Δεν ξέρω τι να κάνω?

Με τη μαμά τι γίνεται?? Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις?? Χρειάζεται να έρχεται νοσοκόμα στο σπίτι?? Όταν και αν χειροτερέψει? Η ακόμα και τώρα δηλαδή που τα πράγματα δεν είναι καλά. Κοντεύω να βγάλω καρκίνο από την στεναχώρια μου. Πού να ήξερα όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία, τι επιπλοκές μπορεί να έχει και για μας και για εκείνη. Είμαι να σκάσω δεν το χωράει ο νους μου. Έπεσε βόμβα μέσα στο σπίτι μας και είμαι κι εγώ υπεύθυνος. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερα στη ζωή μου. Θα μπορούσα εγώ να είχα τρέξει τη μαμά πρώτου να είναι αργά. Τώρα πάει. Καταστραφηκαμε όλοι μας. Ειλικρινά δεν βλέπω φως και μόνο η επήρεια των φαρμάκων τώρα με μουδιάζει και δε με οδηγεί στην τρέλα.

Κάθισα να ξαπλώσω λίγο και μου ήρθε ένας απίστευτος πανικός. Πάνω που είχα ηρεμήσει λίγο ένιωσα απίστευτα άσχημα.

Νομίζω θα λιποθυμήσω. Πήρα κι άλλο ηρεμηστικο.

Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε εμένα.

Νιώθω να χάνομαι.

Είναι λες και την άφησα επίτηδες να αρρωστήσει. Ένας φίλος μου είπε πως με πιάνει πάλι ψύχωση. Και κρίση πανικού ταυτόχρονα. Δεν βλέπω φως από πουθενά. Μόνο τα φάρμακα με κρατάνε.

Ξέρω γιατί δεν απαντάτε. Γιατί φταίω. Γιατί δεν σκέφτηκα ποτέ κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μου. Γιατί είμαι ένα αναίσθητο τομάρι που κλαίγεται τώρα που απειλείται ο κωλος του.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Με τη μαμά τι γίνεται?? Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις?? Χρειάζεται να έρχεται νοσοκόμα στο σπίτι?? Όταν και αν χειροτερέψει? Η ακόμα και τώρα δηλαδή που τα πράγματα δεν είναι καλά. Κοντεύω να βγάλω καρκίνο από την στεναχώρια μου. Πού να ήξερα όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία, τι επιπλοκές μπορεί να έχει και για μας και για εκείνη. Είμαι να σκάσω δεν το χωράει ο νους μου. Έπεσε βόμβα μέσα στο σπίτι μας και είμαι κι εγώ υπεύθυνος. Θα μπορούσα να είμαι καλύτερα στη ζωή μου. Θα μπορούσα εγώ να είχα τρέξει τη μαμά πρώτου να είναι αργά. Τώρα πάει. Καταστραφηκαμε όλοι μας. Ειλικρινά δεν βλέπω φως και μόνο η επήρεια των φαρμάκων τώρα με μουδιάζει και δε με οδηγεί στην τρέλα.

---

Όχι δεν χρειάζεσαι νοσοκόμα προς το παρόν εφόσον εξυπηρετείται μόνη της .Το βασικό για αυτούς τους ανθρώπους είναι να έχουν κάποιο άνθρωπο κοντά τους που να τους δίνει τα φάρμακα τους και να τους προσέχει όταν μαγειρεύουν ας πούμε ,χρησημοποιουν ηλεκτρικές συσκευές κ.α...
Να του μιλάει και να καταλαβαίνει σε ποιο στάδιο βρίσκεται γιατί αυτές οι περιπτώσεις συνεχώς μεταβάλλονται και χρειάζεται και αλλαγή η αγωγή τους .
Είναι πράγματα δηλαδή που μπορείς άνετα να τις τα προσφέρεις εσύ .
Κάθηστε και λίγο μαζί ,πέρασε χρόνο βλέποντας μια σειρά που την ενδιαφέρει και κάνε μια συζήτηση πάνω σε αυτή να δούμε αυτό που παρακολουθεί το κατανοει?Θυμαται τι έγινε π.χ στο προηγούμενο επεισόδιο?
Αυτές είναι ερωτήσεις που σε βοηθούν να καταλαβαίνεις σε τι στάδιο ειναι..

