Κι η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε, όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.
Τάσος Λειβαδίτης
Printable View
Κι η εξήγηση θα 'ρθει κάποτε, όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.
Τάσος Λειβαδίτης
https://www.youtube.com/watch?v=uIKs0gh948k
Σκότωσε με, είναι η τελευταία χάρη που σου ζητώ...
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες.
Όταν τ’ ανοίγω βλέπω εμπρός μου ό,τι κι’ αν τύχει.
Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ.
Ανδρέας Εμπειρίκος
Ξεχνάει κανείς να κρίνει και να επικρίνει τους άλλους όταν είναι γεμάτος αμφιβολίες για τον εαυτό του:
«Το να κάνεις το δικαστή σε ξένες ζωές είναι η τέλεια δικαιολογία για να μην αναλύεις την δική σου. Αν παρατηρήσουμε τα άτομα που γυρνάνε εδώ κι εκεί βγάζοντας ετυμηγορία για το τι κάνουν καλά και τι κακά οι άλλοι, θα βρούμε σε αυτά ένα μεγάλο έλλειμμα αυτοκριτικής. Δεν έχουν συνείδηση των πράξεων και των λόγων τους γιατί εστιάζουν την προσοχή τους στις ζωές τρίτων. Και συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο επειδή φοβούνται να ακτινογραφήσουν τον εαυτό τους και να απογοητευτούν».
Όταν μισούμε κάποιον, μισούμε στην εικόνα του κάτι που υπάρχει μέσα μας:
«Όταν νομίζουμε ότι πλήττουμε με κάποιον, είναι γιατί κατέχει κάτι που μας αγγίζει βαθιά και μας προκαλεί δυσφορία. Αυτός ο κάποιος γίνεται καθρέφτης για κάτι που υπάρχει μέσα μας και δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Αλλιώς δεν θα μας ενοχλούσε τόσο. Έτσι, ο μεν τσιγκούνης υπομένει την τσιγκουνιά των άλλων με περισσότερη ένταση από οποιονδήποτε, ο δε αδιάκριτος τσαντίζεται υπερβολικά όταν υφίσταται την αδιακρισία. Το πρόσωπο που μισούμε είναι καθρέφτης μας και, συνεπώς ένας πνευματικός δάσκαλος που δεν πρέπει να υποτιμάμε».
Οταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί του έχουμε παραχωρήσει εξουσία πάνω μας. «Συχνά οι άλλοι ούτε που έχουν γνώμη για μας. Εμείς οι ίδιοι τυφλωνόμαστε από τη μανία να μάθουμε τί θα σκεφτούν…»
Έρμαν Έσσε
https://www.youtube.com/watch?v=72G-frE80zQ
Το ξέρω πως δεν το διάλεξα
αν έπρεπε τη σκέψη μου να ορίζεις,
μα ακόμα δεν κατάλαβα
γιατί έπαψες αγάπη να θυμίζεις...
https://barikat.gr/content/agapimeno-moy-hip-hop
Γιατί πρέπει να λέμε την αλήθεια, πως τίποτε δεν είναι γυμνό από σεξισμό, ούτε σε αρκετές από τις γυναίκες, έχουμε πολλές φορές φορέσει άλλων ενδύματα, είμαστε μέσα στο δηλητήριο της κοινωνίας, το πίνουμε καθημερινά. Ποτιζόμαστε από αυτό, νοτίζεται το μέσα μας, η ματιά μας, το κουβαλάμε. Κάποτε πρέπει στην ίδια την πληγή να μπήγουμε τα δόντια μας στο δικό μας σώμα, να ρουφάμε και να φτύνουμε αυτό το δηλητήριο.
Θέλω να είμαι το κέντρο του κόσμου σου, δε θέλω να είμαι ο κόσμος σου.
Θέλω να είμαι η επιθυμία σου, όχι η ανάγκη σου.
Θέλω να είμαι η επιλογή σου, όχι η μόνη σου επιλογή.
Θέλω να μη θέλεις να ζήσεις χωρίς εμένα, όχι να μη μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα.
Δε θέλω να απαιτείς, θέλω να διεκδικείς.
Μη διεκδικείς την αγάπη μου. Να διεκδικείς την προσοχή μου.
