μετά την υποτροπή μου, κλείνω 4 μήνες και 14 ημέρες. δηλώνω, άπιοτος, άφοβος, λογικά αισιόδοξος και σχετικά ασφαλής. καλά δεν είναι;
Printable View
μετά την υποτροπή μου, κλείνω 4 μήνες και 14 ημέρες. δηλώνω, άπιοτος, άφοβος, λογικά αισιόδοξος και σχετικά ασφαλής. καλά δεν είναι;
καλα μονο?και το ρωτας?
να μπαινεις πιο συχνα να μας λες τετοια χαρουενα νεα..
γερα με τσαμπουκα:):):)
Aριστείδη,συγχαρητήρια!!!Κα� � μια γλυκιά καλημέρα έχεις από δω να σε συνοδεύει.Τέτοια να ακούμε πάντα από όλα τα παιδιά!
Και πισω δεν κοιταμε....
η μαλλον ριχνουμε ενα βλεφαρο για να μαθαινουμε απο τα λαθη μας,για να βλεπουμε τι κερδιζουμε μερα με τη μερα,την ιδια την ζωη!!
μια ζεστή καλημέρα σε όλους. δεν θα κάνω σπουδαία πράγματα σήμερα, αλλά κάτι θα κάνω κι εγώ. δεν είμαι πολυ σπουδαίος αλλά κάτι είμαι κι εγώ. δεν ξέρω αν δίνω πολλά στους άλλους, αλλά κάτι δίνω κι εγώ. και πάνω από όλα, θαυμάζοντας κι αγαπώντας αρκετούς ανθρώπους, αυτό δεν με κάνει να ξεχνάω τη μοναδικότητα του δικού μου εγώ!
τελικά, υποκύπτουμε, συμβιβαζόμαστε ή προσαρμοζόμαστε; παιγνίδι λέξεων. όμως, όσοι τρόμαξαν πολύ και έχασαν πολλά το έμαθαν καλά: η ζωή στο σύνολο της όσο και στο επιμέρους είναι ένα παιγνίδι συναισθημάτων που για όσο μας βολεύουν ή μας ανακουφίζουν τα κρεμάμε δίπλα στα εικονίσματα και τα λατρεύουμε. όταν τα έχουμε χωνέψει καλά, αφού κατάπιαμε τον φορέα αυτών των συναισθημάτων κατά πως μας ήταν βολετό, πάμε στη τουαλέτα και αφοδεύουμε το απομείναν ον. ζούμε τη φαντασίωση ότι η ζωή -αν δεν είναι- μπορεί και να γίνει κατά πως την ονειρευτήκαμε. και δεν συνειδητοποιούμε ότι το όνειρο αυτό είναι άλλο ένα δεκανίκι για να στηρίξουμε μια εγωπάθεια που δεν μας βγαίνει πια! μένουμε μόνοι από επιλογή και από κρυμμένο μίσος για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν. το η \"κόλαση είναι οι άλλοι\" μας έρχεται γάντι! καλά τα είπε ο Σάρτρ. και κάνουμε πως ξεχνάμε πως στις περισσότερες περιπτώσεις ότι αναγνωρίζουμε στους άλλους δεν είναι παρά αυτό που κουβαλάμε μέσα μας.
εμείς, όχι, δε φταίμε ποτέ, ή φταίμε σπανίως. τείνουμε να ξεχνάμε πως ότι μας συμβαίνει κάποια στιγμή, βαθειά μέσα μας, εμείς το θελήσαμε, δουλέψαμε γι αυτό και στο τέλος το προκαλέσαμε. και για να μη μισήσουμε τον εαυτό μας, εθελοτυφλώντας στην αυτοκαταστροφική μας μανία, μισούμε τους άλλους που δεν μας κατάλαβαν, δεν μας αγάπησαν, δεν μας ένιωσαν κι άλλες τέτοιες-με το συμπάθειο- παπαριές.
γιατί να μη καταλαβαίνω εγώ γιατί δεν με καταλαβαίνουν \"οι άλλοι\"; έτσι και μόνο έτσι θα είμαι ένα βήμα μπροστά, με τα όρια μου σε διπλοσκοπιές, δίχως εκπλήξεις, δίχως προσδοκίες κι ανοιχτός σε ότι καλό έρθει. γιατί θα έχω πάψει να κυνηγώ χίμαιρες και να θρέφομαι από το φόβο του κακού και τις ανασφάλειες που μου απομυζούν χρόνο και ενέργεια. χωρις λατρείες και για αυτό χωρίς μνησικακίες αργότερα. το μόνο άτομο που μπορώ να λατρέψω και να μη απογοητευτώ από αυτό κι έτσι το μισήσω έστω και για λίγο, είμαι εγώ ο ίδιος.
μου πήρε πολύ καιρό να επιλέξω μεταξύ της μιζέριας της προσμονής και της ωμής σιγουριάς του σήμερα. τώρα, γεννημένος ξανά, πετώντας και τα στερνά κομμάτια μνήμης που είχαν απομείνει από τη πεθαμένη μου ζωή, επιλέγω το σήμερα, το εδώ και το τώρα!
η ευτυχία που νόμιζα ότι θα βιώσω κάποτε, ξέρω τώρα ότι εμπεριέχει μέσα της τη θύελλα. τώρα βήμα το βήμα κατακτώ τη γαλήνη, βιώνω το σήμερα που ξέρω τώρα πια ότι είναι μια σχέση δυνάμεων στηριγμένο στη βία. φανερή κι αφανέρωτη. τη προτιμώ φανερή. δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, ούτε καν το θάνατο! αφήνομαι στην οργισμένη σιγουριά των συνοριοφυλάκων μου. είμαι ο εργοδότης τους κι είναι συμφέρον τους να με έχουν καλά. κανείς δε μου χρωστάει τίποτα. εγώ σίγουρα κάπου χρωστάω. κι αυτή η αίσθηση χρέους μου δίνει χαρά ακόμα κι όταν όλα συνωμοτούν για να με διαλύσουν. χρωστάω λέω. και μόνο που το λέω αυτομάτως απαλλάσσομαι από αυτό το ίδιο το χρέος. δεν φοβάμαι ότι το σαράκι του ανεκπλήρωτου θα μου ρουφήξει τη ψυχή. έζησα, όπως έζησα, κατόπιν με σκότωσα γιατί δε μου έβγαινε ο λογαριασμός. τώρα είμαι πάλι εδώ, δίχως μνήμη -όσο αυτό γίνεται-, δίχως πάθη, δίχως προσδοκίες, ευχαριστημένος από τη κάθε μέρα που γεννιέται και πεθαίνει μέσα μου, δίχως να κληρονομεί τίποτα στην επόμενη. επιτέλους, είμαι ΕΓΩ, στο κέντρο του δικού μου κόσμου.
eimai 42 k pinw varia apo ta 18-19.kathe mera ta 5 teleytaia xronia 1 lt tsipouro siga siga ap to prwi ws to vradi.h ginaika mou to xei dextei.exei tsimpisei vevaia to sgot klp.an den piw eimai mia mera nevrikos apla.palia epina ouiski pou den to sinistw se sklirous potes giati makroxronia fernei katathlipsi k agxwdh diataraxi...zw mia fisiologiki zwi.kali tixi se olous.
