Printable View
Wild μου, σου εύχομαι όλα να σου πηγαίνουν καλά αλλά και το σκυλάκι σου να τα καταφέρει. Ξέρεις πως νοιάζομαι για τα ζωντανά. Αν δεν τα καταφέρει, ας είναι, όπως και το δικό μου που έζησε 17 χρόνια, τόσο μπορούσε..Quote:
Originally Posted by WildHoney
Εύχομαι το σκυλάκι σου να αντέξει για πολύ ακόμη, χωρίς πόνο. Να ζήσεις μαζί του κι άλλες όμορφες στιγμές.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Έχω μετατρέψει την βεράντα μου σε μια μικρή ζούγκλα! Έχω τα παραδείσια Γκούλντιαν μου με τα πολλά χρωματάκια τους, πήρα μια παπαγαλίνα κίτρινη κακαρίκι -πω πω φανταστική, κάνει κάτι τρελίτσες, λιώνω- έχω και τα Μπέντζαμιν και τα Αουκούμπα μου, θα προσθέσω και το Γιούκα αχ! Χαίρομαι να κάθομαι έξω και να το απολαμβάνω!
Ενώ πριν ήταν μια νέκρα.
Μια χαρά σε βρίσκω.. Ήθελα κι εγώ να κάθομαι περισσότερο έξω στο μικρό κηπάκο μου, αλλά δε γίνεται. Υπάρχει αυτή η πληγή του Φαραώ που λέγεται κουνούπια και προφανώς είμαι το αγαπημένο τους σνακ, δεν εξηγείται αλλιώς.. Μα όλες να με θέλουν για το δίμετρο κορμί μου πχια, τς τς τς τς.. :p (Λέω «όλες» γιατί ως γνωστόν τα θηλυκά κουνούπια μόνο είναι αυτά που τσιμπάνε)Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Όταν λες «τα» Γκούλντιαν, τι εννοείς? Μη μου πεις πως είχαμε κανενα αναπάντεχα ευχάριστο και επέστρεψε το άλλο??
Είσαι γλυκός και eisai και γλυκοαίματος! Μα όλες τις χάρες πχια! χα χα !!
Εμένα και σε έλος να με βάλεις δεν με τσιμπάει τίποτα! Δεν ξέρω μάλλον έχω δηλητηριώδες αίμα ^^
Όχι μωρέ, δεν επέστρεψε ποτέ και δεν το ξανά είδα :c Aπλά αγόρασα ένα άλλο για να του κάνει παρέα να μην είναι μόνο του. Ο Τορέτο μου <3
Αισθάνομαι ότι ίσως πάθω έμφραγμα
Έχω πόνο στο στέρνο πολύ καιρό ...είναι άγχος άραγε;;;
Πήγα πρόσφατα καρδιολόγο κ όλα καλά (έχω μια ήπια πρόπτωση μητροειδους βαλβίδας αλλά χωρίς αξιολόγηση κ παθολογία ) αλλά όλα καλά
Ειμαι γλυκοαίματος.. είμαι.. Να κάνω και καμιά καμπύλη ζαχάρου όμως καλού κακού γιατί τα χρόνια περνάνε..Quote:
Originally Posted by HarleyQuinn
Καλά έκανες και πήρες άλλο. Ήθελα κι εγώ να πάρω κάτι, ίσως κάποιο καναρίνι, θα δω.. Βασικά σκύλο ή γάτα ήθελα αλλά αυτό στην παρούσα φάση δεν μπορεί να γίνει.
Δεν το αισθάνεσαι, το σκέφτεσαι. Να μην σου μπαίνουν τέτοιες ιδέες. Έκανες ποδήλατο στην ανηφόρα λες χωρίς να είσαι προπονημένη ε, κι εγώ θα είχα ψοφήσει που λέει ο λόγος.
Κάτσε και ξεκουράσου και σε λίγο θα κοιμηθείς. Αύριο θα είσαι ξεκούραστη!
Αφου πήγες πρόσφατα και σε είδε ο καρδιολόγος μη φοβάσαι, το άγχος σου είναι. Μέγας χαμαιλέων το άγχος μας, μπορεί να υποδύεται πολλά..Quote:
Originally Posted by φοβισμενη!!!!
Κι εγώ γι' αυτό επέλεξα πουλάκια γιατί είναι πιο εύκολα στην συντήρηση και θα σε εκπλήξουν! Έχουν προσωπικότητα και αυτά και επικοινωνία! Αλήθεια στο λέω, μην με περάσεις για τρελή!Quote:
Originally Posted by _Vassilis
Είχα σκύλο και γατί παλιότερα αλλά πλέον δεν μπορώ κι εγώ ΄να συντηρήσω ένα τέτοιο ζωάκι και στεναχωριέμαι που πεθαίνουν γρήγορα.. Μετά τα 17 χρόνια με τη Μιλού δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο σκύλο. Αναντικατάστατη.
Τα πουλάκια που έχω πάρει ζουν 8 με 10 χρόνια αν τα προσέχεις και μακάρι να μου ζήσουν τόσο. Ίσως μπορείς να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο.
