Οριακή προσωπικότητα

Θα ήθελα να ρωτήσω κάτι στα άτομα που διαγνώστηκαν με την διαταρραχή αυτή.

Με την πατρική σας οικογένεια πώς ήσασταν? Έχετε αδέρφια? Ήσασταν ποτέ επιθετικοί απέναντι στα αδέρφια σας?

Την ερώτηση την κάνω γιατί έχω ένα φιλαράκι που πάσχει η μεγαλύτερη αδερφή του από την διαταρραχή αυτήν και του έχει δημιουργήσει τρομακτικό ψυχολογικό πρόβλημα.

Βέβαια και το φιλαράκι μου έχει μία κατάθλιψη αρκετά σοβαρή και ευτυχώς μετά από αρκετή προσπάθεια επισκέφτηκε τελικά ψυχίατρο και είναι σε έναν καλό δρόμο, ενώ αρχικά ήταν πάρα πολύ αρνητικός στο ενδεχόμενο αυτό με αποτέλεσμα να έχει ξεφύγει τελείως.

παροτι παλια τα μυνηματα σου ,νιωθω την αναγκη να απαντησω.πως μας μιλάς έτσι; το γεγονος οτι κάποιος με την
παθηση την δικη μας σε δυσκολεψε κατα τα δικα σου λεγάμενα πάντα δεν σου δίνει το δικαίωμα να τα βάλεις με το συνολο.στο κατω κατω ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.
Νομίζω οτι πρέπει να ψάξεις άλλο τροπο να βγάλεις τα αποθημένα σου. Αυτό ενοοώ όταν λέω ότι καποιοι άνθρωποι δεν αξίζουν να ξέρουν για το προβλημα μας.
Γιατί ξαφνικά ενώ δεν υπάρχει κανενα προβλημα, εχουν την
εντυπωση οτι υπάρχει και μαλιστα μεγάλο.
Μεσα απο την περιφρονηση και την αδυναμια τους να αντιμετωπισουν μια κατασταση φταίει ο \"ασθενής\"
για όλα και την κάνουν με ελαφρα οταν αρχιζουν τα δυσκολα...
τα δύσκολα τα οποία ξεκινησαν αυτοι....μεσα απο την αμαθεια τους για το προβλημα μας...

Quote:

---

Originally posted by alexandros3
Και πάλι διάβασα αποσμασματικά. Kassi κορίτσι μου, στα παπάρια μου. Συντονίσου. Για το κοντός και χοντρός που λες, κάν\'το ακριβώς αντίθετο. Θα σας ήταν ευκολότερο αν ήταν έτσι και σας είναι απείρως δυσκολότερο όταν δεν είναι.
Ξέρεις εγώ τι έχω περάσει για να κρίνεις εαυτόν πιο άρρωστη;
Δεν το βλέπω έτσι. Το βλέπω ποιός πληγώνει. Κι εκεί δεν έχετε συναγωνισμό. Και γιατί να μην πω αυτό που έχω ζήσει; Για να μη σε θίξω; Ούτε που σε ξέρω, ούτε που με ξέρεις.

---

ναι είμαστε τα καλυτερα.γιατι ειμαστε ψαγμενοι.
είτε απο δικη μας ανησυχια , ειτε μεσα απο επισκεψη σε ειδικό.
πιστεύω οτι ο δικος μας ψυχικος κόσμος , ακόμα και αν έχει τα προβλημα του , ειναι πολυ πιο πλουσιος απο αυτος τον φελων που μας κρινουν...

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Πάντως έχω ακούσει ότι και οι ψυχίατροι ακούνε οριακή και τρέχουν.....ΟΡΙΑΚΗ με λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε!Το διάβασα σε ένα αγγλικό chat και λένε ότι έχουν μία προκατάληψη...Μικρούλα,να τόση δα!!!Εγώ πάντως μας θεωρώ τα καλύτερα παιδιά.Το θεωρώ άσε δε και προσόν γιατί αν κρίνω απ\'τον εαυτό μου είμαι ικανή να αισθανθώ πολύ έντονα συναισθήματα για κάποιον...Ίσως γι\'αυτό η οριακούλα φίλη μας σε έκανε να αισθάνεσαι Θεός...Μάλλον σε εκτιμούσε....

---

τι σε τραβάει σε γκεί;
είχα μια φίλη που μου είπε μια θεωρία...
γυναίκες που δεν έχουν μια κολλητη να τα λένε...
όταν γνωρίζουν κάποιον γκει ...λογω τις ίδιας ψυχολογιας και
ενδιαφεροντων κατα βάθος βρίσκουν επιτέλουν ενα
ανθρωπο να συννενοηθουν...
η συνεχεια γνωστη.....

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Adzik το κόβω το ρε......Ραψωδέ δεν ντρέπεσαι ρε;Συμμαχείς με τον αντίπαλο;Πτου σου ρε.....(Πλάκα κάνω έτσι)
Αλέξανδρε που το είδες να τα βρούμε;;ΕΕΕΕΕ;;;Εγώ θέλω να τσακωθούμε κι άλλο....Λοιπόν Άλεξ δεν ξέρω τι σε τραβάει σε οριακές...αν είναι.....αλλά κι εγώ αναρωτιέμαι κατά καιρούς τι με τραβάει σε γκέι....Ας μου πει κάποιος,και δεν το έχω λύσει η *******....Όπως προείπα το θέμα δεν είναι να σου βρω κουσούρια για το τι σε τραβάει σε οριακές.Δεν ήθελα να φερθώ με τον ίδιο τρόπο όπως κι εσύ γιατί δεν πιστεύω πως θα βγει κάτι.Είναι δικαίωμά σου να μη μας επιλέγεις από εδώ και πέρα ως αυτοπροστασία.Αλλά η δήλωσή σου ήταν σαν να έκανες αρνητικό προμόσιον για τις οριακές.Ναι μάγκες του φόρουμ,της Ελλάδος εγώ ο Αλέξης σας λέω να μην σχετιστείτε με οριακές,γιατί εγώ κάηκα!!!Τσ τσ τσ.....Κατά τα άλλα τα όποια σου προβλήματα εφ\'όσον δεν θέλεις να μου τα πεις δεν με ενδιαφέρουν,ούτε θα προσπαθήσω να τα βρω.Την κακή αρχή εσύ την έκανες!!!

---

Quote:

---

Originally posted by demetrios38
Σε αυτό το φορουμ οι περισσότεροι αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα, αν όχι όλοι.....

---

δεν μας είπες ποιο ειναι το δικό σου πρόβλημα...
διαγνωσμένο ή όχι...γιατί είμαι σίγουρος πως υπάρχει...
το ρητό λέει οτι απο μικρό η απο τρελό θα μάθεις την αλήθεια...
δεν είναι τυχαιο.γιατι αυτες οι 2 κατηγοριες ανθρώπων έχουν αυξημενη ψυχικη ευαισθησια και καταλαβενουν πιο ευκολα τι συμβαινει γυρω τους...
οσο για μένα δεν ειμαι τοσο μικρος...αλλα το συμπληρωνω με την τρέλα μου....

