Μερικές φορές το άλλο άτομο δε θα παραδεχτεί ποτέ ότι έσφαλε, δε θα κάτσει ποτέ να συζητήσει για το τι πήγε λάθος, ακόμα κι αν βλέπει ότι εσύ έχεις όλη την καλή διάθεση. Εμένα με βοήθησαν γνώμες τρίτων και ψυχολόγου για το ότι δεν είχα εγώ το πρόβλημα ας πούμε. Σκέφτομαι να μιλήσω κάποια στιγμή και στο πρόσωπο και να του εξηγήσω από μόνος μου γιατί φέρθηκε έτσι αφού απέκτησα πια τη γνώση. Αλλά δεν περιμένω κάποια δικαίωση. Κι ούτε θα έπρεπε, γιατί έτσι θα αμφισβητούσα τον εαυτό μου και όσα έμαθα. Κι επιπλέον θα σήμαινε πως δεν αγάπησα αλλά θύμωσα γιατί δεν πήρα αυτό που ήθελα. Όταν ο άλλος δε νιώθει την ανάγκη να απολογηθεί όταν είναι μέσα ακόμα στην όλη κατάσταση, δε θα το κάνει ούτε αργότερα. Εκτός αν αποφασίσει να αλλάξει εκ βαθέων. Κι αν έχει θέμα ψυχικής υγείας είναι σχεδόν αδύνατο κάτι τέτοιο.