Printable View
Έτσι είναι φίλε μου όπως το λες. Όταν δεν ξέρεις τα βασικά πέρι φλερτ, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και ούτε υπάρχει "κόφτης" στην ηλικία μοναξιάς! Μάρα, και για Αθήνα αν υπάρχουν τέτοια μπαρ, στείλε λεπτομέρειες με π.μ.Quote:
Originally Posted by admforall
βρε παιδιά σόρρυ κιόλας εγώ μπήκα σε αυτό το φόρουμ να ανταλλάξω πληροφορίες και γνώμες για θέματα ψυχολογίας, και ειδικά για την κακοποίηση που το δουλεύω μέσα μου ως θέμα πολύ!
και κατέληξα να νιώθω ότι είμαι σε φόρουμ τύπου cosmopolitan...
Rolen μου, χωρίς καμία διάθεση παρεξήγησης, με την πρόθεση καθαρά να σου πω κάποιες σκέψεις μου σαν food for thought, δεν σου επιβάλλω τίποτα, ιδέες παρουσιάζω, γνώμη εκφράζω, δεν σε ξέρω-δεν με ξέρεις, δεν σε κρίνω, απλά διάλογο κάνουμε μπας και δεις λίγο φως στο σκοτεινό πηγάδι της αυτοπεποιθησης σου..
Δεν δουλεύεις πρώτα την κοινωνικοποίησή σου με άντρες? Αν κατάλαβα καλά, κάνεις παρέα με άντρες που σου μοιάζουν. Ωραία! Αν προσπαθήσεις να πλησιάσεις άντρες διαφορετικούς από σένα, πιο ομιλητικούς? πιο κοινωνικούς? πιο της νοοτροπίας βγαίνω-περνάω καλά? που να έχουν επιτυχίες στις γυναίκες? να έχουν πάρε δώσε με γυναίκες?
Που τους βρίσκεις, με ρωτάς.
Σε ένα μπαρ, μπυραρία, τύπου στέκι ?? δεν ξεκινάς ένα βράδυ με αγώνα απλά για να δεις μπάλα με άλλους? χωρίς να ξέρεις κανέναν? πειραματίσου κάνοντας φίλους άντρες!
Δεν γράφεσαι σε μια ποδοσφαιρική ομάδα? σε ένα μπάσκετ? γενικά σε ένα άθλημα αντρικό, ίσως πυγμαχία, ταε κβο ντο, kick boxing, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο από άθλημα. Στα αθλήματα αυτά λόγω της συχνής προπόνησης, τους βλέπεις συχνά, οπότε θα έχεις υλικό συμπεριφοράς να αντιγραψεις, να σκεφτείς, να κάνεις την αυτοκριτική σου, να δουλέψεις, να βελτιωθείς κοινωνικά και σαν άντρας, να πάρεις τα πάνω σου από πλευράς αυτοπεποίθησης.
Αν είσαι καλλιτεχνική φύση, δεν ξεκινάς ντραμς? κιθάρα? μπάσο? και αν μπορείς αργότερα, μπες σε γκρουπ! Οκ πρέπει να πορωθείς με τη μουσική, δεν είναι χαβαλές όλο αυτό. Αν συμμετέχεις στα Live τους, 2-3 φορές τη βδομάδα, εκεί να δεις γυναίκες που θα βρεις.... ή ακόμα και μια 2η δουλειά σε ένα μπαρ, Part time για να λυθείς και να πάρεις μπρος, να κόψει κίνηση το μάτι σου, να πάρει στροφές η σκέψη σου αλλιώς.
Αν εισαι πιο τεχνοκράτης, ρίξτο στα επιστημονικά. Συνέδρια, εκδηλώσεις, σεμινάρια κλπ. Στοχευμένες γνωριμίες.
Σε ένα κόμμα ίσως, ξέρεις τί γνωριμίες γίνονται στα κόμματα?
Γενικά σε ό,τι κάνεις, δεν θα το κάνεις σκόρπια, σαν τουρίστας, θα μπεις για να αναλάβεις ρόλο! Και από τα λάθη μας μαθαίνουμε, δεν μαθαίνουμε από τις επιτυχίες... αυτό είναι μάθημα ζωής!
