ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ναι, οτι ειναι να γινει, θα γινει....... δεν το πιστευω οτι τα θυματα του ιου πεθαινουν απο αλλον λογο, πλην του κορονοιου, βεβαια ο κορονοιος δεν ειναι θανατηφορος , υπο την εννοια οτι πεθαινουν μονο αυτοι που εχουν καποια υποβοσκουσα ασθενεια , ετσι εχω καταλαβει ......το εθνικο μας συστημα συστημα υγειας , ειναι βεβαιον οτι δεν επαρκει να καλυψει τους ασθενεις ......αλλα καμμιας χωρας δεν επαρκουν οι κλινες για να καλυψει τους ασθενεις ? και εχουν περισσοτερους θανατους ...... καλο ειναι οτι ησουν κοντα σε ανθρωπους που νοσησαν απο τον ιο , και αυτο σε κανει αισιοδοξη , αλλα εγω εχοντας υποβοσκουσα ασθενεια , την επιληψια ( φλεγμονη εγκεφαλου, αυτοανοση ) , πρεπει να προσεχω πολυ , αμα νοσησω απο κορονοιο , παει, επεσα σε κωμα ..... μαλλον βεβαια ...................., δεν ειμαι φοβικος ομως , οποτε θα συνεχισω την ζωη μου κανονικα ..... με περισσοτερη προσοχη βεβαια ......

---

Mac ο αντρας μου και τα παιδια μου ειναι με αλλεργικό ασθα(δυατηχως το πηραν απο τον πατερα τους ) ...Αυτο σημαινει οτι κατα καιρους ειναι ολοι τους με εισπνουμενα και καθε χειμωνα ενα απλο κρυωμα εμεις μπορει να το περασουμε λιγακι πιο βαρια ...
Καταλαβαινεις λοιπόν οτι η ανησυχία μου γι αυτους ειναι πολυ αυξημενη ,αλλα δεν μπορω να κανω κατι περισσοτερο απο το να προσέχουμε, να φοραμε την μασκουλα μας και αυτο το διάστημα να αποφεύγουμε τους κλειστούς χωρους .

Συνεχίζουμε οσο μπορούμε τις ζωές μας και αυτό πρέπει να κάνουμε ολοι .Εγώ πιστεύω οτι αν γινουμε ολοι μας λιγάκι πιο υπεύθυνοι και συνετιστούμε με ολα αυτά τα μετρα θα το περάσουμε με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες γίνετε..

Πανικός και επαναστατικες αντιδράσεις (του στυλ δεν φοράω μάσκα γιατι δεν πιστεύω)μονο κακό στο σύνολο θα κάνει και στην ψυχολογία μας παρά τιποτε άλλο.

Οσο αυτο που λετε για την καταθλιψη μπορω να το καταλαβω....
Οταν ημουν και εγω μεσα σε ολη αυτη την μαυριλα δεν με ενοιαζε τιποτε αλλο ,παρα μονο πως θα βγω απο αυτο...

Ειχα γινει τρομερά ανοισθητη στο τι συμβαίνει γυρω μου ...δυστυχώς ολο αυτό σου κλεινει τα μάτια και δεν σε αφήνει να δεις την πραγματική διάσταση που έχουν τα γεγονότα γυρω σου.
Μονο οταν βγαίνεις απο αυτο καταλαβαινεις ποσο ανούσιο και εγωκεντρικό ηταν όλο αυτο δυστυχώς ...

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Δυστυχώς και εμένα έτσι μου έχει πει ο γιατρός μου. Ότι η κατάθλιψη είναι κληρονομική. Αν υποθέσουμε ότι έχει δίκιο, μάλλον δεν θα την κερδίσουμε ποτέ.
Μπορεί να βοηθάει η ψυχοθεραπεία (εμένα πάντως όχι) αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

---

Δεν εννοω αυτο ........η γονιδιακη θεραπεια δεν σημαινει οτι καποιος προγονος σου ειχε ντε και καλα κτθλψη , διοτι υπαρχουν και γονιδιακες μεταλλαξεις , οπως πχ.εγω οταν αγχωθω παρα πολυ , παθαινω ψωριαση , δεν εχω καποιον προγονο που ναχε ψωριαση ............... βεβαια η κληρονομικοτης παει 7 γενεες πισω ........... πως εξηγειται λοιπον στην Ελλαδα τουλαχιστον , την δεκαετια του 80 να υπηρχαν διαγνωσμενες 70% λιγοτερες κτθλψεις απ οσες υπαρχουν σημερα? κατι αλλο συμβαινει, που δεν το γνωριζουμε ( ακομη) ........ ουτε μενα με βοηθησε η ψυχοθεραπεια ...... και ποτέ δεν υπαρχουν 2 ιδιες κτθλψεις ,αλλη ειναι η καθε μια .....

