Originally Posted by
ΑΧΒΑΧ
Για να βαρεθείς τη ζωή δεν χρειάζεται να γίνει κάτι. Όταν δεν έχεις τίποτα να περιμένεις και να ελπίζεις, είναι εύκολο να πάρεις μια απόφαση. "Ήταν ατύχημα"θα έλεγαν... Τώρα είναι της μόδας οι γυναικοκτονιες, παλιότερα στην οικονομική κρίση οι αυτοκτονίες , κανείς όμως δεν σκέφτηκε τι κρύβεται πίσω από ένα ατύχημα, πόσο αθώο είναι...
Εγώ τότε ήμουν σε φάση να πάρω το πτυχίο και μετά τι να έκανα? Αν θυμάμαι καλά τότε είχαν αρχίσει να χτυπούν τα πρώτα καμπανάκια για την οικονομική καταστροφή της Ελλάδας. Τότε δεν είχαμε εύκολη πρόσβαση στο ίντερνετ ούτε ενημέρωση.
το ΕΣΡ έριχνε πρόστιμα για διάφορα θέματα π.χ φραπελια, γκέι φιλί σε σίριαλ, για εκμετάλλευση ανθρώπων επειδή ήταν διαφορετικοί και τόλμησαν να βγουν στην τηλεόραση, για ψυχολογικά δεν άκουγες τίποτα... Τότε η μοναδική πηγή πληροφόρησης ήταν η τηλεόραση.
Επικρατούσε μια μονόπλευρη άποψη σε όλα τα θέματα. Άκουγες μόνο για τον καλό μαθητή, τον φοιτητή που παίρνει υποχρεωτικά πτυχίο, για καλές παραδοσιακές δουλειές, τον σωστό οικογενειάρχη. Όλα τα διαφορετικά ήταν στο περιθώριο. Υπήρχε μια πίεση πως πρέπει να είμαι σωστός και να κυνηγάω μια ζωή την επιτυχία, τουλάχιστον μέχρι εκείνη την ημέρα που αποφάσισα πως τη ζωή την παίρνουμε στην πλάκα και φροντίζουμε να είμαστε ευτυχισμένοι όπως εμείς το ορίζουμε.