Είδες λοιπόν που δεν έχεις κάνει τα πάντα όπως νομίζεις? πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση!
Για τα μπαρ που με ρωτάς, δεν είμαι κοσμοπολιταν! ;)
αλλά μια απάντηση θα σου δώσω όπως γίνεται.
Θα επιλέξεις ένα μπαρ. Θα πας για ένα ποτό. Θα πιάσεις κουβέντα με το μπάρμαν. Μη σου πω θα κάνεις το μπαρμαν κολλητό φίλο σου! Θα κοιτάζεις χαλαρά γύρω σου, θα εντοπίσεις κάποια κοπέλα που σε κοιτάζει κλπ, την κοιτάζεις και εσύ χαλαρά. Ρωτα και το μπαρμαν μήπως την ξέρει... Εφόσον σού δώσει η κοπελα το πράσινο φως, θα με ρωτήσεις πώς-σου απαντώ με ένα χαμόγελο, με ένα βλέμμα, αναλόγως..., θα σηκωθεί κάποια στιγμή για να πάει τουαλέτα. Θα την σταματήσεις στο δρόμο. Ή αλλη εναλλακτική, απλά θα κάνεις καμια΄στροφή εκεί που κάθεται. Θα ρίξεις με τέχνη κανενα πακέτο τσιγάρα μπροστά της, θα της πεις τα κλασικά, μοιάζεις με μια γνωστή μου, σε βλέπω πολλή ώρα, είσαι πολύ όμορφη, μου κίνησες το ενδιαφέρον, θέλεις να σε κεράσω ένα ποτό? και μετα πάλι αναλόγως τί χαρακτήρα την κόβεις...Και αν γουστάρει φάση μαζί σου, θα το συνεχίσει. Αν όχι, πας στην επόμενη!
Μπορεί να μου πεις, αν είναι με παρέα τί κάνεις? αν είναι με παρέα και σε γουστάρει, και καταλάβει ότι τη γουστάρεις και εσύ, θα βρει τρόπο να σηκωθεί. Η πιο συνήθης δικαιολογία είναι να σηκωθεί να παει τουαλέτα. Ε οι κεραίες σου πρέπει να είναι τεντωμένες, όταν σηκωθεί να πάει προς την τουαλέτα, να την σταματήσεις.
Δεν θα της πεις ότι δεν σου αρέσει η δουλειά σου, δεν θα της πεις για τα μνημόνια και την κρίση, δεν θα της πεις τα ψυχολογικά σου όπως κουβεντιάζουμε εμείς εδώ τώρα, δεν θα της πεις για τις χυλοπιτες σου, θα είσαι ήρεμος, χαλαρός και ωραίος! Δες το σαν ηθοποιός που παίζει ρόλο αν πιέζεσαι υπερβολικά... Δεν θα κάνεις κίνηση αν δεν σου δώσει εκείνη το πράσινο φως. Πες της για ταξίδια, νησάκια, εκδρομές πχ. Οι γυναίκες δεν θέλουμε νεύρα, ευερεθιστότητα, γκρίνια, άγχος, μαμάκηδες και απένταρους, λέτσους και βρωμιάρηδες. Θα είσαι πεντακάθαρος, ρούχα-παπούτσια στην εντέλεια, θα προσέξεις την εμφάνισή σου επιμελέστατα.
Και με φίλο το μπαρμαν και στεκι ενα όποιο μπαρ νορμαλ (εννοώ με νορμάλ κόσμο, όχι του περιθωρίου) παιδιά, δεν υπάρχει περίπτωση ούτε μία στο εκατομμύριο να μη βολευτείτε.
Mάρα κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτά που αναφέρεις είναι σωστά.Εχεις ορθό τρόπο σκέψης αλλά είναι μάλλον για εξωστρεφείς ανθρώπους.Οι συμβουλές σου για κάποιον που έχει κοινωνική φοβία και είναι γενικά εσωστρεφής ποιες θα ήταν? που μπορεί να κάνει γνωριμίες? πχ εγώ δε νιώθω καλά να συμμετέχω σε αθλήματα με άλλους άντρες και γενικά δε μου αρέσουν καθόλου τα αθλητικά.
Admforall δεν θέλω να το παίξω ξερόλας, και εγώ ψάχνω τα θέματά μου, το παλεύω...
