Διαθρησκευτική ανοησία

Quote:

---

Originally posted by krino



Αν εχεις παθει ηλιαση η οτι αλλο, η συμβουλη μου ειναι να το κοιταξεις σε οποιον ειδικο νομιζεις οτι χρειαζεται να πας.

Οσο με αφορα τωρα,
μανταλακια στα ματια δεν εχω βαλει ποτε σε κανενα για να με διαβαζει.
Εδω ανοιγουμε θεματα συζητησης και συζηταμε με οποιον εχει ορεξη, επιχειρηματα κλπ κλπ....
Εσυ δεν εισαι απλα αγενης αλλα οτι και να πω σου βρωμαει και σου ξυνιζει.

Εχω υποψιες τι προβληματα εχει μια γυναικα στα Χ - αντα της, αλλα επ ουδενι δεν μπορω να σε βοηθησω σε αυτο.
Η προταση μου ειναι, οταν βλεπεις απαντηση μου, αντι να τρεχεις να την διαβασεις οπως κανεις μεχρι στιγμης, να την αγνοεις με οση δυναμη διαθετεις.
Ετσι θα αποκτησεις την δεουσα χαλαροτητα που χρειαζεσαι, και εγω δεν θα σπαταλαω το μυαλο μου για να καθομαι να δινω τετοιες αχρηστες απαντησεις που δινουν σε μικρα κακομαθημενα παιδια.



Υγ.... αν εισαι γενικα μιλωντας αγενης, εγω φροντιζω μεχρι στιγμης οσο μπορω να ειμαι ευγενικος....
Αυτο που δεν με χαρακτηριζει ομως ειναι να συνεχιζω να κραταω μια ασκοπη ευγενικη σταση. Εχω το πλαφον να γινω οσο αγενης χρειαζεται στο μελλον ετσι ωστε να συναντησω την δικη σου κλιμακα αγενειας.

---

Krino,
τα λόγια σου ξεχειλίζουν από:
1) ειρωνία.....
2) την έντονη ανάγκη να νοιώσεις σημαντικός
3) το γνωστό \"σύνδρομο της τελευταίας λέξης\". Θέλεις να έχεις όπως είπα και παραπάνω την τελευταία λέξη.
Σου είπα και πριν, έγινες κουραστικός

Quote:

---

Originally posted by vince





Ακόμα και άν δεχτούμε αυτόν τον περιορισμό, οτι δηλαδή καί το σύμπαν έχει αρχή και τέλος, όπως έχει ο άνθρωπος, η συμμετοχή του ανθρώπου σε αυτήν την αρχή και αυτό το τέλος είναι μηδαμινή (και αυτό σε υποθετική βάση γιατί ουσιαστικά ειμαστε η εξέλιξη αυτής της αρχής). Επομένως ο άνθρωπος είναι \"προιόν\" κατα κάποιο τρόπο της κοσμογένεσης. Εάν υποθέσουμε πως για τα πάντα υπάρχει κάποια εξήγηση, τότε η απόλυτη γνώση είναι προκαθορισμένη και απλά εμείς είμαστε εδώ για να την ανακαλύψουμε.

Ο άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα είναι μια μορφή ζωής, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες μέσα στο Σύμπαν. Οι τελευταίες υποθέσεις μετά τις τελευταίες παρατηρήσεις και ανακαλύψεις εξωηλιακών πλανητών, τουλάχιστον 100 εκατομ. άστρα ΜΟΝΟ στο γαλαξία μας, πιθανολογείται πως φιλοξενούν σε \"κατοικήσιμη ζώνη\" (περίπου 1 Αστρονομική Μονάδα από το άστρο), βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της γης. Αυτό σημαίνει πως η ανακάλυψη ζωής σε εξωηλιακούς πλανήτες ακυρώνει αυτόματα την έννοια της θρησκείας, τουλάχιστον έτσι όπως υπάρχει σήμερα, μια κι όλες οι θρησκείες έχουν δομηθεί με γνώμονα την γεωανθρωποκεντρική αντίληψη. Η μοναδικότητα μας ως προιόν μιας κοσμογένεσης που εκπορεύεται από μια Ανώτερη Δύναμη, μάλλον θα καταρριφθεί πολύ σύντομα, εφόσον οι πιθανότητες αποδείξουν πως η ζωή δεν είναι μοναδικό προνόμιο της Γης. Κι αν όμως υποθέσουμε πως ο άνθρωπος είναι το μοναδικό νοήμον είδος στο Σύμπαν, εφ\' όσον είναι απόλυτα κατανοητό πως κάποτε θα έχει εκλείψει , τι νόημα έχει η ανακάλυψη περαιτέρω γνώσης όταν κάποιοι βράχοι θα γυρνάνε γύρω από γερασμένα άστρα και δεν θα υπάρχει κανεις για να τα παρατηρεί ?



Είναι σωστό εν μέρη αυτό που λές. Όμως ένας πιστός σκύλος μπορεί να θυσιάσει και την ζωή του για να σώσει το αφεντικό του. Ας μην ξεχνάμε πως διάφορα ζώα κατα καιρούς σπάνε αυτόν τον κανόνα της ατομικής επιβίωσης. Θυμάμαι μάλιστα (πριν απο λίγους μήνες στις ειδήσεις) αναφορά για ένα βρέφος που δεν πέθανε απο το κρύο επειδή το ζέσταναν μία ομάδα απο γάτες σε έναν υπόνομο.

Χμ, νομίζω το΄χω ξανασυζητήσει αυτό..Συμφωνώ πως τα ζώα, αν τα χαιδέψεις θα εκφράσουν καλοσύνη. Αν τα χτυπήσεις, θα κλάψουν. Μέχρι εκεί όμως. Δεν μπορούμε να συγχέουμε την αναζήτηση της γνώσης μέχρι την αυτογνωσία που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο , με την ά-λογη ύπαρξη των ζώων , έτσι δεν είναι ?


Σαφώς και η γνώση θρέφει την αυτογνωσία. Η ερώτηση μου όμως έγινε πάνω σε αυτό που είπες \"Άθεος επομένως είναι εκείνος που με οδηγό την γνώση, προσπαθεί να κατανοήσει το ρόλο της ύπαρξης του\". Η απορία μου ήταν γιατί η προσπάθεια αυτή να μην γίνεται και απο όσους δεν είναι άθεοι. Είτε δεν έχω γίνει κατανοητός είτε οποιαδήποτε μορφή πίστης συνδέεται αυτόματα με τους περιορισμούς κάποιου είδους θρησκευτικής ομάδας...

