Printable View
Την πόρτα ανοίγω το βράδυ,τη λάμπα κρατώ ψηλά,να δούνε της γης οι θλιμμένοι,
να ’ρθούνε, να βρουν συντροφιά. Να βρούνε στρωμένο τραπέζι, σταμνί για να πιει ο καημός
κι ανάμεσά μας θα στέκει ο πόνος, του κόσμου αδερφός.Να βρούνε γωνιά ν’ ακουμπήσουν,
σκαμνί για να κάτσει ο τυφλός κι εκεί καθώς θα μιλάμε θα ’ρθει συντροφιά κι ο Χριστός.
Τ.Λειβαδίτης
Εσύ
ένα αστέρι
ακτινοβολείς σαν διαμάντι
σε ολόκληρο τον γαλαξία
μια ψυχεδελική μουσική
σπας τη μονοτονία
της υπαρξης μου
ένα κορμί πύρινο,αρμονικό
μια κοκκινομάλλα ημίθεα
μια ομορφιά χαοτική
Εγώ
ένα καλόψυχο αλητάκι
ένας ιδανικός και ανάξιος
εραστής της ύπαρξής σου
χάνομαι αιώνια
στις σκιές των ματιών σου
στο χαμόγελό σου
Εμείς
Όταν αποδράμε σαν δραπέτες
στην δικιά μας όαση
παγώνει ο χρόνος
Η κολάση μας φαίνεται παράδεισος
με κοίνη σάρκα και ψυχή
πορευόμαστε προς την άβυσσο
Τα εγώ μας καταλύονται
σαν πινελιά που ξεθωριάζει
και τελικά μαγεμένοι
κερδίζουμε αθάνατη ευτυχία
Εμείς!
πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!!!μονος σ το γραψες??!!!Quote:
Originally Posted by Haldol_Kills
Ναι ;)Quote:
Originally Posted by Broken_DoLL
Υπηρξε εμπνευση ενα συγκεκριμενο πλασμα βεβαια ;)
μπραβο πολυ τυχερη θα ναι που χει ενα παλικαρι με τοοοοση εμπνευση!!!!!
Όσο περνάνε τα χρόνια σε κυνηγάνε στιγμές
μήπως και τους πεις μαζί σου αν έχεις όσα θες
αν νιώθεις άνετα ή αν είσαι ευτυχισμένος
αν είσαι αλλιώς μή δείξεις φοβισμένος
θα γίνει ο χρόνος λόγια και παντού θα τ'ακούς
σαν παλιά μοιρολόγια σε καινούριους καιρούς
και με το ψέμα αγκαλιά θα μοιάζουνε παντοτινά
και η θλίψη θα φορέσει γιορτινά
γι'αυτό σου λέω, μή σε βαραίνει άλλο το χθες!
μ'ένα ψέμα σου καλό κέντησε όλες τις πληγές
για ν'αποφύγεις όλα, όσα μάζεψα εγώ
χωρίς να ξέρω γιατί και κοντεύω να πνιγώ
απ'ό,τι θέλω κι απ'ό,τι θέλουν από μένα
τελευταία φορά, που τα' χω χαμένα
θα κάνω ό,τι έκανα παλιά χωρίς να ξέρω γιατί
με τους ήχους κι απλά θα γράφω στο χαρτί
γι'αυτά, που πήρα χωρίς να ξέρω αν τα θέλω
γι'αυτά, που έδωσα και τώρα πίσω δεν τα θέλω
κι όσα νόμιζα ότι μου κάτσανε καλά
σας τα χαρίζω, δε θέλω τίποτα πια
Μήπως θέλεις τ' όνειρό σου ντυμένο καλά;
δε θέλω τίποτα πια!
το χαμένο σου ιδρώτα μήπως θες σε φράγκα πολλά;
δε θέλω τίποτα πια!
μήπως θέλεις μια κλεμένη παλιά αγκαλιά;
δε θέλω τίποτα πια!
ή μήπως θες απ'τη ζωή την τελευταία γουλιά;
δε θέλω τίποτα πια!