Να θεωρείς δεδομένο οτι υπάρχω, όχι οτι υπάρχω για σένα.
Μη με ρωτάς αν σε ποθώ, κάνε με να σε ποθώ.
Θέλω να θέτεις όρια, δε θέλω να θέτεις όρους.
Θέλω να με αποδέχεσαι, όχι να συμφωνείς μαζί μου.
Δε θέλω να βλέπεις τον κόσμο σου μέσα από τα μάτια μου,
θέλω να βλέπεις τον κόσμο μου μέσα από τα μάτια σου.
Θέλω να μου λες αυτό που σε ενοχλεί, τη στιγμή που σε ενοχλεί.
Θέλω να μου λες τι σου αρέσει, τη στιγμή που σου αρέσει.
Δε θέλω την αλήθεια. Θέλω την αλήθεια σου.
Δε θέλω να μπορείς. Θέλω να θέλεις...
Πολύ ωραίο κείμενο!Quote:
Originally Posted by proteus
Να 'ταν τ' ανέλπιστο φιλί
που με κερνάς απόψε
να ρίζωνε και ν' άνθιζε
βαθιά μες την καρδιά μου...
Παιχνίδι κάθε σου κορφή
θα φάνταζε μπροστά μου
κι εσύ δε θα ΄σουν μια φωτιά
που καίει τα σωθικά μου...
https://www.youtube.com/watch?v=8j27qMew7vM
https://www.youtube.com/watch?v=rjRDx5A6Qmk
Στη λεωφόρο σε ζητώ
και στη Βικτώρια
κι από το στέκι μας περνάω το παλιό...
Ξέρεις καλά πως πια δεν έχω περιθώρια,
ξέρω καλά πως θα σαλτάρω αν δεν σε βρω...
H σχέση είναι σαν τραπεζικός λογαριασμός.
1) Δε μπορείς να κάνεις ανάληψη, αν δεν καταθέσεις πρώτα
2) Ότι καταθέτουν οι εμπλεκόμενοι, αυτό θα εισπράξουν. Καταθέτουν αγάπη, εισπράττουν αγάπη. Καταθέτουν εξάρτηση, εισπράττουν εξάρτηση
3) Ο λογαριασμός χρειάζεται συνεχή τροφοδότηση, παρακολούθηση και ενημέρωση, γιατί οι χακεράδες καραδοκούν.
4) Ο λογαριασμός είναι το μέσο, όχι αυτοσκοπός. Η σχέση δεν οδηγεί στην ευτυχία, ούτε την υποκαθιστά. Είπαμε: Για να κάνεις ανάληψη ευτυχίας, πρέπει να έχεις καταθέσει ευτυχία. Άρα, για να είναι η σχέση ευτυχισμένη, πρέπει οι σχετιζόμενοι να φροντίζουν να είναι από μόνοι τους ευτυχισμένοι.
5) Ποιος ο λόγος να εμπλακούμε σε μια σχέση αν είμαστε ήδη ευτυχισμένοι? Μα, είναι απλό: οι τόκοι...
«ἔστι γὰρ τοῦτο (Ερως) τόκος ἐν καλῷ καὶ κατὰ τὸ σῶμα καὶ κατὰ τὴν ψυχήν.»
Διοτίμα (από το Συμπόσιο του Πλάτωνα)
Proteus, πρώτο που καταθέτουν ειναι χαρακτήρες!
Αν δεν ταιριάξουν σ αυτο τα υπόλοιπα δεν ακολουθούν ή ειναι μάταια.
Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κι είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμμένη.
5
Ο νους μου ώς πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θά βρεις άλλες θάλασσες.
10
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις —
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
15
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κόχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κωνσταντίνος Καβάφης!
Πόσο διαχρονικά επίκαιρο.
Μήπως ομως εμμονικά μου έρχεται στο νου ή απλα μου υπενθυμίζει την πραγματικότητα μου?
Καπως αντιφατικα ολα αυτα ,αλλα τοσο σωστα αν καταλαβεις τελικα τι ειναι αυτα που αναζητας !Quote:
Originally Posted by proteus
Αν άλλαζα κάτι, θα έβαζα ένα όριο στην ψυχή μου.