Η αναζήτηση της γνώσης και η αυτογνωσία αφορά όλους, άθεους ή ένθεους. Θεωρώ όμως πως ο προσανατολισμός της πνευματικότητας του καθένα από τους δύο είναι διαφορετικός. Ο πιστός συνδέει την ύπαρξη του στα πλαίσια ενός προκαθορισμένου σχεδίου που εκπορεύεται από ένα Ανώτερο Όν και τοποθετεί στην αναζήτηση του ένα τέλος, όπως π.χ. είναι η Τελική Κρίση που πρεσβεύει ας πούμε ο χριστιανισμός. Στον αντίποδα ο άθεος, προσπαθεί να καταλάβει τον ρόλο του στη ζωή επιζητώντας περισσότερη γνώση που θα του δώσει τις απαντήσεις στα ερωτήματα του.

Η γνώση δεν είναι απλά μία πληροφορία, ούτε είναι στατική. Σαφώς και σε αρκετά χρόνια τα σημερινά δεδομένα θα ανήκουν σε κάποιο ιστορικό μουσείο. Ο καθένας επιλέγει πως θα επεξεργαστεί το κάθε νέο δεδομένο, την κάθε νέα πληροφορία....

Ακόμα και άν ακυρώσουμε την οποιαδήποτε θρησκευτική κατεύθυνση δεν μπορούμε να διώξουμε όλες τις ανθρώπινες αμφιβολίες για τέτοια ζητήματα. Πάντα θα περισσεύουν οι ερωτήσεις..

Συμφωνώ. Άλλωστε οι απαντήσεις, γεννούν καινούρια ερωτήματα.


Ακόμα και οι πέτρες αλλάζουν...ίσως κάποτε αλλάξει και η κοτρόνα του συστήματος εξουσίας που μας περιβάλλει..:)

Σωστό...

---

[/quote] [/quote] [/quote]

Προσθέτω κι εγώ τασ σχόλιά μου, συνεχίζοντας την εποικοδόμηση :))

Σάββα, αναφέρεις ότι στόχος της θρησκείας είναι η «κοπαδοποίηση». Αυτός ακριβώς ο λόγος είναι που με έκανε να διερωτηθώ, τι έχουμε να πούμε για την θρησκεία ως στοιχείο της κοινωνικής συνοχής? Της έννοιας του έθνους και της κοινής ταυτότητας? Πιστεύω και σέβομαι ότι η θρησκεία είναι ένα «αναγκαίο κακό» της κοινωνικής συνοχής. Η κοινή πίστη σε κάτι ( πχ. το θείο) δεν θα μπορούσε να αντικατασταθεί από την κοινή μη πίστη σε κάτι ( αθεισμός). Αλλά κι αν αυτό ήταν εφικτό, πόση συνοχή θα έδινε στην κοινωνία μια τέτοια μη – πίστη?

Θα διαφωνήσω κάθετα. Για ποιο λόγο η θρησκεία θα πρέπει να είναι ο κρίκος συνοχής των κοινωνιών ? Σε άρθρο των New York Times, οι αμερικανοί ελπίζουν να απομπλέξουν όσο το δυνατό συντομότερα την έκφραση πολιτικής με τον θρησκευτισμό των ευαγγελιστών χριστιανών του Μπους. Η κοινωνία τους, πολυπολιτισμική και κατά παράδοση ανεξίθρησκη, στις 2 τελευταίες θητείες των ρεπουμπλικανών του Μπους που περιέβαλαν την πολιτική τους με τον μανδύα της χριστιανικής πίστης, δημιούργησε στα θρησκευτικά λόμπι της χώρας την αίσθηση της άνισης μεταχείρισης της πλειοψηφίας έναντι της μειοψηφίας , γεγονός που δημιούργησε εντάσεις και κλίμα καχυποψίας μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων, άρα μόνο για συνοχή της κοινωνίας δεν μπορούμε να μιλάμε. Οι πλέον ανεξίθρησκες κοινωνίες της Ευρώπης, η Δανία κι η Σουηδία, τυχαίνει με βάση τα στοιχεία της Eurostat να είναι και οι κοινωνίες με τις λιγότερες θρησκευτικές εντάσεις και κατά περίεργο τρόπο (πάλι με βάση στοιχεία της Eurostat ) δίνουν την αίσθηση της ικανοποίησης για την ποιότητα ζωής στους πολίτες τους κατά ποσοστό 95%. Στην χριστιανική Ελλάδα, το ποσοστό αυτό αγγίζει μόλις το 25%. Εκτός αν θέλουμε να λέμε - ναι μεν δυστυχούμε σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, αλλά παρόλα αυτά χαιρόμαστε που είμαστε Έλληνες και Χριστιανοί !!!


Η έννοια του καλού είναι το μη κακό και η έννοια του καλού, είναι το μη κακό.
Πως θα μπορούσαμε να νοηματούμε τις διάφορες έννοιες, χωρίς να χρησιμοποιούμε τα αντίθετά τους?

Δεν έγινα κατανοητός. Εσύ αναφέρεσαι στις γενικές έννοιες του καλού και του κακού (που μπορεί να γίνονται αντιληπτές ακόμη κι από ένα σκύλο ας πούμε - καλό αφεντικό, κακό αφεντικό), κι εγώ αναφέρομαι στις θρησκευτικές τους τέτοιες (Θεός-Αντίθεος, Χριστός-Σατανάς) και στη χρησιμότητα του Κακού στην προσπάθεια των θρησκειών να χειραγωγούν.

Δεν συμφωνώ ότι η ύπαρξη του θεού αναιρείται αυτόματα από το τέλος της ανθρώπινης ζωής ή το ενδεχόμενο τέλος του σύμπαντος.

Αναφέρθηκα πάνω στην άποψη του vince σχετικά. Να υπερθεματίσω : Για κάποιον που πεθαίνει σήμερα τι νόημα έχει αν θα γίνει η συντέλεια του κόσμου αύριο ? Αν δεν συμφωνείς μ\' αυτή την άποψη, τότε θα πρέπει να δεχτώ και την ύπαρξη της μετά θάνατο ζωής και την υπερβατική αντίληψη των πάντων, γεγονός γαι το οποίο δεν έχω καμία απολύτως ένδειξη..

Να αντιληφθεί ο άνθρωπος το νόημα της ύπαρξής του… χμ… μέγιστο φιλοσοφικό ερώτημα. Αλλιώς το αντιλαμβάνεται με το μυαλό και αλλιώς με το συναίσθημα πάντως. Βαίνουμε ορθολογιστικά ή α –λογιστικά? Νομίζω ότι η λογική δεν είναι η εξήγηση των πάντων.

Δεν μπορεί να υπάρξει αυτογνωσία χωρίς τη γνώση…

Σωστά..