προσπάθησα να τους μιλήσω για πιο μικρά πράγματα .για πιο απλά απο αυτό το προβλημα.δεν είχαμε ποτε επικοινωνία.γιατί οι γονείς μου μια ζωη κυνηγουσαν το χρήμα.
επιδή είχαν στερηθει πολλα πραγματα οι ίδιοι τους δουλευαν πολυ για να φέρουν πολλά χρήματα στο σπιτι.Ηδη απο την ηλικία των 7 τους εβλεπα 1-2 ώρες την ημέρα και αν.την υπολοιπη μέρα ημουν ή στο σχολείο ή μόνος στο σπιτι.
Όσον αφορα την γυναίκα μου συζητοντας μαζι σας έχω την εντυπωση οτι βγάζει κάτι απο οριακή προσωπικοτητα.
Είναι πολυ επιθετική τελευταία και για κάθε δικο μου πρόβλημα που της λέω έχει ενα πιο μεγάλο προβλημα δικό της το οποίο έχει προτεραιοτητα...και εδώ και 12 χρόνια που
γνωριζόμαστε δεν έχουν προλάβει να πάρουν σειρά τα δικά μου προβλήματα.
Γι αυτους τους λόγους και συγκεκριμένα μετα απο ένα προβλημα που είχα στα 4,5 μου χρόνια με το οποίο γέλαγαν οι γονείς μου αλλα για μένα ίσως να ήταν η αρχή της κάτω βολτας...αποφάσισα να μην μιλήσω σε κανένα τόσο κοντινό μου άτομο για το προβλημα μου και γενικά δημιουργισα ένα τείχος ασφαλείας γύρω μου.

Quote:

---

Originally posted by Sofia

Quote:

---

Originally posted by toosensible
Οι γονείς μου και η γυναίκα μου δεν ξέρουν για το προβλημα μου.Είναι άτομα που δεν αξίζουν να τους μιλήσεις για το προβλημα σου.Δεν θα καταλαβεναν ποτε....

---

τί σε κανει να το πιστεύεις αυτο?

---

Quote:

---

Originally posted by toosensible
ναι είμαστε τα καλυτερα.γιατι ειμαστε ψαγμενοι.
είτε απο δικη μας ανησυχια , ειτε μεσα απο επισκεψη σε ειδικό.
πιστεύω οτι ο δικος μας ψυχικος κόσμος , ακόμα και αν έχει τα προβλημα του , ειναι πολυ πιο πλουσιος απο αυτος τον φελων που μας κρινουν...

---

Τα λες ΟΛΑ...Φελοί,όπως ακριβώς το λες ...

τελικά το οριακό με την ψυχιατρική έννοια πως ακριβως θα το τοποθετούσατε;
οριακό = στο όριο...
απο τί όμως;
μετα απο αυτο στο στάδιο τι υπάρχει;
είμαστε στο όριο της τρέλας για παράδειγμα;
συμφωνω πάντως με αυτά που γράφεις για τα δυσκολα προσωπικα και επαγγελματικά .
εγώ αυτή την στιγμή έχω δώσει μια αρκετά μεγάλη μάχη ο θεός ξέρει πως...
και έχω κρατήσει μια σχέση η οποία με οδήγησε σε γάμο.
Επίσης επαγγελμάτικα είμαι σε μια καλή δουλειά σταθερή εδω και 2 χρόνια.
Την προηγουμενη δουλειά την κράτησα για 5 χρόνια.
Εφυγα γιατι υπηρχε τρομερος πόλεμος εναντιον μου.
Αναρωτιεμαι όμως αν δεν είχα αυτο το προβλημα τι θα είχα κανει.

Πρέπει να σας πω οτι το παλευω χωρίς φάρμακα απλα με κάποιες συνεδριες ψυχοθεραπείας κατα καιρους.
Και θέλω να ευχαριστίσω το forum σε αυτό το σημείο γιατί μετά απο πολυ καιρό νιώθω πάλι ότι είμαι καπου ευπροσδεκτος γι αυτο που είμαι και ότι παρισακτος λόγο του προβλήματος μου.

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Κοίτα...Το οριακό είναι η αστάθεια στους στόχους μου είτε επαγγελματικούς είτε ερωτικούς είτε όποιους στόχους σκεφτείς και είναι κάτι που πίστεψέ με ταλαιπωρεί πολύ αυτόν που το βιώνει..Το να μην ξέρεις τι θέλεις και να αλλάζεις συνεχώς είναι κουραστικό και για εσένα τον ίδιο..Φρικάρω κατά καιρούς με το πόσες δουλειές έχω αλλάξει και που έχω φτάσει...Παλιά ήμουν πιο bitch με τους άντρες..Ας ελπίσουμε πως έχω βελτιωθεί...Το να μην μπορείς να κρατήσεις σχέση είναι εξίσου επιζήμιο αφού στερείς από τον εαυτό σου την φροντίδα που έχεις ανάγκη..Το να μην μπορείς να κρατήσεις επαγγελματική σχέση είναι πάλι αρνητικό μιας και δεν έχεις έναν μόνιμο οικονομικό πόρο+συν του ότι βγάζεις κακό όνομα στην \"πιάτσα\" και καθορίζεις σιγά σιγά το μέλλον σου αρνητικά.Το να αισθάνεσαι ότι ο κόσμος είναι κακός είναι επίσης άσχημο συναίσθημα....Νομίζω πως από τα χαρακτηριστικά που μου έδωσες το ότι είμαι έξυπνη με βοηθάει με την διαταραχή μου.....Α!Και αισθάνομαι πολύ μπερδεμένη σχετικά με το τι να κάνω με την φαρμακοθεραπεία γιατί την πάτησα παλιά με τα παλιά χάπια και θυμάμαι πόσο πτώμα αισθανόμουν και πόσα πολλά έχασα από τη ζωή..έτσι είμαι σε δίλλημα όσον αφορά στους σταθεροποιητές..Οκ θα με σταθεροποιήσουν συναισθηματικά αλλά αν δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου τι να το κάνω το που θα είμαι πιο σταθερή;;

---

Kassi ευχαριστώ για την απάντηση.

Βέβαια η κοπέλλα -η αδερφή του παιδιού που λέω- είναι σε πολύ \"οριακή\" κατάσταση μια και έχει κάνει πάρα πολλές απόπειρες, έχει νοσηλευτεί πολλές φορές, και δυστυχώς δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση, υποτροπές συνεχείς.

Η επιθετικότητα που ανέφερα ήταν απέναντι στον μικρότερο αδερφό της -χρόνια πριν- στον οποίο δημιουργησε μεγάλο πρόβλημα μιας και ήταν θεατής όταν έπινε έπαιρνε διάφορα και φούνταρε από το μπαλκόνι μία φορά και έκοψε τις φλέβες της μία άλλη.

Το θέμα είναι ότι το κορίτσι όντως γίνεται θύμα εκμετάλευσης από φίλους και καλά, που έφτασαν σε σημείο να την κλέψουν, αντικειμενικά, δεν ήταν η ιδέα της.

Ατομα που εμπιστεύτηκε, και φυσικά οδηγήθηκε σε κρίση και υποτροπή για άλλη μια φορά.

Κάσσι αυτό με την αστάθεια που λες νομίζω είναι υπερ-γενικό. Γιατί υπάρχει αστάθεια στους οριακούς είναι το θέμα. Ξέρω άτομα που έχουν αλλάξει 100 δουλειές αλλά με τους φίλους και τις σχέσεις γενικά είναι σπαθί. Η κρίση ταυτότητας που παθαίνουν οι \"οριακοί\" έχει να κάνει με το ότι δεν μπορούν πολλές φορές να ξεχωρίσουν το εγώ τους από το εγώ+εσύ. Δηλαδή, π.χ. Εγώ είμαι οριακός και συ δεν είσαι. Εσύ νιώθεις άνετα με τον εαυτό σου και έχεις τους στόχους σου κτλ. Εγώ, ο οριακός και φίλος σου/γκόμενος σου/σχέση σου, σε νιώθω υπερβολικά κοντά μου με αποτέλεσμα να ταυτίζομαι με σένα και να υιοθετώ τις απόψεις σου, τους στόχους, τα ενδιαφέροντα σου κτλ. Στο μυαλό το δικό μου είμαστε ένα - εγώ δεν έχω προσωπικότητα χωρίς εσένα. Είμαι εγώ + εσύ. Όταν εσύ φύγεις εγώ μένω μισός. Από τον φόβο μου ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο τα χάνω... ίσως γιαυτό οι οριακοί να έχουν τόση μεγάλη αστάθεια;; Γιατί οι σχέσεις δεν είναι σταθερές.
Είχα διαβάσει μάλιστα ότι ένας καθηγητής στο χάρβαρντ δεν έκανε διάγνωση οριακής όταν δεν είχες αυτόν τον φόβο εγκατάληψης ακόμη και αν είχες όλα τα άλλα στοιχεία. Θέλω να πω, οι οριακοί έχουν προβλήματα αστάθειας επειδή τείνουν να έρχονται υπερβολικά κοντά σε κάποιον και όταν αυτός φύγει ή τον παρατήσουν τότε είναι που δεν ξέρουν ποιοί είναι - ακριβώς επειδή μέχρι τότε, ακόμη και υποσυνείδητα, θεωρούσες τον εαυτό σου ως εγώ+η σχέση μου ή ο/οι φίλος/οι μου κτλ. Είναι περίεργη

