Η καταδίκη του να είσαι ψυχασθενής

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Να τους πληρωνει τα φαρμακα?
Γιατι δεν εχει ασφαλεια?
ΙΚΑ ή κατι?

---

Ακούστε το λοιπόν και αυτο!!!!
-για να δείτε και τι τραβάνε η άλλη πλευρα,-εγω δηλαδηκαι οσοι σαν εμενα την πατανε -.και να μην ειστε μονοπλευροι-
Ο κύριος,ειναι μηχανικός..!!!σε δημόσια υπηρεσία,και έχει ΤΣΜΕΔΕ ταμείο.....!!!!κατόπιν εορτης έμαθα-μεσω τριτου και μεσω εξυπνάδας μου-που δεν θαναι και μεγαλη για να την πατησω ετσι...-ότι ο κύριος ΝΤΡΕΠΟΤΑΝ,ακουστε ακουστε,ΝΤΡΕΠΟΤΑΝ,να πηγαίνει σε ΤΣΕΜΕΔΕ να του τα γράφουν,ακι πλήρωνε ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΙΑΤΡΙΚΑ-ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΑ απο την τσεπη του...για να μην τυχον και κυκλοφορησει σε κυκλο,τον ΜΕΓΑ κυκλο των ελληνων μηχανικων ότι ειναι ψυχωπαθης...!!!!
Και απαιτουσε-εμεσα και μετα αμεσα-αυτος και η μαμα του να μπω και ΕΓΩ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΩΣ..γιατι θα επρεπε εγω να συντηρω το σπιτι..το ότι τελοσπαντων ονειρευομουν να κανουμε-ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΕ..να παντρευτουμε δηλαδη κτλ
μπορω να υποθεσω ότι πιθανως να πληρωνε και των υπολοιπων τα φαρμακα,δεν ειμαι βεβαιη αλλα με σιγουρια,τα φαρμακα που βρηκα ηταν πολλα..και οι πασχοντες το λιγοτερο 3 ατην οικογενεια..
ο θεος θα ανταμειψει τετια .αθικια..και τους ομοιους τους.ΔΕν εχω να πω τιποτα αλλο.
Μαζευω τα συντριμια μου,και...ΨΑΧΝΩ ΔΟΥΛΙΑ..εφοσον την αλλη εφυγα γιατι ητνα ιδιωτικου τομεα και ο κυριος με ερωτες και αγαπες με επεισε οτι αλλιως δεν θα προχωραγαμε..οτι ηταν το μονο εμποδιο..
ψαχνω δουλια γραφειου..αν ξερετε κατι στειλτε πμ.
Ευχαριστω,και ναι ..υπηρξα ληλιθια..

Έχω να μπω πολύ καιρό γιατί δεν σας κρύβω οτι εγώ τουλάχιστον δεν βρήκα εδώ μέσα αυτό που βρήκατε εσείς, ακριβώς επειδή είμαι \"διαφορετική\" όπως λέτε, αλλά από την άλλη μεριά...Μάλλον θεωρήθηκα πολύ \"φυσιολογική\" και δεν μπόρεσα να ενταχθώ, ούτε εσείς να με δεχτείτε. Δεν θέλω να βγάλω παράπονο, απευθύνομαι και στην kassi στην απάντηση που μου έδωσε πολύ καιρό πριν και θέλω απλά να δείξω οτι οι \"άλλοι\" πάντα μπορούν να σε απομακρύνουν με τη στάση τους, αν δεν έχεις κοινά να μοιραστείς..Αυτό δεν γίνεται απαραίτητα γιατί υπάρχει μια ψυχική ασθένεια, αλλά γιατί διαφέρεις.. Σε μια κοινωνία μπορεί να διαφέρεις με πολλούς τρόπους, πάντα θα είσαι στο περιθώριο..Και? Χέστηκες! Αν οι άλλοι δεν μπορούν να δεχτούν το \"διαφορετικό\" τι τους θες να σε αποδεχτούν? Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή, εγώ πάντως έτσι αισθάνομαι

Melita, oμολογώ ότι και τα δικά μου συναισθήματά μου ανάμικτα γι αυτό το forum. Δεν πάνε όμως ούτε 10 μέρες που το ανακάλυψα.
Πάντως αν το καλοσκεφτούμε, το forum είναι ένας ζωντανός και πολύ ευμετάβλητος οργανισμός και εμείς τα -ευκαιριακά- κύτταρά του. Το κλίμα που επικρατεί εμείς το ορίζουμε. Και πάντα υπάρχουν κάποιες (κλειστές?) \"παληοπαρέες\", κάποιοι πολυλογάδες, κάποιοι ...βαρεμένοι/ες και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Για μένα πάντως, σαν forum αυτή τη στιγμή που ψάχνω για υποστήριξη, εχει αρκετό ενδιαφέρον. Συνεχίζω να ψαρεύω και να αφομοιώνω ότι \"νόστιμο\" βρίσκω και να φτύνω τα πικρά και τα αγκάθια. Και εξακολουθώ να φαντάζομαι ότι υπάρχουν εκει μέσα δυο-τρεις ψυχές που λειτουργούν στο ίδιο μήκος κύματος με μένα.

