φοβάμαι ότι δεν έγινα και τόσο κατανοητός. δεν είναι κι εύκολο, όταν είσαι θυμωμένος να έχεις και καθαρό κεφάλι. το ξέρω! διαφωνώ ότι αυτό που εισπράτουμε είναι πάντα αυτό που μας αξίζει. κάποιες φορές, ναι, αλλά όχι πάντα. τίποτα δεν είναι απόλυτο, αυτό έχω συχνά τη τάση να το ξεχνώ, αλλά επανέρχομαι γρήγορα. δεν απαιτώ τίποτα πια. κι επιθυμώ όλο και λιγότερα. αλλά δεν μπορώ και να κάθομαι άπρακτος όταν κάποιος καταστρέφει κάτι που δεν μπορεί να φτιάξει. είναι άδικο. θα πρέπει ίσως να αδιαφορήσω και για αυτό; δε βαριέσαι μωρέ...τέλος πάντων. για την αρένα και τη σταύρωση δεν πήρα απάντηση. γιατί; σήμερα κάπνισα δύο τσιγάρα και λέω ότι το έχω κόψει. και με μένα θυμώνω. ίσως πιό πολύ από ότι με τους άλλους. τους άλλους δεν μπορώ να τους αλλάξω, κι ίσως και να μη χρειάζεται. δεν είμαι θεός αυτό είναι σίγουρο. αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορώ και δεν δικαιούμαι να βελτιώσω τη ζωή μου και πνευματικά και υλικά. οι θεωρίες και τα λόγια με κούρασαν. θεωρία που δεν τρέχει στο δρόμο είναι φάντασμα. και δεν πιστεύω σε φαντάσματα. προσπαθώ, να μη κρίνω όσο γίνεται το σκεπτικό των άλλων. αν είναι ευτυχισμένοι ή έστω ήσυχοι με αυτό μπράβο τους. αρκεί να μην ενοχλούν τους άλλους. τελειώνοντας. έπαψα εδώ και πολύ καιρό -Ιούνης του 2009- θα θεωρώ δεδομένο το οτιδήποτε. μήτε φίλοι, μήτε γνωστοί, μήτε θεωρίες αγάπες και λουλούδια, τίποτα δεν είναι δεδομένο και τίποτα δεν μου οφείλεται από αυτά. κι ακριβώς αυτή η πίστη-ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο- με απελευθερώνει. και νιώθω πιό μόνος αλλά και πιό ασφαλής από ποτέ. η μοναξιά μπορεί να κρατήσει μπορεί και όχι. θα δείξει. μέχρις εκεί. αλλά σίγουρα δεν θα κρατήσει για πάντα. τίποτα δεν κρατάει για πάντα. στην ηλικία μου το ξέρω πια. δεν με φοβίζει το έργο που έχω ξαναδεί πολλές φορές. επανάληψη.όλα επανάληψη. τίποτα λιγότερο τίποτα περισσότερο. καλη νύχτα σε όλους μας με όνειρα γλυκά, πολύ γλυκά.