Αυτό έχω καταλάβει εγώ τουλάχιστον και το γράφω εδώ για να μου πεις κάσσι και συ τι νομίζεις... Γιατί η αστάθεια συμβαίνει σε όλους. Έχω συμμαθητή στην σχολή μου που έχει αλλάξει 4 σχολές για να κατασταλάξει σε αυτήν. Ο λόγος που το έκανε όμως αυτό δεν έχει σχέση με ψυχοπαθολογία... έψαχνε να βρει κάτι που τον εκφράζει. Άρα ο λόγος που είσαι ασταθής μετράει και όχι ότι είσαι ασταθής. Πιστεύω να έγινα κατανοητός.

Quote:

---

Originally posted by Kassi

Ναι ας πούμε πως είμαστε στο όριο της λογικής με την παράνοια..Της νεύρωσης με την ψύχωση... Με ποιά κριτήρια βγήκες με οριακή διαταραχή;Σε κανέναν δεν είναι εύκολο να κρατήσει μια σχέση σημασία όμως έχει γιατί την διαλύει και με πόση ευκολία..Το ίδιο και με τις δουλειές του...Στα νεότερά σου χρόνια-μιας και τώρα είσαι παντρεμένος-μήπως είχες δείξει μεγαλύτερη αστάθεια;Στα λεγόμενά σου δεν βρίσκω κάποια ασταθή συμπεριφορά.Για να σου δώσω να καταλάβεις είμαι 5 χρόνια στον εργασιακό χώρο και έχω αλλάξει πάνω από 30 είδη διαφορετικών δουλειών όπως και η μεγαλύτερή μου δουλειά διήρκησε 2 μήνες...Θα ήταν για εμένα ευχής έργο να την είχα κρατήσει 2 χρόνια...Να μη μιλήσω για τις όποιες σχέσεις μου που μόνο σχέσεις δεν τις λες...Και παρά ταύτα δεν με θεωρώ την απόλυτα οριακή..Σε σημείο να χαρακώνομαι δεν έχω φτάσει....Δεν ξέρω βέβαια που θα ήμουν χωρίς ψυχοθεραπεία...Επίσης μας θεωρούν λίγο εξ\'όλης και προόλης στη συμπεριφορά μας αλλά έχω συναντήσει χειρότερες περιπτώσεις και όμως την βγάζουν μια χαρά χωρίς διαταραχή χωρίς τπτ.....Δεν βλέπουν το σύνολο των προβλημάτων μας,τις φρικτές μεταπτώσεις τις διάθεσής μας που αν δεν πάρω χάπι για μια δυο μέρες θα με χτυπήσει η βουλιμία,μπορεί να πέσω και σε κατάθλιψη και να είμαι μέσα στο σπίτι και να μην κάνω τπτ.....Βγάζουν ένα ελευθέρων ηθών,τα κάνουν όλα και είναι οκ....Όσο για το αν μας καταλαβαίνουν τους οριακούς..Ναι πως...Δεν θα είναι οι \"φίλοι\" σου δίπλα σου σε μια σου δύσκολη στιγμή;Πως,σίγουρα...Το μόνο που τους αρέσει να βλέπουν και το μόνο για το οποίο σε κάνουν παρέα είναι γιατί είσαι χαχαχου.....Όταν κλείνεσαι,πέφτεις,όταν σου χτυπάει την πόρτα η αυτοκαταστροφή κανείς δεν είναι εκεί....Επειδή ακριβώς έχουμε πολλή ένταση μέσα μας και στην προσπάθειά μας να γεμίσουμε τα κενά μας μπορεί να κάνουμε διάφορα μπορεί να γίνουμε και ευχάριστοι-ο καραγκιόζης της παρέας.....Κανείς δεν θέλει όμως να σε ξέρει γι\'αυτό που είσαι....Αν μια μέρα-χαχα-έβγαζα ντουντούκα και έλεγα ότι είμαι οριακή ανάθεμα αν θα μου έλεγε Καλημέρα το ένα δέκατο από τους \"φίλους\"....Επίσης το θέμα είναι πως προβάλλεις την διαταραχή σου..Αν είσαι high, μες στην κόκα, το αλκοόλ και τα σκάνδαλα βγαίνεις και η πρώτη φίρμα της show biz...Είσαι πρωτοπορία...Είσαι Ουάου!!!!Πόσοι και πόσοι γνωστοί δεν έχουνε και μια διαταραχή καβάντζα; Αλλά αυτοί είναι οκ..Εσύ και εγώ που θα βγούμε να πούμε ότι έχουμε πρόβλημα και μάλιστα το αντιμετωπίζουμε(ψυχοθεραπ� �υτικά,φαρμακευτικά) είμαστε για δέσιμο...Αυτοί που την βγάζουν στη μαστούρα είναι high...Σνιφάρω,γαμάω και δέρνω....

---

Βασικά οριακός διαγνώστικα κάπου στα 24 μου για πρώτη φορά στο κέντρο ψυχικης υγείας περιστερίου το οποίο το έμαθα στα 32 μου όταν ξαναζήτησα βοήθεια και έκανα για 2η φορά ψυχοθεραπεία στο ίδιο κέντρο.στα 32 με ξαναέβγαλαν οριακό βάση του MMPI και μιας άλλης εξέτασης πάλι με μια 500αρια ερωτήσεις που ρώταγαν το ίδιο πράγμα με άλλο τρόπο ξανά και ξανά.
Πάντως έχω μεταπτώσεις στην διάθεση μου όπως τις περιγράφεις και εσύ.
Έχω και αρκετά σημάδια της καταθλιψης όπως την περιγράφεις εσυ.Με το πιο φανερό το πρωινό ξυπνημα.
Μπορώ να κοιμηθω όσο θέλω και να συνεχίζω να είμαι κουρασμένος και πάντα με ένα αγχος...φοβερό...
έτσι ξεκινάει η μέρα μου...
Παλιοτερα όπως λες ημουνα πιο χάλια ψυχολογικά και με είχε πάρει απο κάτω γιατι δεν είχα και σχέση και δυσκολευομουνα να κάνω...
Σήμερα δεν ξέρω να σου πω αν τελικά ειμαι καλυτερα παντρεμένος η μόνος μου.Ώρες ωρες αναζητώ την ηρεμία που είχα παλιότερα.Και σκέψου ότι δεν έχω παιδιά .
Συμφωνω επίσης μαζί σου ότι οι ανθρωποι σε βλέπουν με διαφορετικη σκοπιά οταν ξέρουν για το προβλημα σου.
Ασχετα αν σε ξέρουν χρόνια πριν το μαθουν.
Ξαφνικά γινεσαι άλλος ανθρωπος γι αυτους...
Ξαφνικα όλες οι αντιδρασεις σου που δεν τους αρεσουν συσχετιζονται με το προβλημα σου και είσαι \"τρελος , τρελη\".
Και που να τύχεις σε κάποιον πονηρό σε σχέση η σε γάμο.
Που να θέλει να σε \"ξεφορτωθει\".
Μπορεί να σε κλείσει με 1-2 κινησεις στο ψυχιατρειο και εσυ να ψάχνεσαι.
Αυτά που βλέπουμε στα έργα δεν ειναι δύσκολα να συμβουν και πραγματικά.
Μου έχει συμβει προσωπικά απο ανθρωπο που δεν ήξερε οτι έχω προβληματα.Αλλίως ίσως να τα είχε καταφέρει.
Ευτυχώς είχα κρατησει πισινη και την εβγαλα καθαρή.
Σκεφτομαι να ανοιξω ξεχωριστο topic γι αυτό.
\"Κακοβουλη εκμεταλευση και μεταχειριση με στοχο κερδοσκοπικο\"

