Περί θεραπείας και άλλες συζητήσεις.

Χεχε
καλά αφού κολλάμε στις λέξεις εντάξει κρίνο :)
Αν και νομίζω πως ήταν ο τελευταίος κύκλος.

Οπότε για το κοινό που διψά για νέο κύκλο, ο κύκλος αυτός ας κλείσει με μια σύνοψη των πιο χαλαρών στιγμών αυτού του θρεντ (τις σοβαρές ή τις άσχημες δεν τις ξεχνώ αλλά χάριν συμφιλίωσης τις αφήνω)

Εμενα αυτα που μου έμειναν και με κάνουν ακόμα να χαμογελάω είναι η τηλεψηφοφορία του Πάνου και η φαντασιωτική συνάντηση, η συνδρομή του vince για υποστήριξη του μεθυσμένου Πάνου και η φράση της weird μόλις αισθάνθηκε ότι το μυαλό μου μπορεί να συντονιστεί σε κάποιο βαθμό με του Πάνου: \"Προσοχή. Αντίσταση φιλενάδα!\" αλλά και η δική μου ανησυχία πάνω στη φράση αυτή!
:))))))

Γλύκα μου,
γιατί σε τάραξε τόσο αυτό που είπα για τα μυαλά σας?Απλά επισήμανα την ομοιότητα, στον μαθηματικό τρόπο σκέψης :)

Μμμμ,
ανησύχησα μην με παρασύρει στον παλιό μου εαυτό περισσοτερο από όσο θα ήθελα :)

Μάλλον δεν είναι και τόσο παλιός αλλά πάντα ένα κομμάτι μου.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Μμμμ,
ανησύχησα μην με παρασύρει στον παλιό μου εαυτό περισσοτερο από όσο θα ήθελα :)

Μάλλον δεν είναι και τόσο παλιός αλλά πάντα ένα κομμάτι μου.

---

Άυτά που έμαθες, δεν ξεχνιούνται....
Είναι κομμάτι σου τώρα.

κι αυτά που ήσουνα, δεν διαγράφονται όλα.
Μόνο εμπλουτίζονται και εξελίσσονται.
Συνδυάζονται, με νέα στοιχέια :)

Δεν μπορούμε να γράψουμε απο την αρχή το μέσα μας,
είμαστε ήδη στη μέση του βιβλίου.

Ούτε μπορούμε όμως να αγνοούμε τις καινούριες σελίδες, σαν να υπήρχαν μόνο οι παλιές..

Όχι καλή μου δε με πείραξε :)
με έβαλε σε προβληματισμό. Είναι διαφορετικό.

Μάλλον, κάτι \"χτύπησε\" μέσα σου ε?;)

Quote:

---

Originally posted by weird

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Μμμμ,
ανησύχησα μην με παρασύρει στον παλιό μου εαυτό περισσοτερο από όσο θα ήθελα :)

Μάλλον δεν είναι και τόσο παλιός αλλά πάντα ένα κομμάτι μου.

---

Άυτά που έμαθες, δεν ξεχνιούνται....
Είναι κομμάτι σου τώρα.

κι αυτά που ήσουνα, δεν διαγράφονται όλα.
Μόνο εμπλουτίζονται και εξελίσσονται.
Συνδυάζονται, με νέα στοιχέια :)

Δεν μπορούμε να γράψουμε απο την αρχή το μέσα μας,
είμαστε ήδη στη μέση του βιβλίου.

Ούτε μπορούμε όμως να αγνοούμε τις καινούριες σελίδες, σαν να υπήρχαν μόνο οι παλιές..

---

Θυμάμαι που το είχαμε συζητήσει κάποτε.

Η αλήθεια είναι ότι μόνο αν ζήσεις κάτι βιωματικά το συνειδητοποιείς συναισθηματικά και όχι απλά λογικά.
Όπως αυτο που λες! :)

Quote:

---

Originally posted by weird
Μάλλον, κάτι \"χτύπησε\" μέσα σου ε?;)

---

Ναι :)
την επιμονή μου να αρνηθώ κάποια κομμάτια μου.
Που όταν υπερίσχυαν με έβλαπταν μερικές φορές.

Ωστόσο στην ανάγκη μου να τα απαρνηθώ ξέχασα ότι δεν είναι ανάγκη να τα απαρνηθώ αλλά να τα δεχτώ απλά βγάζοντάς τα εκεί που για μένα φαίνεται πιο ταιριαστό...