πιστευω στο μελλον η κτθλψη και αλλες ψυχικες διαταραχες , θα θεραπευονται μενα φαρμακο/χαπι ......

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Mac ο αντρας μου και τα παιδια μου ειναι με αλλεργικό ασθα(δυατηχως το πηραν απο τον πατερα τους ) ...Αυτο σημαινει οτι κατα καιρους ειναι ολοι τους με εισπνουμενα και καθε χειμωνα ενα απλο κρυωμα εμεις μπορει να το περασουμε λιγακι πιο βαρια ...
Καταλαβαινεις λοιπόν οτι η ανησυχία μου γι αυτους ειναι πολυ αυξημενη ,αλλα δεν μπορω να κανω κατι περισσοτερο απο το να προσέχουμε, να φοραμε την μασκουλα μας και αυτο το διάστημα να αποφεύγουμε τους κλειστούς χωρους .

Οσο αυτο που λετε για την καταθλιψη μπορω να το καταλαβω....
Οταν ημουν και εγω μεσα σε ολη αυτη την μαυριλα δεν με ενοιαζε τιποτε αλλο ,παρα μονο πως θα βγω απο αυτο...

Ειχα γινει τρομερά ανοισθητη στο τι συμβαίνει γυρω μου ...δυστυχώς ολο αυτό σου κλεινει τα μάτια και δεν σε αφήνει να δεις την πραγματική διάσταση που έχουν τα γεγονότα γυρω σου.
Μονο οταν βγαίνεις απο αυτο καταλαβαινεις ποσο ανούσιο και εγωκεντρικό ηταν όλο αυτο δυστυχώς ...

---

Ναι, καταλαβαινω οτι εχεις την ανησυχια για τους δικους σου ανθρωπους .......... μα ειναι φυσιολογικο κατω υπο την επηρρεια αυτης της τρομερης ασθενειας, της κτθλψης , να μην μπορεις να νοιαστεις για τιποτα και κανεναν , το εχω κι εγω , και δεν μπορω να λειτουργησω φυσιολογικα...... ουτε καν να σκεφτω ετσι ...................

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Δεν εννοω αυτο ........η γονιδιακη θεραπεια δεν σημαινει οτι καποιος προγονος σου ειχε ντε και καλα κτθλψη , διοτι υπαρχουν και γονιδιακες μεταλλαξεις , οπως πχ.εγω οταν αγχωθω παρα πολυ , παθαινω ψωριαση , δεν εχω καποιον προγονο που ναχε ψωριαση ............... βεβαια η κληρονομικοτης παει 7 γενεες πισω ........... πως εξηγειται λοιπον στην Ελλαδα τουλαχιστον , την δεκαετια του 80 να υπηρχαν διαγνωσμενες 70% λιγοτερες κτθλψεις απ οσες υπαρχουν σημερα? κατι αλλο συμβαινει, που δεν το γνωριζουμε ( ακομη) ........ ουτε μενα με βοηθησε η ψυχοθεραπεια ...... και ποτέ δεν υπαρχουν 2 ιδιες κτθλψεις ,αλλη ειναι η καθε μια .....

πιστευω στο μελλον η κτθλψη και αλλες ψυχικες διαταραχες , θα θεραπευονται μενα φαρμακο/χαπι ......

---

Καλημέρα.
Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες για την γονιδιακη.
Για το άλλο που λες. Πιστεύω έχει να κάνει με τις αλλαγες που έχουν γίνει από την δεκαετία του 80 μέχρι τώρα. Κατ αρχήν όπου και να περάσουμε υπάρχουν ακτίνες, ραδιενέργεια, ίντερνετ κτλ. Τα φαγητά είναι γεμάτα από βλαβερές ουσίες. Το κλίμα έχει αλλάξει. Το περιβάλλον επίσης. Όλα αυτά δεν είναι λίγα.
Και γενικά η ζωή δεν ήταν τόσο καταπιεστικη τη δεκαετία του 80... Αν σκεφτούμε το στρες και την ανασφάλεια που υπάρχει τώρα. .

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Καλημέρα.
Τώρα κατάλαβα τι εννοούσες για την γονιδιακη.
Για το άλλο που λες. Πιστεύω έχει να κάνει με τις αλλαγες που έχουν γίνει από την δεκαετία του 80 μέχρι τώρα. Κατ αρχήν όπου και να περάσουμε υπάρχουν ακτίνες, ραδιενέργεια, ίντερνετ κτλ. Τα φαγητά είναι γεμάτα από βλαβερές ουσίες. Το κλίμα έχει αλλάξει. Το περιβάλλον επίσης. Όλα αυτά δεν είναι λίγα.
Και γενικά η ζωή δεν ήταν τόσο καταπιεστικη τη δεκαετία του 80... Αν σκεφτούμε το στρες και την ανασφάλεια που υπάρχει τώρα. .