Λες να θέλω να σκεπάσω όσα έχω φτύσει;
αφού μια ανάσα μπορεί να με γκρεμίσει
και να βγάλει απ'την ψυχή μου τα κρυμμένα
που έχω πληρώσει δυο φορές δεν είναι κλεμμένα
λες να θέλω μια αγκαλιά που να μυρίζει όπως παλιά;
και μια μούσα με κατάξανθα μαλλιά;
να μ'ακουμπάει το φαρμάκι στις πληγές μου με τη γλώσσα
όχι δε θέλω! έμαθα τόσα
λες να θέλω να μετρήσω τον χαμένο μου ιδρώτα
και να τον φτιάξω χαρά και φως όπως και πρώτα
να τον αφήσω να κυλάει με το αίμα
αν θα μ'αγγίξεις δε θα'ναι ψέμα
λες να θέλω να μοιραστώ τη μοναξιά μου;
με κάποιον που ζητάει κάτι από μένα στη σκηνή μπροστά μου;
Και να τ'αφήσω δυο λόγια από έναν μύθο του βάλτου
για να τα κάνει με το ζόρι δικά του
όχι δε θέλω! Να μπει στη λάσπη κι έτσι να με δει
η ζωή γιατί δε με γουστάρει από παιδί
γιατί δεν ήξερα τί ήθελα αλήθεια από παλιά
και δεν μου φτάνει η τελευταία της γουλιά
Μήπως θέλεις τ' όνειρό σου ντυμένο καλά;
δε θέλω τίποτα πια!
το χαμένο σου ιδρώτα μήπως θες σε φράγκα πολλά;
δε θέλω τίποτα πια!
μήπως θέλεις μια κλεμμένη παλιά αγκαλιά;
δε θέλω τίποτα πια!
ή μήπως θες απ'τη ζωή την τελευταία γουλιά;
δε θέλω τίποτα πια!
Μήπως φοβάσαι και δε θες τίποτα πια;
Μήπως θυμάσαι όσα είχες πάρει αγκαλιά;
Μπορώ αν θες να σε λυτρώσω απ'τα παλιά
Εδώ έχω πιες, την τελευταία σου γουλιά
Τίποτα!
Ευτυχία
Να καβλώνουμε με μια αγκαλιά
Αυτό είναι ευτυχία
Να κοιμόμαστε και να ξυπνάμε
μαζί
Να χαζεύουμε ο ένας το χαμόγελο
του άλλου
Να είμαστε ο ένας η αιτία του οργασμού
του άλλου
Να αγναντεύουμε τον μωβ ουρανό
με τις ώρες
Να επικονωνούμε μ'ένα βλέμμα
τηλεπαθητικά
Να μοιραζόμαστε την κόλασή μας
κάνοντας την παράδεισο
Να καβλώνουμε με μια αγκαλιά
Αυτό είναι ευτυχία!
12ος Πίθηκος - H μοναξιά στο πεζοδρόμιο
Οποιος δεν εχει ζησει στο πεζοδρομιο
αποκλειεται να ξερει τι παει να πει να εισαι τιμιος και ειλικρινης
και ταυτοχρονα παρανομος
οποιος δεν εχει ζησει στο πεζοδρομιο καλα θα κανει να το βουλωνει
οταν η κουβεντα φτανει σε θεματα οπως η μοναξια και η ανασφαλεια
και οποιος δεν εχει ζησει στο πεζοδρομιο πως να εκτιμησει την ζεστασια απο τα ματια σου και την ομορφια σου κουκλα μου
κοιταξες ποτε στα ματια ενα αδεσποτο σκυλι
για να δεις η μοναξια τι παει να πει
να σε μυρισει θελει οχι να επιτεθει
δεν θα σε δαγκωσει αγαπη ψαχνει οχι για φαϊ
φαϊ μπορει να βρει και μεσα στα σκουπιδια
μα αν παρει αγαπη η ζωη του δεν θα ειναι ιδια
και οταν πληγωνεται,πληγωνεται βαθια
γιατι αντι για αγαπη συνηθως περνει κλωτσια
σ'αντιθεση με τον σκυλο αγαπας τον εαυτο σου
ταϊζεις μονο τον εγωισμο σου
ψαξε να βρεις κατι καλο στο φερσιμο σου
πνιγεσαι στον βυθο σου παλι εσυ και τα εγω σου
μα οι μοναξιες μας απεχουν τοσο πολυ
εμενα κραταει στιγμες εσενα ολοκληρη ζωη
απο δικη σου επιλογη φυσικα
εσυ διαλεξες να ζησεις με ονειρα πλαστικα
στην γκλαμουρια που επιφανειακα ολα ειναι καλα
μα μεσα τοση βρωμια που μου γυρναν τα σωθικα
κι ολα εξω φανταζουνε τοσο κρυα
πως να βγαλω απο μεσα μου ρε τοση αηδια
πως να γευτω στο στομα μου τοση πικρια
τοση ψευτια και τοση αχαριστια
νιωθω σαν παιδι που ζει αναμεσα σε θηρια
και θελουνε να το κατασπαραξουν με μανια
και εχω κλειστει στον εαυτο μου για καιρο
προσπαθω να καταλαβω λιγο πριν να τρελαθω
τι σε κανει τοσο ασχημη μεσα σου απορω
λυπαμαι κουκλα μου το make up δεν καλυπτει το κενο
