Printable View
βρε παιδια ο νευρολογος τι διαφορα εχει απο ψυχιατρο?σκευτομαι να παω και σε νευρολογο.εκει π καθομαι νιωθω το σωμα μου απιστευτα σφιγμενο ακομα κ οταν κανω ερωτα δεν μπορω να αφεθω πολυ ελευθρη να το απολαυσω.ειμαι σε μονιμη ενταση.και πολλες φορες νιωθω εκει π καθομαι να σφιγονται οι μυες μου κ αριζουν να τρεμουν απο την πιεση.
πασχω απο διαταραχη πανικου να προσθεσω.
Εγω πηγα σε νευρολογο-ψυχιατρο.2 σε 1:-)..Αυτο το τρεμουλιασμα των μυων το εχω κι εγω.Εκει που καθομαι αρχιζουν να τρεμουν οι μυες μου για λιγο(στις γαμπες κ.α.).
Quote:
Originally posted by panikoula
βρε παιδια ο νευρολογος τι διαφορα εχει απο ψυχιατρο?σκευτομαι να παω και σε νευρολογο.εκει π καθομαι νιωθω το σωμα μου απιστευτα σφιγμενο ακομα κ οταν κανω ερωτα δεν μπορω να αφεθω πολυ ελευθρη να το απολαυσω.ειμαι σε μονιμη ενταση.και πολλες φορες νιωθω εκει π καθομαι να σφιγονται οι μυες μου κ αριζουν να τρεμουν απο την πιεση.
Πανικούλα, ο νευρολόγος είναι για οργανικές διαταραχές του νευρικού συστήματος (εγκεφαλικά, ημικρανία, επιληψία, παρκινσον κλπ.) ενώ ο ψυχίατρος είναι για τις \"λειτουργικές\" (ψυχολογικές δλδ, ψυχώσεις, κατάθλιψη, άγχος/πανικός κλπ.) Παλιά υπήρχε μόνο ένας γιατρός, ο νευρολόγος-ψυχίατρος, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια ( η κάτι τέτοιο) έχουν διαχωριστεί σε...νευρολόγο και ψυχίατρο (χε).
Αυτά που περιγράφεις είναι κλασικά συμπτώματα άγχους, (λόγο της κρίσης πανικού) και ίσως να έχεις και γενικευμένο άγχος (πρόβλημα που \"συνυπάρχει συχνά\" με την διαταραχή πανικού). Δεν νομίζω ότι χρειάζεσαι νευρολόγο αλλά ψυχίατρο η κλινικό ψυχολόγο. Όπως έχω ξαναπεί, η Γνωστική Συμπεριφορικη (Ψυχο) Θεραπεία έχει τα καλύτερα αποτελέσματα ( πέρνει κάπου 15 συνεδρίες). Από φάρμακα ,το ποιο πιθανό αν πας σε ψυχίατρο είναι να σου γράψει αντικαταθλιπτικά SSRI(μην νομίζεις ότι επειδή είναι αντικαταθλιπτικά είναι μόνο για την κατάθλιψη, απλά υποτίθεται ότι τόσο το άγχος όσο και η κατάθλιψη έχουν κοινούς βιολογικούς μηχανισμούς). Αν και ένα αγχωλυτικό ονόματι Bespar που είναι πολύ ελαφρύ με ελάχιστες αντενδείξεις, έχει αποδειχθεί να είναι αποτελεσματικό στην γενικευμένη αγχώδη διαταραχή (από μικρό εώς μεσαίο μόνιμο άγχος). Good luck.
Καλησπερα και απο μενα. Και εγω οπως εχω γραψει και σε αλλο θεμα του φορουμ εχω μεγαλο προβλημα με ψυχοσωματικα και σωματοποιηση του αγχους. Γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με κρισεις πανικου ενω και το εντερο μου με ταλαιπωρει κατα καιρους. Αν και τα συμπτωματα υπεβοσκαν για τουλαχιστον 3-4 χρονια η πρωτη κριση πανικου ηρθε 2 βδομαδες μετα τον θανατο του πατερα μου τον προηγουμενο Μαιο και αφου ηδη το εντερο μου με προειδοποιουσε με δυνατουσ πονους ολη την προηγουμενη περιοδο.
Εκεινη την περιοδο δεν γνωριζα τιποτα περι αγχους, σωματοποιησης και αγχωδους διαταραχης με αποτελεσμα να τρομοκρατηθω και να παω ευσπεσμενα στο νοσοκομειο πιστευοντας οτι εχω προβλημα καρδιακης φυσεως. Απο τοτε και αφου ολο το καλοκαιρι ετρεχα απο γιατρο σε γιατρο (οπως πολυς κοσμος μετα απο τετοιο περιστατικο) και ολοι μου ελεγαν οτι δεν εχω τιποτα τελικα απευ8υν8ηκα σε νευρολογο και απο εκει σε ψυχιατρο.