Quote:
Originally posted by kostass
eimai 42 k pinw varia apo ta 18-19.kathe mera ta 5 teleytaia xronia 1 lt tsipouro siga siga ap to prwi ws to vradi.h ginaika mou to xei dextei.exei tsimpisei vevaia to sgot klp.an den piw eimai mia mera nevrikos apla.palia epina ouiski pou den to sinistw se sklirous potes giati makroxronia fernei katathlipsi k agxwdh diataraxi...zw mia fisiologiki zwi.kali tixi se olous.
υποστηρίζεις πως δεν είσαι αλκοολικός? ( αν θέλεις, γράφε με ελληνικούς χαρακτήρες )
φυσικά, υποστηρίζεις ότι δεν έχεις πρόβλημα με το αλκοόλ. δοκίμασε, έτσι από περιέργεια, να μη πιείς μια εβδομάδα ούτε σταγόνα, ότι κι αν σου τύχει. τότε ίσως δεις τι τρέχει. κι αν έγραφες και στη ζωντανή ελληνική, ισως καταλάβαινα καλύτερα. γεια χαρά σουQuote:
Originally posted by kostass
eimai 42 k pinw varia apo ta 18-19.kathe mera ta 5 teleytaia xronia 1 lt tsipouro siga siga ap to prwi ws to vradi.h ginaika mou to xei dextei.exei tsimpisei vevaia to sgot klp.an den piw eimai mia mera nevrikos apla.palia epina ouiski pou den to sinistw se sklirous potes giati makroxronia fernei katathlipsi k agxwdh diataraxi...zw mia fisiologiki zwi.kali tixi se olous.
Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
φυσικά, υποστηρίζεις ότι δεν έχεις πρόβλημα με το αλκοόλ. δοκίμασε, έτσι από περιέργεια, να μη πιείς μια εβδομάδα ούτε σταγόνα, ότι κι αν σου τύχει. τότε ίσως δεις τι τρέχει. κι αν έγραφες και στη ζωντανή ελληνική, ισως καταλάβαινα καλύτερα. γεια χαρά σου
σωστο........
ειναι τέλεια:) ευχομαι αναλογες επιτυχιες:)Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
μετά την υποτροπή μου, κλείνω 4 μήνες και 14 ημέρες. δηλώνω, άπιοτος, άφοβος, λογικά αισιόδοξος και σχετικά ασφαλής. καλά δεν είναι;
Kώστα,Quote:
Originally posted by kostass
eimai 42 k pinw varia apo ta 18-19.kathe mera ta 5 teleytaia xronia 1 lt tsipouro siga siga ap to prwi ws to vradi.h ginaika mou to xei dextei.exei tsimpisei vevaia to sgot klp.an den piw eimai mia mera nevrikos apla.palia epina ouiski pou den to sinistw se sklirous potes giati makroxronia fernei katathlipsi k agxwdh diataraxi...zw mia fisiologiki zwi.kali tixi se olous.
καλώς ήρθες:)
Οταν λες πώς εισαι απλα νευρικος, οταν μια μερα δεν πιεις, τί εννοεις?
Αριστείδη,Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
ζούμε τη φαντασίωση ότι η ζωή -αν δεν είναι- μπορεί και να γίνει κατά πως την ονειρευτήκαμε. και δεν συνειδητοποιούμε ότι το όνειρο αυτό είναι άλλο ένα δεκανίκι για να στηρίξουμε μια εγωπάθεια που δεν μας βγαίνει πια! μένουμε μόνοι από επιλογή και από κρυμμένο μίσος για τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν. το η \"κόλαση είναι οι άλλοι\" μας έρχεται γάντι! καλά τα είπε ο Σάρτρ. και κάνουμε πως ξεχνάμε πως στις περισσότερες περιπτώσεις ότι αναγνωρίζουμε στους άλλους δεν είναι παρά αυτό που κουβαλάμε μέσα μας.
εμείς, όχι, δε φταίμε ποτέ, ή φταίμε σπανίως. τείνουμε να ξεχνάμε πως ότι μας συμβαίνει κάποια στιγμή, βαθειά μέσα μας, εμείς το θελήσαμε, δουλέψαμε γι αυτό και στο τέλος το προκαλέσαμε. και για να μη μισήσουμε τον εαυτό μας, εθελοτυφλώντας στην αυτοκαταστροφική μας μανία, μισούμε τους άλλους που δεν μας κατάλαβαν, δεν μας αγάπησαν, δεν μας ένιωσαν κι άλλες τέτοιες-με το συμπάθειο- παπαριές.
γιατί να μη καταλαβαίνω εγώ γιατί δεν με καταλαβαίνουν \"οι άλλοι\"; έτσι και μόνο έτσι θα είμαι ένα βήμα μπροστά, με τα όρια μου σε διπλοσκοπιές, δίχως εκπλήξεις, δίχως προσδοκίες κι ανοιχτός σε ότι καλό έρθει. γιατί θα έχω πάψει να κυνηγώ χίμαιρες και να θρέφομαι από το φόβο του κακού και τις ανασφάλειες που μου απομυζούν χρόνο και ενέργεια. χωρις λατρείες και για αυτό χωρίς μνησικακίες αργότερα. το μόνο άτομο που μπορώ να λατρέψω και να μη απογοητευτώ από αυτό κι έτσι το μισήσω έστω και για λίγο, είμαι εγώ ο ίδιος.
μου πήρε πολύ καιρό να επιλέξω μεταξύ της μιζέριας της προσμονής και της ωμής σιγουριάς του σήμερα. τώρα, γεννημένος ξανά, πετώντας και τα στερνά κομμάτια μνήμης που είχαν απομείνει από τη πεθαμένη μου ζωή, επιλέγω το σήμερα, το εδώ και το τώρα!
η ευτυχία που νόμιζα ότι θα βιώσω κάποτε, ξέρω τώρα ότι εμπεριέχει μέσα της τη θύελλα. τώρα βήμα το βήμα κατακτώ τη γαλήνη, βιώνω το σήμερα που ξέρω τώρα πια ότι είναι μια σχέση δυνάμεων στηριγμένο στη βία. φανερή κι αφανέρωτη. τη προτιμώ φανερή. δεν έχω τίποτα να φοβηθώ, ούτε καν το θάνατο! αφήνομαι στην οργισμένη σιγουριά των συνοριοφυλάκων μου. είμαι ο εργοδότης τους κι είναι συμφέρον τους να με έχουν καλά. κανείς δε μου χρωστάει τίποτα. εγώ σίγουρα κάπου χρωστάω. κι αυτή η αίσθηση χρέους μου δίνει χαρά ακόμα κι όταν όλα συνωμοτούν για να με διαλύσουν. χρωστάω λέω. και μόνο που το λέω αυτομάτως απαλλάσσομαι από αυτό το ίδιο το χρέος. δεν φοβάμαι ότι το σαράκι του ανεκπλήρωτου θα μου ρουφήξει τη ψυχή. έζησα, όπως έζησα, κατόπιν με σκότωσα γιατί δε μου έβγαινε ο λογαριασμός. τώρα είμαι πάλι εδώ, δίχως μνήμη -όσο αυτό γίνεται-, δίχως πάθη, δίχως προσδοκίες, ευχαριστημένος από τη κάθε μέρα που γεννιέται και πεθαίνει μέσα μου, δίχως να κληρονομεί τίποτα στην επόμενη. επιτέλους, είμαι ΕΓΩ, στο κέντρο του δικού μου κόσμου.