Εάν υποθέσουμε πως για τα πάντα υπάρχει μια εξήγηση… χμ… δεν θα το υπέθετα αυτό. Για τα πάντα μπορεί να υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις ή και καμία.
Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η γνώση είναι προκαθορισμένη, πιστεύω ότι οι ανθρώπινες δυνατότητες είναι επίσης προκαθορισμένες ή ορισμένες. Και δυστυχώς οι δεύτερες δεν μου μοιάζει ότι καλύπτουν την πρώτη. Η ανθρώπινη ζωή θα έχει πάντα μέσα της μυστήριο.

Αυτή είναι κι η μαγεία που προσπαθούμε όλοι μας στη διάρκεια της ζωής μας να ανακαλύψουμε...

Είναι πολύ ενδιαφέρον που τα ζώα σπάνε το ένστικτο ατομικής επιβίωσης και λειτουργούν στα πλαίσια μιας αλληλεγγύης, ενός συναισθηματικού δεσίματος… το ζώα έχουν συναίσθημα, τουλάχιστον ορισμένα από αυτά.

Όπως καταλαβαίνεις με το παράδειγμα των ζώων, το συναίσθημα από μόνο του δεν μπορεί ν\' αποτελεί εφαλτήριο για την αναζήτηση της γνώσης και της αυτογνωσίας...Θα είχαμε γεμίσει στους ζωολογικούς κήπους με ζώα να ..διαλογίζονται :)

Πως μπορεί κανείς να ανακαλύψει τον εαυτό του( αυτογνωσία), ανεξάρτητα από το να γνωρίσει και τον κόσμο (γνώση) εντός του οποίου ο εαυτός του υπάρχει, διαπλάθεται και πεθαίνει?
Τον τρόπο για να γνωρίσει τον εαυτό του, πιστεύω καλό είναι να τον βρει μόνος. [/quote]


Θέλω εν κατακλείδι να ευχαριστήσω όλους όσουν μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, έστω και με τις αντιπαραθέσεις που είδα προηγούμενα. Πιστεύω πως μέσα από ένα δογματικό θέμα , ο μέχρι τώρα διάλογος είναι πραγματικά χρήσιμος...Στο κάτω κάτω όλοι μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους, ακόμη κι αν διαφωνούμε.....

:)

Τάκανα μπάχαλο πιο πάνω με τις παραθέσεις, η δεύτερη ενότητα των απαντήσεων μου με την bold διατύπωση, αναφέρεται στις απόψεις της weird απλά διέγραψα κατά λάθος το όνομα της στο quote ...
Σόρι για την αναστάτωση...

:)

Quote:

---

Originally posted by sabb


Θέλω εν κατακλείδι να ευχαριστήσω όλους όσουν μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, έστω και με τις αντιπαραθέσεις που είδα προηγούμενα. Πιστεύω πως μέσα από ένα δογματικό θέμα , ο μέχρι τώρα διάλογος είναι πραγματικός χρήσιμος...Στο κάτω κάτω όλοι μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους, ακόμη κι αν διαφωνούμε.....

:)

---

χαιρομαι που τα διαβάζω αυτα τα λογια Sabb:)

Συμφωνω απολυτα!

K να προσθέσω πώς χαιρομαι που εβαλες αυτο το θεμα....ειδα πολυ ενδιαφερουσες αποψεις κ προβληματισμους.

Οποτε σ ευχαριστω για αυτο.

Quote:

---

Originally posted by sabb
Τάκανα μπάχαλο πιο πάνω με τις παραθέσεις, η δεύτερη ενότητα των απαντήσεων μου με την bold διατύπωση, αναφέρεται στις απόψεις της weird απλά διέγραψα κατά λάθος το όνομα της στο quote ...
Σόρι για την αναστάτωση...

:)

---

Sabb μου
σου χρωστώ ήδη μια απάντηση, που θέλω πολύ να δώσω, συν την απάντηση στα παραπάνω που γράφεις...
Αλλά όχι σήμερα.. χεχε
χρειαζομαι να γεμίσω μπαταρίες!;)
Καλό βράδυ.

Quote:

---

Originally posted by sabb

Quote:

---

Originally posted by vince





Ακόμα και άν δεχτούμε αυτόν τον περιορισμό, οτι δηλαδή καί το σύμπαν έχει αρχή και τέλος, όπως έχει ο άνθρωπος, η συμμετοχή του ανθρώπου σε αυτήν την αρχή και αυτό το τέλος είναι μηδαμινή (και αυτό σε υποθετική βάση γιατί ουσιαστικά ειμαστε η εξέλιξη αυτής της αρχής). Επομένως ο άνθρωπος είναι \"προιόν\" κατα κάποιο τρόπο της κοσμογένεσης. Εάν υποθέσουμε πως για τα πάντα υπάρχει κάποια εξήγηση, τότε η απόλυτη γνώση είναι προκαθορισμένη και απλά εμείς είμαστε εδώ για να την ανακαλύψουμε.

Ο άνθρωπος κατά πάσα πιθανότητα είναι μια μορφή ζωής, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες μέσα στο Σύμπαν. Οι τελευταίες υποθέσεις μετά τις τελευταίες παρατηρήσεις και ανακαλύψεις εξωηλιακών πλανητών, τουλάχιστον 100 εκατομ. άστρα ΜΟΝΟ στο γαλαξία μας, πιθανολογείται πως φιλοξενούν σε \"κατοικήσιμη ζώνη\" (περίπου 1 Αστρονομική Μονάδα από το άστρο), βραχώδεις πλανήτες στο μέγεθος της γης. Αυτό σημαίνει πως η ανακάλυψη ζωής σε εξωηλιακούς πλανήτες ακυρώνει αυτόματα την έννοια της θρησκείας, τουλάχιστον έτσι όπως υπάρχει σήμερα, μια κι όλες οι θρησκείες έχουν δομηθεί με γνώμονα την γεωανθρωποκεντρική αντίληψη. Η μοναδικότητα μας ως προιόν μιας κοσμογένεσης που εκπορεύεται από μια Ανώτερη Δύναμη, μάλλον θα καταρριφθεί πολύ σύντομα, εφόσον οι πιθανότητες αποδείξουν πως η ζωή δεν είναι μοναδικό προνόμιο της Γης. Κι αν όμως υποθέσουμε πως ο άνθρωπος είναι το μοναδικό νοήμον είδος στο Σύμπαν, εφ\' όσον είναι απόλυτα κατανοητό πως κάποτε θα έχει εκλείψει , τι νόημα έχει η ανακάλυψη περαιτέρω γνώσης όταν κάποιοι βράχοι θα γυρνάνε γύρω από γερασμένα άστρα και δεν θα υπάρχει κανεις για να τα παρατηρεί ?