---

Καλημερα και σε σενα , ειμαι μεγαλυτερος σου, και εχω ζησει την δεκαετια των 80s σε ολο της το μεγαλειο , πραματι ειναι ετσι οπως τα λες , το ιντερνετ εφερε μεγαλη απομονωση , το κλιμα και το περιβαλλον εχουμε αλλαξει εμεις οι ανθρωποι......το καταστρεψαμε δλδ ....... και εχουμε πολυ μεγαλυτρο στρεςς .....

"Δεν υπάρχουν συναισθήματα στο περίπου. Περίπου χαρούμενος, περίπου λυπημένος, περίπου ερωτευμένος. Ή είσαι ή δεν είσαι, τα υπόλοιπα περισσεύουν. Θα μου πεις πως είσαι μπερδεμένος και τραμπαλίζεσαι ανάμεσα στις αποφάσεις και τις επιλογές σου. Δεκτό, όμως ποτέ μην υπόσχεσαι πράγματα που κατά βάθος δε θες λέγοντας «θα δούμε, μπορεί, ίσως». Είναι προτιμότερο να ζητήσεις περισσότερο χρόνο από ένα άτομο, παρά να το γεμίζεις προσδοκίες ή αμφιβολίες με εκφράσεις αόριστες.

Μας αρέσουν οι ξεκάθαρες κουβέντες. Το «ναι» να είναι «ναι» μέσα απ’ την καρδιά μας και το «όχι» να έχει μέσα του όλη τη δύναμη και την απολυτότητα της σκέψης μας την ώρα που το ξεστομίζουμε. Όταν κάτι το θες 100% δεν το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι κρατώντας άλλους ανθρώπους πίσω κάνοντάς τους να ελπίζουν πως το δικό σου «δεν ξέρω, ενδεχομένως» μπορεί να καταλήξει ένα ενθουσιώδες «ναι» γιατί κι εγώ κι εσύ ξέρουμε πως κάτι τέτοιο «αποκλείεται».

Είναι χιλιοειπωμένο πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες και πως όλοι μας έχουμε κάποιες ανασφάλειες. Είναι άσχημο όμως κάποιοι να πουλάνε τρέλα με αοριστίες για να μη χάσουν κάποια δεδομένα κι ακόμη χειρότερο άλλοι να αρπάζονται απ’ τις αοριστίες αυτές και να εθελοτυφλούν, προκειμένου να μη χαλάσουν τη βολή τους και ξεκινήσουν να ψάχνουν για κάτι άγνωστο που δεν ξέρουν πόσο χρόνο θα πάρει και πώς θα εξελιχθεί.

Νομίζουμε οι αφελείς πως το «ίσως» είναι καλύτερο απ’ το «όχι», γιατί θεωρούμε πως ο άλλος το σκέφτεται και τρέφει συναισθήματα για μας κι απλά θέλει να σιγουρευτεί. Έτσι ο χρόνος κυλάει ανεκμετάλλευτος κι εσύ από κει που είσαι έτοιμος να τα δώσεις όλα για να τον πείσεις, περνώντας ο καιρός αυτή η αβεβαιότητα ξεκινά να σε κουράζει και ξενερώνεις, όμως ακόμη οριστική απάντηση δεν έχεις πάρει.

Κούνια που μας κούναγε. Σκεφτήκαμε ποτέ πως απλά ο άνθρωπος που θέλουμε δεν έχει τα κότσια να μας πει ότι δε νιώθει το ίδιο ευθέως; Πιθανώς γιατί δε θέλει να μας πληγώσει, πιθανώς επειδή «φοβάται» την αντίδρασή μας ή επειδή εν τέλει είναι πολύ βολικό να έχεις μια καβάτζα να σε περιμένει και να μην αφήνεις περιθώρια για πολλά-πολλά. Ο καθένας μας μπορεί να μπει και στη μία και στην άλλη θέση και να αντιδράσει με τον ίδιο τρόπο, δεν είναι κατακριτέο, είναι όμως λυπηρό να βολευόμαστε με «σχεδόν», επειδή βαριόμαστε ή διστάζουμε να ψάξουμε για ένα «ολόκληρο» ολόδικο μας , χωρίς μισόλογα και σούξου μούξου μανταλάκια.