εξαιρετικα τα οσα γράφεις. Εξαιρετικα....Τουλάχιστον σε μενα, μοιαζουν τοσο αληθινα τα λογια σου κ τοσο ζωντανα...
Νιωθω πώς ο δρομος που περπάτησες μεχρι το σημερα, μετραει πολλα χιλιομετρα.
Quote:
Originally posted by Sofia
Kώστα,Quote:
Originally posted by kostass
eimai 42 k pinw varia apo ta 18-19.kathe mera ta 5 teleytaia xronia 1 lt tsipouro siga siga ap to prwi ws to vradi.h ginaika mou to xei dextei.exei tsimpisei vevaia to sgot klp.an den piw eimai mia mera nevrikos apla.palia epina ouiski pou den to sinistw se sklirous potes giati makroxronia fernei katathlipsi k agxwdh diataraxi...zw mia fisiologiki zwi.kali tixi se olous.
καλώς ήρθες:)
Οταν λες πώς εισαι απλα νευρικος, οταν μια μερα δεν πιεις, τί εννοεις?
sofi san na etixe mia stravi stin douleia px.exw katsei k 15 meres xwris to ksidaki mou k den etrekse tpt oute tremoula klp.min kapnizeis min pineis min mamas mh auto mh to allo...kapou allou se xtipaei meta.
Τo οτι καποιος πινει μεγαλες ποσοτητες αλκοολ δεν σημαινει οτι ειναι και αλκκολικος,οτι αν δεν πιει μια βδομαδα θα χει στερητικα..
σαφως και μια ενα μπουκαλι τσιπουρο τη μερα ειναι μια μεγαλη ποσοτητα αλλα αυτο δεν σημαινει για μενα οτι θα γινεις αλκοολικος...
η προσοχή και η επαγρύπνηση πρέπει να εστιαστεί όχι τόσο στη χρήση της ουσίας, αλλά στις συμπεριφορές και τα συναισθήματα εκείνα που θα με οδηγήσουν στο να ξαναπιώ, να ξαναχαλαστώ, να ξαναρωτήσω γιατί \"η ζωή είναι έτσι κι όχι αλλιώς\" και το \"αλλιώς\" κατά τα μέτρα μου βέβαια.
προσπαθώ λυσσωδώς να συνειδητοποιήσω μια μεγάλη αλήθεια που όσοι επιβίωσαν την ξέρουν καλά: για να πάρει ΕΝΑ από τη ζωή όπως είναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ πρέπει να δώσεις ΕΚΑΤΟ. άδικο; ναι! απάνθρωπο; βεβαίως! αλλά έτσι είναι κι όσοι το κατάλαβαν αυτό νωρίς, προσαρμόστηκαν ή συμβιβάστηκαν -πείτε το όπως θέλετε- αλλά πέτυχαν το ζητούμενο. επέζησαν!! όσοι δεν το κατανόησαν ή δεν θέλησαν να το κατανοήσουν γιατί μια τέτοια παραδοχή πονάει πολύ, ματώνει πολύ μείναν δέσμιοι μιας κατάστασης που για μένα δεν περιέχει και πολλή γενναιότητα, τώρα το ξέρω! είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο να καταφεύγω σε αναθέματα για την \"άτιμη κοινωνία\", το δύσκολο είναι να ζω έτσι που η \"άτιμη κοινωνία\" να πιστεύει ότι με έχει εντάξει στα κόλπα της, κι εγώ να ξέρω πολύ καλά και να της το κρατώ κρυμμένο ότι την έχω χεσμένη! ότι της παίρνω ότι μου είναι βολετό και μετά από εδώ πάνε κι άλλοι!!!! αυτά τα ολίγα. 4 μήνες και 29 ημέρες από τη γέννηση μου!
aristeidi καθε σου ποστ δινει ενα μεγαλο μυνημα αισιοδοξιας...αυριο κλεινω τους 3 μηνες μου:)Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
η προσοχή και η επαγρύπνηση πρέπει να εστιαστεί όχι τόσο στη χρήση της ουσίας, αλλά στις συμπεριφορές και τα συναισθήματα εκείνα που θα με οδηγήσουν στο να ξαναπιώ, να ξαναχαλαστώ, να ξαναρωτήσω γιατί \"η ζωή είναι έτσι κι όχι αλλιώς\" και το \"αλλιώς\" κατά τα μέτρα μου βέβαια.
προσπαθώ λυσσωδώς να συνειδητοποιήσω μια μεγάλη αλήθεια που όσοι επιβίωσαν την ξέρουν καλά: για να πάρει ΕΝΑ από τη ζωή όπως είναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ πρέπει να δώσεις ΕΚΑΤΟ. άδικο; ναι! απάνθρωπο; βεβαίως! αλλά έτσι είναι κι όσοι το κατάλαβαν αυτό νωρίς, προσαρμόστηκαν ή συμβιβάστηκαν -πείτε το όπως θέλετε- αλλά πέτυχαν το ζητούμενο. επέζησαν!! όσοι δεν το κατανόησαν ή δεν θέλησαν να το κατανοήσουν γιατί μια τέτοια παραδοχή πονάει πολύ, ματώνει πολύ μείναν δέσμιοι μιας κατάστασης που για μένα δεν περιέχει και πολλή γενναιότητα, τώρα το ξέρω! είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο να καταφεύγω σε αναθέματα για την \"άτιμη κοινωνία\", το δύσκολο είναι να ζω έτσι που η \"άτιμη κοινωνία\" να πιστεύει ότι με έχει εντάξει στα κόλπα της, κι εγώ να ξέρω πολύ καλά και να της το κρατώ κρυμμένο ότι την έχω χεσμένη! ότι της παίρνω ότι μου είναι βολετό και μετά από εδώ πάνε κι άλλοι!!!! αυτά τα ολίγα. 4 μήνες και 29 ημέρες από τη γέννηση μου!
Και σου αξίζει να το γιορτάσεις Olgaki,δίνοντας στον εαυτό σου ένα μεγάλο μπράβο!(κι από μένα να τα χιλιάσεις και να τα διπλοχιλιάσεις!)
Quote:
Originally posted by olgaki82
aristeidi καθε σου ποστ δινει ενα μεγαλο μυνημα αισιοδοξιας...αυριο κλεινω τους 3 μηνες μου:)Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ χαίρε Ολγάκι, πάντα μπροστά, πάντα τολμηρά, πάντα με θάρρος! συγχαρητήρια!!!!!!!!