Δυστυχώς δεν θυμάται εύκολα. Μας ρωτάει συνέχεια. Εκεί ποιος μένει?? Ο τάδε ζει ή πέθανε?? Μια την βλέπεις μιλάει κανονικά και μια κολλάει και χάνει την μπάλα. Όταν βλέπει τιβι καταλαβαίνει τι βλέπει. Τώρα να παρακολουθεί σήριαλ και να κρατάει συνέχεια δεν νομίζω. Άσε έχω πολλές τύψεις που δεν το αντιλήφθηκα νωρίς ή που έκανα πως δεν το καταλάβαινα. Φταίω κι εγώ. Πέρασε μεγάλη στεναχώρια με την ανεργία μου και το ότι δεν παντρεύτηκα. Φέρω μερίδιο της ευθύνης. Βάλε και τον πατέρα μου βάλε και τα τρελά οικονομικά προβλήματα που μας περιμένουν. Ήρθα κι εγώ και κλαταρησα. Δυστυχώς φταίω. Ήμουν ανάποδος χαρακτήρας και γκρινιάρης. Κωλοπαιδο. Τους πέθανα τους έσκασα. Είχα ευκαιρίες και τις άφηνα λόγω ανασφάλειας. Και σαν να μην φτάνει αυτό, έφυγα για το εξωτερικό. Εκεί κλωνιστηκε φοβερά. Της έδωσα την χαριστική βολή. Και σαν να μην έφτανε αυτό την έπαιρνα τηλέφωνο και έκλαιγα. Μου είπε η γιατρός πως έκανε νοσηρες σκέψεις πώς έπαθα ψυχωτικό επεισόδιο. Και δύο χρόνια τώρα κάθομαι και παίρνω χάπια. Χτυπημένοι από την μοίρα και τη δική μου τη βλακεία / ψυχοπαθεια.

Quote:

---

Originally Posted by tzimani

Δυστυχώς δεν θυμάται εύκολα. Μας ρωτάει συνέχεια. Εκεί ποιος μένει?? Ο τάδε ζει ή πέθανε?? Μια την βλέπεις μιλάει κανονικά και μια κολλάει και χάνει την μπάλα. Όταν βλέπει τιβι καταλαβαίνει τι βλέπει. Τώρα να παρακολουθεί σήριαλ και να κρατάει συνέχεια δεν νομίζω. Άσε έχω πολλές τύψεις που δεν το αντιλήφθηκα νωρίς ή που έκανα πως δεν το καταλάβαινα. Φταίω κι εγώ. Πέρασε μεγάλη στεναχώρια με την ανεργία μου και το ότι δεν παντρεύτηκα. Φέρω μερίδιο της ευθύνης. Βάλε και τον πατέρα μου βάλε και τα τρελά οικονομικά προβλήματα που μας περιμένουν. Ήρθα κι εγώ και κλαταρησα. Δυστυχώς φταίω. Ήμουν ανάποδος χαρακτήρας και γκρινιάρης. Κωλοπαιδο. Τους πέθανα τους έσκασα. Είχα ευκαιρίες και τις άφηνα λόγω ανασφάλειας. Και σαν να μην φτάνει αυτό, έφυγα για το εξωτερικό. Εκεί κλωνιστηκε φοβερά. Της έδωσα την χαριστική βολή. Και σαν να μην έφτανε αυτό την έπαιρνα τηλέφωνο και έκλαιγα. Μου είπε η γιατρός πως έκανε νοσηρες σκέψεις πώς έπαθα ψυχωτικό επεισόδιο. Και δύο χρόνια τώρα κάθομαι και παίρνω χάπια. Χτυπημένοι από την μοίρα και τη δική μου τη βλακεία / ψυχοπαθεια.

