γεια σου καλλιοπακι!!!!!
Printable View
γεια σου καλλιοπακι!!!!!
λιλα μου μονο εσυ εισαι εδω?
καλλιοπη και εγω εδω. Τι κανεις αυτο το όμορφο απόγευμα? εμεις περιμενουμε την ελι να τελειωσει την ιστορια της....
*Katie εσυ την ξερεις εμεις περιμενουμε!
εγω νυσταζω πολυ αλλα ειπα μια και βρηκα το λαπτοπ αδειο να μπω να σας δω και να αφησω τον υπνο για αργοτερα αμα γυρισει η κορη τελος το pc για μενα ηδη ο γιος εχει καπαρωσει το αλλο!
εχω και σιδερο αλλα βαριεμαι πιο καλη η παρεα σας !
και εγω εδω στην παρέα μετά από πολυ καιρο. Η κόρη μου κοιμάτε ακόμη και εγώ απολαμβάνω ένα καφεδακι στην βεράντα μαζί σας.
Σήμερα ήταν η ημέρα των χαλιών.. αργησα αλλα γίναμε. Την αλλη εβδομαδα κουρτινες και τζαμια και τελειωσαμε!!!
Στις 18 Ιανουαρίου έπεσε το τηλέφωνο. Η Κατερίνα είχε πονάκια. Πήγα να την πάρω από το σπίτι και φύγαμε για την κλινική. Η Κατερίνα είχε επιπλοκές στην γέννα της, ανέβασε πίεση, έπαθε προεκλαμψία και την έβαλαν άρον άρον στο χειρουργείο να της πάρουν το παιδί με καισαρική. Δόξα το Θεό όλα πήγαν καλά και πλέον η οικογένεια μας είχε μεγαλώσει! Η Κατερίνα μας είχε γίνει μανούλα, ήταν καλά, και είχε φέρει στον κόσμο ένα κοριτσάκι υγιέστατο την Μαριλένα μας! Η χαρά μας μεγάλη και όλοι γιορτάσαμε μαζί το θαύμα της ζωής. Αφήσαμε τις διαφορές μας στην άκρη και επικεντρωθήκαμε στο μικρό πλασματάκι που μόλις είχε έρθει να γεμίσει την ζωή μας. Ωστόσο ένας μεγάλος ελέφαντας υπήρχε στο δωμάτιο και όλοι απλά τον αγνούσαμε! Η Κατερίνα όσο καλή εγκυμωσύνη είχε μετά της ήρθαν όλα ανάποδα. Η Μαριλένα είχε πολλούς κολικούς και τα ξενύχτια ήταν μία καθημερινή κατάσταση! Κανείς δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί με κάτι άλλο εκτός από το παιδί και έτσι ενώ υπήρχε ένταση στις σχέσεις μας κανείς δεν έδινε σημασία και όλοι βοηθούσαμε για να είναι καλά το παιδί και η Κατερίνα που μέχρι να σαραντήσει είχε πίεση υψηλή και ακατέβατη! Τι χάπια έπαιρνε τι λεξοτανίλ η πίεση εκεί! Εγώ με τον γαμπρό μου σχεδόν αγνοούσαμε ο ένας την ύπαρξη του άλλου, ο Γιώργος κράτησε αποστάσεις και οι μάνα μου να προσπαθεί να βοηθήσει την κόρη της που ήταν λεχώνα και χαμένη στα νέα της καθήκοντα.