η προσοχή και η επαγρύπνηση πρέπει να εστιαστεί όχι τόσο στη χρήση της ουσίας, αλλά στις συμπεριφορές και τα συναισθήματα εκείνα που θα με οδηγήσουν στο να ξαναπιώ, να ξαναχαλαστώ, να ξαναρωτήσω γιατί \"η ζωή είναι έτσι κι όχι αλλιώς\" και το \"αλλιώς\" κατά τα μέτρα μου βέβαια.
προσπαθώ λυσσωδώς να συνειδητοποιήσω μια μεγάλη αλήθεια που όσοι επιβίωσαν την ξέρουν καλά: για να πάρει ΕΝΑ από τη ζωή όπως είναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ πρέπει να δώσεις ΕΚΑΤΟ. άδικο; ναι! απάνθρωπο; βεβαίως! αλλά έτσι είναι κι όσοι το κατάλαβαν αυτό νωρίς, προσαρμόστηκαν ή συμβιβάστηκαν -πείτε το όπως θέλετε- αλλά πέτυχαν το ζητούμενο. επέζησαν!! όσοι δεν το κατανόησαν ή δεν θέλησαν να το κατανοήσουν γιατί μια τέτοια παραδοχή πονάει πολύ, ματώνει πολύ μείναν δέσμιοι μιας κατάστασης που για μένα δεν περιέχει και πολλή γενναιότητα, τώρα το ξέρω! είναι πολύ μα πάρα πολύ εύκολο να καταφεύγω σε αναθέματα για την \"άτιμη κοινωνία\", το δύσκολο είναι να ζω έτσι που η \"άτιμη κοινωνία\" να πιστεύει ότι με έχει εντάξει στα κόλπα της, κι εγώ να ξέρω πολύ καλά και να της το κρατώ κρυμμένο ότι την έχω χεσμένη! ότι της παίρνω ότι μου είναι βολετό και μετά από εδώ πάνε κι άλλοι!!!! αυτά τα ολίγα. 4 μήνες και 29 ημέρες από τη γέννηση μου!
περασανε 3 μηνες π δεν πινω,3 μηνες π μαι ελευθερη πια και μπηκα ξανα στο τρενο της ζωης..
κανοντας μια αναδρομη στο παρελθον,σκεφτηκα τους λογους που επινα ,τους αληθινους λογους και οχι τις δικαιολογιες που ελεγα σε μενα...
οφειλω να παραδεχτω οσο και να με ποναει οτι δεν ηταν για να μη νιωθω τα ασχημα συμπτωματα και αισθηματα της διαταραχης πανικου..οχι κοροιδευα τα εαυτο μ αφου τον πανικο μου θα μπορουσα να τον αντιμετωοισω με διαφορετικους τροπους οπως κανω τωρα..
εγω επελεξα το μπουκαλι...επελεξα τη φυγη κ το κρυψιμο...επινα οταν αγχωμενη,απελπισμενη.επινα οντας ντροπαλο και εσωστρεφες ατομο εχοντας την ψευδαισθηση οτι γινομαι πιο ανετη,πιο συμπαθης,επινα για εχω εμπιστοσυνη σε μενα,για να αισθανομαι δυνατη και ευτυχισμενη,επινα για οποιοδηποτε λογο με αμετρητες δικαιολογιες..
επινα και μισουσα τον εαυτο του,δεν ημουν εγω αλλα ενα αλλο ατομο...σιχαινομουν τον εαυτο μ για την αδυναμια να αναλαβει ευθυνες,για την καταρευση μου,σιχαινομουν που παντα μου εφταιγαν οι αλλοι και εγω ημουν το <<θυμα>>,ετσι νομιζα..ποσο ξεγελουσα τον εαυτο μ..
απεχθανομουν τον τροπο που ζουσα και το βολεμα μου στο μπουκαλι που μου εδινε την πιο ψευτικη ευτυχια..ποναει πολυ αλλα με βλεπω οπως ημουνα και νιωθω μια λυπηση για το πως λειτουργουσα τοτε.
δεν μετανιωνω ομως που συνεβη αυτο επρεπε να συμβει για να ταρακουνηθω να βαλω ενα τελος οπως εκανα την αρχη..εγω εφταιξα ,εγω επελεξα τη λυση ολων των προβληματων μ μεσα απο το αλκοολ.ολα τα αλλα ητανε φτηνες δικαιολογιες ζωντας μεσα σε ενα συνεχη φοβο..
ετσι φτανω στο σημερα και ειμαι περηφανη για τους 3 μηνες μ,ειμαι ευτυχισμενη για το ποσο αλλαξε τη ζωη μου το να αναλαβω ευθυνες,δεν κρυβομαι,δεν φοβαμαι,ειμαι ντροπαλη και μου αρεσει γιατι ειμαι εγω,ζω τις απλες στιγμες της ζωης με ολο μ το ειναι,ζω τα καλα οπως πρεπει και τα ασχημα οπως ερθει,η ζωη ειναι γεματη απο καλες στιγμες και κακες που θα μαι εδω ορθια να τις αντιμετωπισω.
ονειρευομαι.ποναω,κλαιω,γε� �ω, φοβαμαι,απελπιζομαι,χαιρομ αι,αγαπω,και νιωθω...
ερωτευομαι τη ιδια την ζωη που τοσο μου χε λειψει...
Τι ωραίο post!Για κάτι τέτοια αξίζει αυτό το forum,για να διδασκόμαστε από όσα έχουν περάσει άλλοι,από το ταξίδι τους προς την αυτογνωσία,για τα μαθήματα που συλλέγουν μέσα από την εμπειρία τους.Όλγα και Αριστείδη,είστε από τα ομορφότερα και τα πλέον ελπιδοφόρα κομμάτια του forum.Καλή σας συνέχεια στην ανακάλυψη των υπέροχων πραγμάτων που κρύβονται στην καθημερινότητα.Welcome home!Μία γλυκιά καλημέρα από εμένα,ευχαριστώ για τα όμορφα συναισθήματα που μου χαρίζετε όταν σας διαβάζω!:)
TιQuote:
Originally posted by olgaki82
ετσι φτανω στο σημερα και ειμαι περηφανη για τους 3 μηνες μ,ειμαι ευτυχισμενη για το ποσο αλλαξε τη ζωη μου το να αναλαβω ευθυνες,δεν κρυβομαι,δεν φοβαμαι,ειμαι ντροπαλη και μου αρεσει γιατι ειμαι εγω,ζω τις απλες στιγμες της ζωης με ολο μ το ειναι,ζω τα καλα οπως πρεπει και τα ασχημα οπως ερθει,η ζωη ειναι γεματη απο καλες στιγμες και κακες που θα μαι εδω ορθια να τις αντιμετωπισω.
ονειρευομαι.ποναω,κλαιω,γε� �ω, φοβαμαι,απελπιζομαι,χαιρομ αι,αγαπω,και νιωθω...
ερωτευομαι τη ιδια την ζωη που τοσο μου χε λειψει...
όμορφα λόγια!