Εγώ το μόνο που ήθελα να δείξω μέσα από το μήνυμά μου, ήταν οτι αν δεν είσαι \"ίδιος\" με τους άλλους, μπορεί να μην εντάσσεσαι το ίδιο καλά. Και ήθελα με αυτόν τον τρόπο να δείξω στην Kassi οτι η συμπεριφορά του κόσμου απέναντή της δεν έχει να κάνει με αυτή καθεαυτή την ιδιαιτερότητά της, αλλά με το οτι οι άλλοι απορρίπτουν κάθε τι το διαφορετικό. Δεν ήθελα να δείξω οτι από εκείνη ένιωσα απόρριψη, δεν μου έκανε κάτι..

Καλησπέρα,

Θα ήθελα παρακαλώ τη βοήθειά σας σχετικά με την αναζήτηση ομάδων ή forum υποστήριξης για οικογένειες που κάποιο μέλος της εκφράζει συμπτώματα ψυχικής διαταραχής. Η αδερφή μου είχε ένα ψυχωσικό επεισόδιο πριν τρία χρόνια παρόλο που δεν γνωρίζω εάν ήταν το πρώτο της και δεν νομίζω να ήταν το τελευταίο της. Την συλλέξαμε με την μητέρα μου από το Πρώτων Βοηθειών άλλης χώρας όταν λάβαμε τηλεφώνημα την ημέρα της απόλυσής της. Πριν από αυτό το γεγονός έκανε τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές της στο εξωτερικό και ήταν μακρυά από την υπόλοιπη οικογένεια για 7 χρόνια. Από τότε που την βρήκαμε στο Πρώτων Βοηθειών επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο πατρικό όπου και βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Απέρριψε την ψυχοθεραπεία και απέρριψε την φαρμακευτική αγωγή ψυχιάτρου. Ακόμα δεν έχει σχηματιστεί σαφής διάγνωση και το Αιγηνείτιο το οποίο επισκέφτηκε η αδερφή μου της εξήγησε ότι μόνον με την εθελοντική συγκατάθεσή της θα μπορούσε να συμβεί η οποιαδήποτε παρέμβαση. Η πρώτη της εμπειρία από αρχικό συνδυασμό φαρμάκων την έριξε σε λήθαργο πράγμα που την έκανε να αντιδράσει (και εγώ πιθανά να αντιδρούσε παρόμοια, καθώς μας το περιέγραψε σαν μούδιασμα και χάσιμο όλου της του εαυτού) και εν τέλει απέρριψε κάθε βοήθεια με απόλυτο τρόπο. Αρνείται πλέον μέχρι και την ιατρική ασφάλιση κάνοντας αδύνατη την πρόσβασή της σε οποιαδήποτε μορφή δωρεάν βοήθειας. Η οικογένεια αφορά φτωχή εργατική τάξη και οι δύο μου γονείς πέρα από το να την αγαπούν και να κάνουν υπομονή δεν ξέρουν τί άλλο πρέπει να κάνουν για να την υποστηρίξουν. Δεν έχουμε ψυχοεκπαίδευση και πλέον όλο το οικογενιακό σύστημα είναι εξουθενωμένο. Πλέον υπάρχει θέμα ασφάλειας για την ζωής της, καθώς έχει αρχίσει να περιπλανιέται και μοιάζει σαν να μην έχει αίσθηση του κινδύνου ή των επιπτώσεων της συμπεριφοράς της, η συμπεριφορά της προς τα μέλη της οικογένειας γίνεται σταδιακά και πιο επιθετική. Επιπλέον οι γονείς φαίνεται ότι και κείνοι πλέον γίνονται σταδιακά όλο και πιο ευάλωτοι σε πιθανή διαταραχή οργανική ή ψυχική. Πάνω από όλα η Μαργαρίτα μοιάζει μόνη. Αν αυτή είναι μία επιλογή της που πρέπει να σεβαστούμε αντί να θέλουμε να την αλλάξουμε πρέπει να εκπαιδευτούμε και να στηριχτούμε ώστε να το κάνουμε αυτό όπως αξίζει στην αγάπη που υπάρχει ανάμεσά μας. Αλλά αυτή τη στιγμή υπερέχει η απόγνωση και η βουβή απελπισία στην καρδιά όλων μας.

Σας παρακαλώ αν ξέρετε κάτι, κάποιον ή κάπου παρακαλώ πείτε το.
Στην Ελλάδα αυτήν τη στιγμή βρίσκονται οι γονείς η εν λόγω αδερφή και η μικρότερη απο τις τέσσερις στο σύνολο αδερφές.
Εγώ και η άλλη αδερφή είμαστε στο εξωτερικό. Εδώ ξέραμε που να παραπέμψουμε και που να αποτανθούμε. Και εγώ και η αδερφή μου έχουμε ξεκινήσει ατομική θεραπεία. Αλλά η υπόλοιπη οικογένεια υποφέρει από την άγνοια, το στίγμα και την έλλειψη επιλογών.

Συγγνώμη για την πιθανή ψυχολογική επιβάρυνση.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία συμμετοχής