Ναι αλλά αν δν πρέπει να κάνω ποδήλατο; Αν "σκάσει " η καρδιά ; Όταν πήγα στον ίδιο δρόμο συνήλθα προφανώς αλλά εκεινη την ώρα ταράχτηκα τόσο ....που νόμιζα ότι ζαλίστηκα
Ειλικρινά εύχομαι να τα καταφέρει. Χαίρομαι που μέσα στον πόνο σου κρατάς ψηλά τον πύχη της ζωής.Quote:
Originally Posted by WildHoney
Δεν την παλεύω καθόλου.
Τι έχεις? Τι συμβαίνει?Quote:
Originally Posted by Rainbow86
Το γράφω περισσότερο για μένα, γιατί κουβαλάω έξι χρόνια τώρα πράγματα που με βαραίνουν, που με πνίγουν, και που δεν κατάφερα ποτέ να σου πω.
Σε ερωτεύτηκα. Πραγματικά. Με όλη μου την ψυχή, με όλο μου το είναι. Ίσως το κατάλαβες, ίσως όχι. Μα για μένα ήσουν κάτι πολύ περισσότερο από ένας απλός άνθρωπος—ήσουν η ελπίδα, το φως, μια υπόσχεση ότι κάτι όμορφο μπορούσε να υπάρξει στη ζωή μου.
Όταν ερωτεύτηκες άλλη, ένιωσα να γκρεμίζεται ο κόσμος μου. Δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Η ζήλια μού ξέσκισε την καρδιά, η θλίψη έγινε θηλιά. Από τότε άρχισα να χάνω τον εαυτό μου.
Έγινα αλκοολική. Δεν το λέω για να σε κάνω να νιώσεις τύψεις—όχι. Το λέω γιατί είναι η αλήθεια μου. Ήταν ο τρόπος μου να μουδιάσω αυτόν τον πόνο που δεν ήξερα πώς να αντέξω. Ήθελα να σταματήσω να σε σκέφτομαι, να σε ποθώ, να σε ζηλεύω. Μα τίποτα δεν έπιανε. Εσύ προχώρησες. Εγώ έμεινα πίσω, παγωμένη στον χρόνο.
Έμαθα αργότερα πως έχω σχιζοσυναισθηματική διαταραχή. Ίσως αυτή να έκανε τον πόνο μου ακόμα πιο βαθύ. Ίσως και όχι. Ξέρω όμως ότι αυτά τα έξι χρόνια έχασα τον εαυτό μου για έναν έρωτα που δεν ευδοκίμησε.
Και τώρα, γράφω για να πω φτάνει.
Δεν θέλω άλλο να είμαι φυλακισμένη σε μια αγάπη που δεν υπήρξε ποτέ όπως την ονειρεύτηκα. Δεν σε κατηγορώ. Μα θέλω να ελευθερωθώ.
Σου εύχομαι αγάπη. Σου εύχομαι φως. Μα πάνω απ’ όλα, εύχομαι κι εγώ να βρω ξανά τη δική μου δύναμη.
Με πόνο.
Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω, γι’ αυτό θα στο γράψω όπως το νιώθω.
Έκλαιγα πολλές φορές για σένα. Και δεν ήταν απλά δάκρυα. Ήταν κάτι που με έσφιγγε τόσο πολύ, που ένιωθα να πνίγομαι. Το σώμα μου έτρεμε από το κλάμα και από τη ζήλια που με κατέτρωγε.
Ήταν ζήλια που με έκανε να νιώθω μικρή, άχρηστη, ανεπαρκής. Ζήλια που με έκανε να σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Γιατί εσύ προχώρησες, κι εγώ έμεινα πίσω, φυλακισμένη σε ένα συναίσθημα που δεν έσβηνε.
Δεν ήταν μόνο ο θυμός ή η λύπη. Ήταν μια βαθιά απελπισία. Μια φωνή μέσα μου που έλεγε: «Γιατί εκείνη και όχι εγώ; Τι της έδωσες που δεν είχα; Τι δεν έφτανε σε μένα;»
Και όσο και να προσπαθούσα, όσο και να ήθελα να ξεφύγω, αυτό το τρέμουλο και η ζήλια ήταν εκεί. Με κατέστρεφαν, με έκαναν να χάνομαι.
Δεν σου γράφω αυτό για να σε κατηγορήσω, ούτε για να σου ζητήσω κάτι. Σου γράφω για να πω την αλήθεια μου, την ωμή, την ανεπεξέργαστη αλήθεια που κανείς δεν ήθελε ή δεν μπόρεσε να ακούσει.
Ήταν ένας πόνος που με έκανε να χάσω τον εαυτό μου. Και τώρα που τον έχασα, προσπαθώ να τον ξαναβρώ.
Αν υπάρχει μια ευχή που θα μπορούσα να κάνω, δεν είναι να γυρίσεις πίσω σε μένα. Είναι να μπορέσω εγώ να βρω τη δύναμη να ζήσω ξανά χωρίς να τρέμω, χωρίς να πνίγομαι στη ζήλια και τον πόνο.
Με όλη μου την αλήθεια.