Αύριο ξεκινάω σεμινάρια και έχω άγχος
Printable View
Αύριο ξεκινάω σεμινάρια και έχω άγχος
Αισθάνομαι πως δεν έχω άλλο κουράγιο.. Σφιγγεις τα δόντια και λες συνέχισε, με δύναμη, με αισιοδοξία αλλά όταν και ο πόλεμος συνεχίζεται και εντείνεται κιόλας έρχεται ώρα που λες δεν μπορώ άλλο. Καμιά φορά το μισογεμάτο από το ξεχειλισμένο ποτήρι διαφέρουν μόλις δυο σταγόνες..
Αισθάνομαι μεγάλο κορόιδο. Κάπου πρέπει κ εγώ να το πω. Μια χαρά είναι οι κρισούλες μας, οι αδυναμίες μας, τα ωραιότατα ψυχοσωματικά μας. Φωνάζει το σώμα αφού το στόμα μας έχει σωπάσει. Κάποια στιγμή πρέπει να το ακούσουμε επιτέλους. Αποφεύγουμε τα ανθυγιεινά φαγητά, το αλκοόλ με μέτρο, τη ζάχαρη μόνο στις γιορτές αλλά την τοξικότητα μια χαρά τη βάζουμε μέσα μας, αμάσητη. Και μετά μας φταίει η ζωή, το ζαβό μας ριζικό, ο ανάδρομος Δίας.
Απολογούμαι για την γενικότητα. Προφανώς και δεν αφορά το σύνολο και τις παθολογικές καταστάσεις. Όποιος όμως θέλει μπορεί να ταυτιστεί ελεύθερα.
Ταυτίζομαι απόλυτα. Τοξικότητα φουλ , έχετε νιώσει ποτέ προδομένοι φιλικά ή ερωτικά? Να έχετε βοηθήσει έναν άνθρωπο και αυτός τη στιγμή που είσαστε εσείς χάλια να σας γυρίσει τη πλάτη? Δεν είναι πολύ απάνθρωπο?
Τι να σου πω. Η προδοσία σε οποιοδήποτε επίπεδο είναι δύσκολα διαχειρίσιμη. Δεν τη θέλει κανείς. Όμως μεγάλη κουβέντα δεν λέω ποτέ. Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη και υπάρχει και η γνωστή παροιμία «εκεί που είσαι ήμουνα κ εδώ που είμαι θα ‘ρθεις». Ελπίζω βέβαια να μην επαληθευτεί ποτέ.
Ισχύει αυτή παροιμία, και γενικά πιστεύω ότι δίνουμε παίρνουμε σε αυτή τη ζωή.
kalimera r paidia :-)
Αν ήταν και το σκυλί μου καλά, θα ένιωθα σούπερ, ωστόσο με αυτό που περνάει επηρεάζομαι και έχω επικεντρωθεί στο να του κάνω την ζωή όσο γίνεται ευκολότερη και πιο ήπια μέχρι το αναπόφευκτο τέλος. Εξακολουθώ να είμαι δημιουργική, που είναι καλό και να δουλεύω προς τους στόχους που έχω θέσει, αλλά με διαλείμματα, και πάω όπως πάει η δική του κατάσταση, δηλαδή με εξάρσεις και με υφέσεις.
Κουράστηκα .....
Οι άνθρωποι υποφέρουν γιατί δεν ξέρουν να ζουν...Και δεν το ξέρουν ότι δεν ξέρουν να ζουν.