Είμαι και εγώ στο κλαμπ... Τσάμπα νόμιζα τόσο καιρο οτι έχω κατάθλιψη... ακροβατώ λέει στα όρια ανάμεσα στην υποτίμηση και την εξειδανίκευση, και πως η μείζων κατάθλιψη που έπαθα ήταν μάλλον \'επιπλοκη\", αυτού του πράγματος...
Εγώ μέχρι σήμερα νόμιζα πως έχω ακόμη κατάθλιψη και δεν ήξερα καν πως υπάρχει αυτη η ασθένεια... Δεν ήξερα οτι εχω κατι άλλο πλεον... Επαθα γερο σοκ το απογευμα που το \'πε ο γιατρος... Τωρα διαβασα και εδω τα συμπτωματα και επαθα σοκ λεμε! Ιδια....
Αλλά με τρομάζει... Η καταθλιψη ήταν κατι που το ήξερα... Ξερώ τα πάντα για αυτην... Αλλά για αυτό τώρα... Το κενό!

μπορεί τώρα να σου έγινε η διαγνωση αλλά απο ότι καταλαβαίνω είσαι οριακη κάμποσο καιρό πριν. μέχρι την ανακοινωση του γιατρού σου τα πήγαινες καλα.γιατί να πανικοβάλλεσαι;αφού τα καταφερνες πριν τώρα τι αλλάζει;επειδή
ο γιατρος σου σου είπε μια καινουργια φραση-περιγραφη γι αυτο που σου συμβαίνει; αν μέσα απο το φορουμ καταλαβες οτι έχει δίκιο τότε αυτό είναι δώρο απο το θεό για σένα.τώρα γνωρίζεις τι ακριβώς σου συμβαίνει και μπορείς να το αντιμετωπισεις καλύτερα.πάντως συνηθως η κατάθλιψη είναι αυτή που σε κάνει να γίνεις οριακή...είναι η μετάβαση απο ένα στάδιο σε χειρότερο.
ο γιατρός σου ξέρει βέβαια καλύτερα. και μην πανικοβάλεσαι .έχεις το λιγοτερο εμάς εδω στο φορουμ να μιλησεις για το προβλημα σου. Έχεις και το γιατρό σου.Πιστεύω οτι θα τα καταφέρεις.

Quote:

---

Originally posted by donald_girl
Είμαι και εγώ στο κλαμπ... Τσάμπα νόμιζα τόσο καιρο οτι έχω κατάθλιψη... ακροβατώ λέει στα όρια ανάμεσα στην υποτίμηση και την εξειδανίκευση, και πως η μείζων κατάθλιψη που έπαθα ήταν μάλλον \'επιπλοκη\", αυτού του πράγματος...
Εγώ μέχρι σήμερα νόμιζα πως έχω ακόμη κατάθλιψη και δεν ήξερα καν πως υπάρχει αυτη η ασθένεια... Δεν ήξερα οτι εχω κατι άλλο πλεον... Επαθα γερο σοκ το απογευμα που το \'πε ο γιατρος... Τωρα διαβασα και εδω τα συμπτωματα και επαθα σοκ λεμε! Ιδια....
Αλλά με τρομάζει... Η καταθλιψη ήταν κατι που το ήξερα... Ξερώ τα πάντα για αυτην... Αλλά για αυτό τώρα... Το κενό!

---

ela nte pote stamatan ola ayta?
ego eimai se mia fasi pou dexomai pyra apo pantou...
apo to spiti mou kai apo tin douleia mou...
eno mexri ligo kairo eniotha kapos anakoufismenos tora exo pali provlima katathlipsis kai genika piesis tin opoia niotho adynamos na tin antimetopiso apotelesmatika.
niotho oti mesa apo to provlima mou oi alloi me kanoun oti theloun.
tetoies stigmes anarotiemai opos esy..pote tha teliosoun ola ayta...?
pleon exo xasei tin elpida gia ousiastiki lysh.
prospatho na paleyo tin kathimerinotita me to ligotero dynato psychologiko kostos....
kai akoma kai na elyna to provlima mou...
to periballon mou me exei sinithisei boliko....
tha ertho se megali sygrousi.
pisteuo oti otan erthei i ora auti tha mporeso na to kano...
to meletao kairo tora...
mallon tha xreiastei na allakso tin zoi mou rizika..
den ksero ti filoi , gnostoi klp agapimena tha mou meinoun meta apo auti tin allagi...kai auto einai pou ponaei perisotero....

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Πώς γίνεται όταν πονάς να διαχειρίζεσαι τον πόνο χωρίς φάρμακα,χωρίς να το ρίχνεις στη βουλιμία ή στο ποτό;Μπορεί μια οριακή προσωπικότητα να αλλάξει;

---

100% με αγαπη. Ειναι στο χερι του να κανει την σωστη επιλογη αλλιως μια ζωη θα τυρρανιεται.
Καλο κουραγιο

Κασσυ μου μου εισαι καλα? φιλια!!

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Πώς γίνεται όταν πονάς να διαχειρίζεσαι τον πόνο χωρίς φάρμακα,χωρίς να το ρίχνεις στη βουλιμία ή στο ποτό;Μπορεί μια οριακή προσωπικότητα να αλλάξει;Μπορεί να παραμείνει χωρίς φαρμακοθεραπεία;Θα σταματήσει ποτέ ο οριακός να αισθάνεται κενό;Θεωρώ αναποτελεσματικές τις συμπεριφορικές προσεγγίσεις που σε θέλουν την ώρα της βουλιμίας να έχεις τον έλεγχο και να κάνεις κάτι άλλο ώστε να αποφύγεις την βουλιμική κρίση.(Και πες ότι την αποφεύγεις μια μέρα..Την επόμενη θα σου ξαναχτυπήσει την πόρτα και πόσα κουράγια θα έχεις να την αντιμετωπίσεις;)Άλλωστε στη βουλιμία υπάρχει απουσία μερική ή παντελή ελέγχου...Είναι μια ακόμα παρόρμηση που ζητάει ικανοποίηση.Πώς να την αντιμετωπίσεις;