Η πιθανότητα να σε θέλει πραγματικά κάποιος που σε φλομώνει με αμφιβολίες για τη σχέση που έχετε αναπτύξει και να σε νοιάζεται, είναι τόση όση να πάρει το πρωτάθλημα ο Πανιώνιος. Αν σε νοιαζόταν θα σε άφηνε άυπνο τα βράδια πάνω απ’ το κινητό να απορείς πού είναι και τι κάνει; Αν σε σκέφτονταν θα σου έκανε τέτοιο πόλεμο νεύρων; Το σκωτσέζικο ντους είναι πρώτον για παιδάκια και δεύτερον ανήκει στο στάδιο του φλερτ. Όταν κάποιος ή κάποια σε θέλει 100% είναι εκεί, δεν κρύβεται, δε φοβάται να δεθεί, να δώσει, αλλά και να δοθεί, θέλει να σε γεμίζει εξ’ ολοκλήρου και να παίρνει και εκείνος κάτι αντίστοιχο πίσω.

Είναι ψυχοφθόρο να βιώνεις συναισθήματα μισά που αυξάνουν τις ανασφάλειες σου και σε προβληματίζουν ακόμη περισσότερο για το αν κάνεις κάτι λάθος. Το μοναδικό μεγάλο λάθος που κάνεις είναι ότι κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια και περιμένεις να σε θυμηθούν, χωρίς να απαντούν στα ερωτήματά σου συγκεκριμένα.

Ξεκόλλα και διεκδίκησε κάτι που θα σου ανήκει. Γίνε το «ναι» που θα σου λέει με σιγουριά το άτομο απέναντί σου κοιτώντας σε στα μάτια, γίνε το «όχι» που θα σε πληγώνει, αλλά θα σε κάνει καλύτερο κι άσε πίσω το «ίσως» που συνοδεύεται με σφυριγματάκι αδιάφορο. Ζήσε το στο έπακρο γιατί κάποιες καταστάσεις είναι «όλα ή τίποτα».

Αγγελική Παπαευσταθίου

ειμαι πεπεισμενος οτι υπαρχει Θεος , αν και υπαρχει πληθος θεματων με τα οποια προτιμα προς το παρον να μην ασχοληθει.....

συνεχως μου ζητουν να ακουσω ενω αυτοι οι περισσοτεροι δε πηραν σχεδον ποτε στα σοβαρα οσα τους ειπα και εχουν μπει μεσα στο ......... των ειδικων και ψαχνουν συνεχως τροπο να με εκβιασουν να γινω αλλος ανθρωπος παρα τη θεληση μου και αν δεν μου δωσουν πισω οσα δικαιοματα μου εκλεψαν αντι να μου μηλησουν ας πανε σε ενα τσιμεντολιθο να μιλανε σε αυτον και φυσικα μετα το σχεδιο μετατροπης μου σε αλλο ανβθρωπο κανουν σα να μη συμβαινει τιποτα και νομιζουν οτι θα με μετατρεψουν σε τηλεκατευθυνομενο δειχνοντας μου ταινιες και εικονες και νομιζουν οτι θα με τρελανουν χακαροντας τις συσκευες που χρησιμοποιω με τα κολητηρια οπως συνηθως οσο τα φτυνεις τοσο πιο πολα

Σκεφτομαι που πηγα διακοπες στα αγαπημενα Χανιά. πότε πάλι? Με χαλαει που δεν μπορω να παρω ενα αεροπλανο για εξωτερικό,να εξαφανιστώ για 15-20 μερες

Τα ψυχολογικά προβλήματα των τελευταίων χρόνων φαντάζουν χειρότερα από αυτά του παρελθόντος.
Οι αρνητικές εμπειρίες των τελευταίων χρόνων, μου αφήνουν πολύ πιο έντονα ψυχολογικά σημάδια εν σχέσει με όσα είχα βιώσει χρόνια πριν.

Οι ψυχοθεραπείες που έκανα είτε χρειάζονταν το κατάλληλο περιβάλλον για να λειτουργήσουν, το οποίο δεν υπήρχε, είτε το κακό ήταν βαθιά ριζωμένο μέσα μου από πολλά χρόνια πριν. Φτάνω στο σημείο να πιστεύω πως ο άνθρωπος φέρνει το χαρακτήρα του με τη γέννηση του. Αν ο χαρακτήρας αυτός είναι επιρρεπής σε ψυχολογικά προβλήματα, με το που θα εμφανιστούν αρνητικά βιώματα (τα οποία μπορεί για άλλους να ναι κάτι φυσιολογικό, εμπειρίες ή προκλήσεις) θα αναπτύξει ψυχολογικά και ψυχιατρικά θέματα. Ίσως ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για ένα ρόλο στη ζωή του. Αν δεν τον ακολουθήσει και δη από πολύ νωρίς μετά θα πεδεύεται με άσχετα ή δύσκολα για το άτομο του θέματα.

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

ειμαι πεπεισμενος οτι υπαρχει Θεος , αν και υπαρχει πληθος θεματων με τα οποια προτιμα προς το παρον να μην ασχοληθει.....