Είναι σωστό εν μέρη αυτό που λές. Όμως ένας πιστός σκύλος μπορεί να θυσιάσει και την ζωή του για να σώσει το αφεντικό του. Ας μην ξεχνάμε πως διάφορα ζώα κατα καιρούς σπάνε αυτόν τον κανόνα της ατομικής επιβίωσης. Θυμάμαι μάλιστα (πριν απο λίγους μήνες στις ειδήσεις) αναφορά για ένα βρέφος που δεν πέθανε απο το κρύο επειδή το ζέσταναν μία ομάδα απο γάτες σε έναν υπόνομο.

Χμ, νομίζω το΄χω ξανασυζητήσει αυτό..Συμφωνώ πως τα ζώα, αν τα χαιδέψεις θα εκφράσουν καλοσύνη. Αν τα χτυπήσεις, θα κλάψουν. Μέχρι εκεί όμως. Δεν μπορούμε να συγχέουμε την αναζήτηση της γνώσης μέχρι την αυτογνωσία που απασχολούν τον σημερινό άνθρωπο , με την ά-λογη ύπαρξη των ζώων , έτσι δεν είναι ?


Σαφώς και η γνώση θρέφει την αυτογνωσία. Η ερώτηση μου όμως έγινε πάνω σε αυτό που είπες \"Άθεος επομένως είναι εκείνος που με οδηγό την γνώση, προσπαθεί να κατανοήσει το ρόλο της ύπαρξης του\". Η απορία μου ήταν γιατί η προσπάθεια αυτή να μην γίνεται και απο όσους δεν είναι άθεοι. Είτε δεν έχω γίνει κατανοητός είτε οποιαδήποτε μορφή πίστης συνδέεται αυτόματα με τους περιορισμούς κάποιου είδους θρησκευτικής ομάδας...

Η αναζήτηση της γνώσης και η αυτογνωσία αφορά όλους, άθεους ή ένθεους. Θεωρώ όμως πως ο προσανατολισμός της πνευματικότητας του καθένα από τους δύο είναι διαφορετικός. Ο πιστός συνδέει την ύπαρξη του στα πλαίσια ενός προκαθορισμένου σχεδίου που εκπορεύεται από ένα Ανώτερο Όν και τοποθετεί στην αναζήτηση του ένα τέλος, όπως π.χ. είναι η Τελική Κρίση που πρεσβεύει ας πούμε ο χριστιανισμός. Στον αντίποδα ο άθεος, προσπαθεί να καταλάβει τον ρόλο του στη ζωή επιζητώντας περισσότερη γνώση που θα του δώσει τις απαντήσεις στα ερωτήματα του.

Η γνώση δεν είναι απλά μία πληροφορία, ούτε είναι στατική. Σαφώς και σε αρκετά χρόνια τα σημερινά δεδομένα θα ανήκουν σε κάποιο ιστορικό μουσείο. Ο καθένας επιλέγει πως θα επεξεργαστεί το κάθε νέο δεδομένο, την κάθε νέα πληροφορία....

Ακόμα και άν ακυρώσουμε την οποιαδήποτε θρησκευτική κατεύθυνση δεν μπορούμε να διώξουμε όλες τις ανθρώπινες αμφιβολίες για τέτοια ζητήματα. Πάντα θα περισσεύουν οι ερωτήσεις..

Συμφωνώ. Άλλωστε οι απαντήσεις, γεννούν καινούρια ερωτήματα.


Ακόμα και οι πέτρες αλλάζουν...ίσως κάποτε αλλάξει και η κοτρόνα του συστήματος εξουσίας που μας περιβάλλει..:)

Σωστό...

---

---

[/quote] [/quote]
Θέλω εν κατακλείδι να ευχαριστήσω όλους όσουν μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, έστω και με τις αντιπαραθέσεις που είδα προηγούμενα. Πιστεύω πως μέσα από ένα δογματικό θέμα , ο μέχρι τώρα διάλογος είναι πραγματικά χρήσιμος...Στο κάτω κάτω όλοι μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους, ακόμη κι αν διαφωνούμε.....

:)
[/quote]

Δεν έχω να προσθέσω κάτι συγκεκριμένο πάνω στην συζήτηση μας αλλά θέλω παρομοίως να εκφράσω την ευχαρίστηση μου. Χαίρομαι ακόμα που ενώ σε μερικά σημεία \"διαφωνούμε\" δεν αδιαφορούμε επι αυτού.

Νομίζω πως έγινε ερώτηση προηγουμένως για τον ρόλο της εκκλησίας...διαβάστε πιο κάτω για να αναρωτηθείτε περισσότερο...

τουλάχιστον στα χωράφια φυτρώνει και κανένα πορτοκάλι..

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&a mp;pubid=2712831

ερωτηση:τι μας κανει να πιστευουμε στο οτι υπαρχει μετα θανατον ζωη
απαντηση:το γεγονος οτι σε προφητειες αναφερουν για τις καταστροφες,για τις ασθενειες των παγκοσμιων πολεμων,για το οτι οι ανθρωποι θα κρυφτουν κατω απο τη γη και το οτι δεν θα μπορουν να τραφουν απο τα δεντρα,πραγματα τα οποια βλεπουμε πως εχουν γινει ή γινονται,και αν σκεφτουμε πως αυτα γραφτηκαν το 400 μχ εμενα τουλαχιστον με προδιαθετει να πιστεψω πως και τα υπολοιπα θα βγουν αληθινα.παντως και τους λοιμους και τις ποσοτητες των θανατων γραφει,οποιος θελει μπορει να την διαβασει.
ερωτηση:περι χρονου
απαντηση:υπο κανονικες συνθηκες δεν υπαρχει χρονος.αυτο αποδυκνειεται απο την υλη που οταν ταξιδευει με τη ταχυτητα του φωτος εκμηδενιζει τον χρονο.ποιος μας λεει οτι οι κανονικες συνθηκες ειναι αυτες που ζουμε τωρα και οχι το να τρεχουμε με ταχυτητα του φωτος η καλυτερα το να ειμαστε ενεργεια.ο χρονος κατασκευαστηκε για να ζησουμε μεσα σε αυτον,ξεκινησε στο μπινγκ μπανγκ και δεν ξερω ποτε θα σταματησει.για αυτο και αναφερεται πως ο Θεος ειναι προ του χρονου και μετα αυτου,γιατι πολυ απλα τον κατασκευασε.