Αλκυόνη Παπαδάκη
Μην φύγεις ..,..μείνε λίγο ακόμη να σου πω πόσο σε αγάπησα .Δεν το τόλμησα ποτέ μου.Ο αντρικος μου εγωισμός έπνιξε τους χτύπους της καρδιάς μου και έπαψα να ζω.Μην φύγεις γιατί σαν μου χαμογελάς ο ουρανός μου ανοίγει και τα λόγια σου γίνονται πουλιά ταξιδιαρικα που με παίρνουν μακρυά στη χώρα την δική σου ,στην χώρα του Απόλυτου Έρωτα.......
Μείνε λίγο ακόμα κοντά μου,άσε με να σ αγκαλιάσω .Να δεις πόσο μπορώ να σε προσέχω και να σε φροντίζω ......να βγουν από μέσα μου τα χάδια που σου στέρησα ,όλα τα αγγίγματα που δειλιασα να σου προσφέρω ο χαζός.
Με κρατούσε αυτό που μου έμαθαν "Οι άντρες είναι σκληροι" δεν λυγίζουν ,δεν λένε σάγαπω ,δεν κλαίνε και δεν παρακαλάνε.....
Να αφεινα τον ευατο μου ελεύθερο κάθε φορά που ήθελα τα χείλη σου να γευομουν ,κάθε φορά που ήθελα φως να το ζητούσα στα καταπράσινα σου μάτια .Άσε με να σου δείξω ποιος είμαι στ 'αληθεια......
Μια γουλιά κόκκινο κρασί από το ποτήρι μου ....να σε μεθύσι να μείνεις για πάντα μαζί μου.
Δεν ήσουν μόνη σου σ αυτό το ταξίδι ,ήμουν πάντα δίπλα σου.....
Δεν το ένοιωθες?Κι αν ακόμα σε κούρασα άντεξε λίγο ακόμη .Θα γίνω αυτό που θες,ο αέρας στην ανάσα σου ,το λιμάνι στις φουρτούνες σου ,η παρηγοριά στα δάκρυα σου ,η άκρη στο χαμόγελο σου....
Μείνε λίγο ακόμη να δεις πως χάνομαι στη σκέψη σου,πώς θα κάνω τις νύχτες σου ατελειωτες φωτεινές μέρες.Μονάχα μην μου πεις αντίο.....
Πλησιασες τη πόρτα ,δεν γύρισες να με κοιτάξεις και εγώ έμεινα κολλημένος και ανήμπορος να πω μια κουβέντα..Η ανάσα μου κομμένη,τα μάτια μου βουρκωμένα ,η φωνή μου χαμένη .....Δεν μπορούσα να αρθωσω λέξη.....είχα αρχίσει να βουλιαζω στη μοναξια μου και στη λήθη...
Γύρνα μια στιγμή να με δεις με το κόκκινο της καρδιάς στα χείλη μου.
"Φεύγω είναι καλύτερα και για τους δυο μας"
"Αντιο"
Και ήταν αυτή η αρχή μιας ζωής που δεν θέλω να ζήσω......Χωρίς εσένα .....
Θ.Γιαννόπουλος
ΠΡΩΙΝΟ ΞΥΠΝΗΜΑ
Σήμανεν η ώρα
Για μια γεύση από τα πρωινά σου χείλη
Τη μυρωδιά αχνιστού ψωμιού
Στο αγουροξυπνητό σου δέρμα
Άνοιξε τα μάτια
Της μέρας μου υπόσχεση
Άνοιξε τα μάτια να καθρεφτιστώ
Ότι υπάρχω επειδή υπάρχεις
Ανάσανέ με καθώς νωχελικά
Τεντώνεις το κορμί σου
Στάξε το μύρο της ζωής
Στα μέλη μου τα μουδιασμένα
Σήμανεν η ώρα του αποχωρισμού
Μά όσες κι αν κλείσω πόρτες
Το επόμενο δωμάτιο
Θα κατοικείται από σένα…
«Όταν κατανικήσεις τη δειλία της παραδοχής, θα λες τα πράγματα με τ' όνομά τους.»