Απο τα μεσα Ιουνιου του 2008 εχω αλλα3ει τα εξης φαρμακα (σε διαφορους συνδιασμους συνηθως σε τριαδες) Ladose, Notorium, Rivotril, Librax, Neurontin, Dumyrox, Tranxene, Efexor XR και τελευταια Zoloft. Συν το Procoralan ( φαρμακο αντιστοιχο του Inderal). Βελτιωση σχεδον ανυπαρκτη. 10 μηνες τωρα παλευω και πλεον κινδυνευω να χασω τα παντα για τα οποια αγωνιστικα ολα αυτα τα χρονια και ολα να πανε στο βροντο. Αγωνες και κοποι χρονων ολοκληρων για να διμηουργησω κατι. Ποιοτητα ζωης ανυπαρκτη, σπανιες εξοδοι απο το σπιτι ενω και οταν το επιχειρω ακομα και τοτε δεν θα αργησουν να ερθουν τα ψυχοσωματικα. Πραγματικα δεν θυμαμαι ουτε μια μερα απο τις 9 Ιουνιου που να περασε και να ειμουν καλα η να μη πονουσα.
Τις τελευταιες 3 βδομαδες η γιατρος μου βλεποντας οτι οργανισμος μου δεν ανεχοταν το Efexor μοy το αλλα3ε με Zoloft 50mg ημερισιως. Αποτελεσμα, εδω και 2 βδομαδες εχω δυνατους πονους στην καρδια και στο στηθος, δυνατοτερους απο προηγουμενες φορες και πραγματικα με εχουν ακινητοποιησει τοσο σωματικα οσο και ψυχικα αφου νοιωθω οτι προερχονται απευθειοας απο την περιοχη της καρδια. Τα γνωστα τσιμπηματα, σουβλισματα, ακτινωτοι πονοι οι οποιοι ωρες ωρες γινονται πολυ δυνατοι. Οθτε και να κοιμηθω δεν μπορω συχνα πλεον απο τους πονους. Οπως ειναι φυσικο εχω ανησυχησει και παλι οποτε θα παω για εξετασεις σε καρδιολογο εστω και αν μου πει για μια ακομα φορα οτι \"δεν εχω τιποτα\". Ποναω.
Η ψυχιατρος μου εντωμεταξυ λειπει αυτη τη βδομαδα και δεν μπορω να την δω πριν απο το μεσο της επομενης εβδομαδας. Στο μεταξυ υποφερω. Απο τη μια ποναω και πραγματικα υποφερω απο την αλλη δεν ξερω σε ποιον να απευθυνθω αυτην τη στιγμη εκτος απο τον καρδιολογο.
Ειχε καποιο αλλο μελος του φορουμ παρομοιες εμπειριες με zoloft η και γενικα εντονους καρδιακους πονους λογω αγχωδους διαταραχης?
Οπως ειπα ολα αυτα μου εχουν σχεδον καταστρεψει τη ζωη, ενω ειχα σχεδον τα παντα τωρα κινδυνευω να τα χασω. Βοηθεια απο γιατρους δεν εχω δει εκτος απο την διαπιστωση οτι \"δεν εχω τιποτα\". Τοσοι μηνες ψυχοθεραπειας και πειραματισμων με φαρμακα δεν εχουν κανενα αποτελεσμα. Πραγμνατικα ειμαι πολυ απογοητευμενος με τους γιατρους και με την τροπη που περνει η ζωη μου καθημερινα. Δυστυχως ειναι τοσο καταβλητικα τα συμπτωματα που μονος μου δεν μπορω να κανω σχεδον τιποτα για να τα αντιμετωπισω. Χρειαζομαι βοηθεια απο τους \"ειδικους\" αλλα ως τωρα δεν εχω δει απολυτως τιποτα.
Εχω πραγματικα απελπιστει βλεποντας οτι ουτε με την ψυχολογικη προσπαθεια που καταβαλω αλλα ουτε και με την οποια ιατρικη αγωγη εχω δει βελτιωση. Τι αλλο να κανω?