η χειραγωγηση παντα γινεται και παντα θα γινεται,με καθε προσφορο τροπο,ειτε λεγεται θρησκεια,ειτε λεγεται μοδα,ειτε τηλεοραση,ειτε εθνικισμος,ειτε καταναλωτισμος.την καλυτερη ιδεα να βρει καποιος παντα θα υπαρξουν ατομα να την εκμεταλευτουν για να ελεγξουν τον κοσμο.ειναι τοσο απλο.λιγο μυαλο να το καταλαβουμε θελει.ποσοι επαναστατες δεν ξεκινησαν με αγνες ιδεες και στο δρομο μπηκαν οι εκμεταλευτες.ηγετες οπως κολοκοτρωνης και καποδιστριας πεθαναν γιατι ηταν εμποδιο.την θρησκεια δεν θα χρησιμοποιουσαν;η επιθεση καλως γινεται για τα ατομα που την χρησιμοποιουν,και εγω τους βριζω.αλλα η ιδεα παραμενει... και πολλοι πλεον υποστηριζουν την ιδεα και οχι τα ατομα ...

και κατι τελευταιο,καπου διαβασα πως υπαρχει και αλλου ζωη εκτος απο την γη και πως αυτο αποδυκνειει πως δεν υπαρχει θρησκεια.και μιλωντας για χριστιανισμο και απο οσο εχω διαβασει πουθενα δεν γραφει πως δημιουργηθηκε μονο ο ανθρωπος,ισα ισα γραφεται πως δημιουργηθηκαν αλλα οντα πριν απο μας,ενα παραδειγμα οι αγγελοι.δεν λεει πουθενα πως ειμαστε μονο εμεις.αυτα για σημερα,καληνυχτα σας ;)

[quote]Originally posted by weird
Προωθώντας κι αλλο τη σκεψη μου. Θα μπορούσαμε να φανταστουμε μια κοινωνια αθειστικη?τί εχουμε να πουμε σε σχεση με τη θρησκεια, την πιστη γενικοτερα ως συνεκτικο στοιχειο μιας κοινωνιας? Υπήρξαν κοινωνιες στετουμενες αυτου του στοιχειου?[quote]Originally posted by Sofia

Διαβαζοντας σχετικες ερευνες, αναφορικα δλδ με την πιστη των ατομων κ μαλιστα των νεων, σε ολη την Ευρωπη, ειδα πώς δεν συσχετιζεται με το αν διδασκεται το μαθημα στα σχολεια. Θελω να πω πώς στην Γαλλια που δεν υπάρχει σχετικο μαθημα στο σχολειο, υπάρχει πιστη των νεων μεχρι 30% σε καποια θρησκεια. Και μαλιστα, το ποσοστο των ανθρωπων που πιστευουν στον Παραδεισο ή στην Κολαση ειναι κοντα στο 50%, τη στιγμη που σε άλλες χωρες οπου το μαθημα ειναι υποχρεωτικο, το ποσοστο κυμμαινεται στα ιδια επιπεδα. Αρα νομιζω πώς η πιστη ειναι κατι που χτιζεται μεσα μας, αναλογα τις αναγκες μας. Περα ομως απο το αν πιστευουμε ή οχι, σημασια εχει πώς πιστευουμε. Τί προσδοκουμε απο την πίστη μας αυτη κ τί όχι.

Για αυτο για μενα εχει σημασια μια εκπαιδευση πιο στερεη απο αυτην που μας προσφερεται σημερα. Κ στα πλαισια της οποιας θα βρισκεται ενα μαθημα θρησκευτικων που ομως θα δινεται εμφαση στον διαλογικο χαρακτηρα του μαθηματος,και θα επιτυγχάνει να αντιμετωπίσει τις συγκρούσεις και τις θρησκευτικές προκαταλήψεις της κοινωνίας.

Ειναι χαρακτηριστικο πως σε κοινωνιες οπως της Σουηδιας, οι μαθητες συμμετεχουν στο μαθημα κατα 99%, αλλα ο τροπος εκπαιδευσης ειναι εξαιρετικα διαφορετικος: υπάρχει συνδυασμός διαλογικής γνώσης, κριτικού στοχασμού και υπαρξιακών ζητημάτων.

Ενω στη Δανια, παρά την ουδέτερη (υποχρεωτικη) διδ/λία του χριστιανισμού αναγνωρίζεται η ανάγκη για ιδιαίτερη γνώση του θεματος της θρησκειας. Μαλιστα σε συναντήσεις με γονείς εξηγείται ο μη ομολογιακός χαρακτήρας του μαθηματος. καθώς και ο ρόλος του στη δημιουργία δεσμών μεταξύ των μαθητών. Εκει ισως ερχεται το θεμα της συνοχής που ανεφερες. Ή ακομα της αναγκης διερευνησης του Αγνωστου, του διαλογου....Νομιζω πώς ειναι ενα πεδιο που προσφέρεται πιο εύκολα απο καποιο άλλο για κατι τετοιο κ λογω των συνισταμενων του. Κ αλοιμονο, αν το σχολειο, δεν προσφέρει τον χωρο και δεν δινει το ασφαλες περιβαλλον για την αναπτυξη τετοιων προβληματισμων που συνδεονται με θεματα βαθυτερης γνωσης και ανακαλυψης του εαυτου.

Κατω απο αυτες τις συνθηκες θεωρω εξαιρετικα χρησιμη τη διδασκαλια του μαθηματος, αλλα οι συνθηκες αυτες φανταζουν πολυ μακρινες απο εκεινες που επικρατουσαν στα δικα μου χρονια διδασκαλια (εχουν περασει 10-12 απο τοτε που τελειωσα το Λυκειο)....Ελπιζω σημερα η κατασταση να εχει βελτιωθει, αλλα δεν το βλεπω....:(

[quote]Originally posted by weird
Προωθώντας κι αλλο τη σκεψη μου. Θα μπορούσαμε να φανταστουμε μια κοινωνια αθειστικη?τί εχουμε να πουμε σε σχεση με τη θρησκεια, την πιστη γενικοτερα ως συνεκτικο στοιχειο μιας κοινωνιας? Υπήρξαν κοινωνιες στετουμενες αυτου του στοιχειου?[quote]


Κοινωνια αθειστικη καταρχην δεν νομιζω να υπηρξε ποτε.
Ο φοβος ηταν συνυφασμενος στην καθημερινοτητα απο τοτε που υπηρξε ο ανθρωπος. Ομως επι αρχαιων χρονων αυτο μπορει να υποθεσει κανεις οτι ηταν λογω αγνοιας.
Εβλεπε δηλαδη ενα κεραυνο να σκιζει τον ουρανο και ο ανθρωπος φοβοταν μην ξερωντας τι ειναι αυτο.
Οι θρησκειες εκμεταλευτηκαν αυτο τον φοβο και καθε φαινομενο που υπηρξε το ερμηνευσαν οπως νομιζαν καλυτερα.
Πχ γινονταν ενας σεισμος και ερμηνευαν οτι ο (οι) θεος εχει νευριασει και μας τιμωρει για τις αμαρτιες μας, λαθη μας κλπ.