Μπράβο ολγάκι μου:)
Μπράβο κ για τη διαδρομή κι όχι μόνο το αποτέλεσμα(που έκανα quote),για το δρόμο που πέρασες κ τον εκμεταλεύτηκες (για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου) παρόλο το αρχικό λάθος να βρεις διέξοδο στον αλκοολισμό,για το θάρρος που έδειξες να δεις μέσα σου κ να παραδεχτείς ίσως σκληρές αλήθειες.
Μπράβο που κοίταξες το πρόβλημα κατάματα κ είπες με τόση δύναμη ΣΤΟΠ.
Όπως βλέπεις το ποστ μου είναι γεμάτο μπράβο.....
Καλή συνέχεια σου εύχομαι κ πάντα με τη δύναμή σου τόσο ακμαία...φιλάκια.
Χαίρομαι πολύ για σένα Όλγα, μιας και μας ενώνει έστω και διαδικτυακά το \'κοινό\' πρόβλημα - του παρελθόντος πια - και χαίρομαι που έχω φίλο τον Αριστείδη, \'κανονικό\' με σάρκα και οστά! Καλημέρα!
:D
Καιρό είχα να δω τέτοιο αισιόδοξο μήνυμα. Επιτέλους να πάρουμε μιαν ανάσα.
Ολγάκι , κάποτε θα πάψεις να μετράς μέρες, μήνες θα γίνεις πιο αόριστη. Θα λες κάποτε...παλιά...πριν πολύ καιρό, ούτε που θυμάμαι...
Χαίρομαι για σένα, φιλάκια...
\'Ολγα μου δεν εχω λόγια...
απ\' τα πιο υπεροχα, αισιοδοξα και με βαθος μηνυματα που εχω διαβασει!
μπραβο, μπραβο και ξανα μπραβο!!!!!
rainandwind,arsi,alobar,narnia,amelie σας ευχαριστω παρα πολυ..
μπράβο Όλγάκι. κι εμένα σήμερα ο νιογέννητος Αριστείδης κλείνει τους 5 μήνες του. μεγαλώνει σιγά-σιγά κι αρχίζει να μαθαίνει τι παίζει γύρω του κάθε στιγμή. μαθαίνει ότι η ζωή, ο κόσμος, οι άνθρωποι είναι αυτοί που είναι, μαθαίνει να αποδεχεται και ν΄απορρίπτει, μαθαίνει να χαίρεται βαθιά αλλά και να λυπάται βαθιά, μαθαίνει ότι κάθετι που θα του τύχει, είτε καλό είτε κακό, στο φινάλε θα του έχει δώσει κάτι για να προχωρήσει παραπέρα. κυρίως όμως μαθαίνει \"με ποιό τρόπο να μαθαίνει\" και να χαίρεται για ότι ανακαλύπτει. \"να ονειρεύεται χωρίς να είναι δούλος των ονείρων\" κι όταν κάτι δεν του βγαίνει να ξέρει καλά, πως ότι δεν του βγήκε σήμερα μπορεί να του βγεί αύριο ή και ποτέ. και τότε να μπορεί ανασηκώνοντας τους ώμους να λέει στον ορίζοντα \"ε, και;\" και να πίνει τον καφέ του στο μπαλκόνι ατενίζοντας τους ανθρώπου που κι αυτοί πορεύονται μαζί του σε παράλληλη τροχιά. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΜΑΣ, ΟΡΈ!!!!!
... και καλημέρα μας καλέ!...
:)
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!
Quote:
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!
Οργισμενο μηνυμα και καταλαβαινω την λογικη αλλα οχι δεν ειναι η ζωη ετσι και το ξερεις,δεν ειμαστε μονο μοναδες,ζωη σημαινει και \"μοιρασμα\" στη σωστη παντα \"δοσολογια\" και οχι ενα αγωνας επιβιωσης απλως.
Αλλωστε το αποδεικνυουμε και οι δυο ποσταροντας τις σκεψεις μας στο συγκεκριμενο φορουμ για να διαβαστουμε απο τους συνανθρωπους μας...για να μοιραστουμε σκεψεις και συναισθηματα στα οποια δεν εχει λογικη η \"μηχανικη\" επιβιωση.
Καλημερα και απο μενα:)
Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!
συμφωνω με τον κιπ,βγαζεις πολλη οργη,συμφωνω και με το οτι η ζωη ειναι μοιρασμα συναισθηματων..
καθε μερα δινουμε στους αλλους και παιρνουμε απο αυτους
καποιες φορες ισως μονο δινουμε
αλλες ισως μονο παιρνουμε...
αυτη η αλληλοανταποδωση συναισθηματων και σκεψεων κανει τη ζωη ομορφη..
Αριστείδη,κανένας με τη στάση του δεν έχει τη δυνατότητα να σε \"ισοπεδώσει\" και η απειλή που νιώθουμε να εμπεριέχουν οι συμπεριφορές των άλλων έγκειται στο ότι μάθαμε να τη συνδέουμε στο μυαλό μας καταυτόν τον τρόπο.
Να κάνω μία υπόθεση.Σε ομάδες,αναδύονται τέτοιας υφής θέματα,διεκδίκησης των πρωτείων,υποτίμησης ή αυτοεπιβεβαίωσης και θα πρέπει να μάθεις να μην σε ακουμπά προσωπικά η κάθε στάση ενός μέλους,για να μη νιώθεις αυτό τον άγονο θυμό.Μπορεί να αισθάνεσαι πως είναι γόνιμος,και στοιχείο που σου προσθέτει κάτι στον αγώνα για επιβίωση,αλλά εάν το δεις διαφορετικά,θα κατανοήσεις πως προέρχεται από δικούς σου φόβους ο θυμός,όχι από τη στάση των άλλων.Αν αισθάνεσαι πως σε χειραγωγούν,ή πως σε υποτιμούν,πέστο,χωρίς υπεκφυγές και χωρίς θυμό.Αν λοιπόν το τηλέφωνο δε θες να το σηκώσεις,μην το σηκώνεις.Αν θες να το σηκώσεις,να το σηκώνεις.Αλλά να ξέρεις το γιατί και να το εκφράζεις,καθαρά,να μην το αφήνεις να σε θυμώνει ένα ντρινγκ του τηλεφώνου.Δε σε απειλεί,εσύ ορίζεις τι θες και τι δε θες στη ζωή σου.:)
ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο και αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά, ο καθένας σταυρώνεται μόνος του!
δεν είμαι θυμωμένος, λίγο πικραμένος ίσως, αλλά η αποδοχή που έχω κάνει για το σήμερα μου και τη ζωή, πήρε πολύ κόπο και πολύ χρόνο. χτίστηκε πέτρα πέτρα, γέλιο γέλιο, δάκρυ δάκρυ. η σημερινή μου ζωή και σκέψη είναι δημιούργημα όχι μόνο δικό μου, αλλά και των άλλων. όλων των άλλων. φυσικά και δεν θα πάψω να βλέπω ψηλά, να ανεβαίνω ψηλά σα τη φλόγα. (άνθρωπος= άνω+θρώσκω). αυτό δεν αλλάζει. τα μόνα που αλλάζουν για άλλη μια φορά, είναι οι συμπεριφορές και οι στόχοι.
