζεις\' καθημερινά την \'ανακάλυψη\' της δύναμης και της ωριμότητας που πάντα έκρυβες μέσα σου.
χρόνια πολλά λοιπον από μένα στον pratsdim του 2004 που
δεν το εβαλε κατω και πάλεψε και στον pratsdim του 2006 που απολαμβανει τη ζωη δυνατος οσο ποτε αλλοτε!:)

υγ.σε ευχαριστούμε για το κουράγιο που μας μεταδίδεις:)

Καλημέρα Δημήτρη και σε όλους σας.

Εύχομαι να γιορτάζεις κάθε χρόνο και καλύτερα αυτά τα γενέθλια και να φτάσουμε όλοι στο αποτέλεσμα που έχεις επιτύχει. Προσωπικά σε ευχαριστώ πολύ για τη δύναμη που μου δίνεις, δύναμη που δεν φανταζόμουν ότι έχω! Εύχομαι να συνεχίσουμε έτσι σε όλη μας τη ζωή! Να είσαι δίπλα μας γιατί σε χρειαζόμαστε!

Νικολέτα

Χρόνια πολλά Δημήτρη! Χρόνια πολλά και καλά!
Καλημέρα σε όλους, δεν \"βλέπω\" πολλά απ\' τα παλιά πρόσωπα... ελπίζω να είναι όλοι καλά...
Γεια σου Σπύρο, καλή αρχή...

Καλησπέρα Δημήτρη. Έχω καιρό να δω μήνυμά σου. Ελπίζω να είσαι πολύ καλά!

Νικολέτα

Quote:

---

Originally posted by Νικολέτα
Καλησπέρα Δημήτρη. Έχω καιρό να δω μήνυμά σου. Ελπίζω να είσαι πολύ καλά!

Νικολέτα

---

Καλησπέρα σε όλους,
γεια σου Νικολέτα!
Αν εξαιρέσεις το ότι είμαι λίγο αγχωμένος λόγω του ότι πλησιάζει η ημερομηνία για να υπηρετήσω τη \"μαμά πατρίδα\", μια χαρά κατά τα άλλα. Αρκετό τρέξιμο με τη δουλειά, αλλά παρακολουθώ τα \"τεκταινόμενα\" στο forum. :-))
Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον!
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Καλημέρα Δημήτρη.
Χαίρομαι που είσαι καλά. Το ίδιο θα έλεγα και για τον εαυτό μου. Πηγαίνω πολύ καλά και είμαι αισιόδοξη. Όσο για τη \"μαμά πατρίδα\" να μην αγχώνεσαι καθόλου. Έδειξες τη δύναμή σου σε τόσο δύσκολες καταστάσεις που νομίζω αυτό θα σου φανεί παιχνιδάκι!!

Νικολέτα