κι οταν ξεβαφτεις και δεις πως ολα ειναι παιχνιδι
ενας κομπαρσος θα εισαι παλι στο σανιδι
και το ρολακι που πηρες τοσο μικρο
με τιτλο της ταινιας ''ψυχολογικα πορνο''
μα οταν πεσει η αυλαια θα ηθελα να δω
τα βουρκωμενα ματια σου δυο λογια να σου πω
το να γαμας την ψυχη σου δεν σε κανει μοναχικο
σε κανει αρρωστο γεματο αποθημενα και τρελο
μονιμα ερωτευμενα με τον καθρεφτη τα ματια σου
μα οταν σπασει να δω πως θα μαζεψεις τα κομματια σου
δεν με πειραζει μονο που με τρομαζει
αλλος ενας συναισθηματικος καμικαζι
η λεξη σεβασμος ηταν γνωστη στο προσωπο σου
γιαυτο δεν εχεις ανθρωπο να αποκαλεις δικο σου
οσκαρ υποκρισιας θελει το σεναριο σου
συγνωμη που δεν στο εδωσα μα ηθελα το καλο σου
μα εσυ θελεις επιβεβαιωση απτο κοινο
σε ενα κρεβατι μεθυσμενη με αγνωστο ηθοποιο
τις κομμενες σκηνες δεν θα τις δω ευχαριστω
η μοναξια στο πεζοδρομιο μου φροντισε γιαυτο
και καπου εδω να σου εξομολογηθω
πως καπου μεσα στην ταινια επαιζα κι εγω
μα ο σκηνοθετης δεν με γουσταρε με απελυσε ευτυχως
εισαι πολυ αληθινος μου ειπε για ηθοποιος
κι οι τιτλοι πεφτουν
μα το ονομα σου πουθενα
το αποφθεγμα της ταινιας σε λυπαμαι ειλικρινα
γιατι εισαι μονη εφυγε κι ο τελευταιος θεατης σου
γιατι το μισος μου εχει πεθανει μαζι σου.
http://www.youtube.com/watch?v=KtJZAJEtfmk
Moriginal Champsystem - Συναγερμος
Συναγερμος,μεσα στα αυτια μου χτυπαει
Δινω την ψυχη μου κατω απ το μισο
γιατι οπως ηδη εχω πει ζω στον τοπο που ολα πηγαινουν προς τα πισω
τιποτα δεν αξιζει μια ζωη
εδω που η αναπνοη πινεται σα ναρκωτικη ουσια
ελα στο κεντρο εδω που γραφεται η ιστορια
να δεις στο γκετο τι σημαινει αστυνομια
φροντισε να χεις χαρτια και να μιλας ελληνικα
κι αμα δεν οδηγας να περπατας κανονικα, η μα-
χη γινεται σωμα με σωμα
στην πιατσα δεν μετραει το χρωμα
πουτανες απο αφρικη κι απο ανατολικη ευρωπη μα κι απο ελλαδα μαζι
πουλανε την αγαπη σε τιμη που αναλογει
ψωνιζει το SUV,μα σταματανε το παπι
κι αμα δεν πας στο μαγαζι,πηγαινεις για εξακριβωση
κι αν εχεις πανω σου 1 g, ισοβια φυλακη
σαν τη τσιγγανα που μπηκε στα 13 κι ακομα να βγει
ομορφη μελαχρινη,μπηκες για μικροκλοπη
δεν ηξερες , δε ρωταγες αθηνα τι θα πει
μα δεν πειραζει , τι να γινει
κυλαει η ζωη μεσα στην πολη αληθινη
Συναγερμος μεσα στα αυτια μου χτυπαει
οπως λενε κι οι FFC,βαρεθηκα κι αλλο δεν παει
ο φανατισμος,κοκκινο χτυπαει
ειναι ο κοσμος μικρος κι αλλο δεν με χωραει
too much too little
too fat
too thin
or nobody.
laughter or
tears
haters
lovers
strangers with faces like
the backs of
thumb tacks
armies running through
streets of blood
waving winebottles
bayoneting and fucking
virgins.
an old guy in a cheap room
with a photograph of M. Monroe.
there is a loneliness in this world so great
that you can see it in the slow movement of
the hands of a clock
people so tired
mutilated
either by love or no love.
people just are not good to each other
one on one.
the rich are not good to the rich
the poor are not good to the poor.
we are afraid.
our educational system tells us
that we can all be
big-ass winners
it hasn't told us
about the gutters
or the suicides.
or the terror of one person
aching in one place
alone
untouched
unspoken to
watering a plant.
people are not good to each other.
people are not good to each other.
people are not good to each other.