Κλείτος Κύρου
-Εντάξει μην κλαις.Ο λύκος δεν ήταν κακός και δεν έφαγε την γιαγιά. Την πήρε αγκαζέ ,πήγαν περίπατο στο πάρκο ,κι ύστερα
αυτοί έζησαν καλά .
-Κι εμείς?
-Εμείς μια ζωή αγάπη μου θα προσπαθούμε να φέρνουμε στα μέτρα μας τα παραμύθια...
Γιατί πολύ απλά ζωή χωρίς ¨παραμύθι¨τι νόημα έχει?
Έλεγα πάντα πως πρέπει να μπω
στη θέση του άλλου για να τον καταλάβω.
Έτσι με παγιδέψανε οι άλλοι, μ’ έδεσαν
με κάναν ό,τι θέλαν.
Κι εγώ δεν ξέρω πως κατόρθωσα
να ξαναβγώ από τη θέση τους.
Τίτος Πατρίκιος
Δεν μπορεισ να καταλαβεισ το σκεπτικο μου δεν εχω κανεναν αναγκη απλα κανω χατηρια εσυ θεσ βανιλα βανιλα θεσ υποσχεσεισ υποσχεσεισ οτι θεσ τωρα γτ μπερδευονται θα σου πω δεν εχουν βαθοσ στην προσωπικοτητα
Κι αν δε με βασανιζαν θα επαιρνα συνταξη με 15ετια και θα σασ δουλευα επ απειρον
Πόσο εύστοχο και άλλο τόσο αληθινό!Quote:
Originally Posted by george1520
Φάλτσο η πορεία φίλε τελικά.Κι ούτε προλάβαμε να ανοιχτούμε στους μεγάλους ωκεανούς.
Τίποτα δεν ανακαλύψαμε σπουδαίο σε αυτό το ταξίδι.
Η αίσθηση μονάχα πως τα λιμάνια ήταν μακριά.Η βεβαιότητα μονάχα πως τα δελφίνια χόρευαν για μας "Φάλτσα πορεία" !
Κανείς δεν αμφιβάλει πια ...Όμως,υπάρχουν κάποια δειλινά ,όταν ο ήλιος σκορπιέται και χαρίζεται στα κύματα ,όταν ο θεός χωράει ένα μικρό ροδί συννεφάκι ,που εμείς καθισμένοι στην κουβέρτα ,παίρνουμε την κιθάρα μας και τραγουδάμε.
Όχι δεν είμαστε πικραμένοι .Ναυαγοί είμαστε σε μια απέραντη νοσταλγία.
Τραγουδάμε για την ψυχή μας ,που νομίσαμε πως την κάναμε σημαία της γης.
Αλκυόνη Παπαδάκη.
Πόσες φορές το πάθος σου θα αντέξεις να νικήσεις;
Πόσες φορές τον πόνο σου θα αντέξεις να κρατήσεις;
Θ.Δ
Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει
Ακουσε με φίλε ακου με καλά
αυτην που έχεις να την αγαπας
να ειναι η θεα σου να ειναι η καρδιά σου
στην αγκαλια σου παντα να κρατας
Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει
Σε σένα σου τα λέω
που βλέπεις το πως κλαιω
επηλθε το μοιραίο
και δεν μπορω πια να αναγεννηθώ
Η μοναξια τη νύχτα με χτυπάει
το ουισκι πια καθόλου δεν βοηθάει
η καρδια μου μια αγαπη αναζητάει
ωστε η ψυχή μου πια να μην πονάει
Θ.Δ
ΔΕ Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ
Δεν είναι το πελάγιο βλέμμα σου που αγάπησα
Είναι ο παράφορος τρόπος που μ’ αγκαλιάζει.
Δεν είναι το γυμνό κορμί σου στα μουσκεμένα σεντόνια
Είναι το σχήμα του πόθου μου στο φως του πρωινού
Δεν είναι οι ευωδιές χίλιων μοσχόκηπων στ' ακροδάχτυλά σου
Είναι το δέρμα μου το πελιδνό που ανθίζει στο άγγιγμά σου
Δεν είναι το νάμα του αγριοκέρασου φιλιού σου
Είναι η δίψα μου που σβήνει στην κάψα του καλοκαιριού
Δεν είναι οι λάμψεις φωτιάς στα κρύσταλλα μάτια σου
Είναι το πάθος το ανείπωτο να λαμπαδιάσω, να καώ
Δεν είναι ο ναός σου ο δωρικός που σμίλεψεν ο χρόνος
Είναι η ζωή μου που τη χάραξε στο άγιο μάρμαρό σου
Μα τι είναι το μάρμαρο όταν δε γίνεται φως,
τι είναι ο βράχος όταν δε σκάει πάνω του το κύμα...