Συγγνωμη για το μεγεθος του κειμενου αλλα θα ηθελα να ακουσω γνωμες και συμβουλες απο ατομα που εχουν αντιμετωπισει παρομοια προβληματα. Εχω βαρεθει να ακουω οτι \"δεν εχω τιποτα\" απο τους γιατρους, το εχω εμπεδωσει. Ποναω ομως ακριβως οπως θα πονουσα αν \"ειχα κατι\", δεν μπορουν να το καταλαβουν αυτο και να κανουν κατι για να με βοπηθησουν?...
κατι θα εχεις σωματικο...
ψαξε το.
Σιγουρα ψυχολογικο ειναι .Εγω χρονια υποφερω απο εκτακτες κολιακες συστολες,και νομιζω οτι θα πεθανω.Αισθανομαι να σταματαει η καρδια μου.Δεν ειναι της φαντασιας μου γιατι τρεχω χρονια σε καρδιολογους επινα τενορμιν και τελικα εκανα χολντερ 24ωρου.Ετσι βεβαιωθηκαν και οι συστολες που ειχαν γινει συνεχομενες.Με τα Λαντοζ που σταματησαν αλλα εχω την καταθλιψη.Εχω περασει πολλα βασανα εκανα την βλακεια στην ζωη μου να υποχωρω να τα κραταω μεσα μου.Οανδρας μου παρασυροταν παντα απο τους δικους με αποτελεσμα να γινουμε δυο ξενοι στο ιδιο σπιτι.Εχω περασει τοσα πολλα που στο τελος εσπασα, και τωρα παλευω μονη.Εχουμε παει σε ψυχολογους αλλα λεει οτι τον συμφερει, δεν ειναι ειλικρινης το παιζει κακομοιρης και οταν βλεπει τα ζορια το βαζει στα ποδια.Εγω ημουν παντα για τα δυσκολα αλλα καλα να παθω αν δεν αγαπησεις τον εαυτο σου τι περιμενεις απο τους αλλους;
Ολοκληρο το καλοκαιρι ετρεχα απο γιατρο σε γιατρο. Πρωτες βοηθειες σε νοσοκομειο, καρδιογραφηματα, Holter, υπερηχοι καρδιας, στομαχου, νεφρου και εντερου, αξονικη εγκεφαλου, ηλεκτρομυογραφημα, εξεταση για αυχενικο, νευρολογικες, αιματολογικες, ουρων, θυροειδους και γω δεν ξερω τι αλλο. Παθολογοι, νευρολογοι, καρδιολογοι, ορθοπεδικοι και ψυχιατροι μου ελεγαν το ιδιο πραγμα, \"αγχος\" το οποια αργοτερα η ψυχιατρος μου ορισε ορθοτερα ως \"γενικευμενη αγχωδη διαταραχη με κρισεις πανικου\".
Τα συμπτωματα των τελευταιων 3 εβδομαδων ειναι παρομοια μ\'αυτα που ειχα οταν επερνα Ladose καθως ειχα δυσανεξια απο οτι φαινεται και μου ειχε φερει τρομερη αναστατωση στον οργανισμο. Το οτι τα συμπτωματα που εχω τελευταια συμπιπτουν με την περιοδο που περνω Zoloft με κανουν να σκεφτω οτι πιθανον αυτο να ειναι υπαιτιο η απλα οτι δεν με πιανει καθολου οποτε τα συμπτωματα ειναι αυτα της διαταραχης.
Οπως ειπωθηκε και σε αλλο post, αυτου του ειδους τα φαρμακα φαινεται δυστυχως οτι εχουν ιδιοσυστατικο χαρακτηρα.
Το μονο SSRI που νομιζω βοηθησε ηταν το Dumyrox αλλα για καποιο λογο η γιατρος μου αποφασισε να το αντικαταστησει με το Effexor και απο τοτε δεν εχω δει ασπρη μερα.
Οπως και να χει αλλαζω ψυχιατρο απο βδομαδα καθως κουραστηκα να τα πολεμαω ολα αυτα μονος μου χωρις ουσιαστικη ιατρικη υποστηριξη.
Εαν κάποιος είναι ευχαριστημένος με τον γιατρό του ας μου στείλει π.μ γιατί και εγώ ψάχνω.Επίσης αν ξέρει κάποιος για τα ιατρεία ύπνου που υπάρχουν σε μερικά νοσοκομεία.