Ενα μέτρο λοιπόν!
Αναμεσα στην πλήρη αχρησία και την επιλεκτική χρήση...

Και φαίνεται να ξέρεις πολύ καλά πια, πού είναι ταιριαστο :)))

Μακάρι καλή μου, μακάρι.

Μη νομίζεις πάλι την μέση δεν τη βρήκα αλλά τουλάχιστον προσπαθώ. :)

Καλύτερα να ξέρεις τι ζητάς, ακόμα κι αν ακόμα προσπαθείς να το βρεις, παρά να αγνοείς τι σου φταίει!

Αυτό λέω σε εμένα ;)

Συμφωνώ! :)

Μπορεί να μην έχεις το χάρτη αλλά τουλάχιστον προσπαθείς να φανταστείς το μέρος των διακοπων σου!

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Συμφωνώ! :)

Μπορεί να μην έχεις το χάρτη αλλά τουλάχιστον προσπαθείς να φανταστείς το μέρος των διακοπων σου!

---

Θα το βρείτε με την ειδικό αγάπη μου το μέσο....

χρειάζεσαι κάποιον να σου δείξει, κάτι που δεν σου είναι οικέιο...
Υπομονή :)

Δεν βιάζομαι τόσο, τουλάχιστον όχι τόσο όσο παλιά.

Συνειδητοποιώ καλή μου ότι αν δε πάθεις δε μαθαίνεις, ακόμα και με ειδικό. Αυτά που σκέφτεσαι, που πιστεύεις, αν δεν τεθούν υπό αμφισβήτηση, υπό δοκιμασία ή υπό ενίσχυση μέσα στη ζωή σου θα μείνουν απλά σκέψεις και πιστεύω.
Ωστόσο για κάποιους άλλους δεν χρειάζεται ειδικός, τα καταφέρνουν και μόνοι τους, έχουν πιο ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη.

Έχει γούστο τελικά και το ταξίδι προς μια από τις πολλές Ιθάκες που βάζει κάθε άνθρωπος στο μυαλό του σαν όνειρο. Βέβαια αυτο δε συμβαίνει πάντα αλλά σημασία έχει και η οπτική γωνία :)

Δεν είναι μόνο θέμα νοημοσύνης...
είναι και πόσες πληγές μετρά η ψυχή τους....


τι εννοείς με την τελευταία σου φράση για την οπτικη?
Δεν το κατάλαβα.

Σίγουρα, έίναι κι αυτος ένας παράγοντας.

Εννοώ ότι άλλες φορές τα ταξίδια είναι λιγότερο δύσκολα και επώδυνα, άλλες πάλι πολύ περισσότερο. Όπως κι αν είναι, μετρά πολύ και η οπτική γωνία, δηλαδή το πως τα ζει συναισθηματικά ο ταξιδευτής τους:)

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
έχουν πιο ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη.

---

πολύ σημάντικό εφόδιο....

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Σίγουρα, έίναι κι αυτος ένας παράγοντας.

Εννοώ ότι άλλες φορές τα ταξίδια είναι λιγότερο δύσκολα και επώδυνα, άλλες πάλι πολύ περισσότερο. Όπως κι αν είναι, μετρά πολύ και η οπτική γωνία, δηλαδή το πως τα ζει συναισθηματικά ο ταξιδευτής τους:)

---

Αρα η οπτική, δίνει απο μόνη της ένα ιδιαίτερο σχήμα, βάθος και χρώμα στα πράγματα....

είναι ο υποκειμενικός κόσμος του καθενός που βαραίνει σε τούτο το ταξίδι...

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
έχουν πιο ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη.

---

πολύ σημάντικό εφόδιο....

---

Σίγουρα!

Κάτι σχετικό με αυτό, είναι ότι
κατά τη γνώμη μου, μια βαθιά ψυχή αξίζει περισσότερο απο ένα δυνατό μυαλό.

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
έχουν πιο ισχυρή συναισθηματική νοημοσύνη.

---

πολύ σημάντικό εφόδιο....

---

Γιατί η συναισθηματική νοημοσύνη δε συμβαδιζει πάντα την διανοητική;

Κάπου είχα ακούσει ότι αρκετοί άνθρωποι που έχουν ιδιαίτερα ταλέντα που βασίζονται στη δεύτερη ή κάποια βιώματά τους τους εκάναν επιτακτική την ανάγκη να παγώσουν το συναίσθημα αγνόώντας το, έδωσαν ιδιαίτερο βάρος στη λογική επαξεργασία και επομένως το iq τους βελτιώθηκε περισσότερο αλλά το eq εμεινε πίσω...