---

ΝΑΙ κασσι μου γλυκιά.
Ενας άνθρωπος με στοιχεία οριακής προσωπικότητας, μπορεί να αλλάξει, αν το θελήσει πραγματικά.
Πως γίνεται όταν πονάς, να διαχειρίζεσαι τον πόνο;
ΔΥΣΚΟΛΑ, αλλα γίνεται... και κάποια στιγμή, θα φτάσεις στις παρυφές του πόνου... εκεί που θα τον έχεις ξεράσει ολόκληρο, θα τον αποβάλλεις.
Δεν θα πάψεις ποτέ να αισθάνεσαι εντονα, το βάρος της ευαισθησίας και του συναισθήματος θα σε δυσκολεύουν... μα θα μάθεις να το διαχειρίζεσαι... καποια μέρα και χωρίς χάπια..
τα χάπια, θάβουν, μηδενίζουν, αδρανοποιούν,σε βυθίζουν σε ψευτικη ηρεμία...
Ενω εσύ μπορεί να θέλεις να βγάλεις προς τα έξω, όχι να θάψεις, να εκφράσεις, να νιώσεις, μέχρις εσχάτων...
Την παρόρμηση, μπορείς να την ελέγξεις, γιατί είσαι πιο δυνατή επο εκείνη.. θα βρεις τρόπους, να την κοντρολάρεις... να δεις πότε εμφανίζεται, ποια συναισθήματα την συγκροτουν, ποιες αναγκες ικανοποιεί, και θα βρεις νέους τρόπους, πιο λειτουργικούς να εκδηλώνεσαι...
Μιλάς για το κενό...
κοπέλα μου καλή, μην τα βλέπεις ΟΛΑ κάτω αποτο πρίσμα της ταμπέλας του οριακού..
Το αίσθημα κενού, είναι κατι που νιώθει καθε ανθρώπινο πλάσμα στο βάθος του... κατι που κρύβουμε εντεχνα απο τον εαυτό μας.
Ολοι φοβομαστε να σκύψουμε στο βάθος μας και να δούμε τούτο το κενό, να παλέψουμε μαζί του,
να νοηματοδοτήσουμε ουσιαστικά την ύπαρξή μας, κατευνάζοντάς το...

Ολα σου τα στοιχεια,που σε απαρτίζουν, δεν είναι μεταιχμιακά...
Ειναι λογικό να τα ερμηνευεις βεβαια ετσι ( ολα - οριακα vs όλα υγιή) λόγω της απολυτότητας του τρόπου σκέψης σου.
Αυτή η απολυτότητα μπορεί να αμβλυνθεί ..
Πιστευω καλό είναι να αρχίσει να αμβλύνεται απο το συναίσθημα...
Να σου μάθει κάποιος καλός θεραπευτής, να δεις ο γκρι... να νιώσεις το γκρι..
Αρκεί μια φορά κοπέλα μου
Και μετά θα γεμίσεις με νέα όραση.. θα αρχίσεις να βλέπεις,να νιώθεις, να αισθάνεσαι τις μεσαιες περιοχές...
Και μια μέρα κοπέλαμου,
θα είσαι αρκετά δυνατή
για να ανοίξεις εκεινη την μικρή πορτούλα της ψυχής σου, πουοδηγεί σε ενα μεγάλο ΧΑΟΣ..
και άφοβα, και χωρίς χάπια, αν θελεις, θα μπεις μεσα του να το περπατήσεις..
Και κατα την πορεία της διαδρομής,
μετά απο πολλή οδυνη κι αγωνία κι απελπισία καιθλίψη και πόνο
θα βρεις...
ενα
ΤΕΛΟΣ!!!!
ΘΑ εχεις μπορεσει να βρεις μια τελεια - στοπ.
Ενα όριο.
Και όλα, θα μπουν σε μία νέα τάξη...

Στο ευχομαι, ολόψυχα.

Το παρακάτω, το έβαλα στους στίχους, αλλά θελω να το αναρτήσω και εδώ Κάσσι.. μιλά για κάτι πολύ δικό μου,έτσι όπως το νιώθω εγώ.

ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ

Πέφτω μέσα σου
Βαθια
όλο και πιο πολύ
σ\' έναν λυγμό χωρίς αρχή
και τέλος
μια λαχτάρα
ξένη
για το εύστροφο μυαλό
είσαι σκοτεινό
και άγνωστο
με ορμή χίλιων ανέμων με στροβιλίζεις
σαν ένα φυλλαράκι
μικρό να είμαι
χαμένο σ\' ένα απέραντό δάσος
κίτρινο φθινοπωρινό
μπερδεμένο ολότελα
απο τις αιχμηρές κινήσεις μου
και τις στροφές
που σταματημό δεν έχουν
μέσα στης βροχής τον άγριο χορό
που μ εχεις παρασύρει.

Ήλιε λυπήσου με
θα σε περιμένω
πίσω απο τις πυκνές
λωρίδες της ομίχλης και τις
σκούρες φυλωσσιές!
Δεν σε φοβάμαι
κι ας με ρουφάς στο άγνωστο
από όλα τα σημεία μου
στο πιο εύθραυστο
εκείνο
το πιο παιδικό
το πιο αθώο
το πιο αγνό
το πιο σκληρό
το πιο επιτακτικά
διαψασμένο
για λύτρωση.

Κι αν κάποτε
σε έσπασαν στα δύο
εσύ θα βρεις τον τρόπο
να ενώσεις τα κομμάτια.

Και όταν το ράγισμα
αναρρώσει
και δέσει η κόλλα
χίλια μικρά θαύματα θα γεμίσουν την αυλή σου...

Και το μέσα σου, γλυκό, τρυφερό, παιδικό,
εύθραυστο θα έχει τραφεί
για να βγαίνει προς τα έξω το ίδιο αυτό..
κι όχι η αντεστραμμένη εικόνα του,
της ψεύτικης σκληράδας,
της άμυνάς σου...

ΕΛΕΥΘΕΡΟ προς τα έξω,
το μέσα σου θα ρέει
χωρίς μάσκες και λόγια ψεύτικα
και τεχνάσματα
αλλα με άφοβη και περισση
ΑΛΗΘΕΙΑ.

οχι δεν ειμαι σε φαρμακευτικη αγωγη.
αν και μου το εχουν προτεινει κατα την διαρκεια των ψυχοθεραπειων δεν θελω να παρω φαρμακα.φοβαμαι.
πιστευω οτι ειναι κατι που ξεκινας και δεν εχει επιστροφη.
οπως κι εσυ αλλοστε το περιγραφεις.αν κοψεις τα φαρμακα
πεφτεις.
και εφω προσπαθω να θυμαμαι το παρελθον.
καθε χθες και καλυτερα.
αυτες τις μερες τα πραγματα ειναι ακομα χειροτερα απο τη τελευταια φορα που σας εγραψα.
τα πραγματα στην δουλεια ειναι χειροτερα.
νιωθω κυνηγημενος.
το καθε λαθος πληρωνεται ακριβα.
και να μην κανεις λαθος κατι σου βρισκουν.
παραλληλα η γυναικα μου ξεκινησε μια επιχειρηση με δικα της φυτικα αρωματα η οποια παει καλα και μου φερεται απαισια
γιατι βγαζει παραπανω λεφτα απο μενα και μου τονιζει με την
οποια ευκαιρια της δοθει.
Μου ζηταει ακομα και να χωρισουμε.Ξεχναει οτι την επιχειρηση αυτη την εφτιαξε με την βοηθεια μου και συνεχιζει να με χρειαζεται.
ολα αυτα με εχουν φτασει σε ενα σημειο μεγαλης στενοχωριας και καταθλιψης.ειμαι σε απογνωση.
Δεν μπορω να ειμαι αλλο κυνηγημενος για να εξυπηρετουν καποιοι τα συμφεροντα και το εγω τους.
Νιωθω πως πρεπει να μαζεψω δυναμεις και να περασω στην αντεπιθεση.αλλα μοιαζει τοσο δυσκολο να το κανω αυτο τουτη την εποχη..δεν ξερω τι να κανω...