ευχαριστώ όλους σας για τις απαντήσεις σας. είναι μυγδαλιά στο χειμώνα. θα τη κρατήσω ζεστή και ανθισμένη τούτη τη μυγδαλιά, σε πείσμα των καλλικάντζαρων που παραμονεύουν παντού! νάστε καλά!!
\'... χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι...\'Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
πάει καιρός, ε; είμαι καθαρός από αλκοόλ 6 μήνε και 17 ημέρες. κι αυτή μου η πορεία, από τον Ιούλιο και δώθε, ήταν πολύ μοναχική αλλά αφάνταστα μαχητική! έχω και 3 μέρες να καπνίσω, λίγα νευράκια, αλλά εντάξει έργο που έχουμε ξαναδεί.....χθες, πήγα να εισπράξω πάλι απογοητεύση από κάποιο άτομο. ένιωσα ότι με ισοπέδωσε, με όλους όσους ο ίδιος παραδεχόταν ότι δεν τον βοηθούν στην ανάρρωση του. σα να μιλούσε με όλους όσους ήταν στο δωμάτιο χθες με τις ώρες στο τηλέφωνο όλους αυτούς τους μήνες. βέβαια, είπε \"ευχαριστώ κάποιο μέλος γιατί μου στάθηκε κάπως ξεχωριστά από τα άλλα μέλη όλο αυτό το διάστημα\". κι από εδώ πάνε κι άλλοι. λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν; τώρα το έμαθα καλά: η ζωή -καλώς ή κακώς, δεν με αφορά- είναι μια ΣΧΕΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΣΤΗΡΙΓΜΕΝΗ ΣΤΗ ΒΙΑ! από τη στιγμή που το απόδεχτηκα, κατανόησα ότι το να ζήσω ή όχι και το πως θα ζήσω ήταν κατά 99/100 στο χέρι μου! θέλω και πρέπει να ζήσω κατά πως καταλαβαίνω εγώ την έννοια \"ζω\" και \"ζωή\". ότι μου σταθεί εμπόδιο σε αυτή τη προσπάθεια, ακόμα και άθελα του -σημασία έχει το αποτέλεσμα, ΠΟΤΕ Η ΠΡΟΘΕΣΗ!- θα πυροβοληθεί στο κεφάλι, για σιγουριά ότι δεν θα το ξανασηκώσει για να μου χαλάσει την όποια ωραία μου γαλήνη! στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!! καλημερούδια!
Αρούκο καλημέρα. Αναφέρεσαι σαφώς στην αυτοαποκαλούμενη \'ομάδα\', που πολύ θα ήθελε να την κάνει έτσι ο Θεός - :) - αλλά απέχει έτη φωτός από την έννοια της ομάδας στην πράξη. Τα έχουμε πει πολλές φορές αυτά, σε σημείο που να μου είναι κουραστικό και μηδαμινής σημασίας το όλο θέμα, όταν μάλιστα είσαι σε θέση να βλέπεις ο ίδιος να σου αποδεικνύεται το αυταπόδεικτο. Προς τί η ανάγκη σου για αυτοεπιβεβαίωση λοιπόν μέσα από ανθρώπους που γνωρίζεις ότι δεν είναι στο ίδιο μήκος κύματος με σένα; Σε έχω αφήσει να με γνωρίσεις αρκετά, οπότε δεν απορείς που στα λέω ευθέως και ως έχουν. Ο βασικότερος άλλωστε λόγος που δε με \'σήκωνε\' η παρέα των, που έχει παραλλάξει από συμπεριφορές μέχρι αξίες και αρχές κατά τον τρόπο που τους βολεύει και εξυπηρετεί μόνο. Πήγες λοιπόν να εισπράξεις τί; Μόνος σου έχεις παραδεχτεί μετά απ\' τις ατελείωτες συζητήσεις μας, ότι οι περισσότεροι εκεί το μόνο που έχουν κάνει στη ζωή τους είναι να πίνουν. Αγνοούν τις έννοιες της φιλίας, της επικοινωνίας, των ιδανικών και η λίστα είναι ατελείωτη. Και μη παραβλέπεις ότι οι περισσότεροι έμαθαν να πίνουν με τα λεφτά των άλλων και χωρίς ποτέ στην πραγματικότητα να έχουν ριψοκινδυνέψει δικά τους κεκτημένα. Τί παραπάνω να έπαιρνες από έναν άνθρωπο που μεταφράζει τη ζωή και τους ανθρώπους μόνο με το χρήμα; Που το μόνο που ήξερε να κάνει ήταν να κερνάει γκόμενες στα μπαράκια, και να μεταφράζει ο ίδιος την αξία του σε αριθμούς μπουκαλιών; Απ\' τη μια ισχυρίζεται ότι το \'πρόγραμμα\' δε του κάνει, αλλά απ\' την άλλη ψεύδεται με το να τους \'ευχαριστεί\', συντηρώντας και αυτός μια \'φούσκα\' αυτούπαρξης. Ξέρεις τί εννοώ Αριστείδη μου; Ότι πάνε εκεί για να ισχυριστούν ότι αυτό που κάνουν είναι \'απεξάρτηση\'. Μόνο εκεί \'υπάρχουν\' όμως. Η απεξάρτηση είναι έξω απ το \'δωμάτιο\' όμως αλλά έξω είναι τα δύσκολα... γιατί απαιτείς λοιπόν παραπάνω πράγματα από ανθρώπους που ενδιαφέρονται μόνο για το τομάρι τους και οι συμπεριφορές τους είναι ίδιες με αυτές που είχαν όσο έπιναν;... ποιά είναι η αλλαγή τους;... το μόνο που εισπράττεις είναι άρνηση, γιατί ζηλεύουν τη δική σου βελτίωση και γιατί οι ίδιοι αδυνατούν να καταλάβουν ο,τιδήποτε είναι κόντρα στη θεωρία τους... λογικό και επόμενο, όταν θεωρούν πως έχει \'καεί\' ο εγκέφαλός τους και είναι όλοι \'άρρωστοι\'... τεμπέληδες είναι που απλά σταμάτησαν να πίνουν... δε τα έχουμε πει τόσες φορές;...