Αυτό ταιριάζει σε εμένα χωρίς να θεωρούμαι τόσο έξυπνη (ωστόσο αρκετά καλή σε ότι αφορά λογική επεξεργασία) απλά το eq έμεινε πίσω:)
Τώρα ρίχνω το βάρος στο δεύτερο και το πρώτο έχει πάει περίπατο :) Πρέπει να βρω την ισορροπία:)

Οντως....
ειχα διαβάσει παλιά, ένα βιβλίο που υποστήριζε οτι ο συνδυασμός iq και eq είναι αυτός που χαρακτηρίζει την μεγαλύτερη εξυπνάδα...

Ναι...

Νομίζω ότι ο άνθρωπος με αναπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή του πολύ καλύτερα. Και να νιώθει πιο ευτυχισμένος και γεμάτος.

Αν η λογική δίνει στην ζωή μας ευθείες γραμμές
τα συναισθήματα της δίνουν καμπύλες και χρώμα!
:)

Μια ζωή με επίπεδη συναισθηματικότητα θα μου φαινόταν.... ασπρόμαυρη και ανιαρή.

Χρειάζονται και τα δύο.
Όσο ανιαρές κι αν είναι οι ευθείες χρειάζονται για πρακτικούς λόγους.
Όσο αναπάντεχες και αν είναι η καμπύλες είναι και συναρπαστικές.

Και η συναισθηματική νοημοσύνη είναι το ταίριασμα αυτών των δύο συγκρουσιακών κόσμων

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Χρειάζονται και τα δύο.
Όσο ανιαρές κι αν είναι οι ευθείες χρειάζονται για πρακτικούς λόγους.
Όσο αναπάντεχες και αν είναι η καμπύλες είναι και συναρπαστικές.

Και η συναισθηματική νοημοσύνη είναι το ταίριασμα αυτών των δύο συγκρουσιακών κόσμων

---

Θα προσέθετα και την πνευματική νοημοσύνη,
που θεωρώ οτι αγκαλιάζει τις άλλες δύο,
κάτω απο τη σκεπη,
που λεγεται... άνθρωπος.

Εμένα αυτή τη στιγμή με απασχολεί ένα άλλο θέμα.
Οι ομάδες.
Ως ομάδα, μπορούμε να λάβουμε και το ζεύγος.
Γιατί η σύγκρουση, συνιστά αναπόφευκτο μέρος της αλλελεπίδρασης?

ποιά είναι η γενεσιουργός της αιτιά?

Ανέκαθεν οι συγκρουσεις, πέρα απο καταστροφικές, μου φαινόντουσαν και δημιουργικές...
Σαν το ρίκσο,
που είναι ταυτόχρονα,
κίνδυνος και ελπίδα.

Ίσως να είναι δημιουργικές γιατί βγάζουν αλήθειες
που κάτω από την ηρεμία είναι καλά καταχωνιασμένες:)

Ειναι άλλωστε και ενδιαφέρουσες, σπάνε τη μονοτονία :)

Quote:

---

Originally posted by weird
Εμένα αυτή τη στιγμή με απασχολεί ένα άλλο θέμα.
Οι ομάδες.
Ως ομάδα, μπορούμε να λάβουμε και το ζεύγος.
Γιατί η σύγκρουση, συνιστά αναπόφευκτο μέρος της αλλελεπίδρασης?

ποιά είναι η γενεσιουργός της αιτιά?

Ανέκαθεν οι συγκρουσεις, πέρα απο καταστροφικές, μου φαινόντουσαν και δημιουργικές...
Σαν το ρίκσο,
που είναι ταυτόχρονα,
κίνδυνος και ελπίδα.

---

Για να συγκρουστείς με κάποιον σε ένα θέμα σημαίνει ότι υπάρχει θέμα να λύσεις κ συ για τον εαυτό σου,έτσι ερεθίζεται,προκαλείται,γεν νιούνται νέοι προβληματισμοί κ.λ.π.
Προσωπικά όσο κ αν διαφωνώ με τις απόψεις κάποιου αν δεν υπάρχει \'κάτι\' εκεί δεν συγκρούομαι.Λέω απλά οκ εσύ πιστεύεις αυτό,εγώ εκείνο κ τέλος.
Οι έντονες συγκρούσεις με τους άλλους είναι συγκρούσεις με τον εαυτό μας,δε συμφωνείτε?