Η εσωστρέφεια-εξωστρεφεια, απλές ταμπέλες είναι. Ως προσωπικότητες είμαστε πολύπλευροι. Μοναδικοί. Και το καλούπι έσπασε...
Αυτό πιστεύω. Εχουμε τις φάσεις μας. Το θέμα είναι να βελτιώνεσαι κοινωνικά! Απάντηση στο πώς δεν υπάρχει, εγω κάποιες ιδέες έδωσα. Εσύ θα βρεις αυτό που σου ταιριάζει.
Γιατί δεν νιώθεις καλά σε ένα ομαδικό αντρικό άθλημα? Ντρέπεσαι? Δοκίμασε, πειραματίσου. Μπες σε παρέες! να δεις που και εσύ θα απορρίπτεις.
Εγώ πχ διάλεξα για μένα ένα άθλημα ατομικο να κάνω επειδή ο συντονισμός με την ομάδα ώρες-ώρες μου τη δίνει στα νεύρα! Για δουλειά διάλεξα κάτι πολύ κοινωνικό επειδή ακριβώς σαν μαθήτρια δεν ήμουν κοινωνική λόγω οικογένειας και συνθηκών. Και πάλι όλα αυτα δεν σου δίνουν ΤΗ ΛΥΣΗ, κάποιες ενδείξεις σου δινουν για το που βαδίζεις...Κατηγορούμε την εσωστρέφεια, ενώ κάτι άλλο κουκουλωμένο υπάρχει που δεν φαίνεται και πρέπει να το φέρουμε στην επιφάνεια για να απαλλαγούμε απο δαύτο και να εξελιχθούμε.
Αυτό που θα έλεγα σε κάποιον με κοινωνική φοβία είναι μικρά βήματα κοινωνικοποίησης.
Να βγαίνεις για βόλτα σε πολυσύχναστα μέρη. Κάτσε για καφέ μόνος σου σε μια γεμάτη καφετέρια. Πες μια καλημέρα στο φούρναρη. Μια σύντομη κουβέντα με τον ψιλικατζή. Καμιά απορία στο διαχειριστή της πολυκατοικίας. Ασήμαντα πράγματα επιφανειακά αλλά σε βγάζουν από το καβούκι σου, νιώθεις ότι δεν είναι απομονωμένος, είσαι μέλος μιας κοινωνίας.
Μετά μπαίνεις σε μια ομάδα, αναλαμβάνεις ρόλο. Συμμετέχεις. Αυτό είναι το σημαντικό θεωρώ. Να αποκτάς την εμπειρία του "συμμετέχω-είμαι μέλος-προσφέρω". Δεν είμαι μια μονάδα. Μαθαίνω να συνυπάρχω με άτομα που έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες από το δικό μου χωρίς να πλακωνόμαστε (το τί είδους ομάδα το βρίσκει ο καθένας μόνος του, ανάλογα με το τί του ταιριάζει).
Και μετά ανοίγεσαι, δίνεις το τηλέφωνό σου, κάνεις μια πρόταση σε άντρες-γυναίκες για εναν αγωνα, μια συναυλία, ένα θέατρο, μια παράσταση με χορο "θα πάω εκεί το Σαββατο, θέλεις να έρθεις? αν μπορείς, θα χαρώ".
Για την παρέα είσαι ανοιχτός.