Πέρασε ο καιρός και η σχέσεις μας ακόμη δεν είχαν αποκατασταθεί. Για να μην τα πολυλογώ περάσαμε έναν χειμώνα με πολλές εντάσεις, βουβοί και ανύμποροι να ηρεμίσουμε την ένταση που είχε δημιουργηθεί. Ο γαμπρός μου ήταν ανένδωτος και η στάση του ψυχρή, πολλή ψυχρή. Ο Γιώργος εκείνον τον καιρό είχε αρχίσει να αποκαθιστά τις σχέσεις του με τους γονείς μου, αλλά εγώ και η Κατερίνα είχαμε μείνει με το παράπονο. Μα να μην μπορούμε να μονιάσουμε με τίποτα;;; Φτιάχναμε το ένα και χαλούσε το άλλο, η υπομονή μας είχε αρχίσει να εξαντλείται. Σιγά σιγά οι πληγές αρχίσαν να κλείνουν, με τον καιρό γίναν και άλλες κουβέντες, πολλες κουβέντες. Εγώ με την αδερφή μου δεμένες σα μία γροθιά πλέον να παλεύουμε να μονιάσουμε τα τρία στρατόπεδα. Πίναμε καφεδάκια εκτός σπιτιού και συζητούσαμε όλα τα σημαντικά που έπρεπε να υποθούν και ανταλάσσαμε απόψεις και παράπονα. Με τον καιρό ο γαμπρός μου άρχισε να καταλαβαίνει ότι η στάση του αυτή δεν οδηγούσε πουθενά, άρχισε να μαλακώνει. Εκτίμησε ιδιαίτερα την σχέση μου με την Κατερίνα και την σεβάστηκε, άρχισε να βρίσκει τον εαυτό του και την νέα του ταυτότητα ως σύζυγος και πατέρας και άρχισε να μαλακώνει. Κατάλαβε πλέον ως πατέρας και ο ίδιος την προστατευτικότητα του πατέρα μας προς τις κόρες του.
Ήρθε ο Αύγουστος του 2010 και μαζί και η βάφτιση της μικρής μας Μαριλένας. Τίποτα ευτυχώς δεν επισκίασε αυτή την όμορφη μέρα και όλα πλέον φαινόντουσαν πιο αισιόδοξα και λαμπερά. Ο Γιώργος με συνόδεψε σε αυτή την όμορφη οικογενειακή μας στιγμή και φόρεσε μάλιστα και το κουστούμι που είχε πάρει για τον γάμο στον οποίο δεν πήγε ποτέ. Η βάφτιση έγινε στο χωριό του γαμπρού μου και ήταν πολύ όμορφη. Είχαμε αρχίσει όλοι να βλέπουμε το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία. Ο χειμώνας δεν άργισε να έρθει και η Κατερίνα έπρεπε να επιστρέψει στην δουλειά της και η Μαριλένα για πρώτη φορά χρειάστηκε να αποχωριστεί την μητρική αγκαλιά και να πάει στον βρεφονηπιακό σταθμό. Ακολούθησε ένα τετράμηνο εφιαλτικό με αρρώστιες και με τους γονείς μας να είναι στο πλάι της Κατερίνας και του γαμπρού μου για να πειποιηθούν την άρρωστη Μαριλένα. Οι γονείς του γαμπρού μου προσπαθούσαν να βοηθήσουν αλλά τα ταξίδια για αυτούς ήταν πιο δύσκολα και πιο αραια μιας και μένουν πάρα πολύ μακριά. Εκεί πλέον ο γαμπρός μου απομάκρυνε και τις τελευταίες του αμφιβολίες μιας και ένιωσε πλέον ως γονιός το πόσο σημαντικό είναι να είναι η οικογένεια ενωμένη και μονιασμένη. Ξεπέρασε τους φόβους του και ένιωσε πλέον δυνατός να διεκδικίσει με σωστό και ειλικρινή τρόπο την ταυτότητα του στην οικογένεια ως σύζυγος, πατέρας και γαμπρός. Από τότε όλα πήραν τον δρόμο τους ως προς τις οικογενειακές μας σχέσεις.
Όλα πλέον έχουν φτάσει να είναι σε ισορροπία. Νέα κύμματα όμως έρχονται προς το μέρος μας και αυτή τη φορά έχουν να κάνουν με τα επαγγελματικά μας. Η δουλειά του Γιώργου στην Βουλιαγμένη δεν πάει καλά. Η κρίση και η κακή διαχείριση οδηγεί στην χρεοκοπία. Ο Γιώργος αλλάξει για μία ακόμη φορά δουλειά. Αυτή τη φορά κάνει στροφή στην ζωή του. Ο Γρηγόρης, ο αδερφικός φίλος του Γιώργου, έχει στο εντομεταξύ παντρευτεί την κοπέλα του και ο αδερφός της έχει ανοίξει μία μικρή φαρμακευτική εταιρεία στην οποία δουλεύει και η ίδια. Του κάνουν πρόταση να δουλεψει μαζί τους και μετά από πολύ σκέψη δέχεται. Το φθινόπωρο του 2010 ξεκινάει να δουλεύει εκεί. Δυστυχώς και τα δικά μου τα επαγγελματικά δεν πάνε καλύτερα, η τεχνική εταιρεία έχει προβήματα, η οικονομική κρίση την έχει γονατίσει και την οδηγεί σε μία φθίνουσα πορεία.
Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα που ζούσα είχα φτάσει στα 105 κιλά και μαζί με τα κιλά είχε έρθει και η κατάθλιψη. Βρίσκω την δύναμη μέσα στον πανικό μας να κάνω κάτι και για αυτό! Ο Γιώργος παρόλο που με είχε γνωρίσει αδύνατη, κράτησε μία απίστευτα σωστή στάση απέναντι μου. Ποτέ δεν με επέπληξε για το βάρος που έβαζα, ποτέ δεν με κοίταξε επικριτικά, ποτέ δεν σταμάτησε να με θέλει, να με αγαπάει και να μου το δείχνει. Έτσι πήρα την μεγάλη απόφαση να πάω σε διατροφολόγο και να ζητήσω βοήθεια. Αυτή την ιστορία μου πάνω κάτω την ξέρετε . Τον Νοέμβριο του 2010 ξεκίνησα την πάλη μου με την παχυσαρκία, μία πάλη που δίνω ακόμη και θα την δίνω για καιρό ακόμη...
Ο Δεκέμβριος του 2010 μας βρήκε σε έναν απόλυτο πανικό! Ο Γιώργος προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην νέα του δουλειά με δυσκολία, τα καθήκοντα πολλά και τα ωράρια εξαντλητικά. Είναι με ένα μηχανάκι όλη την ώρα και κάνει παραδόσεις και μαλώνει με υπαλλήλους του ΙΚΑ. Εγώ να παλεύω με την διατροφή μου και παράλληλα να με έχουν στείλει σε ένα εφιαλτικό εργοτάξιο που παραλίγο να αφήσω εκεί τα κοκκαλάκια μου. Και μέσα σε όλα αυτά μας προκύπτει και η μετακόμιση! Ω ναι! Τρέχαμε πανικόβλητοι και παράλληλα μετακομίζαμε στο νέο μας σπίτι. Το συμβόλαιο με το παλιό μας σπίτι είχε λήξει και η άρνηση των σπιτονοικοκύρηδων μας να μας μειώσουν το ενοίκιο πυροδότησε μία αναζήτηση για νέο σπίτι. Βρήκαμε ένα μεγαλύτερο και λίγο φθινότερο στην γειτονιά μας και δεν το σκεφτήκαμε πολύ. Οι νέοι μας σπιτονοικοκύρηδες ήταν άνθρωποι καλοί και η απόφαση πάρθηκε σε μία βδομάδα μέσα. Οι προηγούμενοι σπιτονοικοκύρηδες μας ήταν κακοί άνθρπωποι και είχαμε πολλά προβλήματα μαζί τους οπότε η μετακόμιση ήταν πλέον μονόδρομος. Εξάλλου είχαμε αρχίσει να κάνουμε όνειρα για να φτιάξουμε οικογένεια και είχαμε βρει ένα σπίτι όμορφο, χαρούμενο, με καλή άυρα που μπορούσε να στεγάσει και με το παραπάνω την αγάπη μας και την οικογένεια που θέλαμε να δημιουργήσουμε. Βρήκαμε το κουράγιο και φτιάξαμε το νέο μας σπίτι, το εξοπλίσαμε και έως σήμερα ζούμε εδώ :).
καλλιοπακι τρως η παλι τη βγαζεις με καφε μεχρι το μεσημερι?η κουραση ειναι και απο την ελλειψη τροφης.τα περασα και εγω ομως τωρα εχω βρει τις ισορροπιες μου.σημερα ελλεπε η μαμα μου και εκανα μονη μου δουλειες στο σπιτι παρα πολλες δουλειες ομως.ομως μπορω να πω οτι εκτος απο τη μεση μου που με τραβαει γιατι εχω προβλημα κατα τα αλλα δεν αισθανομαι κουραση.