---

Οι απελπισίες στη ζωή, μας σπρώχνουν σ' αυτό που ονομάζεται Θεός, κυρίως ως χώρο ηρεμίας και διαφυγής από την πραγματικότητα μας και τις σκέψεις μας παρά ως ελπίδα μεταθανάτιας λύτρωσης.

Marilou, ωραίο το κείμενο σου. Ένας με θέματα ψυχολογίας ανήκει σ αυτό το "ίσως". Ένας με ισχυρό χαρακτήρα είναι στο "ναι ή όχι". Πολλά απ αυτά που αναφέρονται στο κείμενο είναι με άλλα λόγια οι "ψευδαισθήσεις", οι "παράλογες ελπίδες" που τρέφουμε για να νιώθουμε καλά, να μην τολμάμε να πάμε παρακάτω, για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Όποιος πραγματικά σε θέλει είναι κοντά σου με δική του πρωτοβουλία. Όποιος έχει ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι ασύνηθες να αποφεύγει τους άλλους επειδή ντρέπεται για την εικόνα του, κι αυτό αφορά άτομα τα οποία ξέρει πως τον θέλουν.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Marilou, ωραίο το κείμενο σου. Ένας με θέματα ψυχολογίας ανήκει σ αυτό το "ίσως". Ένας με ισχυρό χαρακτήρα είναι στο "ναι ή όχι". Πολλά απ αυτά που αναφέρονται στο κείμενο είναι με άλλα λόγια οι "ψευδαισθήσεις", οι "παράλογες ελπίδες" που τρέφουμε για να νιώθουμε καλά, να μην τολμάμε να πάμε παρακάτω, για να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας.
Όποιος πραγματικά σε θέλει είναι κοντά σου με δική του πρωτοβουλία. Όποιος έχει ψυχολογικά προβλήματα δεν είναι ασύνηθες να αποφεύγει τους άλλους επειδή ντρέπεται για την εικόνα του, κι αυτό αφορά άτομα τα οποία ξέρει πως τον θέλουν.

---

Αυτό ακριβώς !
Όποιος θέλει να βρίσκεται σε άτομα που κάποτε έλεγε ότι ένοιωθε πράγματα είναι!Μπορεί να έχεις διαφωνήσει ,μαλώσει ,οτιδήποτε ....οταν ομως ο άλλος είναι αληθινός χαρακτήρας και ότι εννοεί το λέει, το αποδεικνύει με τις πράξεις του....

Πολλές φορές έχουν κάποιοι αυταπάτες ότι έχουν γίνει καλά και οτι προχωράνε ....
Πόσο μας ξεγελάνε όμως κάποια χαρακτηριστικα που κουβαλάνε μεχρι να ανακαλύψουμε τα χειρότερα ...τα πιο δύσκολα να δουλέψουν και να τα αποβάλουν ..
Γιατι μόνο οταν αποβάλλουν αυτα απο επάνω τους θα μπορούν να πουν οτι είναι καλα ....
Οτι μπορούν να έχουν δίπλα τους οχι μόνο εναν άλλα πολλους ανθρώπους ...

Δυο είναι τα μεγαλύτερα κακά σε εναν άνθρωπο για έμενα...

Η Φιληδονία και το πιο ύπουλο η Φιλαυτία .....

Χαρακτηριστικο τους είναι να τα ζουν ολα στο επαρκο ακόμα και στο κομματι των σχεσεων ...Τα θέλουν όλα ,να γίνονται απο ολους και απο ολα αποδεκτοί...Να μην δισταζουν να ερωτοτροπούν χωρις μέτρο και σεβασμό..Να περνά μονο η σάρκα τους καλά αδιαφορώντας για τις ψυχικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει για τον άλλον ολο αυτό...
Και μολις μπουχτίσει στην κυριολεξία μόνο η σάρκα τους απο αυτό να προχωράνε στον επομενο....χωρίς ιχνος μεταμέλειας...

Και παρ ολο οτι εχουν κάνει να συνεχίζουν στο πιο ύπουλο στη Φιλαυτία τους ....

να συνεχίζουν να νομίζουν οτι ειναι μονο αυτοί και κανένας αλλος ....Απέραντος εγωισμος ...Εχουν κανει τον ευατο τους ενα μικρο Θεό ...Πως μονο αυτοι εχουν δικιο σε ολα και ολοι οι αλλοι πρεπει να δικαιολογουν τις πραξεις τους....


Πως να αγαπησεις ομως ,πως να γινεις ενας άνθρωπος που ο αλλος θα θελει να είναι διπλα σου?
Αν δεν γλυκάνεις ,αφουγκραστεις .συγκινηθείς και με τον άλλον δεν γίνεται δουλιτσα ...