\'... λοιπόν, δεν γίνεται άλλο αυτή η κατάσταση. τι θέλω, να οδηγηθώ ξανά σε υποτροπή, κι αυτή τη φορά ίσως και τελεσίδικη; δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα, πιο εξευτελιστικό και πιό χυδαίο να σε έχει ο άλλος δεδομένο! να ξέρει ότι όποτε του γουστάρει θα σε πάρει τηλέφωνο κι εσύ θα είσαι εκεί για να το σηκώσεις και να ακούσεις από τη μεγαλύτερη εξυπνάδα του, μέχρις ότι βλακεία βάλει ο νους. κάθε μέρα που περνάει δικαιολογώ όλο και λιγότερο και συμπεριφορές και ανθρώπους! \"είναι άρρωστος\", \"έχει σχιζοφρένεια\", \"έχει κατάθλιψη\", \"έχει....έχει...έχει...\". όλα είναι τελικά θέμα αποδοχής. όλα είναι θέμα του πόση θέληση έχεις για να ζήσεις. αποδοχή: ο κόσμος είναι αυτός που είναι, δεν μου αρέσει και πολύ αλλά καλούμαι να ζήσω μέσα σε αυτόν και με αυτόν, αλλιώς ας πάω να φουντάρω στο Θερμαϊκό ή όπου αλλού. θέληση να ζήσω σημαίνει -για μένα- ότι θα κάνω τα πάντα, μα τα πάντα για να επιβιώσω. στο κάτω της γραφής οι περισσότεροι αυτό δεν κάνουν;...\'
... γιατί ρίχνεις το μπαλάκι μιας ενδεχόμενης υποτροπής σου σε αυτούς;... είναι αποκλειστική ευθύνη σου, αν συμβεί κάτι τέτοιο, κανείς δε μας αναγκάζει να κάνουμε τίποτα... σε πληροφορώ ότι υπάρχουν πολύ πιο \'εξευτελιστικά\' πράγματα απ\' αυτό που περιγράφεις. Συγγνώμη που θα στο πω, αλλά δεν έχεις βρει και τον ουσιαστικότερο τρόπο για να δικαιολογείς όλο και λιγότερο τους άλλους. Αν τον είχες βρει, δε θα θύμωνες πρώτον, και δε θα ένιωθες την ανούσια - κατ\' εμέ και χωρίς παρεξήγηση - ανάγκη να σου \'αναγνωρίζουν\' οι άλλοι την οιαδήποτε προσφορά σου. Όταν δε μας αρέσει ο κόσμος Αριστείδη, η μόνη επιλογή δεν είναι να πάμε να φουντάρουμε. Αυτό είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε ξεκινώντας από εμάς. Με συγχωρείς και πάλι, αλλά δε γίνεται \'καλύτερος\' κάποιος\' επειδή απλά σταμάτησε να πίνει. Εκεί μέσα, είδα ανθρώπους \'καθαρούς\' που είναι χειρότεροι χωρίς το πιώμα τους. Αν η ζωή είναι μόνο επιβίωση, γιατί σ\' ενδιαφέρει τόσο πολύ η αποδοχή σου απ\' τους άλλους; Κι αν τελικά αποφάσισες να κάνεις ό,τι και οι περισσότεροι, τότε ποιός ο λόγος να μη λειτουργείς όπως αυτοί;...
\'... στο ένα χέρι το συναίσθημα και στο άλλο η λογική. κι αυτά τα δύο, για κανένα λόγο δεν πρέπει να ξανασυναντηθούν. για να μη ξαναπιώ, για να μη ξανακαπνίσω, για να μη ξανακλάψω, για να μη ξαναματώσω, για να μη ξανανιώσω τη ξεφτιλα του ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ!!!...\'
... έχω την αίσθηση ότι \'πολύ κακό για το τίποτα\'... συναίσθημα και λογική είναι δυο διαφορετικά λειτουργικά που χρειάζεται να βρίσκονται σε ισορροπία... και για να βρίσκονται σε ισορροπία, χρειάζεται να είναι κανείς σε θέση τέτοια ώστε να επιτυγχάνεται η ισορροπία τους... Αριστείδη, η ζωή είναι προσωπικό ξόδεμα, κι όχι \'ταμπούρωμα\' πίσω από \'μη\'... αυτό κρύβει φόβο... νομίζω ότι χρειάζεσαι πολύ δουλειά ακόμη καθώς περιστρέφεσαι γύρω απ\' τον εαυτό σου σα να είσαι το κέντρο της γης... η ανάγκη σου να περιφρουρηθείς και να υψώσεις τείχη, δείχνει ότι φοβάσαι να αναλωθείς... επέτρεψέ μου να σου πω, ότι εφόσον η οικονομική σου κατάσταση στο επιτρέπει, είναι μάλλον καλύτερα να βρεις άλλα ενδιαφέροντα και ανθρώπους... ξοδέψου λίγο, κάνε εθελοντισμό. Προσωπικά γνωρίζεις ότι αν και εκπέμπω σε άλλες συχνότητες είμαι σε θέση να σε καταλάβω. Καιρός να αρχίσεις να νιώθεις την αληθινή ουσία της ύπαρξης, μέσα από πράξεις. Ένα χέρι σηκωμένο που \'μετράει\' μέρες \'καθαρότητας\' μέσα σε ένα χώρο υποκρισίας είναι πολύ εύκολο. Αλλά καθόλου αποδοτικό. Διαλέγεις και παίρνεις...
:)
καλημέρα. ευχαριστώ όλους σας για τις κουβέντες τούτες. ίσως κάποια μου λόγια δεν έγιναν και τόσο κατανοητά. να αλλάξω τον κόσμο....κάτι τέτοιο, για μένα, αγγίζει τα όρια της πολιτικής και δεν είναι θέμα του φόρουμ. εν ολίγοις...ο κόσμος δεν αλλάζει με το να έχει την ίδια βαρύτητα η ψήφος η δική μου με της θειάς Μαγδάλως που υπογράφει με σταυρό. κάποια σύνολα ανθρώπων χρειάζονται την αλλαγή να τους έρθει \"από τα πάνω\". αυτά, και δεν θα επανέλθω ξανά στα περί αλλαγής κόσμου. η αντίληψη που θεμελίωσα καλά μετά την υποτροπή μου είναι η εξής απλή: \"ζωή δεν είναι αυτό που θέλω, δεν θα είναι ίσως ποτέ αυτό που θέλω. ζωή είναι αυτό που έχω και καλά θα κάνω να το εκτιμήσω ή να το αφήσω.!\". επίσης πιστεύω ακράδαντα -κι αυτό οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν πολύ μου το έμαθαν- ότι σε αυτή τη πραγματικότητα, καλώς ή κακώς, για να κερδίσεις ένα πρέπει να δώσεις δέκα. αλλα επειδή πολύ συχνά λειτουργώ σα κακομαθημένο μικρό παιδί, έχω την τάση να το ξεχνάω. ένας από τους λόγους που έπινα ήταν και αυτός. γιατί δεν είχα αυτά που θέλω όταν τα ήθελα. τώρα ξέρω. όσο για αποδοχή από τους άλλους, ναι μπορεί και να τη θέλω ως ένα βαθμό. ειλικρινά τώρα, ποιός δε τη θέλει καθόλου; άλλωστε ο άνθρωπος για να ζήσει μόνος του πρέπει να είναι ή ζώο ή θεός. και ξέρετε κάτι: πιστεύω ότι η αλήθεια είναι εκεί έξω, στο δρόμο, στην αυτενέργεια, στη συνεχή πορεία. χθες κατάλαβα από κάποιο γεγονός πως βλέπω εγώ τα όρια μου και πως πρέπει αυτά να διαφυλάσσονται: κάποιος χθες ξερίζωσε κάποια φυτά από τη ζαρντινιέρα της οικοδομής. παραμόνεψα στο σκοτάδι μήπως έρθει και για τα υπόλοιπα. κρατούσα ένα μπουκάλι στο χέρι. θα του το πετούσα από ψηλά και από την ασφάλεια του σκοτεινού μου μπαλκονιού. πριν λίγο καιρό θα τον έπιανα και θα του μιλούσα για το καλό του πράσινου στη πόλη. χαμένος χρόνος. κάποιος ίσως κι εγώ- αφιέρωσε χρόνο, χρήμα, δουλεια για να φυτέψει κάτι, να δημιουργήσει κάτι. κι έρχεσαι εσύ και το ακυρώνεις με μια σου κίνηση; ποιός είσαι ρε φίλε; για αυτό λοιπόν, είναι απλό, θα φας ξύλο! τη δική μου ζαρντινιέρα δε θα τη ξαναγγίξεις. γιατί έμαθα να διαφυλάττω ότι αγαπώ. κι έμαθα ότι κάθε μέσο που χρησιμεύει σε αυτή τη διαφύλαξη είναι θεμιτό κι ευλογημένο. σε αυτή τη περίπτωση \"ο σκοπός είναι τα ίδια τα μέσα\". και για τη διαφύλαξη της ψυχής μου έκανα να ισχύσει η ρήση του Λένιν για τη διαφύλαξη της επανάστασης: \"τον εχθρό θα τον νικήσουμε με τα ίδια του τα όπλα. θα μπούμε \"μέσα\". θα μάθουμε τους κανόνες λειτουργίας του. θα μάθουμε να κατασκευάζουμε τα όπλα του και να τα χρησιμοποιούμε για μας. με λιγα λόγια, ο εχθρός θα μας δώσει το σκοινί για να τον κρεμάσουμε\". δεν είναι απλό μωρέ; φιλάκια σε όλους!