προσπαθω να φαω οσο μπορω σημερα εφαγα το πρωι λιγο κεικ που εφτιαξα εγω με φρουκτοζη και ολικης καλο ηταν εφαγα πολυ λιγο και το μεσημερι δε μπορουσα να φαω εφαγα απο ενα λουκανικο γαλοπουλας το 1/4 και 2 πατατουλες τηγανιτες και εσκασα !
δεν πειραζει Καλλιοπη αν δεν τρως ποσοτητα, αρκει να τρως συχνα. Εγω όταν ετρωγα έστω και 2 μπουκιες αλλα καθε 1,5 -2 ωρες περιπου ξεκολουσε η ζυγαρια κατα ενα μαγικο τροπο. αν εμενα νυστικη για ωρες- και εκ των πραγματων στην φαση που εισαι το κανεις πανευκολα - κολουσα συχνα και για 2 εβδομαδες ουτε γραμμαριο. ειναι και η ζεστη που εχει πιασει και κοβει την ορεξη ακομη περισσοτερο
προσπαθησε τωρα που το στομαχακι δεν χωραει πολυ φαγητο στα ενδιαμεσα να πινεις λιγο γαλα η λιγο φυσικο χυμο ετσι και λιγες θερμιδουλες παραπανω θα λαμβανεις για να εχεις ενεργεια και θα ενυδατωνεσαι.τα υγρα φευγουν πιο ευκολα απο το στομαχι οποτε το μεσημερι δεν θα νιωθεις τοσο μπουκωμενη.εγω ακομα και τωρα τρωω το πρωι μολις ξυπνησω και για δεκατιανο πινω γαλα.ετσι το μεσημερι μπορω να φαω οσο φαγητο χωραει το στομαχι μου.σημερα απο περιεργεια ζυγισα το φαγητο μου.εβαλα ενα μικρο κολοκυθι(50γρ) και ενα μπιφτεκι γαλοπουλας(129γρ) συνολο δηλαδη 179γρ.εφαγα μεχρι να νιωσω οτι το στομαχι μου εχει γεμισει εντελως.ειχε μεινει λιγο μπιφτεκι στο πιατο μου.για να μην πολυλογω το ζυγισα και τα 30γρ ειχαν μεινει στο πιατο.αρα το στομαχακι μου χωραει150γρ χοντρικα.
Τζινα μου να είσαι καλα !!! οι φραουλες σου δεν παίζονται , τις τρωω τωρα παρεα με λιγους καρπους και σου δίνω χίλιες ευχες!!!! Το ένα το κεσεδακι το κατεσχεσε ο συζυγος και το πηρε μαζι του στην δουλεια σημερα!! Σε ευχαριστουμε!!
φυσικο χυμο δεν εχω δοκιμασει ακομη
αλλα ναι το κανω αυτο δε τρωω συχνα γιατι δε μου αρεσει αυτη η αισθηση που εχω μολις φαω
το σκεφτηκα οτι μπορει να κολαω απο αυτο και προσπαθω και να φαω και να πιω νερο
απλα θελω να βλεπω τα κιλα να φευγουν και δε με νοιαζει το φαι
αλλα ο οργανισμος μου το ζηταει αν και πριν κανω την επεμβαση ποτε δεν ετρωγα πολυ (εκτος απο μερικες δυσκολες στιγμες) και για αυτο αποφασισα να την κανω γιατι πιο λιγο θα ηταν δυσκολο να φαω απο μονη μου
καλλιοπη εγω οταν ημουν στα υγρα και μετα που ειχα τους εμετους επινα χυμο μηλο που μου τον ειχε συστησει ο γιατρος.της αμιτα δεν εχει ζαχαρη και με μπολικα παγακια ειναι πολυ ωραιος.
εχω καιρο να ζυγισω το φαγητο μου να δω ποσα γραμμαρια χωραει πια. Θα το κανω την επομενη φορα αν το θυμηθω απο περιέργεια για να σας πω και εσας , 1,5 χρονο μετα τι ποσοτητα τρωω.
και εγω τον εχω πιει λεω οτι δεν εχω πιει φυσικο δλδ να τον φτιαξω εγω
πορτοκαλι πχ στιμενο η στον αποχυμοτη