Εχω συζητησει αρκετα με τον καρδιολογο μου για τις εκτακτες συστολες (ειχα και γω για 3 βδομαδες non-stop οταν επερνα Ladose και ειχα ανησηχησει), γενικα δεν ειναι κατι το ανησυχητικο οποτε μην το σκεφτεσαι, σε μεγαλο βαθμο η υπερβολικη εκριση νοραδρεναλινης που συνδεεται με αγχωδεις διαταραχες ειναι η βασικη αιτια για την ανακολουθια των φασεων οπως και για ταχυκαρδιες οταν αυτες συμβαινουν (δεδομενου οτι αποκλειονται προβληματα καρδιακης φυσεως).Quote:
Originally posted by panagiota-papadopoulou
Σιγουρα ψυχολογικο ειναι .Εγω χρονια υποφερω απο εκτακτες κολιακες συστολες,και νομιζω οτι θα πεθανω.Αισθανομαι να σταματαει η καρδια μου.Δεν ειναι της φαντασιας μου γιατι τρεχω χρονια σε καρδιολογους επινα τενορμιν και τελικα εκανα χολντερ 24ωρου.Ετσι βεβαιωθηκαν και οι συστολες που ειχαν γινει συνεχομενες.Με τα Λαντοζ που σταματησαν αλλα εχω την καταθλιψη.Εχω περασει πολλα βασανα εκανα την βλακεια στην ζωη μου να υποχωρω να τα κραταω μεσα μου.Οανδρας μου παρασυροταν παντα απο τους δικους με αποτελεσμα να γινουμε δυο ξενοι στο ιδιο σπιτι.Εχω περασει τοσα πολλα που στο τελος εσπασα, και τωρα παλευω μονη.Εχουμε παει σε ψυχολογους αλλα λεει οτι τον συμφερει, δεν ειναι ειλικρινης το παιζει κακομοιρης και οταν βλεπει τα ζορια το βαζει στα ποδια.Εγω ημουν παντα για τα δυσκολα αλλα καλα να παθω αν δεν αγαπησεις τον εαυτο σου τι περιμενεις απο τους αλλους;
Οι αιτιες δυστυχως για ολα αυτα ειναι το μεγαλο και πραγματικο προβλημα. Και εγω πριν μερικους μηνες νομιζα οτι ειχα τα παντα και γενικα μια καλη και ανετη ζωη κλπ και ξαφνικα εχασα τον πατερα μου και ολα κατερευσαν. Τωρα αρχιζω και αντιλαμβανομαι οτι τιποτα δεν ηταν οπως πιστευα ολα αυτα τα χρονια και οτι φυσικα το προβλημα μου εχει πολυ βαθυτερες ριζες και παει πραγματικα χρονια πισω. Μεσα στις ασχολιες μου ολα αυτα τα χρονια ειχα τελικα τρομερη μοναξια και ελειψη αυτοπεποιθησης. Υποσυνειδητα το ηξερα, συνειδητα το αγνουσα.
Παντα υπαρχει βεβαια και η πιθανοτητα προδιαθεσης, ειναι και αυτος ενας παραγοντας που χρειαζεται να ληφθει υπ\'οψιν.
Δεν ξερω ποιος ακριβως μπορει να βοηθησει περισοτερο σε τετοιες περιπτωσεις Παναγιωτα, ο ψυχολογος η ο ψυχιατρος. Παρ\'οτι η εμπειρια μου με ψυχιατρους δεν ειναι η καλυτερη εν\'τουτοις πιστευω οτι η ψυχοθεραπεια χρειαζεται και φαρμακευτικη υποστηριξη (δυστυχως). Αυτο που με εξοργιζει ειναι το κατα ποσο οι γιατροι σκεφτονται πριν δωσουν ενα φαρμακο η τελικα ειναι απλα αντιπροσωποι φαρμακευτικων εταιρειων με οτι αυτο συνεπαγεται.
Απο κει και περα κουραγιο και ισως και αδιαφορια ειναι ενας τροπος αντιμετωπισης. Τελευταια αρχιζω να λεω στον εαυτο μου συχνοτερα \"ας γινει οτι θελει δεν με νοιαζει\" και προσπαθω να κοινωνικοποιθω και παλι. Τι αλλο να κανουμε, καναμε το χρεος μας απο πλευρας ψυχολογικης προσπαθειας απο κει και περα ειναι οι \"ειδικοι\" που υποτιθεται θα κανουν τη διαφορα. Αλλα φευ...
Το κακό με τους ψυχιάτρους είναι ότι τους λες χοντρικά τι αισθάνεσαι και δεν μιλούν με τον ασθενή σε βάθος.Εμένα θα μου δώσει μια συνταγή, ξέρει όμως πως έφτασα σε αυτή την κατάσταση;Πιστεύω ότι χρειάζεται και ο ψυχολόγος αλλά είναι αντίθετη με την φαρμακευτική αγωγή.Εγώ πάντως στον ιδιωτικό τομέα μόνο έμπορους ψυχολόγους βρήκα δεν ξέρω πια που να απευθυνθώ.