Το τελευταιο αιωνα που πολλα απο αυτα εξηγηθηκαν θα μπορουσε να πει κανεις οτι θα επρεπε να ξεφυγουμε.
Οι θρησκειες (οσες επιβιωσαν) παλι καταφεραν και ενεμπνευσαν φοβο για οτι δεν εχει μπορεσει να ερμηνευθει μεχρι σημερα.

Τωρα πλεον μιλανε για την σωτηρια της ψυχης (μιας και το σωμα γινεται χωμα) μετα θανατον ζωη. Εμπνεοντας στον ανθρωπο την συνεχεια της ζωης ακομα και οταν πεθανει εκπληρωνεται μια ματαιοδοξια του ανθρωπου να θεωρησει οτι μπορει να ειναι αθανατος εστω και αν αυτο προκειται για την ψυχη του και μονο.


Ο φοβος μπροστα στο θανατο ειναι ανικητος (και μη διαχειρισιμος) για τον ανθρωπο. Αυτο ακριβως το σημειο λοιπον ειναι ενα καλο σημειο εκμεταλευσης απο τις θρησκειες.
Το ερωτημα που πανε οι ψυχες οταν το σωμα παραδιδεται ισως να μην απαντηθει ποτε. Ετσι οι θρησκειες εχουν ενα πολυ καλο ατου για να ποδηγετησουν τον ανθρωπινο νου.
Φανταζομαι οτι αν απαντηθει αυτο το ερωτημα (αγνοω σημερα με ποιο τροπο) οι θρησκειες θα καταργηθουν αυτοστιγμη.
Η δικη μου αποψη βεβαια, ειναι οτι μετα το θανατο η ψυχη δεν παει πουθενα, συγκατοικει με το σωμα. Οπως δεν υπηρχε σωμα και ψυχη πριν την γεννηση του ετσι δεν υπαρχει μετα το θανατο.


Σκεπτομενος για την χριστινικη θρησκεια (για τις υπολοιπες δεν εχω γνωση να μιλησω) μερικα παραδειγματα ενεμπνευσης φοβου ειναι ενδεικτικα αυτων που γραφω πιο πανω,



Εκείνα που μάτι δεν είδε και αφτί δεν άκουσε και νους του ανθρώπου δεν τα διανοήθηκε, εκείνα ετοίμασε ο Θεός για αυτούς που Τον αγαπούνε…” (Α’ Επιστολή προς Κορινθίους 2:9)

Εδω λεει οτι η μεταθανατια ζωη οχι μονο υπαρχει αλλα ειναι και καλυτερη απο αυτη που ζουμε σημερα.
Ετσι αν συνεχισουμε αυτη την λογικη δεν βλεπω το λογο να ζει κανεις σημερα... αν παθεις πχ καρκινο, τοσο το καλυτερο για σενα.


προσοχη ομως γιατι εδω δεν ειναι απλα τα πραγματα,

Αυτοί που είναι δίκαιοι θα πάνε στον Ουρανό ενώ οι άπιστοι θα σταλούν στη αιώνια τιμωρία ή κόλαση. (Κατά Ματθαίον 25:46)

Αρχισε ηδη να λειτουργει ο διαχωρισμος και το ξεσκονισμα.
Υπαρχει πιστοι ως προς το ποίμνιο και απιστοι ως προς αυτο.




Με ενα αγνωστικισμο ερμηνευονται ολα,
ο παραδεισος και η κολαση δεν ειναι κατι το ανυπαρκτο, αλλα τελειως υπαρκτο μερος.


Η κόλαση, όπως και Ουρανός, δεν είναι μόνο έκφραση ύπαρξης, αλλά κυριολεκτικά, πραγματικό μέρος. Αυτό είναι μέρος που οι μη δίκαιοι θα βιώνουν την ατελείωτη, αιώνια οργή του Θεού. Θα είναι εκτεθειμένοι στο αισθηματικό, νοερό και φυσικό μαρτύριο κατά το οποίο θα πάσχουν συνειδητά από ντροπή, λύπη και περιφρόνηση.

Η κόλαση περιγράφεται ως άβυσσος ( Κατά Λούκαν 8:31, Αποκάλυψη 9:1), και ως λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού όπου εκείνοι που βρίσκονται εκεί θα βασανίζονται μέρα και νύχτα όλους τους αιώνες (Αποκάλυψη 20:10). Στην κόλαση θα είναι κλαυθμός και οδυρμός των αδόντων που δείχνει την εντατική λύπη και θυμό (Κατά Ματθαίον 13:42). Αυτό είναι μέρος που “όπου το σκουλήκι τους δεν πεθαίνει και η φωτιά δε σβήνει” (Κατά Μάρκον 9:48). Ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού, άλλα θέλει ο ασεβής να επιστρέψει από τον δρόμο του, για να ζήσει (Ιεζεκιήλ 33:11). Αλλά Αυτός δεν θα μας πιέσει να υποταθούμε αν διαλέξουμε να τον απορρίψουμε. Εκείνος δεν θα έχει άλλη επιλογή, εκτός να μας δώσει εκείνο που θέλουμε-ζωή μακριά από Αυτόν.


Ολα καλα μπορει να πει κανεις, καποιος \"αγιος\" ειδε την κολαση και τον παραδεισο και προσπαθησε να μας ειδοποιησει για αυτο, καλη του ωρα εκει που ειναι.....
Παρολα αυτα, ρωτησαν ολοι αυτοι που μας εκαναν την εξυπηρετηση, τι θα εχουν να πουν ολοι οσοι ενοσω ζουσαν, ηταν η ζωη τους μια κολαση απο την πρωτη στιγμη???
Πως νομιζει ο καθε τυχαρπαστος αγιος οτι μπορει να ισορροπισει η ζωη του με ενα υποτιθεμενο παραδεισο???
Παρολα αυτα κατα τας γραφας, ο θεος παραμενει δημοκρατικος, και δεν θελει την σωτηρια μας με το ζορι αλλα μας αφηνει να κανουμε επιλογη.
Ειναι αποριας αξιον πως θα τα καταφερνε να μας εσωνε με το στανιο αλλα αυτο ειναι αλλο κεφαλαιο.





Η επινοηση του φοβου συνεχιζει ακαθεκτη,

“Όποιος πιστεύει στον Υιό έχει ζωή αιώνια, όποιος όμως δεν πιστεύει στο Υιό, δεν θα γευθεί ζωή, αλλά η οργή του Θεού συνεχίζει να παραμένει πάνω του” (Κατά Ιωάννην 3:36)

Αν δεν πιστεψεις δηλαδη το εχασες το παιχνιδι.
Αυτο που δεν εχει ληχθει ομως ειναι τι θα γινει αμα ο θεος ειναι οργισμενος μαζι μας. Αντε και ειναι, και λοιπον???