και κάτι που μόλις θυμήθηκα: \"ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο κι αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά σταυρώνεται ο καθένας μόνος του!\"
φτου, το είχα ξαναγράψει. καλώς το αλτσχάιμερ!!Quote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
και κάτι που μόλις θυμήθηκα: \"ζούμε μαζί. επιδρούμε ο ένας στον άλλο κι αντιδρούμε ο ένας στον άλλο. αγκαλιασμένοι μπαίνουμε στην αρένα. αλλά σταυρώνεται ο καθένας μόνος του!\"
για κατσε βρε ΑριστειδηQuote:
Originally posted by ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ
........ χθες κατάλαβα από κάποιο γεγονός πως βλέπω εγώ τα όρια μου και πως πρέπει αυτά να διαφυλάσσονται: κάποιος χθες ξερίζωσε κάποια φυτά από τη ζαρντινιέρα της οικοδομής. παραμόνεψα στο σκοτάδι μήπως έρθει και για τα υπόλοιπα. κρατούσα ένα μπουκάλι στο χέρι. θα του το πετούσα από ψηλά και από την ασφάλεια του σκοτεινού μου μπαλκονιού. πριν λίγο καιρό θα τον έπιανα και θα του μιλούσα για το καλό του πράσινου στη πόλη. χαμένος χρόνος. κάποιος ίσως κι εγώ- αφιέρωσε χρόνο, χρήμα, δουλεια για να φυτέψει κάτι, να δημιουργήσει κάτι. κι έρχεσαι εσύ και το ακυρώνεις με μια σου κίνηση; ποιός είσαι ρε φίλε; για αυτό λοιπόν, είναι απλό, θα φας ξύλο! τη δική μου ζαρντινιέρα δε θα τη ξαναγγίξεις. γιατί έμαθα να διαφυλάττω ότι αγαπώ. κι έμαθα ότι κάθε μέσο που χρησιμεύει σε αυτή τη διαφύλαξη είναι θεμιτό κι ευλογημένο. σε αυτή τη περίπτωση \"ο σκοπός είναι τα ίδια τα μέσα\". και για τη διαφύλαξη της ψυχής μου έκανα να ισχύσει η ρήση του Λένιν για τη διαφύλαξη της επανάστασης: \"τον εχθρό θα τον νικήσουμε με τα ίδια του τα όπλα. θα μπούμε \"μέσα\". θα μάθουμε τους κανόνες λειτουργίας του. θα μάθουμε να κατασκευάζουμε τα όπλα του και να τα χρησιμοποιούμε για μας. με λιγα λόγια, ο εχθρός θα μας δώσει το σκοινί για να τον κρεμάσουμε\". δεν είναι απλό μωρέ; φιλάκια σε όλους!
επειδη δηλαδη ενας επιπολαιος η και βλακας η και κακοβουλος αποφασισε να αγνοησει την προσπαθεια σου να φυτεψεις την ζαρντινιερα, εσυ,ο οικολογος, ο ευαισθητος, ο δικαιος, αποφασιζεις οτι η ποινη ειναι ο τραυματισμος μεχρι θανατου? ποιος εισαι?ο βασιλιας της ζουγκλας? το ξερεις οτι ενα μπουκαλι απο ψηλα θα μπορουσε και να σκοτωσει εναν ανθρωπο και με ολη σου την συνεση αποφασιζεις ,οτι εφοσον ο χ αγνοησε την αγαπη σου για τα φυτα και την προθεση σου να φυτεψεις την ζαρντινιερα, αξιζει να παθει ΤΟ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ, χωρις ελεος?
πως μπορεις να ελεγξεις τι ζημια θα του προκαλεσει το μπουκαλι απο ψηλα? να σου πω εγω, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΣΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
εκει εχεις καταληξει λοιπον αντιμετωπιζοντας την αναλγησια μερικων????(πολλων)
σορι αλλα η δικαιοσυνη σου με τρομαζει . μηπως να το ξανασκεφτοσουν?
εχω την αισθηση οτι εχεις κρατημενο θυμο μεσα σου ΠΟΛΥ, που δεν αναλογει σε οσους δεν σεβονται τα φυτα.....μηπως να εβρισκες την αιτια αυτου του θυμου και να την αντιμετωπιζες αντι να παραμονευεις σε σκοτεινα ,μπαλκονια για να απονειμεις την δικαιοσυνη που σκαρφιστηκες?
Αριστείδη,ποτέ οι αλλαγές που έρχονται από πάνω δεν είναι πραγματικά αλλαγές...Οι ουσιαστικές αλλαγές σε όλους μας,ατομικά αλλά και κοινωνικά,έρχονται πάντα από κάτω.
Είσαι αυστηρός και απαιτείς,ίσως γιατί όπως λες έτσι μεγάλωσες,σαν κακομαθημένο παιδί,αλλά θα σε βοηθούσε να σκεφτείς πως οι γύρω σου δε νιώθουν καμία υποχρέωση να σε σεβαστούν,όταν εσύ τον σεβασμό τον απαιτείς.Ο σεβασμός κερδίζεται Αριστείδη,δεν είναι κάτι που έρχεται επειδή χτυπάμε το πόδι κάτω και διατάζουμε\"ΔΩΣΤΟΝ ΜΟΥ ΡΕ\".Τον εμπνέουμε το σεβασμό,με τη στάση μας και το σύνολό μας.Αυτό που εισπράττουμε είναι που μας αξίζει σε κάθε στιγμή,να το θυμάσαι.