Η ψυχοθεραπεια θελει πολυ χρονο, μηνες. Πρεπει ο γιατρος να οργανωσει ενα πλανο και ενα προγραμμα το οποιο κατα τη γνωμη μου πρεπει να εχει minimum διαρκεια 3 μηνες με εβδομαδιαιες επισκεψεις της μιας ωρας. Σε μια τετοια περιοδο υπαρχει χρονος να μιλησεις αναλυτικα για το τι πιστευεις οτι σ\'εφερε σ\'αυτο το σημειο και αν ο γιατρος δεν δειχνει να ενδιαφερεται τοτε προφανως δεν ειναι καταλληλος. Ο σωστος ψυχιατρος πρεπει κατα τη γνωμη μου να συνδυαζει γνωσιακα μοντελα θεραπειας με καποιου ειδους φαρμακευτικη υποστηριξη.
Στην περιπτωση μου εχουμε μιλησει πολυ για τα προσωπικα μου και για το παρελθον αλλα απο ενα σημειο και μετα νομιζω παραγνωριστικαμε και μιλουσαμε για το τι καιρο κανει και αλλα τετοια. Παραγιναμε φιλοι. Δεν ξερω βεβαια αν αυτο ηταν προσχεδιασμενο απο τη μερια της για καποιο λογο η αν πιστευει οτι θα βοηθουσε εαν η συζητηση πηγαινε σε ασχετα θεματα με το προβλημα μου ωστοσο ενοιωσα οτι απο ενα σημειο και μετα δεν υπηρχε προοδος ουτε στο γνωσιακο κομματι της θεραπειας.
Παντως να θυμασαι, χρειαζεται χρονος με εναν καλο ψυχιατρο. Πρεπει να επενδυσεις χρονο και (δυστυχως αρκετο) χρημα αλλα και υπομονη. Δεν λυνονται τα προβληματα με μια-δυο συνεδριες. 6 μηνες ειναι η διαρκεια που θα προτεινα εγω.
Geia sou Faust..
Boreis na mou peis posa mg Rivotril kai Tranxene epairnes thn mera?
Euxaristw...
παναγιωτα καλως ήρθες:)Quote:
Originally posted by panagiota-papadopoulou
Το κακό με τους ψυχιάτρους είναι ότι τους λες χοντρικά τι αισθάνεσαι και δεν μιλούν με τον ασθενή σε βάθος.Εμένα θα μου δώσει μια συνταγή, ξέρει όμως πως έφτασα σε αυτή την κατάσταση;Πιστεύω ότι χρειάζεται και ο ψυχολόγος αλλά είναι αντίθετη με την φαρμακευτική αγωγή.Εγώ πάντως στον ιδιωτικό τομέα μόνο έμπορους ψυχολόγους βρήκα δεν ξέρω πια που να απευθυνθώ.
εννοεις οτι οι ψυχολογοι ειναι αντιθετοι με την φαρμακευτικη αγωγη?
Faust , τελευταία πήγαινα σε γιατρό νοσοκομείου και την περισσότερη ώρα κουτσομπολεύαμε απλά μπυ έγραφε τα αντικαταθληπτικά.Στο τέλος μου έλεγε και προσωπικά της, γιατί και η ίδια έπαιρνε αντικαταθληπτικά.Εχω ακούσει για τα ιατρεία ύπνου γιατί αντιμετωπίζω πρόβλημα σοβαρό με την αυπνία.Τώρα που γράφω κοντεύω να αποκοιμηθώ και μόλις περάσει 8 η ωρα το βράδυ ανοίγει το μάτι μου.Πϊνω στιλνοχ στις 12 και με πιάνει μετα τις 4 το πρωί οπότε όλη την ημέρα είμαι χάλια.Άποφασισα να πάω σε άλλον γιατρό γιατί δεν παλεύεται η κατάσταση.Πήγα πριν λίγους μήνες σε κάποιον γνωστό ψυχίατρο και μου έδωσε κάτι χάπια που με εκανα ζόμπι και το ωραίο είναι ότι έπαιρνε 300 ευρω την επίσκεψη.Το μόνο που έκανε ήταν να διαφημίζει τα βιβλία του.Είναι δύσκολο να βρείς γιατρό που να σε βοηθήσει ουσιαστικά.Πόσοι μπορούν να δώσουν 300 ευρω κάθε 15 μέρες; Πήγα 2 φορές και αισθάνθηκα πολύ βλάκας τουλάχιστον να άξιζε τον κόπο να πω χαλάλι του.