Η ενεμπνευση της τιμωριας και της a priori αμαριτας φαινεται εδω,


Ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό για να πληρώσει την ποινή για τις αμαρτίες μας . (Η Επιστολή προς Ρωμαίους 5:8; 2 Η Επιστολή προς Κορινθίους Β’ 5:21).


Ειναι ντεφακτο λοιπον οτι εχω αμαρτησει.
Ειναι ντεφακτο οτι εφοσον γεννηθηκα ειμαι αμαρτωλος, δεν εχει σημασια γιατι και πως, εγω ειμαι.
Ετσι οι ανθρωποι γεννιουνται εχωντας ενα βαρος και ενα χρεος που υποχρεουνται να κουβαλανε μεχρι να πεθανουν.
Ακομα ενας τροπος βιομηχανιας ενοχων.




Ολα αυτα βεβαια παρεχωνται με εγγυηση, οχι ετσι παιξε γελασε,

Ο Θεός εγγυάται τη συγχώρεση και την σωτηρία σε όλους που πιστεύουν στον Ιησού – πιστεύοντας ότι ο θάνατός του είναι πληρωμή για τις αμαρτίες μας. (Κατά Ιωάννην 3:16; Η Επιστολή προς Ρωμαίους 5:1; Η Επιστολή προς Ρωμαίους 8:1).






Μετα απο ολη αυτη την θεωρια (συνομωσιας εναντια στην αθρωπινη ζωη θα ελεγα εγω) ενοχης, πιστης και υπακοης σε ενα ψευδες συναισθημα οπως ειναι ο φοβος, (στην συγκεκριμενη περιπτωση, ο φοβος της μη υπακοης στο θεο) δεν ειναι να απορεις που οι ανθρωποι εχουν γινει στοιχειο εκμεταλευσης.
Οι φοβοι μπαινουν μπροστα και δουλευονται αναλογα.
Λειτουργουν ενθαρυντικα για να ενισχυεται ο αγνωστικισμος.


Ρωταει λοιπον η φιλη μας η weird,
πως θα ηταν μια κοινωνια αθεων.
Πως θα ηταν μια κοινωνια χωρις φοβο???
Ασυλληπτο ε?


Εγω πιστευω στην φιλοσοφικη αναζητηση μεσω σκεψεων και συλλογισμων που συνθετουν δεδομενα και οχι μεσω πειθαναγκασμων οπως εχει η χριστιανικη θρησκεια (και οχι μονο)
Ειμαι εναντια σε οτι προσπαθει να μου εισαγει θεωριες συνομωσιας περι παραδεισων και κολασεων, του να αγαπησω κατι το οποιο δεν το βλεπω και προσπαθουν να εισβαλουν μεσα στο μυαλο μου τετοιες θεωριες οπως οι παραπανω.


Για τον ανθρωπο γενικοτερα, πιστευω οτι ειναι ενα ζωο ερμαιο των παθων του.
Θα δεχομουν μια θρησκεια ισως υπο ορους.
Καταρχην θα δεχωνταν ολους τους ανθρωπους χωρις διαχωρισμους και χωρις προαπαιτουμενα η διαδικασιες.
Αρνουμε να υποταχτω σε οτιδηποτε θεωρει οτι ειναι ανωτερο απο εμενα. Αν υπαρχει θεος τοτε να ερθει να συζητησει με ισους ορους μαζι μου και οχι να ειναι αυτος απο πανω μου και να ρητορευει.

Αλλα ολος αυτος ο μαινχαισμος και η φοβικη βιομηχανια κατ εμε,
ειναι ανθρωπινη εφευρεση και οχι προελευση καποιου θεου.
Και αυτη ειναι η χειροτερη απατη που εχει γινει ποτε απο ανθρωπο σε ανθρωπο.
Ολη αυτη την κομπινα ειμαι πεποισμενος οτι την εφευραν ανθρωποι και την δουλεψαν σε τετοιο βαθμο που το αποτελεσμα ειναι πολυ ικανοποιητικο.
Εκατομυρια ανθρωποι ανακαλυψαν τον χαμενο τους παραδεισο και παραδοθηκαν εν μια νυκτι. Απωλεσαν ενα κομματι του εαυτου τους και το παρεδωσαν βορα στις εξουσιογενεις ορεξεις των ολιγων που θεωρηθηκαν εκλεκτοι του θεου.
Προκειται για εξουσιομανεις και τιποτα αλλο,
τσαρλατανοι απο τους λιγους που στο τελος τελος κατεληξε μια μεριδα απο αυτους να ειναι φτηνοι κομπογιανιτες, κλεφτες και βιαστες παιδιων.



Καταλήγω με καποιες σκεψεις,
Η συνολικη απελευθερωση του ανθρωπου θα ερθει οταν ο ανθρωπος καταφερει να ελεγξει και στην συνεχεια να απορριψει καθε εννοια φοβου απο μεσα του.
Οταν αποδεχτει χωρις ενοχες την πεπερασμενη του υπαρξη χωρις προδιαθεση να παει παραπερα εφοσον δεν μπορει να το κανει αυτο.
Οταν αντιληφθει τι ακριβως κρυβει μεσα του, και ποια ειναι η δυναμικη την οποια εχει και την κραταει κρυμενη.

Προσωπικα οι θρησκεις με ενοχλουν μονο και μονο γιατι στεκονται απαγορευτικα σε ολα τα παραπανω και για αυτο τις πολεμω.
Αλλιως θα παρεμενα ενας σιωπηλος αθεος, οπου απλα σε καθε κουβεντα θα ελεγα, εγω δεν πιστευω και θα το εληγα.
Επειδη ομως με προβληματιζει ο ανθρωπινος νους και πως αυτος λειτουργει εχω καταληξει αρχικα σε συμπερασματα μερικα απο τα νηματα που τον κινουν.



Ο ανθρωπος εχει υποχρεωση να απελευθερωσει τον εαυτο του απο δεσμα και οχι να προχωραει εκ νεου σε νεες αλυσωδεμενες πτυχες του μυαλου του.
Δεν θα σταματησω να μαχομαι για αυτο, και οσες δυσκολιες και αν βρισκονται μπροστα μου, τις θεωρω αναποφευκτες, οχι ομοως αξεπεραστες και αξιες να με γονατισουν.
Οταν πιστευεις στον εαυτο σου, δεν υπαρχει θεος που να μπορει να σε γονατισει.
ΕΣΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ - Ο ΘΕΟΣ ΟΧΙ.