Θα συμφωνήσω εν μέρει μαζί σου.Αυτά που λες στη 2η παράγραφο του μηνύματος τα κάνω ήδη αλλά δεν βοηθάνε στο να αποκτήσεις φίλους.Σε καφέτερια,ταβέρνα κτλ στο 95% των περιπτώσεων πάω μόνος μου.Το θέμα είναι ότι όταν είναι γεμάτα αυτά τα μαγαζιά ή έχουν 1-2 τραπέζια άδεια 1 άντρας μόνος είναι απλά ανεπιθύμητος!! Εχω πάει και έχω φάει πόρτα πολλές φορές γιαυτόν τον λόγο..Απο 2 άτομα και πάνω (ή αν είσαι μόνος αλλά πχ επιχειρηματίας και αυτό φαίνεται) αποκτάς σεβασμό..Είναι αλλιώς..Εχει τύχει άλλη φορά να πάω σε καφέτερια σχεδόν γεμάτη και μετά απο μένα να έρθουν να καθίσουν 2 παρέες σε 2 άλλα τραπέζια και οι σερβιτόροι πήγαν και πήραν παραγγελία απο αυτούς και εγώ ήταν σαν να μην υπάρχω εκεί..Χρειάστηκε να κάνω 2 φορές νόημα για να έρθουν να μου πάρουν παραγγελία τη στιγμή που οι άλλοι στις παρέες εξυπηρετήθηκαν άμεσα.Η άλλη φορά είχαν 2 τραπέζια κενά και με έδιωξαν γιατί είπαν δεν είχαν (και μετά απο μένα το έδωσαν σε ένα ζευγάρι που μπήκε στο μαγαζί όταν εγώ έβγαινα και παρακολούθησα να δω τι θα τους πουν) ή σε άλλο μαγαζί ενώ είχαν με έλεγαν να καθίσω σε ένα τραπέζι πίσω απο το μπαρ...Ναι θεωρώ ότι στους μοναχικούς ανθρώπους παίζει και κοινωνική απομόνωση σε πολυσύχναστα μέρη. Και αυτό δεν το καταλαβαίνει όποιος δεν το έχει περάσει...Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Ναι είναι και θέμα ντροπής αλλά και γενικά ότι αυτά δε θεωρώ ότι με γεμίζουν ως χαρακτήρα αλλά και ότι δεν έχω δυνατότητες γιαυτά και απο εκεί ίσως προκύπτει και το θέμα της ντροπής.Εχω δοκιμάσει παλιότερα όταν ήμουν παιδί σε ομάδες οπως οδηγισμό,χορευτικά,tae-kwon-do αλλά ένιωθα ότι δεν ανήκω εκεί.Δε μπορούσα να συγχρονιστώ εκεί μέσα στην ομάδα.Γιατί εκτός των άλλων έχω και ένα θέμα να μπερδεύω το δεξί με το αριστερό και γενικά μια εν γένει δυσκολία να ακολουθώ απλές οδηγίες προσανατολισμού..Και έτσι πολλές φορές όταν μου έλεγαν πχ δεξιά σου,εγώ το έψαχνα ή έκανα λάθος και έτσι είτε γελούσαν μαζί μου,είτε οι πιο σοβαροί που δε γελούσαν δε με ξαναέπαιζαν γιατί δεν ήθελαν τον "χαμένο" στην ομάδα τους.Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Υ.Γ. Καταχρώμαι το θέμα του rolen αλλά πιστεύω ότι ίσως ακουστεί κάποια χρήσιμη συμβουλή.
Εγώ πιστεύω ότι αν έχεις ένα ρολο μπορείς να λειτουργήσεις καλύτερα παρά να πιάσεις κουβέντα στον περιπτερά...Δηλαδή πρώτα μπαίνεις σε μια ομάδα , συμμετέχεις κάπου και ας νιώθεις και μονάδα και μετά τα άλλα..Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Παιδιά ανοίξτε ένα θέμα για την κοινωνική φοβία, νομίζω εκεί πρέπει να τα σχολιάζουμε αυτά...
Admforall, σε καφετέρια, ταβέρνα κλπ που λες, καλά κάνεις και πας μόνος σου! Και να συνεχίσεις! Αυτά που λες είναι απολυτα σωστά αλλά έχουν να κάνουν με το οτι η καφετέρια, η ταβέρνα κλπ είναι business, θέλουν κέρδος, άρα άτομα, πολλά άτομα, για να παραγγείλουν. Δεν σε βλέπουν σαν Admforalll που βγαίνεις για να ξεσκάσεις αλλά σαν ΜΙΑ τσέπη, άρα μια παραγγελία, ένας λογαριασμός. Θέλω να πω ότι όλο αυτό που περιγράφεις έχει σχέση με οικονομικά, όχι με τη δική σου αυτοεκτίμηση. Εγώ το πρότεινα σαν αρχικό, πρώτο, μικρό βήμα κοινωνικοποίησης - άμα είναι να πας σε μια ταβέρνα όπου είναι μαζεμένοι όλοι με τις παρέες τους, με την κοπελιά τους, ή με τη γυναίκα τους, με μωρά που κλαίνε και καρότσια, ε σόρρυ κιόλας, η αυτοεκτίμησή σου θα πιάσει πάτο, μη σου πω ότι θα σκάψεις και πιο βαθιά να χωθείς μέσα...