Γι αυτό, μη φύγεις.
Δε σ' αγάπησα, μα, αν φύγεις
θα 'χω μόνο εμένα να μην αγαπώ...
Αφου δεν με θέλεις γιατι με παιδεύεις;
Αφου δεν με θέλεις τι κάθεσαι εδώ;
Με βλεπείς πονάω σαν ρακος γυρνάω
το βλέπεις πως πλέον δεν θέλω να ζω
Ηρθες σαν αγγελος μια μέρα στη ζωή μου
μου πες πως με έψαχνες την κάθε σου στιγμή
και οταν σου ζητησα να μην με εξαπατήσεις
ειπες πως όλα θα τα ζήσουμε μαζί
Αφου δεν με θέλεις γιατι με παιδεύεις;
Αφου δεν με θέλεις τι κάθεσαι εδώ;
τις νυχτές βουρκώνω, τα χειλη ματώνω
το βλεπεις πως πλέον δεν θελω να ζω
Η αδιαφορία σου με εχει πια τρελάνει
η υποκρισία σου δεν έχει τελειωμό
νιωθω πως πλεον η καρδια μου δεν αντέχει
αλλο να παιζει σε ένα έργο τραγικό
Αφου δεν με θελεις γιατι με παιδευεις;
Αφου δεν με θελεις τι κάθεσαι εδω;
Με βλεπεις πονάω σαν ρακος γυρναω
δωσε ένα τέλος να ζησω και εγώ...
Θ.Δ
Διατυμπανίζεις οτι έδωσες και έδωσες...Ε και?
Και έδωσες και πήρες .
Και το γούσταρες κιολας. Αλλιώς δεν θα έδινες....
Ένα αλισβερίσι η ζωή ,θα δώσεις για να πάρεις.
Τώρα αν όλα όσα δίνεις δεν έχουν το ίδιο αντίκρισμα ,τι να κάνουμε.
Δεν μπαίνουν σε ζυγαριά τα πάρε δώσε,για να τα μετρήσουμε ποιος έδωσε
και ποιος πήρε τα περισσότερα....
Τώρα βγάλε τον σκασμό και μην παραπονιέσαι!
Τι είχαμε ,τι χάσαμε!Δεν χάσαμε ,κερδίσαμε!
Κερδίσαμε όμορφες στιγμές!Γι αυτό είναι η ζωή μας ,μια αράδα από μικρές και μεγάλες στιγμές....
Πρέπει να ξέρεις την μυρωδιά της ψυχής ,για να σου δώσει το μεγαλείο της.
Πρέπει να ξέρεις την μυρωδιά της θάλασσας ,για να σου δώσει την ηδονή της.
Γι αυτό το σ΄αγαπώ πρέπει να κυλάει στο αίμα σαν οργή.
Γιατί σ ένα κόσμο που η ειλικρίνεια φαντάζει είδος πολυτελείας ,σκέψου τι μπορείς να κάνεις με ένα ψέμα..
Να χτίσεις μέχρι κι ολόκληρο κόσμο .
Γι αυτό πρέπει να είσαι αυτό που είσαι ,για να χεις την τιμή να αλλάζεις δρόμο κάθε φορά που η ζωή σου το ζητάει.
Γιατί ένα αλισβερίσι είναι η ζωή μας ...........
-Ηρω Αναστασιου-
Ο καθένας παίρνει αυτό που διαπραγματεύεται. Αν περιμένεις να πάρεις αυτό που αξίζεις, στο τέλος θα σε κάνουν να πιστέψεις ότι δεν αξίζεις τίποτα.