Το λες πολύ εύστοχα Αρσι.

οση ώρα μαλλώναμε με τον Πάνο,
είχα την αίσθηση,
οτι ο καθένας μας \"μάλλωνε\" με κομμάτια του εαυτού του
που πρόβαλε πάνω στον άλλο.

Απο την άλλη, υπάρχουν διαφωνίες που δεν με αγγιζουν κι απλά τις προσπερνώ.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Αυτό ταιριάζει σε εμένα χωρίς να θεωρούμαι τόσο έξυπνη (ωστόσο αρκετά καλή σε ότι αφορά λογική επεξεργασία) απλά το eq έμεινε πίσω:)

---

Κ εμένα το eq έμεινε πίσω,ειδικά παλιότερα είχα μαύρα μεσάνυχτα,νόμιζα ότι με λογικούς συνειρμούς θα λύσω τα προβλήματά μου....
Αλλά πάντα αισθανόμουν όντας ευαίσθητη,χωρίς να ξέρω όμως τι κ γιατί...με πελάγωναν τα συναισθήματά μου ...

Αρα η σύγκρουση υφίσταται και στο επίπεδο του ατόμου
( εσωτερική)
και στο επίπεδο του ζεύγους ή της ομάδας.
( εξωτερική).

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Αυτό ταιριάζει σε εμένα χωρίς να θεωρούμαι τόσο έξυπνη (ωστόσο αρκετά καλή σε ότι αφορά λογική επεξεργασία) απλά το eq έμεινε πίσω:)

---

Κ εμένα το eq είναι πίσω έμεινε πίσω,ειδικά παλιότερα είχα μαύρα μεσάνυχτα,νόμιζα ότι με λογικούς συνειρμούς θα λύσω τα προβλήματά μου....
Αλλά πάντα αισθανόμουν όντας ευαίσθητη,χωρίς να ξέρω όμως τι κ γιατί...με πελάγωναν τα συναισθήματά μου ...

---

Εγώ ένιωθα σαν το μυαλό μου να με καταδυναστεύει
και τα συναισθήματα να μου χτυπούν την πόρτα,

υπερβολικά έντονα για να τα ακούσω.

Quote:

---

Originally posted by weird
Αρα η σύγκρουση υφίσταται και στο επίπεδο του ατόμου
( εσωτερική)
και στο επίπεδο του ζεύγους ή της ομάδας.
( εξωτερική).

---

Η πιο εποικοδομιτική για μένα είναι η εξωτερική....χωρίς την εξωτερική που προσωποποιεί την εσωτερική πως θα μπορούσε να λυθεί?Αφού μέσα απ\'τη ζωή κ τις σχέσεις μας μαθαίνουμε,εξελισσόμαστε... .

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Αρα η σύγκρουση υφίσταται και στο επίπεδο του ατόμου
( εσωτερική)
και στο επίπεδο του ζεύγους ή της ομάδας.
( εξωτερική).

---

Η πιο εποικοδομιτική για μένα είναι η εξωτερική....χωρίς την εξωτερική που προσωποποιεί την εσωτερική πως θα μπορούσε να λυθεί?Αφού μέσα απ\'τη ζωή κ τις σχέσεις μας μαθαίνουμε,εξελισσόμαστε... .

---

Αυτό λέω κι εγώ.
Αν δεν εξωτερικεύσω το μέσα μου,
για να δω την εικόνα του,
όπως αυτή λαμβάνει σχήμα στο έξω μου,
πως θα το αγγίξω πλήρως?


Αρα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις εξωτερικές συγκρούσεις,
σαν το πάντρεμα και την έκφραση των εσωτερικών συγκρούσεων?

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Εμένα αυτή τη στιγμή με απασχολεί ένα άλλο θέμα.
Οι ομάδες.
Ως ομάδα, μπορούμε να λάβουμε και το ζεύγος.
Γιατί η σύγκρουση, συνιστά αναπόφευκτο μέρος της αλλελεπίδρασης?

ποιά είναι η γενεσιουργός της αιτιά?

Ανέκαθεν οι συγκρουσεις, πέρα απο καταστροφικές, μου φαινόντουσαν και δημιουργικές...
Σαν το ρίκσο,
που είναι ταυτόχρονα,
κίνδυνος και ελπίδα.