Πως ομως να γίνουν ολα αυτά οταν κάθε φορα νομίζεις οτι εσυ εισαι ο καλύτερος απ ολους ,οταν δεν αντιμετωπιζεις τις πράξεις σου κατάματα και προτιμάς να κρύβεσαι και να εξαφανίζεσαι χωρις εξηγήσεις και το κυριότερο χωρίς να γυρνάς πίσω και να έχεις το σθένος να πεις ένα ¨Συγνώμη έκανα λάθος"

Υπάρχουν τόσα πολλά χαρακτηριστικα σε ενα ανθρωπο που καθε φορα ,μια καινούργια σχέση που αναπτύσσετε σου βγάζει στην επιφάνεια πολλες πτυχές σου ....

Αυτη η αυτογνωσια τι ομορφα πραγματα μπορει να σου προσφέρει και πόσο μπορει να σε εξελίξει σαν άνθρωπο ....

Αρκει να ειμαστε σε θεση να ανοίξουμε τα ματια μας και να έχουμε το θάρρος να παραδεχτούμε οτι δεν ειμαστε καλά ,οτι πρέπει να δουλεύουμε συνεχεια με τον ευατο μας ....

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Αυτό ακριβώς !
Όποιος θέλει να βρίσκεται σε άτομα που κάποτε έλεγε ότι ένοιωθε πράγματα είναι!Φτάνει αυτά που έλεγε ότι ένιωθε να τα εννοούσε με την καρδιά του Μπορεί να έχεις διαφωνήσει ,μαλώσει ,οτιδήποτε ....οταν ομως ο άλλος είναι αληθινός χαρακτήρας και ότι εννοεί το λέει, το αποδεικνύει με τις πράξεις του....

Πολλές φορές έχουν κάποιοι αυταπάτες ότι έχουν γίνει καλά και οτι προχωράνε ....
Πόσο μας ξεγελάνε όμως κάποια χαρακτηριστικα που κουβαλάνε μεχρι να ανακαλύψουμε τα χειρότερα ...τα πιο δύσκολα να δουλέψουν και να τα αποβάλουν ..
Γιατι μόνο οταν αποβάλλουν αυτα απο επάνω τους θα μπορούν να πουν οτι είναι καλα ....
Οτι μπορούν να έχουν δίπλα τους οχι μόνο εναν άλλα πολλους ανθρώπους ...

Δυο είναι τα μεγαλύτερα κακά σε εναν άνθρωπο για έμενα...

Η Φιληδονία και το πιο ύπουλο η Φιλαυτία .....Η υποκρισία και το αδίστακτο είναι έτι χειρότερα!

Χαρακτηριστικο τους είναι να τα ζουν ολα στο επαρκο ακόμα και στο κομματι των σχεσεων ...Τα θέλουν όλα ,να γίνονται απο ολους και απο ολα αποδεκτοί...Να μην δισταζουν να ερωτοτροπούν χωρις μέτρο και σεβασμό..Να περνά μονο η σάρκα τους καλά αδιαφορώντας για τις ψυχικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει για τον άλλον ολο αυτό...
Και μολις μπουχτίσει στην κυριολεξία μόνο η σάρκα τους απο αυτό να προχωράνε στον επομενο....χωρίς ιχνος μεταμέλειας...

Και παρ ολο οτι εχουν κάνει να συνεχίζουν στο πιο ύπουλο στη Φιλαυτία τους ....

να συνεχίζουν να νομίζουν οτι ειναι μονο αυτοί και κανένας αλλος Ατομικιστές πρέπει να είμαστε κι εμείς με την καλή όμως έννοια, διότι αν είμαστε υποχωρητικοί, καλοσυνάτοι και υποτιμάμε τον εαυτό μας τότε κάποιοι θα μας καβαλλήσουν και θα περάσουν από πάνω μας.....Απέραντος εγωισμος ...Εχουν κανει τον ευατο τους ενα μικρο Θεό ...Πως μονο αυτοι εχουν δικιο σε ολα και ολοι οι αλλοι πρεπει να δικαιολογουν τις πραξεις τους....


Πως να αγαπησεις ομως ,πως να γινεις ενας άνθρωπος που ο αλλος θα θελει να είναι διπλα σου?
Αν δεν γλυκάνεις ,αφουγκραστεις .συγκινηθείς και με τον άλλον δεν γίνεται δουλιτσα ...Πρέπει να καταλαβαίνει κι ο άλλος από αγάπη, αλλιώς τα συναισθήματα αυτά θα τύχουν εκμετάλλευσης κατά τον τρόπο που σου προείπα. Μπορείς να δώσεις αγάπη και σε αδίστακτα, φίλαυτα, φιλήδονα, ύπουλα άτομα. Όμως θα πρέπει να είσαι ετοιμη να υποστείς τις συνέπειες αν την αγάπη σου την εκλάβουν ως αδυναμία.