Ίσως πρωινές ώρες είναι καλύτερες για έναν καφέ αν δεν δουλεύεις. Αν δουλεύεις, είσαι μέσα όλη την ώρα? αν μπορείς να βγεις έξω, κλέψε μισή ώρα για έναν καφε και πιάσε κουβέντα με την κοπελα που δουλεύει εκει. Ή πηγαίνοντας στη δουλειά το πρωί, μπορείς να πας ενα τεταρτο για εναν καφε, όλοι πάνε, και πιάσε κουβέντα με όποιον βρεις μπροστά σου, για αθλητικά, πολιτικά, περί κρίσης... Το θέμα είναι να λυθεί η γλώσσα και να μην κομπλάρεις. Μετά όταν το εξασκήσεις θα δεις ότι τελικά δεν ήταν κάτι δύσκολο.
Από άθλημα, δεν πας έστω για ένα τρέξιμο? που είναι ατομικό, είσαι μόνος σου, με τη μουσική σου, εκτονώνεσαι, αλλάζει παραστάσεις και ο εγκέφαλος, εκκρίνει και τις ενδορφίνες του άρα γίνεσαι πιο happy, και μετά αν σου αρέσει το παίρνεις και πιο σοβαρά, μπαίνεις σε κανένα σύλλογο δρομέων, συμμετεχοντας πχ σε αγώνες, κάνεις και τα ταξιδάκια σου, γνωρίζεις και άλλο κόσμο κλπ.
Αυτό με το δεξια-αριστερα που λες Οκ so what? θα το κανεις 1-2-3 θα μάθεις στο τέλος. Και τι έγινε? Don't give up!
Σίγουρα η ομάδα έχει κάποιες ισορροπίες και κανόνες που πρέπει όλοι να ακολουθούν, αλλιώς τους πετάει έξω, αλλά και πάλι γιατί να μη δοκιμάσεις ξανά? να πειραματιστείς? εσένα θα γνωρίσεις καλύτερα!
Είναι πιο εύκολο να πεις μια καλημέρα στον περιπτερά και να τα κάνεις μαντάρα! μετά απλώς δεν ξαναπάς στο ίδιο περίπτερο. Τόσα υπάρχουν.Quote:
Originally Posted by cube
Η ομάδα προυποθέτει ότι έχεις κάποιο βαθμό κοινωνικής εκπαίδευσης για να ενταχθείς και να είσαι λειτουργικός. Αμα είσαι κοινωνικά αγραμματος, πώς θα τα καταφέρεις? αν δεν ανοίγεις το στόμα σου να πεις μια καλημέρα, η ιδια η ομάδα θα σε στοχοποιήσει, και θα πετάξει έξω.
Να τα κάνεις μαντάρα ναι είναι το μόνο εύκολο ! :pQuote:
Originally Posted by Mara.Z
Eμένα η δική μου εντύπωση είναι ότι εντός μια ομάδας λειτουργείς καλύτερα, κρύβεσαι ας πούμε πίσω από αυτό το ρόλο και μπορεί να πεις και δυο κουβέντες παραπάνω πιο αυθόρμητα αφού θα έχεις ένα σημείο επαφής. Όπως και αν πας στον περιπτερά και τα κάνεις μαντάρα δεν πας απλά σε άλλον περιπτερά, σου μένει αυτό, μετά το κάνει πιο δύσκολο...
Εντάξει δεν ξέρω μπορεί να είναι αναλόγως τον άνθρωπο, αλλά αυτό το λέω μια κουβέντα παραπάνω στον ψιλικατζή φαίνεται πιο δύσκολο από το να πας σε μια δραστηριότητα κλπ. Οι εξωστρεφείς λένε μια κουβέντα παραπάνω και κάνουν γνωριμίες όπου σταθούν και όπου βρεθούν, οι πιο κλειστοί νομίζω σε ομάδες καλύτερα...Εντάξει φαντάζομαι κάθε ένας ξεκινάει με ότι του φαίνεται πιο εύκολο. Οφ τόπικ!
