Originally Posted by
ioannis2
Αυτοί που κατσικώνονται στο σβέρκο κατά κανόνα δεν είναι μοναχικοί άνθρωποι αλλά κοινωνικοί ανοιχτοί χαρακτήρες με κύκλους και φίλους. Απλά επιζητάνε έναν ή κάποιους με ορισμένα χαρακτηριστικά χαρακτήρα για να του/τους λένε τον πόνο τους, τις φιλοσοσφίες, τις σκοτούρες τους κλπ, δηλαδή να ξαλαφρώνουν με τα σώψυχα τους. Αυτός που η κοινωνία μας τον κατέντησε μοναχικό, με εκμετάλλευση, γύρισμα της πλάτης, λεκτική ή σωματική καταπίεση κλπ συναφή, από τις πρώτες του κουβέντες, έπειτα που θα του δείξεις καλή διάθεση έναντι του, θα ναι μεν τα σώψυχα και ο πόνος του τα οποία θα στα λέει για να ξαλαφρώσει όχι από εκμετάλλευση σου αλλά επειδή νιώθει πως βρήκε ένα κατάλληλο άτομο που τον νιώθει, και λόγο της εμπειρίας του με τους ανθρώπους επειδή βρήκε κάποιον με τον οποίο αντιλαμβάνεται ότι δεν θα υποστεί αυτά που του έκαναν άλλοι θα επιδιώκει να κρατάει τις ισορροπίες, να κρατάει όρια Remedy, να μην γίνεται βαρετός, αλλά να βρίσκει αφορμές και ευκαιρίες για πράγματα ευχάριστα με αυτόν που βρέθηκε να του δώσει ειλικρίνεια, διότι του είναι πολύτιμος και θα επιδιώξει να τον μετατρέψει σε αληθινό φίλο.