Σάββα,
Η πολιτική των φονταμενταλιστών της Αμερικής που δρουν χρησιμοποιώντας απροκάλυπτα τον θρησκευτικό μανδύα για να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα και τον ίδιο τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας (!!!! Άκουσον άκουσον) είναι λογικό να λειτουργεί διασπαστικά για την κοινωνική συνοχή. Αναφέρεσαι σε εντάσεις και κλίμα καχυποψίας μεταξύ των θρησκευτικών ομάδων, πράγμα αναπόφευκτο και ευεξήγητο. Ο φανατισμός επιφέρει άνιση μεταχείριση και διάσπαση. Αναφέρεσαι επίσης σε ανεξίθρησκες κοινωνίες, οπότε συμπεραίνω ότι δεν έγινα αρκετά κατανοητή ως προς τον συλλογισμό μου.
Ανάμεσα σε μία κοσμική – θρησκευτική πολιτική εξουσία, όπου κράτος και εκκλησία διαπλέκονται και σε ένα ανεξίθρησκο κράτος, προτιμώ φυσικά το δεύτερο. Το δεύτερο( η ύπαρξη ανεξιθρησκίας)ωστόσο , έρχεται απαραίτητα σε αντίθεση με την αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας? Αναρωτιέμαι, μια τέτοια αναγνώριση θα επέφερε ίσως στην πράξη θρησκευτική ανισότητα? Κατά πόσο συνάδει η ουσιαστική αναγνώριση της ανεξιθρησκίας με την ύπαρξη μιας επίσημης θρησκείας ενός κράτους ?( Επίσημης με την έννοια όχι ενός μη διαχωρισμού ανάμεσα σε κράτος και εκκλησία, αλλά με την έννοια ότι στη βάση αυτής καθορίζονται οι κρατικές αργίες, αυτή πρεσβεύει η πλειοψηφία των Ελλήνων κτλ). Πιστεύω ότι αυτά τα δύο μπορούν να συνυπάρξουν στην πράξη.
Αλλά το όλο ζήτημα έχει να κάνει και με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά κάθε κοινωνικού σχηματισμού . Μια πλουραλιστική, πολύ- πολιτισμική κοινωνία, είναι ευκολότερο να υιοθετήσει την ανεξιθρησκία στην πιο καθαρή μορφή της. Εδώ εντάσσονται τα κράτη που αναφέρεις. ( Δανία και Σουηδία).
Μία κοινωνία που δεν έχει έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο, αν και έχει στους κόλπους της και μειονότητες και μετανάστες, αλλά έχει και μια σοβαρή πλειοψηφία πολιτών που εντάσσεται θρησκευτικά σε ορισμένο δόγμα ( όπως η Ελληνική Κοινωνία) , είναι λογικότερο να συνδυάζει την αναγνώριση επίσημης θρησκείας με την ουσιαστική ωστόσο προστασία της ανεξιθρησκίας. Και πιστεύω ότι θα λειτουργούσε καλύτερα χωρίς τα έκτροπα που γίνονται, το σύστημά μας, αν αποφασίζαμε την ουσιαστική απεμπλοκή της Εκκλησίας από την πολιτική. Το ότι θα την αναγνωρίσουμε ως επίσημη θρησκεία του κράτους, δεν σημαίνει ότι θα την καταστήσουμε και ΝΠΔΔ ( Νομικό πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου) ούτε ότι θα την χρηματοδοτούμε. Προτείνω δηλαδή μία εντελώς χαλαρή σύνδεση της εκκλησίας με το κράτος, στη βάση μιας τυπικής αναγνώρισής της, ως επίσημης, ως θρησκείας δηλ. την οποία ακολουθεί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, και στη βάση της οποίας καθορίζεται το ελληνικό εορτολόγιο. ( τα λοιπά προνόμια να κοπούν. Τα θρησκευτικά να διδάσκονται σφαιρικά, η προσευχή κι οι αγιασμοί και τα εκκλησιάσματα να αποτελούν μια επιλογή προαιρετική που θα αφήνεται στην επιλογή των μαθητών, γινόμενη πχ. σε κάποιο στενό κύκλο.)
Επιστρέφω στην συζήτησή μας Σάββα. Σου μίλησα για το αν θεωρείς πιθανό το σενάριο μιας α- θεϊστικής κοινωνίας και μου ανέφερες ανεξίθρησκες κοινωνίες. Δεν διαφωνώ σε αυτά που λες, αλλά πιστεύω ότι οι δύο έννοιες διαφέρουν μεταξύ τους.


Σε τι πιστεύεις ότι διαφέρουν οι γενικές έννοιες του καλού και του κακού από τις αντίστοιχες θρησκευτικές?
Και ποια θεωρείς ότι είναι η σχέση των αντιθέτων μεταξύ τους?

«Αναφέρθηκα πάνω στην άποψη του vince σχετικά. Να υπερθεματίσω : Για κάποιον που πεθαίνει σήμερα τι νόημα έχει αν θα γίνει η συντέλεια του κόσμου αύριο ? Αν δεν συμφωνείς μ\' αυτή την άποψη, τότε θα πρέπει να δεχτώ και την ύπαρξη της μετά θάνατο ζωής και την υπερβατική αντίληψη των πάντων, γεγονός γαι το οποίο δεν έχω καμία απολύτως ένδειξη..»

Δεν κατάλαβα, σε τι ακριβώς με ρωτάς αν συμφωνώ... Για κάποιον που πεθαίνει σήμερα, το τι θα γίνει αύριο δεν τον ενδιαφέρει γενικότερα... τι να λεει αυτό? Πού καταλήγεις βάσει αυτού?


Μα το ότι τα ζώα έχουν συναίσθημα, δεν σημαίνει ότι έχουν και ΝΟΥ ώστε να διαλογίζονται, δεν υποστήριξα κάτι τέτοιο, απλώς διαφώνησα στην τοποθέτηση ότι τα ζώα καθορίζονται αποκλειστικά από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.

Καλημέρα κρινάκι!!
Τώρα σε ειδα, κάτσε να σε μελετήσω προσεκτιικά;)

καλημερα,
ναι αντε για μελετα....
:cool:

Quote:

---

Originally posted by sabb

Θέλω εν κατακλείδι να ευχαριστήσω όλους όσουν μοιράζονται τους προβληματισμούς τους, έστω και με τις αντιπαραθέσεις που είδα προηγούμενα. Πιστεύω πως μέσα από ένα δογματικό θέμα , ο μέχρι τώρα διάλογος είναι πραγματικά χρήσιμος...Στο κάτω κάτω όλοι μπορούμε να μάθουμε από τους άλλους, ακόμη κι αν διαφωνούμε.....

:)

---

σε ευχαριστώ και εγώ σαμπ. Ηταν ενδιαφέροντα όσα εσύ και τα υπόλοιπα μέλη παραθέσατε. Συγνώμη αν η παρουσία μου έφερε κάποια αναστάτωση. Για την κατάπτυστη όμως συμπεριφορά του κρίνου επιφυλλάσσομαι...