Πως ομως να γίνουν ολα αυτά οταν κάθε φορα νομίζεις οτι εσυ εισαι ο καλύτερος απ ολους ,οταν δεν αντιμετωπιζεις τις πράξεις σου κατάματα και προτιμάς να κρύβεσαι και να εξαφανίζεσαι χωρις εξηγήσεις και το κυριότερο χωρίς να γυρνάς πίσω και να έχεις το σθένος να πεις ένα ¨Συγνώμη έκανα λάθος"Δυστυχώς κανένας δεν λέει συγνώμη, κι αν λέει συγνώμη η ζημιά ήδη σου έμεινε. Άμα κρύβεται ο άλλος σημαίνει δεν ενδιαφέρεται, αλλιώς όπως σου προείπα θα σε έβρισκε με δική του πρωτοβουλία. Ζημιά μπορεί να είναι ένας άσχημος λόγος, ένας βιασμός, το να σε εκμεταλλεύτηκε οικονομικά, το να είχε σχέση μαζί σου και να σε παράτησε. Στην τελευταία περίπτωση απλά τα πράγματα είτε δηλ του έβγαλες χάλια χαρακτήρα είτε κατά βάθος εντός της καρδίας του δλδ όπως σου προείπα δεν σε ήθελε. Νοείται ότι δεν πρέπει να φανταζόμαστε καταστάσεις με τους άλλους και να βγάζουμε αυθαίρετα συμπεράσματα υπερβολή.

Υπάρχουν τόσα πολλά χαρακτηριστικα σε ενα ανθρωπο που καθε φορα ,μια καινούργια σχέση που αναπτύσσετε σου βγάζει στην επιφάνεια πολλες πτυχές σου ....

Αυτη η αυτογνωσια τι ομορφα πραγματα μπορει να σου προσφέρει και πόσο μπορει να σε εξελίξει σαν άνθρωπο ....Την αυτογνωσία είμαστε τυχεροί αν την αποκτήσουμε από πολύ νωρίς, αλλιώς θα περιπέσουμε στο υπόλοιπο του βίου μας σε πολλά λάθη.

Αρκει να ειμαστε σε θεση να ανοίξουμε τα ματια μας και να έχουμε το θάρρος να παραδεχτούμε οτι δεν ειμαστε καλά ,οτι πρέπει να δουλεύουμε συνεχεια με τον ευατο μας Εννοείται ότι πρέπει να δουλεύουμε με τον ευατό μας, ως ατομικιστές με την καλή έννοια όπως σου προείπα, για να χουμε κάποτε στη ζωή μας ηθική ικανοποίηση και να νιώθουμε καταξίωση ότι πετύχαμε έστω κάποια πράγματα ....

---

Αυτά ως σκέψεις στο κείμενο σου. Μόνο που ούτε η πολλή σκέψη και η πολλή φιλοσόφηση καταστάσεων φελά, αλλά οι πράξεις, για να χουμε στο τέλος αυτό που βαλα τελευταίο στο κείμενο σου! Κι όπως έμαθα κι από ένα σοφό πρέπει να καλλιεργούμε κι εναλλακτικές λύσεις στη ζωή μας, όπως λέμε σχέδιο Β, αν κάτι δεν μας βγήκε ή αποτύχαμε, και επίσης η υπέρβαση, δλδ να κάνουμε αυτό που μας φοβιζει παρά το αντίθετο.

Γιάννη αυτό που έμαθα πλέον είναι ότι ο καθένας κοιτάει μόνο τον ευατο του...

Ειδικά όταν βρίσκεται σε αυτο το τούνελ τις κατάθλιψης δεν έχει την δυνατότητα να τον νοιάζουν τα προβλήματα που μπορεί να έχει ο άλλος.
Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να είναι εκείνος καλά χωρίς να νοιάζεται για αν οι άλλοι εκαναν τα πάντα για να τον βοηθήσουν..
Αν ξενυχτουσαν μαζί του ,αν θυσίαζαν πράγματα και υπερέβαλαν ευατο για να μπορέσουν να τον κάνουν να νιώσει καλά και ότι αξίζει κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους...

Αν ήταν δίπλα του κάθε φορά που του το ζητούσε ότι ώρα και να ήταν ,όπως και να ήταν ο άλλος ....

Δυστυχώς αυτά τα άτομα δεν μπορούν να νιώσουν στο ελάχιστο τι σημαίνει αγάπη και δοτικότητα ...όχι γιατί δεν μπορούν ,αλλά γιατί δεν τους αφηνει αυτή η καταραμένη ασθένεια ...