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Είμαι σε απόγνωση γιατί εδώ και καιρό ανακάλυψα πως αυτή η γαμωδιαταραχή είναι ανίατη ένα πράγμα...Χωρίς τα χάπια μου δεν λειτουργώ...και αυτό πονάει..Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια τις ευχάριστες στιγμές πόσο πιο φυσιολογικά ήταν όλα..Τώρα νιώθω ένα κενό και προσπαθώ να το διαχειριστώ χωρίς ακραίες πράξεις αλλά δεν παλεύεται...Νιώθω πως ποτέ δεν θα αλλάξω σε κάτι φυσιολογικό...Κόβω τα χάπια..Έρχεται η κατάθλιψη...Είδα ότι ακόμα και αν υπάρχει υποστήριξη από το περιβάλλον δεν βοηθιέμαι πάντα....Χωρίς χάπια θα πέφτω...Toosensible είσαι σε φαρακευτική αγωγή;

---

toosensible είσαι σίγουρος οτι έχεις οριακή διαταραχή προσωπικότητας?Στο λέω αυτό γιατί δε μου δείχνεις μια ασταθεια συναισθηματικη και συμπεριφορική.Έχεις οικογένεια σταθερο δεσμό και σταθερή δουλειά εδώ και χρόνια.Η οριακή διαταραχή συνδέεται με αστάθεια και έλλειψη στόχων και εικόνας εαυτού.Ποιος σου έκανε αυτή τη διάγνωση?

tin diagnosi tin ekane to kentro psixikis ygeias peristerioy.thn eixe kanei peripou sta 23 moy kai tin epibebeose sta 33 mou peripoy.
sta 23 den eixa statheri douleia me tin enoia oti koitaga na kano kati san eleytheros epaggelmatias . opote den eixa kati stathero.genika eimai synaisthimatika astatheis tha elega.apo tin mia stimi stin alli mporei na eimai kala kai tin alli stigmi pali xalia.exei bebaia na kanei me tin psychologiki bia poy exo gyro moy ana pasa stigmi.den ksero an exo magniti gia auto i apla me briskoun boliko kai to kanoun.
teleytaia prospatho bima bima na diorthoso ta pragmata.
sto kommati tis douleias kati kataferno.ekei imoun panta pio dynatos.ston synaisthimatiko tomea dyskola ta pragmata.
mou ferontai san skoupidi den me ypologizoyn kai poly.
an tairiazoyn oi apopseis mas exei kalos...
allios briskoyn ton tropo na me anagasoun na kano to diko toys....

Quote:

---

Originally posted by toosensible
tin diagnosi tin ekane to kentro psixikis ygeias peristerioy.thn eixe kanei peripou sta 23 moy kai tin epibebeose sta 33 mou peripoy.
sta 23 den eixa statheri douleia me tin enoia oti koitaga na kano kati san eleytheros epaggelmatias . opote den eixa kati stathero.genika eimai synaisthimatika astatheis tha elega.apo tin mia stimi stin alli mporei na eimai kala kai tin alli stigmi pali xalia.exei bebaia na kanei me tin psychologiki bia poy exo gyro moy ana pasa stigmi.den ksero an exo magniti gia auto i apla me briskoun boliko kai to kanoun.
teleytaia prospatho bima bima na diorthoso ta pragmata.
sto kommati tis douleias kati kataferno.ekei imoun panta pio dynatos.ston synaisthimatiko tomea dyskola ta pragmata.
mou ferontai san skoupidi den me ypologizoyn kai poly.
an tairiazoyn oi apopseis mas exei kalos...
allios briskoyn ton tropo na me anagasoun na kano to diko toys....

---

Καλημέρα! Γράψε στα ελληνικά καλύτερα.
Να σε αναγκάσουν, σαν δηλαδή να είσαι αρκετά υποχωρητικός?
Σαν να μην ξέρεις ναυπερασπιστείς καλά τα θέλω, τον εαυτό σου?
Απο ότι κατάλαβα, αυτό είναι το κυριότερο που σε απασχολεί.
Απο την άλλη, το συναισθηματικό σκαμπανέβασμα, όταν έχεις δεχτεί κάποιο πλήγμα απο το περιβάλλον σου, δεν είναι λογικό να συμβαίνει?

ναι κάπως ετσι όπως τα λες .
χωρις να είναι τα μόνα που με απασχολούν.
οταν δεχτείς ενα πληγμα γιατι απλα συνεβη λογω συμπτωσης στενοχωριέσαι και λες εντάξει θα περάσει έτυχε.
οταν ομως τυχαίνει 2-3 φορες την εβδομαδα τι κάνεις;
σχολάς απο την δουλεία σου και πας σπιτι.
δεν εχεις κανει τιποτα κακό απλως εχεις κανει την βαρδια σου.
και πας σπιτι και αντιμετωπίζεις μουτρα το λιγοτερο και επιθεση γιατι εχεις λυμμενο το κορδονι του παπουτσιου παραδειγμα.
οταν αυτα τα αντιμετωπιζεις για χρόνια μπαίνεις σπιτι με ενα φοβο.λες θα είναι ολα καλα η παλι θα την πληρωσω για κατι που δεν αξιζει;
γενικώς τα θέλω των άλλων ειναι πιο σημαντικα απο τα θελω τα δικα μου.
τα δικα μου γινονται μονο εκ παραδρομής.
δεν μπορει να φταίνε οι αλλοι μονο .αυτοι βρισκουν και τα κανουν.
εγω ως ποτε θα είμα ετσι να με κανουν οτι θέλουν ...;

Quote:

---

Originally posted by toosensible
ναι κάπως ετσι όπως τα λες .
χωρις να είναι τα μόνα που με απασχολούν.
οταν δεχτείς ενα πληγμα γιατι απλα συνεβη λογω συμπτωσης στενοχωριέσαι και λες εντάξει θα περάσει έτυχε.
οταν ομως τυχαίνει 2-3 φορες την εβδομαδα τι κάνεις;
σχολάς απο την δουλεία σου και πας σπιτι.
δεν εχεις κανει τιποτα κακό απλως εχεις κανει την βαρδια σου.
και πας σπιτι και αντιμετωπίζεις μουτρα το λιγοτερο και επιθεση γιατι εχεις λυμμενο το κορδονι του παπουτσιου παραδειγμα.
οταν αυτα τα αντιμετωπιζεις για χρόνια μπαίνεις σπιτι με ενα φοβο.λες θα είναι ολα καλα η παλι θα την πληρωσω για κατι που δεν αξιζει;
γενικώς τα θέλω των άλλων ειναι πιο σημαντικα απο τα θελω τα δικα μου.
τα δικα μου γινονται μονο εκ παραδρομής.
δεν μπορει να φταίνε οι αλλοι μονο .αυτοι βρισκουν και τα κανουν.
εγω ως ποτε θα είμα ετσι να με κανουν οτι θέλουν ...;

---

Εχεις βρει, γαιτί βαζεις τις επιθυμίες των άλλων, πάνω απο τις δικές σου?
Ανέχεσαι εδώ και χρόνια μια κατάσταση.
Δεν είναι καιρός να δράσεις, αντί να υφίστασαι?