Πόσο θόρυβο κάνουν τα μούτρα σου άραγε, πέφτοντας στο πάτωμα, έχεις αναρωτηθεί;
Όταν πάψεις να πιστεύεις ό,τι, όλη η γη κινείται γύρω από εσένα και καταλάβεις ότι είσαι ένας ανόητος που προσπαθεί να γίνει αρεστός με χίλιους δύο τρόπους;
Πίστευες ότι η δική σου κατοικία είναι στον Όλυμπο και όλοι οι υπόλοιποι, έμεναν σε φτηνά ξενοδοχεία γύρω σου έτσι;
Πίστευες πως η ομορφιά σου ή το παράστημα σου θα σε σώσει από την σωρεία των λαθών σου και θα βγαίνεις πάντα ατσαλάκωτος ε;
Πως όλοι γύρω σου ήταν μυρμήγκια που περπατούσαν και τα πατούσες οπότε ήθελες με τις μπότες σου;
Μάθε λοιπόν πως η ομορφιά δεν είναι ούτε τα ρούχα σου, ούτε το αυτοκίνητο σου, ούτε η ψευτοκαλοσύνη σου. Δεν είναι το φτηνό ενδιαφέρον που πουλάς για συναίσθημα. Ομορφιά δεν είναι το πουκάμισο μάρκας ηλίθιε, ούτε το ψεύτικο χαμόγελο σου. Ομορφιά είναι τα μάτια του ανθρώπου που στάζουν συναίσθημα.
Μόνο εκείνα. Και εγώ, όποτε γύρισα να δω το βλέμμα σου όταν δεν με κοιτούσες, πάγωνα από την αδιαφορία του.
Αλλά βλέπεις, ο καθρέφτης απέναντι σου δεν σε έσωζε πάντα. Έχω μάθει να διαβάζω πολύ μέσα στην ψυχή του άλλου και στη δική μου ψυχή μέσα μπορεί να υπήρχε σκοτάδι και φόβος, στη δική σου όμως υπήρχε ερημιά, παγωνιά, αποξένωση.
Στο μυαλό σου βέβαια υπήρχε εξουσία. Νόμιζες ότι εξουσιάζεις όλον τον κόσμο και πως σου χρωστούσαν όλοι αγάπη. Γιατί, για ποιόν λόγο;
Τι έδινες εσύ για να πάρεις; Τι έκανες εσύ για να σου δώσουν πίσω συναίσθημα;
Οι άνθρωποι δεν είναι μπαταρίες σου. Να τους παίρνεις αγκαλιά να φορτίζεις εσύ και να αδειάζουν εκείνοι. Ούτε προσωπικό σου λαμπατέρ είναι να τους έχεις δίπλα σου επειδή είσαι ετερόφωτος.
Οι άνθρωποι θέλουν δίπλα τους άνθρωπο με ψυχή, με ζεστασιά στα χέρια, με χάδι στα μαλλιά. Δεν θέλουν έναν νάρκισσο, ούτε έναν δήθεν ευαίσθητο.
Γιαυτό μάζεψε τα γλυκανάλατα σ’ αγαπώ σου, το ψεύτικο ενδιαφέρον σου και κάνε μου χώρο να αναπνεύσω καθαρό αέρα. Εμένα οποίος με αγαπάει, τον νιώθω να κυλάει στο αίμα μου καυτός και από εσένα το μόνο που έχει κυλήσει μέσα μου είναι αποστροφή και απογοήτευση.
Σου έχω νέα λοιπόν. Δεν κινείται όλη η γη γύρω από εσένα φίλε.
Έναν ίλιγγο νιώθεις και δεν το έχεις καταλάβει.
” Η αγάπη κερδίζεται, δεν αγοράζεται, ούτε ξεγελιέται.”
Μπέττυ Κούτσιου
Με αφορμή ένα θέμα που αναπτύχθηκε σήμερα εδώ ...
Οφείλω μια συγνώμη για οσα μου χάρισε και δεν τα χάρηκα.Για εκείνα που μου έδωσε και δεν τα πήρα.
Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε και δεν τα έδωσα .Πάνω απ όλα θέλω να κλάψω στην αγκαλιά του
για όλες εκείνες τις ημέρες που δεν έζησα απλά επιβίωσα .Να πω συγνώμη για όσα σ. αγαπώ δεν είπα .