I suppose they never will be.
I don't ask them to be.
but sometimes I think about
it.
the beads will swing
the clouds will cloud
and the killer will behead the child
like taking a bite out of an ice cream cone.
too much
too little
too fat
too thin
or nobody
more haters than lovers.
people are not good to each other.
perhaps if they were
our deaths would not be so sad.
meanwhile I look at young girls
stems
flowers of chance.
there must be a way.
surely there must be a way that we have not yet
thought of.
who put this brain inside of me?
it cries
it demands
it says that there is a chance.
it will not say
"no."
Charles Bukowski
Δ.Π.Θ. (Μαύρο Λούκι) - Για μια παραίσθηση
Θεος φυλαξει μας απο την ασθενεια που θεριζει τη γη με ταχυτητα ανοιγει βαθιες οπες στον εγκεφαλο
και εκει τοποθετει την ασχημια
αγριμι γινεσε μεσα στ'αγριμια
τρεφεσαι με οτιδηποτε βρεις συμπεριλαμβανομενο σ'αυτο και ψοφιμια
η αγρυπνια,που επτα γενιες τωρα κοιμοταν ειναι παλι ξυπνια
σαν παλια παλια κακια συνηθεια και αναλύω την οπως τοτε ιδια
αγαλμα γινεσαι αντι για μαλλια στο κεφαλι της εχει φιδια
σερνει πισω της την μυρωδια που προσελκυει τα ποντικια στα σκουπιδια,σαπιλα
τη γη καταπινε σεισμος ενω μασουσα φυλλα
μεγαλωνουμε τρεφοντας ο ενας για τον αλλο απεχθεια
συνυπαρξης ανεχεια
αν υπολογιζεις τις ζωες των αλλων τοτε μιλαμε για ευγενεια
μοναδικο ιδανικο που αξιζει ειναι ο σεβασμος στην οικογενεια
τ'ομορφο κρυβεται πισω απο καθε μας ατελεια
αναποδες στροφες το μυαλο μεταλλάσεται απ'τη σχιζοφρενεια
κοιτα καλα πισω απ'τα λογια μου μπορει να βρεις και τριτη εννοια
απλως κοιτα με πως,κοιτα με πως συλλεγω ενεργεια
ζωντας ως κυνηγος αφενως κυνικός
κυκλοθυμικος και ελαχιστα φιλικος
σου'πα πως τα βγαζω μια χαρα περα και μονος
στηλη αλατος απο τοτε μοιαζει καθε χρονος
περιμενοντας το παρελθον την πορτα να ξαναχτυπησει
μισησα τη ζωη μου γιατι πρωτη εκεινη μ'ειχε παρατησει
ειναι η καταραμενη θύμηση που σκαει σα φαντασμα,χαραματα και εγω ναυαγω στο μεθυσι
για την αγαπη ν'αυτοκτονω καθε νυχτα επαψα
κατι μεσα μου πεθανε τοτε και παρολλο το φως που χτυπουσε το προσωπο μου το δρομο μου εχασα
εχω περασει πολλα μα μην ανυσηχεις ποτε δεν ξεχασα
ειπα ν'ανοιξω φτερα μ'απετυχα για μια ακομα φορα μ'ακους δεν πεταξα
στον πατο βρεθηκα αφου τσακιστηκα
για μια γαμημενη παραισθηση χαραμιστηκα
Ζω σαν τυφλός
μες το κεφάλι υπάρχει μόνο ο εαυτός
τουλαχιστον γνωρίζω
πως και να φύγω δεν πειράζει
κανέναν δεν αλλάζει
Είμαι εδώ για λίγο
ρίχνω μια ματιά
και σαν φύγω
βράγχια θα λησμονώ
αφού εκεί ψηλά
ζουν τα ψάρια
Και σαν νιώθω πληγωμένος
πεινασμένος και ταλαιπωρημένος
θα κάνω μια βουτιά
από ψηλά σε θάλασσα βαθυά
και έτσι θα ξεχάσω πως είδα
τον ουρανό από το κλουβί
να φέγγει αλλά να μην μιλά
να είναι όπως το φαντάζομαι
σαν ωκεανός από τα χαμηλά
Αφήνω το πρώτο ποίμα το πιο ωραίο! σας αρέσει; δεν είχα όρεξη σήμερα για δουλειά και είπα να γράψω ένα ποιήμα!
In my eyes I die
time flies
If I knew what you were looking for
I might have known what you will find