σορρυ για την απουσία μου.
στις 22/4/2009 ήμουν ταξίδι απο αυτά που δεν θέλω να κάνω για δουλειά.Είχα ζητήσει άδεια αλλα δεν μου την έδωσαν.και έτσι δεν μπόρεσα να ξεφύγω στην μοίρα μου.
Το βράδυ τελιώνοντας την εκτος έδρας δουλειά μου και επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο είχα ενα άσχημο τροχαίο.
τράκαρα μετοπικά με ενα άλλο ΙΧ και τα αυτοκίνητα έγιναν θρυψαλα.εγω γλιτωσα απο θαυμα.όμως κάποια μικρά προβληματα υγείας και οικονομικά που απορεαν απο αυτό το ατύχημα (παρότι έφταιγε ο άλλος) με ανάγκασαν να μείνω μακριά σας. τα υγείας και οικονομικά προβληματα φέραν τα ψυχολογικά στην επιφάνεια...και βέβαια κάποιοι επιτιδιοι απο κυρίως απο το εργασιακό περιβάλλον προσπάθησαν να κάνουν το δικό τους βλέποντας την αδυναμία μου.
Είμαι σε μια απο τις χειρότερες φάσεις της ζωης μου ψυχολογικά.Πονάει το σώμα (ακόμα) και η ψυχη.
Ενώ ήταν εργατικό έγιναν κατι μπερδέματα οικονομικά και πάνω στην φάση που χρειαζόμουν τα χρήματα περισσοτερο απο ποτέ μου έκοψαν κάπου 300 ευρω.Τα οποία με πολύ γκρίνια τα πήρα εν μέρει μετα απο 1 μήνα και τα υπόλοιπα θα τα πάρω μετα απο 1-2 βδομάδες απο σήμερα,
Μέσα σε όλο αυτό το τρέξιμο ένιωθα και νίωθω να πνίγομαι χρόνικα....να μην έχω ούτε 5 λεπτά για μένα να σκεφτώ τι μου συμβαίνει και να το αντιμετοπισω.
το κακό είναι ότι βάζω τα κλάματα ακόμα πιο εύκολα απο πριν..
τσακόνομαι με την γυναίκα μου γιατι δεν αντέχω άλλο να καταπατάει την προσωπικότητα μου.
Έχω εξαντλήσει την υπομονή των πάντων με το προβλημα μου γιατι πονάω ακόμα δεν μπορώ να σηκώνω βάρη ...δεν έχω όρεξη για πολλά . θέλω να κάθομαι σπίτι να ξεκουραστώ...
Συν τις άλλις...με κάλεσαν απο την δουλειά για κουβέντα και μου είπαν να \"βελτιωθω\" αλλιώς κινδυνεύω με απόλυση...
κοινως όλα ενα μαυρο χάλι...
προσπαθώ να κοιτάξω την υγεία μου άλλα μου είναι δύσκολο απο την πίεση της δουλειάς...
τώρα έχω πάρει άδεια αλλά δεν ξέρω δεν μπορώ να ηρεμήσω.
είμαι σπίτι και όλο κάτι έχω να κάνω..
είμαι οριακός η τελικά τρελαμένος τελίως...;

\'Eχω 2 διαγνώσεις από αυτό. 2 διαγνώσεις από 2 διαφορετικούς γιατρούς σε απόσταση 10 ετών. Η ευχή που κάνω από την ώρα που βγήκα από το νοσοκομείο είναι να τελειώνω στον ύπνο μου φυσικά γιατί δεν έχω τη δύναμη να αυτοκτονήσω κι έχω πίσω μου έναν δυο ανθρώπους που με αγαπάνε. Η τελευταία διάγνωση στο νοσοκομείο με εξέπληξε γιατί δεν είμαι τόσο άγριος και ορμητικός όσο οι οριακοί, είμαι πολύ ευγενής και χαμηλών τόνων άνθρωπος, ντροπαλός, αλλά με άγρια ξεσπάσματα όμως σε άτομα μόνο που τα γνωρίζω πάρα πολύ καλά, κυρίως σε 1 άτομο μόνο (στο αίμα μου). Πάει η ζωή μου, πάει, πήγε στράφη μια ζωή. Πληρώνω τα αμέτρητα λάθη μου που οφείλονται σε παρορμητισμό και σε φόβο. Απέραντη μοναξιά, από σήμερα νοιώθω ότι με φοβούνται οι δικοί μου. Δεν θέλω να με φοβούνται,θέλω να με αγκαλιάζουν και να τους αγκαλιάζω. Τα έκανα σαλάτα σε αυτή τη ζωή. Τόσο συναισθηματικός και να μην μπορώ να έχω κανέναν δίπλα μου, τόσο ευαίσθητος ευάλωτος, νοιώθω ότι έσπασα πια. Θα ήθελα να ήμουν 80 χρονών να ήταν το τέλος πολύ κοντά, είναι πάρα πολλά τα χρόνια που απομένουν για ένα φυσικό θάνατο. Κουράστηκα.

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Καλησπέρα Velvetunderground.Νομίζω το έχουν οι οριακοί να είναι συναισθηματικοί αλλά και να αισθάνονται σε απόγνωση και να έχουν συχνές αυτοκτονικές σκέψεις.Κάτι σε δώσε μου ένα λόγο για να ζω ή σκότωσέ με γιατί δεν έχω τα κουράγια να αυτοκτονήσω.Είναι δράμα.Σε καταλαβαίνω.Βρίσκεσαι σε φαρμακοθεραπεία;Στο νοσοκομείο μπήκες λόγω απόπειρας;

---

Mπήκα για να μην αυτοκτονήσω ή μάλλον επειδή έφτασα σε τέτοιο σημείο που ήθελα απεγνωσμένα να αυτοκτονήσω αλλά δεν μπορούσα και κόντευα να τρελλαθώ. Ναι, παίρνω φάρμακα, το Seroquel και το Minitran 3 φορές τη μέρα. Στο νοσοκομείο ένοιωθα καλύτερα απ\'ότι εδώ σήμερα που είναι 2η μέρα. \'Ολα έχουν αιτία μια αισθηματική απογοήτευση. Σκέφτομαι από το πρωί μέχρι το βράδυ πως θα την κάνω να γυρίσει κοντά μου γιατί χωρίς εκείνη νοιώθω μηδενικό και την αγαπάω πάρα πολύ.

Ακόμα έχω σκέψεις αυτοκτονίας και κλαίω ασταμάτητα στο σπίτι. Στο νοσοκομείο δεν έκλαιγα γιατί προσπαθούσα να δείχνω καλά από την 2η μέρα για να με βγάλουν από κει μέσα που δεν ένοιωθα επίσης καλά. Εκεί ένοιωθα σαν φυλακή, στο νοσοκομείο.

Kassi καλωσήρθες!:)

Νομίζω πως δεν υπάρχει άνθρωπος που σε μια απώλεια στην αρχή δε θα πονέσει, δε θα απογοητευτεί, δε θα μισήσει (κατά κάποιον τρόπο) τον άλλο, και δε θα θέλει να τον βγάλει από το μυαλό του... Ίσως ο πόνος αυτός να είναι εντονότερος και διαρκέστερος σε κάποιον με οριακή προσωπικότητα...
Αλλά είναι πολύ καλο ότι το βλέπεις ότι σε σένα είναι ότι συμβαίνει ίσως σε εντονότερο βαθμό που να σε βλάπτει... Αν δε το έβλεπες αυτό θα ήσουν περισσότερο στο σκοτάδι, είναι πολύ σημαντικό βήμα ότι το βλέπεις.

Λες \"Δεν έχω λύσει ακόμα το πως κάνεις κάποιον να φύγει από το μυαλό σου όταν δεν θέλει να βρίσκεται στη ζωή σου\". Ναι, όλοι οι άνθρπωποι το παθαίνουμε αυτό. Αλλά όταν, κάποια μέρα, κάποια στιγμή, καταφέρεις να βάλεις περισσότερο τον εαυτό σου στο κέντρο και να τον κάνεις περισσότερο αυτόνομο, ο πόνος της απώλειας θα υπάρχει αλλά δε θα σε οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές.
Βεβαια, όλοι λίγο πολύ στον πόνο στην αρχή κάνουμε αυτοκαταστροφικά πράγματα: κλεινόμαστε, δεν τρώμε ή τρώμε υπερβολικά, πίνουμε κτλ.
Αλλά κάποια στιγμή το θέμα είναι να μπορούμε και οδηγούμαστε έκω από αυτό, σιγά σιγά...

Όχι πως υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να ζήσει μόνος του χωρίς τους άλλους. Αλλά το καλύτερο είναι να μπορούμε τελικά να ζήσουμε χωρίς κάποιον που είτε μας πληγώνει΄είτε δε μας θέλει στη ζωή του για τους δικούς του λόγους...Αν αγαπήσουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας...