---

Για να συγκρουστείς με κάποιον σε ένα θέμα σημαίνει ότι υπάρχει θέμα να λύσεις κ συ για τον εαυτό σου,έτσι ερεθίζεται,προκαλείται,γεν νιούνται νέοι προβληματισμοί κ.λ.π.
Προσωπικά όσο κ αν διαφωνώ με τις απόψεις κάποιου αν δεν υπάρχει \'κάτι\' εκεί δεν συγκρούομαι.Λέω απλά οκ εσύ πιστεύεις αυτό,εγώ εκείνο κ τέλος.
Οι έντονες συγκρούσεις με τους άλλους είναι συγκρούσεις με τον εαυτό μας,δε συμφωνείτε?

---

Συμφωνώ και εγώ Άρση.
Συγκρούσεις με τον εαυτό μας
αλλά και με άλλα πρόσωπα που συμβολίζονται ίσως στο πρόσωπο του απέναντί μας.

Τελικά
με τον Πάνο
έκτός από αρκετές διαφορές
έχουμε και αρκετά κοινά
:)

Quote:

---

Originally posted by weird
Αυτό λέω κι εγώ.
Αν δεν εξωτερικεύσω το μέσα μου,
για να δω την εικόνα του,
όπως αυτή λαμβάνει σχήμα στο έξω μου,
πως θα το αγγίξω πλήρως?


Αρα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις εξωτερικές συγκρούσεις,
σαν το πάντρεμα και την έκφραση των εσωτερικών συγκρούσεων?

---

Προσωπικά έτσι πιστεύω.

Κάποτε είχα πει κάτι σε κάποιον κάποιον φίλο μου.Σχολίαζε αρνητικά κάποιον κ του λέω γιατί τον κατηγορείς έτσι?Μας πειράζει η διαφορετικότητα κάποιου όταν ένα κομμάτι μας είναι ίδιο μ\'αυτό που κατηγορούμε κ το πολεμάμε\'(μου έμεινε εκείνη η βραδιά γι\'αυτό το αναφέρω τώρα).
Με όλο αυτό θέλω να πω,πως η διαφορετικότητα είναι εξέλιξη για τον εαυτό μας.Μαζί κ με τις συγκρούσεις.Αν όλοι ήταν ολόιδιοι με μας δε θα μαθαίναμε τίποτα.

Το βαρετό απογευματινό της Παρασκευής στο γραφείο μόλις τελείωσε!!
Σας ευχαριστώ για την όμορφη παρέα.
Φιλιά πολλά =)

Quote:

---

Originally posted by Arsi

Quote:

---

Originally posted by weird
Αυτό λέω κι εγώ.
Αν δεν εξωτερικεύσω το μέσα μου,
για να δω την εικόνα του,
όπως αυτή λαμβάνει σχήμα στο έξω μου,
πως θα το αγγίξω πλήρως?


Αρα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τις εξωτερικές συγκρούσεις,
σαν το πάντρεμα και την έκφραση των εσωτερικών συγκρούσεων?

---

Προσωπικά έτσι πιστεύω.

Κάποτε είχα πει κάτι σε κάποιον κάποιον φίλο μου.Σχολίαζε αρνητικά κάποιον κ του λέω γιατί τον κατηγορείς έτσι?Μας πειράζει η διαφορετικότητα κάποιου όταν ένα κομμάτι μας είναι ίδιο μ\'αυτό που κατηγορούμε κ το πολεμάμε\'(μου έμεινε εκείνη η βραδιά γι\'αυτό το αναφέρω τώρα).
Με όλο αυτό θέλω να πω,πως η διαφορετικότητα είναι εξέλιξη για τον εαυτό μας.Μαζί κ με τις συγκρούσεις.Αν όλοι ήταν ολόιδιοι με μας δε θα μαθαίναμε τίποτα.

---

Νομίζω οτι η σύγκρουση είναι προαπαιτούμενο για την ενσωμάτωση του διαφορετικού.

Επίσης, νομίζω πως όλα τα διαφορετικά δεν μας ενοχλούν παρά ανάλογα με το πόσο αγγίζουν κατι δικό μας.Εχεις πολύ δίκιο Αρσι μου.

Ειδικά αυτό με την αρνητική κριτική των άλλων είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ζήλειας, πραγμάτων που εμείς δεν μπορούμε ή δε διακινδυνεύουμε να κάνουμε.