Οταν έχεις κοινωνική φοβία το θέμα είναι να εκτεθείς, όχι να κρυφτείς πίσω από μια ομάδα, ή έναν φίλο που σε καπελώνει! αυτό δεν είναι κοινωνική ανάπτυξη, είναι ψευδαίσθηση ότι κάνεις κάτι ενώ στην ουσία δεν κάνεις τίποτα. Ουτε καν μια σκόρπια προσπάθεια δεν κάνεις.
Μη σου πω ότι και η σκορπια προσπάθεια στην κοινωνική φοβία περισσότερο βοηθάει... εξ ου και αυτό που πρότεινα με τον περιπτερά.
Αν να τα κάνεις μαντάρα με τον περιπτερά και καταρρακωθεί η όποια ελάχιστη αυτοπεποίθησή σου, και κλειστείς ακόμα περισσότερο στο καβούκι σου, αντί να πας σε ένα όποιο άλλο περίπτερο, εντάξει πιστεύω ότι τότε μια βοήθεια από κάποιον ειδικό είναι απαραίτητη. Μπορεί να είναι αγοραφοβία, όχι κοινωνική φοβία...
To να κρυφτείς είναι τρόπος του λέγειν, απλά θα έχεις ένα σημείο επαφής να κάνεις 2 ερωτήσεις παραπάνω και όλα θα έρθουν πιο ανώδυνα, η ανάπτυξη κλπ. Ε άμα μπορείς φυσικά εξ αρχής να πας και στον περιπτερά πήγαινε! :D
Σιγά το δύσκολο να πας στον περιπτερά να πεις μια καλημέρα και το προϊόν που θες να αγοράσεις..Oντως μέχρι και τα 20 μου ακόμη και αυτό μου φαινόταν βουνό.Πήγαινα να αγοράσω και μίλαγα με φωνή που σχεδόν έτρεμε.Αλλά την βασική επικοινωνία την έχω εξασκήσει χρόνια τώρα και δεν έχω πρόβλημα να την κάνω.Και σε "επισήμους" δηλαδή δημάρχους,υπουργούς,βουλευ τές έχω μιλήσει για τα τυπικά μέσω της δουλειάς μου και συνεχίζω να το κάνω.Γενικά άμα έχω στο μυαλό μου ένα πλάνο συζήτησης για το προς τα που θα κινήθει η συζήτηση δεν έχω θέμα,μιλάω άνετα και σε γυναίκες.πχ Την προηγούμενη κυριακή που έφευγα απο την ομαδική ψυχοθεραπεία ήθελα να μάθω που είναι μια συγκεκριμένη οδός.Ρωτάω μια κοπέλα λοιπόν να μου πει και το έκανα ευγενικά άνετα και χωρίς άγχος.Γιατί ήξερα τις 2 προοπτικές της συζήτησης.Ειτε θα μου έλεγε "δε ξέρω" ή "να πας απο εκεί.." τελικά ήξερε είπα "ευχαριστώ πολύ.γεια σου" και έφυγα.Το θέμα δεν είναι αυτό..Το θέμα είναι που στην ευχή βρίσκεις το θάρρος να δεις πχ στο δρόμο κάποια που σου αρέσει,να πας να της μιλήσεις και να την κερδίσεις..Εκεί είναι όλο το "ζουμί"...
Εξαρτάται...Quote:
Originally Posted by admforall
Τι χαρακτήρας είναι, τί κριτήρια έχει, τί επίπεδο, τί φάση γουστάρει, τί ψάχνει, τί θέλει, πού κυκλοφορεί, κλπ κλπ
Εξαρτάται τί θέλεις και εσύ.
Νομίζω μια καλή πρόταση είναι να την πλησιάσεις διακριτικά και αθώα! και χωρίς στρεσάρισμα, να ρωτήσεις μια οδό όπως είπες στο παράδειγμα σου, ή ένα όνομα γιατρού, δικηγορου, φαρμακείου που παίζει να είναι εκεί κοντά να σου πει οδηγίες. Χωρίς να την καρφώνεις με το βλέμμα ή να βγάζει μάτι ότι ψάχνεσαι. Ή σου τρέχουν τα σάλια.
Εξαρταται πόση τέχνη έχεις όμως, και να μην την προσβάλλεις και να πιάσεις κουβέντα και να κάνεις τη γνωριμία.