Πολλά λόγια. Η ουσία είναι στα βιώματα και η πραγματικότητα σκληρή. Για μένα έχει τελειώσει η ζωή. Μεγάλος, καταξεσκισμένος ψυχολογικά, πάρα πολλά χρόνια, τελείως μόνος, χωρίς γονείς, χωρις αδέλφια, έχασα και την αγάπη μου, χωρίς δύναμη για δουλειά, χωρίς όρεξη για κάτι, κλαίγοντας όλη μέρα. Το μόνο που θέλω είναι να βρω ναρκωτικά να απαλύνω τον πόνο. Θέλω να φύγω. Πρώτη φορά είναι που θέλω τόσο πολύ να φύγω και δεν βρίσκω τον τρόπο. Να φύγω για πάντα μέσα στον ύπνο μου. Εγώ φταίω για όλα.

velvet, δεν υπάρχει άλλη λύση δηλαδή;
Πιστεύεις ότι όσο πονάς τώρα, βασανιστικά πολύ, θα πονάς για πάντα;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
velvet, δεν υπάρχει άλλη λύση δηλαδή;
Πιστεύεις ότι όσο πονάς τώρα, βασανιστικά πολύ, θα πονάς για πάντα;

---

Ναι για πάντα.

Πως είσαι τόσο σίγουρος velvet μου;

Και στο παρελθόν, είχες κάποια αντίστοιχη απώλεια που να σου προκαλέσει τόσο πόνο;

Kassi μου έχεις δίκιο, είναι πολύ σκληρό όταν πονάς...
Σε νιώθω.
Δεν πειράζει που έσβησες το μήνυμά σου, κάνε όπως αισθάνεσαι.
Εγώ πάντως πιστεύω ότι όσο αγωνιζόμαστε, όσο παλεύουμε και όσο προσπαθούμε να αγαπήσουμε μια μέρα τον εαυτό μας, δε μπορεί, σιγά σιγά, δυναμώνουμε... κι ας μην το καταλαβαίνουμε ή δεν το νιώθουμε πάντα ...

Quote:

---

Originally posted by Kassi
Καλημέρα.Ναι πράγματι έσβησα το μήνυμά μου.Ήταν πολύ έντονο...Όπως και να έχει ανώνυμη(ωραίο ψευδώνυμο) με συγκινεί η κατανόησή σου σε όλα....Σε ευχαριστώ πολύ!!!!!!!!Η οριακή προσωπικότητα έχει κληρονομική προδιάθεση.Το παιδί γεννιέται με προδιαγραφές να την εμφανίσει.Όπως μου εξήγησε η ψυχίατρός μου σαν χαρακτήρας θα ήμουν έντονη όπως και να\'χει απλά αν η οικογένεια δεν ήταν χάλια δεν θα εμφάνιζα τη διαταραχή.Κάποιο άτομο μπορεί να δουλέψει πάνω στο χαρακτήρα του αλλά θέλει πολλά χρόνια δουλειάς για να βελτιωθεί.Έχω βελτιωθεί σε ορισμένα πράγματα παρ\'ότι κάνω 6 χρόνια ψυχοθεραπείας.Δε λέω,έχω βελιωθεί.Αλλά είμαι πολύ ευάλωτη στο να ξανακυλήσω σε έναν παρορμητικό τρόπο ζωής.Η παραμικρή απογοήτευση-απόρριψη με χτυπάει βαθιά και χωρίς χάπια απλά δεν ξέρω που θα ήμουν....

---

Kassi μου
σε νιώθω οτι προχωράς, οτι κάνεις βήματα
και θέλω να ξέρεις, οτι είσαι ένας άνθρωπος που έχω ξεχωρίσει εδώ μεσα και χαίρομαι για την πρόοδό σου.

Έχω τόσους πολλούς στόχους για την ζωή και κανέναν την ίδια στιγμή.Θέλω τόσα πολλά να κάνω τη μία μέρα και δεν μου φτάνει μια ζωή και νιώθω πως τα έχω κάνει όλα και πρέπει να φύγω την επόμενη.Αισθάνομαι βαθιά προσκολλημένη πάνω σου που αν φύγεις θα σπάσω σε κομμάτια κι ας σε ξέρω ελάχιστες μέρες.Μου δίνεις νόημα για τη ζωή και μία νέα ταυτότητα.Γίνεσαι το κέντρο του εγώ μου και όλα θα πηγαίνουν καλά όσο με περιποιείσαι.Όταν απομακυνθείς το εγώ θα διαλυθεί...Είμαι τόσο ευάλωτη σε κάθε απόρριψη που αποφεύγω να επενδύω σε συναισθηματικές και μη σχέσεις.Αισθάνομαι παντοδύναμη τη μία στιγμή και τόσο ασήμαντη την άλλη.Μπορώ έντονα να σε αγαπώ την μία μέρα και την άλλη να σε μισώ.Ζω το κάθε μου συναίσθημα στο 100%.ΕΙΜΑΙ ΟΡΙΑΚΗ!!!!!Καλώς ήρθες στον κόσμο μου...



Ανατρίχιασα.

Γλυκό μου κορίτσι, εσύ πληρώνεις το τίμημα της ασθένειας, αλλά όταν θα βρεις τον τρόπο να υπάρχεις, τότε θα είσαι πλούσια σε κάτι άλλο.
Στο μέσα σου.


Καταλαβαίνω την φύση του οριακού και το ξέρεις. Σου έχω πει, οτι έχω αρκετά στοιχεία, αν και όχι την διαταραχή, θέλω να σου πω κάτι, που μόνο εσύ θα καταλάβεις.


Για κανέναν δεν έχω αισθανθεί τοσο έντονο μίσος και τόσο έντονη αγάπη ταυτόχρονα, όσο για τον πατέρα μου.

Ξέρω πως είναι να υπάρχουν τα άκρα του διχασμού και το άβατο ενδιαμεσο κενό.

υγ. Εχεις διαβάσει μαργαρίτα Καραπάνου?

Αχχχχ, όλοι έχουμε στοιχεία απο όλες τα είδη προσωπικοτήτων άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο...

Κι εμένα Κάσσι μου με κεντρίζει η υπογραφή σου, ειδικά το σημείο : \"Αισθάνομαι παντοδύναμη τη μία στιγμή και τόσο ασήμαντη την άλλη.\"
Αν και μάλλον εγώ προς την κυκλοθυμία γέρνω παρά στην οριακότητα:) Χε, πρέπει να γράφω πιο συχνά στο θρεντ διπολική (μου τη θύμισε η Καραπάνου που ανέφερε η weird) :)
Χεχε πάντως να ξέρεις ο οριακός είναι πολύ γοητευτικός άνθρωπος γιατί ζει το συναίσθημά του στο έπακρο, ζει τη στιγμή! Εϊναι ένας άνθρωπος απροβλεπτος, ενδιαφέρον!:)
Αλλά αυτά είναι τα θετικά...
Εγώ νομίζω Κάσσι μου πως μπορείς να διατηρήσεις τα θετικά και να ελέγξεις σιγά σιγά εκείνα τα χαρακτηριστικά που σε βλάπτουν. Και ναι, δεν πειράζει που είσαι στον 6ο χρόνο θεραπείας, ε και;
Ήδη διαβάζοντάς σε τώρα, μετά από τόσο καιρό, σε βλέπω διαφορετική! Φαντάσου, άλλοι, με τόσο δύσκολα βιώματα, και με τα ίδια χρόνια θεραπείας δεν έχουν κάνει τα ίδια βήματα αλλά λιγότερα...
Πίστη σε σένα είναι το κλειδί!

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Πως είσαι τόσο σίγουρος velvet μου;

Και στο παρελθόν, είχες κάποια αντίστοιχη απώλεια που να σου προκαλέσει τόσο πόνο;

---

Δεν είχα ποτέ τέτοιο πράγμα, όχι. Γι\'αυτό είμαι σίγουρος.