Originally Posted by
Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
To θέμα είναι ότι όσο θέλεις κάτι πολύ, αυτό ποτέ δεν γίνεται. Βλέπεις έχω ένα άνθρωπο, συμφοιτητή που μιλάμε και ας πούμε ήμαστε φίλοι. Αυτός είναι σχεδόν στην ίδια κατάσταση με εμένα και οι ζωές μας, μοιάζουν κάπως πχ περάσαμε σχεδόν τα ίδια στο σχολείο. Αυτός όμως ξέρει ότι δεν είναι όμορφος στην όψη, αλλά έχει καλή ψυχή. Έτσι λοιπόν βρήκε κοπέλα, αλλά δεν έχουν σχέση ακόμα, γιατί αυτή έχει αγόρι, αλλά όμως έχουν βγει οι δύο τους δύο φορές, χωρίς να έχει το αγόρι της μαζί και του είπε σήμερα ότι αν δεν είχε σχέση με αυτόν, τότε θα είχαν σίγουρα σχέση οι δύο τους και αυτό του το είπε η ίδια η κοπέλα, που σημειωτέον μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα όμορφος ο φίλος μου στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά η κοπέλα είναι κουκλάρα, θεά. Και πιστεύω ότι ταιριάζουν. Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι πάντα υπάρχει ένας κύκλος, εγώ δεν έχω βγει ακόμα από αυτόν και τυρανιέμαι ακόμα, ο φίλος μου όμως βγήκε από αυτόν και θα ξαναβγεί και τρίτη φορά με την κοπέλα, χωρίς το αγόρι της. Είναι τυχερός και χαίρομαι γι'αυτόν, αλλά εγώ έχω κολήσει στο ίδιο εμπόδιο και δεν βλέπω να φεύγω σύντομα από αυτό. Και ξέρεις τι με αγχώνει περισσότερο; Ότι οι ηλικίες των 17-18-19, έχουν φύγει και δεν θα ξαναγυρίσουν ΠΟΤΕ. Ό,τι έκανε κάποιος, έκανε. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Γι'αυτό και η ζωή μας είναι μικρή...