Είναι ο μόνος λόγος πλέον που δεν μπορω να κρατήσω καμία κακία σε κανέναν που ξέρω ότι είναι μέσα σε αυτό ..
Δεν μπορώ πλέον να τον κατηγορήσω και ας πάτησε πάνω μου θέλοντας να ικανοποιήσει το εγώ του ..
Μπορώ πλέον να τον καταλάβω γιατί πέρασα και εγώ ένα φεγγάρι από αυτό.
Με ένοιαζε μόνο εγώ να είμαι καλά και δεν με ενδιέφερε τι γίνεται γύρω μου ..

Αυτόν ,αυτούς τους ανθρώπους μπορώ άνετα να τους συγχωρησω αρκεί όμως να μου δείξουν και αυτοί ότι όλα αυτά έγιναν για να είναι εκείνοι καλά και όχι ότι νοιαζόταν για εμένα ,για εμάς .....
Την αλήθεια δηλαδή...
Να παραδεχτουν ότι όντως δεν μπόρεσαν να βγουν από όλο αυτό και ότι δεν τους άρεσε να βοηθάνε κόσμο απλά τους άρεσε να βρίσκουν κόσμο να τους αποδέχεται.

Γιατί αν θες να βοηθήσεις κόσμο πρέπει να είσαι σε θέση να μπορείς να δώσεις αγάπη ...πολύ αγάπη ..
Να μπορείς να ανοίξεις τα χέρια σου και να αγκαλιάσεις ..όχι να φοβάσαι την αγκαλιά ...

Όταν με ένα άνθρωπο βγάζεις τα εσωψυχα σου έχεις το θάρρος και κλαις και ξέρεις ότι όταν κλαις εσύ κλαιει και αυτός που είναι διπλα σου γιατί πονάει η ψυχή του που σε νιώθει έτσι,δεν του πετάς ότι μισος κουβαλάς γιατί πολύ απλά συνεχίζεις να μην θες να παραδεχτείς ότι είσαι εγωιστής...ότι έκανες λάθη ....
Δεν του βγάζεις μίσος και κακία και μάλιστα να ρίχνεις ευθύνες που σου αναλογούν επάνω του...

Εκεί δεν θα ρίξω ευθύνες σε εμένα που έχω την δύναμη να δώσω και να νιώσω πράγματα σε ανθρώπους που τους θεωρώ φίλους μου και τους βάζω μέσα στο σπίτι μου στην κυριολεξία ..

Εκεί όχι ......το μόνο που θα κάνω είναι χώρο στην καρδιά μου να χωρέσει και αυτούς ...
Και ξέρω πως όταν κάποια μέρα καταφέρουν και βγουν από όλο αυτό θα καταλάβουν αν έκαναν κάπου λάθος ή όχι ..
Θα καταλάβουν πόσο εγωιστικά φέρθηκαν ....Άνθρωπος που σου έχει χαρίσει έστω και ένα δάκρυ του δεν του φέρεσαι έτσι ....
Όχι τουλάχιστον αν θες να λέγεσαι ακόμα άνθρωπος με ευαίσθητη καρδιά ...

Όλοι οι άλλοι ούτε χαζοί είμαστε ούτε αφελής...Ξέρουμε πολύ καλά να προστατευουμε τον ευατο μας..
Γιατί είναι καθαρά δική μας επιλογή να δώσουμε εκεί που θέλουμε ..
Δεν μας έβαλε κάνεις με το ζόρι ...μόνοι μας διαλέγουμε τους φίλους μας ...
Όπως είναι δική μας επιλογή για το πώς θα αντιδράσουμε ,για το αν θυμωσουμε ,αν βρίσουμε ή οτιδήποτε άλλο θέλουμε να κάνουμε προκειμένου να διώξουμε όλο αυτό από μέσα μας ..
Όλο αυτό που δεν ανήκει πλέον σε εμάς ..

Εμείς το λέω και το ξαναλέω έχουμε την δύναμη να κρατάμε μόνο τα καλά και άνθρωπος που μπαίνει στην καρδιά μας δύσκολα βγαίνει ...
Είτε υπάρχει ,είτε δεν υπάρχει στην ζωή μας ..

Εμείς θα ελπίζουμε ότι είναι καλά ότι παλεύει για να γίνει καλύτερος άνθρωπος και το κυριότερο προσευχόμαστε για να έχει επιτέλους την ψυχική γαλήνη και αγάπη που χρειάζεται ..
Όπου και να είναι με όποιον και να είναι ...
Όταν αγαπάς κάποιον βαθιά δεν ξεριζώνεται από την καρδιά σου όταν ξέρεις ότι είναι ψυχικά ασθενής...
Τον αγαπάς όπως και να είναι ..