---

Και με το που κάθεσαι τώρα και τα σκέφτεσαι τι θα πετύχεις βρε tzimani?
Στο έχω πει και πριν ότι έγινε έγινε ..
Τι κάθεσαι και μιζεριαζεις δεν βοηθάει κανέναν ..Η ανοια δεν έρχεται από την στεναχώρια ..παίζουν πολλοί παράγοντες πλέον ρόλο σε όλο αυτό και να ξέρεις πως αργά ή γρήγορα όλοι θα έρθουμε αντιμέτωποι με τέτοιες καταστασεις ..

Εσύ τι έκανες σήμερα πέραν από τα καθημερινά ?
Κατάφερες να βγεις έστω και λίγο να περπατήσεις να σε χτυπήσει καθαρός αέρας ?
Πήρες κανονικά την αγωγή σου?

Πήρα κανονικά την αγωγή μου ναι. Μάλιστα το αντιψυχωτικο τελείωσε και πρέπει τώρα να βγω να πάρω. Αυτό νομίζω είναι που με βοηθάει πιο πολύ. Μάλλον θα το αυξήσω πάλι. Έπαιρνα 5 μετά 2,5 μάλλον θα πάρω πάλι 5 να δούμε. Θα δω τη γιατρό μεσα στην εβδομάδα. Βόλτα τι βόλτα να πάω? Μόνο για ψώνια. Νομίζεις είχα διάθεση?? Με έπιασε τέτοιο άγχος που δεν μπορούσα να πω λέξη. Και εκτός αυτού δεν μπορώ να αφήνω τους δικούς μου πολύ.

Μεγάλε κάνεις λάθος, έχεις δεν έχεις διάθεση, μια βόλτα, ειδικά το περπάτημα να το βάλεις στη ζωή σου.

Περπατούσα πολύ κάποτε. Μέχρι και τρέξιμο και γυμναστήριο έκανα. Και κολύμπι. Από κάποιο σημείο και μετά όμως ένιωθα τύψεις που αυτόν τον χρόνο για έπρεπε να τον επενδύω άλλου. Και ξέρεις γιατί?? Γιατί νόμιζα ότι έτσι θα έχω την αποδοχή του κόσμου. Γιατί μεγάλωσα Μπούλης χοντρούλης. Το πιστεύεις? Από τα είκοσι και μετά είχα εκεί το μυαλό μου. Νόμιζα θα μου λύσει όλα τα προβλήματα. Αντί να δουλέψω έτρεχα στα γυμναστήρια. Και έπρεπε να φτάσει τώρα ο πατέρας μου κοντά στον θάνατο για να πάρω εγώ στροφές. Αντιλαμβάνεσαι για πόσες χαμένες ευκαιρίες μιλάμε?? Εγώ που ήμουν το καλύτερο παιδί και μαθητής κατέληξα ένα μηδενικό λόγω των κόμπλεξ μου. Και τώρα κάτι να πάθουν οι δικοί μου βρίσκομαι αυτομάτως στον δρόμο. Ναι εγώ τα λέω αυτά που άμα με γνωρίσεις από κοντά θα πεις ότι είμαι μια χαρά παιδί. Κατάντησα. Δεν έπινα δεν κάπνιζα τίποτα. Το στραβό μου το κεφάλι και οι παλιοπαρεες με έκαναν έτσι. Τα μπάσταρδα όλα

Κόλλησε η βελόνα κι όταν κολλάει η βελόνα δεν παλεύεσαι.

Εγώ σου είπα τι να κάνεις τώρα, δεν σε ρώτησα τι και πως κάποτε και να μας πεις τα παλιά τα σχωρεμένα πάλι!

Καληνύχτα!

Τώρα τι να κάνω. Παίρνω τα φάρμακα και με το ζόρι κρατιέμαι να κάνω αυτά που πρέπει.