σε αγκαλιές που δεν έδωσα .σε πόρτες που έκλεισα .σε τηλέφωνα που δεν σήκωσα ,σε μάτια που δεν αντίκρισα .
σε φιλία που δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν...
Τέλος να πω ,οτι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νοιώσει ,να σε καταλάβει,να σε αγαπήσει,κράτα τον
και ας είναι στην άλλη άκρη της γης,Φτάνει που τον βρήκες ....Δεν θα σου τύχει πολλές φόρες στη ζωή.
Και να θυμάσαι ,ότι στα δώρα λες ευχαριστώ και ας μην τα εκτυλίξεις ποτέ...
Π.Λυβυος Παπαδοπουλος
"Toν καλό άνθρωπο εάν τον πληγώσεις δεν θα σε βλάψει,
θα τον χάσεις.
To να χάσεις όμως έναν καλό άνθρωπο, θα βλάψει εσένα.."
Μεγαλώνοντας πίστευα στην απλότητα και στην αγνότητα των ανθρώπων....
Ανοιχτό βιβλίο άφηνα την σκέψη μου .
Μέχρι που μου έκαιγαν τις σελίδες .
Στην πορεία άρχισα σιγά σιγά να κλείνω λίγο λίγο το
βιβλίο..... Να επιλέγω που θα μιλήσω και ποιους θα αφήσω να κοιτάξουν την ψυχή μου !
Και έτσι να πορευομαι πιο ασφαλής......
Σήμερα δεν βγάζω λέξη...... Δεν υπάρχει μέρος να ακουμπήσω τις σκέψεις.....
Αρπάζει ο κόσμος .Όσο πιο πολλά τους δίνεις, τόσο περισσότερα θέλουν Όσο πιο πολλά ξέρουν τόσο ανελέητα χτυπούν ...
my sincere interest never dies....
it's like the snows in the mountains. They melt but created again.
It's like the immediate passion for love being born among two people.
Both remain in eternity
H καλοσύνη κάνει παρέα με τη μοναξιά.Quote:
Originally Posted by Marilou
Ο καλοσυνάτος είναι επιπόλαιος. Ξανοίγεται. Αργεί κάπως να καταλάβει ότι τον εκμεταλλεύονται. Έπειτα φεύγει κλαίγοντας. Η συνέχεια είναι η μοναξιά.
Έχω δει ντόμπρους, δυνατούς χαρακτήρες, που ναι δυναμικοί, αναιδείς κι ατίθασοι, όπως λέμε τρία σε ένα, που τα βγάζουν όλα στη φόρα, δεν κρατάνε τίποτα μέσα τους, δεν τους εκμεταλλεύεται κανείς, γίνεται το δικό τους και όλοι τους τρέχουν ξοπίσω.
Τι λυπηρό.....Παρατρεχαμενος κανενός δεν ήμουν ποτέ και ούτε πρόκειται να γίνω προσωπικά εγω Γιάννη .....Quote:
Originally Posted by ioannis2
Προτιμώ αυτή που είμαι και ευτυχώς για έμενα την μοναξιά την αναζητώ πλέον κάποιες φορές!
Δεν συμφωνώ καθόλου οτι η καλοσύνη κάνει παρέα με την μοναξιά....ίσα ίσα οταν δίνεται απλόχερα και χωρίς ανταλλάγματα η ζωή στην επιστρέφει εις διπλού!
Ο "καλοσυνάτος" που ανοίγεται και μετά φεύγει κλαίγοντας δεν είναι πραγματικά καλοσυνάτος. Υπολογίζει στην ανταπόδοση, όπως την αντιλαμβάνεται αυτός. Κι οταν δεν εισπράττει, κλαίει και ορκίζεται πως δεν θα ξαναπιαστεί θύμα...
Η απάντηση της καρδιάς που πληγώνεται δεν είναι να μαζεύει.
Είναι να απλώνεται περισσότερο.
Γιατί η καρδιά είναι λουλούδι, που αν δεν ανοίξει στο φως, θα πεθάνει...
"Σκότωσε όλα τα περιστέρια κι έφτιαξε ένα μεγάλο πουπουλένιο μαξιλάρι. Ύστερα, έπεσε να κοιμηθεί εν ειρήνη."
Συμβάν, Αργύρης Χιόνης ...