Και αντί να ζητήσεις τηλέφωνο στο τέλος, αν σου φανεί αδιακρισία, μπορείς απλά να πεις ότι συχνάζω στο τάδε μαγαζί, αν θέλεις έλα κανένα απόγευμα για έναν καφέ.
Αλλά για άτομα με κοινωνική φοβία ή ακόμα χειρότερα αγοραφοβία, το θεωρώ άθλο όλο αυτό.
Γενικά όταν είσαι μόνος-η και θέλεις να προσεγγίσεις κάποιον-α θεωρώ είναι πιο εύκολο.
Εγώ προσωπικά έχω κολλήσει στο πώς προσεγγίζεις κάποιον σε συνεστίαση, σε επαγγελματικό γεύμα, με πολλά τραπέζια και φαγητό, και κάθε παρέα και τραπέζι, όπου όλοι τρώνε, μιλάνε, με την παρέα τους. Ο οποίος κάθεται με άλλη παρέα σε άλλο τραπέζι και δεν ξέρεις κανέναν τους. Εστω για μια τυπική γνωριμία! επαγγελματικά! Και ας πούμε ότι ο διοργανωτής δεν μπορεί να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις.
Τί θα κάνατε εδώ? Πως θα προσεγγίζατε?
Είμαι άτομο που δεν έχει καθόλου την τέχνη να προσεγγίζω γυναίκα και τα σχετικά. Και για μόνος που είσαι, δε συμφωνώ ότι είναι εύκολο να προσεγγίσεις κοπέλα. Ξέρω πάρα πολύ καλά τον εαυτό μου, και όχι δεν πάσχω από κοινωνική φοβία ή αγοραφοβία! Απ'αυτό που πάσχω όμως, είναι παντελώς έλλειψη αυτοπεποίθησης! Το πρόβλημά μου είναι πάρα πολύ συγκεκριμένο! Φοβάμαι να μιλήσω σε γυναίκα που μ'αρέσει, όχι σε άντρα, η να ρωτήσω μια γυναίκα μια οδό ξέρω'γώ! Γιατί φοβάμαι να πλησιάσω γυναίκα που μ'αρέσει; Γιατί είμαι άκρως απελπισμένος επειδή τα τελευταία 8 χρόνια τρώω άκυρα! Δεν ξέρω πως να πιάνω την κουβέντα σε κοπέλα, και όσες φορές δοκίμασα, απέτυχα! Σόρυ που θα το πω αυτό, χωρίς να θέλω να βρίσω ή να προσβάλλω τις γυναίκες, άλλα οι περισσότερες γυναίκες, όχι όλες, είναι υποψιασμένες. Τι θέλω να πω μ'αυτό. Ότι όταν τις πλησιάζεις να τις ρωτήσεις κάτι, οτιδήποτε, νομίζουν ότι πας να τις την πέσεις και σου φέρονται ανάλογα! Πριν πέσετε οι γυναίκες πάνω να με φάτε ζωντανό, έχω εισπράξει πάρα πολύ δυναμικά τέτοιες συμπεριφορές! Όσο, για τον τρόπο μου, τι να κάνω, δε μου βγαίνει! Αυτόν ξέρω και τέλος! Δεν είναι πρόγραμμα να το σβήσω και τέλος! Τι να κάνω!Quote:
Originally Posted by Mara.Z
Εσύ Μάρα, απ'όσο μού'δωσες να καταλάβω τουλάχιστον, μπορείς να επικοινωνείς και με τα 2 φύλα άνετα. Και πολύ καλά κάνεις! Και δεν το λέω ειρωνικά. Όμως, δε σημαίνει ότι επειδή εσύ μπορείς να μιλάς άνετα ότι ντε και καλά μπορώ εγώ και όλος ο κόσμος! Είναι πολύ εύκολο στα λόγια. Το φλερτ, η τό'χεις ή δεν τό'χεις!
Δεν πάει έτσι ρε, ναι η το χεις ή δεν το ΄χεις αλλά υπάρχει πάντα περιθώριο για βελτίωση, περισσότερη άνεση κλπ. Και ένας με κοινωνική φοβία τι θα πει? Α δεν το έχω πάει και τελείωσε? όχι...Quote:
Originally Posted by rolen